ตึกกายภาพ...สมัยฉันเรียกตึกบานาบาส...ฉันเรียนอยู่หน้าห้องเก็บศพดอง...อาจารย์ที่สอนฉ้นตายไปหมดแล้ว...ทุกวันจะเห็นเขาเข็นศพที่บริจาคร่างมานอนรอ...ถ้าใครบริจาคกระดูกเขาจะรีบชำเเหละ...ภายใน10วันเพื่อเอาเลาะเนื้อออกแล้วเอากระดูกไปฝังทราย3เดือน...ขุดขึ้นมาต้มให้ขาวเอาเนื้อเน่าๆออกไป...เวลาต้มกลิ่นเหมือนต้มตือหวน...รึบางทีเหมือนเต้าเจี้ยวหลน...ไอ้คนชำแหละหน้าตาหน้ากลัวมากกินเหล้าตาแดงเหมือนนกกะปูด..ฉันว่ามันเหมือนยมพบาล...ตอนนั้นฉันอายุ21-22 คนชำแหละศพเขากรีดศพแบบชำนานมากจำกระดูกได้ทุกชิ้นเพราะเขาต้องมาร้อยกลับเป็นรูปร่างเดิม....
ส่วนคนที่บริจาคร่างเรียนทั้งตัว...เขาจะอัดสีแดง-น้ำเงิน ที่เส้นเลือดหน้าโคนขา...ดันสีเข้าไปทั้งวัน24ชม.จากนั้นก็เอาโซ่คล้องคอ-คล้องตีนศพ...ชักรางเลื่อนไปลงอ่างน้ำยาดองศพ...แช่นาน6เดือนถึงจะเอาขึ้นมาให้เด็กเรียนเป็นรุ่นๆไป....จะเล่าถึงชีวิตไอ้คนดองศพกลางวันดูเก่ง...กลางคืนเขาเข้าเวรนอนตึกนั้นห้องหน้าตึกเลย...เวลาปวดฉี่จะเข้าห้องน้ำ...มันต้องเอาเมียไปเป็นเพื่อนหน้าห้องน้ำทุกครั้งไม่กล้าไปคนเดียว😃😃😃😃😃😃😃😃😃เรื่องจริงเล่ามุมสนุกๆมาให้ฟังฉันเรียนจบมา50ปีแล้ว...ไม่เคยเจอผี...ผีกลัวฉัน...มีแต่ไปไหนเช่น วัด กลับมาจะฝันเห็นเปรตมาขอส่วนบุญ...ถ้าอยู่หอผีจะมาเคาะประตูห้องขอส่วนบุญ...ถ้าไม่พูดว่าจะไปทำบุญให้เขาๆจะไม่ไปจนกว่าจะพูดว่าจะทำบุญให้...จึงเคาะแล้วเดินลากขากลับไป...พอทำบุญไปให้เขาจะมาเข้าฝันเป็นพันๆคนแล้วบอกว่าอยากได้อะไรจะให้แล้วชีวิตก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆได้ทุกอย่างที่อยากได้แค่นึกก็ได้...แปลกมาก...เป็นคนอยู่ในศีลธรรม...บางทีเห็นหน้าคน...หน้าเขาเล่าเรื่องในชีวิตที่ผ่านมาของเขาให้ฉันรู้...บางก็รู้ว่าเขามีโรคอะไร...ก็จะบอกให้เขาไปหาหมอนะ...เห็นคนในทีวีก็เห็นเขามีโรค...ไม่ได้อยากรู้เรื่องใครแต่เขาให้รู้...คนในครอบครัวก็รู้ว่าคนนี้กำลังจะตายละถึงเวลาของเขา...ฉันแก่แล้วอีกไม่นานก็จะถึงเวลาของฉันละนะ...แค่มาเล่าเรื่องสนุกๆตอนเรียน😃😃😃😃
มาเล่าให้ฟังอีกเยอะๆนะคะ ไม่ค่อยมีหมอออกมาเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟังเลย สนุกมากเลยค่ะและอยากทำบุญเลย
เสียงเพราะเชียว😊มหาวิทยาลัยเก่าแก่และเก่งที่สุดในไทยแล้วค่ะ สรุปเค้ามาลาและขอบคุณหมอเกมส์ที่ตั้งใจรักษาเค้า เค้าสัมผัสได้ถึงความดีมีคุณธรรมของหมอเกมส์ไง ขอให้หมอทุกคนตั้งใจรักษาคนป่วยด้วยจิตใจและวิญญาณของหมอที่แท้จริงค่ะ เพราะอาชีพนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ ชีวิตคนต้องฝากไว้ที่หมอเลย เรื่องจริง
พ่อเราป่วยด้วยมะเร็งลำไส้ แต่มาเจอปัญหาน้ำท่วมในช่องท้องและปอด ต้องคอยเจาะออกบ่อยๆ ครั้งนึงนานมาแล้วเราจำได้ ป๋าเคยบอกว่าตอนเด็กชอบฆ่าปลาปักเป้า เวลามันตัวพอง ก็ไปโดดเหยียบมัน เราเห็นสภาพพ่อเราพองเหมือนปลาปักเป้า เราทักบอกป๋า แกได้แต่รู้สึกเสียใจและน้ำตาไหล ก่อนเสียชีวิต ป๋าพูดไม่ได้ เขียนบอกลูกๆ ว่าเหมือนมีใครคนอื่นมายืนที่ข้างเตียง ทำหน้าตาเลิกลั่ก แต่ตอนนั้นไม่มีคนอื่นเลย
ผมเป็นนักปกครองก็เคยเจอในเคสคล้ายกับคุณหมอทึ่บางช่วงต้องไปราชการในพื้นที่ห่างไกลและต้องนอนพักแรมและเผลอหลับไปโดยไม่ได้บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางผมมีความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นเห็นสองสามีภรรยาอุ้มลูกมาขับไล่ให้ผมออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ผมตอบปฏิเสธเขาสั่งให้สามีให้มาทำร้ายผมแต่พอผมบอกว่าผมเป็นลูกหลวงพ่อพุทธชินราชนะเขาหยุดกึกและเปลี่ยนท่าทีพูดจากับผมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลขอให้ผมช่วยทำบุญให้เขาด้วยพอผมกลับมาถึงบ้านและผมได้ไปถวายสังฆทานอุทิศให้เขาพอตกดึกผมนอนหลับกลับฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นมาขอบคุณผมว่าได้รับผลบุญที่ผมถวายสังฆทานให้แล้วขอบคุณคุณหมอมากนะครับ😍
พ่อของดิฉันและตัวดิฉันเองเป็นคนร้อยเอ็ดพ่อเคยเป็น ผช แถวหน้าค่ะคุณหมอที่ รพ.ศิริราข ด้วยโรคมะเร็งกระดูก ทั้งคุณหมอและพยาบาลสุดยอดมากๆค่ะ การบริการการพูดจา พ่อปวดจนบอกคุณหมอที่รักษาว่าฉีดยาให้ผมตายเถอะครับ คุณหมอปลอบและถามพ่อว่าเคยดูรายการพบหมอศิริราชมั้ยครับ พ่อบอกไม่เคยดิฉันบอกท่านว่าเคยค่ะ คุณหมอบอกคุณตาจะได้คุยกับท่านนะครับ ปลื้มมากเลยค่ะ ดีใจที่ได้พาพ่อไปรักษาที่ศิริราช ถึงแม้ว่าวันนี้พ่อจะเสียชีวิตไป12ปีแล้วก็ตาม (คนแถวบ้านมาเยี่ยมพ่อหลังกลับบ้านพอรู้ว่าพ่อมารักษาที่ศิริราชทุกคนบอกโอโห้ศิริราชเลยเหรอ ในหลวงรักษาตัวที่นั่นนะ คนบ้านนอกอย่างพวกเราศรัทธาใน รพ.นี้มากๆค่ะ)
คุณพ่อก็เสียชีวิตที่ตึกอัษฎางค์เมื่อ 3 มี.ค.61 ด้วยโรคมะเร็งปอด อยู่ร.พ. 14 วันค่ะ คุณหมอและพยาบาลประจำวอร์ดทำงานหนักทุกคนจริงๆค่ะ ขอบพระคุณทั้งคุณหมอและคุณพยาบาลทุกๆท่าน
สมัยได้ทุนเรียนต่อที่สหรัฐ ประมาณปีคศ2002/2003 เรื่องคือ รถยนต์ที่ใช้(รถมือสอง เก่าๆซื้อต่อจากนักเรียนรุ่นพี่) โดนคนร้ายงัดกระจกด้านข้างของเบาะหลัง ด้วยความอยากประหยัดจึงค้นหาอะไหล่จากป่าช้ารถ ก็เจอว่าที่ป่าช้ารถแห่งหนึ่งมี จึงขับรถไปที่นั่น พอไปถึงก็ไปหาซากรถคันนั่นเพื่อเอาอะไหล่ ที่ก็กว้างขวางมาก มีแต่ซากรถเต็มไปหมด ต้องนั่งรถไฟฟ้าตระเวนดูพร้อมกับเจ้าของ วนหากันสองรอบไม่เจอ เจ้าของก็ขอโทษเราใหญ่เลยที่ทำให้ผิดหวัง เราเองก็ผิดหวังอยู่ แต่แล้วอยู่ๆก็คิดขึ้นมาได้ว่า นี่เรามาทำอะไรที่นี่ มีแต่ซากรถซึ่งแต่ละคันคงมีการสูญเสียไม่รู้จักเท่าไร น่าสงสารขนาดไหนแล้วเรายังจะมาเอาของเค้าอีกเหรอ เกิดความรู้สึกสงสารฉับพลันเลยอยากแผ่เมตตาให้ (สวดไม่เป็น ได้แต่อธิษฐานจิต) ความรู้สึกคือ ฟ้าครึ้ม เหมือนมีการรับรู้ เราเตรียมกลับ แต่พอหันหลังเท่านั้นแหละ เจอซากรถรุ่นเดียวกับรถเราเลย ก็รีบเดินไปดู ก็พบว่าอะไหล่กระจกข้างยังดีอยู่ เลยรีบไปบอกเจ้าของป่าช้ารถว่าฉันเจอแล้ว ในใจเราก็ขอบคุณเจ้าของรถนะว่าถ้าจะให้ก็จะรับไว้ พอกลับบ้านเรารีบไปทำบุญบริจาคเงินในกล่องหน้าพระรูปพระคริสต์ ที่ รพ ของ ยูฯที่มาเรียน เพื่ออุทิศให้เค้า ปกติไม่เคยเจอเรื่องอะไรเหนือธรรมชาติ แต่เรื่องนี้แหละที่เจอกับตัว
ยิ่งกว่ามาเข้าฝันค่ะคุณหมอ คืนวันที่คุณแม่เข้าโรงพยาบาล เพราะแกรู้สึกเหนื่อยมากกว่าปกติจากอาการโรคหัวใจที่แกเป็นและได้รับการรักษามาต่อเนื่อง แกพูดคุยรู้เรื่องและไม่ต้องเข้าICU เรากะว่าวันรุ่งขึ้นจะไปเยี่ยมท่าน ตอนนั้นท้องลูกคนเล็กได้หกเดือน ก็เข้านอนหลับสนิทได้สักพัก อยู่ดีๆก็ตื่นและมองไปทางปลายเตียง มีแสงเรืองๆสว่างพอที่จะะเห็นคุณแม่ยืนอยู่ในแสงนั้น ท่านมองมาที่เราและหน้าท่านเศร้ามาก มีผ้าคล้ายๆ ผ้าห่มสีขาวห่อตัวอยู่ ความรู้สึกของตัวเองคือเศร้ามากเช่นกัน พอจะขยับตัวและลืมตาขึ้นมา ปรากฎว่าห้องมืดสนิท มองดูนาฬิกา เวลาคือตีหนึ่งครึ่ง คิดว่าน่าจะเป็นความฝัน และไม่รู้สึกกลัวอะไร ตอนเช้าก็รีบโทรไปหาพี่สาวที่เฝ้าไข้คุณแม่อยู่ แกบอกว่าแม่เสียเมื่อคืนตอนตีหนึ่งครึ่ง ตอนแรกก็คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า ค่ำวันนั้นพี่ชายที่อยู่อเมริกาก็โทรศัพท์ทางไกลมา สมัยนั้นยังไม่มีมือถือใช้กันแบบทุกวันนี้ พี่ชายถามหาแม่ และบอกว่าแกฝันเห็นแม่ พอตื่นนอนก็รีบโทรมาถาม ยังไม่มีพี่น้องคนไหนแจ้งข่าวให้พี่ชายทราบเลยค่ะ เพราะมัวแต่ยุ่งกันอยู่ ขอนอกเรื่องออกขำๆนิด แสดงว่าแม่เข้าใจโซนเวลา เพราะรัฐที่พี่ชายอยู่และกทม.ห่างกันประมาณ12ชั่วโมง ตอนเช้าเราคือกลางคืนที่โน่น เรื่องพลังจิตอาจล้ำลึกกว่าข้อมูลที่เรามีอยู่ หลังจากคืนนั้นช่วงงานศพคุณแม่ ท่านก็ไม่ได้มาเข้าฝันอีกเลยค่ะ ท่านคงห่วงว่าลูกๆจะกลัวกัน 🥴 เลยไม่มีใครได้เลขเด็ดค่ะ
พอได้ฟังที่คุณหมอเล่าถึงความรู้สึกตอนดูคนไข้ ทำให้หนูนึกถึงทีมคุณหมอที่ดูแลพ่อเลยค่ะ...หนูซาบซึ้งใจในทีมที่ดูแลพ่อทั้งคุณหมอและคุณ พยบ ทุกท่าน ทั้งทีมดูแลทั้งพ่อและญาติ(ดูแลใจเรา) คืนนั้นอาการพ่อไม่ดี ตี 1 แล้ว ทั้งอาจารย์หมอและคุณหมอในทีมยังมาดูแลพ่อ และมาคุยกับเราว่าอาการพ่อทรุดหนัก ไม่ตอบสนองต่อยา อาจารย์หมอบอกว่าถ้าเราต้องการให้พ่อเข้าผ่าตัดสมอง ท่านจะผ่าตัดด่วนให้เลย (ก่อนหน้านี้เราเลือกไม่ให้พ่อผ่า เพราะผ่าแล้วดีสุดคือติดเตียง/เจ้าชายนิทรา) แต่เราก็เลือกไม่ให้พ่อต้องเจ็บปวดอีกแล้ว พอตอนเช้าคุณหมอในทีมมาดูแต่เช้ามืด ก็มาพูดคุยกับเรา และบอกว่า อาจารย์ฝากมาแจ้งว่าถ้าเราต้องการอะไรก็ให้บอกได้เลย ถ้าอยากผ่า ท่านก็จะผ่าให้ หรือจะให้พ่อไปแบบสบายไม่ทรมาน ให้เราบอกได้เลย คุณหมอดีกับเรามาก ๆ รักษาคนป่วยแล้วยังรักษาใจของญาติด้วย หนูและครอบครัวโชคดีมากที่ได้เจอคุณหมอและ พยบ ที่พอจะช่วยประคองใจที่แตกสลาย ณ เวลานั้นค่ะ
