17 yaşındayım burada söylenenler kadar değil ama benzediği için yazmak istedim. İnsan içinde hiçbir zaman öne çıkmak istemedim. Övülmek, takdir edilmek öğretmenlerim tarafından söylenen bir "aferin" sözcüğü bile bana uzak gelir. Bunların olmaması için bazı şeyleri gizlice yaparım ki bana bunları söylemesinler ve benim yaptığımı da bilmesinler. "Vazgeçmek" ise en çok yaptığım davranıştır. İlkokulu çok hatırlamıyorum ama ortaokuldayken enstrüman çalarkan ellerim, ağzım, bedenim titrerdi çalamazdım. O zamanlar sınıfta sessizdim, arkadaşlarım buluşalım derse buluşmak istemez, buluştuğumda ise pek konuşmazdım. Etrafımdaki insanların hiç bir şekilde farkında olamazdım. Liseden sonra değişmeye başladım daha doğrusu kendimi değiştirdim. Ortaokulda ki gibi yapmayıp arkadaşlarımla konuşmaya, eğlenmeye, onlarla buluşmaya başladım. Ortaokulda olmamasına rağmen liseden itibaren sınıfta sesli bir şekilde metin okuyamamam başladı. Kendi başımayken okurken hiçbir sıkıntı olmuyor ama sınıf ortamındayken kelimeleri göremez, okuyamaz ve sürekli kekeler oldum. Mesela sunum ödevim var önce bir hazırlık için annemin karşısında okurum bazen tereddüt eder vazgeçip kendi kendime pratik yapmaya karar verdiğim de olur. Sınıfta sunmaya gelince sıranın bana yaklaşmasıyla aşırı heyecan ve titreme başlar ve dolayısıyla titreyerek ve kekeleyerek sunum yapmış olurum. Pandemi süresinde canlı derslerde - belki de sınıfımın çok az konuşmasındandır- öğretmen özellikle bana bir şey sormadığı sürece konuşmam. Canlı derste metin okurken de titrerim ve kekelerim. Bunların dışında çok yakın olduğum kişiler (ailem, yakın arkadaşlarım) dışında kişilerle sohbet edemiyorum. Geçmiş yıllarda ne zaman akraba ortamında olunsa hiç konuşmadım sadece konuşulan konulara kendi içimden cevap verir, kendi içimden sohbet ederim. Hatta videodaki gibi bir akrabam anneme benim sesimi hiç duymadığını söylemiş annem de evde çok konuşkan olduğumu söyleyince çok şaşırmış. Özellikle de bu pandemi dolayısıyla konuşmakta daha da zorluk çektiğimi fark ettim. Bazen iki cümleyi bir araya bile getiremez oldum. En çok yakındığım noktaysa konuştuğum şeylerin ve konuşmak istediğim şeyin farklı olması. Sohbet ederken aklıma bir şey gelip ne kadar söylemek istesem de bir şeyler beni bunu söylememeye ve hatta bazen tamamen farklı şeyler söylemeye itebiliyor. Bunun sonucunda "düşünmeden konuşmak" denilen şeyi yapmış gibi oluyorum oysaki düşünüyorum ama dile getiremiyorum bazen bunun yüzünden kalbini kırdığım kişiler olmuş olabilir. Bunun farkına vardığımdan bu yana (son 3 yıldır) olabildiğince bunun üstesinden gelmeye çalıştım. İnsan içinde enstrüman çalmak olsun konuşmak, sunum yapmak olsun olsun heyecanlanmamaya kekelememeye çalıştım. Anlam veremediğim şey ise bazılarını az da olsun gidermem ama üstüne yeni şeylerin eklenmesi. Onu hallettim derken bir başka sorun ortaya çıkıyor. Sanırım hâlâ gidecek çok yolum var. Dediğim gibi sadece videodaki anlatılanlara biraz benzediği için ve biraz da belki de içimdekileri söylemek istediğimden yazdım. Sanırım çok uzun yazmışım :-| Gören veya okuyan olur mu bilmem ama buraya kadar geldiyseniz teşekkür ederim.
