Popłakałam się strasznie, nie wiedziałam że była na świecie klacz taka jak Ruffian, legenda, którą spotkało niewyobrażalne cierpienie i to w momencie wysciugu, które (te wyścigi) niewątpliwie musiała kochać. Serce mi pękało. Dziękuję, że opowiadasz tak w głęboki przemyślany sposób drenując wątki socjologiczne, będące częścią całej historii, jakiej absolutnie nie można pominąć mówiąc o fenomenie Ruffin.
Trafiłaś z tematem idealnie w moje kręgi zainteresowań i poruszyłaś bardzo ważny temat z którego ludzie często nie zdają sobie sprawy, ciesze się że poszerzasz w ten sposób świadomość teraźniejszości i przy okazji kultury/histori.
Sama nie zdawałam sobie sprawy z tego, że skala nieprawidłowości jest aż tak duża. Mimo że byłam świadoma pewnych rzeczy, to wątek dotyczący liczby zwierząt, które straciły życie na torze nieco mnie przytłoczył
Omg ale mi zrobiłaś flashback, za dzieciaka uwielbiałem konie i pamiętam, że historia Ruffian bardzo mnie wzruszyła. Dosłownie nie słyszałem tego imienia odkąd miałem około 8 lat, teraz mam 24 XD
Od zawsze odczuwam ogromny respekt do tych zwierząt. Sama dużą część życia z nimi przebywałam. Ten materiał bardzo mnie wzruszył nie dokońca wiem dlaczego ale może narracja i sam ton twojego głosu bardzoe mnie poruszył. Dziękuję, bardzo dobrze zrealizowany odcinek.
totalnie szczegolnie ze polowa tego com to doslownie dzieci + nie nazywanie tego sportem bo "cringe" (gdzie doslownie definicja sportu to poprostu ruch a skoki orzez naprawde wysokie przeszkody sa naprawde meczace)@@Sztuka.z.Myśli
@@Sztuka.z.Myśli jestem przekonana że zabawa pluszową głową konia nabitą na kij nie jest czymś nowym w naszym kraju Pamiętam jeszcze z podręcznika i książek mojego dzieciństwa rysunki gdzie dzieci bawiły się choćby drewnianą wersją tej zabawki Mam też wrażenie że dzieci wychowane w okolic stadnin nimi się bawiły bo były zbyt małe by mieć kontakt z prawdziwymi żywymi końmi bez nadzoru dorosłego Zanim pojawiły się hobby horsy w obecnej formie dzieci traktowały jak żywe elektroniczne pieski a jeszcze przedtem pluszaki dlatego trudno mi zrozumieć czym różni się udawanie że koń z tobą trenuje a udawanie że piesek musi się zatrzymać bo chce się załatwić Ciekawi mnie czy też pamiętasz z dzieciństwa konie na kiju Dziękuję też za materiał o Ruffian Świat sportu jest brutalny pełen połamanych kości zdeformowanych stóp i zerwanych ścięgien jednak człowiek zazwyczaj ma przewagę bo w większości przypadków może zdecydować czy chce uczestniczyć w gonitwie na szczyt
@@ladywrona8400 Mój tata też opowiadał, że jak był mały to takie drewniane głowy konia były dosyć często spotykaną "zabawką" u dzieci, szczególnie u chłopców. Jak dla mnie poza samą zabawą dla dzieci hobby horsing jest spoko dla młodych, którzy marzą o jeździe konnej ale ich nie stać, w końcu taką głowę łatwo uszyć.
Kiedy byłam nastolatką bardzo jarałam się jeździectwem. Jeździłam konno conajmniej raz w tygodniu i zagłębiałam się w tajniki tego sportu. Nigdy nie zachwycały mnie wyścigi konne, ale historia Ruffian bardzo mocno mnie ruszyła. Tak samo historie Secetariata, Foolish Pleasure i kilku innych. Pamiętam jak płakałam oglądając jej ostatni bieg. Dziękuję za ten materiał, przypomniał mi jak bardzo brakuje mi tych wspaniałych zwierząt w życiu.
Próbowałam jeździć konno, ale konie nigdy mnie nie zachwyciły. Silne, ale strachliwe jakby nie były świadome swojej siły. Znacznie bardziej podobały mi się konie zimnokrwiste, wykorzystywane do pracy, bo podoba mi się ich wielkość i masywność.
ja nigdy nie byłem fanem ani zwolennikiem jazdy na koniach lub wyścigów konnych. nie rozumiem troche czemu tyle osób traci głowę na punkcie tych zwierząt
to nieco głębsze i musiałabym napisać długi komentarz w temacie miłości do tych zwierząt. Również nie jestem zwolennikiem wyścigów, ale co trzeba przyznać to zwykła jazda konna, czy sportowa, czy rekreacyjna również nie służy tym zwierzakom i jest to tylko i wyłącznie wymysł człowieka. Fakt, nie robi to takiej krzywdy, jak choćby te nędzne wyścigi, ale konie nigdy naturalnie nie były przystosowane do skoków czy wykonywaniu ujeżdżeniowych elementów. Mówię to z przykrością, ponieważ mimo tej świadomości i tak jeżdżę konno i i tak pozostanie taka mentalność ludzi już na zawsze
@@paulii2430 co ty mówisz, nie są przystosowane do skoków i ujeżdżenia?? Przecież konie potrafią to wszystko wykonać, praca z nimi polega na tym, aby nauczyć je wykonywać dany element na konkretny sygnał człowieka. To jak nauka psa podawania łapy. Pies potrafi to przecież zrobić - uczy się reakcji na sygnał. Owszem, to fanaberia człowieka, ale wcielona w życie zgodnie z naturą zwierzęcia nie jest szkodliwa, ba, przynosi nawet pozytywne efekty, rozwija mózg i zapewnia zwierzęciu ciekawe zajęcie. To samo jest z końmi, jazda im służy, one zwyczajnie muszą się ruszać. Gdyby tylko stały na pastwisku i kosiły trawnik nabawiłyby się szeregu kolejnych problemów. Wystarczy robić wszystko z głową i szacunkiem do konia
@@meowcalio niby jakich problemów konie nabawiłyby się gdyby stały na pastwisku i czilowały? Jazda konna nie jest naturalna, i mówię to jako osoba która jeździła wiele lat. To nie są pieski które podają łapę.
