A ja sadze, ze religijnej neurotyczności można się przede wszystkim nabawić przez sluchanie nadmiaru internetowych kazań od lewa do prawa. Jak spojrzymy na przekrój oferty to mozna naprawdę dostac niezłego kręćka. Dlatego czasem zazdroszczę prostej wiary moim dziadkom, którzy modlili sie, przymowali sakramenty i po prostu żyli, a na religijne rozkminy nie mieli czasu. Pamietam chorego na nogi dziadka jak po dniu ciezkiej pracy odmawiał na bolących kolanach dziesiatek różańca. Mieli ciężko, ale my tez mamy choc w zupełnie innym sensie...
Przecież takiego podejścia do Boga uczy przede wszystkim kościół. Co do dziadków, to trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie płotu. Argument, że dziadek był za bardzo zmęczony na rozkminy, jest jak powiedzenie, że dobrze, że mnie bolą zeby bo przynajmniej nie będę jadła za dużo słodyczy.
zgadzam się, jesteśmy przeintelektualizowani. Sama czuję się jak ,,wykształcony głupiec" im więcej wiem tym więcej wątpliwości i mniej spontaniczności. Męczy to okropnie..... a czy jestem mądrzejsza? ...
Od kilku lat zauwazylam ze jak totalnie sobie odpuszczam zycie religijne to lżej mi sie żyje. Potem tęsknie, powoli wracam do sakramentow, przykazan i od nowa zaczyna sie karuzela lęków :( ale mam tez nerwice lekowa i depresje wiec nawet mnie to nie dziwi.
Nic dziwnego, że cos takiego jest skoro od dziecka nas straszą karą i piekłem. Większość z nas chodziła na msze jako dzieci ze łzami w oczach, wcześniej dostając solidne lanie za to, że tam iść nie chcemy. Pamiętam jak ojciec mnie siłą ciągnął za kaptur do kościoła, a ja się wyrywałam. Skutecznie się wyleczyłam z Boga i Kościoła. Dopięto po 30 zaczęłam się nawracać a właściwie od podstaw się dowiadywać o co chodzi w tej Ewangelii.
Tomku, dzięki za to nagranie! Faktycznie w praktyce spowiedzi sam widzę jak bardzo ludzie przeżywają niewłaściwą relację do Boga! Zachęcam do terapii, tłumaczę, dodaję odwagi. I na pewno...będę miał fajny materiał do przekazania tym potrzebującym! Dobrą robotę robisz w naszym Kościele! < :)
To mój problem :((( Panie Tomaszu, dziękuję za świadectwo, że da się z tego wyjść. Fanatyk kocha Boga za Jego krzyż, ale nie przyjmuje, że Bóg kocha fanatyka za nic. Jako nastolatka czytałam mistyków, którzy praktykowali ascezę, cierpieli za innych. Naśladując ich i brnąc w chore myśli wpadłam w depresję. Chciałam być ofiarą za grzechy ludzi i modliłam się o to, żeby Bóg mnie zniszczył. Dopiero kiedy leżałam bez sił na łóżku i błagałam o śmierć, pojawił się taki pozytywny lęk - wołający: "POMOCY!!!" Po trzech latach terapii (także farmakologicznej), 12 krokach, zaczynam wiarę od nowa. Jeśli się źle czuję, nie idę do kościoła. Jeśli nie chcę się modlić, to się nie modlę, ale rozmawiam ze sobą i gratuluję sobie postępów w życiu codziennym. W Piśmie św. faktycznie słyszę tylko teksty o zaparciu się siebie, poświęcaniu się i prześladowaniach, dlatego przestałam czytać Biblię. Trudne tematy z Biblii omawiamy na terapii. To też czas odkrywania (czy raczej wybudzania ze śpiączki) seksualności i pozwalania sobie na uczucie pożądania. Mam tak samo jak mówisz... Czułam się zbrodniarką przez masturbacje dziecięcą, a kiedy zrzuciłam to na biologię, to nie umiem tego wybaczyć Bogu, który przez to otworzył nas na uzależnienie i diabelskie manipulacje. Jest mi przykro, że my, neurotycy jesteśmy tak wyłączeni poza margines - traktuje się nas zbyt surowo i wkłada te same schematy do głowy (czystość jako cel życia), więc ciężko jest zmienić myślenie. 15 lat czekałam na dobrego terapeutę, który jest zarazem teologiem :(((( Panie Tomaszu, temat ARCYWAŻNY! Niech podnoszą go katolicy, a nie genderowcy, którzy walczą nie z chorobą, ale po prostu z Panem Jezusem. P.S. Nowennę pompejańską odmówiłam w trzech kawałkach i przyniosła piękne owoce!
Jakie mi to bliskie co Pani napisała. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, że Pani się tym podzieliła.
10 місяців тому+19
Dziękuję za profesjonalne podejście do tematu. Powiem szczerze, że ja, jako ksiądz nie znalazłem tak całościowo opracowanego tematu w wersji video. Ufam pomoże to mnie głębiej wejść w temat oraz wielu innym + ❤
To nie jest profesjonalne podejście do tematu - proszę, niech nie powiela pan tej wiedzy dalej. To, co jest tu przedstawione, np. z punktu widzenia psychologii bazuje na płytkim dość miksie różnych podejść, stąd nie warto powoływać na niego i rozsyłać dalej
Panie Tomaszu, baaardzo dziękuję, genialny odcinek, ma Pan dużo mądrości, dużo dojrzałości, robi Pan kawał dobrej roboty! Podziwiam i bardzo dziękuję! Pozdrawiam 🙂 ks. Mariusz
Film na ważny temat, stonowany, rozsądny, przynajmniej takie sprawia wrażenie. Oby pomógł wielu ludziom! Brakuje mi tylko dwóch rzeczy, które wg mnie warto byłoby wspomnieć. Są moim zdaniem dwa miejsca, gdzie ktoś znający Pismo Święte i nauczanie św. Ojców mógłby odnieść wrażenie, że coś się nie zgadza. Jest to raczej drobne przestawienie akcentów, być może uzasadnione tematem filmu. Pierwsza sprawa: strach przed piekłem to nic złego, o ile jest zdrowy („bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!”). Kto by nie zadrżał na słowa Zbawiciela o ciemnościach zewnętrznych, płaczu, zgrzytaniu zębów, nieugaszonym i wiecznym ogniu, ćwiartowaniu, nieumierającym robaku? Mamy z bojaźnią i drżeniem zabiegać o nasze zbawienie, ale bez rozpaczy. Bo jeżeli Bóg jest z nami, to w istocie czego mamy się lękać? Któż przeciw nam? Kto nas potępi? Wierny jest Ten który nas powołał do zbawienia, do żywej nadziei. On „może nas ustrzec od upadku i stawić wobec swej chwały bez zarzutu, w radości”. Drugą rzeczą jest podejście do seksualności. Wiadomo, że ciało jest stworzone przez Boga i jest dobre. Tak samo popęd płciowy. Ale to mówienie o afirmacji obok rozładowywania napięcia seksualnego może kogoś wprowadzić w błąd, jakoby nie trzeba było uciekać przed rozpustą i młodzieńczymi pożądaniami, nie trzeba było ukrzyżować ciała z jego namiętnościami, nie trzeba było pilnie wystrzegać się pążądliwych spojrzeń i pilnować swojego serca. Tak nauczał św. Cezary z Arles: „Między wszystkimi chrześcijańskimi walkami najcięższe są utarczki, wprost bitwy o czystość, gdzie do bitew dochodzi codziennie, a do zwycięstw rzadko. Bo czystość wylosowała sobie wroga groźnego, którego musi codziennie pokonywać i codziennie się go obawiać. Dlatego też, jak już powiedziałem, niech się nikt nie da zwieść fałszywym poczuciem bezpieczeństwa, niech nikt nie przecenia zuchwale i niebezpiecznie swoich sił, ale niech posłucha Apostoła mówiącego: «Uciekajcie przed rozpustą».”. Jak wspomniałem, być może inne przedstawienie tych kwestii jest spowodowane szczególnymi adresatami filmu. Mimo to zostawiam te uwagi, mając nadzieję, że nie zaszkodzą, a może pomogą.
Druga część cyklu o religijności lękowej (jak z niej wyjść) jest tutaj 👉ua-cam.com/video/mvNI3hau7gI/v-deo.html Ważna prośba. Tak jak powiedziałem: najpierw ten film nagrałem w całości (wyszło ok 1,5 godz.), a potem montowałem i zorientowałem się, że lepiej będzie jeśli go podzielę. Dlatego w tej części nie zawarłem bardzo ważnej informacji, która będzie w drugiej części za tydzień. Otóż: bardzo duża część informacji, porównań i przykładów, które tu przywołałem pochodzą od pracy Fundacji Theosis i Państwa Moniki i Marcina Gajdów. Dlatego, jeśli czujecie, że chcecie wyrazić jakiekolwiek wsparcie czy wyrazy podziękowania dla mnie (finansowe, modlitewne, słowne) to zróbcie to proszę w pierwszej kolejności dla ww. Fundacji i Państwa Gajdów. Źródła do wszystkich materiałów z których korzystałem macie w opisie. A poniżej dane do Patronite i konta Fundacji: 👉 Patronite: patronite.pl/Fundacjatheosis 👉 Inne sposoby wsparcia Fundacji: www.fundacjatheosis.pl/pomagam-2/ 👉 Kanał Fundacji Theosis: www.youtube.com/@FundacjaTheosis (polecam przeglądanie kanału przez zakładkę "playlisty") A jeśli jednak chcecie wesprzeć także mnie to można to zrobić na trzy sposoby: 👉 przez patronite: patronite.pl/Samolyk 👉przez przycisk "wesprzyj", który znajduje się tuż pod filmem 👉przez darowiznę wpłacaną na konto Bank Pekao SA 08 1240 2786 1111 0010 1984 8265 tytułem: "darowizna" Z góry dziękuję za każdy wyraz wsparcia :)
pieklo to nie ogien fizyczny i diably z widlami, to sa mity, pieklo to ogien duchowy, metafora, diablow tam nie ma bo sa to duchowe byty nie fizyczne, ani nie torturuja ludzi, pieklo to stan oddzielenia od Boga i duchowo jest sie calkowicie martwym,
Tomku, po prostu dziękuję za ten odcinek. Jest bardzo ważny, jeśli nie jeden z najważniejszych. Jest to materiał również bardzo dobrze zrealizowany. Pozdrawiam.
O człowieku jakże taki materiał był/jest potrzebny ,Tomasz masz u mnie dobrą kawę i przede wszystkim modlitwę , wiem co mówię ,bo wiem co mi w tej materii właśnie dolega i pięknie to wypunktowałeś , dobrze postawiłeś diagnozę , problem w tym że niektórych rzeczy nie da się wyleczyć w jeden dzień , ale pracuje się nad ty, pracuje już od dawna a ten materiał tylko może przyśpieszyć kurację , dzięki
A ja myślę, że termin neurotyk religijny często jest pałką do bicia wszystkich tych katolików, którzy bliźsi są naukom przedsoborowym. Strach przed piekłem i grzechem jest jako główna motywacja niedoskonała, ale konieczna w odpowiednich proporcjach w naszej relacji do Boga i ludzi. O wiele niebezpieczniejsza jest religijność bez Bojaźni Bożej. Właśnie wróciłem z Paryża. Byłem na Mszy Świętej (Novus Ordo) w pięknym gotyckim kościele. Po chwili zauważyłem, że czegoś brakuje w tym kościele... Krzyża! A przynajmniej tradycyjnego krzyża z wiszącym Chrystusem! Ogarnął mnie wielki smutek, kiedy spostrzegłemm, że nikt lub prawie nikt na Mszy nie klęczy. Nawet na Podniesieniu! Nawet siostra zakonna obok mnie... Bądźmy neurotykami religijnymi, bójmy się Boga Ojca i kochajmy go z całego serca, z całej naszej duszy. A Bliźniego swego jak siebie samego. Bądźmy szaleńcami Jego, miejmy przed sobą wizję Nieba! Precz z upupionym katolicyzmem! Co nie znaczy, że takich problemów duchowych i psychicznych nie ma. Ale nie wsadzajmy wszystkich do jednego wora i nie oceniajmy ludzi zbyt pochopnie, bo tylko Bóg zna nasze serca, nasze motywacje.
chyba problemem jest obecnie teologia sukcesu, która wraz z protestantyzmem opanowała KK,a wraz z nią unikanie wszelkich trudnych uczuć, w tym zdrowej bojaźni. Człowiek, który zbawia się tylko z wiary czyli protestant faktycznie nie musi juz zabiegac o swoje zbawienie, moze tylko konsumowac swoje życie unikając wszelkich cierpień i trudnych uczuć. Stad np. we wspólnotach charyzmatycznych częste modlitwy w stylu "Boże daj nam radośc, pokój, miłość" -w sensie miłych uczuć,które mają byc skutkiem modlitwy. Oczywiście niektórzy uczucia lęku mają w stopniu patologicznym,ale wtedy cała ich osobowość jest do leczenia,a nie tylko duchowość.
Ja bym tego z soborem nie mieszała ani koincydencji soboru z brakiem krzyża czy brak postawy klęczącej, bo to nie jest myślenie Jezusowe. 25 lat obserwuję tzw. tradycjonalizm , czytałam w tym celu konstytucje Soboru II, (sa piękne), i jak przepytywałam wykształconych bardzo 'tradsów', żaden z nich nie czytał, to o czymś świadczy. Odkryłam też szperając, że mocno w ten ruch miesza się Rosja i polityka. Co do zdania ''Strach przed piekłem i grzechem jest jako główna motywacja niedoskonała, ale konieczna..'' zgadzam się w pełni, co pokazują pisma mistyków o kryzysach na drodze duchowej, ja to czytałam u Ojców Pustyni, w Dziełach Teresy z Avila i Jana od Krzyża. I przecież Biblia mówi, że ''bojażń Boża jest konieczna'' jako etap po metanoi. U Teresy opisane są i inne niebezpieczeństwa i kryzysy, metody rozeznania co jest silnym kuszeniem a co ''brykaniem wyobrażni'' , język teologiczny lepiej to wyjaśnia niż psychologizmy które wszystko wrzucają do worka ''neurozy''. Mam wielką niechęć do psychologii i jej języka, raczej zaciemnia niż rozjaśnia i leczy, bo postawiona jest na fałszywej, protestanckiej właśnie w korzeniach antropologii (na to nikt nie patrzy, tylko na liturgię) choć sami protestanci tego nie wiedzą bo nie znają swoich początków, ale w ich osobistych doświadczeniach i świadectwach też widać obecność Boga. Co do psychologii jeszcze, jedyną wartościową i katolicką w duchu nauką jest teoria Kazimierza Dąbrowskiego który mówi, że ''człowiek rozwija się przez kryzysy'', piękne i pełne zdrowej nadziei. Pozdrawiam.
@@MarekPawowski123 Zbawienie można odrzucić. Robi się to grzesząc śmiertelnie. Odpuszczenie grzechów i naprawienie wyrządzonego zła to powrót do przyjęcia zbawienia, które jest wyłącznie łaską Zbawiciela.
Szczęść Boże Braciszku. Mam pytanie czy znaczy to ze nie mamy sie bać grzechu i odpuścić i troche grzeszyć. słuchać czasmi muzyki niewłaściwej i czasmi uczestniczyć w halloween? Bo z tego co Brat mówi to wlasnie możemy czasmi pogrzeszyć przecież jesteśmy ludzmi i grzesznikami. Ja tam kocham PANA i jestem mega szczęśliwy z tego że BÓG dal mi wyraźne granice których trzymam się nie ze strachu ale z obowiązku bo jesli jestem katolikiem to przyjmuje nie tylko to co to daje mi ale tez to co wymaga ode mnie.Ja jestem mega szczęśliwy ale nie grzeszę i nikt w to nie wierzy bo ludzi mierzą innych swoja miara i jesli oni nie umią opanować swojego grzechy to znaczy że inni tez muszą grzesznyć a ja nie grzeszę i to dzięki PANU bo mi zabrał grzechy jak mu oddałem swoja wolna wolę. Ja nic nie musze zrobić dla boga ale ja bardzo chce bo Bóg zrobił tak wiele dla mnie. To jak można troche grzeszy? Ile można grzeszyć? Jakie grzechy sa akceptowane dla Brata? Co tłumaczy nasz grzech? Bardzo chętnie dowiem sie co Brat na ten temat myśli. Z PANEM BOGIEM i Maryją 🙏😇❤🕊️❤😇🙏
Dzięki Tomek za ten ważny temat. We mnie duuuużo było (jest) z neurotycznej religijności. Całe szczęście Bóg coraz bardziej objawia mi swoją miłość do mnie, choć wciąż jestem w drodze. Ale tym co mnie leczy są objawienia Boga Ojca przekazane s. Eugenii Ravasio. Tam nie ma lęku 😍 "Przychodzę, aby skorygować miłość, którą Mi ofiarujecie: miłość zafałszowaną z powodu lęku". "O ludzie, dzieci Moje, wyrwijcie się z więzów, którymi do dziś krępował was szatan poprzez lęk przed Ojcem, który jest samą Miłością!" ❤
Wiele lat temu spotkałem się z tym objawieniem i byłem nim wstrząśnięty. Jednak wtedy, ten obraz Boga wydawał mi się zbyt piękny, aby był prawdziwy. Dlatego przez długi czas pozostawałem nieufny temu objawieniu. Zwłaszcza mając na uwadze inne objawienia, które obrosły maniakalnym kultem np. Fatima czy medjugorie. Mam również wątpliwości co do reszty treści kanału (kuBogu) na którym znalazłem to objawienie. Jest tam wiele antysoborowych bredni oraz innych niesprawdzonych (bez imprimatur) objawień. Jednak abstrahując do reszty filmów tam znalezionych, po latach uważam, że to konkretne objawienie jest prawdziwe i może przenieść wiele dobrego. Jednak cały czas trzeba mieć na uwadzę, że jest to TYLKO objawienie. Nie można ograniczać swojej wiedzy tylko do niego. Zawsze trzeba konfrontować je z Pismem Świętym oraz posiłkować się tłumaczeniami zaufanych kaznodziejów. Próba tłumaczenia sobie wszystkiego co się wyczyta w PŚ potrafi być zgubne. PS. gdzieś wyczytałem, że komisja badająca to objawienie uznała je za prawdziwe głownie dlatego, że nic nowego do religii nie wnosi. Objawienia z definicji nie mogą zdradzać nic nowego - wykraczającego po za Pismo Święte. Mogą jedynie pokazywać znane nam zagadnienia wiary w innym świetle. Nie bez powodu, wiele razy w tym objawieniu pada stwierdzenie: jest to przypomnienie/napomnienie. Więc jeśli ktoś mówi - przykładowo - o 11 przykazaniu, to śmiało można stwierdzić, że to kłamstwo.
@@Chocobooo92 Ja tak latami omijałam Glorię Polo, bo jej historia nie wydawała mi się prawdopodobna, ale kiedyś postanowiłam posłuchać więcej, i to świadectwo pokazało mi całą moją obłudę, to mnie przeraziło i nie była to nerwica, ale prawda. Oczywiście na kanałach anglojęzycznym sprawdziłam, czy taka osoba jest i stanowisko Kościoła, zawsze to robię. Poszłam po nim do spowiedzi generalnej do Kapucynów od O. Pio, którą odbyłam z płaczem, na dziedzińcu stoi jego pomnik i wydawał mi się jakiś martwy i bez życia. Po spowiedzi stanęłam przed nim jeszcze raz, i On się do mnie wyraźnie uśmiechał. Wiadomo że doświadczenia prywatne to nie Ewangelia, ale kultura i doświadczenie ewangeliczne, jednak bardzo pomagają zrozumieć wiarę, po to je Bóg daje, z miłości. JPII powiedział do młodziezy, że XXI wiek potrzebuje świadectw. Co do kanału Ku Bogu, nie znam wszystkiego, ale jest tam czytana książka 'Nie krocz za mną' mojej przyjaciółki z zawodu historyka sztuki napisana na polecenie spowiedników i pod pseudonimem, opatrzona wstępem O. Posackiego, demonologa i posłowiem ks. Chmielewskiego. Opisuje tam swoje pochodzenie z rodziny okultystów, dziadka który mieszkał w Moskwie w otoczeniu Lenina, i jego inicjacje na Syberii i w Tybecie, własne doświadczenie mrocznego dziedzictwa i bycia medium od dziecka, widzenia rzeczy których inni nie widzą, pobyt w NY u umierającego ojca ezoteryka obracającego się w środowisku bardzo bogatych ludzi którzy korzystali z jego umiejętności, mieszkała u jego 'przyjaciół' w tym lokalu w którym Polański kręcił film Rose'Marys Baby i ta historia filmowa nie jest zmyślona. Opowiada też wielkie cierpienia duchowe jakie przeszła kiedy chciała uwolnić się z tego dziedzictwa. Kościół jej nie wierzył bo kompletnie nie miał doświadczenia z takimi przypadkami działania złego, wtedy w Polsce było tylko 2 egzorcystów i raczej nie mieli wiele do roboty i w końcu trafienie na Jezuitę który zorganizował pomoc, była egzorcyzmowana wielokrotnie i do dziś prowadzona przez franciszkanów, czasem składa świadectwo tych doświadczeń w Kościele, bo naprawdę nie ma żartów z tą rzeczywistością duchową. Swiadectwo to pisze osoba zdrowa, normalna i w życiu dowcipna. Każdy lęk pochodzi od złego i ''nerwica religijna'' to psychologizm językowy i nie oddaje sedna, to raczej silne kuszenie lękiem, by ukraść nawrócenie i chyba każdy zaraz po byciu entuzjastycznym neofitą to przechodzi, ten kryzys ma też wymiar próby, bo Bóg go dopuszcza. W mistyce katolickiej jest dobrze opisana ta walka, ja to pamiętam z dzieł Teresy z Avila.
