Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę rywalizację. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kariery? Że można w życiu wygrać ewidentnie bez układów, że jest człowiekiem rzetelnym, solidnym, posłańcem wielkich wiadomości, wielkiej nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas prowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do Play Areny. Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym meczom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele... (4 gole) Mam nadzieję, że nie zmarnujemy tego fenomenu, jaki się stworzył przy oglądaniu clickbajtu. Tego fenomenu popularności - kilkunastu kibiców, rekordowa widownia, kiedy zdobywał drugie miejsce w Pucharze Rektora. Ta wielka radość nas, ludzi, którzy go oglądaliśmy. Państwo przed ekranami krzycząc, skacząc... Ja także krzycząc, skacząc… było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło. Ale miejmy nadzieję, że w sporcie będzie jakaś próba kontynuacji. Stachowiakomanii już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby były sukcesy sportowe i żeby coś po Dominiku trwałego, bardzo trwałego, zostało.
Dziękuję ❤️
DZIĘKUJEMY!
Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę rywalizację. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kariery? Że można w życiu wygrać ewidentnie bez układów, że jest człowiekiem rzetelnym, solidnym, posłańcem wielkich wiadomości, wielkiej nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas prowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do Play Areny.
Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym meczom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele... (4 gole)
Mam nadzieję, że nie zmarnujemy tego fenomenu, jaki się stworzył przy oglądaniu clickbajtu. Tego fenomenu popularności - kilkunastu kibiców, rekordowa widownia, kiedy zdobywał drugie miejsce w Pucharze Rektora. Ta wielka radość nas, ludzi, którzy go oglądaliśmy. Państwo przed ekranami krzycząc, skacząc... Ja także krzycząc, skacząc… było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło. Ale miejmy nadzieję, że w sporcie będzie jakaś próba kontynuacji. Stachowiakomanii już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby były sukcesy sportowe i żeby coś po Dominiku trwałego, bardzo trwałego, zostało.
Stowixxxx :(:(: