Broeder, bedankt weer voor deze Bijbelse bemoediging. Bij dit stukje vers, ging ik mezelf inbeelden in een fictieve situatie, en daar kwam het volgende uit: ik, een schipper in opleiding, vaar op een schip en geniet van de omgeving. Ik vraag mijn docent, de hoofdkapitein, of hij van mij het roer zou willen overnemen, zodat ik op het dek kan gaan zitten, om alles in mij op te kunnen nemen, dat ik aan mijn neus voorbij zie gaan. Als dit al mooi is, laat staan hoe mooi de omgeving is, waarnaar we onderweg zijn. Omdat ik plots de koers zie veranderen, loop ik terug naar het roer, en geef er een zwieper aan. Ik laat hem los, maar wanneer de koers weer aan het veranderen is, geef ik er opnieuw een zwieper aan, en houdt het roer deze keer stevig vast. Na een tijdje ben ik moe, en val ik in een diepe slaap. Bij het wakker worden, zie ik dat alles in gereedheid wordt gebracht, om volgens protocol aan te kunnen meren. Eenmaal aan land, kijk ik mijn ogen uit. Het is een andere omgeving dan ik voor ogen had, en anders dan de omgeving die we, dacht ik, van te voren hadden afgesproken. 2 maanden later, ben ik er nog, en begin de schoonheid van het stuk land te zien. Het heeft iets, dat de andere omgeving niet kan bieden. Misschien had ik toch maar eerder, mijn vertrouwen in de handen van de kapitein moeten leggen.
Broeder, bedankt weer voor deze Bijbelse bemoediging. Bij dit stukje vers, ging ik mezelf inbeelden in een fictieve situatie, en daar kwam het volgende uit: ik, een schipper in opleiding, vaar op een schip en geniet van de omgeving. Ik vraag mijn docent, de hoofdkapitein, of hij van mij het roer zou willen overnemen, zodat ik op het dek kan gaan zitten, om alles in mij op te kunnen nemen, dat ik aan mijn neus voorbij zie gaan. Als dit al mooi is, laat staan hoe mooi de omgeving is, waarnaar we onderweg zijn. Omdat ik plots de koers zie veranderen, loop ik terug naar het roer, en geef er een zwieper aan. Ik laat hem los, maar wanneer de koers weer aan het veranderen is, geef ik er opnieuw een zwieper aan, en houdt het roer deze keer stevig vast. Na een tijdje ben ik moe, en val ik in een diepe slaap. Bij het wakker worden, zie ik dat alles in gereedheid wordt gebracht, om volgens protocol aan te kunnen meren. Eenmaal aan land, kijk ik mijn ogen uit. Het is een andere omgeving dan ik voor ogen had, en anders dan de omgeving die we, dacht ik, van te voren hadden afgesproken. 2 maanden later, ben ik er nog, en begin de schoonheid van het stuk land te zien. Het heeft iets, dat de andere omgeving niet kan bieden. Misschien had ik toch maar eerder, mijn vertrouwen in de handen van de kapitein moeten leggen.