@@malicrni Srbi katolici čine grupu nekoliko malih (političkih) "naroda" poput Šokaca ("papištanci"), Bunjevaca, Karaševaka, Latina (u Turskoj carevini). Srbi katolici u Dalmaciji (naročito u Dubrovniku) su međutim to nedvosmisleno bili i glasno isticali, a Hrvati katolici doduše priznaju njihovo postojanje, ali samo kao privremeno i "političko opredeljenje". Vuk Karadžić se međutim polovinom 19. veka neumorno bavio istorijom, jezikom i običajem "Srba sva tri zakona". Đuro Daničić je svoju knjigu "Srpska gramatika", objavljenu na latinici u Beogradu 1864. godine namenio (kako piše u predgovoru) Srbima zapadne crkve. Srba katolika je bilo mnogo u Dalmaciji, Slavoniji, Bosni i Albaniji (kao teritoriji), od srednjeg veka. Na prostoru Albanije, u tzv. Skadarskoj Krajini, u 19. veku jedan deo se nazivao "Šestine", koji su činila 10 sela, sa stanovništvom isključivo "(po)arnaućenim" Srbima katolicima, koji govore arnautski. U Dalmaciji su se najduže održali; bilo ih je u drugoj polovini 19. veka mnogo; što javnih što tajnih Srba katolika. Najglasniji su bili oni u Dubrovniku, Zadru, Splitu, Kninu. Veliki podsticaj su im dali svojim delom pre svih Dositej Obradović, za kojim su sledili pesnici Mušicki i Njegoš. Jer to su narodni geniji, koji ne pitaju kako se ko krsti, već kakva mu krvca grije prsi.[13] Romantičar Branko Radičević je opevao ne jugoslovensko (kako se podmetalo) - već razigrano srpsko narodno kolo, kada kliče: Oj sokole Dalmatinče!", "Oj ti krasni Dubrovčane!" i "Oj Slavonče tanani!. Ruski istoričar i putopisac Aleksandar Giljferding je još polovinom 19. veka ukazao šta je problem u vezi sa Srbima katolicima. Iz svog iskustva je odredio njihov identitet, za šta bi mu pravoslavna crkva i te kako dala za pravo. Po njemu (nažalost): Srbin katolik odbacuje sve srpsko kao pravoslavno i ne zna za srpsku otadžbinu, za srpsku starinu. On ima samo užu, provincijalnu otadžbinu; on kaže za sebe da je Bosanac, Hercegovac, Dalmatinac, Slavonac prema oblasti u kojoj se rodio. Katolik ne kaže za svoj jezik da je srpski, nego bosanski, dalmatinski, slavonski itd. Katolik ne ume da svoj jezik nazove svojim imenom, jer on nema otadžbine, nema opštega imena. Osim svoje tesne oblasti, on ima samo jednu otadžbinu - rimokatoličku crkvu.
