Geweldig Elias. goed bezig. het belangrijkste is dat je ontdekt en herkent waar de behandelingen / medicijnen je leven verbeteren en stabieler maken. Voor mij is het inmiddels 30 jaar geleden dat ik in het AMC behandeld werd. Herstel is een traject en geen momentopname. Bij mij duurde het 10 jaar voordat ik het gevoel had hersteld te zijn tot het niveau waar ik content mee was. Dit is voor ieder een ander traject. Elke dag is een overwinning (klinkt een beetje als peptalk voor een AA clubje, ik weet het).
Hallo Elias, allereerst heel erg bedankt voor je video. Er zijn een paar dingen die mij opvallen en waar ik gedachten over heb. Ten eerste vraag ik mij af, wat "herstel" betekent. Ik vind het heel interessant om te horen, dat je gevoel ermee begon je te vertellen, dat jij de wereld moet redden. Daarbij denk ik dan aan twee dingen. Ten eerste dat de wereld altijd wel een redder gebruiken kan en dat je daarin niet alleen staat, kijk maar naar alle mensen die op de één of andere manier proberen iets goeds te doen in de wereld. Ten tweede dat je wellicht ooit eens iets mee hebt gemaakt, dat jou zo sterk het gevoel gaf, te moeten vechten voor je overleven, dat dit gevoel je nog steeds bezig houdt. Er zijn dus aan alles in het leven twee kanten. De objectieve werkelijkheid en de subjectieve werkelijkheid. Bij een psychose heb ik de idee, dat deze twee werelden even heel ver van elkaar af gedreven zijn en je de context mist, om ze weer bij elkaar te brengen. Dat maakt, dat je je in een psychose zo "lost" voelt. Het duurt dan ook heel lang, voordat deze gapende wond tussen de werelden weer hersteld is. Dat wil zeggen, tot jou persoonlijkheid weer zo coherent is, dat je de gewone dingen van het leven weer enigszins normaal kunt doen. Een zeker litteken blijft. Dit uit zich volgens mij in de vorm van tics of ander gedrag, dat je even weer "vreemd" maakt. Psychose is ook een sociale aandoening in de zin, dat je als mens een onlosmakelijk deel bent van de samenleving en het voor je geluk van belang is, dat je hier goed en succesvol kunt functioneren. Daarom waren het ook waarschijnlijk juist die kleine gesprekjes met toevallige lotgenoten waarin je jezelf kon terug herkennen, die je opende voor de mogelijkheid een voorstelling te krijgen, van wie je bent en hoe je wel en niet wilt zijn. Dat is het derde aspect van een psychose, dat je niet alleen sociaal ontspoort, hoewel ik het heel bijzonder vind, dat het je gelukt is je studie af te maken, maar dat het ook een deel van je identiteit kapot maakt. Je hebt als kind geleerd en als jong volwassene nog verder ontwikkeld, een vorm van zijn, die jij als jezelf ervaren hebt. Je hebt geleerd om met vrienden om te gaan en dingen te doen in het leven, zoals school en werk. Je wilt uiteindelijk een zelfstandige mens worden, die respect en aanzien heeft op grond van de dingen die hij kan en doet. Je wilt in iets uitblinken, want dan kun je ook zeggen wie je bent. "Ik ben ..." en dan volgt een woord, waar je jezelf trots op voelt. "Ik ben van een zware psychose hersteld." is al zo'n zin. Tenslotte gaat het erom weer gezond te worden. Je wilt alles wat er in je is vertrouwen. Je wilt ervan op aan kunnen, dat je ook als je even gewoon jezelf bent, er niets catastrophaals gebeurt. In dat opzicht is het als weer opnieuw leren lopen, of nog beter gezegd, om een kunstenaar te worden, die leven vorm geeft op een manier die bij jou voorstelling van wat mooi en goed is past. Je hebt dus de wereld van binnen, jou