Diafana Krina - Meres Argias
Вставка
- Опубліковано 1 жов 2024
- Apo to cd/lp "Egine I Apoleia Synitheia Mas" (1996)
Σε ποίηση Διονύση Καψάλη
Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου...
Το μακρυνό 1999 ή 2000 (μου διαφεύγει η ακριβής ημερομηνία) είχα πάει με κάτι φίλους στην συναυλία που έκαναν στο Θέατρο Βράχων στο Βύρωνα. Στο τέλος της συναυλίας θέλαμε να πάρουμε αυτόγραφο από την μπάντα αλλά ο πορτιέρης δεν μας άφηνε να μπούμε στα παρασκήνια. Εμείς πιτσιρικάδες γύρω στα 16-17 με την άγνοια κινδύνου της ηλικίας αποφασίσαμε να μπούμε κάτω από την υπερυψωμένη σκηνή (όπου είχε χώρο περίπου ένα μέτρο) για να βγούμε από την πίσω μεριά όπου ήταν τα παρασκήνια παρακάμπτοντας τον φουσκωτό. Το κάναμε και βρεθήκαμε ακριβώς εκεί όπου ήταν η μπάντα κ τα έπινε. Όταν μας πήρε χαμπάρι ο φουσκωτός έγινε έξαλλος αλλά τα παιδιά του είπαν ακομπλεξάριστα να μας αφήσει. Κάτσαμε μαζί τους, μας κέρασαν κρασί και τα είπαμε. Πήραμε αυτόγραφο πάνω σε κάτι ταινιές που ξεκολλήσαμε από κάτι κιβώτια που είχαν για την μεταφορά του εξοπλισμού και χαρούμενοι φύγαμε.
Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά ; Γιατί σήμερα που καθάριζα βρήκα μέσα σε ένα κουτί με παλιά πράγματα το αυτόγραφο του Θάνου με την αφιέρωση του και θυμήθηκα ξανά την ιστορία και χαμογελούσα πάλι σαν να ήμουν εκείνο το 17χρονο ανέμελο παιδί. Καλό παράδεισο Θάνο και θα σε θυμόμαστε για πάντα για όλες τις αναμνήσεις που μας προσέφερες...
Ωραιος ρε μαγκα!
Πόσο ωραία ιστορία!Να είσαι καλά φίλε μου!
Εχει πεθανει ο τραγουδιστης;;;;;;;;;
«δε θα ρωτησω αναιδως: που το κεντρι σου?»
Το βραδυ της αναστασης, προς το τελος της θειας λειτουργιας ο ιερεας βγαινει στην ωραια πυλη και διαβαζει τον Κατηχητικό Λόγο Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου:
«Πού σου, θάνατε, το κέντρον; Πού σου, άδη, το νίκος;»
Μιχαλάκη το ακούγα χωρίς σταματημό την ημέρα του μεγάλου σου ταξιδιού... Καλο παράδεισο αδερφάκι σαγαπω
Εις μνήμην Θάνου Ανεστόπουλου
Ποσο λειπουν τα κρινα απο την..ελληνικη μουσική ποσο!
Βολέψου με τραπ τώρα...
@@chriskos4552Αστα, γα@@τα!!! Κατάντια…
και πόσοι άλλοι καλλιτέχνες ακόμη
Πολύ μας λυπουν πολυ 😢😢😢😢😢
Και Ήρθε. Και δεν Ήμουν όπως Είμαι. Ήμουν Άλλος. Ούτε καν Άλλη. Άλλος.__
Αντίο.__
απλά ριγώ...ήταν η 1η ''κασσέτα''στο καινούριο μου αυτοκίνητο κ αυτό το τραγούδι το ένοιωθα κ το νοιώθω πολύ.Μου θυμίζει όταν κατέβαινα από Ιταλία στην Ελλάδα αλλά τα ατελείωτα καλοκαιρια...βράδυ αργά να τρέχουμε με φίλους κ αγαπημένους
Το θυμάμαι το τραγούδι στα 13 μου όταν βγήκε και μου είχε φέρει cd τους ο αδελφός μου και μου είπε Άκου ένα νέο συγκρότημα και ήταν τα Διάφανα Κρίνα που το ταξίδι κράτησε μέχρι το 2009 που διαλύθηκαν ποτέ αξέχαστες στιγμές σε συναυλίες
Δεν θα ξεχασο ποτέ την φονη σου 🌹 γιατί θα την ακουο κάθε μέρα🌹 καλό παράδεισο
Ένα φοβερό τραγούδι ,από τα σπουδαιότερα της Ελληνικής Rock σκηνής,που αναφέρεται στον μοναδικό Θεό που υπάρχει : Στον θάνατο...!!!
Μοναδικος Θεος ο θανατος;
Να ξεκινησουμε απ'τα βασικα... κατα πρωτον δεν ειναι θεος ο θανατος, γιατι δεν υπαρχει θανατος! υπαρχει απλα τελος χρονου στη γη...