@@malicrni Poznati Srbi katolici Ivan Dživo Gundulić, dubrovački plemić i književnik Trojan Gundulić, izdavač u Beogradu Petar Preradović, austrougarski oficir i književnik Antun Matija Reljković, slavonski oficir i književnik, autor "Satir"-a (1761).[22] Ivo Ćipiko, novinar i književnik iz Dalmacije Andrija Torkvat Brlić, političar Ilija Okrugić Sremac, katolički sveštenik i pisac iz Srema Vlaho Bukovac, dalmatinski slikar Milan Rešetar, dubrovački filolog, slavista Ivan Meštrović, dalmatinski skulptor Ivan Ivo Vojnović, pravnik, književnik Lujo Vojnović, pravnik, istoričar, političar Marko Murat, dubrovački akademski slikar Valtazar Bogišić, dubrovački naučnik i književnik, aktivni radnik Ujedinjene omladine srpske i član Srbokatoličkog pokreta u Dubrovniku. fra Andrija Kačić Miošić, sveštenik i književnik Medo Pucić, dubrovački plemić i književnik dr Ignjat Bakotić, dalmatinski advokat dr Lujo Bakotić, dalmatinski advokat i istoričar[23] Matija Ban, profesor i književnik, rodom Dubrovčanin dr Lovro Pavlović-Lučić, (1848-1910) kninski pravnik i političar, publicista sa pseudonimom Srbin katolik dr Ivan Stojanović, dubrovački katolički sveštenik i književnik Andrija Đ. Ercegović, rodom iz Boke Kotorske - u Americi srpski dobrotvor (Galveston) dr Ivan Đaja, profesor univerziteta i naučnik u Srbiji Natko Nodilo, političar, istoričar, publicista Aleksandar Aco Apolonio okružni tužilac u Dubrovniku i prvi premijer samoproglašene obnovljene Dubrovačke republike. Mato Vragolov, (umro 1907), pravnik, srpski nacionalni radnik u Dubrovniku; na nadgrobnom spomeniku u Cavtatu je epitaf: Mato Vragolov srcem Srbin[24] Matija Petar Katančić, profesor Univerziteta u Pešti, prof. dr Milja Radan, (rođ. 1954) profesor univerziteta u Temišvaru
@@malicrni cekaj vi koji izmasljate kompletnu istoriju i kradete znametie ljude od Srba ste se nasli da pricate o kradji Tesla,Jankovic,Pucic,Tvrtko,Kosaca
Svaka cast na pomoci mojim dragim Krajisnicima, Bog da Vas cuva
Ovo se zove patriotizam!
Kasno!
Добри моји земљаци!
Sviđa mi se emisija.
I da bude više ovakvih emisija
Nema pravo da psujete ljude i vi hrvati zivite U drugim republikama zalosno 💘❤💓
@@malicrni manstir krka sagradjn 1315 za pocetak
@@malicrni Srbi katolici čine grupu nekoliko malih (političkih) "naroda" poput Šokaca ("papištanci"), Bunjevaca, Karaševaka, Latina (u Turskoj carevini). Srbi katolici u Dalmaciji (naročito u Dubrovniku) su međutim to nedvosmisleno bili i glasno isticali, a Hrvati katolici doduše priznaju njihovo postojanje, ali samo kao privremeno i "političko opredeljenje". Vuk Karadžić se međutim polovinom 19. veka neumorno bavio istorijom, jezikom i običajem "Srba sva tri zakona". Đuro Daničić je svoju knjigu "Srpska gramatika", objavljenu na latinici u Beogradu 1864. godine namenio (kako piše u predgovoru) Srbima zapadne crkve.
Srba katolika je bilo mnogo u Dalmaciji, Slavoniji, Bosni i Albaniji (kao teritoriji), od srednjeg veka.
Na prostoru Albanije, u tzv. Skadarskoj Krajini, u 19. veku jedan deo se nazivao "Šestine", koji su činila 10 sela, sa stanovništvom isključivo "(po)arnaućenim" Srbima katolicima, koji govore arnautski.
U Dalmaciji su se najduže održali; bilo ih je u drugoj polovini 19. veka mnogo; što javnih što tajnih Srba katolika. Najglasniji su bili oni u Dubrovniku, Zadru, Splitu, Kninu. Veliki podsticaj su im dali svojim delom pre svih Dositej Obradović, za kojim su sledili pesnici Mušicki i Njegoš. Jer to su narodni geniji, koji ne pitaju kako se ko krsti, već kakva mu krvca grije prsi.[13] Romantičar Branko Radičević je opevao ne jugoslovensko (kako se podmetalo) - već razigrano srpsko narodno kolo, kada kliče: Oj sokole Dalmatinče!", "Oj ti krasni Dubrovčane!" i "Oj Slavonče tanani!.
Ruski istoričar i putopisac Aleksandar Giljferding je još polovinom 19. veka ukazao šta je problem u vezi sa Srbima katolicima. Iz svog iskustva je odredio njihov identitet, za šta bi mu pravoslavna crkva i te kako dala za pravo. Po njemu (nažalost): Srbin katolik odbacuje sve srpsko kao pravoslavno i ne zna za srpsku otadžbinu, za srpsku starinu. On ima samo užu, provincijalnu otadžbinu; on kaže za sebe da je Bosanac, Hercegovac, Dalmatinac, Slavonac prema oblasti u kojoj se rodio. Katolik ne kaže za svoj jezik da je srpski, nego bosanski, dalmatinski, slavonski itd. Katolik ne ume da svoj jezik nazove svojim imenom, jer on nema otadžbine, nema opštega imena. Osim svoje tesne oblasti, on ima samo jednu otadžbinu - rimokatoličku crkvu.
