ძალიან კარგი შეხვედრა, ძალიან საჭირო და აუცილებელ თემაზე, მაგრამ ყველაზე მეტად მაინც ბოლო სიტყვები მომეწონა ამ სტუმარის: ჯობია ღმერთის და რწმენის სასარგებლოდ მიიღო გადაწყვეტილება ვიდრე მის საწინააღმდეგოდ.
@@mishopopkhadze5816 ზოგადად მეც ვფიქრობ რომ ძაან საფრთხილო თემაა. მინიმუმ ეს საკითხი ვერ გადაიჭრება სრულად, რადგან პრობლემა არის პრაქტიკული და პასუხი, თეორიული. ამიტომ, პასუხი სწორიც რომ იყოს, ვერ მოდის შეხებაში პრობლემის პრაქტიკულობასთან. კერძოდ, თუნდაც რომ ეს პრობლემა გადაჭრა ფილოსოფიურად, ტანჯვები მაინც გაგრძელდება დედამიწაზე და უკვე მოხდა ბევრი ტანჯვა. ამიტომ, მინიმუმ ამის გამო, სამწუხაროდ ეს პრობლემა ვერ მოგვარდება, ისევე როგორც თეორიულ პასუხებსაც აქვთ თავიანთი ნაკლი ყველას და ვერცერთი ვერ ფარავს ამ პრობლემას სრულად. მეც თეიზმის მხარეს ვარ ზოგადად, მაგრამ ეს ფაქტია. თქვენ როგორ ფიქრობთ რა პასუხი შეიძლება იყოს თეოდიციის პრობლემაზე საინტერესოა, თუ მოიცლით დამიწერეთ და წავიკითხავ აუცილებლად.
@@bakari95 არის რაღაცები, რაზეც პასუხები არსებობს და არის, რაღაცები რაზეც პასუხები არ გვაქვს. ადამიანი, ცოდვილი და შესაბამისად ცოდვის გამო დამახინჯებული, გადაგვარებული ადამის ასოდან გამოვიდა და ამდენად იგიც დამახინჯებულია. მე, შენ, ყველა ჩვენ გარშემო ჩვენთვის უცხო, არამშობლიურ მდგომარეობაში ვართ და შეუძლებელია ამ მდგომარეობით ჩავწვდეთ საღმრთო დიდებულებას სრულად. წმ. გრიგორი სინელი ამბობს "თუ არ გავაცნობიერეთ, როგორები ვიყავით ცოდვამდე, ვერ გავიგებთ იმას, თუ რას დაგვამსგავსა ცოდვამ. ასე შეხედე: მე ღაღაცებზე პასუხი არ მაქვს. მაგრამ ეს არის ჩემთვის არსებითი? ეს მიწყვიტავს მე რამეს? პასუხი არის - არა. უსამართლობა, რაც მე (ცოდვისგან დამახინჯებულ არსებას, რომელიც ამსოფლიური აზროვნებით ვსაზღვრავ ყოველივეს) მიმაჩნია უსამართლობად არის საერთოდ უსამართლობა? გაიხსენე სახარებაში მაცხოვარს ეკითხებიან მოციქულები ბრმის დანახვაზე - მოძღვარ ვინ სცოდა ეს რომ ბრმა იშვა, ამან თუ ამის მშობლებმა? მაცხოვარი პასუხობს - "არც ამას შეუცოდავს, არც მაგის მშობლებს, არამედ რათა გამოცხადდეს საქმე ღმრთისა მაგას ზედა". ამ კაცმა ამ წუთისოფელში დაბრმავებულმა ირწმუნა ღმერთი და მარადიულ სამყოფელში მოიპოვა სავანე. მთავარი მაინც სხვაა. ჩვენ გვაქვს დიაგნოზი, რომელიც მდგომარეობს შემდეგში: ვართ გაუცხოებული იმისგან, როგორიც შევიქმენით (ზოგადად ადამიანი შეიქმნა),ჩვენ ასევე გვაქვს მედიკამენტი, რითაც ამ სნეულებას დავძლევთ - " რომელსა ვუყვარდე მე მცნებანიცა ჩემი დაიმარხოს"; "არამედ ნეტარ არიან რომელთა ისმინონ სიტყვა ღმრთისა და დაიმარხონ იგი"; "რომელი ჭამდეს ჩემ ხორხს და სვამდეს ჩემს სისხლს ჩემთან იყოს და მე მასთან"; "მე ვარ ნათელი სოფლისა? რომელი მომდევდეს მე არა ვიდოდეს ბნელსა"; "ნათესავი ესე (სატანა) განვალს მხოლოდ ლოცვით და მარხვით" და ა.შ. აი წამალი, რომლითაც ჩვენ განვკურნავთ ჩვენს თავს და შევიმეცნებთ ჭეშმარიტებას. დედა ეკლესიის წიაღში ლოცვით(გამუდმებული კონტაქტით ცოცხალ ღმერთთან), მარხვით(ხორციელზე უარის თქმით სულიერის მოსაპოვებლად), სინანულით (შემობრუნებით, დაბრუნებით მამასთან), ზიარებით შემოდის ადამიანში სული წმინდა, ნუგეშინისმცემელი, რომელიც კურნავს სნეულებას და აღავსებს ნაკულევანებას.
ძალიან კარგი შეხვედრა, ძალიან საჭირო და აუცილებელ თემაზე, მაგრამ ყველაზე მეტად მაინც ბოლო სიტყვები მომეწონა ამ სტუმარის: ჯობია ღმერთის და რწმენის სასარგებლოდ მიიღო გადაწყვეტილება ვიდრე მის საწინააღმდეგოდ.