@@DoctorNearU หนูซึ้งใจมาก ๆ เลยค่ะคุณหมอ ถ้าพ่อได้เจอกับทีมนี้ตั้งแต่วันแรก พ่อคงมีโอกาสได้มีลมหายใจกลับบ้านค่ะ... ทุกท่านในวอร์ดนี้ดูแลดีมาก ๆ เลยค่ะ ทั้งคุณหมอ ทั้งพี่ พยบ-ผู้ช่วย ให้กำลังใจหนูตลอดเลยค่ะ... หนูทำได้แค่ยกมือไหว้ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณค่ะ
@@moo-kwan_sengsuk3292 รบกวนสอบถามได้มั้ยคะว่าคุณพ่อป่วยเป็นอะไรคะ และอาจารย์หมอท่านชื่ออะไรอยู่รพ.ไหนคะ เผื่อมีคนป่วยที่เป็นเหมือนคุณพ่อคุณ จะได้แนะนำให้ไปพบแต่เนิ่นๆ ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
@@christopherpatricia4788 พ่อเป็นลิ่มเลือดอุดตัน (เฉียบพลัน) ที่หลอดเลือดสมองค่ะ อาจารย์หมอที่ดูแล คือ นพ.สรรเพชร เลิศตระกูล รพ.สงขลา ค่ะ
ถ้าเป็นอะไรได้อยู่โรงพยาบาลขอภาวนาให้เจอคุณหมอคุณพยาบาลที่ดีเข้าใจคนไข้ค่ะ สาธุ
เคยเจอจริงไม่ได้ฝัน ยังจำได้ติดตาแม้ผ่านมาเกือบ20 ปีที่จ.ชัยนาท เพื่อนขอช่วยไปส่งอ.มโนรมย์เพราะค่ำแล้วไม่มีรถ ขากลับ ก็ประมาณทุ่มกว่าเกือบสองทุ่มแล้ว ถนนสมัยนั้นมีต้นไม่ใหญ่เป็นระยะข้างขวาติดกับถนนเป็นคลองชลประทานและมีถนนเล็กคนเดินด้านขวามือของคลอง อีกประมาณ10กม จะเข้าตัวเมือง เห็นมีชายใส่กางเกงกีฬาขาสั้นเสื้อกล้ามชุดสีส้ม วิ่งอยู่บนถนนเลียบคลองชลประทานนั้น วิ่งตีคู่คนละถนนกับเรามาตลอดทาง ใจนึกในใจว่า จะมาออกกำลังกายอะไรตอนดึกอย่างนี้นะ ก็ขับไปก็มองขวามือเห็นเขาตีคู่กับรถมา หันไปมองก็เจอเขาวิ่ง เงาต้นไม่ใหญ่ข้างถนนก็มีเงาเป็นระยะของต้นไม้ ก็ไม่ได้คิดอะไร ฟังเพลงในรถไปเรื่อยๆ ผ่านมาหลายปีฟังเดอะช้อคเขามีคนเล่า จึงเพิ่งนึกได้ว่า เออ แล้วผู้ชายคนนั้นทำไมวิ่งได้เร็วขนาดตีคู่กับเรามา และเราก็ไม่เคยขับรถต่ำกว่า 100 เลย ถ้าวันที่เห็นคิดได้อย่างนี้ น่าจะตกใจขับเร่งหนีอาจตายก็ได้นะ ผ่านมาโดยไม่นึกอะไรจึงรอด
ฟังจากที่คุณหมอเล่ามา ทำให้นึกถึงประสบการณ์ของตัวเอง เมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว ตอนเป็นนักเรียนพยาบาลที่รพ.จุฬา ก็ได้พบเหตุการณ์คล้ายๆกันแบบนี้ คือเมื่อคนไข้ที่เราดูแลมาตลอด ได้เสียไป เขาก็มาขอบคุณเรา(ทั้งในฝันและนอกฝัน)ที่เคยดูแลมาตลอด มาในสภาพที่ดีแล้ว และบอกว่าสบายดีแล้วและมาขอบคุณ หลังจากนั้นก็ขึ้นไปติดตามคนไข้คนนี้ดู ก็พบว่าเสียไปแล้วในช่วงเวลานั้นพอดี ได้พบเหตุการณ์แบบนี้หลายๆครั้งคะ
ประเทศเราโชคดีที่คนเก่งเลือกเรียนแพทย์ เพราะคนเก่งแตกฉานทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่เหมือนตะวันตกที่คนเก่งเลือกเรียนทนายและธุรกิจตามบริบททุนนิยม จุดมุ่งหมายจึงแตกต่างกัน แพทย์ไทยจึงไม่นิยมไปทำงานหรือใช้ชีวิตต่างประเทศ แค่ไปเรียนหรือหาประสบการณ์ แพทย์ดีๆจึงเปรียบเป็นพ่อพระแม่พระในประเทศเรา เข้าถึงง่ายที่สุด
เห๋นด่วยทุกประการ กับเม้นท์นี้ค่ะ คนไทยโชคดีที่มีหมอเก่งๆ ทุกยุค ทุกสมัย....ขอให้บุญกุศลนี้ ส่งบุญให้คุณหมอสุขภาพดี อายุมั่นยืนยาว 120 วัสสาเทอญ
ธรรมดาค่ะ คุณหมอเห็นประจำค่ะ ใครมารอกี่คน มาดูเฉยๆหรือมารับ เป็นปกติธรรมดาค่ะไม่อยากรู้มากกว่านี้ทางที่เราจะหลุดพ้นยังมีอีกยาวไกล.
ดิฉันเคยประสบการณ์ตอนแม่จะเสียในช่วงเวลาที่แม่อยู่ในรพ.มีพี่สาวที่เสียชีวิตไปแล้วเกือบสิบปีมาหาในความรู้สึกเหมือนกึ่งฝันกึ่งจริง เพราะพึ่งจะล้มตัวลงนอนแล้วรู้สึกว่าลุกขึ้นไปใหม่เพราะได้ยินเสียงกริ่งประตูบ้านดัง เดินออกไปเจอพี่สาวที่หน้าห้องน้ำ ก็รู้สึกกลัวเพราะรู่อยู่ว่าเค้าเสียไปนานแล้ว ก็เลยเดินกลับมาที่ห้อง แต่ความรู้สึกเหมือนตัวเรามี2คน คนนึงกำลังยืนอยู่ อีกคนนึงกำลังนอนอยู่ ซึ่งทั้งคนนั้นพูดคุยกับพี่สาวเหมือนแบบสลับกันพูด ตัวที่ยืนเหมือนยืนอยู่ข้างๆหลานที่กำลังเล่นซน ส่วนอีกตัวก็กำลังนอนอยู่ ทีนี้พี่สาวก็ถามว่ารถที่จอดไว้ของเราหมดเลยหรอ คือเมื่อก่อนมีคันเดียว แต่สอนนี้หลานได้ใบขับขี่เค้าซื้อรถมาอีกคันนึง เราก็ตอบว่าใช่จร้า เค้าก็บอกอีกจะอยู่อีก(แค่)10วัน จะไปตอนบ่ายสามโมงเย็นนะ ไอ้เราก็ด้วยความกลัวก็บอกเค้าไปว่าจะไปก็ไปเถอะไม่ต้องห่วงทางนี้ จะดูแลทุกอย่างเอง เค้าก็ตอบกลับมาว่าก็ที่ยังไม่ไปก็รอเอกสารอยู่ ยังไม่เสร็จสักที เราก็ว่าจะถามว่าเอกสารอะไร ยังไม่ทันได้ถามก็มีเสียงเหมือนคนที่มากับพี่สาวสองคน พูดเสียงอู่อี๊ๆเหมือนเสียงมนุษย์ต่างดาว บอกว่าหมดเวบาแล้วต้องไปแล้ว เราเลยเรียกชื่อพี่สาว เสียงก็เงียบไปไม่มีคำตอบใดๆกลับมา แสดงว่าเค้าไปแล้ว แต่ที่แปลกใจคือตอนเราพูดคุยกับเค้าเสียงเค้าเหมือนอยู่บนหัวเตียง หูที่ได้ยินคือตัวเราที่กำลังนอน แต่ตอนที่เราคุยกับเค้ากลับเป็นตัวเราที่กำลังยืน พอตื่นขึ้นก็ดูนาฬิกา มั่นใจว่าเราไม่ได้หลับแน่ๆ เหมือนจิตออกจากร่างไปเฉยๆ เพราะเราพึ่งจะลุกขึ้นพาหลานไปเข้าห้องน้ำ เวลาห่างกันไม่ถึง5นาทีจะหลับทันทีเลยเป็นไปไม่ได้ แล้วเราก็มานั่งนับเลย นับจากวันที่แม่เข้ารพ.จากวันแรกที่ที่แม่ถูกปั๊มหัวใจ เพราะหัวใจหยุดเต้นไปครั้งนึงแล้ว ก็นับไปอีก10วัน ก็จะตรงกับวันที่1หรือ2ของเดือนถัดไป เราก็รีบให้พี่สาวได้มีนัดเยี่ยมไข้วันที่1 เราขอให้พี่สาวเลื่อนขอเข้าเยี่ยมวันที่31เพราะไม่แน่ใจว่าถ้าเข้าเยี่ยมวันที่1จะทันแม่ไปมั้ย ในช่วงโควิดจะไม่ให้เข้าเยี่ยมคนป่วย หมอจะอนุญาติเมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น เมื่อหมออนุญาติเราก็สั่งพี่สาวให้เราดอกไม้ธูปเทียนและชุดผ้าไตรพร้อมทั้งรายการสังฆทานไปให้แม่ พร้อมเอาเงินใส่มือให้แม่แล้วให้พยาบาลมารับกับมือท่าน เพื่อให้ท่านได้ทำบุญบริจาคให้กับทางรพ. ญาติทุกคนด่าว่าเราบ้า แม่ยังไม่ทันตายทำเป็นลางร้ายเหมือนแม่จะตายแล้ว แต่ใจเรารู้ดีว่าคราวนี้แม่ไปแน่ๆ พอถึงวันที่ได้นัดเยี่ยมแม่มีอาการดีขึ้น ฟื้นขึ้นมาโบกมือให้พวกเราได้ ท่องนโมตามพี่สาวได้ครบสามจบ พวกเราก็พากันดีใจว่าแม่ต้องหายแน่ๆต้องได้กลับบ้านแน่ๆ แต่แล้วคืนวันที่1ตอนสามทุ่มกว่าๆ หมอได้โทรมาบอกพี่สาวว่า แม่ได้เสียแล้วตอนตีสามในเวลาที่เมืองไทย เป็นเรื่องเศร้าใจมาก แต่ทั้งวันที่และเวลาที่เหมือนกับเรารู้ก่อนล่วงหน้าแล้ว เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเวลาไหน บ่ายสามโมงตามที่เค้าบอกหรือจะ9โมงเช้าหรือจะตีสาม สุดท้ายแม่ก็อยู่กับเราอีกสิบวันจริงๆและไปตอนตีสามตามเวลาในประเทศไทย
เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ ตอนอาเขยเสีย ต้องบอกก่อนว่าอาเขยกับอาของหนูเองเนี่ยเขาจะไม่ชอบหนูตั้งแต่เด็ก จึงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันจนหนูโต ในวันที่อาเขยป่วยหนักด้วยหลายโรครุมเร้าหนูก็ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล ซึ่งพอเห็นสภาพแล้วก็อโหสิให้ทุกสิ่งทุกอย่างเลยค่ะ ซึ่งอาเขยพอเห็นหนูมาเยี่ยมก็น้ำตาไหล แต่พูดไม่ได้เพราะใส่เครื่องช่วยหายใจ หลังจากนั้นไม่นานอาเขยก็เสียชีวิต ซึ่งหนูก็ช่วยงานศพอย่างเต็มกำลังตั้งแต่เริ่มจนงานจบหลังจากเผาไปประมาณ 3 เดือน คืนนั้นเป็นคนที่เข้าสู่วันเกิดของหนู หนูฝันเห็นอาเขยคนนี้มายืนอยู่ปลายเตียงที่หนูนอน ในฝันหนูก็ไม่ได้กลัวเขายังเรียกเขาให้มานั่งบนเตียงแต่เขาก็ไม่มา เขายืนยิ้มแล้วก็พูดว่า "ขอบคุณเด้อ" แล้วภาพเขาก็ค่อยๆจางหายไป หนูเชื่อเรื่องของเวรกรรม, บุญ และการอโหสิ เขาคงอยากมาขอบคุณที่หนูอโหสิและช่วยงานเขาอย่างดี หนูคิดว่าอย่างนั้นค่ะ
สุดยอดค่ะ ทุกเรื่องของคุณหมอเล่าสนุก ได้ความรู้และดวงตาเห็นธรรม...มากขึ้นค่ะ🎉
ตอนนี้ผมอายุ65ปีตอนอายุ6ขวบเตี่ยบอกว่าพรุ่งนี้จะพาไปซื้อรถจักรยาน ดีใจมากจนนอนไม่หลับพอหลับฝันว่าเตี่ยพาไปซื้อได้รถสีเลือดหมูขี่รถไปบ้านเพื่อนด้วยตัวเราเล็กเวลาจอดรถทื่บ้านเพื่อนต้องเอาเท้าเหยืยบขั้นบันไดจึงจอดรถได้ วันรุ่งขึ้น เป็นตามความฝันทุกอย่าง ความจริงมีรายละเอียดเยอะ ตรงหมดเลย ประทับใจไม่รู้ลืม!