@@Matyldzix jest ich wiele, wystarczy wygooglowac, najpopularniejszy to chyba otyłość. Konie przed udomowieniem również nie stały i nie czilowały cały czas. Oczywiście, że jazda konna nie jest naturalna ale nie przesadzajmy
Jezdziłem kiedyś konno i mam ogromny szacunek do tych zwierząt, choć nigdy nie byłem "koniarą" z prawdziwego zdarzenia. Wiem, że ujeżdżanie zwierzęcia nie jest tym samym, co posiadanie go i wiąże się z kompletnie innym ładunkiem emocjonalnym i kompletnie innym poziomem zaufania. Mam wrażenie jednak, że niektórzy ludzie, którzy ekscytują się "końskością" nie myślą w jej kontekście o zwierzęciu per se, tylko o jakimś jego wyidealizowanym modelu, zapominając o tym, że mają nadal do czynienia z czymś, co żyje, myśli i czuje, może cierpieć, albo umrzeć. Wyciąganie z koni jak najwięcej w kontekście bycia, np "siłą pociągową", to jeden rodzaj świństwa, ale o wiele gorszym jest usilne wyciąganie z nich jak najatrakcyjniejszych cech, nie tyle poprzez krzyżowanie, co po prostu w trakcie ich życia, z czego też słyną wyścigi konne i czego dopuszczają się nawet niszowe stadniny. Strasznie mnie boli dupsko, jak ktoś mi mówi, że kocha konie, a potem zachwyca się ich maścią i budową i przeraża mnie, jak znormalizowane jest takie podejście i że nikt nie zestawia tego, np z sytuacją, gdzie psiarz pierdli przez pół godziny, jak to kocha psy, a potem z całej ich puli wybiera koker spaniela z najdłuższymi uszkami, najbardziej lśniącą sierścią i najlepszym speedem. Może kwestia "uprzedmiotowywania" zwierząt wyda się niektórym śmieszna, ale istnieje i ma obrzydliwe skutki, które widać między innymi w fenomenie wyścigów, gdzie zwierzęta są po prostu katowane, dla chwili ludzkiej przyjemności
@@JanJan-il7pj uważam, że "zachwycanie się maścią" to bardzo prymitywna przykrywka na postrzeganie tych zwierząt przedmiotowo, a ludzie, którzy się tego dopuszczaja, nie są wcale "kochający" i "empatyczni" dla nich, po prostu robią wszystkich w chja i myślą tylko o zaspokojeniu swoich, nazwijmy to, potrzeb estetycznych. O tym był w zasadzie cały komenatrz XD
@@JanJan-il7pj stary, nie będę się z tobą sprzeczać, bo jeżeli masz jak byk przed ryjem napisane "niektórzy ludzie, którzy" i mówisz mi o stygmatyzowaniu, to jest to dla mnie ewidenty sygnał, że cokolwiek teraz napisze, ty i tak tego nie przeczytasz i będziesz interpretował to sobie na swój własny pokraczny sposób. Przedstawiam tu w miarę konkretną przyczynę i w miarę konkretny skutek. Wszystko jest na bazie moich doświadczeń z przebywania i pracy z takimi ludźmi. Może nie jestem w stanie powiedzieć, co te osoby mają w głowach, ale widzę pewien ciąg przczynowo-skutkowy, który i tak jest już dobrze znany ludzkości, nie tylko z przykładu koni. I nie przemawia do mnie argument "oj, przecież nie wszyscy ludzie są źli, bądź dla nich miły i nie zakładaj od razu najgorszego", bo z tego co zrozumiałem, to do tego się odnosiły te wszystkie odpowiedzi
Myślę, że w sprawie dobrostanu koni warto dodać ich obecność w miejscach turystycznych. Wspominasz, że konie to zwierzeta milczące i nieokazujace bólu, a wielu ludzi nie potrafi (lub nie chce) dostrzec oczywistych oznak zaniedbania typu wystające żebra czy krwawe otarcia a na dodatek stwierdzają, że świetnym pomysłem będzie strzelenie sobie foty na insta z wymęczonym zwierzęciem. Takie zwierzęta czesto pracują wiele godzin ponad swoje siły (chociażby konie nad Morskim Okiem) a my nie mamy możliwości zweryfikowania w jakich warunkach żyją. Dlatego polecam unikać przejazdzek konnych w miejscach turystycznych, znaczne lepiej wybrać się do sprawdzonego osrodka jezdzieckiego.
Na morskim oku jest tragedia poupychani ludzie blisko siebie, w większości mocno otyli i to na 2 chude konie które muszą tą masę wciągać pod górę. To powinno być zakazane. Jakiekolwiek zwierzeta tam.
@@oliwia1045 Dokładnie, a to że konie idą pod górę i z niej schodzą z wozem pełnym ludzi to dodatkowe obciążenie dla stawów, szkoda że zwierzęta cierpią kosztem leniwych ludzi, którym nie chce się wchodzić. Jak ktoś nie jest wstanie wejść na górę to niech szuka innych wycieczek a nie męczy konie
Jestes doslownie jedyna osoba ktora robi esseje ktora slucham z zaciekawieniem i pelnym skupieniem od poczatku do konca a mam duze problemy ze skupieniem, jestes super!!!
Podobna historia spotkała klacz Eight Belles, choć jest mniej znana niż Ruffian. Wygrała drugie miejsce w Kentucky Derby, jednym z trzech wyścigów triple crown, dobiegając do mety mając złamane obie przednie kończyny (Jeśli zostało to wspomniane w filmiku to wybaczcie, dalej mam 20 minut do obejrzenia.)