gevoel en jou gedachten en jou drijfveren, en je hebt de wereld van buiten, zoals anderen jou waarnemen en hoe de wereld op je reageert. Het lijkt me dat de psychose een soort poging van het leven is, om een een soort "reset" te doen van een systeem, dat ergens niet mee klaar komt. Je moet dus even weer helemaal terug naar af. Kijk naar net geboren babies, naar hoe ze zich ontwikkelen, als kind en vanaf de conceptie aan al moeten leren om een functionele balans te vinden tussen wie zij zijn als organisme en de wereld om ze heen. Zo bouwen ze een innerlijke simulatie op van de wereld die past bij de ervaringen die ze kregen en dat vormt uiteindelijk de bril, waardoor ze het leven waarnemen en ermee omgaan. Als je helemaal terug naar het begin gaat, en dan in een hele veilige omgeving je probeert voor te stellen, wie je geworden zou zijn, als je helemaal vrij was geweest, als er alleen maar liefde om jou heen is geweest en je dus dit bewustzijn, dat jij bent, vrij ontvouwen kan, dan ben je aan het mediteren. Dan kun je even een paar momenten per dag de tijd nemen, om je te bezinnen en vooruit te kijken. Dan weet je wie jij werkelijk bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Zo makkelijk is het niet, want je weet niet wie je werkelijk bent. Niemand weet dat. Je bent een veld van mogelijkheden en als je een ideaal gevonden hebt, waarnaar je je kunt richten, dan vind je de kracht, om daar naartoe te streven, om zo te zijn. Dit is wat mensen traditioneel in spiritualiteit en religie vinden en wat je in afgezwakte vorm in de wereld om je heen zoekt, wanneer je mensen ontmoet, die je aanspreken en positief interesseren. Dan ben je even deel van iets groters, van een onzichtbare groep van mensen, die kennelijk op dezelfde manier als jij naar het leven kijken. Daarom zoeken alle vogels hun nest, elke mens een groep en zo ontstaan nieuwe families en nieuwe kinderen. Sorry, het blijft moeilijk dit abstracte verhaal duidelijk te vertellen zonder in clichés te vervallen. Ik heb veel gehad aan dans, zoals bijvoorbeeld Biodanza, Contact Improvisatie, Argentijnse Tango, Ballet en Moderne Dance, in die volgorde. Ook heb ik tijdens mijn psychose een monnik ontmoet, die mij heeft leren mediteren. Dat maakt het allemaal niet makkelijker en ik voelde me ook hele lange tijd erg eenzaam, maar ik wilde geen medicatie gebruiken, want ik had het gevoel, dat ik dit bewustzijn dat ik ben, moest vertrouwen en volgen. Slaap is een vorm van medicatie, sport ook, met leuke mensen omgaan en nieuwe vaardigheden leren ook. Ik moet voor mijzelf een plekje in de wereld scheppen, waar ik mij thuis voel en dat zo mooi is, dat ik er ook anderen in ontvangen kan. Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen identiteit vinden. Dat is het kunststuk, waar de schepper steeds weer aan vijlt en slijpt, omdat het ideaal altijd de werkelijkheid vooruit ijlt. Als je van mooie teksten houdt en woorden om de verschillende bewustzijnstoestanden en levenservaringen mee te herkennen en beschrijven, dan kan ik je aanraden de "Verborgen Woorden" van Baha'U'llah te lezen. Die vond ik in die tijd erg mooi en gaven me een houvast. Mediteren leerde ik bij een groep met de naam Ananda Marga. Ik hoop dat je wat aan mijn ongevraagd advies hebt. Nogmaals bedankt, lieve groeten en veel succes met alles wat je doet.
Elias ik ken iemand die in een psychose terecht is gekomen , hij heeft zelf geen flauw idee dat er iets aan de hand is en wordt aggressief , wat moet ik doen??