สวัสดีค่ะคุณหมอ ดิฉันฟังเรื่องนี้ของคุณหมอหลายครั้งแล้ว แต่ฟังไม่จบสักที ต้องทำงานด้วย วิ่งไปวิ่งมา
แต่จับใจความได้เรื่องเวียนว่ายตายเกิด เรื่องกรรม ดิฉันเชื่อในเรื่องนี้ เพราะดิฉันเคยเห็นวิญญาณ (ผี) แต่คนอื่นว่าดิฉันเป็นคนงมงาย เป็นโรคประสาท ดิฉันเคยแช่งคน เคยบนบาน เคยสาบาน ครั้งหนึ่งในชีวิต และมันเกิดขึ้นจริง มันสร้างความเจ็บปวดในจิตใจ ตลอดชีวิต หลังจากนั้นดิฉันไม่เคยแข่งใคร ไม่เคยสาบาน ไม่เคยบนบานอีกเลย เพราะกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นจริง หรือมันเป็นความโชคดี ใช่ไหม อย่างน้อยมันก็ทำให้ดิฉันเดินทางชีวิตได้ถูกต้อง ไม่สร้างกรรมกับใครอีก อาจจะมีคนถามว่า แม่นขนาดนี้ทำไม ไม่ขอหวยรางวัลที่หนึ่งไปเลย แต่ดิฉันคิดว่าถึงขอก็ไม่ได้ หรือที่ไม่ขอ เพราะไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร ถ้ามันถูกจริง เพราะนั่นมันไม่ใช่เงินของดิฉัน (ดิฉันจะต้องใช้หนี้อีกกี่ชาติ จึงจะหมด หรืออาจต้องชดใช้ในชาตินี้ จนไม่เหลืออะไร เหมือนใจที่ไม่อาจเรียกคืน)
กรรม มันคือการกระทำ ใช่ และต้องได้รับผลนั้นแน่นอน
ดิฉันเล่าเรื่องนี้ ไม่ได้ชักชวนให้ใครเชื่อ เพราะไม่มีสิ่งใดหรือใครสอนใครได้ นอกจากตัวเขาเอง จะมีความรับรู้เอง มีสัมผัสเอง (หากมี มันถือเป็นความโชคดีของเขา)
ขอบคุณพื้นที่ของคุณหมอ ที่มีให้ดิฉันได้เล่าเรื่องราวนี้ค่ะ ขอคุณหมอมีความสุขความเจริญนะคะ (อันนี้เป็นพรอันประเสริฐเพียงเท่านั้น หวังว่าคุณหมอจะได้รับมันจากการสร้างคุณงามความดี ขอบคุณอีกครั้งค่ะ)
จำไม่มีวันลืม.. ผมเห็นคนหัวขาดเดินริมถนนตอนกลางคืนในบริเวณที่ไม่มีไฟทาง มีแต่ไฟหน้ารถกระบะสาดส่องจนเห็นเขาผู้ชายคนนี้ชัดเจนมาก.. มารู้ความจริงจากน้องเพราะเล่าให้น้องฟัง น้องทำงานห้องยา รพ.โคกสำโรงลพบุรี.. ว่าเขา คือ คนที่ประสพอุบัติเหตุรถแหกโค้ง เพราะเมาเหล้ามา ไม่คาดเข็มขัดขับรถ สุดท้าย หัวโดนกระจกหน้ารถ ตัดขาดกระเด็น ... เรื่องจริงครับ สาบาน
แวะมาอีกรอบคะ ....
ดิฉันสงสัยจังว่า คนเราทำไมต้องกลัววิณญาณหรือผีด้วย ในเมื่อเขาอดีตก็เป็นคนมาก่อน แต่พอไม่มีร่างกาย แล้วพอเราเจอ เราก็จะกลัวถึงแม้ว่าจะเป็นญาติพี่น้องเราก็ตาม ก็ยังกลัว ทุกวันนี้ดิฉันก็ไม่เคยชินนะคะ ยังกลัวเหมือนเดิมคะ 55555
เคยเจอค่ะเป็นเคสของแม่ตัวเอง..ไปนอนเฝ้าเเม่ที่นอนป่วยอยู่โรงบาลคืนที่แม่เสีย..ตัวเองเผลอหลับก็ฝันว่าแม่มาปลุกโดยเขย่าแขนแล้วพูดว่ากลับไปนอนที่บ้านเถอะแม่ไปแล้วนะ..พอสดุ้งตื่นมาแม่หมดลหายใจแล้ว
ตอนที่คุณหมอหลับน่ะ จิตคุณหมอสามารถเดินทางไปไหนก็ได้ จิตคุณหมอเลยเดินทางไปในอนาคต เกี่ยวกับคนไข้รายนี้ เพราะคุณหมอคิดถึงคนไข้คนนี้มากที่สุดก่อนนอน
เคยมี ปสก.ที่เห็นภาพใน อนาคตค่ะ ..เคยเดินจงกรมอยู่ดีๆ จิตนิ่งสงบ มีสติ ทุกขณะก้าว..ขณะกำลังหันกลับ จิตไปเห็นว่า มีผญ.ใส่เสื้อขาว กระโปรงดำ ยืนที่นอกห้อง ตรงประตูมุ้งลวดด้านหลัง แต่เห็นแค่แวบเดียว ภาพนั้นก็หายไป ก็นึกว่า ตาฝาด เพราะมองไปก็ไม่มีใคร เดินต่อ อีกแป็บนึง ก็เห็น ผญ.ใส่ชุดแบบนั้น มายืน ตรงนั้นจริงๆ เป็นป้าที่อาศัยห้องข้างๆ แต่นางยังปกติ ไม่ป่วย แข็งแรงค่ะ ผ่านมาเกือบสิบปี ตอนนี้นางก็อายุ90แล้วค่ะ
มันเป็นนิมิตบางอย่างที่เราเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าครับ ผมเคยหลายครั้ง ครั้งหนึ่งตอนชั้นประถมปลายเห็นจะได้ ผมฝันถึงภาพภาพหนึ่ง มีเหตุการณ์ที่คนตีกัน คนร้ายกำลังจะเตรียมเล่นงานคนดี ผมจำได้ในรายละเอียดที่ปรากฎตรงหน้า จำได้ว่าเขาคือดาราภาพยนตร์หนัง ...ต่อมาอีกระยะ น่าจะผ่านไปเป็นเดือน ผมได้มีโอกาสไปที่โรงหนังคลองเตยราม่า (น่าจะใช่) แล้วระหว่างชมภาพยนตร์ มีฉากหนึ่งภาพบนจอ ตรงกับเหตุการณ์ที่ผมเห็นในความฝันเป๊ะๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์ บอกได้ว่า เดี๋ยวคนนี้จะพูดว่าอย่างนี้ แล้วถัดไปคนนั้นจะอย่างนั้น ที่จุดนั้น ฉากนั้น....... เป็นนิมิตที่เรื่องอาจจะโจ๊ก (ตลก) สักหน่อย แต่มันคือเหตุการณ์ล่วงหน้า.....ที่สำคัญ มันเคยเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้ขึ้นมาแล้วหลายครั้งกับผม....โลกนี้มันมีความแปลก ที่เราไม่รู้ บางทีไม่รู้เสียก็ดีนะ หมอว่ามั้ย...?
จากคนในครอบครัวค่ะ 1. เคยถามแม่ว่า ตั้งแต่พ่อเสียไปเคยฝันถึงมั้ย บอกว่าไม่ค่อย แต่มีครั้งนึงฝันว่าขับเรือมารับ แม่ก็ตอบไปว่า ได้ๆ รอแป๊บก่อนจะขึ้นไปเอาของ กลับลงมาแม่ไม่เห็นพ่อแล้ว ไม่รอค่ะ 2. หลานฝันว่าตาขับเรือมารับแม่ (ลูกสาวคนโตของตา ซึ่งป่วยเป็นมะเร็ง) แต่หลานบอกให้รอก่อน ยังไม่ให้ไป ตาขับเรือกลับไปอีก...ตอนนี้ทั้งพ่อ แม่ และลูกสาวที่ป่วย เสียชีวิต...และที่บ้านอยู่ติดทะเล พ่อมีเรือค่ะ
ขำมากที่คุณหมอพูดเสียงตำๆตอนร้นคลิป คงให้เข้ากับหัวข้อ🤣🤣 เคยอ่านเรื่องที่อัยการท่านหนึ่งเขียนจาดประสบการณ์จริงที่ลงโทษนักโทษผิดคน สุดท้ายโดนลงโทษประหารชีวิตและคืนนั้นวิญญาณนักโทษคนนั้นมายืนปลายเตียงและตัดพ้อต่อว่าอัยการๆเสียใจมากที่การทำงาาของตัวเองไปทำร้ายผู้บริสุทธ์ น่ากลัวค่ะ คิดว่าวิญญาณเป็นเรื่องของพลังงานที่ยังคงอยู่ ไม่เคยเจอแต่ส่วนตัวเชื่อเรื่องนี้ว่ามีจริง
ตอนนั้นเรียนอยู่ม.3ค่ะ เป็นวันสอบปลายภาคพอดี อาจารย์ก็พํดหน้าแถวตอนเคารพธงชาติว่าสอบปลายภาคสำคัญมากอย่าไปไหนระหว่างวันเด่วจะเกิดอุบัติเหตุ อาจารย์ก็พูดแบบนี้ประจำเป็นเรื่องปกติค่ะ เป็นโรงเรียนมัธยมค่ะ ห้ามเด็กออกนอก รร แต่ทีนี้พอสอบเสร็จช่วงเช้า เพื่อนๆผู้ชายราว8คน ชวนกันออกไปเที่ยวขี่รถเครื่องเล่น ปรากฎว่าพอเข้ากลุ่มใหญ่ๆกันแล้ว ก็คึกคะนอง ขี่รถไปดูดรถสิบล้อ สนุกสนานกันใหญ่ ปรากฎว่ามีเพื่อนคนนึงเข้าไปอยุ่ใต้ท้องสิบล้อเสียชีวิต1คนค่ะ จำวันนั้นได้ดี พอพวกเพื่อนๆรุ้เรื่อง ตกใจ ร้องไห้กันระงม ร้องไห้กันยังไม่ทันเสร็จ ก้อถึงเวลาสอบช่วงบ่าย พอนั่งโต๊ะประจำสอบ ระหว่างทำข้อสอบ หางตาเราเห็นเพื่อนคนที่เสียชีวิตวิ่งมานั่งโต๊ะเค้ารีบกุลีกุจอวิ่งมาแบบว่าเร็วมาก แต่เราก้อไม่ได้พูดเอะอะอะไรในตอนที่สอบ พอสอบเสร็จก้อมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง จิตเค้าคงอยุ่กับการสอบ เค้าคงไม่รุ้ตัวว่าเค้าเสียแล้ว เราเห็นเลยว่าเสื้อขาวกางเกงกากีเพื่อนตัวอวบๆหน่อย วิ่งมานั่งบนโต๊ะ แต่ไม่เห็นหน้าชัด เห็นเป็นรูปร่างค่ะ ขอเล่าด้วยคน😅
ขอบคุณค่ะคุณหมอสำหรับเรื่องราวในวันนี้ ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ก็เป็นประโยชน์นะคะ …
จิตถึงจิตค่ะ คุณผู้หญิงท่านนี้ท่านรับรู้ว่าคุณหมอเป็นห่วงเป็นใยท่าน 🙏🏻🥰
เคยเฝ้าใข้ดูแลผู้ปว่ยพักฟื้น
ที่บ้าน มีอาม่าแต่เป็นคนไทยจากการที่ได้คุยกันเรืองที่เห็นอาม่าใส่เสื้อคอกระเช้าไม่ใส่เสื้อคอกลมกระดุมหน้าเหมอนที่คนจีนใส่กันแกบอกแกเป็นคนไทยชอบใส่แบบนี้ มีคนดูแลหลายคนที่จะให้แกใส่เสื้อแบบกระดุมจะได้ถอดง่ายๆแกไม่ยอมเราก็พอเข้าใจเพราะเรามีย่าที่เป็นแบบนี้เลยคุยเข้าใจกันดีแตที่เป็นอาม่าเพราะ
มีสามีคนจีน แถว ถนนสีลมลูกหลานเยอะแต่เราเคยช่วยปั๊มหัวใจคืนชีพมาสองครั้งในเวลาสองอาทิตย์และรู้สึกผูกพันธ์กับแกมากเฝ้าไปเป็นเวลาเกือบสองเดือนครั้งสุดท้ายลูกหลานบุญธรรม(มีเยอะหลายคน)มาเยี่ยม คุยๆไปอาม่าหันมาที่เราส่งสัญกลืนอะไรในลำคอกระพริบตาถี่ๆกับเราเราเข้าไปใกล้ๆแกกระซิบว่าถ้าอั๊วตายลื้อต้องมาช่วยจัดการงานนะสัญญา เราก็งงๆ เพราะเคยคุยไว้ว่าเราจะทำแล้วอาม่าก็หลับตาแขนตก เราก็จะพยายามปั๊มหัวใจอีกและลูกบุญธรรมผลักเรากระเด็นตกเตียงบอกว่าปล่อยให้อาม่าไปเฉยๆสบายๆ เราได้แต่นั่งมองเศร้าที่ทำหน้าที่ช่วยอาม่าไม่ได้ตามหน้าที่ที่เรียนมา คั้งศพสวดที่
วัดแถวหัวลำโพงเราไปช่วยสองคืน ดูแลเรื่องเครื่องดื่มและเสริฟอาหารจัดการเบื้องหลังทุกอย่างแขกมางานเยอะทุกคืนลูกก็ยุ่งกับการรับแขก หลานก็ยังสาวๆไม่ค่อยเป็นงาน เราก็เนื่อยกลับห้องตีหนึ่งทุกคืนวันสุดท้ายเราระบมตัวยกของหนักๆผสมกับอดนอนมาหลายวันก่อนหน้านั้นเพราะอาม่าอาการค่อนข้างหนัก วันสุดท้ายเลยชั่งใจตัวเองว่าจะไม่ไปช่วยเพราะรูสึกป่วย พอดีมีพี่พยาบาลอีกคนมานอนพักกลางวัน หน้าห้องในห้องแกร้อนแดดส่อง หน้าห้องเราลมพัดดี
เป็นห้องโถงว่างๆมีหน้าต่างระบายอากาศหลายบานประมาณบ่ายสามแกมาเคาะเรียกเรา หน้าซีดพูดแบบตกใจว่ามีอาม่าผม มว้นมวยผมบอกให้เราไปช่วยงาน แกเข้าห้องเราไม่ได้เพราะเราเอาใบยอดทับทิมใส่น้ำล้างหน้าแล้วเสียบใบใว้ที่หูกุญแจประตูห้องและพี่แกร้อนเลยถอดสร้อยคอพระ แขวนไว้ดว้ย
