Συλλυπητήρια στους ανθρώπους του Μπάλντοκ, και πολλά μπράβο στην Εθνική μας ομάδα, για την κατάθεση ψυχής, που έκανε στο Γουέμπλει! Θέλω όμως να συγχαρώ και το Θέμη, για την αυτοκριτική του, σχετικά με το ότι, οι εγχώριοι αθλητικοί δημοσιογράφοι, δεν ασχολήθηκαν ποτέ πραγματικά με το Μπάλντοκ, κατά τη διάρκεια της καριέρας του! Κι ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό Θέμη, είναι ότι διαχρονικά, ασχολείστε σχεδόν αποκλειστικά, με 4 ομάδες, άντε 5, και τις υπόλοιπες τις απαξιώνετε τελείως! Δεν είναι μόνο ο Μπάλντοκ, δείτε τί έγινε με το Μαυροπάνο και το Μανδά, όσο έπαιζαν Ελλάδα! Ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά κάποιος για αυτούς, όσο έπαιζαν, στoν Πας Γιάννινα ο πρώτος, και στον Ατρόμητο και τον ΟΦΗ ο δεύτερος? Οχι, η αστερόσκονη έπεσε πάνω τους, μόνο όταν έφυγαν για εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, πόσα και πόσα αφιερώματα δεν έχουν γίνει για το Ρέτσο και τον Τζολάκη(αναφέρω ενδεικτικά 2 συνομήλικους παίχτες που παίζουν στην ίδια θέση), που παίζουν σε ομάδα του ΠΟΚ(και που είναι παιχαταράδες, δε λέει κανένας το αντίθετο)? Μην πάω τώρα την κουβέντα στο Χατζηδιακο, τον Παυλίδη, το Ζαφείρη, που έκαναν την καριέρα τους στο εξωτερικό. Δεν πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει αυτό, ώστε να βλέπουμε(χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό), με άλλο μάτι το ποδόσφαιρο? Δε θα ήταν πχ, μια εξαιρετική αρχή, αν ο Ζοσιμάρ της επόμενης εβδομάδας, αφιέρωνε 10 λεπτά, στα εξαιρετικά έως τώρα επιτεύγματα των Παναιτωλικού κι ΟΦΗ, στις 7 πρώτες στροφές του πρωταθλήματος? Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι , την επόμενη εβδομάδα ο Ζοσιμάρ, που έχει πάντα μαζί του το δίκιο και την υποστήριξη της στοίχημαν, θα ασχολειθεί με τα έως τώρα πεπραγμένα στο πρωτάθλημα των γνωστών 4-5, ή με τη νέα επαγγελαμτική στροφή του Κλοπ. Δικαίωμα του, θα πεί κάποιος, δικό του είναι το ποντκαστ, άμα θέλει το καίει όπως πολύ συχνά λέει! Πώς όμως, περιμένουμε να αλλάξει κάτι, αν πρώτα δεν αλλάξουμε, εμείς οι ίδιοι? Τέλος, να πούμε και κάτι καθαρα ποδοσφαιρικό, θεωρώ ότι η μεγαλύτερη νίκη της Εθνικής ομάδας, σε ματς εκτός τελικής φάσης Γιούρο ή Μουντιάλ, ήταν η νίκη μέσα στην Ισπανία το 2003. Με εκείνη τη νίκη, η Εθνική του Ρεχάγκελ, βρωτοφώναξε ότι μπορεί το κατι παραπάνω, κι έβαλε τα θεμέλια για την πρόκριση στην τελική φάση της Πορτογαλίας, απέναντι σε μια Εθνική που, μετά από 4 χρόνια, κυριάρχησε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο! Προφανώς και δεν υποτιμώ το τράστιο επίτευγμα των παιδιών του Γιοβάνοβιτς, το οποίο μπορεί με τη σειρά του, να είναι το θεμέλιο για μιααντίστοιχη εξαιρετική συνέχεια/πορεία αυτής της φουρνιάς παιχτών, σε ένα βράδυ που θα το θυμόμαστε για πάντα, όμως όπως και να το κάνουμε, άλλη η φανέλα της Εθνικής Ισπανίας(ή αν θέλετε το ποδοσφαιρικό μέγεθος)κι άλλη αυτη της Αγγλίας.
