Babasız Büyümek ve Bunun Zorlukları | Babalar ve Çocukları Arasındaki Bağın Önemi
Вставка
- Опубліковано 28 лис 2022
- "Baba kaybı çok zordur, telafisi yoktur ancak en fenası hayatta olan babanın, babalık yapmayışıdır."
Psikiyatr Dr. Gülcan Özer bu hafta "Babalar ve Çocukları" anlatıyor.
"Hayatta olan ama sizinle bağ kuramayan baba, daima daha fenadır."
Yeni dönemin ilgili babaları, baba kaybı, boşanmış baba, hayatta olan ama babalık yapmayan babalar ve hayatla mücadele etmek zorunda kalan yaralı çocuklar...
Kocaman AHh çekiyorum.evliyken dahi , fiziksel olarak azda olsa yanımızda olmasina eagmwn ruhsal duygusal ve maddi olarak yanimuzda olmayan bir eş,bosandiktan sonrada yzak akraba miduna gecen baba...Bunu yasamayan bilmez.Annwnin ne kadar zorlandığını cocuklar anlamiyorlar..yasam sinavlarimiz, yüzleşip cikabilmek mucizevi.tesekkürler Gülcan hanım
Çocuklar annelerini (hakikaten ana ise) çok çok sonraları anlıyor.. çünkü yaşam böyle. Biz de öyle olduk. Nehir daima aşağı doğru akar. Yukarı çıkmaz. Olgunluk dönemi başlayınca insan idraki gelisince anlıyor.. kuzular öyle masumlar ki aslında
Bunu son zamanlarda o kadar sık düşünmeye başlamıştım ki. Gerçekten hayatta olup maddi manevi anlamda yanında olmayan baba, hayatta olmayan babadan çok çok daha kötü. Sürekli gözünün önünde olan babanın sana değer vermediğini sevmediğini tekrar tekrar hatırlatması kadar zor ve aşılması güç bir his yok.
Annemle babam ben 4-5 yaşlarındayken boşandılar. Bir daha babamı görmedim. Beni görmeye tenezzül bile etmedi. 27 yaşındayım, aynı şehirdeyiz. Sonra noldu ben gidip kötü bir evlilik yaptım ve sadece 1 sene sürdürebildim. Babamı hiç affetmeyeceğim.
Cezasiz kaldi pislik
hocam anlatımınızdaki zengin dile, sorunlara yaklaşımınıza bayılıyorum. devam edin hep, buralarda sizi çok severek izleyenler var.
Hocam videolarınız o kadar aydınlatıcı, diliniz o kadar güzel ki. Çok teşekkür ederim.
İnsan çevresindeki 5 kişinin ortalaması olurmuş. Ben 5.olarak sizi seçtim. Bazen videoları tekrar tekrar izliyorum, dinliyorum . Hem bilgim, hem görgüm, daha da güzeli duruşum ve kelime dağarcığım gelişiyor. Her video üniversiteden aldığımız bir ders sanki. Memleketten sevgiler.
Çok çok teşekkürler hocam. Şu başlık yıllardır yaşadığım şey. Ve hep bunu söyledim. Var olan bedenen var olan bir baba ama yok. Gerçekte yok. Bedenen var olan bir anne ama gerçekte yok. Hiç olmasın daha iyi. Çünkü acısı ve varlıkları çok feci acı bir yük veriyor.. varlıkları resmen taciz oluyor bu durumda.. kader işte.
Ağzınıza sağlık hocam. Bir de babalık yapmaya çocukları 20 li yaşlarda başlayan babalar var. Çocukların bu tavır değişikliğine nasıl cevap verebileceklerine dair de görüşlerinizi bekliyoruz.
Geçte olsa babalık yapmaya başlamışsa, geçmişi geride bırakıp bağınızı sağlamlaştırın derim. Benim babam hala babalık yapmaya başlamadı. Ben 53 o 83 yaşında... Şuan bile başlasa buruk ta olsa mutlu olurdum.
O kadar heyecenla ve ilgiyle dinledim ki,son cümle beni bitirdi
Harika bir anlatım...