Beste Elias, Ik heb vier psychoses gehad en een keer opgenomen geweest. Die fysieke ervaringen heb ik ook meerdere keren gehad en voelde letterlijk dat ik allerlei aandoeningen had. Heb ook catatonie gehad en kon niet meer eten. Ben ook meerdere malen bij eerste hulp geweest. Jaren medicatie gehad en vanwege bijwerkingen gestopt. Heb alles heel langzaam en met kleine beetjes afgebouwd in combinatie met vitamine B3. Kijk eens bij Abram Hoffer. Deze psychiater heeft 5000 cliënten met psychosen geholpen met deze vitamine B3. Deze blijf ik nu voor altijd slikken. Abram hoffer zei dat cliënten die hiermee stopte uiteindelijk weer terugvielen. Ik heb van alles geprobeerd en kon letterlijk de werking ervan voelen in mijn hoofd. Wat bij mij het beste werkt. vitamine B3, hoge dosis Vitamine C CBD olie (thc is psychoactief maar CBD is de tegenhanger hiervan) en creëert balans. Astaxanthine, sterkste antioxidant die er is, vangt oxidatieve stress, hetgeen verhoogd is bij mensen met psychosegevoeligheid. Al deze dingen gave rust en balans in mijn hoofd en mijn vertrouwen en gevoelsleven kwamen weer terug. Ik voel me nu stabiel en mijn levenslust, levensvreugde en motivatie komen terug. Ik heb hier kort mijn verhaal gedaan om informatie te geven. Ik heb ook zijn boek gekocht. Ik heb er 2 jaar over gedaan om alles af te bouwen, heb dit op mijn ‘gevoel’ in mijn hoofd gedaan. Hanneke.
![Lp. Сердце Вселенной #60 РОЖДЕНИЕ ЛОЛОЛОШКИ [Финал] • Майнкрафт](http://i.ytimg.com/vi/YoR0pAV9FVQ/mqdefault.jpg)
Dankjewel, Elias, voor het delen van je verhaal. Leuke muziek heb je opstaan. Jazz 💙🦋🐬
Ivm jouw ervaring van de hersenbloeding. Wat moet dit heftig en bedrukkend geweest zijn. Ik herken dit best. Dank om te delen
Ik ben erg blij dat je hertseld bent, Elias. Heel dapper om jouw verhaal te delen op YT. 👍👍
Geweldig Elias. goed bezig. het belangrijkste is dat je ontdekt en herkent waar de behandelingen / medicijnen je leven verbeteren en stabieler maken. Voor mij is het inmiddels 30 jaar geleden dat ik in het AMC behandeld werd. Herstel is een traject en geen momentopname. Bij mij duurde het 10 jaar voordat ik het gevoel had hersteld te zijn tot het niveau waar ik content mee was. Dit is voor ieder een ander traject. Elke dag is een overwinning (klinkt een beetje als peptalk voor een AA clubje, ik weet het).
23 minuten naar je verhaal geluisterd, kwam ik erachter dat het een advertentie was voor een UA-cam Premium abonnement 🤔 Grapje, dank voor het delen 👍
Hallo Elias, allereerst heel erg bedankt voor je video. Er zijn een paar dingen die mij opvallen en waar ik gedachten over heb. Ten eerste vraag ik mij af, wat "herstel" betekent. Ik vind het heel interessant om te horen, dat je gevoel ermee begon je te vertellen, dat jij de wereld moet redden. Daarbij denk ik dan aan twee dingen. Ten eerste dat de wereld altijd wel een redder gebruiken kan en dat je daarin niet alleen staat, kijk maar naar alle mensen die op de één of andere manier proberen iets goeds te doen in de wereld. Ten tweede dat je wellicht ooit eens iets mee hebt gemaakt, dat jou zo sterk het gevoel gaf, te moeten vechten voor je overleven, dat dit gevoel je nog steeds bezig houdt. Er zijn dus aan alles in het leven twee kanten. De objectieve werkelijkheid en de subjectieve werkelijkheid. Bij een psychose heb ik de idee, dat deze twee werelden even heel ver van elkaar af gedreven zijn en je de context mist, om ze weer bij elkaar te brengen. Dat maakt, dat je je in een psychose zo "lost" voelt. Het duurt dan ook heel lang, voordat deze gapende wond tussen de werelden weer hersteld is. Dat wil zeggen, tot jou persoonlijkheid weer zo coherent is, dat je de gewone dingen van het leven weer enigszins normaal kunt doen. Een zeker litteken blijft. Dit uit zich volgens mij in de vorm van tics of ander gedrag, dat je even weer "vreemd" maakt. Psychose is ook een sociale aandoening in de zin, dat je als mens een onlosmakelijk deel bent van de samenleving en het voor je geluk van belang is, dat je hier goed en succesvol kunt functioneren. Daarom waren het ook waarschijnlijk juist die kleine gesprekjes met toevallige lotgenoten waarin je jezelf kon terug herkennen, die je opende voor de mogelijkheid een voorstelling te krijgen, van wie je bent en hoe je wel en niet wilt zijn.
