Tot mijn spijt moet ik melden Gesneuveld aan het front Altijd samen, altijd lachen En een kogel snoert hem de mond 't Is niet eerlijk Hij was jong, in de kracht van zijn leven 'k Had nog geld geleend van 'm Dat kan ik hem nu nooit meer geven Wie nog meer? Wie is nog veilig? Ik duik onder, hou me koest Moet ik lijdzaam blijven toezien? Arme vent, weer een leven verwoest Dit is fout Hij ging trouwen, hij wou een gezin Het leek ver van ons bed Maar de toon is gezet En dit is nog maar het begin Mijn God, 't was mijn broer en mijn vriend Waar heeft 'ie z'n dood aan verdiend? Je stierf en ik heb geen verweer En nu zie 'k je nooit meer Nooit meer [ANTON, gesproken] "Rapenburg"? Spreekt u mee Wat? [ENSEMBLE] Dacht dit trekt wel voorbij Die oorlog komt niet bij mij Ben ik soms te naïef? ANTON, gesproken] Maar, waarom? [ENSEMBLE] Krijgt mijn moeder zo'n brief? Wie raak ik nog kwijt? [ANTON, gesproken] En kan ik langskomen? [ENSEMBLE] En als dit doorgaat, wat dan? (En als dit doorgaat, wat dan?) 'k Was nog zo veel van plan Alles loopt nu verkeerd Niet eens afgestudeerd Wat een vreemde tijd [ANTON, gesproken] Gearresteerd [ERIK, gesproken] Wie? [ANTON, gesproken] M'n ouders? Omdat m'n moeder Duits is! Ik ga naar ze toe. Erik, kom op, hé, we zijn vrienden [gezongen] En ze zien jou als hun zoon ERIK] 't Is niet mijn zaak 't Is niet mijn schuld Ze zijn fout En zo is het gewoon! [ANTON] 't Is niet waar Al die tijd En dan laat je ze barsten Je bent bijna m'n broer Hé, en het doet je geen moer?! [ERIK] Ze zijn fout En dat praat je niet schoon [ANTON] Mijn God En dat noemt zich een vriend? Waar heb ik zo'n vriend aan verdiend? Nou goed, dus je kijkt op ons neer [ERIK, gesproken] Dat is niet waar [ANTON] Voor mij hoeft het niet meer [ERIK, gesproken] Anton, luister nou [ANTON] Nee, nooit meer [ERIK, gesproken] Anton, alsjeblieft [ANTON] Jonge! Nooit meer [ERIK, gesproken] Anton, BLIJF! [ANTON] Nooit meer!
Tot mijn spijt moet ik melden Gesneuveld aan het front Altijd samen, altijd lachen En een kogel snoert hem de mond 't Is niet eerlijk Hij was jong, in de kracht van zijn leven 'k Had nog geld geleend van 'm Dat kan ik hem nu nooit meer geven Wie nog meer? Wie is nog veilig? Ik duik onder, hou me koest Moet ik lijdzaam blijven toezien? Arme vent, weer een leven verwoest Dit is fout Hij ging trouwen, hij wou een gezin Het leek ver van ons bed Maar de toon is gezet En dit is nog maar het begin Mijn God, 't was mijn broer en mijn vriend Waar heeft 'ie z'n dood aan verdiend? Je stierf en ik heb geen verweer En nu zie 'k je nooit meer Nooit meer
Tot mijn spijt moet ik melden
Gesneuveld aan het front
Altijd samen, altijd lachen
En een kogel snoert hem de mond
't Is niet eerlijk
Hij was jong, in de kracht van zijn leven
'k Had nog geld geleend van 'm
Dat kan ik hem nu nooit meer geven
Wie nog meer?
Wie is nog veilig?
Ik duik onder, hou me koest
Moet ik lijdzaam blijven toezien?
Arme vent, weer een leven verwoest
Dit is fout
Hij ging trouwen, hij wou een gezin
Het leek ver van ons bed
Maar de toon is gezet
En dit is nog maar het begin
Mijn God, 't was mijn broer en mijn vriend
Waar heeft 'ie z'n dood aan verdiend?
Je stierf en ik heb geen verweer
En nu zie 'k je nooit meer
Nooit meer
[ANTON, gesproken]
"Rapenburg"?
Spreekt u mee
Wat?
[ENSEMBLE]
Dacht dit trekt wel voorbij
Die oorlog komt niet bij mij
Ben ik soms te naïef?
ANTON, gesproken]
Maar, waarom?
[ENSEMBLE]
Krijgt mijn moeder zo'n brief?
Wie raak ik nog kwijt?
[ANTON, gesproken]
En kan ik langskomen?
[ENSEMBLE]
En als dit doorgaat, wat dan? (En als dit doorgaat, wat dan?)
'k Was nog zo veel van plan
Alles loopt nu verkeerd
Niet eens afgestudeerd
Wat een vreemde tijd
[ANTON, gesproken]
Gearresteerd
[ERIK, gesproken]
Wie?
[ANTON, gesproken]
M'n ouders? Omdat m'n moeder Duits is! Ik ga naar ze toe. Erik, kom op, hé, we zijn vrienden
[gezongen]
En ze zien jou als hun zoon
ERIK]
't Is niet mijn zaak
't Is niet mijn schuld
Ze zijn fout
En zo is het gewoon!
[ANTON]
't Is niet waar
Al die tijd
En dan laat je ze barsten
Je bent bijna m'n broer
Hé, en het doet je geen moer?!
[ERIK]
Ze zijn fout
En dat praat je niet schoon
[ANTON]
Mijn God
En dat noemt zich een vriend?
Waar heb ik zo'n vriend aan verdiend?
Nou goed, dus je kijkt op ons neer
[ERIK, gesproken]
Dat is niet waar
[ANTON]
Voor mij hoeft het niet meer
[ERIK, gesproken]
Anton, luister nou
[ANTON]
Nee, nooit meer
[ERIK, gesproken]
Anton, alsjeblieft
[ANTON]
Jonge!
Nooit meer
[ERIK, gesproken]
Anton, BLIJF!
[ANTON]
Nooit meer!
Tot mijn spijt moet ik melden
Gesneuveld aan het front
Altijd samen, altijd lachen
En een kogel snoert hem de mond
't Is niet eerlijk
Hij was jong, in de kracht van zijn leven
'k Had nog geld geleend van 'm
Dat kan ik hem nu nooit meer geven
Wie nog meer?
Wie is nog veilig?
Ik duik onder, hou me koest
Moet ik lijdzaam blijven toezien?
Arme vent, weer een leven verwoest
Dit is fout
Hij ging trouwen, hij wou een gezin
Het leek ver van ons bed
Maar de toon is gezet
En dit is nog maar het begin
Mijn God, 't was mijn broer en mijn vriend
Waar heeft 'ie z'n dood aan verdiend?
Je stierf en ik heb geen verweer
En nu zie 'k je nooit meer
Nooit meer