Evliyken "ailemden geçerim rakımdan vazgeçmem" derken, boşandıktan sonra tamamen uzaklaşan bir babaya, "kürtaj günah olmasaydı seni aldırırdım, seni hiç istemedim, seni görmeye tahammül edemiyorum" diyen bir anneye sahibim. Artık onlara biyolojik diyorum, bayan yumurta ile bay sperm... Küçüklüğümde bile düşüp dizimi kanattığımda kendi dizini öperek "geçti" diyen bir çocuktum. 50 yaşımı geçtim, annemin hiç "kızım, evladım" dediğini duymadım. Bana hiç sarılmadı. İkisi de hayatta ve ikisi de beni sevmiyor. Babam ikinci eşinin kendisinden olmayan çocuklarını daha çok önemsiyor, zor zamanlarımda manevi desteği bile yok. Ben bir anneyim ve çocuğum için canımı verecek durumdayken, onların ebeveynliklerini anlamam imkansız... Bu travmayı atlatamıyorum, keşke yanımda olsalardı dediğim o kadar çok zor zamanlarım oldu ki, artık yanımda olmadıklarını, olmayacaklarını, hatta onlardan önce öleceğimi düşünüyorum. Tek çabam güçlü durmaya çalışmak, boğazım düğümlense bile, ayakta duracak gücüm kalmasa bile güçlü durmaya çalışıyorum. Annem beni sevmezken, babamın beni sevdiğini düşünmekten de vazgeçtim. Dediğim gibi onlar sadece beni dünyaya getirdiler, artık hayatımdaki tek isimleri bayan yumurta ile bay sperm... ☹
Hayatta olan ama bağ kuramayan bir babaya sahibim. Dış dünyaya karşı hep güvensizim o güveni babamdan alamadım çünkü. Yaş oldu 38 hala güven problemlerim var. Çözmek için uğraşsam da takılıp kalıyorum. Babasıyla arası iyi olan kızlara, kadınlara imrendim hep. Ne kadar şanslı olduklarının farkindalar mı bilmiyorum.. Hepimizin yarası bir yerlerde saklı ve olmadık yerlerde kanıyor..
Ben de babamı bağ kuramıyor diye düşünmüştüm, bağı ben kurayım dedim. Ama benim babamın bağ kurmak gibi bir isteği yok. Çevresinde istemiyor, kayıp zamanı telafi etmek için yanına gittim, kendi çağırdığı için, temizliğini yaptığın, yemeğini pişirip önüne koyduğun sürece iyi davranıyor. Hasta olursan ve yemek yapamazsan, kırıcı davranışlar sergiliyor. Düzenim bozuldu diyerek dışardan, kendine yemek söyleyip tek başına yiyen biri. Kızım hasta yatıyor, bir ihtiyacı var mı, karnı aç mı diye düşünmeyen... Yani dünyaya getirdiği çocuğa bir şekilde beleş hizmetli gibi bakan biri. Anne baba kavramlarını ne zaman duysam boğazım düğümleniyor.
Hocam sabah sabah derse giricem psikolojimi daha çok bozdunuz , beni yıktınız .şu an amfide ağlıyorum . Odtü den sevgiler
Bir kız çocuğu için kötü, zalim, zorba bir babayla büyümek çok zor. Açtığı yara çok derin. 3 sene psikoterapi aldım, hala kendi üzerimde çalışıyorum. Anneme benzeyen biriyle evlendim, babama en ufak benzeyen birini hayatıma almadım bile. Ama tabi eşimden de ayrıldım 🫣. Yani iyileşmiyor o yara, öyle hep açık bir yara. Var ama asla olmayan, asla yaslanamadığın, iletişim kuramadığın bir adam olarak hayalet gibi hep dolaşıyor bir yerlerde.
Kimsen yok mu sorusuna cevap verememek nasıl bir şeydir çok iyi bilirim. Varlar ama yoklar... "Eee ailen destek olmuyor mu?" sorusu sorulduğunda, kafanda aile kavramının anlamını sorgularsın, ama karşındakine verecek cevabın yoktur. Çünkü anlatsan bir dert, anlatmasan bir dert. Ben de 25 yıllık evliliğimi bitirdim. Gidecek bir ailem olsaydı belki 25 yıl sürmezdi. Yada arkamda duran, "kızımızı üzme" diyen bir ailem olsaydı, evliliğimde sahipsiz gibi hissetmezdim kendimi...
Çok teşekkürler hocam
Kendimden bir şeyler bulduğum bir video olmuş, emeğinize sağlık...
Ağzınıza sağlık
Peki bu şekilde kalan kızlar terapi mi almalı? Neler yapabilir?
Emeğinize sağlık 🌹
Ağzına sağlık hocam 🌹🌼💖
Çok kalp size hocam🫶🫶🫶🫶🫶🫶❤️
❤
Çok güzel anlatmışsınız ama bu kadar yok olan bir baba için ne yapmalı? Bu konuda da aydınlatsanız yol gösterseniz keşke…
Günaydın Gülcan hnm., UA-cam kanaliniz da "Hayatta olan ama sizinle bağ kurmayan baba, ..." videonuzu izledim. Maalesef şuan 7 yaşındaki yeğenime böyle bir durum içerisinde. Kız kardeşimin eski eşi narsist bir kişilik ve oğlunu haftada bir kez ararken kızını hiç aramıyor. Kız kardeşim kızını araması gerektiğini söylediğinde bunu yapıyor, eğer bir iletişim kurulacaksa bunun bedeli olarak da sen benimle muhatap olacaksın diye bir tavır sergiliyor. Diyelim ki bu tavrı red ediyoruz. Kız çocuğumuz da ki bu tranvatik durumu hafifletecek nasıl bir yol izleyebiliriz? Konuyla ilgili bir video çekebilirsiniz çok seviniriz. Şimdiden teşekkür ederim, saygılarımla.❤
❤️😢
👏👏👏
💚
Hey bu benim cumlemm
2000lerde hangi kurumlardaydiniz