@@malicrni Poznati Srbi katolici
Ivan Dživo Gundulić, dubrovački plemić i književnik
Trojan Gundulić, izdavač u Beogradu
Petar Preradović, austrougarski oficir i književnik
Antun Matija Reljković, slavonski oficir i književnik, autor "Satir"-a (1761).[22]
Ivo Ćipiko, novinar i književnik iz Dalmacije
Andrija Torkvat Brlić, političar
Ilija Okrugić Sremac, katolički sveštenik i pisac iz Srema
Vlaho Bukovac, dalmatinski slikar
Milan Rešetar, dubrovački filolog, slavista
Ivan Meštrović, dalmatinski skulptor
Ivan Ivo Vojnović, pravnik, književnik
Lujo Vojnović, pravnik, istoričar, političar
Marko Murat, dubrovački akademski slikar
Valtazar Bogišić, dubrovački naučnik i književnik, aktivni radnik Ujedinjene omladine srpske i član Srbokatoličkog pokreta u Dubrovniku.
fra Andrija Kačić Miošić, sveštenik i književnik
Medo Pucić, dubrovački plemić i književnik
dr Ignjat Bakotić, dalmatinski advokat
dr Lujo Bakotić, dalmatinski advokat i istoričar[23]
Matija Ban, profesor i književnik, rodom Dubrovčanin
dr Lovro Pavlović-Lučić, (1848-1910) kninski pravnik i političar, publicista sa pseudonimom Srbin katolik
dr Ivan Stojanović, dubrovački katolički sveštenik i književnik
Andrija Đ. Ercegović, rodom iz Boke Kotorske - u Americi srpski dobrotvor (Galveston)
dr Ivan Đaja, profesor univerziteta i naučnik u Srbiji
Natko Nodilo, političar, istoričar, publicista
Aleksandar Aco Apolonio okružni tužilac u Dubrovniku i prvi premijer samoproglašene obnovljene Dubrovačke republike.
Mato Vragolov, (umro 1907), pravnik, srpski nacionalni radnik u Dubrovniku; na nadgrobnom spomeniku u Cavtatu je epitaf: Mato Vragolov srcem Srbin[24]
Matija Petar Katančić, profesor Univerziteta u Pešti,
prof. dr Milja Radan, (rođ. 1954) profesor univerziteta u Temišvaru
@@malicrni opusteno znam da se smejes od muke jer ja iznosim argumente pred kojima si nemocan i bacas te jadne fore za decu treci razred
@@malicrni cekaj vi koji izmasljate kompletnu istoriju i kradete znametie ljude od Srba ste se nasli da pricate o kradji Tesla,Jankovic,Pucic,Tvrtko,Kosaca
ŽIVELA SRBIJA!
Vredni ljudi
Ti ljudi su hrabri sto su se odlucili zivjeti u hrvatskoj.....ja nikad nebih se vratio doli
Nisu hrabri nego nemaju obraza....Rađe žive s Hrvatima nego sa svojima u srbiji...To sve govori o komu se radi!
milan sladoja jedini pravi pravoslavni hrvat iz lučana koji je postao katolički franjevac.
ja sam mislio da mića pupavac i sdss brinu o hrvatskim srbima ?! dobro polako...ima još malo za uredit vilu na sljemenu pa će onda mića u akciju XD
meni treba jedna bogata devojka da nista ne radimo nego da uzivamo i putujemo (bez tri prsta nema krsta)
Sta je ovo?
-presa
Za sta ?
-za bale
I sta radi?
-Presa bale
Sijeno se presuje u bale i zato se mašina zove balirka.
3:03 Mali je dobar sa Hrvatskim medaljama.