ვინც “ღვთისმეტყველება” დაგაბრალა!!!
ძალიან საინტერესო გადაცემა გამოვიდა :*
ვისი მუსიკაა ?
ნამდვილად ძალიან საინტერესო თემაა თეოდიციის პრობლემაზე უბრალოდ პასუხი არ არსებობს .
არსებობს, მაგრამ ბატონს "არასერიოზულად" მიაჩნია.
@@mishopopkhadze5816 ზოგადად მეც ვფიქრობ რომ ძაან საფრთხილო თემაა. მინიმუმ ეს საკითხი ვერ გადაიჭრება სრულად, რადგან პრობლემა არის პრაქტიკული და პასუხი, თეორიული. ამიტომ, პასუხი სწორიც რომ იყოს, ვერ მოდის შეხებაში პრობლემის პრაქტიკულობასთან. კერძოდ, თუნდაც რომ ეს პრობლემა გადაჭრა ფილოსოფიურად, ტანჯვები მაინც გაგრძელდება დედამიწაზე და უკვე მოხდა ბევრი ტანჯვა. ამიტომ, მინიმუმ ამის გამო, სამწუხაროდ ეს პრობლემა ვერ მოგვარდება, ისევე როგორც თეორიულ პასუხებსაც აქვთ თავიანთი ნაკლი ყველას და ვერცერთი ვერ ფარავს ამ პრობლემას სრულად. მეც თეიზმის მხარეს ვარ ზოგადად, მაგრამ ეს ფაქტია. თქვენ როგორ ფიქრობთ რა პასუხი შეიძლება იყოს თეოდიციის პრობლემაზე საინტერესოა, თუ მოიცლით დამიწერეთ და წავიკითხავ აუცილებლად.
@@bakari95 არის რაღაცები, რაზეც პასუხები არსებობს და არის, რაღაცები რაზეც პასუხები არ გვაქვს. ადამიანი, ცოდვილი და შესაბამისად ცოდვის გამო დამახინჯებული, გადაგვარებული ადამის ასოდან გამოვიდა და ამდენად იგიც დამახინჯებულია. მე, შენ, ყველა ჩვენ გარშემო ჩვენთვის უცხო, არამშობლიურ მდგომარეობაში ვართ და შეუძლებელია ამ მდგომარეობით ჩავწვდეთ საღმრთო დიდებულებას სრულად. წმ. გრიგორი სინელი ამბობს "თუ არ გავაცნობიერეთ, როგორები ვიყავით ცოდვამდე, ვერ გავიგებთ იმას, თუ რას დაგვამსგავსა ცოდვამ. ასე შეხედე: მე ღაღაცებზე პასუხი არ მაქვს. მაგრამ ეს არის ჩემთვის არსებითი? ეს მიწყვიტავს მე რამეს? პასუხი არის - არა.
უსამართლობა, რაც მე (ცოდვისგან დამახინჯებულ არსებას, რომელიც ამსოფლიური აზროვნებით ვსაზღვრავ ყოველივეს) მიმაჩნია უსამართლობად არის საერთოდ უსამართლობა? გაიხსენე სახარებაში მაცხოვარს ეკითხებიან მოციქულები ბრმის დანახვაზე - მოძღვარ ვინ სცოდა ეს რომ ბრმა იშვა, ამან თუ ამის მშობლებმა?
მაცხოვარი პასუხობს - "არც ამას შეუცოდავს, არც მაგის მშობლებს, არამედ რათა გამოცხადდეს საქმე ღმრთისა მაგას ზედა". ამ კაცმა ამ წუთისოფელში დაბრმავებულმა ირწმუნა ღმერთი და მარადიულ სამყოფელში მოიპოვა სავანე.
მთავარი მაინც სხვაა. ჩვენ გვაქვს დიაგნოზი, რომელიც მდგომარეობს შემდეგში: ვართ გაუცხოებული იმისგან, როგორიც შევიქმენით (ზოგადად ადამიანი შეიქმნა),ჩვენ ასევე გვაქვს მედიკამენტი, რითაც ამ სნეულებას დავძლევთ - " რომელსა ვუყვარდე მე მცნებანიცა ჩემი დაიმარხოს"; "არამედ ნეტარ არიან რომელთა ისმინონ სიტყვა ღმრთისა და დაიმარხონ იგი"; "რომელი ჭამდეს ჩემ ხორხს და სვამდეს ჩემს სისხლს ჩემთან იყოს და მე მასთან"; "მე ვარ ნათელი სოფლისა? რომელი მომდევდეს მე არა ვიდოდეს ბნელსა"; "ნათესავი ესე (სატანა) განვალს მხოლოდ ლოცვით და მარხვით" და ა.შ. აი წამალი, რომლითაც ჩვენ განვკურნავთ ჩვენს თავს და შევიმეცნებთ ჭეშმარიტებას. დედა ეკლესიის წიაღში ლოცვით(გამუდმებული კონტაქტით ცოცხალ ღმერთთან), მარხვით(ხორციელზე უარის თქმით სულიერის მოსაპოვებლად), სინანულით (შემობრუნებით, დაბრუნებით მამასთან), ზიარებით შემოდის ადამიანში სული წმინდა, ნუგეშინისმცემელი, რომელიც კურნავს სნეულებას და აღავსებს ნაკულევანებას.
ახალი რელიგია უნდა შევქმნა :დ იდეები მომაწოდეთ
დაჯექი ორიანი!
ეს კაცი არ არის ჩახედული კარგად.
uuu