Film bardzo dobry, ale przyznam, że irytuje mnie ciągłe czepianie się wyścigów, podczas gdy konie na olimpiadzie to totalna patologia i większość osób nie widzi z tym problemu (głównie z braku wiedzy). Największym problemem wyścigów jest za szybkie zajeżdżanie koni, albowiem te kostnieją całkowicie w wieku 6 lat (kręgosłup, koń kostniej od dołu i pierwsze są kończyny), a pierwsze wyścigi to wyścigi 2 latków, gdzie nawet nogi nie są w pełni zbudowane. Złamania nie są więc niczym dziwnym. Za to ściganie się jest naturalnym ich instynktem i nie muszą być do tego zmuszane. Dlatego baty na wyścigach są kompletnie zbędne (na razie są ograniczone do trzech, ale mam nadzieję, że kiedyś znikną całkowicie, o ile wcześniej nie znikną same wyścigi). Za to skoki, och moi drodzy. Czteroletnie konie skaczące metrowe preszkody. Hodowane w kierunku wybuchowego temperamentu, skore do podejmowania ryzyka do tego stopnia, że są bardzo ciężkie w kontroli. A żeby prawidłowo pokonać przeszkodę, musi być to zrobione spokojnie i harmonijnie. Trenowane w nieludzki sposób, aby bały się dotknąć drągów, co kończy się czasami tym, że taki koń do końca życie nie podejdzie do żadnego drąga (mieliśmy taki przypadek w stajni, kupiony do rekreacji po świetnym treningu skokowym, obecnie spędza emeryturę na pastwisku, okazjonalnie wychodząc na spacer do lasu). Jeśli zobaczycie kiedyś konia z białymi plamkami na przednich nogach, prawdopodobnie są to rany po tego typu treningu (Albo wynik choroby skóry, przeszłość konia niewątpliwe powie wam, która to opcja). W dodatku koń w naturze skacze tylko w ostateczności. Niskie przeszkody mogą być dla koni świetnym treningiem, pozwalającym się rozciągnąć, ale przeszkody wysokości konia są świetnym sposobem na rozwalenie mu kończyn. Mimo to w świecie jeździeckim istnieje dziwna gloryfikacja skoków przez przeszkody. Ujeżdżenie to żart. Co tym bardziej mnie boli, bo jest najbliższe memu sercu. Hiperfleksja to najmniejszy problem. Rollkur, blue tongue i topline syndrome, złote trio obecnego ujeżdżenia, które nigdy nie powinno mieć miejsca. Promowanie ruchu niezgodnego ze wzorcem i zasadami, które prowadzi do przewlekłego bólu w imię czego? Ładnego wymachiwania nóżkami, które przyciągnie uwagę widza, aby mógł sypnąć kaską. Bo prawidłowy ruch, który pozwala bez urazów, nosić jeźdźca nie jest tak ekspresyjny i ładny. Nie jest to jakiś atak na autorkę, rozumiem, że historia Ruffian jest po prostu dobrym wstępem w temat, a gdyby rozwodzić się nad każdym aspektem jeździectwa, to nie starczyłoby czasu. Chciałam tylko zaznaczyć, że w profesjonalnym sporcie nie ma miejsca na dobrostan koni. Niestety. I nie da się tego w żaden sposób usprawiedliwić. O ile jakiś rodzaj cierpienia koni w rekreacji jest nieunikniony, w końcu ucząca się osoba nie zrobi wszystkiego idealnie, a jak nie wsiądzie na prawdziwego konia, to nigdy się nie nauczy, to w profesjonalnym sporcie nie powinno być ono akceptowalne w żadnym stopniu. A jeśli nie jesteśmy w stanie tego zapewnić, to może pora, aby pożegnać się ze sportami jeździeckimi. Nie jestem też za tym, aby całkowicie odejść od jeździectwa. Prowadzone w etyczny sposób może być przyjemne nie tylko dla jeźdźca, ale też dla konia, który z natury jest zwierzęciem ciekawskim i nielubiącym nudy. Dodatkowo przez udomowienie nie jest w stanie przemierzać wielu kilometrów (żaden padok niestety tego nie zapewni), dlatego zrównoważony trening pozwala mu na dożycie sędziwego wieku w zdrowiu i bez bólu.
Ale przecież tematem filmu są właśnie gonitwy. Skorki i ujeżdżanie jest jedynie wspomniane, by podkreślić, że problem nie dotyczy tylko wyścigów :) Chciałabym poznać źródło twierdzenia, że ściganie jest naturalne dla tych zwierząt oraz źródło przekonania o ciekawskości/nielubieniu nudy. Chętnie o tym poczytam.
@@Sztuka.z.Myśli wiem, że jest o gonitwach i o to właśnie mi chodzi. Jest to najprostszy temat do poruszenia, najbardziej widoczny. Jest też bardzo dobrze i szczegółowo omówiony w filmie. Boli mnie tylko fakt, że wielokrotnie skoki i ujeżdżenia są spychane na drugi plan w tego typów rozmowach (również wśród koniarzy) i tylko wspominane, podczas gdy poziom cierpienia zwierząt wcale nie jest tam niższy. Nie jest to też zarzut do ciebie. O wiele lepiej, żeby społeczeństwo zainteresowało się chociaż wyścigami, niż nie wiedziało o tym problemie, dlatego cieszę się, że ten film w ogóle powstał. W moim komentarzu chciałam tylko poruszyć inne kwestie, które nie były dokładniej omówione w filmie (nie wnikam z jakiego powodu), gdyby kogoś to zaciekawiło. Jeśli chodzi o ciekawskość koni, to jest to podstawa do uczenia się (www.nature.com/articles/s41598-020-80833-w). Mogę też polecić książki Cherry Hill, która skupia się na bardziej naturalnych aspektach pracy z nimi i rozumieniu ich zachowań oraz wykorzystywaniu właśnie ich ciekawości do pracy z człowiekiem. Nuda, wynikająca zwykle ze stania w boksie, ale też czasami na pastwisku jest przyczyną nałogów (tkania, łykania). Myślę, że ten artykuł dobrze to wyjaśni, wraz z innymi problemami, które wynikają ze sposobu trzymania i użytkowania koni agro.icm.edu.pl/agro/element/bwmeta1.element.agro-4311a14c-4c4c-4d06-aa0f-6804d37b5472. Co do naturalnego ściągania się koni, nie chodziło mi oczywiście o nie w ludzkim rozumieniu chęci bycia pierwszym na mecie, ale o mechanizm ruszenia za innymi biegnącymi końmi, który może być zarówno związany odruchem ucieczki, ale również być mechanizmem zabawy i próby odstresowania się (link.springer.com/article/10.1007/s00114-012-0902-8). Jest to najbliższej końskiemu zachowaniu spośród jeździeckich sportów, które patrząc z perspektywy konia, są kompletnie oderwane od natury (skoki, ujeżdzenie). Dodatkowo baty nie mają wpływu na szybkość konia (www.mdpi.com/2076-2615/10/11/1985), co może potwierdzać, że nie ma potrzeby nakładania większej presji do tego, żeby biegły. W przeciwieństwie do dwóch pozostałych sportów, gdzie presja w postaci łydki i dosiadu cały czas jest wywierana na zwierze. Dżokeje nawet nie mają jak ich użyć, przez wysoki półsiad, w jakim się ścigają.