καπου λαθος στα εχουν μαθει... βρες τα με τον εαυτο σου (φιλικη συμβουλη)
@@mhsetaga Δώσε μας τα φώτα σου φωστήρα
@@JustFaithless έχεις όρεξη, αλλά την χάρη δεν θα στην κάνω... πήγαινε παίξε αλλού...
@@mhsetaga ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει, αυτό είναι το βασικότερο όλων
Εγω πιστεύω στον Τριαδικο θεο και πως ο Χριστος με την σταυρωση του και την ανασταση του νικησε τον θανατο και μας περιμενει ολους στην αγκαλια του ❤❤❤
Και ακολουθω ολη τη διδασκαλια της εκκλησιας με εκκλησιασμο θεια μεταληψη εξομολογηση στο πνευματικο μου νηστεια κλπ...οχι οτι δε κανω αμαρτιες η οτι ειμαι καλος ...σκατας ειμαι..αλλα προσπαθω τον πνευματικο αγωνα για να σωσω τη ψυχη μου
Φοβερό τραγούδι...
Respect!!!
Υμνος......................
Τραγούδαρα......20 χρόνια μετά και η εφηβεία του 16αρη Μ ξανάρχεται στον νου.....στα τέρματα τοτε το στερεο!!
ειμαι 45 και ειμαι ακομα εφηβος με τον γιο μου.τερμα μουσικη στο ιλιον ροκ κρινα εννοειτε τρυπες κ α μπαλα ξενυχτια ομορφες στιγμες κ νυχτες.ζηστε σαν εφηβοι η γαμημενη ζωη τελειωνει...
Μας λείπετε!!! ειδικά σε αυτά τα έσχατα έτη!
Μα εδώ στο δέντρο που μου δίνει τη σκιά του,
ο χρόνος όλος σαν παράδεισος απλώνει,
σε μια παράξενη αναίρεση θανάτου•
πέλαγος, ψίθυροι, πλαγιές, αγέρας, κλώνοι,
επαληθεύουν, κι επιτέλους ανταμώνει
ο προ αιώνων μελωδός τη δέσποινά του.
- Δ. Καψάλης
Νικόλας Παύλος Μιχάλης Μάνος ξανά μαζί
Κομματαρα ❤
R.i.p.Θανο Ανεστόπουλε
Awesome sound!
Μεγαλείο
😊😊😊😊😊😊❤
Ρε μάγκες, υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει τους στοίχους?
Για τον θάνατο μιλάει φιλος, είναι ποίημα του Διονύση Καψάλη.
Το τραγούδι είναι απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του Διονύση Καψάλη, «Μέρες αργίας».
«Ξέρω πως θά´ρθει» λέει το ποιητικό υποκείμενο. Και το ερώτημα ειναι: Ποιος θα 'ρθει?
Με μια πρώτη ανάγνωση θα λέγαμε ότι μιλάει για το θάνατο, που έρχεται αναπόφευκτος, απρόσμενος, χωρίς ποτέ να είμαστε προετοιμασμένοι. Και καθένας από μας διαχειρίζεται μόνος την ώρα εκείνη, με ότι έζησε και όπως έζησε .... Και, καθώς είμαστε μέσα στην αγωνία, αναιρεί τη ζωή ,σπαράζοντας το φως μας.
Βέβαια, ο θάνατος δεν δηλώνεται ρητά, όποτε εάν δοκιμάσουμε θα μπορούσαμε ίσως να προσαρμόσουμε το ποίημα στον έρωτα.
Αν και προσωπικά θα έλεγα ότι αναφέρεται στον θάνατο, εάν κάποιος διαβάσει ολόκληρο το ποίημα, θα μπορούσε να εικάσει ότι μπορεί και να αναφέρεται στον έρωτα;
Γιατί κι ο έρωτας, ο πραγματικός, έρχεται πάντα ξαφνικά κι απρόσμενα και μας βρίσκει απροετοίμαστους.
Και "λύνει κι αυτός όρους ζωής", κάνοντας μας να ξαναορίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις στάσεις και τις επιλογές της ζωής μας , ενώ οι ίδιοι βρισκόμαστε μέσα σε μια διαρκή γλυκόπικρη αγωνία και βασανιζόμαστε από μια σειρά επαναλαμβανόμενα ερωτήματα: "Μ' αγαπάει?"," Θα μ' άγαπάει?"
Η τελική ερμηνεία, για τον καθένα διαφορετική και ανάλογα με τα βιώματα του.
@@Andreas-qg4sz Για το θάνατο κατάλαβα κι εγώ ότι μιλάει. Απλά μερικούς στίχους δεν τους πιάνω
Πόσο χρονών είσαι? 4?
@@GregoryKalyvas😂