19 yaşındayım. Anlattıklarını birebir yaşıyorum. Ortaokulda hiç arkadaşım yoktu. Oyunlara alınmazdım. Kimseyle birşey konuşmazdım. Bunu farkeden annem ve öğretmenim beni tiyatroya gönderdiler. Çok çok az da olsa tabi zorlamayla birşeyler başardım. Daha sonra arkadaş edindim. Fakat liseye geldiğimde yine aynı durumlarla karşı karşıya kaldım. Sınıftaki herkes sesimi duymadığını dile getirir durur. Ruh gibi gezerim. Sosyal ortamlarda ve biriyle konuşma durumunda aşırı heyecanlanırım, ellerim titrer, hatta bazen üst boyutlara geldiğinde başım döner ve ayaklarım güçsüzleşir. Hiçbir işi kendim yapamam. Birinin yardımına ihtiyaç duyarım. Yoldan geçen birine bile birşey soramam. Ya da bana bi soru yöneltildiğinde asla cevap vermem ve yanımda kim varsa beni tanıdığı için benim yerime cevap verir. Istemsizce kimseyle konuşmama durumu oluşuyor. Halbuki arkadaş ve aile içinde gayet konuşkan biriyim. Şimdi üniversiteye geçeceğim ve yine aynı sorunlarla karşılaşacağım. Şu pandemi döneminde okulların acılmasına dek sürede kendimi pek cok şey için zorladım. Birşeyler yapabiliyorum lakin kendimi ne zaman bıraksam yine aynı yerden başa dönüyorum.
BENIM oğlum bebekliginden beri, yabancılara uzak, yakın aile akrabalara bile yaklaşmiyor benden başka kimseyle KONUŞMUYOR. Dil gelişiminde hiçbir problem yok zeka konusunda da sıkıntı yok. Arkadaşları, kuzenleriyle oynuyor çok eğlenceli keyfi yerinde bir çocuk ama oynarken bile kesinlikle sözlü iletişim yok. Hiç bir şekilde konuşmuyor. Șuan 5 yasinda çok üzülüyoruz tedaviye başlayacağız anaokuluna da başladı. Yıllar boyu bununla savaşanları görünce duyunca Umutsuz kalıyoruz ama inşallah düzelir diyoruz...
@@buketdogan1906 Buket hanım biz bol aktiviteli bir spor anaokuluna başladık ve oyun terapisinde uzman bir pedagogdan yardım almaya başlayacağız. Randevumuzu aldık.. Gidicez bakalım.. Okul ilk iki hafta çok zorladı çok reddetti ama şimdi biraz daha iyi.. Geçen hafta içinde kendi kendine sayı saymis sesini duyurmuş ogretmenler ve arkadaşları çok şaşırmışlar.. Birebir iletişime geçmese de farkedilmek istemiş.. Umarım umarım ki hepimizin çocukları bir an önce düzelir bu konuda
@@buketdogan1906 Bu arada buket hanım ayrıca uman bir çocuk ergen psikiyatsitsine de gideceğiz ondan da randevumuzu aldık. Bunun sebebi de nörolojik bir rahatsızlık olup olmadigina bakılacak tüm mr ve tahlilleri için. Burdan sürekli iletişimde kalalım.. Iyi Gunler dilerim
25 yaşındayım çocukken okula başlamadan önce varolan adını bir türlü koyamadığım sesizliğimdi topumun ailenin üstüne gelmesi cabası ilkokul öğretmenimden şiddet bile gördüm kadındı asla hakkımı helal etmiyorum aileme bile diyemedim 5 sene boyunca biraz biraz yendim ama bazı olay esnasında istemeden sessiz kalıp dilim tutuluyor sanki defalarca kendime kızdım kendimi suçladım
Oğlum 7 yaşında ve malesef birebir aynı. Dil sorunu var oky ama sınıfta ruh gibi kesinlikle konuşmuyor. Sınıfın en güzel yazı yazan, en efendi cocugu ama konuşmuyor. Öğretmenine video gönderdim ve adam şok olmuş ve eşiyle 10 kere izlemiş 😔 acilen önlem alicam teşekkür ederim
ben de 4. sınıfa kadar konuşmadım bu selektif mutizm yüzünden ve size oğlunuz için birkaç tavsiye vereyim. nolur zorlamayın onu. nasıl konuşmasını sağlarsınız bilmiyorum ama sadece zorlamayın.
