Bu sohbette böyleleri vardır varsa yazsın dediniz diye kendimde uyanan benzer duyguyu paylaşmak istedim. Orta 2'ye kadar resimlerimi ablam yapardı, ben sıkılırdım, yapamıyorum diye. Ta ki bir gün tabiat dersinde mitoz bölünme ile ilgili basit bir çizim istedi öğretmenimiz. Ben de ödevlerine sadık bir çocuk olarak istemesem de çizdim. İki kişinin ödevi duvara asıldı, birisi de benim resmimdi. Başardım duygusu ile içimdeki ressamla buluştum. Yıllarca resim yaptım karakalem yağlı boya portreler ve küçücük resimleri büyüterek istediğim renklerle oynamak...beni ben yaptı. Özgüvenim arttı. Aynı şeyi nefret ettiğim ,elime almak istemediğim dikiş dersinde yaşadım. Ama evlendikten sonra dikiş makinem olmadığı halde elimde tüm tamirleri mi en ince ayrıntısına kadar yapabildiğimi gördüğümde bu iki duyguyu hep karşılaştırdım. Emzikli anne iken kendime pratik olan emziren bir elbise dikmem gerekti. Diktim. Herkes çok beğendi ama ben daha memnundum çünkü elbise tam benim istediğim gibiydi, bütün isteklerime cevap verebiliyordu.. bu daha sonra satın aldığım tüm elbiselere müdahale etme, onları istediğim şekle sokma vb faaliyetlere dönüştü. Yaşım ilerledikçe burcumun da sanata yatkınlıkla iç içe olduğunu ,hiç bilmediğim tanımadığım teyzelerimin de iyi terziler olduğunu, Belki de genetik kodlarla başarabildiği mi düşündüm. Esasında yapı olarak her şeyi isterse yapabileceğine inandırılan bir evde büyüdüm Ama bu muamele daha çok benim üzerimde etkin oldu çünkü babamla en çok ben anlaşıyordum. Çok net ve dürüst yapıda olmam, bazı şeyleri sorgulamam bana özgürlük alanı yaratıyordu. Her fırsatta babam benim kızım yapar diyordu. Hala da insan isterse yeterince isterse her şeyi yapabilir. Teşekkür ederim bu güzel program için
''iyi gelmişiz buralara lan!''...kesinlikle. çok zordu, hayatı yaşamaktan alıkoydu, çok çalkaladı savurdu..nasıl oldu bimiyorum ama hakikaten iyi gelmişiz buralara.. bir kaç haftadır içinde dönüp durduğum şeyi varoluşsal egoya yapılan saldırı olarak tariflemeye çalışıyordum ama Imposter Sendrommuş tam karşılığı. Bu sohbetle üzerimden ağır bir tuğla daha kalktı, katkınız için teşekkür ederim.
çok derınlıklı,cok bıreysel yapılması guzel olacak bır konuyu ıctenlıklı konuklarınızla konusmak ıyı geldı. konuklarınızda kendılerını ıyı yakalamıs,farkına varmıs olmaları da guzeldi, bazen ınsan kendı yasadıkları harıcınde baskalarının yasadıklarında da ogrenırken yakalıyorya sahane bır sey oluyor. cem dedı ya "ben cırkınımya" dıye anlattıgı anektod burnumun dıregı sızlayarak gozlerım yasardı... sehır plancısı konugun, durumun tersı gıbı bır mecraya gecerken "bu kibirmı" dıye sordugunda da ben de aynı seylerı dusunmustum kendımde,sorgulayıcı bır yerden bakınca boyle seyler soruyor,kendıne bakıyor noluyor dıye. ve konuklarınız bu sorgulamalarla ve sporcunun hep goz pınarlarını ıkı parmagıyla burnun ustunden tutması, bıreysel calısmayı yapması,cem gıbı calısan bırıyle onlar ıcın rahatlatıcı tarafı olabılır belkı dıye dusundum,haddımı asmak ıstemem tabıkı ama cok guzel konukların ıctenlıklı acılmaları ve cem yorumlarıyla.tesekkurler kolay gelsın.
Ağlamaklı dinlerken ,son cumleniz "iyi gelmişiz buralara"güldürdü beni.Bu içerikte konuşmaların arkasına "bunlarla bu yaşa kadar iyi yasamışız"cümlemi hatırladım.Zanlarla var etmeye çalışmısız kendimizi,çalışmışım demiyorum,daha konuştuğum,gözlemlediğim kişilerde olmadığını görmedim.Bu zanlar ,kodlanmışlıklar tekamül ederken belki bize hizmet ediyor kimbilir ,lakin kendi adıma bazıların acı ve hüzün yoğun hissettim.Evet ,bazılarına sonradan gülebiliyor insan.Bazı ları sanki giydirilen kostüm gibi ,yama gibi ,ayarlarla çocuklukta oynanmıs bir kere ,vardır bı hikmeti diyerek yola ,yoluma devam.Seçen ,talep eden ,kendi özgün haline ,biricikliğine ,otantikliğine bulaşan olayım ,buluşan olanlar katlanarak çoğalsın❤❤❤ Teşekkür ederim .