Boli mnie to, jak te zwierzęta są traktowane. Ludzie traktują je jak rzeczy, dzisiaj na dodatek im ubliżają bo 'haha koniary'. Sama pochodzę z rodziny gdzie choduje się konie od kilku pokoleń (i jak nie jestem koniarą i się nie znam aż tak dobrze, to całe życie blisko tych zwierząt daje mi trochę porównania)- i co prawda zwykłe konie małopolskie i śląskie różnią się sporo od tych 'najlepszych z najlepszych' - ale to dalej zwierzęta. I to przeogromnie empatyczne zwierzęta, jestem w stanie się nawet posunąć o stwierdzenie, że mogą być bardziej empatyczne niż typowe domowe psy i koty. Dlatego boli mnie to jak ja nie mogę, że takie konie jak Ruffian były urodzone do tego, żeby biec i nic więcej. Miała do tego temperament, chciała biec. No i co z tego? Mieliśmy konia, który też miał temperament do sportu, skakał przez wszystko co mógł, ale nie zmienia to faktu, że był kochany i mądry. Pamiętam jak byłam mała i skakał przez płot na padoku, uciekając na pole do sąsiada żeby skubać lepszych roślin albo po prostu zrobić sobie mały 'spacer'. Te zwierzęta są okrutnie mądre, zawsze wracał, zawsze znał drogę do domu i często gdy moja rodzina go szukała, on docierał do domu sam i czekał aby otworzyć mu drzwi do stajni. Mieliśmy też źrebaka, który co rano jakimś cudem dobijał się do drzwi moich dziadków żeby siedzieć z nimi w kuchni i się przytulać, z czasem nawet nauczył się otwierać drzwi poprzez podgryzanie klamki. Te zwierzęta nigdy nie powinny trafić na taki los jaki zgotowali im ludzie.
Powiedziałaś w takiej sytuacji jakby to był każdy inny koń zostałby od razu uśpiony. Dlaczego po złamaniu nogi usypia się konie? nie można uratować takiego konia? wstawić mu sztucznej nogi albo jakiejś podpórki? albo czy koń nie przetrwa z 3 nogami? tak jak to robi się psom?
koń to głównie inwestycja. Jak złamie nogę to nie ma opcji by już był w stanie biegać w zawodach więc śrut ze strzelby to najlepsze lekarstwo na złamaną nogę konia. To zwykła technika na ograniczanie strat
Koń niestety jest na tyle ciężkim zwierzęciem, że nie poradzi sobie na trzech nogach, a wstawienie sztucznej kończy się zaburzeniem ruchu i po pewnym czasie pojawiają się problemy z pozostałymi nogami oraz kręgosłupem. Jest to de facto skazywanie zwierzęcia na długotrwałe cierpienie, nie tylko fizyczne, ale i psychiczne, bo taki koń nie może prawidłowo uczestniczyć w życiu stada (o ile właściciel łaskawie go do niego wypuści) i często jest przez nie odrzucany. A nie zapominajmy, że konie to zwierzęta stadne i przebywanie w grupie jest dla nich nadrzędną potrzebą.
"W przeciwieństwie do ludzi konie mają ciężkie ciała i lekkie kości nóg. Kiedy kości pękają, często mogą się roztrzaskać na drobne kawałki. Wtedy trudno chirurgicznie zrekonstruować złamaną nogę. Podczas gdy ludzie mają dość duże mięśnie i trochę tkanki poniżej kolana, która pomaga ustabilizować złamaną kość, koń ma bardzo mało mięśni i prawie żadnej innej tkanki poza ścięgnami, więzadłami, naczyniami krwionośnymi i kilkoma nerwami poniżej kolana. Ponad połowa ciężaru konia spoczywa na przednich nogach, więc kości i stawy, są narażone na duże obciążenie. To sprawia, że nawet jeśli kości konia się goją, mogą pojawić się inne komplikacje, takie jak ochwat, co utrudnia koniowi pełne wyzdrowienie bez ciągłego silnego bólu. Złamania obejmujące stawy, takie jak pęciny, są często nieodwracalne. Te zwierzęta muszą utrzymywać swój ciężar na czterech kończynach, by jakoś funkcjonować." - takie informacje pojawiają się przy próbie zgłębienia tematu. Jednocześnie pamiętam, że w trakcie realizacji odcinka natknęłam się na informacje o protezach dla koni, więc taka opcja też istnieje, ale nie jest opcją dostępną dla wszystkich przez wzgląd na aspekt ekonomiczny.
Gdyby ją uratowali to skończyłaby w hodowli gdzie właściciele by ją zabili poprzez coroczne ciąże co myślę że byłoby dużo gorsze i bardziej bolesne niż uśpienie jej po operacji 😔 chciwość ludzi jest okropna i krzywdząca więc nie ma złotego środka więc tak - jestem przeciwnikiem hodowli i celowego rozmnażania zwierząt
Popłakałam się strasznie, nie wiedziałam że była na świecie klacz taka jak Ruffian, legenda, którą spotkało niewyobrażalne cierpienie i to w momencie wysciugu, które (te wyścigi) niewątpliwie musiała kochać. Serce mi pękało.
Dziękuję, że opowiadasz tak w głęboki przemyślany sposób drenując wątki socjologiczne, będące częścią całej historii, jakiej absolutnie nie można pominąć mówiąc o fenomenie Ruffin.
Trafiłaś z tematem idealnie w moje kręgi zainteresowań i poruszyłaś bardzo ważny temat z którego ludzie często nie zdają sobie sprawy, ciesze się że poszerzasz w ten sposób świadomość teraźniejszości i przy okazji kultury/histori.
Sama nie zdawałam sobie sprawy z tego, że skala nieprawidłowości jest aż tak duża. Mimo że byłam świadoma pewnych rzeczy, to wątek dotyczący liczby zwierząt, które straciły życie na torze nieco mnie przytłoczył
Omg ale mi zrobiłaś flashback, za dzieciaka uwielbiałem konie i pamiętam, że historia Ruffian bardzo mnie wzruszyła. Dosłownie nie słyszałem tego imienia odkąd miałem około 8 lat, teraz mam 24 XD
Od zawsze odczuwam ogromny respekt do tych zwierząt. Sama dużą część życia z nimi przebywałam. Ten materiał bardzo mnie wzruszył nie dokońca wiem dlaczego ale może narracja i sam ton twojego głosu bardzoe mnie poruszył. Dziękuję, bardzo dobrze zrealizowany odcinek.
