De Gedachtestreep #32: Joep Dohmen, 'Iemand zijn'
Вставка
- Опубліковано 26 вер 2024
- Johan Braeckman spreekt met Joep Dohmen, over zijn boek 'Iemand zijn' (Ambo|Anthos, 2022).
Over het boek
Hoe kunnen we ons leven vormgeven? In zijn magnum opus 'Iemand zijn. Filosofie van de persoonlijke vorming' laat filosoof Joep Dohmen zien op welke manieren wij ons kunnen ontwikkelen tot zelfstandige en betrokken mensen.
We leven in een vloeibare tijd. Er zijn zoveel invloeden en zoveel opties. Er klinken zoveel stemmen en er is zoveel lawaai. Hoe kunnen we daarin overeind blijven en onszelf bewaren? Het is wel degelijk mogelijk dat we onszelf beter gaan begrijpen. We kunnen onze emoties en verlangens onderzoeken en gaandeweg ontdekken wat we echt willen. We zijn de voorbije decennia onze zelfdiscipline kwijtgeraakt en moeten dus opnieuw gaan oefenen. Hoe moeilijk de omstandigheden intussen ook zijn, we kunnen leren omgaan met de vele versnellingen en met meer aandacht leven in het hier en nu. We moeten weer leren om elkaar te waarderen en de onderlinge verschillen te verdragen. De voornaamste opdracht van vandaag is dat we het huis van de aarde weer bewoonbaar maken. Bij deze zoektocht naar praktische wijsheid kan de filosofie ons helpen.
Wie zich werkelijk vrij en verantwoordelijk voelt, weet waarover zijn leven gaat.
'Iemand zijn' van Joep Dohmen is een inspirerend boek over hoe je eigen levenspad te bewandelen: niet egocentrisch, maar authentiek en bewust van anderen.
Over de auteur
Joep Dohmen (1949) is emeritus-hoogleraar Ethiek en Filosofie. Momenteel is hij lector Bildung aan de Hogeschool voor Toegepaste Filosofie (HTF) te Utrecht. Hij schrijft onder meer over persoonsvorming (Bildung), moreel leiderschap en de kunst van het ouder worden.
En verder
Lees meer over 'De Gedachtestreep': www.humanistis....
Bedankt voor dit mooie gesprek. Ik heb het boek van Joep gelezen en ik heb respect voor de uitdaging die hij aangaat: hoe voeden we onze kinderen op als we zelf niet meer weten hoe we moeten leven? We kunnen niet meer terug naar de grote verhalen en het autoritaire van vroeger. We kunnen alleen opvoeden als we zelf én kennis hebben én open zijn over onze ervaringen. Ook (en vooral) de teleurstellende. Joep zegt een aantal keer in het boek: we moeten onszelf steeds weer, op bepaalde momenten in ons leven, bij elkaar rapen. Volhouden, ook belangrijk, als je iets wilt bereiken (en dus discipline). Als historicus (Humanities, daar gaat in het gesprek ook over) heb ik vastgehouden aan mijn vak en mijn ideaal. Maar het kapitalisme marginaliseert dit soort vragen, omdat het niet te vermarkten is. Een gemiddelde loodgieter of timmerman verdient meer dan ik als academicus. Dat is aan een kant goed, want dat is toch de nivellering die de vakbonden altijd bepleit hebben. Maar anderzijds: hoe komen mensen aan meer dan oppervlakkige kennis over (hun) geschiedenis? De humanities worden stiefmoederlijk behandeld, zo blijkt ook uit het gesprek. Ik hoop dat de onderwijswereld de lessen van Joep ter harte neemt en dat we als opvoeders écht iets kunnen betekenen voor onze kinderen, zodat ze kunnen ontsnappen aan de greep van influencers als Jordan Peterson en Andrew Tate (die niet 100% ongelijk hebben, maar bij wie de context en de nuancering vrijwel altijd ontbreekt).
Mooi gesprek en zet aan tot reflectie….