Αθάνατος ποντιακός ελληνισμός ! Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που το ακούω μούρχονται δάκρυα στα μάτια . Συγκίνηση για το παλικάρι που έπεσε μαχόμενο για την υπεράσπιση των προγονικών εστιών ! Παραθέτω τους στίχους του τραγουδιού και μια δική μου ελεύθερη μετάφραση στη νεοελληνική . Αητέντς' επαραπέτανεν Ένας αητός πετούσε Ψηλά σα επουράνια ψηλά στον ουρανό, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ,αμάν, αμάν. Είσεν τσιαγκία κόκκινα Είχε το ράμφος κόκκινο Και το τσαρκούλ' νατ' μαύρον και τη σκέπη του μαύρη ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Εκράτ' νε και σα κάντζα του Και κράταγε στα νύχια του Παλληκαρί βρασιόνα Παλικαριού μπράτσο, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Αητέ μ' για δός μ' α' σο κρατείς Αητέ μου για δός μου ότι κρατάς, Για πέει με όθεν κείται για πες μου που κείτεται ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Α' σο κρατώ ‘κι δίγω σε Απ' αυτό που κρατώ δε σου δίνω Αρ' όθεν κείται λέγω αλλά που κείτεται θα σου πω, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Ακεί σο πέραν το ρασίν Εκεί στο απέναντι βουνό, σ' ελάτια π' εκεί μέρος στο μέρος που έχει έλατα, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Μαύρα πουλία τρωγν' ατον Μαύρα πουλιά τον τρών' αυτόν Και άσπρα τριγυρίσκουν κι άσπρα τον γυροφέρνουν, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Φατέστε πούλιαμ' φατέστε, Φάτε πουλιά μου, φάτε, φατέστε τον καρίπην φάτε τον παντέρημο ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Σην θάλασσαν κολυμπετής Στη θάλασσα κολυμβητής σ' ορμάνια πεχλιβάνος και στα βουνά λεβέντης ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν. Σον πόλεμον τραντέλλενας Στον πόλεμο γενναίος έλληνας, του Πόντου παλληκάρι του Πόντου παληκάρι, ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Αθάνατος ποντιακός ελληνισμός !
Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που το ακούω μούρχονται δάκρυα στα μάτια . Συγκίνηση για το παλικάρι που έπεσε μαχόμενο για την υπεράσπιση των προγονικών εστιών ! Παραθέτω τους στίχους του τραγουδιού και μια δική μου ελεύθερη μετάφραση στη νεοελληνική .
Αητέντς' επαραπέτανεν Ένας αητός πετούσε
Ψηλά σα επουράνια ψηλά στον ουρανό,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ,αμάν, αμάν.
Είσεν τσιαγκία κόκκινα Είχε το ράμφος κόκκινο
Και το τσαρκούλ' νατ' μαύρον και τη σκέπη του μαύρη
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Εκράτ' νε και σα κάντζα του Και κράταγε στα νύχια του
Παλληκαρί βρασιόνα Παλικαριού μπράτσο,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Αητέ μ' για δός μ' α' σο κρατείς Αητέ μου για δός μου ότι κρατάς,
Για πέει με όθεν κείται για πες μου που κείτεται
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Α' σο κρατώ ‘κι δίγω σε Απ' αυτό που κρατώ δε σου δίνω
Αρ' όθεν κείται λέγω αλλά που κείτεται θα σου πω,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Ακεί σο πέραν το ρασίν Εκεί στο απέναντι βουνό,
σ' ελάτια π' εκεί μέρος στο μέρος που έχει έλατα,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Μαύρα πουλία τρωγν' ατον Μαύρα πουλιά τον τρών' αυτόν
Και άσπρα τριγυρίσκουν κι άσπρα τον γυροφέρνουν,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Φατέστε πούλιαμ' φατέστε, Φάτε πουλιά μου, φάτε,
φατέστε τον καρίπην φάτε τον παντέρημο
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Σην θάλασσαν κολυμπετής Στη θάλασσα κολυμβητής
σ' ορμάνια πεχλιβάνος και στα βουνά λεβέντης
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
Σον πόλεμον τραντέλλενας Στον πόλεμο γενναίος έλληνας,
του Πόντου παλληκάρι του Πόντου παληκάρι,
ούϊ αμάν, αμάν. ώχ, αμάν, αμάν.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Τέλειο