Bunu sadece kendi farklı dış görünüşü olan cocugumuza degil, normal gorunen cocugumuza da anlatmaliyiz. Oğlumun sağ elinin yuzuk parmaginin ucu kolundaki katater yuzunden ameliyatta kansiz kaldi ve zamanla dalindaki kurumus cicek gibi koptu . Düştü. Diğer 2 parmaginin da tirnaklarinin sekilleri bozuldu.5 yaşlarina kadar takintiliydim. Oyunlarda falan bakip uzulurdum. Sonra bir arkadasimizin oglu onu gördü ve annesine sordu. Çok üzüldüm. Aciklama geregi duydum. Ama ondan sonra bu hayat boyu devam edecek dedim. Ve artik kimsenin meragini gidermek zorunda degilim dedim kendime. Oglum da onemsemiyor zaten. Neyseki kavrayisina vs engel olmuyor.
Handan hanım bende çocukken oğlunuzun sizin için beslediği hislerin aynısını annem için beslemiştim. Annemin yüzüne karşı bu hiç olmamış diyememistim ama üzerine uzun uzun düşünmüştüm. Neden onun ruj sürmesi beni bu kadar rahatsız etmişti ki? Çünkü onun değişmesini istemiyordum. Alışık olduğum yüz o değildi. Sanki yüzü değişince karakterinde de bi farklılık olacaktı ve artık benim annem olmaktan çıkacaktı. Şimdi 25 yaşındayım annemi bildim bileli hep kiloluydu geçtiğimiz yıldan bu yana 20 kilo kadar verdi ve bende hala o çocukluk duygularimdan bir kaç kırıntı vardı. Fakat durumun farkındaydım ve hemen kabullendim. Gerçekten çocukluk bambaşka bir psikoloji.
Bunu sadece kendi farklı dış görünüşü olan cocugumuza degil, normal gorunen cocugumuza da anlatmaliyiz. Oğlumun sağ elinin yuzuk parmaginin ucu kolundaki katater yuzunden ameliyatta kansiz kaldi ve zamanla dalindaki kurumus cicek gibi koptu . Düştü. Diğer 2 parmaginin da tirnaklarinin sekilleri bozuldu.5 yaşlarina kadar takintiliydim. Oyunlarda falan bakip uzulurdum. Sonra bir arkadasimizin oglu onu gördü ve annesine sordu. Çok üzüldüm. Aciklama geregi duydum. Ama ondan sonra bu hayat boyu devam edecek dedim. Ve artik kimsenin meragini gidermek zorunda degilim dedim kendime. Oglum da onemsemiyor zaten. Neyseki kavrayisina vs engel olmuyor.
Handan hanım bende çocukken oğlunuzun sizin için beslediği hislerin aynısını annem için beslemiştim. Annemin yüzüne karşı bu hiç olmamış diyememistim ama üzerine uzun uzun düşünmüştüm. Neden onun ruj sürmesi beni bu kadar rahatsız etmişti ki? Çünkü onun değişmesini istemiyordum. Alışık olduğum yüz o değildi. Sanki yüzü değişince karakterinde de bi farklılık olacaktı ve artık benim annem olmaktan çıkacaktı. Şimdi 25 yaşındayım annemi bildim bileli hep kiloluydu geçtiğimiz yıldan bu yana 20 kilo kadar verdi ve bende hala o çocukluk duygularimdan bir kaç kırıntı vardı. Fakat durumun farkındaydım ve hemen kabullendim. Gerçekten çocukluk bambaşka bir psikoloji.