@@katogoria Zaciekawiły mnie te historie. Nigdy o nich nie słyszałem. W najbliższym czasie z pewnością zapoznam się z nimi bliżej. Dziękuję za polecenie.
Cieszę się, że zaczyna się na takie tematy rozmawiać. Ja tez kiedyś miałam do czynienia z sumieniem skrupulanckim. Zaczęło się to jakoś w 4 klasie podstawówki. Przykazaniem na którym moje skrupulanctwo się skupiało było przede wszystkim 6 przykazanie. We wszystkim widziałam grzech, najbardziej skupiałam się na myślach nieczystych. Im bardziej chciałam się ich pozbyć, tym bardziej za mną chodziły. Co ciekawe np. przez około rok-dwa nie patrzyłam w ogóle na swoje ciało, poniewaz bałam się ze będę na nie patrzeć w sposób grzeszny. Spowiedzi dla mnie były traumatyczne, kosztowaly mnie mnóstwo stresu. Po jakimś czasie dostałam z tego powodu załamania nerwowego, miałam już dość tego wszystkiego, nie wytrzymałam, a miałam wtedy 14 lat. Wtedy pierwszy raz podzieliłam tym problemem z mamą. Po tym bylo lepiej z moim podejściem do spowiedzi. Jednak po załamaniu dostałam depresji, a później jeszcze nerwica i fobia społeczna do kompletu. Wkrótce im byłam starsza, tym mniej wierzyłam już w Boga, albo przynajmniej takiego surowego, karzącego. Trochę lepiej mi to zrobiło dla głowy, ale niestety stany depresyjne, nerwica, fobia społeczna dalej mnie dotyczą i zmagam się z nimi do dziś, a mam 25 lat. Jakby ktoś chciał, to mogę porozmawiać z kimś o tym na privie, bo mam dużo na ten temat do powiedzenia.
W wielu wypadkach, potrzeba kierownika duchowego ... Czasem skrupuły są też rozwojem w życiu duchowym i człowiek potrzebuje oczyszczenia motywacji. Trzeba robić codziennie rachunek sumienia i ufać Bogu ....
Teraz po nawróceniu wiem że Pan Bóg mnie bardzo kocha i bardzo potrzebuje, moim szczęściem jest współpracować z Nim, nie chcę grzeszyć bo nie chcę Go zranić tj najdroższej osoby. Zupełnie obce i nie do wyobrażenia wydają mi się odczucia tj opisuje Pan tutaj. Ja popełniałam wcześniej taki błąd że uważałam że cokolwiek nie zrobię i tak będę zbawiona niezależnie od wszystkiego bo Bóg przecież jest taki miłosierny. To błąd rozumowania w drugą stronę. Może Pan kiedyś zrobi odcinek również o tym?
Dziekuje, ze poruszasz takie tematy. Osobiście uważam, ze to bardzo ważne. Ja prawie zrezygnowałam z psychoterapii przez teologa yotubera, który neguje cała psychologię.. i pogłębiałabym tylko neurotyczność.
@@joanhos oglądałem trochę jego materiałów i w sumie nie trafiłem na żaden film w którym potępia psychologię i terapię jako taką. Fakt faktem - do wielu rzeczy jest nastaiwony sceptycznie. Mikołaj Kapusta wprost potępia psychologię i psychoterapię.
Pan Jezus nieustannie mówi o piekle, grzechu, złym duchu.Czuwajcie bo nie wiecie kiedy Pan wasz przyjdzie. ,,Unikajcie nawet pozorów zła,, - św. Paweł.
Myśłę że Tomasz Samołyk ,którego pozdrawiam za bardzo do wszystkich przykłada własną miarkę. Może problemem gorszym od neurotyczności jest lekceważenie Boga, które może wystąpić u osób, które miały dominującą matkę w rodzaju Dulskiej i uległego wobec matki ojca.
Wszystko co złe, szczególnie lęk pochodzi od złego, niekoniecznie od matki, ale i to może być, bo złe duchy działają przez ludzi, nas samych też. Psychologia to żle rozeznaje bo nie ma narzędzi teologicznych, łatwo wszystko zwalić na rodziców, szczególnie, kiedy pacjent nie wyrósł jeszcze z buntu. Psychologia to szkodnik i dziwi mnie, że ludzie tak zaawansowani w rozumie wiary tego nie widzą.
Prosimy o rozwinięcie wspomnianego wcześniej konfliktu o sprawach związanych ze sprawami seksualnymi, bardzo potrzebujemy myślę, a napewno ja, ale z perspektywy świata jaki widzę to nie tylko ja
Bardzo Ci dziękuję Tomaszu za ten vlog. To bardzo ważny temat, szczególnie teraz kiedy mamy rozmaite perspektywy widzenia i coraz bardziej nie rozumiemy siebie, innych i relacji, które się tworzą. Bóg zapłać 🐼❤️🤍❤️🔥
Tomku, niezbyt często oglądam twoje filmiki, interesuje mnie troche inna tematyka i format, ale ten film to absolutna petarda. Wierzę że nasz Pan Yeshua Chrystus mnie tu przyprowadził. Po prostu kliknęłam i zaczelam słuchac. I od razu okazało się że nasz ukochany Ojciec wysłuchał moich modlitw i odpowiedzial wlasnie przez Ciebie :) Film jest skrojony na miarę wlasnie dla mnie i w idealnym czasie. Dokładnie teraz przechodzę przez "fazę" o której mówisz i zaczelam nawet myslec o umowieniu sie na terapie z jakims chrześcijanskim psychologiem albo księdzem psychologiem, choć zawsze mialam dystans do tego typu "leczenia". Bardzo mi był potrzebny taki wykład. Posłucham jeszcze raz, zrobie notatki i pomodlę się do Pana żeby mnie prowadził i przemieniał moje myślenie. Chciałam też podkreślić jak bardzo mądry, dobrze poukładany i rzeczowy jest ten materiał. Widać że włożyłeś w niego ogrom pracy i przemyśleń ale też wyziera z niego twoja niesamowita dojrzałość i ugruntowanie w wierze. Dziękuję i życzę wielu Bożych łask i błogosławieństwa Bożego :)
Dzięki za ten odcinek. "Prawny stosunek do religii" - w punkt. Inne rzeczy także. Jeszcze jedno bym dodał: z mojego najbardziej "patologicznie prawego" (tak mnie ktoś kiedyś - słusznie - podsumował) okresu pamiętam wręcz bezbrzeżny smutek. To był mój najsmutniejszy (i także najbardziej bezowocny) czas w życiu.
Przecież źródłem takiej religijności jest sam Kościół. O czym tu mówić. Taka religijność jest wynikiem źle prowadzonej katechezy, w której kładzie się nacisk na nakazy, zakazy, powinności. Do tego dochodzi miałkość intelektualna polskiego duchowieństwa.
Niestety, po prawie 40 latach również doszłam do takich wniosków. Ze to nauczanie kościoła wpędzilo mnie w lęki i strach przed karą. Po tylu latach w głowie stanęło mi pytanie : jak mam mieć relację z kimś kogo MUSZĘ kochać, a kogo się jednocześnie boję? Dopóki będzie we mnie ten lęk nie wrócę do kościoła. O dziwo, lęk jest mniejszy, kiedy w nim nie jestem. No ale, może ktoś neyrotycznie religijny stwierdzi, że tylko mi się wydaje, bo tak naprawdę szatan ma mnie w garści i dlatego mam względny spokój - to też już słyszałam na setkach kazań...
Niezgoda. To są pewne typy osobowości to nie ma nic wspólnego z wiarą trzeba najpierw wyleczyc w sobie te lękowe sprawy bo to zaburza wogole odbiór rzeczywistości. Wiary też. Świadomość że piekło istnieje i człowiek może się w nim znalesc to ostrzeżenie a nie straszenie.
@elzbietakretkiewicz8483 zapomniała pani wspomnieć o rodzicach, którzy nauczyli tylko religijności, a nie prawdziwej wiary i miłości, której pewnie sami nie mieli Dlatego ja do swoich o to pretensji nie mam. Na szczęście Bóg jest wszechmogący i gdy się dostrzeże te braki to można Go prosić o prawdziwą wiarę i o miłość. Choć to czasem długo trwa to się sprawdza. Ja to zrobiłam i zaczęłam widzieć pewne pozytywne zmiany w moim życiu duchowym.
@@DonaldFranciszekTusk Poczucie winy to dla mnie zdrowy objaw bojaźni Bożej, która z nadzieją zmartwychwstania kształtuje sumienie. Neurotyczne postawy występują nie tylko w aspekcie życia religijnego . Wymagają wsparcia lub leczenia, najczęściej w przypadku uzależnień.
30:17 Pan Tomasz ciągle zapomina, że ta "rzeka" jest skażona grzechem pierworodnym i jego następstwami. Antropologia prezentowana w filmie (w związku z właśnie pominięciem kwestii grzechu pierworodnego, ran natury ludzkiej przez ten grzech spowodowanych) nie jest za bardzo katolicka.
Ja mam juz nerwice na kazdym tle.. ale najbardziej wykańcza mnie ta religijna. Boję się panicznie czyścca, śmierci, końca świata .. o piekle nawet jak wspominam mnie trzęsie. Ale też nie potrafię sobie wyobrazić, że jest życie wieczne. To jest jakaś abstrakcja dla mnie. Myślę, że zycie to po prostu zycie na ziemii.. moj mozg nie ogarnia, że bedzie coś innego. Boję się nawet nieba w pewnym sensie.
Módl się do Boga, nawet na siłę. Mówił o tym abp. Fulton Sheen. Przerabiałem kilka lat nerwicy z uwagi na potężne zgrzeszenie przeciwko Bogu (niezgodne z moim sumieniem). Diabeł podsuwał mi różne myśli i wręcz zawładnął moim życiu, gdyż się na niego otworzyłem. Ale nauczyłem się z tym żyć, pomału pracowałem nad sobą poprzez częstą spowiedź, pomoc innym i obcowanie z ludźmi, walka ze swoimi słabościami i uzależnieniami. Pamiętaj, że Szatan chce, byś myślała , że piekła nie ma albo że nie wygląda ono tak, jak to pokazują Biblia. Modlitwa, post, jałmużna, pozbycie się swego ja! Głupi tego nie wymyślili.
@@monikakv4483 Wiara (modlitwa) musi być wsparta rozumem. Nie wpadaj w rozpacz, ale zastanów się czego ci brak, może rozumu (nie czytasz słowa, nie szukasz wiedzy), moze cnoty cierpliwości. Mnie bardzo pomogło czytanie Dzieł Teresy z Avili, Doktora Kościoła, nawet Księgi Fundacji, bo ona opisuje wszystkie etapy kryzysu i wzrostu, ja się z tym utożsamiłam, widziałam w którym miejscu Drogi jestem, i co jeszcze mnie czeka, i rzeczywiście, to mnie później dopadło. Może zacznij zaczynać dzień od czytania słowa na ten dzień, jest taka strona 'twojabiblia' pisane razem. Tam jest też możliwość losowania cytatu. Możesz zadać Bogu pytanie i On odpowie ci cytatem, potraktuj to poważnie. Robisz ten błąd, że chcesz już i po swojemu. Wyresetuj się z własnych oczekiwań i marzeń, bo one przeszkadzają. Nie skupiaj na sobie ale na Bogu,nie psychologizuj, i pamiętej że człowiek rozwija się przez kryzysy.
