Ο Μάραντον (Παραλογή του Πόντου)

Πτυχιακή παράσταση ερμηνείας Τσανασίδη Ιωάννη '' εγώ έμ' π' ετραγωδεσα''
-Λύρα : Τσανασίδης Γιάννης
-Ερμηνεία : Τσακηρίδου Νατάσα
-Λάφτα : Μωυσιάδης Ιάκωβος
-Νταούλι : Ταρπινιάν Γρηγόρης
-Μουσική: Παπαδόπουλος Ηλίας
και Τσανασίδης Γιάννης Β', Γ' και
Δ' Μέλος "Διπάτ" και Ε' και Στ'
Μέλος "Καρσλίδικα"
- Στίχοι: Παραδοσιακοί, Μουσική: Παραδοσιακή Α΄ Μέλος
"Ο Μάραντον"
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν , να πάει ‘ς σην στρατείαν,
την νύχταν πάει ‘ς σον μάστοραν, την νύχταν μαστορεύει,
κόφτ’ ας σ’ ασήμι πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία,
τον μαύρον ατ’ ‘καλύβωνεν κατάντικρυ ‘ς σον φέγγον
κι η κάλη ατ’ παραστέκει ατόν με το χρυσόν μαντήλι
και τα δάκρυα ατ’ς ‘κατήβαιναν, Καλομηνά χαλάζια
Καρφίν, καρφίν απλώνει ατόν, την γήν δάκρυα γομώνει.
-Που πάς, που πάς, νε Μάραντε, κι εμέν σίναν αφήνεις;
-Αφήνω σε ‘ς σον κύρη μου τόν Άεν-Κωνσταντίνον,
αφήνω σε ‘ς σην μάνα μου, την Αϊαν-Ελένην,
αφήνω σε ‘ς σ’ αδέλφια μου, τους Δώδεκ’ Αποστόλους.
-Που πάς, που πάς, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
-Αφήνω χίλια πρόβατα και πεντακόσια αρνόπα,
αφήνω σε τον κρίαρον, τον χρυσοκωδωνιάτεν,
αφήνωσε χρυσόν σταυρόν κι άργυρον δαχτυλίδιν,
το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φά και το σταυρόν προσκύνα.
‘Κόμαν κ’ εζιαγκοπάτεσεν, ‘κόμαν κ’ εσελοκάτσεν,
‘κόμαν ‘ς σην Πόλ’ κ’ επάτεσεν και ‘ς σ’ αργαστέρ’ εκάτσεν,
Την κόρ’ καθίζ’νε ‘ς σό σκαμνίν και ατέν διπλοκουράζ’νε.
Δίγ’ν ατέν πέντε πρόατα και δεκα-πέντε αρνία
Και δίγ’ν ατέν φελίν ψωμίν και πέντε κουφοκάρυα.
-Άμε σκύλ’ κόρη χάθ’ εσύ κι ωρία οπίσ’ γυρίζεις
κι όντες θυμών’νε τα ραχιά, να εβγαίντς και να βοσκίζεις
κι όντες θρασκεύ’ ο ποταμόν, κατήβασον και πότσον.
‘Σ σα ψηλασέας βόσκιζεν, ‘ς σα χαμελά εμένεν.
Εφτά χρόνια εδέβανε κι ο Μάραντόν ατ’ς ‘κ’ έρθεν.
Τα πέντ’ εποίκεν εκατόν, τα δεκαπέντε χίλια
κι ας σ’ εφτά χρόνια κι άλλ΄απάν’, ’ς σε μήνους υστεραίους,
καβαλάρην επέντεσεν απαγκές ΄ς σα ραχία.
-‘Κάτσεν κι ατέν ερώτεσεν και τίνος νύφε είσαι;
Και τίνος είν’ τα πρόγατα και τίνος είν’ τ’ αρνόπα
και τίνος έν’ ο κρίαρον, ο χρυσοκωδωνιάτες;
-Οπίσ’, οπίσ’, νε ξένε μου, οπίσ’ κι απ’ όθεν έρθες,
να ποίγω τα σκυλίτσια μου κι εσέν παραλαεύνε.
Του Μάραντ’ είν’ τα πρόγατα, του Μάραντ’ είν’ τ’ αρνόπα,
του Μάραντ’ έν’ ο κρίαρον, ο χρυσοκωδωνιάτες.
Εφτά χρόνια ενέμ’ν’ ατόν κι αλλ΄ εφτά θ’ αναμένω,
Αν έρται, έρται ο Μάραντον κι αν ‘κ’ έν’ καλογερεύω.
-Ο Μάραντο σ’ επέθανεν, ‘κείνος οπέρτς ετάφεν,
‘ς σην ταφήν ατ’ παρέστεκα κι ας σ’ άσπρον ατ’ επαίρα
κι εμέναν εδιατάχτε με, την κάλη μ’ δέβα, έπαρ’.
-Οπίσ’, οπίσ’, νε ξένε μου, οπίσ’ κι απ’ όθεν έρθες.
Ο Μάραντο μ’ επέθανεν; Εγώ εσέν θα παίρω;
Εγώ καλόγρια γίνουμαι, ‘ς σο μαναστήρ’ εμπαίνω.
-Καλόγερος θα γίνουμαι κι εγώ εσέν θα παίρω.
-Εγώ περδίκα γίνουμαι και ‘ς σα καφούλια εμπαίνω.
-Κι εγώ αητέντς θα γίνουμαι και εσέναν θ’ αρπάζω.
-Ατό το στημνοδέσιμον τη Μάραντου μ’ ομοιάζει!...

[@user-fw1qu4jh6t]

μοναδικό απίστευτο

[@connectdigitalstream9725]

Συγχαρητήρια σε όλους , μουσικούς & τσακηριδου !!!

[@user-jg6mm8nw4s]

Πολύ ωραία απόδοση.

[@chrispontiak14]

!!!!!!!!!!!!

[@karrapaoki]

Χρήστος Γεωργιάδης το Σάββατο δε πιστεύω να λείπεις από τον Λαζικα;

[@chrispontiak14]

έχουν βαρεθεί να με βλέπουν :-)

[@chrispontiak14]

karrapaoki σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια...