Τα παιδιά της γειτονιάς σου, Αγκινάρα (στο τραγούδι ο Γιώργος Καρράς)

Μανασσής πανηγύρι Ιούλιος 2002
Κλαρίνο: Λευτέρης Σαρρέας,
Τραγούδι: Βασίλης Μίχος,
Κιθάρα: Δημήτρης Δήμου,
Βιολί: Βαγγέλης Χαλιάσος,
Ντέφι: Μιχάλης Μαρκόπουλος (Κάλυκας)

[@ΒασιληςΠαπαγεωργιου-π9β]

Είναι πραγματικά η καρδιά του γλεντιού, που τα όργανα και η μερακλήδες γίνονται μια παρέα, κάθονται γύρα. Οι εντάσεις χαμηλώνουν, όργανα και φωνές ξεσκεπάζουν το πιο ανθρώπινο πρόσωπο της θνητής τους ύπαρξης και αυτή την ώρα θα την απολαύσουμε σαν μοναδική (κόψε με Θέ μου!!), αυτή είναι «εξομολόγηση».
Τα πρώτα 14 δευτερόλεπτα δεν έχουν τραγούδι, όμως η «πράξη» έχει ήδη ξεκινήσει. Και πώς ξεκινάει.. Ο κυρ Γιώργος σηκώνεται, πλησιάζει και..
με σχωρνάτε παιδιά, ήθελα να πω δυο τραγουδάκια, όσο μπορέσω και μη με παραξηγήσετε, «τα παιδιά της γειτονιάς σου και την Αγκινάρα». Δώμτε λίγο το μικρόφωνο. Πάει να φύγει, αλλά πριν βάζει το χέρι στη τζέπη και με μεγάλη ευγένεια.. Να! παιδιά, ευχαριστώ!!
Ο κυρ Γιώργος τραγουδάει με τα όργανα που είναι φίλοι του, ο Λευτέρης και ο Βασίλης, ο Βαγγέλης, ο Μήτσιος και ο Μιχάλης και για την παραγγελία του πλήρωσε κιόλας. Φυσιολογικό!!
Και ο δικός του σεβασμός αντανακλάται και στην προσπάθεια του Κάλυκα να τον βρει, να παίξει με τον τρόπο του.
Δε θέλω να κουράζω, αλλά 22 χρόνια μετά, τ’Αηγιωργιού, στην ιδιά θέση ο κυρ Γιώργος ήταν παρών! Ο ζευγάς φεύγει, η σπορά μένει (όπως έλεγε ένας σπουδαίος).
Και σαν να μου φάνηκε ότι είπε: ο πιο μερακλής είναι αυτός που θα χορέψει καλύτερα και θα πληρώσει αυτά τα περισσότερα που μπορεί.