Jednym z największych problemów jest łączenie bojaźni ze strachem. Polski język niestety ma co prawda dużą elastyczność ale za to bardzo wysoki poziom uproszczeń użytkowych. Już anglofoni mają łatwiej ze swoim rozróżnieniem na awe i fear które są zupełnie innymi odczuciami, niestety w polskim to się po prostu łatwo zlewa, powodując kompletny bałagan w myśleniu.
Licza sie motywacje serca w naszym postępowaniu. Toksyczny lęk, wina, strach, oskarżenie, nie pochodzi od Boga. Bóg napomina nas tak jak Jezus napominał jawnogrzesznię. W miłości nie ma lęku, są upadki.
Cały problem w tym, żeby zaufać że jest się ogromnie przez Pana Boga kochanym. A taka ufność powstaje albo na bazie mądrego wprowadzenia w wiarę w dzieciństwie, albo pod wpływem czyjegoś przekonywującego świadectwa, lub na drodze osobistego doświadczenia gdy dana jest łaska "dotyku" tej najcudowniejszej i uzdrawiającej miłości. Największym i zasadniczym dramatem ludzkości jest powszechna nieświadomość jak ogromnie każdy człowiek jest kochany! Oby Pan dotykał serc ludzi którzy nie wierzą w jego miłość!
Dużo osób nie rozumie postu piątkowego. W innych krajach go nie ma, a także zdarza się, że w jakieś części Polski jest zniesiona danego dnia, bo jakieś święto/uroczystość regionalna itp. i itd. I człowiek myśli, że skoro tak, to można tam pojechać, zjeść kebsa, bo człowiek czuje smaka, a potem wrócić do siebie i czy jest cacy? Czy dotyczy to tylko osoby, które zamieszkują dany teren? Zresztą co to za post, który zaczyna się i kończy tylko na tym. Czym różni się taki piątek od innego dnia, skoro istnieje tylko ten jeden wyróżniający ją element od innych dni (dla danej osoby). A co jeśli już jest 0:01 (po północy)? Można rzucić się na szynkę (gdy ktoś jeszcze nie śpi i najdzie go ochota, aby coś zjeść)? No właśnie. Dużo osób nie czuje tego, stąd dla niektórych piątek i post z nim związany, jest elementem, działaniem bezrefleksyjny. Zawsze tak było i tyle, bez zagłębiania się w szczegóły. Czysty automatyzm.
Bardzo ważny problem. Również mnie dotyczył. Dziękuję, że o tym mówisz! Będę czekać na odcinek o konflikcie dotyczącego seksualności. Wszystkiego dobrego!
Dziekuje za ten materiał. Sam powoli wychodzę z ciaglego karania siebie za to jakim jestem, a teraz widzę, że to cala rodzina jest tą neurotycznością zarażona. Nie jestem na nich zły. Oni tak byli wychowani i tak umieli wychować.
@@VikingShopplneurotyczność to zaburzenie, a wystawianie jakiegoś skrajnego przykładu dla poparcia swojego przekonania, to nie za dobra taktyka. Pytanie czy Ty siebie biczujesz? No właśnie: czy wiara to ciągle cierpienie? Jakiś kult cierpienia się zrobił, a przecież wiara ma pomagać w cierpieniu, a nie być wiarą dla cierpienia. Mi daleko od modernizmu, ale widzę też skutki takiego ciągłego biczowania - ludzie się czują zmęczeni tym. Ja czuję, że odzywam ostatnio. Na pewno w tym co mówiłeś musi być jakiś złoty środek, bo wiara nie powinna zamykać w ogóle tematu piekła. Ale jak piekłem jesteś straszony od urodzenia, to to też przesada w drugą stronę. Ja poradziłem sobie z wieloma złymi rzeczami, dzięki temu biczowaniu i jakimś praktykom (modlitwy), ale dalej czułem się źle sam ze sobą. Ja wiem czego potrzebuje teraz, wiara ze mną została, ale nie zamierzam całe życie w lęku przed śmiercią żyć. Ja doświadczyłem tej neurotyczności i wcale to nie pomaga. Już żyłem prawie idealnie, a dalej źle się czułem sam ze sobą.
@@Bassist2505 Odsyłam do listów Św. Pawła. On wołał do Boga, by zabrał go z tego świata ze względu na grzeszne ciało, które nie chce służyć Najwyższemu. Oni też mieli swoje walki, na widok kobiet stawała im fujarka (o czym pisał choćby ks. Kaczkowski), a mimo tego, że wcześniej żyli jako celnicy, rybacy, grzesznicy, terroryści (Zelota) to po wezwaniu przez Boga starali się istnieć zgodnie z tym, co podpowiadał im Duch Św. I jeśli miało być w to wkalkulowane cierpienie, potężna walka wewnętrzna, wtedy i tak brali udział w tych zawodach nie relatywizując. I pamiętaj, że tylko tacy ludzie wygrywają! Bóg wymaga od nas zimna lub gorąca, absolutyzmu, a nie fajniutkiego, pełnego radości (w hedonistycznym tego słowa znaczeniu) życia, jakie proponują nam wszelkiej maści coache pseudokatoliccy. A co do Ciebie: Żeby nie było jak w przypadku wielu osób, które kończyły z czasem u egzorcysty lub całkowicie gubiły obraz Boga. Takim to Szatan wmawiał, że ich życie jest super, pozbyli się wewnętrznej walki, w końcu są wolni, radośni, uśmiechnięci (jak zachodni letni wierzący-niepraktykujący, uważający, że aborcja jest oki i przecież Bóg zrozumie, bo chce mego szczęścia, nie mówiąc już o bzykaniu pozamałżeńskim itd., bo oni już nawet nie myślą, ze to coś złego w rozumieniu nauki Kościoła). Czytywałem mnóstwo Carrolla, Chestertona, św. Augustyna, o. Pio i zawsze mocno podkreślano tam rolę cierpienia i przyjmowania go jak najwięcej, by uszlachetnić ten drogocenny kamień, jakim jest nasza dusza. Pozdrawiam, z Bogiem.
@@Bassist2505neurotycznosc to cecha temperamentu. Przestańmy łykać, że wszystko to zaburzenie. Staniemy się w ten sposób strasznie nudnym społeczeństwem
![O lęku przed Bogiem, fałszywym obrazie Boga i jak z tego wyjść [Tomasz Samołyk]](/img/n.gif)
A ja sadze, ze religijnej neurotyczności można się przede wszystkim nabawić przez sluchanie nadmiaru internetowych kazań od lewa do prawa. Jak spojrzymy na przekrój oferty to mozna naprawdę dostac niezłego kręćka. Dlatego czasem zazdroszczę prostej wiary moim dziadkom, którzy modlili sie, przymowali sakramenty i po prostu żyli, a na religijne rozkminy nie mieli czasu. Pamietam chorego na nogi dziadka jak po dniu ciezkiej pracy odmawiał na bolących kolanach dziesiatek różańca. Mieli ciężko, ale my tez mamy choc w zupełnie innym sensie...
Generalnie człowiek inteligentny który dużo rozkminia ma łatwiej wpaść na chorobę psychiczną. "Im więcej wiesz tym gorzej śpisz".
Przecież takiego podejścia do Boga uczy przede wszystkim kościół.
Co do dziadków, to trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie płotu. Argument, że dziadek był za bardzo zmęczony na rozkminy, jest jak powiedzenie, że dobrze, że mnie bolą zeby bo przynajmniej nie będę jadła za dużo słodyczy.
zgadzam się, jesteśmy przeintelektualizowani. Sama czuję się jak ,,wykształcony głupiec" im więcej wiem tym więcej wątpliwości i mniej spontaniczności. Męczy to okropnie..... a czy jestem mądrzejsza? ...
Dziękuję mamusiu za straszenie czyśćcem;))))) moje zycie to męka moralno lękowa
Od kilku lat zauwazylam ze jak totalnie sobie odpuszczam zycie religijne to lżej mi sie żyje. Potem tęsknie, powoli wracam do sakramentow, przykazan i od nowa zaczyna sie karuzela lęków :( ale mam tez nerwice lekowa i depresje wiec nawet mnie to nie dziwi.
Ja ogólnie bardzo rozumiem, bo też mam nerwicę
Nic dziwnego, że cos takiego jest skoro od dziecka nas straszą karą i piekłem. Większość z nas chodziła na msze jako dzieci ze łzami w oczach, wcześniej dostając solidne lanie za to, że tam iść nie chcemy. Pamiętam jak ojciec mnie siłą ciągnął za kaptur do kościoła, a ja się wyrywałam. Skutecznie się wyleczyłam z Boga i Kościoła. Dopięto po 30 zaczęłam się nawracać a właściwie od podstaw się dowiadywać o co chodzi w tej Ewangelii.
Jak wspaniale że wróciłaś!
Tomku, dzięki za to nagranie! Faktycznie w praktyce spowiedzi sam widzę jak bardzo ludzie przeżywają niewłaściwą relację do Boga! Zachęcam do terapii, tłumaczę, dodaję odwagi. I na pewno...będę miał fajny materiał do przekazania tym potrzebującym! Dobrą robotę robisz w naszym Kościele! < :)
Bóg zapłać za ten temat❤
P. Tomku dziękuję za podjęcie tematu.
Czekam na 2 cześć oraz odcinek o seksualności.
W kwestii religijności neurotycznej polecam książkę "Rozwój. Jak współpracować z łaską", którą napisali Monika i dk. Marcin Gajdowie ❤️🔥
a ja odradzam głoszenie tych panstwa,którzy mocno traca protestanyzmem i modernizmem
Nie.
Dobra ksiazka, polacam❤️
Piękna wartościowa książka
@@TheMalla3co jest złego w protestantyzmie?
To mój problem :((( Panie Tomaszu, dziękuję za świadectwo, że da się z tego wyjść. Fanatyk kocha Boga za Jego krzyż, ale nie przyjmuje, że Bóg kocha fanatyka za nic. Jako nastolatka czytałam mistyków, którzy praktykowali ascezę, cierpieli za innych. Naśladując ich i brnąc w chore myśli wpadłam w depresję. Chciałam być ofiarą za grzechy ludzi i modliłam się o to, żeby Bóg mnie zniszczył. Dopiero kiedy leżałam bez sił na łóżku i błagałam o śmierć, pojawił się taki pozytywny lęk - wołający: "POMOCY!!!"
