درود و مهر من که هنوز ذهنم درگیر کتاب زیبا و بسیار مهم تاریخی بانوی سربدار هست.از بعد از شناخت بانوی دلاور سربداران آزاده هر روز در اندیشه این بزرگ بانو هستم و فر او را ستایش میکنم. و در بسیاری مواقع با او صحبت میکنم. اما این کتاب هم تا حدودی تونسته جذبم کند در این کتاب ما بیشتر با فرهنگ خ د و نیاکانمان آشنا می‌شویم. اما این کتاب مانند بسیاری از کتاب ها تورانیان را ترک می خواند که این یک اشتباه تاریخی است.چرا که تورانیان که فرزندان سلم و تور هستند که ایشان فرزندان آفریدون هستند چطور می‌توانند ترک باشند.
در کتاب اوستا آمده که اولین شهرهایی که در کشور پارس ها پدید امده همین بلخ و کابل و هرات و ایرانشهر است دین هخامنشیانم زرتشت بود زرتشت کتابش اوستا هست برید بخوانید و بدانید همین تاجیکها و هزاره ها فارسی زبانان اصلی هستند افغانستان همان خراسان بزرگ تولد زرتشت در بلخ بود
قبل از هخامنشیان، ایران بزرگ به شکل یک امپراتوری گسترده مثل دوران هخامنشی وجود نداشت، اما قبیله‌ها و پادشاهی‌های محلی ایرانی تو مناطق مختلف پراکنده بودن. مادها و عیلامی‌ها از مهم‌ترین تمدن‌های اون زمان بودن که کم‌کم پایه‌های ایران بزرگ رو شکل دادن. ایران قبل از هخامنشیان شامل پادشاهی‌های کوچیک و مستقل بود که تو مناطق مختلف پراکنده بودن. اما همه این قبایل زبان و فرهنگ ایرانی داشتن و از نژاد آریایی بودن. وقتی کوروش بزرگ از خاندان هخامنشی قدرت گرفت، تونست همه این پادشاهی‌ها رو متحد کنه و ایران بزرگ رو شکل بده که بهش می‌گن اولین امپراتوری چندملیتی جهان. مهد اصلی ایران از پارس شروع شد، یعنی همون استان فارس امروزی که شیراز مرکز اصلیش بود. از زمان هخامنشیان، کم‌کم ایران بزرگ شکل گرفت و این سرزمین شامل خیلی از مناطق امروزی مثل افغانستان، تاجیکستان، ارمنستان، آذربایجان، عراق و حتی بخش‌هایی از ترکیه و پاکستان می‌شد. تو دوران ساسانیان، ایران به اوج خودش رسید و بهش می‌گفتن ایرانشهر، یعنی سرزمین ایرانیان. ولی با حمله‌های مختلف و مخصوصاً تو دوران قاجار و دخالت‌های انگلیس و روسیه، کم‌کم بخش‌های زیادی از این سرزمین جدا شد. مثلاً: الان خیلی از کشورهای منطقه، بخش‌هایی از اون ایران بزرگ بودن، ولی تاریخ و فرهنگشون هنوز ریشه توی تمدن ایران باستان داره. حتی زبان فارسی توی خیلی از این کشورها مثل افغانستان و تاجیکستان هنوز رایجه، چون بخش مهمی از هویت اصلیشونه. زابل و کابل توی شاهنامه بخشی از ایران بزرگ بودن، اون زمان اصلاً کشوری به اسم افغانستان وجود نداشت. مرزهای ایران خیلی گسترده‌تر از حالا بوده و این مناطق جزو قلمرو ایران بودن. افغانستان به شکل یه کشور مستقل بعد از عهدنامه پاریس در سال 1857 و با سیاست‌های استعماری انگلیس شکل گرفت. خلاصه، شاهنامه روایت تاریخ و اسطوره‌های ایران بزرگ هست، نه افغانستانِ امروزی. این ادعاها بیشتر جنبه سیاسی داره تا تاریخی!
@donyaye.ketab.souti. تاریخ رو به نفع خودت می گی ایران وحود نداشته کشور عیلام بوده که ایرانی ها نابودش کردن تو منطقه خودمون پره از خط میخی عیلامی پس تو هندی نمی تونی تاریخ جعل کمی و انکارش بکنی
زابل در ایران است و کابل در افغانستان اما همه ما میدونیم که آن زمان افغانستانی وجود نداشت بلکه بنام خراسان بزرگ بود و جزو ایران بود، پس افغانستان و ایران کنونی یکی هستن✌
سپاس و درود فراوان ❤❤❤
درود بر بانوی گرامی
درود به دوستان تاریخ دوست❤😊
درود بر شما ❤❤
درود بر محمرضا عزیز
درود بر شما جناب شایان نژاد
درود بر حسام خان عزیز.ممنون شماهستیم.❤❤❤ 0:42
درود بر جواد عزیزم
درود و مهر
من که هنوز ذهنم درگیر کتاب زیبا و بسیار مهم تاریخی بانوی سربدار هست.از بعد از شناخت بانوی دلاور سربداران آزاده هر روز در اندیشه این بزرگ بانو هستم و فر او را ستایش میکنم.