Odada yanıbaşınızda gibiyim sizi izlerken, dinlerken. Bakıyorum hemen yoldayım, bir sürü kapıdan girip çıkıyorum, bazan korkuyorum bazan umutlanıyorum. Şu yaptığınız bize çok şey be Cem Abi lütfen devam edin 🙏🙏
Beni de ortaokulda beden eğitimi öğretmenim aşağılamıştı takla atamadığım ve kasadan atlayamadığım için, ondan sonra da hiç sporla ilgilenmedim ve çok beceriksiz olduğumu düşündüm ne yazık ki. Yaşım 50 ve hala kompleksim var sanırım.
Normalde hızı arttırmadan pek içerik dinlemiyorum.ama işte burdaki sohbet o kadar içten ,samimi,derin…tadina doyulmuyor… sanki yanınızda sizi dinliyorum
Cem ne desem tam olarak anlatamam duygularımı gibi geliyor. Bu günlerde dinlediğim en samimi ve bana göre en mübarek sohbetlerden biriydi. İyi ki varsınız.
Ne zor konular. Geçen bir cümle okudum nereden hatırlayamıyorum. “Tanrı birini yaratmış, bir zaman sonra ölür, tanrının karşısına çıkar ve tanrı ona der ki ; ben seni harika bir keman virtüözü olarak yarattım sen bir kere bile eline keman almadın” O kadar içime batıyor ki bu cümleden dünden beri çıkamıyorum. Bir işimin olmaması hobimin olmaması günüm sadece çocuk bakmakla ev toplamakla geçiyor. Oysaki 4sene öncesine kadar işinde iyi biriydim.
paylaşımlarınızı 21 yaşından beri hiçbir içeriğinizi kaçırmadan takip ediyorum şu anda 27 yaşındayım, bende nasıl farkındalıklar yarattığınızı bilseniz çok mutlu olurdunuz eminim🤍
Başarılı ve zengin olmak küçüklüğümden beri çok önemsediğim ve uğruna her şeyi yapmam gereken bir şey olarak benimle büyüdü. Bu noktay gelene kadar kendimi hep in progress, yarıda kalnış bir nevi program olarak algıladım. Sonra zamanın biriktirilemediğini gördüm. Çocukluğumdaki o sevecen ve meraklı çocuğa nasıl böyle bir ihanet ettiğimi anlamama yardımcı oldu.
![[UA] NAVI проти G2 Esports | Blast Premier Fall Final](http://i.ytimg.com/vi/QWlIm4FGESQ/mqdefault.jpg)
Bu sohbette böyleleri vardır varsa yazsın dediniz diye kendimde uyanan benzer duyguyu paylaşmak istedim. Orta 2'ye kadar resimlerimi ablam yapardı, ben sıkılırdım, yapamıyorum diye.
Ta ki bir gün tabiat dersinde mitoz bölünme ile ilgili basit bir çizim istedi öğretmenimiz. Ben de ödevlerine sadık bir çocuk olarak istemesem de çizdim. İki kişinin ödevi duvara asıldı, birisi de benim resmimdi. Başardım duygusu ile içimdeki ressamla buluştum. Yıllarca resim yaptım karakalem yağlı boya portreler ve küçücük resimleri büyüterek istediğim renklerle oynamak...beni ben yaptı. Özgüvenim arttı.
Aynı şeyi nefret ettiğim ,elime almak istemediğim dikiş dersinde yaşadım. Ama evlendikten sonra dikiş makinem olmadığı halde elimde tüm tamirleri mi en ince ayrıntısına kadar yapabildiğimi gördüğümde bu iki duyguyu hep karşılaştırdım.
Emzikli anne iken kendime pratik olan emziren bir elbise dikmem gerekti. Diktim. Herkes çok beğendi ama ben daha memnundum çünkü elbise tam benim istediğim gibiydi, bütün isteklerime cevap verebiliyordu.. bu daha sonra satın aldığım tüm elbiselere müdahale etme, onları istediğim şekle sokma vb faaliyetlere dönüştü. Yaşım ilerledikçe burcumun da sanata yatkınlıkla iç içe olduğunu ,hiç bilmediğim tanımadığım teyzelerimin de iyi terziler olduğunu, Belki de genetik kodlarla başarabildiği mi düşündüm.