Benimde kızım 9 yaşında ayni şekilde.Bizde gecen sene videoyla öğretmenine sesini duyurduk.Şuan sadece dersle ilgili birşey sorunca kisa cevap veriyor.Almanyadayken özel öğretmenmis gibi ona hissettirilmeden oyun terapileri aldı.Kisa zamanda onlarla iletisime gectiydi.Tr.ye geldik malesef özel yerelere götürdük ama cocuga cok sende bir sorun var diye hissettirilen mekanlardi ve kesinlikle hicbir seansinda tek kelime etmedi.Bende götürmekten vazgectim.En cok korktuğum herhangi bir kötü mameleye maruz kalirsa yada haksizliga uğrarsa kendini savunamayip anlatamamasi.Çünkü kucukken 16yaşıma kadar bende öyleydim hissettiklerini cok iyi anlıyorum ve hicbirzaman farkliymis gibi yada neden konusmuyorsun,dilinimi yuttun,o konusmazki,...gibi cümleler sarfetmiyorum.Kendimden biliyorum cok konusmak istesemde birileri hep dilinimi yutmus derdi ve sanki sesim çıkmayacakmış gibi boğazımda dugumlenirdi.16imdan sonra yavas yavaş sectigim insanlar disindakilerle konustum ama hep zoraki.Suan 40 yasindayim hala zaman zaman beni neyin tuttuğunu bilmediğim bir cekingenlik olabiliyor.Annemde cocukluktan gençliğine kadar aynıymış..Bu bir lanet gibi...Rabbim ufacık yüreklerde yaralar travmalar oluşturacak olaylar yaşatmasin.
Bende de çocukken selektif mutizm vardı bir arkadaş edinene kadar bazen bu bir seneyi bulurdu sınıfta sesim çıkmaz, yerimden kalkmazdım. Ama arkadaş edinince de kimse beni tutamazdı ta ki o arkadaşım başka bir arkadaş bulana kadar😅 ondan sonra çok büyük hayal kırıklığı yaşardım. Ama yavaş yavaş aştım 20li yaşlarımda tek başıma daha sonra yol arkadaşları edinerek ülke ülke gezmeye başladım. Şuan çocuğum da da var ama sanırım benim gibi ağır değil çünkü ben genelde kendisini desteklerim okulun ilk gününden beri arkadaşları var, 5yaşında tiyatroya başladı onlarca kişinin içinde gösterime katıldı çok rahat şekilde rolünü yaptı. Karateye, yüzmeye gidiyor. Sadece öğretmenleri ile iletişim kurmakta zorlanıyor alışana kadar. Sevindiğim konu ben beden eğitimi derslerini bile hiç sevmezken aslında severdim ama arkadaşlarımın yanında takla atmak vs bana eziyet gibi gelirdi, çocuğum tüm aktivitelere bayıla bayıla katılır ve görevlerini yapar. Ona konuş vs demem sen çok güzel konuşuyorsun düşüncelerin çok güzel dedim, başkası yanında utangaç dediğinde hayır şuan bişeye kızdı derim. Ben çocukken birinin çekingen olduğumu anlamaması için çırpınırdım resmen sanki çekingen değilim sınıftaysam ders çalışıyor havasına girerdim o yüzden oğluma çegingenlik etiketini yapıştırmamaya çalışıyorum.