Czyli hobby horsiary baza, bo nie wykorzystują zwierząt
Są memiczne, ale imo hejt w ich stronę jest irracjonalny :D
totalnie szczegolnie ze polowa tego com to doslownie dzieci
+ nie nazywanie tego sportem bo "cringe" (gdzie doslownie definicja sportu to poprostu ruch a skoki orzez naprawde wysokie przeszkody sa naprawde meczace)@@Sztuka.z.Myśli
@@Sztuka.z.Myśli jestem przekonana że zabawa pluszową głową konia nabitą na kij nie jest czymś nowym w naszym kraju
Pamiętam jeszcze z podręcznika i książek mojego dzieciństwa rysunki gdzie dzieci bawiły się choćby drewnianą wersją tej zabawki
Mam też wrażenie że dzieci wychowane w okolic stadnin nimi się bawiły bo były zbyt małe by mieć kontakt z prawdziwymi żywymi końmi bez nadzoru dorosłego
Zanim pojawiły się hobby horsy w obecnej formie dzieci traktowały jak żywe elektroniczne pieski a jeszcze przedtem pluszaki dlatego trudno mi zrozumieć czym różni się udawanie że koń z tobą trenuje a udawanie że piesek musi się zatrzymać bo chce się załatwić
Ciekawi mnie czy też pamiętasz z dzieciństwa konie na kiju
Dziękuję też za materiał o Ruffian
Świat sportu jest brutalny pełen połamanych kości zdeformowanych stóp i zerwanych ścięgien jednak człowiek zazwyczaj ma przewagę bo w większości przypadków może zdecydować czy chce uczestniczyć w gonitwie na szczyt
@@ladywrona8400 Mój tata też opowiadał, że jak był mały to takie drewniane głowy konia były dosyć często spotykaną "zabawką" u dzieci, szczególnie u chłopców. Jak dla mnie poza samą zabawą dla dzieci hobby horsing jest spoko dla młodych, którzy marzą o jeździe konnej ale ich nie stać, w końcu taką głowę łatwo uszyć.
Kiedy byłam nastolatką bardzo jarałam się jeździectwem. Jeździłam konno conajmniej raz w tygodniu i zagłębiałam się w tajniki tego sportu. Nigdy nie zachwycały mnie wyścigi konne, ale historia Ruffian bardzo mocno mnie ruszyła. Tak samo historie Secetariata, Foolish Pleasure i kilku innych. Pamiętam jak płakałam oglądając jej ostatni bieg. Dziękuję za ten materiał, przypomniał mi jak bardzo brakuje mi tych wspaniałych zwierząt w życiu.
Bardzo ciekawy temat, jestem pozytywnie zaskoczona tym materiałem i ciekawa kolejnych❤
Próbowałam jeździć konno, ale konie nigdy mnie nie zachwyciły. Silne, ale strachliwe jakby nie były świadome swojej siły. Znacznie bardziej podobały mi się konie zimnokrwiste, wykorzystywane do pracy, bo podoba mi się ich wielkość i masywność.
piękny materiał, doceniam wysiłek
ja nigdy nie byłem fanem ani zwolennikiem jazdy na koniach lub wyścigów konnych. nie rozumiem troche czemu tyle osób traci głowę na punkcie tych zwierząt
to nieco głębsze i musiałabym napisać długi komentarz w temacie miłości do tych zwierząt. Również nie jestem zwolennikiem wyścigów, ale co trzeba przyznać to zwykła jazda konna, czy sportowa, czy rekreacyjna również nie służy tym zwierzakom i jest to tylko i wyłącznie wymysł człowieka. Fakt, nie robi to takiej krzywdy, jak choćby te nędzne wyścigi, ale konie nigdy naturalnie nie były przystosowane do skoków czy wykonywaniu ujeżdżeniowych elementów. Mówię to z przykrością, ponieważ mimo tej świadomości i tak jeżdżę konno i i tak pozostanie taka mentalność ludzi już na zawsze
@@paulii2430 co ty mówisz, nie są przystosowane do skoków i ujeżdżenia?? Przecież konie potrafią to wszystko wykonać, praca z nimi polega na tym, aby nauczyć je wykonywać dany element na konkretny sygnał człowieka. To jak nauka psa podawania łapy. Pies potrafi to przecież zrobić - uczy się reakcji na sygnał. Owszem, to fanaberia człowieka, ale wcielona w życie zgodnie z naturą zwierzęcia nie jest szkodliwa, ba, przynosi nawet pozytywne efekty, rozwija mózg i zapewnia zwierzęciu ciekawe zajęcie. To samo jest z końmi, jazda im służy, one zwyczajnie muszą się ruszać. Gdyby tylko stały na pastwisku i kosiły trawnik nabawiłyby się szeregu kolejnych problemów. Wystarczy robić wszystko z głową i szacunkiem do konia
@@meowcalio niby jakich problemów konie nabawiłyby się gdyby stały na pastwisku i czilowały? Jazda konna nie jest naturalna, i mówię to jako osoba która jeździła wiele lat. To nie są pieski które podają łapę.
@@Matyldzix jest ich wiele, wystarczy wygooglowac, najpopularniejszy to chyba otyłość. Konie przed udomowieniem również nie stały i nie czilowały cały czas. Oczywiście, że jazda konna nie jest naturalna ale nie przesadzajmy
Przegrała będąc faworytkom i kiedy nikt nie stawiał zakładów na rywala?
Przypadek?
Nie sądzę
Przypadek w istocie. Nigdy nie powiedziałam, że Foolish Pleasure nie miał wielu obstawień. Miał.
Jaka muzyka w tle?
799 Gabe Views
slayyy
Jezdziłem kiedyś konno i mam ogromny szacunek do tych zwierząt, choć nigdy nie byłem "koniarą" z prawdziwego zdarzenia. Wiem, że ujeżdżanie zwierzęcia nie jest tym samym, co posiadanie go i wiąże się z kompletnie innym ładunkiem emocjonalnym i kompletnie innym poziomem zaufania. Mam wrażenie jednak, że niektórzy ludzie, którzy ekscytują się "końskością" nie myślą w jej kontekście o zwierzęciu per se, tylko o jakimś jego wyidealizowanym modelu, zapominając o tym, że mają nadal do czynienia z czymś, co żyje, myśli i czuje, może cierpieć, albo umrzeć. Wyciąganie z koni jak najwięcej w kontekście bycia, np "siłą pociągową", to jeden rodzaj świństwa, ale o wiele gorszym jest usilne wyciąganie z nich jak najatrakcyjniejszych cech, nie tyle poprzez krzyżowanie, co po prostu w trakcie ich życia, z czego też słyną wyścigi konne i czego dopuszczają się nawet niszowe stadniny. Strasznie mnie boli dupsko, jak ktoś mi mówi, że kocha konie, a potem zachwyca się ich maścią i budową i przeraża mnie, jak znormalizowane jest takie podejście i że nikt nie zestawia tego, np z sytuacją, gdzie psiarz pierdli przez pół godziny, jak to kocha psy, a potem z całej ich puli wybiera koker spaniela z najdłuższymi uszkami, najbardziej lśniącą sierścią i najlepszym speedem. Może kwestia "uprzedmiotowywania" zwierząt wyda się niektórym śmieszna, ale istnieje i ma obrzydliwe skutki, które widać między innymi w fenomenie wyścigów, gdzie zwierzęta są po prostu katowane, dla chwili ludzkiej przyjemności
Ciekawy komentarz, dzięki wielkie za podzielenie się tym
@@JanJan-il7pj uważam, że "zachwycanie się maścią" to bardzo prymitywna przykrywka na postrzeganie tych zwierząt przedmiotowo, a ludzie, którzy się tego dopuszczaja, nie są wcale "kochający" i "empatyczni" dla nich, po prostu robią wszystkich w chja i myślą tylko o zaspokojeniu swoich, nazwijmy to, potrzeb estetycznych. O tym był w zasadzie cały komenatrz XD
@@JanJan-il7pj stary, nie będę się z tobą sprzeczać, bo jeżeli masz jak byk przed ryjem napisane "niektórzy ludzie, którzy" i mówisz mi o stygmatyzowaniu, to jest to dla mnie ewidenty sygnał, że cokolwiek teraz napisze, ty i tak tego nie przeczytasz i będziesz interpretował to sobie na swój własny pokraczny sposób. Przedstawiam tu w miarę konkretną przyczynę i w miarę konkretny skutek. Wszystko jest na bazie moich doświadczeń z przebywania i pracy z takimi ludźmi. Może nie jestem w stanie powiedzieć, co te osoby mają w głowach, ale widzę pewien ciąg przczynowo-skutkowy, który i tak jest już dobrze znany ludzkości, nie tylko z przykładu koni. I nie przemawia do mnie argument "oj, przecież nie wszyscy ludzie są źli, bądź dla nich miły i nie zakładaj od razu najgorszego", bo z tego co zrozumiałem, to do tego się odnosiły te wszystkie odpowiedzi
Większość ludzi, którzy mówią, że kochają konie tak naprawdę kochają tylko jazdę konną
Uwielbiam sposób w jaki prowadzisz narrację, bo czuję się jakbym tam była, to też przy momencie pogrzebu się rozkleiłam :')
Podsumowując zwierzęta które są blisko ludzi mają przesrane ale te które nie są blisko też mają przesrane
Jak można po materiale opartym na tak głębokim researchu, rozstrząsającym tyle wątków, wysnuć tylko taki wniosek 🤦♀
@@szalonyklapek3681 typiara co nie wie co to jest żart
@@czlowiek_mroku nie zabrzmiało jak żart
@@szalonyklapek3681 od kiedy słowo pisane ma brzmienie
Myślę, że w sprawie dobrostanu koni warto dodać ich obecność w miejscach turystycznych. Wspominasz, że konie to zwierzeta milczące i nieokazujace bólu, a wielu ludzi nie potrafi (lub nie chce) dostrzec oczywistych oznak zaniedbania typu wystające żebra czy krwawe otarcia a na dodatek stwierdzają, że świetnym pomysłem będzie strzelenie sobie foty na insta z wymęczonym zwierzęciem. Takie zwierzęta czesto pracują wiele godzin ponad swoje siły (chociażby konie nad Morskim Okiem) a my nie mamy możliwości zweryfikowania w jakich warunkach żyją. Dlatego polecam unikać przejazdzek konnych w miejscach turystycznych, znaczne lepiej wybrać się do sprawdzonego osrodka jezdzieckiego.
totalnie
Na morskim oku jest tragedia poupychani ludzie blisko siebie, w większości mocno otyli i to na 2 chude konie które muszą tą masę wciągać pod górę. To powinno być zakazane. Jakiekolwiek zwierzeta tam.
@@oliwia1045 Dokładnie, a to że konie idą pod górę i z niej schodzą z wozem pełnym ludzi to dodatkowe obciążenie dla stawów, szkoda że zwierzęta cierpią kosztem leniwych ludzi, którym nie chce się wchodzić. Jak ktoś nie jest wstanie wejść na górę to niech szuka innych wycieczek a nie męczy konie
Smutna historia, wylało się ze mnie jak Ruffian umierała 😢
Nigdy nie interesowałem się jeździectwem, ale dobrze kojarzę historię Ruffian, odkryłem ją przypadkowo jako kilkuletnie dziecko w internecie.
Jestes doslownie jedyna osoba ktora robi esseje ktora slucham z zaciekawieniem i pelnym skupieniem od poczatku do konca a mam duze problemy ze skupieniem, jestes super!!!
Masakra. Kompletnie mnie ten temat nie interesuje, ale nie umiałem wyłączyć, choć emocjonalnie - drain.
Podobna historia spotkała klacz Eight Belles, choć jest mniej znana niż Ruffian. Wygrała drugie miejsce w Kentucky Derby, jednym z trzech wyścigów triple crown, dobiegając do mety mając złamane obie przednie kończyny
(Jeśli zostało to wspomniane w filmiku to wybaczcie, dalej mam 20 minut do obejrzenia.)
Czyli dobrze myślałam że o niej wspomnisz 😭
Film bardzo dobry, ale przyznam, że irytuje mnie ciągłe czepianie się wyścigów, podczas gdy konie na olimpiadzie to totalna patologia i większość osób nie widzi z tym problemu (głównie z braku wiedzy). Największym problemem wyścigów jest za szybkie zajeżdżanie koni, albowiem te kostnieją całkowicie w wieku 6 lat (kręgosłup, koń kostniej od dołu i pierwsze są kończyny), a pierwsze wyścigi to wyścigi 2 latków, gdzie nawet nogi nie są w pełni zbudowane. Złamania nie są więc niczym dziwnym. Za to ściganie się jest naturalnym ich instynktem i nie muszą być do tego zmuszane. Dlatego baty na wyścigach są kompletnie zbędne (na razie są ograniczone do trzech, ale mam nadzieję, że kiedyś znikną całkowicie, o ile wcześniej nie znikną same wyścigi).