Po trzech latach terapii (także farmakologicznej), 12 krokach, zaczynam wiarę od nowa. Jeśli się źle czuję, nie idę do kościoła. Jeśli nie chcę się modlić, to się nie modlę, ale rozmawiam ze sobą i gratuluję sobie postępów w życiu codziennym. W Piśmie św. faktycznie słyszę tylko teksty o zaparciu się siebie, poświęcaniu się i prześladowaniach, dlatego przestałam czytać Biblię. Trudne tematy z Biblii omawiamy na terapii. To też czas odkrywania (czy raczej wybudzania ze śpiączki) seksualności i pozwalania sobie na uczucie pożądania. Mam tak samo jak mówisz... Czułam się zbrodniarką przez masturbacje dziecięcą, a kiedy zrzuciłam to na biologię, to nie umiem tego wybaczyć Bogu, który przez to otworzył nas na uzależnienie i diabelskie manipulacje. Jest mi przykro, że my, neurotycy jesteśmy tak wyłączeni poza margines - traktuje się nas zbyt surowo i wkłada te same schematy do głowy (czystość jako cel życia), więc ciężko jest zmienić myślenie. 15 lat czekałam na dobrego terapeutę, który jest zarazem teologiem :(((( Panie Tomaszu, temat ARCYWAŻNY! Niech podnoszą go katolicy, a nie genderowcy, którzy walczą nie z chorobą, ale po prostu z Panem Jezusem.
P.S. Nowennę pompejańską odmówiłam w trzech kawałkach i przyniosła piękne owoce!
Jakie mi to bliskie co Pani napisała. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, że Pani się tym podzieliła.
Dziękuję za profesjonalne podejście do tematu.
Powiem szczerze, że ja, jako ksiądz nie znalazłem tak całościowo opracowanego tematu w wersji video.
Ufam pomoże to mnie głębiej wejść w temat oraz wielu innym + ❤
To nie jest profesjonalne podejście do tematu - proszę, niech nie powiela pan tej wiedzy dalej. To, co jest tu przedstawione, np. z punktu widzenia psychologii bazuje na płytkim dość miksie różnych podejść, stąd nie warto powoływać na niego i rozsyłać dalej
Panie Tomaszu, baaardzo dziękuję, genialny odcinek, ma Pan dużo mądrości, dużo dojrzałości, robi Pan kawał dobrej roboty! Podziwiam i bardzo dziękuję!
Pozdrawiam 🙂
ks. Mariusz
Jestem pod wielkim wrażeniem. Tak, to jest najważniejszy film Twojego życia, Tomaszu. Tak, to jest film o mnie. Dziękuję.
Film na ważny temat, stonowany, rozsądny, przynajmniej takie sprawia wrażenie. Oby pomógł wielu ludziom! Brakuje mi tylko dwóch rzeczy, które wg mnie warto byłoby wspomnieć. Są moim zdaniem dwa miejsca, gdzie ktoś znający Pismo Święte i nauczanie św. Ojców mógłby odnieść wrażenie, że coś się nie zgadza. Jest to raczej drobne przestawienie akcentów, być może uzasadnione tematem filmu.
Pierwsza sprawa: strach przed piekłem to nic złego, o ile jest zdrowy („bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!”). Kto by nie zadrżał na słowa Zbawiciela o ciemnościach zewnętrznych, płaczu, zgrzytaniu zębów, nieugaszonym i wiecznym ogniu, ćwiartowaniu, nieumierającym robaku? Mamy z bojaźnią i drżeniem zabiegać o nasze zbawienie, ale bez rozpaczy. Bo jeżeli Bóg jest z nami, to w istocie czego mamy się lękać? Któż przeciw nam? Kto nas potępi? Wierny jest Ten który nas powołał do zbawienia, do żywej nadziei. On „może nas ustrzec od upadku i stawić wobec swej chwały bez zarzutu, w radości”.
Drugą rzeczą jest podejście do seksualności. Wiadomo, że ciało jest stworzone przez Boga i jest dobre. Tak samo popęd płciowy. Ale to mówienie o afirmacji obok rozładowywania napięcia seksualnego może kogoś wprowadzić w błąd, jakoby nie trzeba było uciekać przed rozpustą i młodzieńczymi pożądaniami, nie trzeba było ukrzyżować ciała z jego namiętnościami, nie trzeba było pilnie wystrzegać się pążądliwych spojrzeń i pilnować swojego serca. Tak nauczał św. Cezary z Arles: „Między wszystkimi chrześcijańskimi walkami najcięższe są utarczki, wprost bitwy o czystość, gdzie do bitew dochodzi codziennie, a do zwycięstw rzadko. Bo czystość wylosowała sobie wroga groźnego, którego musi codziennie pokonywać i codziennie się go obawiać. Dlatego też, jak już powiedziałem, niech się nikt nie da zwieść fałszywym poczuciem bezpieczeństwa, niech nikt nie przecenia zuchwale i niebezpiecznie swoich sił, ale niech posłucha Apostoła mówiącego: «Uciekajcie przed rozpustą».”.
Jak wspomniałem, być może inne przedstawienie tych kwestii jest spowodowane szczególnymi adresatami filmu. Mimo to zostawiam te uwagi, mając nadzieję, że nie zaszkodzą, a może pomogą.
Druga część cyklu o religijności lękowej (jak z niej wyjść) jest tutaj 👉ua-cam.com/video/mvNI3hau7gI/v-deo.html
Ważna prośba. Tak jak powiedziałem: najpierw ten film nagrałem w całości (wyszło ok 1,5 godz.), a potem montowałem i zorientowałem się, że lepiej będzie jeśli go podzielę. Dlatego w tej części nie zawarłem bardzo ważnej informacji, która będzie w drugiej części za tydzień. Otóż: bardzo duża część informacji, porównań i przykładów, które tu przywołałem pochodzą od pracy Fundacji Theosis i Państwa Moniki i Marcina Gajdów. Dlatego, jeśli czujecie, że chcecie wyrazić jakiekolwiek wsparcie czy wyrazy podziękowania dla mnie (finansowe, modlitewne, słowne) to zróbcie to proszę w pierwszej kolejności dla ww. Fundacji i Państwa Gajdów. Źródła do wszystkich materiałów z których korzystałem macie w opisie. A poniżej dane do Patronite i konta Fundacji:
👉 Patronite: patronite.pl/Fundacjatheosis
👉 Inne sposoby wsparcia Fundacji: www.fundacjatheosis.pl/pomagam-2/
👉 Kanał Fundacji Theosis: www.youtube.com/@FundacjaTheosis (polecam przeglądanie kanału przez zakładkę "playlisty")
A jeśli jednak chcecie wesprzeć także mnie to można to zrobić na trzy sposoby:
👉 przez patronite: patronite.pl/Samolyk
👉przez przycisk "wesprzyj", który znajduje się tuż pod filmem
👉przez darowiznę wpłacaną na konto Bank Pekao SA 08 1240 2786 1111 0010 1984 8265 tytułem: "darowizna"
Z góry dziękuję za każdy wyraz wsparcia :)
pieklo to nie ogien fizyczny i diably z widlami, to sa mity, pieklo to ogien duchowy, metafora, diablow tam nie ma bo sa to duchowe byty nie fizyczne, ani nie torturuja ludzi, pieklo to stan oddzielenia od Boga i duchowo jest sie calkowicie martwym,
Tomku, po prostu dziękuję za ten odcinek. Jest bardzo ważny, jeśli nie jeden z najważniejszych. Jest to materiał również bardzo dobrze zrealizowany. Pozdrawiam.
O człowieku jakże taki materiał był/jest potrzebny ,Tomasz masz u mnie dobrą kawę i przede wszystkim modlitwę , wiem co mówię ,bo wiem co mi w tej materii właśnie dolega i pięknie to wypunktowałeś , dobrze postawiłeś diagnozę , problem w tym że niektórych rzeczy nie da się wyleczyć w jeden dzień , ale pracuje się nad ty, pracuje już od dawna a ten materiał tylko może przyśpieszyć kurację , dzięki
Dziekuje Panie Tomku Świetnie powiedziane już się nie mogę doczekać drugiej części
A ja myślę, że termin neurotyk religijny często jest pałką do bicia wszystkich tych katolików, którzy bliźsi są naukom przedsoborowym. Strach przed piekłem i grzechem jest jako główna motywacja niedoskonała, ale konieczna w odpowiednich proporcjach w naszej relacji do Boga i ludzi. O wiele niebezpieczniejsza jest religijność bez Bojaźni Bożej. Właśnie wróciłem z Paryża. Byłem na Mszy Świętej (Novus Ordo) w pięknym gotyckim kościele. Po chwili zauważyłem, że czegoś brakuje w tym kościele... Krzyża! A przynajmniej tradycyjnego krzyża z wiszącym Chrystusem! Ogarnął mnie wielki smutek, kiedy spostrzegłemm, że nikt lub prawie nikt na Mszy nie klęczy. Nawet na Podniesieniu! Nawet siostra zakonna obok mnie... Bądźmy neurotykami religijnymi, bójmy się Boga Ojca i kochajmy go z całego serca, z całej naszej duszy. A Bliźniego swego jak siebie samego. Bądźmy szaleńcami Jego, miejmy przed sobą wizję Nieba! Precz z upupionym katolicyzmem!
Co nie znaczy, że takich problemów duchowych i psychicznych nie ma. Ale nie wsadzajmy wszystkich do jednego wora i nie oceniajmy ludzi zbyt pochopnie, bo tylko Bóg zna nasze serca, nasze motywacje.
chyba problemem jest obecnie teologia sukcesu, która wraz z protestantyzmem opanowała KK,a wraz z nią unikanie wszelkich trudnych uczuć, w tym zdrowej bojaźni. Człowiek, który zbawia się tylko z wiary czyli protestant faktycznie nie musi juz zabiegac o swoje zbawienie, moze tylko konsumowac swoje życie unikając wszelkich cierpień i trudnych uczuć. Stad np. we wspólnotach charyzmatycznych częste modlitwy w stylu "Boże daj nam radośc, pokój, miłość" -w sensie miłych uczuć,które mają byc skutkiem modlitwy.
Oczywiście niektórzy uczucia lęku mają w stopniu patologicznym,ale wtedy cała ich osobowość jest do leczenia,a nie tylko duchowość.
Ja bym tego z soborem nie mieszała ani koincydencji soboru z brakiem krzyża czy brak postawy klęczącej, bo to nie jest myślenie Jezusowe. 25 lat obserwuję tzw. tradycjonalizm , czytałam w tym celu konstytucje Soboru II, (sa piękne), i jak przepytywałam wykształconych bardzo 'tradsów', żaden z nich nie czytał, to o czymś świadczy. Odkryłam też szperając, że mocno w ten ruch miesza się Rosja i polityka.
