Γιάννης Λίταινας-Αφούσης & Η καλύβα,''Θέατρο Γής 2022''
Вставка
- Опубліковано 8 лип 2022
- Τετάρτη 6 Ιουλίου 2022,''Θεατρο Γης'' Θεσσαλονίκη
Τέσσερα χρόνια μετά τις κοινές εμφανίσεις με τον Σωκράτη, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ετοιμάζεται να επανέλθει στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα, οι μουσικές και τα τραγούδια, να μας υψώσουν πάνω απ’ τις κακοτοπιές, το μούδιασμα να παραχωρήσει τη θέση του στην ευφροσύνη, η νύχτα να γίνει πιο εύκολη κι η μέρα πιο ευοίωνη.
Μαζί του συνοδοιπόρος από παλιά , σε κάποιες συναυλίες , η Μελίνα Κανά!
Συμμετέχουν:
Δημήτρης Μυστακίδης: κιθάρα, λαούτο, τραγούδι
Κωνσταντίνος Πιστιόλης: κλαρίνο, γκάϊντα, καβάλ, hang drum, τραγούδι
Γιάννης Λίταινας: κιθάρα, λαούτο, τραγούδι
Γιώργος Αγγελάκης: τρομπόνι, ακορντεόν
Νίκος Δημηνάκης: Σαξόφωνα, φλάουτο, didgeridoo, πλήκτρα, beatbox
Απόστολος Γιάγκος: πλήκτρα
Λεωνίδας Κυρίδης: ηλεκτρικό μπάσο
Φοίβος Άνθης: τύμπανα
………
Κλήμης Πελοπίδας - Θεμιστοκλής Δημητρακόπουλος: Ηχοληψία
Χρήστος Λαζαρίδης: Σχεδιασμός & χειρισμός φώτων
Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου: Φροντιστής σκηνής
………..
Παραγωγή- Management
Novel Vox
Email: novelvox@novelvox.com.gr
Αφούσης
Παραδοσιακό της Κάσου
Ένα παπόρι έρχεται
Να το πω να μη το πω (×2)
Κι είναι κοντά να αράξει (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Και φέρνει της αγάπης μου
Να το πω να μη το πω (×2)
Βρε ποκάμισο να αλλάξει (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Εγέρασα και δε μπορώ
Να το πω να μη το πω (×2)
Τις νύχτες να γυρίζω (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Και τις ψηλομελαχρινές
Παλλαρέ δυο τρεις φορές
Και τις ψηλομελαχρινές
Παλλαρέ δυο τρεις φορές
Να τις καλησπερίζω
Βρε να τις καλαφατίζω
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Άμα δε ξέρεις να αγαπάς
να το πω να μη το πω (×2)
Βρε ρώτησε τη μαμά σου
Άντε ρώτα τη μαμά σου
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Πώς τα καλοκατάφερε
Να το πω να μη το πω (×2)
Βρε και πήρε το μπαμπά σου
Άντε τη ρωτα τη μαμά σου
Πώς επήρε το μπαμπά σου
Ξαναρώτα τη μαμά σου
Η Καλύβα (Οι παμπόνηρες σπηλιές)
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άντε, έσπασα στα δυο μια μέρα
άντε, του διαβόλου τη φλογέρα!
Άντε, βρίσκω μέσα πετραχήλια,
βρε, και τα δυο γλυκά σου χείλια!
Βρίσκω λαγούς με πετραχήλια,
άντε, και τα δυο γλυκά σου χείλια!
Άντε, πέφτει ο σκούφος μου στη λάσπη,
άντε, βάσανα που ’χει η αγάπη!
Άντε, πέφτει το σκουφί στο χιόνι,
άντε, κι η κυρά μου με μαλώνει!
Βρε, ο σκούφος όπου και να πέσει,
άντε, η καρδιά μου θα πονέσει!
Άντε, ένα δάκρυ κι άλλο δάκρυ,
άντε, φτάνω στου γκρεμού την άκρη!
Άντε ένα βήμα κι άλλο ένα,
βρε, του Ζαλόγγου τα γραμμένα!
Άντε ένα βήμα κι άλλο ένα,
άντε, μ’ έχασες, τρελή, και μένα!
Άντε τις αγρύπνιες που ’χω κάνει,
ρε, θα τις φτιάξω ένα χαρμάνι!
Άντε, και θα χτίσω μια καλύβα,
άντε, δε σε ξέρω ούτε σ’ είδα!
Βρε, και θα χτίσω μια καλύβα,
άντε, ούτε μ’ είδες ούτε σ’ είδα!