Za to skoki, och moi drodzy. Czteroletnie konie skaczące metrowe preszkody. Hodowane w kierunku wybuchowego temperamentu, skore do podejmowania ryzyka do tego stopnia, że są bardzo ciężkie w kontroli. A żeby prawidłowo pokonać przeszkodę, musi być to zrobione spokojnie i harmonijnie. Trenowane w nieludzki sposób, aby bały się dotknąć drągów, co kończy się czasami tym, że taki koń do końca życie nie podejdzie do żadnego drąga (mieliśmy taki przypadek w stajni, kupiony do rekreacji po świetnym treningu skokowym, obecnie spędza emeryturę na pastwisku, okazjonalnie wychodząc na spacer do lasu). Jeśli zobaczycie kiedyś konia z białymi plamkami na przednich nogach, prawdopodobnie są to rany po tego typu treningu (Albo wynik choroby skóry, przeszłość konia niewątpliwe powie wam, która to opcja). W dodatku koń w naturze skacze tylko w ostateczności. Niskie przeszkody mogą być dla koni świetnym treningiem, pozwalającym się rozciągnąć, ale przeszkody wysokości konia są świetnym sposobem na rozwalenie mu kończyn. Mimo to w świecie jeździeckim istnieje dziwna gloryfikacja skoków przez przeszkody.
Ujeżdżenie to żart. Co tym bardziej mnie boli, bo jest najbliższe memu sercu. Hiperfleksja to najmniejszy problem. Rollkur, blue tongue i topline syndrome, złote trio obecnego ujeżdżenia, które nigdy nie powinno mieć miejsca. Promowanie ruchu niezgodnego ze wzorcem i zasadami, które prowadzi do przewlekłego bólu w imię czego? Ładnego wymachiwania nóżkami, które przyciągnie uwagę widza, aby mógł sypnąć kaską. Bo prawidłowy ruch, który pozwala bez urazów, nosić jeźdźca nie jest tak ekspresyjny i ładny.
Nie jest to jakiś atak na autorkę, rozumiem, że historia Ruffian jest po prostu dobrym wstępem w temat, a gdyby rozwodzić się nad każdym aspektem jeździectwa, to nie starczyłoby czasu. Chciałam tylko zaznaczyć, że w profesjonalnym sporcie nie ma miejsca na dobrostan koni. Niestety. I nie da się tego w żaden sposób usprawiedliwić. O ile jakiś rodzaj cierpienia koni w rekreacji jest nieunikniony, w końcu ucząca się osoba nie zrobi wszystkiego idealnie, a jak nie wsiądzie na prawdziwego konia, to nigdy się nie nauczy, to w profesjonalnym sporcie nie powinno być ono akceptowalne w żadnym stopniu. A jeśli nie jesteśmy w stanie tego zapewnić, to może pora, aby pożegnać się ze sportami jeździeckimi.
Nie jestem też za tym, aby całkowicie odejść od jeździectwa. Prowadzone w etyczny sposób może być przyjemne nie tylko dla jeźdźca, ale też dla konia, który z natury jest zwierzęciem ciekawskim i nielubiącym nudy. Dodatkowo przez udomowienie nie jest w stanie przemierzać wielu kilometrów (żaden padok niestety tego nie zapewni), dlatego zrównoważony trening pozwala mu na dożycie sędziwego wieku w zdrowiu i bez bólu.
Ale przecież tematem filmu są właśnie gonitwy. Skorki i ujeżdżanie jest jedynie wspomniane, by podkreślić, że problem nie dotyczy tylko wyścigów :) Chciałabym poznać źródło twierdzenia, że ściganie jest naturalne dla tych zwierząt oraz źródło przekonania o ciekawskości/nielubieniu nudy. Chętnie o tym poczytam.
@@Sztuka.z.Myśli wiem, że jest o gonitwach i o to właśnie mi chodzi. Jest to najprostszy temat do poruszenia, najbardziej widoczny. Jest też bardzo dobrze i szczegółowo omówiony w filmie. Boli mnie tylko fakt, że wielokrotnie skoki i ujeżdżenia są spychane na drugi plan w tego typów rozmowach (również wśród koniarzy) i tylko wspominane, podczas gdy poziom cierpienia zwierząt wcale nie jest tam niższy. Nie jest to też zarzut do ciebie. O wiele lepiej, żeby społeczeństwo zainteresowało się chociaż wyścigami, niż nie wiedziało o tym problemie, dlatego cieszę się, że ten film w ogóle powstał. W moim komentarzu chciałam tylko poruszyć inne kwestie, które nie były dokładniej omówione w filmie (nie wnikam z jakiego powodu), gdyby kogoś to zaciekawiło.
Jeśli chodzi o ciekawskość koni, to jest to podstawa do uczenia się (www.nature.com/articles/s41598-020-80833-w). Mogę też polecić książki Cherry Hill, która skupia się na bardziej naturalnych aspektach pracy z nimi i rozumieniu ich zachowań oraz wykorzystywaniu właśnie ich ciekawości do pracy z człowiekiem. Nuda, wynikająca zwykle ze stania w boksie, ale też czasami na pastwisku jest przyczyną nałogów (tkania, łykania). Myślę, że ten artykuł dobrze to wyjaśni, wraz z innymi problemami, które wynikają ze sposobu trzymania i użytkowania koni agro.icm.edu.pl/agro/element/bwmeta1.element.agro-4311a14c-4c4c-4d06-aa0f-6804d37b5472.
Co do naturalnego ściągania się koni, nie chodziło mi oczywiście o nie w ludzkim rozumieniu chęci bycia pierwszym na mecie, ale o mechanizm ruszenia za innymi biegnącymi końmi, który może być zarówno związany odruchem ucieczki, ale również być mechanizmem zabawy i próby odstresowania się (link.springer.com/article/10.1007/s00114-012-0902-8). Jest to najbliższej końskiemu zachowaniu spośród jeździeckich sportów, które patrząc z perspektywy konia, są kompletnie oderwane od natury (skoki, ujeżdzenie). Dodatkowo baty nie mają wpływu na szybkość konia (www.mdpi.com/2076-2615/10/11/1985), co może potwierdzać, że nie ma potrzeby nakładania większej presji do tego, żeby biegły. W przeciwieństwie do dwóch pozostałych sportów, gdzie presja w postaci łydki i dosiadu cały czas jest wywierana na zwierze. Dżokeje nawet nie mają jak ich użyć, przez wysoki półsiad, w jakim się ścigają.