เราไม่เชื่อว่าเป็นจริงคิดว่าแกอำเราเลยถามว่าอาม่าแต่งตัวลักษณะอย่างไรแกบอกท้วมๆใส่ผ้าถุงเสื้อคอกระเช้าหน้าตาอิ่มเอิบใจดีผิวคล้ำนิดหน่อย เราเลยเชื่อเพราะตรงกับอาม่าทุกอย่างและแต่ละเคสคนดูแล จะไม่มีใครรู้จักผู้ปว่ย กันเลย เพราะเราก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ตกลงคืนนั้นหอบสังขารไปช่วยงาน คืนสุดท้ายงานยุ่งมากแขกล้นงานมาร่วมสวดส่งอาม่าเพื่อนๆสมาคมฯ ลูกหลานไกลๆเด็กๆที่มาช่วยงานก็เสริฟของไปร้องให้ไปทุกคนเนื่อยมาก ของกิน เครื่องดื่มแทบไม่พอคนแต่เราก็ช่วยทำเพิ่มจนสำเหร็จลุลว่งไปด้วยดี ลูกๆอาม่ามาขอบคุณเราที่ช่วยงานจนเสร็จไปดว้ยดีเราไปจุดธูปกราบอาม่าแล้วบอกว่า" คุณยาย"หนูมาช่วยงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยตามสัญญาแล้วนะขอให้คุณยายไปสวรรค์อย่างสงบใร้กังวล สู่สุขคติ
ถ้ามีอะไขาดตกบกพร่องบอกโดยตรงไม่ได้มาเข้าฝันก็ได้นะรักคุณยายถ้าไม่เกินกว่าแรงจะทำให้นะค่ะ
ดีเยี่ยมมากเลยครับ หมออ่านแล้วรู้สึกถึงความตั้งใจในการดูแล และ ความผูกพัน ที่เกิดระหว่างผู้ป่วย อนุโมทนาให้การทำความดี นะครับ
คุณเป็นพยาบาลที่สมกับการเรียนมา หาน้อยแล้วสมัยนี้ มีแต่อารมณ์เสียง่ายและด่า ชื่นชมคุณพยาบาลนะคะ
เคยเจอว่ายายที่นับถือ ครั้งที่คุณยายไม่สบาย ได้ไปดูเยี่ยมที่บ้าน แล้วพอกลับมาบ้าน นอนแล้วเหมือนฝันว่าคุณยายมาหา พอตอนเช้าก็ทราบว่าคุณยายเสียหลังจากที่ตัวเองออกมาจากคุณยายได้ไม่นาน
ฟังตรงที่คุณป้าคนไข้มาขอบคุณโดยไม่ได้พูด นึกถึงเมื่อ 30 ปีก่อน เคยฝันว่า ขึ้นสวรรค์ไปเห็นบ้านของตัวเอง มีผู้หญิงที่ติดหนี้เราอยู่ไม่ยอมใช้หนี้ มาต้อนรับและสื่อสารโดยไม่ขยับปาก บอกว่าเขามาคอยรับใช้
การสื่อสารของวิญญานคงเป็นรูปแบบนี้นะคะ
เคยฝันเห็นบ้านบนสวรรค์ที่รอคอยเราให้ไปอยู่ เราชอบทำบุญตั้งโรงทานอาหารเลี้ยงผู้คนในงานวัดต่างๆ เป็นบ้านหลังใหญ่ มีคนเฝ้าดูแลรักษาอยู่
เราถามว่าเขาเป็นใคร เขาว่าเขาคือคนที่ติดค้างหนี้สินกับเรา ยืมเงินเราแล้วไม่คืน เลยต้องมารับใช้เรา แปลกดี เราเชื่อในบุญกรรมที่ทำและชีวิตหลังความตาย จึงตั้งใจทำความดี แต่เวลาโกรธเราค่อนข้างโมโหร้ายและเด็ดขาดมาก พูดคำไหนคำนั้น
ถ้าพูดตามหลักความเชื่อแบบพุทธศาสนา สิ่งที่คุณหมอได้เห็นนั้นน่าจะเป็น เจตภูต นะคะคุณหมอ เพราะเคยฟังจาก เรื่องเล่ากฏแห่งกรรม พระเดชพระคุณหลวงพ่อ จรัญ ฐิตธฺมโม ค่ะ สาธุ ๆ อนุโมทนากับคุณหมอด้วยนะคะ 🙏
คุณพ่อเสียเพราะหัวใจวาย ได้กลิ่นสาบสางทุกคืนตอนตี3 3 คืนความรู้สึกเหมือนท่านนอนชิดกับเรา เพราะเป็นที่เดิมที่ท่านเคยนอนประจำ วันที่4 ไปใส่บาตร วันนั้นกลางคืนฝันเห็นคุณพ่อ ที่หน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งอยู่ปลายเตียงคุณแม่ ท่านใส่ชุดสูทน้ำเงิน เหมือนที่ใส่ตอนบรรจุในโลง พ่อยืนพูดอยู่นาน แต่เราไม่ได้ยิน ส่วนเรานั่งพับเพียบอยู่ ในใจยังนึกว่าวันนี้ทำไมท่านไม่ร่าเริงเหมือนเช่นเคย ท่านพูดเสร็จก็หันหลังให้เราแล้ว หาย เข้าไปในตู้เสื้อผ้า ทุกครั้งที่จุดธูปไหว้ท่าน ก็จะได้กลิ่นสาบสาง ส่วนอีกประสบการณ์หนึ่ง คุณแม่เสียที่บ้านพี่ชาย ทำงานศพครบ 5 วัน เราไปเอาของๆคุณแม่ที่ห้องของท่านได้กลิ่นสาบสางตั้งแต่ประตูหน้าบ้าน ทั่วบ้านและในห้องของท่าน ซึ่งเป็นห้องแอร์ปิดกระจก อีกอาทิตย์ก็ไปอีก ก็ได้กลิ่น เช่นเดิม จึงสรุปได้ว่า ท่านยังอยู่รอบๆตัวเรา แม้ท่านจากเราไปแล้ว
สวัสดีค่ะคุณหมอ เค้าเรียกจิตภูติ ประสบกับตัวเอง คืนนั้นนอนที่ร.รลีการ์เด็นหาดใหญ่เพื่อตอนเช้าจะขึ้นเครื่องมา
กทม.ช่วงกลางคืนนอนโทรคุยกับพี่ที่วัดช่วงเที่ยงคืนพอสักพักตรงเก้าอี้หน้ากระจกมีผู้หญิงนั่งอยู่เราก็บอกพี่ที่ปลายสายว่า พี่สุมีแขกมาเยือนนั่งอยู่ แค่นี้ก่อนน่ะ วางสายเสร็จเราก็คุยเลยคุณเป็นใครมาทำไมจะมาบอกอะไร เค้ามองหน้าแล้วก็หายไปเลย แต่คุ้นๆมากเหมือนรู้จัก พอรุ่งขึ้นก็ไปสนามบิน กลับกทม. ถึงแล้วก็ออกมากินกาแฟร้านเพื่อนแล้วก็เล่าให้เพื่อนฟัง พอสักบ่ายพี่ที่วัดก็โทรมาว่าแฟนคุณพศิษ โดนยิงตายตอนตี3 เราร้องอ๋อเลยนึกออกแล้วเมื่อคืนแฟนคุณพศิษนี่เอง พี่แกว่าบ้าเหรอเค้าเพิ่งตายตอนตี3แต่ที่เธอเห็นน่ะเที่ยงคืน เราเลยไปถามผู้รู้เค้าเรียกจิตภูต เราอาจมีสื่อก็ได้ วันนั้นก็เลยไปรดน้ำศพ รูปที่ติดอยู่คือใช่เลยทรงผมท่านั่ง เผอิญก่อนมาเล่าให้เพื่อนที่ร้านกาแฟฟังและบอกทรงผมท่าทางพอมาเห็นรูปเพื่อสบตาเราและบอกว่ามันเหลือเชื่อจริง พิมพ์ไปก็ยังขนลุกอยู่เลยค่ะ อีกเรื่องทีอยากแชร์ค่ะ
พ่อเคยไปอิดมิตที่ศิริราชค่ะ เป็นโรงพยาบาลที่คุณหมอเก่งมากๆ แล้วรู้สึกดีที่สุดกับโรงพยาบาลรัฐบาลตั้งแต่เคยเข้ารับการรักษามา พยาบาลก็อดทนมาและมีความเสียสละอย่างมาก ตอนนั้นซาบซึ้งใจมากๆ ทุกครั้งที่มีโอกาสจะไปบริจาคเงินให้โรงพยาบาลตลอดค่ะ ขอบคุณคุณหมอที่สละเวลาอันมีค่าทำคลิปดีๆขึ้นมา
แอดมิท ..admit นะคะ
ใช้ภาษาไทยว่า “พักรักษาตัวในโรงพยาบาล”
ขออนุญาตแนะนำการออกเสียงที่ถูกต้อง เพื่อจะได้สื่อสารเข้าใจกันเมื่อต้องใช้คำนี้น่ะค่ะ
ผมตามมาจาก ยูทูปคุณหนุ่มคงกระพัน ชอบคุณหมอเล่ามากครับ ได้ความรู้ข้อคิดต่างๆ ขอบคุณที่คุณหมอมาถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆให้ฟังครับ
เรื่องนี้ยอมรับว่าเชื่อ 100% ค่ะ เคยเจอกับตัวเองเป็นแนว กึ่งหลับ กึ่งตื่นค่ะ แต่รู้ว่าตัวเองนอนฝันอยู่ พูดคุยได้ เคยฝันถึงพี่ชายที่เสียชีวิตไปแล้ว เคยฝันถึง 2-3 ครั้ง เหตุการณ์ที่แกเล่าให้ฟัง ก็เกิดภาพนิมิตให้เห็นขึ้นมา เหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยจริงๆ ฟังไปน้ำตาไหลไปด้วย สงสาร เพราะแกบอกพี่ถูกคุมขังในคุกใต้ดิน ตอนมีชีวิตอยู่สมัยวัยรุ่นเคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด แต่ไม่เคยโดนตำรวจจับได้เลย พอตายไปผู้คุมตามมาจับตัวสอบถามให้ยอมรับสารภาพและไม่เซ็นรับความผิด ผู้คุมเลยจับขังคุกมืดให้สำนึกความผิด ในโลกคล้ายมนุษย์แต่สำหรับผู้ที่ตายไปแล้ว ส่วนใครที่ยอมรับแล้วก็ไปนรกรับกรรมที่ตัวเองทำมา เคยเห็นนิมิตในนรก เห็นผู้คนตอนรับโทษ น่ากลัวมากค่ะ รับรู้เหมือนจริงเลยค่ะ ตอนแกอยู่ในคุกก็เห็นมีถุงกระสอบข้าว เต็มเลย 2-3 ถุง เหมือนมีแสงด้วยแก บอกว่าญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงตักบาตรทำบุญมาให้ แกไม่อดตายหรอก ถึงจะติดคุกก็มีอันจะกิน ส่วน บางคนข้างๆ ผอมๆ นอนรอความตาย ไม่มีใครทำบุญมาให้ แกก็แบ่งให้ไม่ได้ เพราะข้าวนี้เขาส่งและระบุชื่อว่าให้แก พี่สงสารแต่แบ่งให้ไม่ได้ แบ่งไดแต่อาหารที่ครอบครัวทำเป็นถาดส่งมาอันนั้นแบ่งได้แต่กินได้วันเดียวเก็บไว้ไม่ได้เหมือนใส่บาตรมาให้ มีบอกด้วยนะว่าอยากกินอะไร และอย่าแบบไหนไปให้ ผลไม้อย่าปอกเปลือก (ขี้มือคนปอก)ส่งมาแบบเป็นลูกไปเลย สดๆทุกอย่างแกปอกกินเองได้ เครื่องดื่ม น้ำ กาแฟเอาแบบแพ็ก แบบกระป๋องมานะเก็บไว้ได้นาน พวกนมเปรี้ยวแบบนี้ ทุกอย่างห้ามแกะถึงแกแล้วอันไหนเปิดหรือแกะมาจะเก็บไว้ไม่ได้ เก็บได้เฉพาะกล่องสำเร็จที่ปิดสนิท แต่ข้าวเหนียวเก็บได้ไปตลอด เหมือนข้าวทิพย์ หิวตอนไหนก็กินได้เลย 555 และอีกที ฝันแบบบอกก่อนล่วงหน้าว่าสร้างบ้านให้แม่ก็ไม่บอกกล่าวเจ้าที่เลย เขาโมโหแล้ว อันนี้เห็นภาพตามเลยค่ะ ชายสูงๆ ผิดคล้ำดำแดงยืนทำหน้าบึ้งตึงมองไปยังบ้าน ที่กำลังขึ้นคาน มีคนงานอยู่ 3-4 คน กำลังช่วยกันทำงาน พี่ชายบอกว่าต้องจุดธูปบอกกล่าว ขอขมาไม่งั้นเขาจะผลักคนงานตกคานนะ คงมีใครได้นอนโรงพยาบาลแน่ๆ อันนี้ฝันเสร็จตื่นขึ้นก็คิดว่าจะ โทรศัพท์ถามแม่ ที่อยู่ต่างจังหวัดแต่มัวทำโน่นนี่ ตอนเช้า อีกอย่างก็คิดว่าเป็นแค่ความฝัน และก็จะยุ่งๆเดี๋ยวว่างแป๊บค่อยโทรหา ก็เกือบลืมไปเลยค่ะ นึกได้อีกทีก็ตอนเย็นๆ 5-6 โมง โทรบอกแม่ว่าฝันถึงพี่ชาย เล่าให้ฟัง แม่ก็ตกใจ เอ้าทำไมไม่บอก เด็กวัยรุ่นคนงานเพิ่งตกคานเมื่อบ่ายนี่เอง ขาหักเขาพาไปส่ง รพ.แม่เพิ่งกลับจากไปเยี่ยมมาได้ไม่นานนี่เอง โอ้โห ขนลุกเลยค่ะ เล่าให้แม่ฟัง ลักษณะคนงาน มีบางคนที่เรารู้ชื่อ ตรงตามที่แม่บอกเลย ยังกับว่าตัวดิฉันเองไปนั่งดูคนงานเขาก่อสร้างจริงๆเลยค่ะ หลังจากนั้นก็เชื่อจริงๆเลยว่าเรื่องชีวิตหลังความตายมีอยู่จริง
ด้วยความยินดีค่ะคุณหมอ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของคุณหมอที่นำประสบการณ์มาแชร์เหมือนกันค่ะ และถ้าเรื่องราวของดิฉันพอจะเป็นประโยชน์หรือเป็นแนวทางสำกรับใครที่จะนำไปใช้ หรือมีข้อคิดดีๆให้กับท่านที่ได้เข้ามาอ่านได้บ้าง ดิฉันจะดีใจเป็นอย่างมากค่ะ
@@pawinee_ajmpขอบคุณนะคะ หลายคนได้อ่านเรื่องทำบุญ คงจะต้องปฏิบัคิตามให่ถูกต้อง และสะสมบุญกุศลให้มากๆยามมีชีวิตอยู่ตอนนี้🎉🎉
ขอบคุณนะคะ ได้ความรู้ในการใส่บาตรเพิ่มขึ้นเลยคะ ร่วมอนุโมทนาบุญสาธุ สาธุ ด้วยคนคะ