Co do zdania ''Strach przed piekłem i grzechem jest jako główna motywacja niedoskonała, ale konieczna..'' zgadzam się w pełni, co pokazują pisma mistyków o kryzysach na drodze duchowej, ja to czytałam u Ojców Pustyni, w Dziełach Teresy z Avila i Jana od Krzyża. I przecież Biblia mówi, że ''bojażń Boża jest konieczna'' jako etap po metanoi. U Teresy opisane są i inne niebezpieczeństwa i kryzysy, metody rozeznania co jest silnym kuszeniem a co ''brykaniem wyobrażni'' , język teologiczny lepiej to wyjaśnia niż psychologizmy które wszystko wrzucają do worka ''neurozy''. Mam wielką niechęć do psychologii i jej języka, raczej zaciemnia niż rozjaśnia i leczy, bo postawiona jest na fałszywej, protestanckiej właśnie w korzeniach antropologii (na to nikt nie patrzy, tylko na liturgię) choć sami protestanci tego nie wiedzą bo nie znają swoich początków, ale w ich osobistych doświadczeniach i świadectwach też widać obecność Boga.
Co do psychologii jeszcze, jedyną wartościową i katolicką w duchu nauką jest teoria Kazimierza Dąbrowskiego który mówi, że ''człowiek rozwija się przez kryzysy'', piękne i pełne zdrowej nadziei.
Pozdrawiam.
Myślę, że to idealny opis mnie jeszcze sprzed roku... Dziękuję za ten filmik ❤
Dziękuję ci bardzo za poruszanie tego tematu, który od dłuższego czasu tkwi we mnie. Już nie umiem się doczekać drugiej części ❤😊
Nie wiem jak określić Twoją pracę, przychodzi mi na myśl- nieoceniona🙏🏻 dziękuje Tomku
Tomku, dzięki za ten temat. Wiele osób ma problem z fałszywym obrazem Boga. A On każdego z nas kocha bezwarunkowo. Mam tylko bezwarunkowo Mu zaufać.
Ale bezwarunkowo nie bedziemy zbawieni. Spowiedź św. i przebaczenie przez Boga ma swoje warunki.
@@TheMalla3 Zbawienie jest za darmo. Jezus już umarł na krzyżu i to pełna ofiara. Innej nie trzeba.
@@MarekPawowski123 Zbawienie można odrzucić. Robi się to grzesząc śmiertelnie. Odpuszczenie grzechów i naprawienie wyrządzonego zła to powrót do przyjęcia zbawienia, które jest wyłącznie łaską Zbawiciela.
@@MarekPawowski123i dlatego ciagle umiera na kazdej mszy?
W nowym test jest kilka porad co robic zeby byc zbawionym i jedna od drugiej rozni sie
Szczęść Boże Braciszku.
Mam pytanie czy znaczy to ze nie mamy sie bać grzechu i odpuścić i troche grzeszyć. słuchać czasmi muzyki niewłaściwej i czasmi uczestniczyć w halloween?
Bo z tego co Brat mówi to wlasnie możemy czasmi pogrzeszyć przecież jesteśmy ludzmi i grzesznikami.
Ja tam kocham PANA i jestem mega szczęśliwy z tego że BÓG dal mi wyraźne granice których trzymam się nie ze strachu ale z obowiązku bo jesli jestem katolikiem to przyjmuje nie tylko to co to daje mi ale tez to co wymaga ode mnie.Ja jestem mega szczęśliwy ale nie grzeszę i nikt w to nie wierzy bo ludzi mierzą innych swoja miara i jesli oni nie umią opanować swojego grzechy to znaczy że inni tez muszą grzesznyć a ja nie grzeszę i to dzięki PANU bo mi zabrał grzechy jak mu oddałem swoja wolna wolę. Ja nic nie musze zrobić dla boga ale ja bardzo chce bo Bóg zrobił tak wiele dla mnie.
To jak można troche grzeszy?
Ile można grzeszyć?
Jakie grzechy sa akceptowane dla Brata?
Co tłumaczy nasz grzech?
Bardzo chętnie dowiem sie co Brat na ten temat myśli.
Z PANEM BOGIEM i Maryją
🙏😇❤🕊️❤😇🙏
A ja takiego wrażenia nie miałam. Wg mnie u niej liczyła się miłość do Pana Jezusa.
Bardzo ważny materiał, dziękuję.
Spadłeś mi z nieba chyba, dziękuje, potrzebowałam i potrzebuje takich treści ❤
Dzięki Tomek za ten ważny temat.
We mnie duuuużo było (jest) z neurotycznej religijności. Całe szczęście Bóg coraz bardziej objawia mi swoją miłość do mnie, choć wciąż jestem w drodze. Ale tym co mnie leczy są objawienia Boga Ojca przekazane s. Eugenii Ravasio. Tam nie ma lęku 😍
"Przychodzę, aby skorygować miłość, którą Mi ofiarujecie: miłość zafałszowaną z powodu lęku".
"O ludzie, dzieci Moje, wyrwijcie się z więzów, którymi do dziś krępował was szatan poprzez lęk przed Ojcem, który jest samą Miłością!" ❤
Wiele lat temu spotkałem się z tym objawieniem i byłem nim wstrząśnięty. Jednak wtedy, ten obraz Boga wydawał mi się zbyt piękny, aby był prawdziwy. Dlatego przez długi czas pozostawałem nieufny temu objawieniu. Zwłaszcza mając na uwadze inne objawienia, które obrosły maniakalnym kultem np. Fatima czy medjugorie. Mam również wątpliwości co do reszty treści kanału (kuBogu) na którym znalazłem to objawienie. Jest tam wiele antysoborowych bredni oraz innych niesprawdzonych (bez imprimatur) objawień.
Jednak abstrahując do reszty filmów tam znalezionych, po latach uważam, że to konkretne objawienie jest prawdziwe i może przenieść wiele dobrego. Jednak cały czas trzeba mieć na uwadzę, że jest to TYLKO objawienie. Nie można ograniczać swojej wiedzy tylko do niego. Zawsze trzeba konfrontować je z Pismem Świętym oraz posiłkować się tłumaczeniami zaufanych kaznodziejów. Próba tłumaczenia sobie wszystkiego co się wyczyta w PŚ potrafi być zgubne.
PS. gdzieś wyczytałem, że komisja badająca to objawienie uznała je za prawdziwe głownie dlatego, że nic nowego do religii nie wnosi. Objawienia z definicji nie mogą zdradzać nic nowego - wykraczającego po za Pismo Święte. Mogą jedynie pokazywać znane nam zagadnienia wiary w innym świetle. Nie bez powodu, wiele razy w tym objawieniu pada stwierdzenie: jest to przypomnienie/napomnienie.
Więc jeśli ktoś mówi - przykładowo - o 11 przykazaniu, to śmiało można stwierdzić, że to kłamstwo.
@@Chocobooo92 Ja tak latami omijałam Glorię Polo, bo jej historia nie wydawała mi się prawdopodobna, ale kiedyś postanowiłam posłuchać więcej, i to świadectwo pokazało mi całą moją obłudę, to mnie przeraziło i nie była to nerwica, ale prawda. Oczywiście na kanałach anglojęzycznym sprawdziłam, czy taka osoba jest i stanowisko Kościoła, zawsze to robię. Poszłam po nim do spowiedzi generalnej do Kapucynów od O. Pio, którą odbyłam z płaczem, na dziedzińcu stoi jego pomnik i wydawał mi się jakiś martwy i bez życia. Po spowiedzi stanęłam przed nim jeszcze raz, i On się do mnie wyraźnie uśmiechał.
Wiadomo że doświadczenia prywatne to nie Ewangelia, ale kultura i doświadczenie ewangeliczne, jednak bardzo pomagają zrozumieć wiarę, po to je Bóg daje, z miłości. JPII powiedział do młodziezy, że XXI wiek potrzebuje świadectw.
Co do kanału Ku Bogu, nie znam wszystkiego, ale jest tam czytana książka 'Nie krocz za mną' mojej przyjaciółki z zawodu historyka sztuki napisana na polecenie spowiedników i pod pseudonimem, opatrzona wstępem O. Posackiego, demonologa i posłowiem ks. Chmielewskiego. Opisuje tam swoje pochodzenie z rodziny okultystów, dziadka który mieszkał w Moskwie w otoczeniu Lenina, i jego inicjacje na Syberii i w Tybecie, własne doświadczenie mrocznego dziedzictwa i bycia medium od dziecka, widzenia rzeczy których inni nie widzą, pobyt w NY u umierającego ojca ezoteryka obracającego się w środowisku bardzo bogatych ludzi którzy korzystali z jego umiejętności, mieszkała u jego 'przyjaciół' w tym lokalu w którym Polański kręcił film Rose'Marys Baby i ta historia filmowa nie jest zmyślona.
Opowiada też wielkie cierpienia duchowe jakie przeszła kiedy chciała uwolnić się z tego dziedzictwa. Kościół jej nie wierzył bo kompletnie nie miał doświadczenia z takimi przypadkami działania złego, wtedy w Polsce było tylko 2 egzorcystów i raczej nie mieli wiele do roboty i w końcu trafienie na Jezuitę który zorganizował pomoc, była egzorcyzmowana wielokrotnie i do dziś prowadzona przez franciszkanów, czasem składa świadectwo tych doświadczeń w Kościele, bo naprawdę nie ma żartów z tą rzeczywistością duchową.
Swiadectwo to pisze osoba zdrowa, normalna i w życiu dowcipna.
Każdy lęk pochodzi od złego i ''nerwica religijna'' to psychologizm językowy i nie oddaje sedna, to raczej silne kuszenie lękiem, by ukraść nawrócenie i chyba każdy zaraz po byciu entuzjastycznym neofitą to przechodzi, ten kryzys ma też wymiar próby, bo Bóg go dopuszcza. W mistyce katolickiej jest dobrze opisana ta walka, ja to pamiętam z dzieł Teresy z Avila.
@@katogoria Zaciekawiły mnie te historie. Nigdy o nich nie słyszałem. W najbliższym czasie z pewnością zapoznam się z nimi bliżej. Dziękuję za polecenie.
@@Chocobooo92 Powodzenia, pozdrawiam.
Dziękuję
Cieszę się, że zaczyna się na takie tematy rozmawiać.
Ja tez kiedyś miałam do czynienia z sumieniem skrupulanckim. Zaczęło się to jakoś w 4 klasie podstawówki. Przykazaniem na którym moje skrupulanctwo się skupiało było przede wszystkim 6 przykazanie. We wszystkim widziałam grzech, najbardziej skupiałam się na myślach nieczystych. Im bardziej chciałam się ich pozbyć, tym bardziej za mną chodziły. Co ciekawe np. przez około rok-dwa nie patrzyłam w ogóle na swoje ciało, poniewaz bałam się ze będę na nie patrzeć w sposób grzeszny. Spowiedzi dla mnie były traumatyczne, kosztowaly mnie mnóstwo stresu. Po jakimś czasie dostałam z tego powodu załamania nerwowego, miałam już dość tego wszystkiego, nie wytrzymałam, a miałam wtedy 14 lat. Wtedy pierwszy raz podzieliłam tym problemem z mamą. Po tym bylo lepiej z moim podejściem do spowiedzi. Jednak po załamaniu dostałam depresji, a później jeszcze nerwica i fobia społeczna do kompletu. Wkrótce im byłam starsza, tym mniej wierzyłam już w Boga, albo przynajmniej takiego surowego, karzącego. Trochę lepiej mi to zrobiło dla głowy, ale niestety stany depresyjne, nerwica, fobia społeczna dalej mnie dotyczą i zmagam się z nimi do dziś, a mam 25 lat.