Dat is het derde aspect van een psychose, dat je niet alleen sociaal ontspoort, hoewel ik het heel bijzonder vind, dat het je gelukt is je studie af te maken, maar dat het ook een deel van je identiteit kapot maakt. Je hebt als kind geleerd en als jong volwassene nog verder ontwikkeld, een vorm van zijn, die jij als jezelf ervaren hebt. Je hebt geleerd om met vrienden om te gaan en dingen te doen in het leven, zoals school en werk. Je wilt uiteindelijk een zelfstandige mens worden, die respect en aanzien heeft op grond van de dingen die hij kan en doet. Je wilt in iets uitblinken, want dan kun je ook zeggen wie je bent. "Ik ben ..." en dan volgt een woord, waar je jezelf trots op voelt. "Ik ben van een zware psychose hersteld." is al zo'n zin.
Tenslotte gaat het erom weer gezond te worden. Je wilt alles wat er in je is vertrouwen. Je wilt ervan op aan kunnen, dat je ook als je even gewoon jezelf bent, er niets catastrophaals gebeurt. In dat opzicht is het als weer opnieuw leren lopen, of nog beter gezegd, om een kunstenaar te worden, die leven vorm geeft op een manier die bij jou voorstelling van wat mooi en goed is past.
Je hebt dus de wereld van binnen, jou gevoel en jou gedachten en jou drijfveren, en je hebt de wereld van buiten, zoals anderen jou waarnemen en hoe de wereld op je reageert. Het lijkt me dat de psychose een soort poging van het leven is, om een een soort "reset" te doen van een systeem, dat ergens niet mee klaar komt. Je moet dus even weer helemaal terug naar af. Kijk naar net geboren babies, naar hoe ze zich ontwikkelen, als kind en vanaf de conceptie aan al moeten leren om een functionele balans te vinden tussen wie zij zijn als organisme en de wereld om ze heen. Zo bouwen ze een innerlijke simulatie op van de wereld die past bij de ervaringen die ze kregen en dat vormt uiteindelijk de bril, waardoor ze het leven waarnemen en ermee omgaan.
Als je helemaal terug naar het begin gaat, en dan in een hele veilige omgeving je probeert voor te stellen, wie je geworden zou zijn, als je helemaal vrij was geweest, als er alleen maar liefde om jou heen is geweest en je dus dit bewustzijn, dat jij bent, vrij ontvouwen kan, dan ben je aan het mediteren. Dan kun je even een paar momenten per dag de tijd nemen, om je te bezinnen en vooruit te kijken. Dan weet je wie jij werkelijk bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat.
Zo makkelijk is het niet, want je weet niet wie je werkelijk bent. Niemand weet dat. Je bent een veld van mogelijkheden en als je een ideaal gevonden hebt, waarnaar je je kunt richten, dan vind je de kracht, om daar naartoe te streven, om zo te zijn. Dit is wat mensen traditioneel in spiritualiteit en religie vinden en wat je in afgezwakte vorm in de wereld om je heen zoekt, wanneer je mensen ontmoet, die je aanspreken en positief interesseren. Dan ben je even deel van iets groters, van een onzichtbare groep van mensen, die kennelijk op dezelfde manier als jij naar het leven kijken. Daarom zoeken alle vogels hun nest, elke mens een groep en zo ontstaan nieuwe families en nieuwe kinderen. Sorry, het blijft moeilijk dit abstracte verhaal duidelijk te vertellen zonder in clichés te vervallen.