มีปสก.เรื่องแปลกๆเยอะเลยค่ะแต่ขอเล่าปสก.เรื่องที่เคยไปในงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพในหลวงร ๙ นะคะ คืนก่อนพระราชพิธี ก็นอนค้างริมฟุตบาธ ข้างพระบรมมหาราชวัง กับปชช.จำนวนมาก ตามภาพที่ปรากฎในสื่อต่างๆ ใน ช่วงระหว่าง ตี2-3 ได้กลิ่นหอมน้ำอบที่หอมมากๆโชยมา เลยถามน้องที่นอนติดกันว่าได้กลิ่นไหม น้องบอก ได้กลิ่น กลิ่นหอมดังกล่าว ย้ายไปย้ายมาได้ บางครั้งก็อยู่ทางขวา สักพักหายไป พอเราหันซ้าย ก็ได้กลิ่นอีก และหายไปอีก เป็นเช่นนี้อยู่5นาที ทั้งๆที่ไม่มีลมพัด หลังจากพระราชพิธีผ่านไป และทางสำนักพระราชวังเปิดให้ปชช เข้าชมโดยรอบพระเมรุมาศได้ เรากับน้องก็เข้าไปชมงานอีก ระหว่างที่เดินเข้าไปชมสิ่งต่างๆในศาลารอบๆพระเมรุมาศ จู่ๆก็ได้กลิ่นหอมมากๆกลิ่นเดียวกับคืนวันนั้นอีกครั้ง ค่ะ ไม่มีลมพัด เพราะเปนห้องปิดกระจก และกลิ่นมาเพียงไม่ถึงนาที ก็หายไป เรากับน้องถึงกับหันมาสบตากัน และพูดเบาๆพร้อมกัน ว่า อุ๊ย!กลิ่นหอม 😊 ก้อไม่รู้อะไรค่ะ หอมมากๆเลย 🎀👍🏻🙏
พอฟังเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงเรื่องของตัวเองประมาณ 30 ปีมาแล้ว ตอนนั้นฉันเป็นข้าราชการหน่วยงานหนึ่งทางภาคใต้หน่วยงานได้ส่งฉันไปอบรมที่หน่วยงานส่วนกลางที่ กทม. อบรมเสร็จฉันก็เดินทางกลับบ้านโดยทางรถไฟสายใต้ขณะนั่งรอรถที่สถานีฉันก็ตั้งใจว่าจะท่องพระคาถาชินบัญชรในใจให้ได้สักสิบเทียวแล้วจะข้ามถนนไปซื้อน้ำไว้กินบนรถไฟเพราะถ้าไปซื้อที่หน้าสถานีจะต้องเดินไปไกลข้ามไปซื้อจะใก้ลกว่าเมื่อท่องพระคาถา ฯจบตามที่ตั้งใจแล้วก็เดินข้ามถนนจะไปซื้อน้ำก็ถูกรถเฉี่ยวชนฉันสติดับวูบไปเลยมืดไปหมดไม่เห็นอะไรเลยแต่หูได้ยินเสียงคนพูดหลายๆคนแต่จับใจความไม่ได้มารู้สึกตัวอีกครั้งฉันนั่งอยู่บนรถไฟแล้วนายตรวจตรวจตั๋วกำลังขอตรวจตั่วและรถไฟกำลังเคลื่อนที่เต็มฝีจักรแล้ว ฉันงงมากฉันขึ้นมาอยู่บนรถไฟได้อย่างไรโดยสัมภาระเอาขึ้นรถไฟมาจนครบไม่มีสัมภาระใดตกหล่นไว้ที่สถานีเลยและที่ถูกรถเฉี่ยวที่ต้นขาไม่มีเลือดออกมีแต่รอยบุ๋มเหมือนมีอะไรตำในเนื้อแต่ไม่เข้ายังเป็นแผลเป็นรอยบุ๋มอยู่จนถึงปัจจุบันนี้
ฉันคิดของฉ้นเองว่าน่าจะเกิดจากจิตใต้สำนึกฉันเคยซื้อหนังสือเรื่องนี้มาอ่านก็ไม่เข้าใจเท่าไรคิดเองว่าน่าจะเกิดจากตอนนั้นจิตใจฉันอ่อนแอมากมันมีปัญหาหนักเกิดขึ้นกับฉันประกอบกับอยากกลับให้ถึงบ้านเร็วๆเรื่องนี้อาจอยู่ใต้จิตสำนึกของฉันอยู่ก็ได้
น้องสาวนอนป่วยที่ศิริราช ก่อนเสียไปเข้าฝันคุณแม่แต่งตัวสวยสีขาวทั้งชุดพร้อมพานดอกไม้ แม่ถามวามจะไปไหนน้องบอกว่าจะไปไหว้ผู้ใหญ่แม่บอกอย่าเพิ่งไปยังไม่หายดี สักพักพยาบาลโทรมาบอกให้ไปที่โรงพยาบาลน้องน่าจะไม่ไหวแล้วค่ะ
เชื่อเรื่องที่คุณหมอเล่าค่ะ แต่คนที่ไม่เคยสัมผัสความแปลกด้วยตัวเอง อาจเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็เป็นสิทธิของคนๆนั้น *คุณหมอเป็นคนจิตใจดีมากๆ มีความละเอียดของจิต จะสัมผัสบางเรื่องได้ดีกว่าคนอื่นๆ
นอกจากจะมีข้อมูลทางวิชาการทางการแพทย์มาเล่าแบ่งปันเพื่อนๆเป็นประจำแล้ว ยังมีสิ่งต่างๆรอบๆตัวที่เกิดขึ้นมาเล่าให้เพื่อนๆฟังอีก ต้องแบบนี้ดิถึงจะเรียกว่าครบเครื่องจริงๆของชีวิต เพราะทุกชีวิตย่อมมีเรื่องเล่าระหว่างทางด้วยกันทุกคน เหมาะมากครับหมอกับฮัลโลวีนนี้ ไม่มีหลุดเทรนด์เลยครับ 555 👍👍👍
เรื่องจริงคะ่เรา4ขวบอากงตายทุกคืนได้ยินเสียงท่านพูดสอนเป็นห่วงพวกหลานสมัยก่อนนอนมุ้งเราเปิดมุ้งบอกจะไปหาคุณแม่ตะปบเราเลยเรื่องนานมากแล้ว60กว่าปียังจำได้เสียงไกลๆไม่เหมือนคนคุยจริงอีกเรื่องเพื่อนสามีเรารู้จักเขาเราเกิดนึกถึงเขา
อยากไปหาทั้งที่ก่อนหน้าไม่คิดจะไปเขาอย ู่ฮ่องกงคะ่บอกลูกชายแม่จะไปเที่ยวนะให้คุณ_เขาพาทัวร์ลูกบอกตายแล้ว
เราตกใจมากเขาบอก3วันแล้วก่อนหน้ามาออกบูท๊ร่วมกันเราคุยกับเขาที่เล่ามาไม่ใช่เรื่องฝันนะคะที่ฝันดีมีญาติที่ตายแล้ว
มานั่งข้างเตียงแล้วลูบหัาเราให้พรแล้วเราตื่นขึ้นมาคือวันที่1มกราคมก่อนพี่ชายเสียเรารู้สึกคิดถึงมากที่สุดกลับบ้านขึ้นไปหาคิดว่าอยู่บ้านเขายังไม่กลับแต่เสื้อเขาแขวนไว้สะบัดไปมาไม่มีลมพัดเลยยิ่งรู้สึกไม่ดีใจหายวาบๆตกคำ่คนโทรมาบอกเขาประสบอุบัติเหตุอยู่รพรุ่งขึ้นเสียชีวิตคะ่เศร้าไม่ลืมอีกเรื่องพ่อสามีน้องสาวป่วยหนักน้องบอกน่าจะไปตั้งนานแล้วแต่ทำไมไม่ไปเรา
คิดว่าเราบอกเขาในใจว่าอย่าเพิ่งไปนะเราจะหาเวลาไปเยียมถ้า
ไปเองได้ก็จะไปเยียมแกอยู่ใต้คนในบ้านเขาไม่พาไปพอน้องสาวบอกแกใส่ท่อทรมานมากเรานึกขึ้นได้ว่าแกรอเราจริงๆเลยพูดคนเดียวว่าปาไปดีเถิดนะหนูไปไม่ได้อย่าทนทรมานเลยรู้ว่าเราเคารพอย่างจริงใจตี3น้องโลน์มาปาตายแล้วนะมีอีกหลายเรื่องจะยาวไปคิดว่าจิตใจคนเรามีพลังดึงดูดกันเหมือนว่าคิดถึงใครมากๆ
ให้นึกถึงหน้าเขาจะมาหาเราต้องทำความดีงามให้เราและคนอื่น
เราก็จะได้สิ่งนั้นคะ่อย่าลืมเรื่องของศีลธรรมและสร้างบุญสร้างกุศลนะคะขอให้ทุกท่านมีความสุขและความดีมีสรรพมงคลโดยเฉพาะหมอเก้งและครอบครัวคะ่
อยากให้คุณหมอเล่าเรื่องลี้ลับที่แพทย์และพยาบาลเจอระหว่างการทำงานอีกครับ สนุกดีครับ
ส่วนตัวเคยมีประสบการณ์คุยกับป้าตัวเองที่เสียชีวิตไปแล้วครับ ตอนนั้นผมเป็นเด็กน่าจะประมาณ 5 ขวบ ป้าผมเป็นมะเร็งเสีย ระหว่างจัดพิธีทำบุญ 100 วัน พระสวดมนต์อยู่ด้านล่างของบ้าน ผมหายไปเล่นอยู่ชั้น2คนเดียว พระสวดเสร็จถึงเวลาทานข้าว แม่ผมมาตามหาผมให้ไปกินขาว แม่ขึ้นมาชั้น 2 เห็นผมนั่งพูดจ้ออยู่คนเดียวเป็นคุ้งเป็นแคว แม่ถามว่าคุยกับใคร ผมบอกว่าคุยกับป้า(ที่ตาย)อยู่ แม่บอกอย่ามาพูดโกหก เป็นเด็กเป็นเล็ก แต่แม่ก็ถามว่า แล้วป้าใส่ชุดอะไร ผมบอกใส่ชุดสีน้ำตาลๆ(ชุดสีกากีเครื่องแบบข้าราชการ แต่ตอนเป็นเด็กไม่รู้จักคำนี้) แล้วก็ซิปกระโปรงไม่รูด ตอนนั้นพวกผู้ใหญ่ที่บ้านได้ยินผมพูดว่าซิปกระโปรงป้าไม่รูด ทุกคนตกใจมาก เพราะตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่โลง ผมเป็๋นเด็กมากเลยไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แล้วญาติๆเปลี่ยนเป็นชุดข้าราชการใส่ให้ป้า แต่ด้วยความที่ศพร่างบวม กระโปรงที่ใส่ให้เลยรูดซิปไม่ได้ จำต้องใส่ลงโลงทั้งสภาพนั้นครับ เป็นเรื่องเล่าที่พอตอนโตญาติๆพูดให้ฟังว่าตอนเด็กเคยคุยกับป้าที่ตายไปแล้ว พอญาติๆพูดเรื่องนี้ ผมก็ยังพอมีความจำว่าได้คุยเล่นกับป้าจริงๆ แต่จำไม่ได้ว่าคุยเรื่องอะไรกันครับ
ประมาณปี2533ผมไปกราบและทำบุญกับหลวงพ่อวัดท่าซุง มีครั้งนึงฝันถึงหลวงพ่อว่าท่านนั่งเสลี่ยง(ตอนฝันไม่รู้ว่าเขาเรียกเสลี่ยง)เหมือนเดินขึ้นภูเขาเพราะเป็นถนนดินลูกรัง และเห็นขบวนแห่มีพานและมีพุ่มกลมๆอยู่บนพานด้วย ผมก็คิดว่าแค่ฝันไม่มีอะไร แต่หลายปีต่อมาเห็นรูปที่หลวงพ่อท่านนั่งเสลี่ยงและมีรูปพานพุ่มด้วย จะว่าบังเอิญก็ได้ แต่การที่หลวงพ่อท่านนั่งเลสี่ยงไม่เคยมีอยู่ในหัวผมมาก่อนและพานพุ่มผมก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก(ในฝันมองเห็นพานพุ่มข้างในกลวงแต่ในภาพที่เห็นตอนหลังเป็นแบบตัน)ครับ
ในทางพุทธ คนไข้ของคุณหมออาจจะละสังขาลไปก่อนและท่านคงต้องการมาขอบคุณคุณหมอครับ
คุณแม่ผมก็เพิ่งเสียไปช่วงต้นปีที่ผ่านมา ครอบครัวผมและคุณตัวแม่เองก่อนเสียแค่สัปดาห์เดียวยังบอกผมว่าขอบคุณคุณหมอสิรินทร์(แผนกใต รพ.หาดใหญ่)มากๆที่ดูแลเหมือนเป็นญาติ อยากบอกคุณหมอว่าคนไข้และญาติๆขอบคุณคุณหมอจริงๆครับ
ถ้าคุณหมออยากรู้เรื่องพวกนี้มากขึ้นลองหาคลิปของ หลวงพ่อพระราชพรหมญาน วัดท่าซุงดูนะครับ
ภาษาพระจะเรียกว่าอนาคตังสญาณ ค่ะ
คือความรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ถ้าฝึกสมาธิจะสามารถตั้งคำถามและทำนายสิ่งที่อยากจะทราบได้
แต่ของพวกนี้ก็เหมือนเงินทอง ไม่สามารถจะนึกคิดเอาเองได้
จิตต้องมีพลัง การพยากรณ์จึงจะแม่นยำ
พลังจิตใช้แล้วหมดไป ถ้าใช้เยอะๆต้องทำสมาธิเหมือน charge batt มือถือนะคะ
คุณมีของ ยินดีด้วย
เจตภูติออกจากร่างกายได้โดยที่ยังไม่สิ้นใจ แต่มักจะออกช่วงใกล้ตายค่ะ คนไข้คนนี้เขาคงนึกประทับใจในความเมตตาของหมอหนุ่มจนมีเจตนาอันแรงกล้าที่จะไปขอบคุณ
วันนี้หมอเล่าสนุกดีครับ ผมฟังจนจบเลย แต่ถ้าหมอได้ไปฝึกวิปัสสนากรรมฐาน คุณหมออาจจะเจออะไรใหม่ๆ ที่วิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้อีกเยอะเลยครับ
สนใจจะไปฝึกวิปัสสนากรรมฐานค่ะที่ไหนคะขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(ดิฉันเคยศึกษาฟังอ่านธรรมมะมาบ้างพอสมควรค่ะ)
ขอบคุณคุณหมอมาก ๆ ค่ะที่กรุณาเล่าเรื่องเหนือธรรมชาติ (Supernatural) ให้คนทั่วไปได้ฟังกัน มันทำให้ช่องว่างระหว่างคนที่เชื่อ และไม่เชื่อเรื่องแบบนี้แคบลงไปอีกนิดค่ะ ซึ่งมีค่ามากจริง ๆ ต่อสังคมค่ะ คุณหมอได้ทำบุญใหญ่อีกแล้วค่ะ ขออนุโมทนาด้วยค่ะ
เรื่องของจิตวิญญาณ .. เป็นเรื่องที่สลับซับซ้อน ..