Συλλυπητήρια στους ανθρώπους του Μπάλντοκ, και πολλά μπράβο στην Εθνική μας ομάδα, για την κατάθεση ψυχής, που έκανε στο Γουέμπλει! Θέλω όμως να συγχαρώ και το Θέμη, για την αυτοκριτική του, σχετικά με το ότι, οι εγχώριοι αθλητικοί δημοσιογράφοι, δεν ασχολήθηκαν ποτέ πραγματικά με το Μπάλντοκ, κατά τη διάρκεια της καριέρας του! Κι ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό Θέμη, είναι ότι διαχρονικά, ασχολείστε σχεδόν αποκλειστικά, με 4 ομάδες, άντε 5, και τις υπόλοιπες τις απαξιώνετε τελείως! Δεν είναι μόνο ο Μπάλντοκ, δείτε τί έγινε με το Μαυροπάνο και το Μανδά, όσο έπαιζαν Ελλάδα! Ενδιαφέρθηκε ποτέ πραγματικά κάποιος για αυτούς, όσο έπαιζαν, στoν Πας Γιάννινα ο πρώτος, και στον Ατρόμητο και τον ΟΦΗ ο δεύτερος? Οχι, η αστερόσκονη έπεσε πάνω τους, μόνο όταν έφυγαν για εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, πόσα και πόσα αφιερώματα δεν έχουν γίνει για το Ρέτσο και τον Τζολάκη(αναφέρω ενδεικτικά 2 συνομήλικους παίχτες που παίζουν στην ίδια θέση), που παίζουν σε ομάδα του ΠΟΚ(και που είναι παιχαταράδες, δε λέει κανένας το αντίθετο)? Μην πάω τώρα την κουβέντα στο Χατζηδιακο, τον Παυλίδη, το Ζαφείρη, που έκαναν την καριέρα τους στο εξωτερικό. Δεν πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει αυτό, ώστε να βλέπουμε(χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό), με άλλο μάτι το ποδόσφαιρο? Δε θα ήταν πχ, μια εξαιρετική αρχή, αν ο Ζοσιμάρ της επόμενης εβδομάδας, αφιέρωνε 10 λεπτά, στα εξαιρετικά έως τώρα επιτεύγματα των Παναιτωλικού κι ΟΦΗ, στις 7 πρώτες στροφές του πρωταθλήματος? Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι , την επόμενη εβδομάδα ο Ζοσιμάρ, που έχει πάντα μαζί του το δίκιο και την υποστήριξη της στοίχημαν, θα ασχολειθεί με τα έως τώρα πεπραγμένα στο πρωτάθλημα των γνωστών 4-5, ή με τη νέα επαγγελαμτική στροφή του Κλοπ. Δικαίωμα του, θα πεί κάποιος, δικό του είναι το ποντκαστ, άμα θέλει το καίει όπως πολύ συχνά λέει! Πώς όμως, περιμένουμε να αλλάξει κάτι, αν πρώτα δεν αλλάξουμε, εμείς οι ίδιοι? Τέλος, να πούμε και κάτι καθαρα ποδοσφαιρικό, θεωρώ ότι η μεγαλύτερη νίκη της Εθνικής ομάδας, σε ματς εκτός τελικής φάσης Γιούρο ή Μουντιάλ, ήταν η νίκη μέσα στην Ισπανία το 2003. Με εκείνη τη νίκη, η Εθνική του Ρεχάγκελ, βρωτοφώναξε ότι μπορεί το κατι παραπάνω, κι έβαλε τα θεμέλια για την πρόκριση στην τελική φάση της Πορτογαλίας, απέναντι σε μια Εθνική που, μετά από 4 χρόνια, κυριάρχησε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο! Προφανώς και δεν υποτιμώ το τράστιο επίτευγμα των παιδιών του Γιοβάνοβιτς, το οποίο μπορεί με τη σειρά του, να είναι το θεμέλιο για μιααντίστοιχη εξαιρετική συνέχεια/πορεία αυτής της φουρνιάς παιχτών, σε ένα βράδυ που θα το θυμόμαστε για πάντα, όμως όπως και να το κάνουμε, άλλη η φανέλα της Εθνικής Ισπανίας(ή αν θέλετε το ποδοσφαιρικό μέγεθος)κι άλλη αυτη της Αγγλίας.
μπραβο θεμη για την προσεγγιση μια ακομα φορα
Απλα Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Ο Σ ΘΕΜΗΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ! Καταπληκτικός λόγος!
Μεγάλε Καίσαρη