Ik heb veel gehad aan dans, zoals bijvoorbeeld Biodanza, Contact Improvisatie, Argentijnse Tango, Ballet en Moderne Dance, in die volgorde. Ook heb ik tijdens mijn psychose een monnik ontmoet, die mij heeft leren mediteren. Dat maakt het allemaal niet makkelijker en ik voelde me ook hele lange tijd erg eenzaam, maar ik wilde geen medicatie gebruiken, want ik had het gevoel, dat ik dit bewustzijn dat ik ben, moest vertrouwen en volgen. Slaap is een vorm van medicatie, sport ook, met leuke mensen omgaan en nieuwe vaardigheden leren ook. Ik moet voor mijzelf een plekje in de wereld scheppen, waar ik mij thuis voel en dat zo mooi is, dat ik er ook anderen in ontvangen kan. Uiteindelijk moet iedereen zijn eigen identiteit vinden. Dat is het kunststuk, waar de schepper steeds weer aan vijlt en slijpt, omdat het ideaal altijd de werkelijkheid vooruit ijlt.
Als je van mooie teksten houdt en woorden om de verschillende bewustzijnstoestanden en levenservaringen mee te herkennen en beschrijven, dan kan ik je aanraden de "Verborgen Woorden" van Baha'U'llah te lezen. Die vond ik in die tijd erg mooi en gaven me een houvast. Mediteren leerde ik bij een groep met de naam Ananda Marga. Ik hoop dat je wat aan mijn ongevraagd advies hebt.
Nogmaals bedankt, lieve groeten en veel succes met alles wat je doet.
Dankjewel voor deze uitleg...en met zorgvuldige woordkeuze met duidelijke begrijpbare taal...heel fijn dat je dat hebt willen delen 🌻🌻🌻🌻
Keigoed gedaan kerel!
Wat een eerlijk verhaal
Ik vind je heldere woordkeuze hebben! Herkenbare situaties ook.
Elias ik ken iemand die in een psychose terecht is gekomen , hij heeft zelf geen flauw idee dat er iets aan de hand is en wordt aggressief , wat moet ik doen??
Hi Elias, kan ik met jou in contact komen?
Dapper! Leuk ook om te zien dat je je gevoel voor humor niet kwijt bent geraakt in het proces.
Ik gebruik zelf Clozapine
Slik je nog antipsychotica?
Beste Elias,
Ik heb vier psychoses gehad en een keer opgenomen geweest.
Die fysieke ervaringen heb ik ook meerdere keren gehad en voelde letterlijk dat ik allerlei aandoeningen had. Heb ook catatonie gehad en kon niet meer eten.
Ben ook meerdere malen bij eerste hulp geweest.
Jaren medicatie gehad en vanwege bijwerkingen gestopt.
Heb alles heel langzaam en met kleine beetjes afgebouwd in combinatie met vitamine B3. Kijk eens bij Abram Hoffer. Deze psychiater heeft 5000 cliënten met psychosen geholpen met deze vitamine B3.
Deze blijf ik nu voor altijd slikken. Abram hoffer zei dat cliënten die hiermee stopte uiteindelijk weer terugvielen.
Ik heb van alles geprobeerd en kon letterlijk de werking ervan voelen in mijn hoofd.
Wat bij mij het beste werkt.
vitamine B3, hoge dosis
Vitamine C
CBD olie (thc is psychoactief maar CBD is de tegenhanger hiervan) en creëert balans.
Astaxanthine, sterkste antioxidant die er is, vangt oxidatieve stress, hetgeen verhoogd is bij mensen met psychosegevoeligheid.
Al deze dingen gave rust en balans in mijn hoofd en mijn vertrouwen en gevoelsleven kwamen weer terug. Ik voel me nu stabiel en mijn levenslust, levensvreugde en motivatie komen terug.
Ik heb hier kort mijn verhaal gedaan om informatie te geven.
Ik heb ook zijn boek gekocht.
Ik heb er 2 jaar over gedaan om alles af te bouwen, heb dit op mijn ‘gevoel’ in mijn hoofd gedaan.
Hanneke.
Hoe is de psychose gekomen bij je helaas heb je dat niet gezegd .. Door veel stress of trauma ? Explain aub.
Medicijnen wil ik niet gebruiken