คนที่เชื่อก็มี .. ไม่เชื่อก็มี
ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครมีประสบการณ์เคยเจอมารึป่าวค่ะ
แต่วิญญาณมีจริงค่ะ .. ถึงจายังไม่ตาย แต่สามารถออกจากร่างไปหาใครต่อใคร หลายๆคนได้
เรียกว่า .. จิตเจตสิก .. ประมาณนี้ค่ะ
เคยเจอตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ 4-5 ขวบ
ทุกวันนี้ก็ยังเจออยู่ค่ะ
แบบดีก็มี .. แบบหลอนก็มี ..
แต่ไม่ขอเล่าน้าค้า .. เพราะบางคนอาจจาไม่เชื่อก็ได้ค่ะ
จิตน่าจะออกจากร่างแล้วล่ะค่ะ แต่ชีพจรยังไม่หมด แต่คุณป้าท่านนั้นรับรู้ในความพยายามช่วยชีวิตของหมอเลยมาขอบคุณ คุณป้ามีมารยาทมาก ๆ
อนุโมทนาบุญกับคุณหมอมากค่ะๆ ที่นำเรื่องราวลี้ลับ และตรงกับความเป็นจริง ในทางพระพุทธศาสนา มาเล่า เพราะเชื่อว่าโลกนี้มีจริง โลกหน้ามีจริง กฎแห่งกรรมมีจริง ส่วนใหญ่เจอ หมอเมื่อไหร่ ก็จะพูดถึง แต่โรคต่างๆ การเจ็บไข้ได้ป่วย เป็นกำลังใจ ให้จัดรายการนี้ต่อไปเรื่อยๆค่ะ สาธุอนุโมทามิ❤
คิดว่าเป็นไปได้ค่ะ อธิบายไม่ได้ แต่น้ำตาไหลตอนคุณหมอเล่าว่าคนไข้มาลา ขอบคุณ บุณรักษาคุณหมอนะคะ ❤
หมอบอกมี3เรื่อง อยากให้คุณหมอเล่าให้ครบครับ ชอบ
@@worrawalankasemsan5959 ตอน2ก็ยังไม่ได้ฟังเลยค่ะเพราะอยากรู้ว่าจ่าเค้าพูดกับหมอว่ายังไง เพราะตอนนี้ตามดูมาอีก2คลิปแต่ก็ไม่ได้เป็นเรื่องต่อจากเรื่องเดิม
เชื่อว่าจริงตามเล่าค่ะ ซึ่งปกติจะไม่ค่อยฟังเรื่องประมาณนี้ เพราะเป็นคนกลัวผีกลัวจำไปหลอนตัวเอง..คือเชื่อและไม่เคยลบหลู่.. แต่ที่เริ่มฟังคลิปนี้เพราะศรัทธาเรื่ององค์ความรู้และจิตเป็นกุศลของคุณหมอมากค่ะเลยลองฟังแล้วลุ้นตามและฟังได้ตลอดคลิปเลยและจะติดตามตอนต่อๆ ไปด้วยค่ะ😁👍🙏
ฟังคุณหมอเล่าแล้วก็ขนลุกแต่ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะจิตภายในของเรารับรู้ว่าสิ่งนี้มีอยู่จริง ดิฉันเชื่อว่าจิตวิญญาณมีพลังงานค่ะ เพราะนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของเราหลังจากที่ทิ้งกายเนื้อไม่สามารถดำรงอยู่ได้อีกต่อไปแล้ว และจิตวิญญาณนั้นๆก็สามารถที่จะเดินทางไปไหนก็ได้ตามที่จิตวิญญาณนั้นปรารถนา ตอนคุณแม่ดิฉันเสียใหม่ๆ ดิฉันประสบการณ์ตรงที่ไม่ใช่ความฝัน วันนึงดิฉันอยู่บ้านคนเดียวกำลังแต่งตัวจะออกไปทำงาน ก็มีเสียงเคาะประตูห้องนอนดิฉันสามครั้ง ซึ่งดิฉันก็แปลกใจและเปิดประตูออกไปก็ไม่มีใครเลย อีกเหตุการณ์นึงคือ พ่อแม่และดิฉันจะชอบขับรถไปเยี่ยมพี่สาวที่อยุธยาด้วยกัน วันนึงต้องไปเยี่ยมพี่สาวที่อยุธยาดิฉันคิดถึงแม่มาก ปกติคุณแม่จะติดกินยาหอมเป็นประจำ แรากฏว่า กลิ่นยาหอมติดตามตัวดิฉันตลอดไม่ว่าจะเดินไปทางไหนดิฉันได้กลิ่นตลอด ในขณะที่คนอื่นไม่ได้กลิ่น และดิฉันถามทุกคนว่ามีใครกินยาหอมมารึเปล่าก็ไม่มีใครใช้หรือกินเลย เรื่องเหล่านี้ต้องมีประสบการณ์ตรงจริงๆ ค่ะ
เคยเจอครับ ชัดเจนไม่เคยลืม คล้ายของหมอ ฝันว่าเครื่องบินตก ภาพชัดเจนมากๆ สักครู่มีคนจูงมือผ่านแนวป่า แล้วผ่านคนตาย คนจูงถามว่ากลัวไหม? ตื่นมาตอนเช้าพาดหัวข่าวหนังสือพิมม์ เครื่องบินตก และเพื่อนก็เสียชีวิตในลำนั้น มีรายละเอียดตามมา.. แต่ขอเล่าสั้นๆ แค่นี้นะครับไม่เคยเชื่อเลยว่ามันเป็นจริงขนาดนี้ เหมือนชมภาพยนต์
เคยไปเฝ้าหลานรถคว่ำที่ร.พ.โสธรเห็นหมอพยาบาลลำบากมาก พยาบาลต้องเช็ดตัวให้คนไข้ไร้ญาติตอนตีสอง เลยตั้งใจว่าจะรักษาร่างกายไม่ให้เป็นภาระคุณหมอค่ะ
มีประสบการณ์กับเจ้าแม่กวนอิมค่ะ ช่วงโควิด3ปีก่อน ที่บ้านโชคร้าย สามีและเราติดโควิดแล้วเอาไปติดพ่อแม่ ที่อายุเกือบ80 และน้องชายซึ่งป่วยติดเตียงมา20กว่าปี พ่อแม่น้องอยู่ รพ ต่างจังหวัด เราและสามีกักตัวที่โรงแรม สมุทรปราการเราเสียใจมากกลัวพ่อแม่น้องป่วยหนักจนหมอเอาไม่อยู่ กลัวจะไม่ได้เห็นหน้ากันเหมือนข่าวทีวี ร้องไห้ทุกวัน แต่โชคดีมาก คุณพระคุ้มครองพ่อแม่แทบจะไม่เป็นอะไรเลย มีน้องชายและเราที่อาการหนักสุด น้องชายต้องฉีดยาทุกวัน หมอประเมินอาการวันต่อวัน เราไอหนักมาก ไอจนเหนื่อย ไอทั้งวัน ไอจนทรุดเลย ส่วนสามีไม่เป็นไรเลย ทั้งต้องทำงานออนไลน์ ส่งงาน ทำแพบๆต้องนอนเพราะเพลียและไอหนัก เราและสามีได้แต่สวดมนนต์ไป ร้องไห้ไป สามีได้อธิษฐานกับเจ้าแม่กวนอิมที่ศาลเจ้าที่เราไปไหว้ประจำที่นครปฐม บอกท่านว่าขอให้น้องชายและเราอย่าเป็นอะไรมากไปกว่านี้ และขอให้คดีที่ชนะแล้วคู่กรณีมาวางเงินค่าเสียหายเร็วๆ (สามีเป็นทนายความ) ได้ค่าตอบแทนค่อนข้างเยอะ จะทำบุญถวายฐานเจ้าแม่กวนอิม ที่ศาลเจ้าเค้ากำลังสร้างแต่ไม่มีเจ้าภาพ หลังจากนั้นอีกหลายวัน อาการน้องและเราก็ดีขึ้น ได้กลับบ้าน สามีก็รอว่าเมื่อไหร่คู่กรณีจะนำเงินมาวางศาล อยู่มาคืนนึงสามีฝันว่า เจ้าแม่กวนอิมท่านมาหา ท่านงามมากแล้วเราก็ยืนอยู่ข้างท่าน แล้วท่านก็มาประทับร่างเรา หลังจากนั้น10โมงเช้า ทนายความคู่กรณีโทรมาหาสามีว่า ให้ไปรับเงินที่ศาล สามีตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นเราก็ไปทำบุญถวายฐานเจ้าแม่กวนอิมที่ศาลเจ้าค่ะ อยากจะบอกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ปาฎิหารย์มีจริงนะคะ ตอนที่เรายังไม่ติดโควิด บริจาคยา ชุดPPE เงินข่วย รพ มูลนิธิ ข้าวสารอาหารแห้งตลอดเวลาเลย ผลบุญทำให้รอดชีวิตทั้งครอบครัว แม้กระทั่งพ่อแม่ที่แก่ชราแทบไม่เป็นอะไรเลย พ่อแม่ท่านทำบุญตลอดค่ะ น้องชายฉีดยาร่วมร้อยเข็ม ยังรอด บุญช่วยชีวิตแท้ๆเลยค่ะ หลังจากนั้นอีก2ปี น้องชายก็เสีย เพิ่งเสียไปไม่กี่เดือนนี่เองค่ะ
เคยเจอประสบการณ์คล้าย ๆ หมอเลย ผมเคยทำงานอยู่ ห้องแล็บ รพ ต่างจังหวัด ลุงแกเป็นคนไข้โรคไต ประจำที่จะมา เจาะ Bun Cr เพื่อเอาผลแล็บ ไปตรวจ ที่รพ ในกรุงเทพเป็นประจำ จึงมีความคุ้นเคยกัน ที่ รพ ช่วงเที่ยงคืน จะเป็นแล็บ on call ใช้วิทยุสื่อสารเรียก คืนนั้น ประมาณตี 4 มีวิทยุเรียกให้ไปเจาะ VCT ผมก็เตรียมไปเดินไปที่ตึกที่ผู้ป่วยงูกัด admit ระหว่างทาง ผมก็เห็นลุงแก เดินอยู่ใกล้ ๆ ตึกที่ผมจะไป ห่างจากผมไม่น่าจะเกิน 30 เมตร ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร หลังจากทำแล็บเสร็จ ผมก็กลับเข้ามาที่พัก ที่มีกลุ่มเพื่อน ๆ นั่งเล่นไพ่ กัน จนตี 5 กว่า ๆ มีเสียง ว จากตำรวจ ว เข้ามา แจ้งว่า มีผู้ป่วยผูกคอตาย ขื่อ นามสกุลนี้ ผมก็ตกใจ และบอกกับเพื่อนว่า เป็นไปได้ไง เมื่อกี้ ยังเห็นแก เดินอยู่แถวตึกที่ผมไปเจาะเลือดคนไข้ อยู่เลย เพื่อนผมก็ตกใจ ถามว่าผมเห็นจริงหรือ ผมก็ตอบว่าจริง เป็นประสบการณ์ที่ยากจะ อธิบายจริง ๆ
พ่อจริงและพ่อเลี้ยงตายวันเดือนปีต่างกัน แต่ที่เหมือนกันคือวันพุธ ปี63 ได้ดูแลแม่ที่ป่วยหนักที่บ้าน อาบน้ำป้อนข้าวพานั่งรับลมเย็นๆ อาการแกเราดูไม่ไหวแล้ว อยู่ต่างบ้านกันตอนเย็นจะกลับ แม่เรียกอยู่สามสี่ครั้งแต่ไม่มีเสียง เราก็พยายามถามเช็คดู..แกตัวร้อนจัดหายาพาราทั้งบ้าน ไม่มี!.. แต่ยาย(น้องสาวแม่)ที่ช่วยดูอยู่ด้วยแกบอกกลับเถอะเย็นแล้วกว่าจะถึงบ้าน แกจะดูแลเองเดี๋ยวลูกสาวแม่อีกคนกลับจะหายาให้กินได้..ไม่เป็นไร...เราเลยกลับบ้านแบบใจคอไม่ดีโทรหาพี่สาวให้หายาให้แม่กินด้วย คุยกับพี่สาวจนเขารำคาญ..ตกเย็นหกโมงโทรคุยกันอีก..พี่สาวบอก..แม่เสียแล้วเย็นวันนั้นไม่ต้องเสียใจทำดีที่สุดแล้ว วันนั้น..วันพุธ..!!