Jakby ktoś chciał, to mogę porozmawiać z kimś o tym na privie, bo mam dużo na ten temat do powiedzenia.
Tomku, ogromnie dziękuję Ci za ten materiał. Z Bogiem
Dzięki dzięki 👍🙏
Panie Tomku rewelacja, dużo rozsądku, mądrości i miłości do Boga i człowieka w tym wykładzie :) Dzięki
Masz coś takiego
Ważny temat ... dziękuję
Tomaszu, dziękuję bardzo za ten film.
Serdeczności wielkie i Bóg zapłać!
Dziękuję panie Tomku i czekam na drugą część
Nie wiedziałam o takich silnych obciążeniach. Straszne. Życzę radości w miłości Bożej.
Cieszę się, że ten temat jest coraz częściej poruszany
Wow dziękuję. Bardzo to potrzebne ❤
Super interpretacja. dokladnie o to chodzi.Super
W wielu wypadkach, potrzeba kierownika duchowego ...
Czasem skrupuły są też rozwojem w życiu duchowym i człowiek potrzebuje oczyszczenia motywacji. Trzeba robić codziennie rachunek sumienia i ufać Bogu ....
Dziękuję za ten filmik. Pozdrawiam
Teraz po nawróceniu wiem że Pan Bóg mnie bardzo kocha i bardzo potrzebuje, moim szczęściem jest współpracować z Nim, nie chcę grzeszyć bo nie chcę Go zranić tj najdroższej osoby. Zupełnie obce i nie do wyobrażenia wydają mi się odczucia tj opisuje Pan tutaj. Ja popełniałam wcześniej taki błąd że uważałam że cokolwiek nie zrobię i tak będę zbawiona niezależnie od wszystkiego bo Bóg przecież jest taki miłosierny. To błąd rozumowania w drugą stronę. Może Pan kiedyś zrobi odcinek również o tym?
Bóg Cię nie potrzebuje do niczego, tylko Ty potrzebujesz Jego, On chce twojego udziału ale na pewno nie potrzebuje
@@martanieradka4675 Gdyby jej nie potrzebował, to by jej nie było.
@@martanieradka4675 Potrzebuje do kochania. Do tanga trzeba dwojga.
Dziekuje, ze poruszasz takie tematy. Osobiście uważam, ze to bardzo ważne. Ja prawie zrezygnowałam z psychoterapii przez teologa yotubera, który neguje cała psychologię.. i pogłębiałabym tylko neurotyczność.
co to był za youtuber?
Czyżby mowa o Mikołaju Kapuście?
@@patrykstarzynski8107nie sądzę
Hm, jest jeszcze jeden chłopak dość krytycznie nastawiony, zaraz znajdę.
Edit: Dawid Mysior
@@joanhos oglądałem trochę jego materiałów i w sumie nie trafiłem na żaden film w którym potępia psychologię i terapię jako taką. Fakt faktem - do wielu rzeczy jest nastaiwony sceptycznie. Mikołaj Kapusta wprost potępia psychologię i psychoterapię.
Dziękujemy.
Dziękuje ci Tomku
Ale przecież o to w życiu chodzi: nie grzeszyć, unikać okazji do grzechu , rzeczy złych mających pozór dobra
Pan Jezus nieustannie mówi o piekle, grzechu, złym duchu.Czuwajcie bo nie wiecie kiedy Pan wasz przyjdzie. ,,Unikajcie nawet pozorów zła,, - św. Paweł.
dzięki bardzo za ten film jeszcze nie obejrzałem ale twoje filmy zawsze mi pomagają
Dziękuję za bardzo ważny dla mnie temat.
Uważam, że jest to najbardziej wartościowe wideo na twoim kanale! Dzięki niemu pomogłeś naprawdę wielu ludziom!
Dziękuję za poruszenie tematu
Bardzo ważne i potrzebne temat. Mam wrażenie że cały nominalny katolicyzm opiera się na religijności neurotycznej
Bardzo dobry materiał! O tym się powinno mówić :)
Dzięki Tomek - kawał dobrej roboty a to bardzo ważny temat 😚
Tomku dziękuję za odcinek czrkam na kolejne . Dziekuję za Twoje świadectwo!
Myśłę że Tomasz Samołyk ,którego pozdrawiam za bardzo do wszystkich przykłada własną miarkę. Może problemem gorszym od neurotyczności jest lekceważenie Boga, które może wystąpić u osób, które miały dominującą matkę w rodzaju Dulskiej i uległego wobec matki ojca.
Wszystko co złe, szczególnie lęk pochodzi od złego, niekoniecznie od matki, ale i to może być, bo złe duchy działają przez ludzi, nas samych też. Psychologia to żle rozeznaje bo nie ma narzędzi teologicznych, łatwo wszystko zwalić na rodziców, szczególnie, kiedy pacjent nie wyrósł jeszcze z buntu. Psychologia to szkodnik i dziwi mnie, że ludzie tak zaawansowani w rozumie wiary tego nie widzą.
Prosimy o rozwinięcie wspomnianego wcześniej konfliktu o sprawach związanych ze sprawami seksualnymi, bardzo potrzebujemy myślę, a napewno ja, ale z perspektywy świata jaki widzę to nie tylko ja
Świetny odcinek, dzięki!
Takie to oczywiste teraz.... 20 lat temu temat w ogóle oficjalnie nie istniał. Tak czy siak, dobrze, że Pan o tym mówi.
Dziękuje Tomku :))
Dobry odcinek
Ależ piękny odcinek, dziękuję! Dużo się dowiedziałem o sobie, za co jestem bardzo wdzięczny 😊
Bardzo Ci dziękuję Tomaszu za ten vlog. To bardzo ważny temat, szczególnie teraz kiedy mamy rozmaite perspektywy widzenia i coraz bardziej nie rozumiemy siebie, innych i relacji, które się tworzą. Bóg zapłać 🐼❤️🤍❤️🔥
Tomku, niezbyt często oglądam twoje filmiki, interesuje mnie troche inna tematyka i format, ale ten film to absolutna petarda. Wierzę że nasz Pan Yeshua Chrystus mnie tu przyprowadził. Po prostu kliknęłam i zaczelam słuchac. I od razu okazało się że nasz ukochany Ojciec wysłuchał moich modlitw i odpowiedzial wlasnie przez Ciebie :) Film jest skrojony na miarę wlasnie dla mnie i w idealnym czasie. Dokładnie teraz przechodzę przez "fazę" o której mówisz i zaczelam nawet myslec o umowieniu sie na terapie z jakims chrześcijanskim psychologiem albo księdzem psychologiem, choć zawsze mialam dystans do tego typu "leczenia". Bardzo mi był potrzebny taki wykład. Posłucham jeszcze raz, zrobie notatki i pomodlę się do Pana żeby mnie prowadził i przemieniał moje myślenie. Chciałam też podkreślić jak bardzo mądry, dobrze poukładany i rzeczowy jest ten materiał. Widać że włożyłeś w niego ogrom pracy i przemyśleń ale też wyziera z niego twoja niesamowita dojrzałość i ugruntowanie w wierze. Dziękuję i życzę wielu Bożych łask i błogosławieństwa Bożego :)
Dzięki za materiał!
Bardzo dziękuję za ten film ! 🫶
Fajnie że poruszyłeś temat Tomku masz rację że niestety jest to problemem!
Dość popularnym
Dziękuję za film,
bardzo potrzebny materiał
Jaaa właśnie teraz! Dziękuję Tomku! Potrzeba takiego spojrzenia!
Bardzo Panu dziękuję za ten temat
W swojej neurotyczności religijnej posuwałam się do autoagresji
Dzięki za ten odcinek. "Prawny stosunek do religii" - w punkt. Inne rzeczy także. Jeszcze jedno bym dodał: z mojego najbardziej "patologicznie prawego" (tak mnie ktoś kiedyś - słusznie - podsumował) okresu pamiętam wręcz bezbrzeżny smutek. To był mój najsmutniejszy (i także najbardziej bezowocny) czas w życiu.
Dziękuję bardzo🙂❤❤❤❤❤❤❤
U mnie też ta lekliwosc zawsze była. Jedynie odpocząłem od lęku dopiero w neokatechumenacie. Teraz nie bardzo wierzę, ale i tak trochę się boję.
Dziękuję Ci za ten film. Bardzo dobrze otworzył mi oczy❤
Tomki dziękuję za poruszenie tego tematu, ważna przestrzeń do przemyśleń, dobra robota i czekam na kolejną część 😊
Przecież źródłem takiej religijności jest sam Kościół. O czym tu mówić. Taka religijność jest wynikiem źle prowadzonej katechezy, w której kładzie się nacisk na nakazy, zakazy, powinności. Do tego dochodzi miałkość intelektualna polskiego duchowieństwa.
Niestety, po prawie 40 latach również doszłam do takich wniosków. Ze to nauczanie kościoła wpędzilo mnie w lęki i strach przed karą. Po tylu latach w głowie stanęło mi pytanie : jak mam mieć relację z kimś kogo MUSZĘ kochać, a kogo się jednocześnie boję? Dopóki będzie we mnie ten lęk nie wrócę do kościoła. O dziwo, lęk jest mniejszy, kiedy w nim nie jestem. No ale, może ktoś neyrotycznie religijny stwierdzi, że tylko mi się wydaje, bo tak naprawdę szatan ma mnie w garści i dlatego mam względny spokój - to też już słyszałam na setkach kazań...
@@Basic-yi4we Ja jak przestalam chodzic do kosciola pozbylam sie leku.
Czytaj Ewangelie Jana o narodzeniu na nowo.
Niezgoda. To są pewne typy osobowości to nie ma nic wspólnego z wiarą trzeba najpierw wyleczyc w sobie te lękowe sprawy bo to zaburza wogole odbiór rzeczywistości. Wiary też. Świadomość że piekło istnieje i człowiek może się w nim znalesc to ostrzeżenie a nie straszenie.
@elzbietakretkiewicz8483 zapomniała pani wspomnieć o rodzicach, którzy nauczyli tylko religijności, a nie prawdziwej wiary i miłości, której pewnie sami nie mieli Dlatego ja do swoich o to pretensji nie mam. Na szczęście Bóg jest wszechmogący i gdy się dostrzeże te braki to można Go prosić o prawdziwą wiarę i o miłość. Choć to czasem długo trwa to się sprawdza. Ja to zrobiłam i zaczęłam widzieć pewne pozytywne zmiany w moim życiu duchowym.
@@iwonagrobelska6264 A kto uczył tej wiary tych rodziców? Nie kościół?
Ja podchodze z oburzeniem do takich osób , chcąc przekonać ze nie maja racje, ale teraz zrozumiałam i postaram się podejść z większym zrozumieniem.
Dziękuję :)
Gdybym nie miał poczucia winy, nigdy nie poszedłbym do spowiedzi.
Tomkowi chodziło o to, że poczucie winy powinno być adekwatne do czynu. Czasem winy nie ma albo jest mniejsza niż się wydaje.