Esasında yapı olarak her şeyi isterse yapabileceğine inandırılan bir evde büyüdüm Ama bu muamele daha çok benim üzerimde etkin oldu çünkü babamla en çok ben anlaşıyordum. Çok net ve dürüst yapıda olmam, bazı şeyleri sorgulamam bana özgürlük alanı yaratıyordu. Her fırsatta babam benim kızım yapar diyordu. Hala da insan isterse yeterince isterse her şeyi yapabilir. Teşekkür ederim bu güzel program için
''iyi gelmişiz buralara lan!''...kesinlikle. çok zordu, hayatı yaşamaktan alıkoydu, çok çalkaladı savurdu..nasıl oldu bimiyorum ama hakikaten iyi gelmişiz buralara.. bir kaç haftadır içinde dönüp durduğum şeyi varoluşsal egoya yapılan saldırı olarak tariflemeye çalışıyordum ama Imposter Sendrommuş tam karşılığı. Bu sohbetle üzerimden ağır bir tuğla daha kalktı, katkınız için teşekkür ederim.
çok derınlıklı,cok bıreysel yapılması guzel olacak bır konuyu ıctenlıklı konuklarınızla konusmak ıyı geldı. konuklarınızda kendılerını ıyı yakalamıs,farkına varmıs olmaları da guzeldi, bazen ınsan kendı yasadıkları harıcınde baskalarının yasadıklarında da ogrenırken yakalıyorya sahane bır sey oluyor. cem dedı ya "ben cırkınımya" dıye anlattıgı anektod burnumun dıregı sızlayarak gozlerım yasardı... sehır plancısı konugun, durumun tersı gıbı bır mecraya gecerken "bu kibirmı" dıye sordugunda da ben de aynı seylerı dusunmustum kendımde,sorgulayıcı bır yerden bakınca boyle seyler soruyor,kendıne bakıyor noluyor dıye. ve konuklarınız bu sorgulamalarla ve sporcunun hep goz pınarlarını ıkı parmagıyla burnun ustunden tutması, bıreysel calısmayı yapması,cem gıbı calısan bırıyle onlar ıcın rahatlatıcı tarafı olabılır belkı dıye dusundum,haddımı asmak ıstemem tabıkı ama cok guzel konukların ıctenlıklı acılmaları ve cem yorumlarıyla.tesekkurler kolay gelsın.
Ağlamaklı dinlerken ,son cumleniz "iyi gelmişiz buralara"güldürdü beni.Bu içerikte konuşmaların arkasına "bunlarla bu yaşa kadar iyi yasamışız"cümlemi hatırladım.Zanlarla var etmeye çalışmısız kendimizi,çalışmışım demiyorum,daha konuştuğum,gözlemlediğim kişilerde olmadığını görmedim.Bu zanlar ,kodlanmışlıklar tekamül ederken belki bize hizmet ediyor kimbilir ,lakin kendi adıma bazıların acı ve hüzün yoğun hissettim.Evet ,bazılarına sonradan gülebiliyor insan.Bazı ları sanki giydirilen kostüm gibi ,yama gibi ,ayarlarla çocuklukta oynanmıs bir kere ,vardır bı hikmeti diyerek yola ,yoluma devam.Seçen ,talep eden ,kendi özgün haline ,biricikliğine ,otantikliğine bulaşan olayım ,buluşan olanlar katlanarak çoğalsın❤❤❤ Teşekkür ederim .
"imposter syndrome" da yaşamışız bilmeden 😊 bugün de yeni bir şey öğrendim teşekkürler
Özlüyoruz duyguların bu şekilde akılcı bir sağduyuyla anlaşılıp anlatılmasını...
Hepimiz koşullu sevilmişiz ne yaparsın,artık nereden dönersel kâr.
Odada yanıbaşınızda gibiyim sizi izlerken, dinlerken. Bakıyorum hemen yoldayım, bir sürü kapıdan girip çıkıyorum, bazan korkuyorum bazan umutlanıyorum. Şu yaptığınız bize çok şey be Cem Abi lütfen devam edin 🙏🙏
Liseden sonra Doğan'ı ve Kerem'i görmek ne kadar güzel! Konuşulan pek çok his ve düşünce çok tanıdık. Bu keyifli sohbet için teşekkürler
Beni de ortaokulda beden eğitimi öğretmenim aşağılamıştı takla atamadığım ve kasadan atlayamadığım için, ondan sonra da hiç sporla ilgilenmedim ve çok beceriksiz olduğumu düşündüm ne yazık ki. Yaşım 50 ve hala kompleksim var sanırım.
yarın yayınlanacak olan yeni bölümümüzü mutlaka izlemenizi tavsiye ederiz 👍🏼
Normalde hızı arttırmadan pek içerik dinlemiyorum.ama işte burdaki sohbet o kadar içten ,samimi,derin…tadina doyulmuyor… sanki yanınızda sizi dinliyorum
Çook çook iyi bir bölüm olmuş💯ders gibi hepimize ayna tutan ,samimi akıcı defalarca dinlenesi bir sohbet ❤ağzınıza sağlık ..