หมอเป็นหมอที่มีความรับผิดชอบมากๆครับ นี่ขนาดเป็นนักศึกษายังมีความเป็นห่วงคนไข้....นับถือ ครับ ต่างจากแพทย์เจ้าของไข้บางท่าน 2 วันยังไม่เห็นหน้าก็มี ให้แต่นักศึกษามาแทน
ขอให้หมอทุกท่าน ทุกสาขาวิชาแพทย์มีแต่ความสุข ความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ🙏🙏🙏❤️❤️❤️
เคยนอนหลับไปแล้วฝันว่าวิญญาณตัวเองออกจากร่าง ในฝันเห็นกลองวางไว้ที่มุมห้องทั้งๆที่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าตรงนั้นมีกล่องด้วย พอตื่นรีบมองไปมุมห้องมีกล่องเหมือนในฝันอยู่ตรงนั้นจริงๆ ประหลาดใจมาก ห้องรกมากแม่ซื้อของมาไว้เพียบเราไม่ได้สนใจว่าของอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง
เคยฝันเห็นคนในที่ทำงานเดียวกัน ที่ประสบอุบัติเหตุ รักษาตัวอยู่ห้องไอซียู ในความฝันนั้น เค้ามาหาด้วยอาการปกติ ยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วบอกว่า ไปแล้วนะ พร้อมกับโบกมือ ผ่านมาประมาณ 7 วันเค้าก็เสียชีวิตค่ะ
จากที่ผมพบผีบ่อย ผมอธิบายสิ่งที่คุณหมอพบได้
1.คุณหมอพบผีจริงและไม่ได้ฝัน แต่เป็นลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่น เสียงที่คุณหมอได้ยินไม่ใช่เสียงที่พูดแบบทั่วไป หากหมอจำได้ เสียงจะเป็นลักษณะดังในสมอง พูดง่าย ๆ ผีคุยผ่านจิต ดังนั้นเวลาพบผี เราสามารถนึกในใจพูดกับผีได้เลย (ของปลอมเช่นเสียงชักโครก เสียงเด็กร้อง ใช้เทปเปิดได้)
ผมเป็นวิทยาศาสตร์ เสียดายผมไม่มีความรู้และทุน ผมอยากวิจัยสมองเรื่องคลื่นสมอง ฮอร์โมน อะไรคือจุดเชื่อมต่อระหว่างคนตาย พระเจ้าสร้างเราด้วยเหตุผล
ผมเชื่อมันมีเหตุผลและต้องมีจุดเชื่อม ผมคิดว่าเวลาคนนอนและนั่งสมาธิ คลื่นสมองในระดับใดที่สามารถสื่อถึงผี
หากการนั่งสมาธิและการนอนต่างกันมาก แสดงว่าผมตั้งสมมุติผิด หากมาอยู่ในจุดใกล้เคียงอย่างพวกพระ แสดงว่านักวิทยาศาสตร์สามารถเข้าใกล้ผีและหาจุดเชื่อมต่อได้
สุดยอดครับผม ผมอาชีพช่างตัดผมครับก็มีเรื่องความเป็นความตายครับ ตัดกันจนลูกค้ารถชนตาย ผูกคอตาย , ตั้งแต่อยู่ในท้องจนคลอดมาเป็นลูกค้า มันเห็นเป็นวัฏจักรครับ
จริงเนอะ...นึกถึง หมอพาลูกไปตัดผม ..ผ่านไป จนลูกโต ..ช่างตัดทัก เห็นตั้งแต่เล็กๆ
หนู เคยหลายครั้งค่ะ หมอ หนูฝันถึงวัด วัดนึง จังหวัดนั้นหนูไม่เคยไป วัดนี้ก็ไม่เคยไปค่ะ ฝันก่อนไปวัดนั้น 2 อาทิตย์ค่ะ พอดีพี่ชายไปทำงาน จังหวัดนั้นได้ไม่นานค่ะ หนูเลยไปหาพี่ชาย แล้วไปเดินซื้อกับข้าวตลาดเย็นกัน แล้วภาพในฝันปรากฏชัดเจนมากค่ะ ในฝันกับของจริง เหมือนกันมากๆๆๆ หนูอึ้งมาก เพราะลืมความฝันนั้นไปแล้ว และ ไม่คิดอะไรเพราะแค่ฝัน หลังจากนั้นเป็นแบบนี้บ่อย คิดว่า เป็นเพราะ ช่วงนั้น นั่งสมาธิบ่อยค่ะ
ขอนอกเรื่องไปเรื่องตึกกรอสส์ อ่านครั้งแรกจากหนังสืออ่านนอกเวลา ม.ปลายของพี่ชาย ตอนนั้นน่าจะอยู่ประถม ไม่ก็มัธยมต้น จนตอนนี้อายุจะครึ่งร้อยแล้ว ก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดีว่า การรู้ว่าผ่าศพพ่อตัวเอง หรือพ่อตัวเองเป็นนักโทษ มันเป็นเหตุให้ต้องทิ้งอาชีพที่รักหายหน้าไปตรงไหน ถึงพ่อจะติดคุก แต่ก็ติดเพราะฆ่าคนที่ทำลายเกียรติยศของแม่ (น่าจะข่มขืน?) ใจ ๆ ตัว ๆ ดีออก เป็นเราคงภูมิใจมากกว่า วิทยาคิดอะไร ไม่เข้าใจจริง ๆ
แถมคุณพ่อของตัวเองก็เป็น อาจารย์ใหญ่ที่เพื่อน มาศึกษาหาความรู้อีก น่าภูมิใจมากกว่า ../ ไม่น่าเสียใจหรือตกใจจนออกจากคณะไป ใช่ไหมครับ 😁
@@DoctorNearU เรื่องนี้เด่นตรงบรรยากาศ อยากไปเห็นภาพจังเลยค่ะว่าศิริราชตอนนั้นหน้าตาเป็นแบบไหน ตอนนี้มีแต่ตึกใหญ่ ๆ ตึกเล็กตึกน้อยหายไปหมดแล้ว เสียดายสถาปัตยกรรมมากเลย
เคยอ่านแล้วก็สงสัยเหมือนกันเลยค่ะว่า ทำไมการค้นพบความจริงว่าศพที่ผ่าคือศพของพ่อตัวเองจึงส่งผลรุนแรงในทางลบกับวิทยาได้ถึงขนาดนั้น
จนบัดนี้ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าความสะเทือนใจแบบนั้นมีที่มาจากอะไร
คือเรื่องก็อ่านสนุกดีค่ะ
แต่ยังไงก็ไม่สามารถเข้าใจกับพฤติกรรมที่อ่อนไหวสุดขั้วของวิทยาที่ทอดทิ้งทุกอย่างและทำให้ชีวิตตนเองต้องกลายเป็นเช่นนั้น
ไม่เข้าใจ วิทยาเหมือนกันค่ะ ว่าเขาสะเทือนใจยังไง งงมากๆ นึกภาพเราเป็นเขาจะยังไง ก็คงเสียใจไปหลายวันที่ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อเลย รู้สึกผิดมากๆ ล่ะมั้งคะ ได้แค่เดาไม่รู้คนเขียนเขาจะบอกอะไร และให้แง่คิดอะไร
อยู่ต่างประเทศ ฝันถึงพ่อที่ยังมีชีวิตอยู่ในฝันพ่อมาหามาบอกว่าพ่อขึ้นบ้านไหม่น่ะสร้างบ้านไหม่เสร็จแล้วจะพาเยี่ยมชมบ้าน ในฝันก็ไปได้เห็นบ้านไหม่ของพ่อ เป็นบ้านทรงไทยไม่สักสวยงาม เพราะพ่อได้ปลูกไม้สักทองไว้เยอะในไร่ ความคิดในฝันว่าพ่อคงเอามาปลูกบ้านทรงไทย บอกพ่อว่าหนู่ชอบบ้านไหม่พ่อมากขอมาอยู่ด้วยได้มั้ย พ่อบอกไม่ได้หลอกพ่อจะเก็บไว้อยู่คนเดียวรอแม่ก็จะมาอยู่ด้วยแต่ไม่ใช้ตอนนี้ จนสะดุ้งตื่นจากตอนนั้นตีสาม พอตอนเช้ามาได้รับโทรศัพท์จากทางบ้านว่าพ่อเสียชีวิตที่โรงพยาบาลเพราะพ่อหายใจไม่ออก เมี่อคืนนี้ต้องหามเข้าห้อง ICU ด่วนกลางดึก พ่อเสียชีวิตตอนตีห้าของวันที่เข้าโรงบาล เวลาห่างกับเมืองนอกที่อยู่ห้าชั้วโมง พ่อคงมาบอกว่าพ่อจะไปแล้วคงมาลาลูกค่ะ😢😢😢
สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับความรู้ประสบการณ์จริงที่คุณหมอเล่ามา...หลายๆ เรื่อง มีคนใกล้ชิดได้เคยเล่าว่ามีคนมาขอขมากรรมจริงๆ นานหลาย10ปีแล้ว แสดงว่าการเวียนว่ายตายเกิดมีจริง...จงเชื่อเรื่องกรรม บุญ บาป มีจริง ทำความดีทำบุญทาน ศีล ภาวนา ให้ถึงพร้อม ที่จะตาย เปลี่ยนภพชาติกันต่อไป...สาธุค่ะ
ชอบมากค่ะ ที่คุณหมอมาเล่าให้ฟัง ด้วยเสียงนุ่มๆน่าฟัง ได้ความรู้ได้ย้อนไปสู่บรรยากาศ ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ของหมอด้วย คุณหมอน่ารักมาก ขอบคุณค่ะคุณหมอ ดิฉันเชื่อว่า จิตของคุณป้า ไปขอบคุณคุณหมอจริงๆค่ะ
ทำไมคุณหมอ ถึงรับผิดชอบ ใส่ใจคนไข้ขนาดนี้ ปัจจุบัน หายากมากๆค่ะ. ญาติกลัวเวลาดึกๆ ที่ อจ.หมอไม่อยุ่ ..กลัว พยบ.ทิ้งเราค่ะ..กลัวว่า พยบ.เขาจะไม่ ติดต่อหมอให้คนไข้ค่ะ
พี่ชายเสียชีวิตที่รพ.ศิริราชไปเยี่ยมวันพฤหัสบดีต่อมาเสาร์เขาเสียชีวิตและทำงานศพเผาวันเสาร์ต่อมาก็ไปงานเผา พอวันอาทิตย์ต้องเก็บกระดูกและลอยอังคารไม่ได้ไปต้องทำงานกลับมาบ้านตอนประมาณ6โมงเย็นนั่งมองออกไปหน้าของเราเองเห็นเขามานั่งยองๆประนมมือหันหน้าไปทางขวามือเขาเองนั่งมอง10นาทีใช่แน่นอนใส่เสื้อผ้าที่วันรดน้ำศพชุดเดียวกันจำได้ยังจับแขนเขาให้ดีไม่ต้องห่วงแปลกแต่จริงต่อมามีอีกหน้าที่หน้าต่างห้องนอนตลอดเกือบ2ปีแล้วเล่าไปไม่มีใครเชื่อ แต่ทำบุญให้ตลอดยังมีอีกหลายเรื่องแปลกแต่จริงค่ะมีสัมผัสได้ค่ะ
ขอบคุณหมอที่เมตตาคนไข้
ขอให้หมอมีผู้ติดตามครบแสนในเร็ววันนะคะ
ตอนอยู่ ม.ปลาย ปี 2521 พ่อแม่ท่านไม่ได้ให้รับรู้อะไรมาก เพราะมีหน้าที่เรียนหนังสือ
มีความฝันว่าย่ามาบอกว่าย่าไปแล้วนะ ต่อมาก็ได้ทราบว่าย่าเสียแล้ว
ก็แปลกใจเหมือนกันค่ะ
จริงค่ะ ฟังแล้วก็แปลกใจดีค่ะ คุณหมอส่งคนตายงานสุดท้ายของชีวิตแต่ละชีวิตแต่ละวิญญาน ทำไมคุณหมอไม่รับทำงานพิเศษเช่นรับคุยกับคนตาย รับเรียกวิญญาณ รับสะกดวิญญาณ อาชีพนี้กลายเป็นคนกลุ่มหนึ่งทำกัน ความจริงแล้วเขาไม่เคยได้จับร่างของคนตายเลย ไม่รู้ดัวยว่าคนตายด้วยโรคอะไรตายเวลาเท่าไร? เราคิดมากอีกแล้วค่ะ
หากฝึกจิตโดยวิธีพุทโธ พิจารณาศพในรูปภาพที่ตายในหลักสิบลักษณะ การเพ่งกสิณ แล้วแต่ๆละบุคคลอาจได้เจอชีวิตหลังความตายโดยการปรากฏในรูปแบบของวิญญานได้ผู้พิมพ์ได้พบกันตนเองจนทุกวันนี้ไม่เคยลืมและจะไม่ลืมเชื่อแล้วว่าชีวิตหลังความตายมีอยู่จริงและน่าจะไปถึงการเวียนว่ายตายเกิดตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นจริงจะเลิกเกิดต้องนิพพานเท่านั้นในการพบประสบการณ์มีรายละเอียดพอควรยอมรับว่าไม่อาจพิมพ์เล่าได้ขอประมาณนี้
คุณหมอครับคนโบราณจะพูดว่า คนป่วยก่อนตายวันสองวันจิตจะออกจากร่างเพื่อไปบอกลาญาติพี่น้องหรือคนรู้จักครับ ผมคิดว่า คุณหมอคงมีประสบการณ์ที่ว่าแล้วล่ะครับ