#kyrkos19 #thanasispapakonstantinou #theatrogis #thessaloniki
Αντιγραφω από τον pet4van την ιστορία του τραγουδιού
Ιστορία της Κάσου που έγινε τραγούδι
Ο «Αφούσης» ήταν ένας καλός και εγγράμματος νέος. Κάποτε όταν μετέβη στην Κρήτη, όπου είχε συγγενείς, αντίκρισε να σφάζεται μπρος στα μάτια του ο πατέρας. Αυτή ήταν η αιτία που παραλόγισε και όταν έφθασε στην Κάσο σε κατάσταση μωρίας, δεν μπορούσε πια να εργαστεί ως δάσκαλος. Έτσι, περιφερόταν στους δρόμους του νησιού ξυπόλυτος, με τρύπιο παντελόνι που το βαστούσε ένα μάλλινο ζωνάρι στη μέση και ξεκουμπωμένο πουκάμισο. Στο χέρι του κρατούσε ένα καλάθι και τον συνόδευε πάντα ο πιστός του σκύλος, ο Λεονταρής, που μοιραζόταν μαζί του τα ξεροκόμματα, που του πρόσφεραν. Συνήθως φορούσε στο κεφάλι του περισσότερα από πέντε καπέλα…Παρά την ψυχολογική και διανοητική του κατάσταση, ποτέ δεν έβλαψε κανένα και γνώριζε κάθε κατοίκου την ιδιότητα. Οι συμπατριώτες του όταν γλεντούσαν τον έβαζαν στην παρέα τους, γιατί με ένα ποτηράκι, ο Αφούσης άρχιζε να διηγείται διάφορες ιστορίες και μύθους ή να ταιριάζει στίχους προκαλώντας το γέλιο τους. Η πιο συχνή του φράση ήταν: «Εγώ Αφούσης παλλαρός;…». Σε ανθρώπους πάλι που τον ρωτούσαν ποιός είναι, αυτός απαντούσε στερεότυπα: «Ντροπή σας να ρωτήξετε τους άλλους να σας πούσι… Ούλοι σας θα γνωρίζετε εμένα τον Αφούση…». Ο Αφούσης, μεγάλος πια, περιφρονημένος, εξασθενημένος και άρρωστος βαριά, όταν κατάλαβε το τέλος του, πλάγιασε σε ένα εγκαταλειμμένο χάλασμα. Η απουσία του έγινε αισθητή από τους ανθρώπους του χωριού, που τον αναζητούσαν μέρες. Κάποια παιδιά τον ανακάλυψαν και τον μετέφεραν στον καφενέ του Κώστα του Μιχ. Διάκου. Τότε όλοι έτρεξαν να του συμπαρασταθούν στις τελευταίες του στιγμές. Σε κάποια στιγμή του παραληρήματος του, γιατί ο Αφούσης είχε 40 πυρετό, άρχισε να τραγουδά γλυκά το «γιαέλυ», λέγοντας: «Σήμερον είμ’ ακόμ’ εδώ, αύριο θα πεθάνω… Και θα με πάρουν στο Χριστό σαν ένα καπετάνο…» Πράγματι, την επομένη ο Αφούσης πέθανε. Λέγεται δε πώς ποτέ νεκρός δε συγκέντρωσε τόση μεγάλη συνοδεία. Ο λαός της Κάσου όχι μόνο αγάπησε τον Αφούση, τον τρελό του χωριού, αλλά για να τον θυμάται, διέσωσε κάποιους στοίχους από τη μελωδία που συχνά μονολογούσε στη μοναξιά του ο Αφούσης. (Αποσπάσματα από κείμενο που έχει γράψει ο Μιχάλης Κ. Σκουλιός)
156
Υποκλίνομαι....
Ελένη Κωτσάκη
πριν από 3 έτη (τροποποιήθηκε)
Ένα παπόρι έρχεται
Να το πω να μη το πω (×2)
Κι είναι κοντά να αράξει (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Και φέρνει της αγάπης μου
Να το πω να μη το πω (×2)
Βρε ποκάμισο να αλλάξει (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Εγέρασα και δε μπορώ
Να το πω να μη το πω (×2)
Τις νύχτες να γυρίζω (×2)
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Και τις ψηλομελαχρινές
Παλλαρέ δυο τρεις φορές
Και τις ψηλομελαχρινές
Παλλαρέ δυο τρεις φορές
Να τις καλησπερίζω
Βρε να τις καλαφατίζω
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Άμα δε ξέρεις να αγαπάς
να το πω να μη το πω (×2)
Βρε ρώτησε τη μαμά σου
Άντε ρώτα τη μαμά σου
Βρε αφούση βρε Αντρά
Παλλαρέ παλλάρα-Αντρά
Πώς τα καλοκατάφερε
Να το πω να μη το πω (×2)
Βρε και πήρε το μπαμπά σου
Άντε τη ρωτα τη μαμά σου
Πώς επήρε το μπαμπά σου
Ξαναρώτα τη μαμά σου