LOW - Nothing But Heart - Live @ Paradiso Amsterdam 2022.05.05

I would be your king / But you wanna be free / Confusion and art / I'm nothing but heart
HELEMAAL HART
Op Bevrijdingsdag 2022 nam ik de trein naar Amsterdam, die veel te volle stad, om in Paradiso het Amerikaanse Low te zien optreden. M'n eerste 'grote' concert na de afstandelijke tijd, waarin het lieve leven zo ongeveer tot stilstand kwam, en ik mezelf ongenadig tegen. Niet dat het laatste een eenvoudig leesbaar zinsdeel zou zijn, maar ik laat het toch zo staan. Want bevrijdend was het! Een mooi moment om de bovenkamer uit te mesten en wat er zoal tussen de oren is vastgekoekt, even lekker te laten teisteren.
Dat ging allemaal prima bij Low, vooral tijdens de integrale uitvoering van hun laatste album 'Hey What' (2021), een briljante combi van hemelse samenzang en pijngrensverleggend gitaargeweld. De eerste keer klinkt het alsof je geluidsinstallatie kapot is, maar dan, hoe vaker je het hoort, hoe vaker je het horen wílt. Zo verging het mij, tenminste. Live maken ze met de nodige aanpassingen volkomen waar wat ze in de studio hebben vastgelegd, met z'n drieën: het mormonenpaar Alan Sparhawk (zang, gitaar) en Mimi Parker (zang, drums), en tourbassiste Liz Draper.
Na nog een achttal oudere nummers uit hun bijna dertigjarige bestaan als band, sloten ze af met een even bezielde als bezielende uitvoering van 'Nothing But Heart'. Een loflied op het lijden in de liefde met weinig woorden: "I would be your king / But you wanna be free / Confusion and art / I'm nothing but heart". De laatste regel wel twintig keer, tot het altijd te vroeg komende einde. Het publiek van ware liefhebbers viel volkomen stil en liet zich meevoeren op de stroom. De enigen die er nog doorheen rommelden en praatten waren de werkers achter de bar. Dat mocht de pret niet drukken, want bijna niemand hield het nog droog. Je zag en voelde de golven van ontroering door de zaal bewegen. Allemaal even het verstand op nul en alleen maar zijn. Op mijn filmpje komt dat niet zo over, misschien, maar wie er bij was, voelt het weer. En als je heel goed kijkt zie je hier en daar iemand een traantje wegpinken.
Na twee rustige toegiften kwamen ze nóg een keer terug, om in te pakken. Dat deden ze gewoon zelf, roadies hadden ze niet, maar ook niet zo veel eigen apparatuur. Zo waren ze altijd op pad geweest, samen van stad naar stad in een toerbus. De volgende avond alweer, moesten ze in Aarhus in Denemarken zijn. Achthonderd kilometer autoweg.
Op naar het volgende concert.
Ik heb de smaak te pakken.
Shot by Goaitsen van der Vliet with a Moto G5, May 5, 2022 at Paradiso in Amsterdam NL.
More from Goaitsen van der Vliet at / goaitsenvandervliet