ลำนำกล้วยไม้ (幽蘭操)

詞 : 孔子
唱 : 王菲
曲 : Faye Wong
幽蘭操
蘭之猗猗，揚揚其香。
眾香拱之，幽幽其芳。
不採而佩，於蘭何傷？
以日以年，我行四方。
文王夢熊，渭水泱泱。
採而佩之，奕奕清芳。
雪霜茂茂，蕾蕾於冬。
君子之守，子孫之昌。
ลำนำกล้วยไม้
เนื้อร้อง : ขงจื่อ
ขับร้อง : หวังเฟย
ทำนอง : Faye Wong
กล้วยไม้โสภา คนธาพะพราย หมู่หอมทูลไท้ ป่าใหญ่หอมหวน
ไม่เด็ดทัดดอก มิชอกกล้วยไม้ นานวันผันไป จรไกลในหล้า
เวินหวังฝันปราชญ์ ริมหาดเว่ยน้ำ เด็ดขึ้นทัดค้ำ หอมล้ำสุคนธ์
ปุยดอกหิมะ พฤกษาเหมันต์ เกียรติปราชญ์ประภัสสร์ ลูกหลานประภา
ไช่ยง (蔡邕) นักวรรณกรรมและนักประวัติศาสตร์แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ได้ประพันธ์หนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า “ลำนำเสียงพิณ” ได้กล่าวถึงกวีนิพนธ์ว่าด้วยลำนำกล้วยไม้ว่าขงจื่อเป็นผู้แต่ง โดยมีเนื้อหาดังนี้ว่า
ลำนำกล้วยไม้ คือกวีแห่งขงจื่อ ขงจื่อเยี่ยมเยียนแต่ละแว่นแคว้น แต่หาได้รับการแต่งตั้งไม่ จากแคว้นเว่ยกลับหลู่ ได้ผ่านยังหุบเหว เห็นเพียงกล้วยไม้ที่บานสะพรั่ง จึงอุทานขึ้นว่า “อันกล้วยไม้คือราชาแห่งสุคนธ์ วันนี้มีเพียงกล้วยไม้ที่งามสะพรั่ง อยุ่ร่วมกับหมู่หญ้าที่รายล้อม เสมือนดั่งปราชญ์ที่อยู่ไม่ถูกกาล จึงต้องอยู่ร่วมกับชนสามัญ” ครั้นแล้วจึงหยุดรถและดีดพิณขับร้องว่า “สายลมตะวันออกโชย มืดครึ้มฝนโปรยปราย โอ้เจ้าที่จะไป ส่งไกลในทุ่งกว้าง ไฉนฟ้าอมร จึงไม่ดลให้มีถิ่นฐาน พเนจรไปทั่วหล้า ไร้ที่พักเป็นหลักแหล่ง ชาวโลกไยไพ ไม่รู้ว่าปราชญ์ อายุแก่ชรา ไม่นานแก่เฒ่า ท้อตนเกิดไม่ถูกกาล จึงขอขับขานฝากไปกับกล้วยไม้”

[@Bangkokbanana]

❤❤❤

[@qiusengde]

🙏🙏🙏🙏🙏