Çocuk Recai'ye ve çocuk Mehmet'e çok üzülmek ile birlikte (ki çok kötü çocukluk geçirmişler) ikisinin yetişkinlik halleri katlanılır gibi değil. Keşke her ikisinin de hikayesi devam edip, karakter gelişimlerini değişimlerini görseydik. Belki o zaman günlük hayatta kaba saba davranıp, ortalığı yakıp yıkanlar çocukluk travmalarının arkasına sığınmak, _"Ben böyleyim, beni böyle kabul edin."_ demek yerine feyz alıp kendilerini tanıma ve düzeltme yoluna giderlerdi. 6:48 Ama burada Recai'ye hak verdim. Bence haklı orada dediklerinde.
Çocuk Recai'ye ve çocuk Mehmet'e çok üzülmek ile birlikte (ki çok kötü çocukluk geçirmişler) ikisinin yetişkinlik halleri katlanılır gibi değil. Keşke her ikisinin de hikayesi devam edip, karakter gelişimlerini değişimlerini görseydik. Belki o zaman günlük hayatta kaba saba davranıp, ortalığı yakıp yıkanlar çocukluk travmalarının arkasına sığınmak, _"Ben böyleyim, beni böyle kabul edin."_ demek yerine feyz alıp kendilerini tanıma ve düzeltme yoluna giderlerdi.
6:48 Ama burada Recai'ye hak verdim. Bence haklı orada dediklerinde.
Ne güzel bu hisslerin anlatımı