Boli mnie to, jak te zwierzęta są traktowane. Ludzie traktują je jak rzeczy, dzisiaj na dodatek im ubliżają bo 'haha koniary'. Sama pochodzę z rodziny gdzie choduje się konie od kilku pokoleń (i jak nie jestem koniarą i się nie znam aż tak dobrze, to całe życie blisko tych zwierząt daje mi trochę porównania)- i co prawda zwykłe konie małopolskie i śląskie różnią się sporo od tych 'najlepszych z najlepszych' - ale to dalej zwierzęta. I to przeogromnie empatyczne zwierzęta, jestem w stanie się nawet posunąć o stwierdzenie, że mogą być bardziej empatyczne niż typowe domowe psy i koty. Dlatego boli mnie to jak ja nie mogę, że takie konie jak Ruffian były urodzone do tego, żeby biec i nic więcej. Miała do tego temperament, chciała biec. No i co z tego? Mieliśmy konia, który też miał temperament do sportu, skakał przez wszystko co mógł, ale nie zmienia to faktu, że był kochany i mądry. Pamiętam jak byłam mała i skakał przez płot na padoku, uciekając na pole do sąsiada żeby skubać lepszych roślin albo po prostu zrobić sobie mały 'spacer'. Te zwierzęta są okrutnie mądre, zawsze wracał, zawsze znał drogę do domu i często gdy moja rodzina go szukała, on docierał do domu sam i czekał aby otworzyć mu drzwi do stajni. Mieliśmy też źrebaka, który co rano jakimś cudem dobijał się do drzwi moich dziadków żeby siedzieć z nimi w kuchni i się przytulać, z czasem nawet nauczył się otwierać drzwi poprzez podgryzanie klamki. Te zwierzęta nigdy nie powinny trafić na taki los jaki zgotowali im ludzie.
na poczatku myślałem ze ten temat mnie nie zainteresuje, ale twój sposób wypowiedzi i jakość scenariusza przykuły mnie do ekranu
nie słyszałam nigdy o tej historii i dzieki za poruszenie tego tematu
Kocham tą odskocznie od pierwszego kanału
Powiedziałaś w takiej sytuacji jakby to był każdy inny koń zostałby od razu uśpiony. Dlaczego po złamaniu nogi usypia się konie? nie można uratować takiego konia? wstawić mu sztucznej nogi albo jakiejś podpórki? albo czy koń nie przetrwa z 3 nogami? tak jak to robi się psom?
koń to głównie inwestycja. Jak złamie nogę to nie ma opcji by już był w stanie biegać w zawodach więc śrut ze strzelby to najlepsze lekarstwo na złamaną nogę konia. To zwykła technika na ograniczanie strat
Koń niestety jest na tyle ciężkim zwierzęciem, że nie poradzi sobie na trzech nogach, a wstawienie sztucznej kończy się zaburzeniem ruchu i po pewnym czasie pojawiają się problemy z pozostałymi nogami oraz kręgosłupem. Jest to de facto skazywanie zwierzęcia na długotrwałe cierpienie, nie tylko fizyczne, ale i psychiczne, bo taki koń nie może prawidłowo uczestniczyć w życiu stada (o ile właściciel łaskawie go do niego wypuści) i często jest przez nie odrzucany. A nie zapominajmy, że konie to zwierzęta stadne i przebywanie w grupie jest dla nich nadrzędną potrzebą.
"W przeciwieństwie do ludzi konie mają ciężkie ciała i lekkie kości nóg. Kiedy kości pękają, często mogą się roztrzaskać na drobne kawałki. Wtedy trudno chirurgicznie zrekonstruować złamaną nogę. Podczas gdy ludzie mają dość duże mięśnie i trochę tkanki poniżej kolana, która pomaga ustabilizować złamaną kość, koń ma bardzo mało mięśni i prawie żadnej innej tkanki poza ścięgnami, więzadłami, naczyniami krwionośnymi i kilkoma nerwami poniżej kolana. Ponad połowa ciężaru konia spoczywa na przednich nogach, więc kości i stawy, są narażone na duże obciążenie. To sprawia, że nawet jeśli kości konia się goją, mogą pojawić się inne komplikacje, takie jak ochwat, co utrudnia koniowi pełne wyzdrowienie bez ciągłego silnego bólu. Złamania obejmujące stawy, takie jak pęciny, są często nieodwracalne. Te zwierzęta muszą utrzymywać swój ciężar na czterech kończynach, by jakoś funkcjonować." - takie informacje pojawiają się przy próbie zgłębienia tematu. Jednocześnie pamiętam, że w trakcie realizacji odcinka natknęłam się na informacje o protezach dla koni, więc taka opcja też istnieje, ale nie jest opcją dostępną dla wszystkich przez wzgląd na aspekt ekonomiczny.
@@Sztuka.z.Myśli Dziękuję za taką wyczerpującą odpowiedź. Teraz rozumiem
Gdyby ją uratowali to skończyłaby w hodowli gdzie właściciele by ją zabili poprzez coroczne ciąże co myślę że byłoby dużo gorsze i bardziej bolesne niż uśpienie jej po operacji 😔 chciwość ludzi jest okropna i krzywdząca więc nie ma złotego środka więc tak - jestem przeciwnikiem hodowli i celowego rozmnażania zwierząt
Świetnie zrealizowany materiał, mega się ciebie słucha!
Z przyjemnością przypomniałam sobie tą historię i po raz kolejny chwyciła mnie za serce 💓
Bardzo wzruszająca historia. Na pewno zapadnie mi w pamięci💔
Hej, w czym montujesz filmy?
kuźwa biedny konik :
Obejrzane 😎
Dzień dobry
Czym się różni sztuka myśli od damy kier? Tak ja ze Spotify
sprawdź pierwszy odcinek na kanale
+
Koń: o nie, złamałem nogę. Mam nadzieję że człowieki mnie wyleczą
Lekarstwo w formie śrutu ze strzelby: ua-cam.com/video/LOG6Ygj_qLU/v-deo.html
mega śmieszne
@@Matyldzix no pewnie że tak
@@kw5130 No jeśli mówisz o swoim idiotyzmie to tak, jest bardzo śmieszny
@@komecia o nie! co ja teraz zrobię? obawiam się że mam to gdzieś
@@kw5130 O popatrz, jedna rzecz w jakiej się zgadzamy.
Polecam przeczytanie "Wędrówki tusz" Bartka Sabeli, jest tam rozdział o koniach właśnie i o wyzyskiwaniu ich w szkółkach rekreacyjnych
Dzięki za polecjakę. Zapoznam się
still waiting na nowy serwer discord