Olağanüstü bir paylaşım yapıyorsunuz, size tüm ama tüm kalbimle minnettarım. 🍀
Ben bu sendromu universitede çok yogun yasadim ve okudugum bolumden koptum kendimi eve kapattim sadece ben de öyle oluyor zannediyordum
Cem ne desem tam olarak anlatamam duygularımı gibi geliyor. Bu günlerde dinlediğim en samimi ve bana göre en mübarek sohbetlerden biriydi. İyi ki varsınız.
Cok sade..net örneklemelerle samimi bir masa başı ..Cem hocam hayat ile oyun başlıgı da açılsa mı birara?
Bu hafta yine harikaydınız. Sizleri izlemek gerçekten çok keyifli, emeklerinize sağlık. İyi varsınız. ❤
Yine sorgulatan ve düşününce bir şeylerin farkına vardıran bir bölüm. Teşekkürler , iyi ki varsınız.
Offf off cok yaraliyiz...
Iyi ki variniz. Cok guzelsiniz.
İzlediğim en iyi diologger , yüreğinize sağlık
Yine harika bir sohbetti, biz teşekkür ederiz 🙌✨
Şimdiye kadarki en en en iyi dialogger ❤
Çok güzeldi,tesekkurler
Iyı gelmişiz lan buralara.
Ne zor konular. Geçen bir cümle okudum nereden hatırlayamıyorum. “Tanrı birini yaratmış, bir zaman sonra ölür, tanrının karşısına çıkar ve tanrı ona der ki ; ben seni harika bir keman virtüözü olarak yarattım sen bir kere bile eline keman almadın”
O kadar içime batıyor ki bu cümleden dünden beri çıkamıyorum. Bir işimin olmaması hobimin olmaması günüm sadece çocuk bakmakla ev toplamakla geçiyor. Oysaki 4sene öncesine kadar işinde iyi biriydim.
Nasıl güzel 👁️♥️👁️
Nasıl oyun oynayacağızzzz ayyy resmen yarım kaldım 😅 onu konuşalım
Allah Allah videolarda da yönetmen olduğunu bilmiyordum..yönet me den olsun düz dümdüz 🙈
Aynadaki pürüzler ortadan kalkmaya başladığı an duyulan cümle:Kurtar beni.
Harikaydı❤❤❤❤❤
Tebrikler arkadaşlar, resmen bizim lise özelinde ve foyama kitabı tadında program olmuş…
Ahaha abi amaç o değildi tabi de hani bi yandan da arada kıs kıs gülmedik denemez 😂
Korkularımız ve hikmetleri hakkında bir program yapsanız çok faydalı olabilir.
Bu sohbete Feyyaz Yiğit de yakışırdı.
paylaşımlarınızı 21 yaşından beri hiçbir içeriğinizi kaçırmadan takip ediyorum şu anda 27 yaşındayım, bende nasıl farkındalıklar yarattığınızı bilseniz çok mutlu olurdunuz eminim🤍
Ne şanslısınız 21 yaşında başlayan farkindalik
@@emineozturk5880 🤗
Başarılı ve zengin olmak küçüklüğümden beri çok önemsediğim ve uğruna her şeyi yapmam gereken bir şey olarak benimle büyüdü. Bu noktay gelene kadar kendimi hep in progress, yarıda kalnış bir nevi program olarak algıladım. Sonra zamanın biriktirilemediğini gördüm. Çocukluğumdaki o sevecen ve meraklı çocuğa nasıl böyle bir ihanet ettiğimi anlamama yardımcı oldu.
Bu derinlikli sohbet için teşekkürler Cem. Bizde kendimizle yüzleştik
harikaydı teşekkürler
Foyalarimizla olabildigimiz gibi olabilmek çok iyi
Teşekkür ederim
Doğan Beyi Barkley'de hayal ettim biran istemsizce 😅brava🎉
🙂🙏🏻
Ne lezzetli bir sohbet ❤
müthiş.
cem arada kamera baksan ne güzel olur..kendimizi olayın dışında hissediyoruz..
çok doğal olmaz