De Ontdekking van de Ziel | met Pim van Lommel, Wim Hof, Johanna Maria Riemen en Pim Fortuyn
Вставка
- Опубліковано 23 гру 2021
- Bekijk ook onze documentaire met Wim Hof: • PELGRIMS VAN MORGEN | ...
Pim van Lommel, Johanna Maria Riemen, Wim Hof en Pim Fortuyn over bijna-doodervaringen en de ontdekking van de ziel.
ZIN/ZIJN is een educatief platform voor de onderzoekende open geest, met als doel: het leven doorgronden en verheffen.
In dit onderzoek maken we gebruik van de grote vruchten van het menselijk denken, zoals filosofie, natuurwetenschap, geneeskunde, psychologie, sociologie, spiritualiteit en onderzoek naar de natuur van het bewustzijn.
In deze eerste reeks worden sprekers met uiteenlopende achtergronden uitgedaagd om na te denken over de zin van het leven, gezondheid, welzijn, miserie en geluk.
Met onder andere: Wim Hof, Jan Terlouw, Sanneke de Haan, Dirk de Wachter, Barbara Raes, Jan Geurtz, Vincent Icke, Ruben van Zwieten, Pim van Lommel, Johanna Maria Riemen, Frans Jansen, Hubertus Bahorie en Frédéric Antonious (Yoginâm Abbahjí).
ZIN/ZIJN is het vervolg op de gelijknamige documentaire, over de zoektocht naar betekenis in de wereld van vandaag.
Website: www.zinzijn.nu
Instagram: / zin_zijn
Mijn BDE vond ruim 30 jaar geleden plaats in Afrika. Ik was in een kliniek in Kumasi opgenomen met Malaria Tropicana. 4 Dagen lang was ik buiten bewustzijn, dwz: was ik me niet bewust van de gebeurtenissen om mij heen. Maar tegelijk had ik ongekend lucide waarnemingen. Ik ging meerder malen door een tunnel van licht, terwijl mijn complete leven aan me voorbijtrok- 33 jaren samengevat in enkele minuten, maar tot in detail volledig. Aan het einde van deze tunnel bevonden zich bloemenvelden in de prachtigste kleuren, kleuren die ik nog nooit had gezien. En ook schitterende muziek. Ik heb lang verondersteld dat dit hallucinaties waren, veroorzaakt door de medicijnen. Pas vele jaren later las ik het boek van Pim van Lommel met soortgelijke verhalen en besefte ik dat ik een BDE had beleefd. Ik had er nooit met iemand over durven spreken, omdat ik dacht niet geloofd te worden, vanwege enkele onverklaarbare verschijnselen die zich voordeden. Ook ik was buiten mijn lichaam getreden en zweefde boven mijn bed. Maar ik kon ook door muren zweven, en zo zag ik enkele kamers verderop een man in bed liggen, een Duitser wist ik. Deze man had ik beslist niet gezien bij aankomst in de kliniek, toen ik linea recta naar mijn kamer was gereden. Maar toen ik weer ter been was ben ik eens gaan kijken en zag de man daar liggen in zijn kamer. Hij bleek inderdaad van Duitse komaf. Ik kon ook tijdreizen maken en naar believen teruggaan naar een willekeurige periode in mijn leven. Ik zweefde dan een tijdje boven de kleuterklas, hoorde de juffrouw vertellen, kinderen kuchen en een auto passeren. Ik kon alle namen van mijn klasgenootjes noemen. Ik kon terug tot mijn eerste levensjaar, zag de kikker op het voeteneinde van mijn ledikant, mijn moeder door de spijlen van de box. Maar het meest bijzondere vond ik wel dat ik in mijn eigen lichaam kon kijken. Mijn organen hadden elk een eigen persoonlijkheid. Ik zag trot mijn geruststelling dat mijn organen redelijk goed met elkaar overweg konden. In mijn hersenen zag ik een labyrint van hokjes, elk met een unieke ervaring. Er waren nog vele lege hokjes tussen, die nog gevuld moesten worden met een ervaring, dus dood zou ik nog niet gaan. Overigens boezemde de dood me al geen enkele angst meer in, het was immers een heerlijke ervaring en beslist niet het einde. Ook verwierf ik het inzicht dat op het moment van sterven een objectieve balans van het leven wordt opgemaakt. Niet langer de subjectieve levenslust dat de meeste mensen ervaren, ook ik, maar onder de streep blijkt dan het leven per saldo meer teleurstelling en verdriet te hebben opgeleverd, dan bevrediging en geluk. Dus het is een verademing om dan eindelijk te sterven, rust te vinden. Was ik vooral als kind bang voor der dood, op het bezetene af, na deze BDE ken ik die angst in het geheel niet meer. Ik sta niet te popelen om te sterven, maar ik vind het evenmin iets om tegenop te zien. Deze ervaring heeft mijn leven in positieve zin veranderd. Bijvoorbeeld ben ik veel meer empathisch erdoor geworden, vooral de eerste maanden nadat ik was genezen kon ik mensen feilloos aanvoelen, bijna of ik hun gedachten kon lezen. Kortom, ik kan iedereen een BDE aanbevelen. Tom, 65 jaar.
Wauw, wat moet dit een bijzondere ervaring voor je zijn geweest Tom. Het is fascinerend om te lezen. Bedankt voor het delen van jouw verhaal. Met vriendelijke groet, Evander
Ze zeggen dat er een stofje in je hersenen er voor zorgt dat je soort van drug-trip ervaart als je sterft wat dit zou kunnen verklaren. Het enige wat ik niet kan verklaren is hoe je bijvoorbeeld naar deze Duitse meneer kon vliegen. Dit hebben sommige drug gebruikers ook.
Wauw ik heb ooit zelf bijna een dood ervaring gehad ineens verloor ik het bewust zijn maar dan kwamen kleuren geuren vlinders en rust heel veel rust
Prachtig ik ben niet bang voor de dood er wacht ons een prachtig zalig leven in de hemel
10 nachten nauwelijks geslapen tussen het overlijden en de begrafenis van mijn vader. Ik werd sterk door de aanwezigheid van zijn ziel. Ik voelde een enorme liefde. Het gaf mij vleugels.( figuurlijk)
Dank voor het delen van je BDE ervaring Tom. Helpt mij om een voorstelling te maken van leven/dood....
Dank voor uw tijd 🙏 heerlijk om te luisteren
Wat een leuk en mooi ontwapend antwoord
Wow…die foto’s uit de galactische wereld 👌🏻
1:15 Het zijn maar enkele woorden die Fortuyn uitspreekt , zich projecterend in een nog verre toekomst....helaas ..wat een rijkdom die Pim
Ja t lichaam is een jas die je uitdoet ..wanneer men overlijdt ...
Ik ervaar het lichaam meer als een ruimtepak
Onzin waar zit je ziel
Sommigen zijn inderdaad zielloos 😂
In elke cel, net als je DNA en net als de mitochondriën.