@@DonaldFranciszekTusk
Poczucie winy to dla mnie zdrowy objaw bojaźni Bożej, która z nadzieją zmartwychwstania kształtuje sumienie. Neurotyczne postawy występują nie tylko w aspekcie życia religijnego . Wymagają wsparcia lub leczenia, najczęściej w przypadku uzależnień.
30:17 Pan Tomasz ciągle zapomina, że ta "rzeka" jest skażona grzechem pierworodnym i jego następstwami. Antropologia prezentowana w filmie (w związku z właśnie pominięciem kwestii grzechu pierworodnego, ran natury ludzkiej przez ten grzech spowodowanych) nie jest za bardzo katolicka.
Dziękuję za odcinek, ciekawy temat;-)
Bardzo dziękuję za ten odcinek
Dziękuję bardzo za ten film
Ja mam juz nerwice na kazdym tle.. ale najbardziej wykańcza mnie ta religijna. Boję się panicznie czyścca, śmierci, końca świata .. o piekle nawet jak wspominam mnie trzęsie. Ale też nie potrafię sobie wyobrazić, że jest życie wieczne. To jest jakaś abstrakcja dla mnie. Myślę, że zycie to po prostu zycie na ziemii.. moj mozg nie ogarnia, że bedzie coś innego. Boję się nawet nieba w pewnym sensie.
Módl się do Boga, nawet na siłę. Mówił o tym abp. Fulton Sheen. Przerabiałem kilka lat nerwicy z uwagi na potężne zgrzeszenie przeciwko Bogu (niezgodne z moim sumieniem). Diabeł podsuwał mi różne myśli i wręcz zawładnął moim życiu, gdyż się na niego otworzyłem. Ale nauczyłem się z tym żyć, pomału pracowałem nad sobą poprzez częstą spowiedź, pomoc innym i obcowanie z ludźmi, walka ze swoimi słabościami i uzależnieniami. Pamiętaj, że Szatan chce, byś myślała , że piekła nie ma albo że nie wygląda ono tak, jak to pokazują Biblia. Modlitwa, post, jałmużna, pozbycie się swego ja! Głupi tego nie wymyślili.
Idź do psychiatry. Neuroza religijna jest często objawem zwykłej neurozy.
Kto powiedział, że wiara opiera się na wyobraźni?
Po prostu módl się o światło do Ducha Swiętego.
@@katogoria modle sie wyrwanie z tej ciemności i co z tego? Nie wiem. Jest coraz gorzej. Boje sie wlasnego cienia
@@monikakv4483 Wiara (modlitwa) musi być wsparta rozumem. Nie wpadaj w rozpacz, ale zastanów się czego ci brak, może rozumu (nie czytasz słowa, nie szukasz wiedzy), moze cnoty cierpliwości.
Mnie bardzo pomogło czytanie Dzieł Teresy z Avili, Doktora Kościoła, nawet Księgi Fundacji, bo ona opisuje wszystkie etapy kryzysu i wzrostu, ja się z tym utożsamiłam, widziałam w którym miejscu Drogi jestem, i co jeszcze mnie czeka, i rzeczywiście, to mnie później dopadło.
Może zacznij zaczynać dzień od czytania słowa na ten dzień, jest taka strona 'twojabiblia' pisane razem. Tam jest też możliwość losowania cytatu. Możesz zadać Bogu pytanie i On odpowie ci cytatem, potraktuj to poważnie.
Robisz ten błąd, że chcesz już i po swojemu. Wyresetuj się z własnych oczekiwań i marzeń, bo one przeszkadzają.
Nie skupiaj na sobie ale na Bogu,nie psychologizuj, i pamiętej że człowiek rozwija się przez kryzysy.
Dziękuję💙
Mega! Dziękuję! Bardzo ważny temat.
Ale Tomek dzięcioła wstawiles, ja mam nerwice przez niego ;) 🙈 a tak powaznie super jak zawsze pzdr
Żeby była jasność: dziękuję za ten odcinek i chętnie obejrzę ciąg dalszy🙂
Jednym z największych problemów jest łączenie bojaźni ze strachem. Polski język niestety ma co prawda dużą elastyczność ale za to bardzo wysoki poziom uproszczeń użytkowych. Już anglofoni mają łatwiej ze swoim rozróżnieniem na awe i fear które są zupełnie innymi odczuciami, niestety w polskim to się po prostu łatwo zlewa, powodując kompletny bałagan w myśleniu.
Dobrze mówisz drogi przyjacielu bardzo dobry materiał szczery.
Licza sie motywacje serca w naszym postępowaniu. Toksyczny lęk, wina, strach, oskarżenie, nie pochodzi od Boga. Bóg napomina nas tak jak Jezus napominał jawnogrzesznię. W miłości nie ma lęku, są upadki.
Cały problem w tym, żeby zaufać że jest się ogromnie przez Pana Boga kochanym. A taka ufność powstaje albo na bazie mądrego wprowadzenia w wiarę w dzieciństwie, albo pod wpływem czyjegoś przekonywującego świadectwa, lub na drodze osobistego doświadczenia gdy dana jest łaska "dotyku" tej najcudowniejszej i uzdrawiającej miłości. Największym i zasadniczym dramatem ludzkości jest powszechna nieświadomość jak ogromnie każdy człowiek jest kochany! Oby Pan dotykał serc ludzi którzy nie wierzą w jego miłość!
Straszenie Bogiem i straszenie pieklem, to element wychowawczy w kazdej religi.
Czlowiek wolny to wolny od religi ale skoncentrowany na samym Jezusie.
Pozdrawiam RCS i księży Kostrzewę i Glasa.
Dużo osób nie rozumie postu piątkowego. W innych krajach go nie ma, a także zdarza się, że w jakieś części Polski jest zniesiona danego dnia, bo jakieś święto/uroczystość regionalna itp. i itd. I człowiek myśli, że skoro tak, to można tam pojechać, zjeść kebsa, bo człowiek czuje smaka, a potem wrócić do siebie i czy jest cacy? Czy dotyczy to tylko osoby, które zamieszkują dany teren? Zresztą co to za post, który zaczyna się i kończy tylko na tym. Czym różni się taki piątek od innego dnia, skoro istnieje tylko ten jeden wyróżniający ją element od innych dni (dla danej osoby). A co jeśli już jest 0:01 (po północy)? Można rzucić się na szynkę (gdy ktoś jeszcze nie śpi i najdzie go ochota, aby coś zjeść)? No właśnie. Dużo osób nie czuje tego, stąd dla niektórych piątek i post z nim związany, jest elementem, działaniem bezrefleksyjny. Zawsze tak było i tyle, bez zagłębiania się w szczegóły. Czysty automatyzm.
Panie Tomku, fajna koszula! 😁
i dzięki za Twoje filmy i że dzielisz się słowem, dajesz świadectwo po swojej przemianie. Ja też próbuję 💪😀
Wspanialy materiał, chciałabym aby każdy to usłyszał.
Bardzo ważny problem. Również mnie dotyczył. Dziękuję, że o tym mówisz! Będę czekać na odcinek o konflikcie dotyczącego seksualności.
Wszystkiego dobrego!
Dziekuje za ten materiał. Sam powoli wychodzę z ciaglego karania siebie za to jakim jestem, a teraz widzę, że to cala rodzina jest tą neurotycznością zarażona. Nie jestem na nich zły. Oni tak byli wychowani i tak umieli wychować.
Wielki święty Kościoła o. Pio karał siebie biczowaniem. Wolę jego jako neurotyka nich stek modernistycznych bzdur. Z Panem Bogiem.
@@VikingShopplneurotyczność to zaburzenie, a wystawianie jakiegoś skrajnego przykładu dla poparcia swojego przekonania, to nie za dobra taktyka. Pytanie czy Ty siebie biczujesz? No właśnie: czy wiara to ciągle cierpienie? Jakiś kult cierpienia się zrobił, a przecież wiara ma pomagać w cierpieniu, a nie być wiarą dla cierpienia. Mi daleko od modernizmu, ale widzę też skutki takiego ciągłego biczowania - ludzie się czują zmęczeni tym. Ja czuję, że odzywam ostatnio. Na pewno w tym co mówiłeś musi być jakiś złoty środek, bo wiara nie powinna zamykać w ogóle tematu piekła. Ale jak piekłem jesteś straszony od urodzenia, to to też przesada w drugą stronę. Ja poradziłem sobie z wieloma złymi rzeczami, dzięki temu biczowaniu i jakimś praktykom (modlitwy), ale dalej czułem się źle sam ze sobą. Ja wiem czego potrzebuje teraz, wiara ze mną została, ale nie zamierzam całe życie w lęku przed śmiercią żyć. Ja doświadczyłem tej neurotyczności i wcale to nie pomaga. Już żyłem prawie idealnie, a dalej źle się czułem sam ze sobą.
@@Bassist2505 Odsyłam do listów Św. Pawła. On wołał do Boga, by zabrał go z tego świata ze względu na grzeszne ciało, które nie chce służyć Najwyższemu. Oni też mieli swoje walki, na widok kobiet stawała im fujarka (o czym pisał choćby ks. Kaczkowski), a mimo tego, że wcześniej żyli jako celnicy, rybacy, grzesznicy, terroryści (Zelota) to po wezwaniu przez Boga starali się istnieć zgodnie z tym, co podpowiadał im Duch Św. I jeśli miało być w to wkalkulowane cierpienie, potężna walka wewnętrzna, wtedy i tak brali udział w tych zawodach nie relatywizując. I pamiętaj, że tylko tacy ludzie wygrywają! Bóg wymaga od nas zimna lub gorąca, absolutyzmu, a nie fajniutkiego, pełnego radości (w hedonistycznym tego słowa znaczeniu) życia, jakie proponują nam wszelkiej maści coache pseudokatoliccy. A co do Ciebie: Żeby nie było jak w przypadku wielu osób, które kończyły z czasem u egzorcysty lub całkowicie gubiły obraz Boga. Takim to Szatan wmawiał, że ich życie jest super, pozbyli się wewnętrznej walki, w końcu są wolni, radośni, uśmiechnięci (jak zachodni letni wierzący-niepraktykujący, uważający, że aborcja jest oki i przecież Bóg zrozumie, bo chce mego szczęścia, nie mówiąc już o bzykaniu pozamałżeńskim itd., bo oni już nawet nie myślą, ze to coś złego w rozumieniu nauki Kościoła). Czytywałem mnóstwo Carrolla, Chestertona, św. Augustyna, o. Pio i zawsze mocno podkreślano tam rolę cierpienia i przyjmowania go jak najwięcej, by uszlachetnić ten drogocenny kamień, jakim jest nasza dusza. Pozdrawiam, z Bogiem.
@@Bassist2505neurotycznosc to cecha temperamentu. Przestańmy łykać, że wszystko to zaburzenie. Staniemy się w ten sposób strasznie nudnym społeczeństwem
Już się tak nie oskarżaj, idz po prostu do spowiedzi i uwierz że jesteś czysty od wszystkiego.
Świetny materiał i bardzo potrzebny !