و در بسیاری مواقع با او صحبت میکنم.
اما این کتاب هم تا حدودی تونسته جذبم کند
در این کتاب ما بیشتر با فرهنگ خ د و نیاکانمان آشنا می‌شویم.
اما این کتاب مانند بسیاری از کتاب ها تورانیان را ترک می خواند که این یک اشتباه تاریخی است.چرا که تورانیان که فرزندان سلم و تور هستند که ایشان فرزندان آفریدون هستند چطور می‌توانند ترک باشند.
در کتاب اوستا آمده که اولین شهرهایی که در کشور پارس ها پدید امده همین بلخ و کابل و هرات و ایرانشهر است دین هخامنشیانم زرتشت بود زرتشت کتابش اوستا هست برید بخوانید و بدانید همین تاجیکها و هزاره ها فارسی زبانان اصلی هستند افغانستان همان خراسان بزرگ تولد زرتشت در بلخ بود
زابل و کابل تو افغانستان بوده و شاهنامه تاریخ افغانستان هست
قبل از هخامنشیان، ایران بزرگ به شکل یک امپراتوری گسترده مثل دوران هخامنشی وجود نداشت، اما قبیله‌ها و پادشاهی‌های محلی ایرانی تو مناطق مختلف پراکنده بودن. مادها و عیلامی‌ها از مهم‌ترین تمدن‌های اون زمان بودن که کم‌کم پایه‌های ایران بزرگ رو شکل دادن.
ایران قبل از هخامنشیان شامل پادشاهی‌های کوچیک و مستقل بود که تو مناطق مختلف پراکنده بودن. اما همه این قبایل زبان و فرهنگ ایرانی داشتن و از نژاد آریایی بودن.
وقتی کوروش بزرگ از خاندان هخامنشی قدرت گرفت، تونست همه این پادشاهی‌ها رو متحد کنه و ایران بزرگ رو شکل بده که بهش می‌گن اولین امپراتوری چندملیتی جهان.
مهد اصلی ایران از پارس شروع شد، یعنی همون استان فارس امروزی که شیراز مرکز اصلیش بود. از زمان هخامنشیان، کم‌کم ایران بزرگ شکل گرفت و این سرزمین شامل خیلی از مناطق امروزی مثل افغانستان، تاجیکستان، ارمنستان، آذربایجان، عراق و حتی بخش‌هایی از ترکیه و پاکستان می‌شد.
تو دوران ساسانیان، ایران به اوج خودش رسید و بهش می‌گفتن ایرانشهر، یعنی سرزمین ایرانیان. ولی با حمله‌های مختلف و مخصوصاً تو دوران قاجار و دخالت‌های انگلیس و روسیه، کم‌کم بخش‌های زیادی از این سرزمین جدا شد. مثلاً:
الان خیلی از کشورهای منطقه، بخش‌هایی از اون ایران بزرگ بودن، ولی تاریخ و فرهنگشون هنوز ریشه توی تمدن ایران باستان داره. حتی زبان فارسی توی خیلی از این کشورها مثل افغانستان و تاجیکستان هنوز رایجه، چون بخش مهمی از هویت اصلیشونه.
زابل و کابل توی شاهنامه بخشی از ایران بزرگ بودن، اون زمان اصلاً کشوری به اسم افغانستان وجود نداشت. مرزهای ایران خیلی گسترده‌تر از حالا بوده و این مناطق جزو قلمرو ایران بودن. افغانستان به شکل یه کشور مستقل بعد از عهدنامه پاریس در سال 1857 و با سیاست‌های استعماری انگلیس شکل گرفت. خلاصه، شاهنامه روایت تاریخ و اسطوره‌های ایران بزرگ هست، نه افغانستانِ امروزی. این ادعاها بیشتر جنبه سیاسی داره تا تاریخی!
@donyaye.ketab.souti. تاریخ رو به نفع خودت می گی ایران وحود نداشته کشور عیلام بوده که ایرانی ها نابودش کردن تو منطقه خودمون پره از خط میخی عیلامی پس تو هندی نمی تونی تاریخ جعل کمی و انکارش بکنی
زابل در ایران است و کابل در افغانستان اما همه ما میدونیم که آن زمان افغانستانی وجود نداشت بلکه بنام خراسان بزرگ بود و جزو ایران بود، پس افغانستان و ایران کنونی یکی هستن✌