ที่บ้านผมผูกพันกับโรงพยาบาลพอสมควร เพราะพ่อกับแม่ทำงานในโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่งเป็นโรงพยาบาลในค่ายทหารในจังหวัดทางภาคอีสานตอนบนพ่อแม่ไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์นะครับ และน้องสาวก็ทำงานเป็นพยาบาลแต่เป็นโรงพยาบาลประจำจังหวัดคนละที่กับพ่อแม่สมัยนั้นพยาบาลอาชีพทุกคนที่ทำงานด้วยกันจะพากันรับงานนอกจากโรงพยาบาลเอกชนจะเป็นเวรดึกซะส่วนใหญ่ เรื่องนี้น้องสาวเล่าให้ฟังว่า หลังจากออกเวรบ่ายที่โรงพบาลประจำก็จะไปขึ้นเวรดึกต่อที่โรงพยาบาลอีกที่เมื่อขับรถไปถึงก็เข้าลงทะเบียนเข้ากะตามปกติ โดยส่วนใหญ่ในช่วงเวลานี้มักจะไม่ค่อยมีเคสอาจจะเพราะเป็นต่างจังหวัดและเป็นโรงพยาบาลเอกชนเล็กๆ มีเตียงไม่มาก ส่วนใหญ่เวลาเกิดเคสมักจะวิ่งไปที่โรงพยาบาลใหญ่ประจำจังหวัดมากกว่า น้องสาวผมจึงค่อนข้างสบายคือเมื่อไปถึงจัดการอะไรตามระเบียบแล้วก็จะเอาเวลางีบหลับบนโต๊ะทำงาน ในโรงพยาบาลนี้จะมีพนักงานแม่บ้านทำความสะอาดและเทคแคร์เจ้าหน้าที่อยู่คนหนึ่งซึ่งแกจะทำงานกะกลางคืนซึ่งจะค่อนค่างสนิทกับน้องสาวผมพอสมควรจริงๆ แล้วแกควรจะมาทำงานก่อนน้องสาวผมแต่วันนั้นแกยังมาไม่ถึงซึ่งน้องสาวผมก็ไม่ได้ถามถึงอะไรเพราะไม่ใช่พยาบาลประจำ หลังจากที่น้องงีบหลับไปพักหนึ่งก็งัวเงียลืมตาตื่นเพราะได้ยินเสียงแม่บ้านคนนั้นเดินไปเดินมาทำงานประจำของแก น้องสาวผมตื่นเพราะได้ยินเสียงแม่บ้านรูดม่าน เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นแม่บ้านหันมาพอดี แกก็ขอโทษที่ทำให้ตื่นน้องสาวผมก็บอกไม่เป็นไร แกก็ดูเกรงใจบอกให้น้องสาวผมนอนต่อเถอะเดี๋ยวแกจะไปทำห้องอื่นก่อนแล้วแกออกจากประตูไปแต่ก่อนจะปิดประตูแกก็บอกว่ามีน้ำหู้วางอยู่หลังตู้เย็นนะแกซื้อมาฝากแล้วก็ค่อยๆ ปิดประตู น้องสาวผมด้วยความที่ง่วงอยู่แล้วเพราะช่วงนั้นขึ้นเวรเยอะหาเงินผ่อนรถ ก็หลับตางีบต่อ แต่ยังไม่ทันได้หลับก็มีเหตุโกลาหลเจ้าหน้าที่เดินเข้าออกเสียงพูดคุยเสียง ว. ด้วยสัญชาตญาณน้องผมก็ดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้เตรียมพร้อม ปรากฎว่ามีเคสเข้า และเคสนั้นเป็นเคสของแม่บ้านคนนั้นแกขับมอเตอร์ไซค์จะมาเข้างานที่นี่แหละแต่ถูกรถกระบะชนก่อนจะถึงโรงพยาบาลนิดเดียวแกน่าจะเสียชีวิตทันที น้องสาวบอกว่ามันเหมือนฝัน และก็อาจจะคิดว่าตัวเองฝันก็ได้ถ้าไม่มีน้ำเต้าหูถุงนั้นบนหลังตู้เย็น
โห....ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังครับ ...จิตสุดท้ายของคุณแม่บ้าน อาจต้องการนำน้ำเต้าหู้มาฝาก ....😁😁😁
คุุณหมอมีเมตตาต่อคนไข้มากๆ ส่วนการเล่าเรื่องนํ้น ร้อยเรียงเรื่องได้น่าฟังมากค่ะ
ปัจจุบันเรื่องเร้นลับที่อธิบายไม่ได้ ยังไม่หายไปไหน โดยศึกษาสังเกต จากความเชื่อ ทางพิธีกรรม วัตถุ การเล่าต่อกันมา ด้านความเชื่อเป็นเรื่องส่วนบุคคล มีทั้งในและต่างประเทศ แตกต่างกันไปค่ะ
เคยมีประสบการณ์แปลก ๆ ตอนบวชพระ แล้วได้ไปนอนกุฎิที่สร้างทับหลุมฝังศพเก่าครับ มีใครเอาเล็บมาเกาสะกิดฝ่าเท้าตลอดเลย แต่ถ้านั่งสมาธิแผ่เมตตาแล้วเขาก็จะเลิกเกา แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้กลัวนะครับ ห่มผ้าเหลืองแล้วสตรองกับผี 55
เมื่อก่อนไม่ค่อยจะเชื่อแต่ตั้งแต่คุณแม่เสียก็เชื่อ
ไม่ได้ชัดเจนโดยตรงแต่ว่าตอนช่วงงานศพนอกจากได้กลิ่นก็ฝันเหมือนเป็นจริงเห็นทุกอย่างสีขาวเหมือนหนังจีนเหมือนกับคุณแม่จะบอกว่าหนาว
อีกคืนนึงแมวซึ่งไม่ได้สนใจอะไรเลยอยู่ๆก็มานอนด้วยแต่เราก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะตื่นเช้ามารู้สึกว่าอบอุ่น
อีกหน่อยอาจจะอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ได้ครับ
วิญญาณอาจสามารถแยกจากร่างได้ โดยที่ร่างกายยังทำงานต่อได้ ด้วยเงื่อนไขบางอย่าง
เหมือนกำลังฟังเรื่องพ่อตัวเองเลยค่ะ โรคเดียวกัน เตียงแบบเดียวกัน วันสุดท้ายก็8โมงเหมือนกัน ตอนคุณพ่อหยุดหายใจ คุณหมอที่ดูแลคนไข้ก็กำลังวนดูเตียงอื่นใกล้ๆ แต่เราไม่บอกหมอ ไม่อยากให้หมอเสียใจ ก็เลยไปบอกพยาบาลว่าพ่อไปแล้ว … ก่อนหน้านี้เข้าใจว่าคนตายไปแล้วดวงจิตน่าจะดับไปเฉยๆ พอฟังหมอเล่า เลยเริ่มกังวล กลัวพ่อจะต้องวนเวียนอยู่รึเปล่า?
คุณหมอครับตอนนี้ผมอายุจะ 60 ปีแล้ว..สมัยตอนเป็นเด็ก 8-9 ขวบอาศัยอยู่หมู่บ้านชนบทในจังหวัดขอนแก่น สมัยนั้นยังไม่มีโรงพยาบาลใกล้หมู่บ้าน หรือแม้กระทั่งไฟฟ้าก็ยังไม่มี ต้องใช้ตะเกียงน้ำมัน..ถ้าในหมู่บ้านมีคนป่วยหนัก กลางคืนคนในหมู่บ้านก็จะไปนอนเป็นเพื่อนดูอาการให้กำลังใจ กัน.. ตอนนั้นมีคนในหมู่บ้านป่วยหนักท่านอายุมากแล้ว ลุงของผมกับ เพื่อนบ้านคนอื่นๆก็ไปนอนเฝ้าเป็นเพื่อนเมียของแก บ้านสมัยก่อนเป็นบ้านไม้ ยกสูง ใต้ถุนบ้านปล่อยโล่ง ทุกคนนอนอยู่ชั้นบนของบ้าน.. ช่วงดึกลุงของผมนอนไม่หลับ มองลอดลงไปใต้ถุนบ้าน ซึ่งก่อกองไฟไว้มีแสงจันทร์ส่องเข้าไปพอมองเห็นได้ว่า ข้างกองไฟเห็นคนป่วยนั่งผิงไฟอยู่ใต้ถุนบ้านนั่น ทั้งๆที่ตัวคนป่วยเองนอนอยู่บนบ้านแท้ๆ.. อีก2-3 วันต่อมาคนป่วยท่านก็เสียชีวิต ลุงของผมบอกว่าจิต ของแกออกจากร่างตั้งแต่วันที่ลุงเห็นนั้นแล้ว เพราะระยะนั้นคนป่วยท่านไม่ได้สติแล้ว.. นี่คือเรื่องประสบการณ์ที่ได้ยินมาจากคนใกล้ตัวครับ..
ขอบพระคุณที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังครับ เชื่อครับว่า ใกล้เวลาสุดท้าย จิตสามารถหลุดออกจากร่างได้
พอจะอธิบายได้ แต่จะเชื่อหรือ
ไม่ก็แล้วแต่วิจารณญานและ
ประสบการณ์ ขอบอกว่าคนไข้
ที่นอนหลับตาไม่รับรู้อะไรนั้น
กายที่ไม่ใช่สังขารของเขาอาจ
จะนั่งฟังทุกอย่างที่เราคุยกัน
ขอให้ทุกคนที่ไปเยี่ยมไข้
ผู้ป่วยหนักแบบนี้ อย่าพูดอะไร
ที่ไม่ดีแก่ผู้ป่วย เขารู้ทั้งหมด
ชอบๆๆๆๆๆเล่าอีกนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณหมอ
ขอบคุณมากครับคุณหมอ
catch the future เป็นการสัมผัสเหตุการณ์ล่วงหน้า ของคุณหมอเอง และเกิดขึ้นได้กับหลายๆคนครับ
หมอยังเจอในตอนที่หลับ ดิฉันยังได้รับการสื่อสารจากคนไข้ทั้งตอนที่หลับและตื่นเพราะเสียใจที่ทั้งทีมงานไม่สามารถรักษาความมีชีวิตของเขาไว้ได้ คนที่มาในฝันมาลาแจ้งว่าไม่ต้องกังวลแทนเขาเรื่องลูกเพราะตัวเขาเองก็หมดห่วงเป็นสุขแล้ว ส่วนคนที่มาสื่อสารตอนตื่นนี่เป็นคุณยายของครอบครัวหนึ่งที่เส้นเลือดแตกในสมองและไม่สามารถจะทำการผ่าตัดได้ คุณยายมาปลอบว่าถึงเวลาของเขาต้องไปแล้ว ที่ไม่ว่าใครเก่งแค่ไหนก็ไม่สามารถจะช่วยเขากลับมาได้ จากเหตุการณ์ครั้งนี้ที่ช่วยแบ่งเบาความรู้สึกตัวเองให้ทำงานมีความรู้สึกที่สามารถแยกอารมณ์ออกจากการทำงานและไม่เอามาปะปนกับชีวิตส่วนตัวได้ และทำงานมีความสุขมากขึ้น และยังมีอีกหลายเคสค่ะ
@@DoctorNearU คนตายที่หมอลงชื่อรับรองแล้ว ฟื้นขึ้นมาหลังจากที่ลูกกับสามีกลับมาเพราะลืมสิ่งของทิ้งไว้ ก็เจอมาแล้วค่ะ คุยจ้อเลย พอคล้อยหลังคราวนี้ แกไปจริงๆเลยค่ะ
ชอบฟังคะคุณหมอ🤗🤗🤗🤗🤗
หนูเป็นเภสัช เรียนสายวิทย์มาก็จริงนะคะ เรื่องแบบนี้อธิบายด้วยวิทยาศาสตร์หรือหลักฐานเชิงประจักษ์ไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มีจริง หนูเชื่อว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรบังเอิญค่ะคุณอาหมอ
วิญญานออกจากร่างมาบอกก่อน เหมือนดับตอนที่คุณแม่ป่วยหนัก จิตคุณแม่ไปเข้าฝันญาติว่าป่วยอยุ่โรงพยาบาล ที่บ้านไม่ได้บอกญาติคุณแม่ที่ ตจว.เพราะมีความหวังว่าคุณแม่จะหายป่วยได้กลับมาอยุ่กับลูกที่บ้าน พอญาติมาเยี่ยมวันนั้นตกกลางดึกตอน 5 ทุ่ม คุณแม่ก็จากลูกๆกลับไปสวรรค์ ก่อนหน้าที่จิตคุณแม่จะไปเข้าฝันญาติ คุณแม่ก็ไปเข้าฝันเพื่อน ซึ่งเช้าตรู่วันนั้นต้องเดินทางไปทำงานกับเพื่อนที่ จ.พังงา พอถึงโรงแรมตอนตี 5 เราก็เข้านอนพักกัน ตื่นนอนตอน 8 น.เพื่อนเล่าให้ฟังว่า ฝันถึงคุณแม่ของเรา คุณแม่บอกว่าแม่ไม่ได้กินอะไริลย พอเสร็จงานที่พังงา เรารีบกลับ กทม.ในเย็นวันนั้นมาถึง กทม.เช้า พอ 11 น.รีบไปดูคุณ แม่ที่ รพ. พบว่าที่ปลายเตียงติดป้ายว่า งดน้ำงดอาหาร นี่หละค่ะจิตวิญญานของเราออกไปหาไปบอกเรื่องราวได้
ฟังสนุกดีค่ะ
เคยได้กลิ่นคุณแม่ หลังจากที่ท่านเสียได้ ประมาณ 3-4 วัน กลิ่นคุณแม่เป็นกลิ่นเน่าๆ นะคะ และทุกคนที่นั่งเล่นกันอยู่ 3 คน มี ตัวเอง พี่สาว และคุณป้า เหมือนมานั่งเล่นทำอะไรสักอย่างที่หน้าประตูบ้านในเวลานั้นค่ะ😊
สนุกมากค่ะตอนนี้😂
ชอบคุณหมอคะ
สนุกมากเลยคะคุณหมอ
พี่เคยอ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้สมัยเรียน มศ.1ปี2520 อ่านแล้วเศร้ามาก ตอนที่วิทยาไปพลิกดูที่ศรีษะอาจารย์ใหญ่มีไฝเรียงกัน 3 เม็ดเท่านั้นแหละจบชีวิตนักเรียนแพทย์เลยพี่ก็น้ำตาไหลเป็นเผาเต่าจนเพื่อนๆถามเพราะอ่านในห้องสมุด ยังจำได้จนทุกวันนี้
จะเล่าให้ฟังเรื่องน้าสาว ก่อนเสียชีวิต แกบวชชีตลอดชีวิต ไม่มีลูกไม่มีสามี และแกสร้างวัดหรือสำนักสงฆ์ไว้หลายจังหวัด ทั้งเหนือ-ใต้ กลาง ก่อนจะเสียแกออกจากวัด แต่ยังปฏิบัติธรรมอยู่กับบ้านหลานสาว ซึ่งน้าสาวอายุ93 ปี หลานสาวอายุ 73 ปี ป่วยด้วยโรคชรา เดินไม่ไหว มาวันหนึ่งแกป่วยหนัก หลานพามาส่ง รพ แล้วเฝ้าดูอาการจนใกล้สุดท้ายก็บอกญาติเตรียมใจ เดี๋ยวก็หายใจ เดี๋ยวก็ไม่หายใจ ระหว่างนั้น คิดว่าแกคงใช้จิตไปเยี่ยมหรือบอกกล่าวสมาชิกทุกวัด พอแกเสียชีวิต หลานคิดว่าคงมีแต่ญาติไม่กี่คน วันเผาปรากฏว่าแขกมาแน่นวัด ทั้งพระทั้งชี และฆราวาส หลานต้องวิ่งซื้อของซื้อน้ำดื่ม แล้วพระท่านหนึ่งก็เล่าให้ฟังว่าน้าสาวไปตามบอกว่าศพจะเผาวันที่ ให้ไปงานกันนะ ถามท่านว่าวันที่เท่าไหร่ อ้าววันนั้นน้ายังไม่เสียเลย จึงเชื่อเรื่องของอาจารย์ว่าคล้ายกัน เป็นไปได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
ใช่ครับ ยิ่งปฏิบัติธรรมมาอย่างต่อเนื่อง..น่าจะทำให้ แยกจาก กาย ได้