Είναι τόσο μεγάλη η πίεση που δέχονται οι νέοι άνθρωποι από την κοινωνία για τα πάντα που η κατορθωση για αυτογνωσια πλέον έχει γίνει άπιαστο όνειρο. Χάνεσαι όλο και περισσότερο μέσα σε όλα τα πρέπει και τη κριτική των πάντων που η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων θα πει θέλω να φύγω μακριά από όλους να πάω κάπου να μην ξέρω κανένα να μην με ξέρει κανείς
Νομίζω πως ισχύει και ανάποδα επειδή δέχονται μεγάλη πίεση πρέπει επιτέλους να στραφούν προς τους εαυτούς και άρα να σταματήσουν την τρέλα των γονιών και των προγόνων τους... Ωστόσο ναι είναι δύσκολα και τους έχουμε αλλάξει τα φώτα
Καλημέρα και καληνυχτα σε όλη την ανθρωπότητα Διαπίστωση εκφράζω Όταν αφήνεται και εγκαταλείπεις πεποιθήσεις και προσδοκίες πάντα πέφτεις στα μαλακά Στην αρχή ξαφνιαζεσαι και αναρωτιέσαι και σύντομα γαληνευεις και γεμίζεις με γνώση ότι δεν είσαι φυλακισμένος πλέον στο ρόλο του συμπαίκτη,του απέναντι δηλαδή.
Oσο μεγαλωνω καταλαβαίνω με τον καιρο οτι η πραγματική πηγης της απογοητευσης και συνέχεια "στενοχώρια" ας πούμε, ειναι γιατί προσπαθω να ταιριαξω κάπου που δε θέλω, να θελησω να " νικησω" οπως ειπες σε ενα φλερτ που πραγματικά δε μου ταιριάζει, να πρέπει οπωσδήποτε να " κανω νουμερα" στη δουλειά μου. Για να αποδείξω οτι ...τι? Ομως δεν φταίνε ολοι αυτοι. Φταιω εγω που δεν παω για το παιχνίδι και παω για να νικησω... Εκεί έγκειται η διαφορά... γιατί ολοι λενε πρεπει να εχεις στόχους, να τους πετύχαινεις... Εχεις δίκιο...απο αυριο μπαίνω για το "παιχνίδι" Ειδες πως αμ αλλάξεις προοπτική αλλάζουν μονομιάς ολα?
Ο αγωνας για λευτερια συνεχιζεται καθημερινα..δεν ξερω γιατι νιωθω την αναγκη να αναφερθω στο ομορφο ποιημα τραγουδι του οδυσσεα ελυτη "το παραπονο"και κυρίως στο στιχο."σαν να μουν αλλος κι οχι εγω μες τη ζωη πορευτηκα"
Σωστά
Είναι τόσο μεγάλη η πίεση που δέχονται οι νέοι άνθρωποι από την κοινωνία για τα πάντα που η κατορθωση για αυτογνωσια πλέον έχει γίνει άπιαστο όνειρο. Χάνεσαι όλο και περισσότερο μέσα σε όλα τα πρέπει και τη κριτική των πάντων που η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων θα πει θέλω να φύγω μακριά από όλους να πάω κάπου να μην ξέρω κανένα να μην με ξέρει κανείς
Νομίζω πως ισχύει και ανάποδα επειδή δέχονται μεγάλη πίεση πρέπει επιτέλους να στραφούν προς τους εαυτούς και άρα να σταματήσουν την τρέλα των γονιών και των προγόνων τους... Ωστόσο ναι είναι δύσκολα και τους έχουμε αλλάξει τα φώτα
❤
❤❤
Καλημέρα και καληνυχτα σε όλη την ανθρωπότητα Διαπίστωση εκφράζω Όταν αφήνεται και εγκαταλείπεις πεποιθήσεις και προσδοκίες πάντα πέφτεις στα μαλακά Στην αρχή ξαφνιαζεσαι και αναρωτιέσαι και σύντομα γαληνευεις και γεμίζεις με γνώση ότι δεν είσαι φυλακισμένος πλέον στο ρόλο του συμπαίκτη,του απέναντι δηλαδή.
Oσο μεγαλωνω καταλαβαίνω με τον καιρο οτι η πραγματική πηγης της απογοητευσης και συνέχεια "στενοχώρια" ας πούμε, ειναι γιατί προσπαθω να ταιριαξω κάπου που δε θέλω, να θελησω να " νικησω" οπως ειπες σε ενα φλερτ που πραγματικά δε μου ταιριάζει, να πρέπει οπωσδήποτε να " κανω νουμερα" στη δουλειά μου.
Για να αποδείξω οτι ...τι?
Ομως δεν φταίνε ολοι αυτοι.
Φταιω εγω που δεν παω για το παιχνίδι και παω για να νικησω...
Εκεί έγκειται η διαφορά... γιατί ολοι λενε πρεπει να εχεις στόχους, να τους πετύχαινεις...
Εχεις δίκιο...απο αυριο μπαίνω για το "παιχνίδι"
Ειδες πως αμ αλλάξεις προοπτική αλλάζουν μονομιάς ολα?
φυσικά με την κατανόηση της αλήθειας σβήνει το ψέμα και άρα αλλάζεις...
Αυθεντικότητα είσον ελευθερία λοιπόν Δημήτρη!
Και αν γίνω ο εαυτός μου αλλά με αυτό πληγωθούν κοντινά μου πρόσωπα?
Ξεκινας σιγα σιγα, απο φαινομετικα αδιαφορα πραγματα, οπως τα μαλλια που δεν αρεσουν στη μαμα σου, ο θρησκευτικος γάμος που δεν θέλεις να κανεις, ...
τότε δεν ήταν ποτέ κοντινά σου πρόσωπα
Ο αγωνας για λευτερια συνεχιζεται καθημερινα..δεν ξερω γιατι νιωθω την αναγκη να αναφερθω στο ομορφο ποιημα τραγουδι του οδυσσεα ελυτη "το παραπονο"και κυρίως στο στιχο."σαν να μουν αλλος κι οχι εγω μες τη ζωη πορευτηκα"
ωστόσο δεν χρειάζεται να είναι αγώνας... μπορεί απλά να είναι φροντίδα...
Εδώ ανεπιτήδευτη...
(για την ώρα, αυτό)
μην ακούς τα ψέματα του νου