Buradaki yorumları okuyunca sevindim mi desem üzüldüm mü bilemedim. 8 yaşında bir kızımız var ve üç yıl önce anaokuluna başladığınızda konuşmadığını farkedip durumun üzerine gidince önce ben farkettim sonrada doktor ve selektif mutizm teşhisi kondu. Bu yıl ilkokul 1.sınıfı bitirdi öğretmen ile hep iletişim halinde sorunsuz bir dönem geçirmeye çalıştık. Ama hala bazı problemleri çözemedik,bu anlamda bize rehber olabilecek kimse çıkmadı karşımıza. Mesela benim kızım baba demiyor doğduğundan beri eşim bu duruma çok üzülüyor ama ne yapsak olmadı. Bengi Hanımın bu videosuna denk gelip özellikle yorumlarında okuyunca yanlız olmadığımı hissettim. Bengi Hanım dan randevu aldım ve randevu tarihimizi bekliyoruz şimdi. Siz neler yaptınız tecrübeleriniz benim için çok değerli. Çevremde bu tanıyı bile bilen yokken ne yapacağını bilememek bizim için çok zor maalesef 😔 Özellikle böyle çocukların yetişkinliğini merak ediyorum. Hepinize bolca sevgi gönderiyorum yolunuz ışık olsun✨🌻
Benim kizimada selektif mutizm tanısı konuldu 5 aydır özel eğitim merkezine gidiyoruz ve ilaç kullandı şimdi yabancılarla dahi konuşuyor yanlız konuşmada cümle kurmada eksikliği var inşallah onuda atlatırız erken tedavi çok önemliymiş yardımcı olmak istedim
ben de kendi çabamla aştım maalesef ve 30 yaşındayım ama anksiyete hala kaldı. ailem okumuş, görmüş insanlar ama bunu önemsemediler utangaç diye geçiştirdiler. onlara kızgınım ama yapıcak bi şey yok onlar da üzgün şu an ama olan oldu. lütfen ebeveynler dikkat etsinler. genetiğimde var ailem de aşırı koruyucu ben olmıyım kimler olsun 😐 ben susardım onlar konuşurdu ben dururdum onlar ne yapacağımı söylerlerdi. bu yaşımda hala zorlanıyorum ama farkında olduğum için hep aşmaya çalışıyorum zor oluyo ama oluyo bi şekilde. sosyalleşmeye insan tanımaya özen gösteriyorum. çok sıkıntı yaşıyorum ama dediğim gibi çabalıyorum. gerçi geçirdiğim zor dönemleri gelin bi de bana sorun. o depresyon o sosyal anksiyete..
Ben 10 yaşımdayım bu annemin telefonu bende bu hastalık var ve 2 gün önce halamla daha yeni konuşmaya başladım ben bu hastalık yüzünden hayatım karardı diyebilirim
8 yaşındaki kızımda epilepsi,DEHP,Oözel öğrenim güçlüğü var ve anlattığımız şeyler mevcut inşallah nöroloji dr.ve psikiyatri ile yakında tanı alacagiz inşallah yoktur ama çok eminim var😢😢
Bunun için hangi doktora başvurmalıyım 23 yaşındayım sesim kısık çıkıyor genelde ve anlattıgınız gibi az konuşurum konuşacak konu bulmaya çalışsam da bulamıyorum
Ogretmenlerimle, arkadaslarimla ve 7. Siniflardaki (7. sinifim) cogu kisiyle konusuyorum ama cekirdek ailem disinda diger aile bireylerim ve yabancilarla konusamiyorum. Bu secici konusmamazlik sayiliyor mu?
öğretmenseniz bu çocuğun evine ziyarette bulunun. okulda hiç konuşmayan çocuk evde yakınlaşabilir. şiir okurken şarkı söylerken ki videolarını çocuktan izin alarak arkadaşlarına izletebilirsiniz sınıfta..
2. Sınıf Öğretmeniyim . Bir aydır görev yapıyorum ve bir öğrencim böyle. Çocuk tuvalete gitmek için izin isteyecekse bile kolumu çekiştirip benim tahmin etmemi bekliyor, kimse yok benimle biraz kitap okur musun desem de konuşmasını teşvik etmek için elimden geleni yapsam da çoğu zaman bu yeterli olmuyor. Okuyup okuyamadığını bile anlamıyorum şu an. Aileyi nereye yönlendirmem gerekiyor acaba
çocuğun evine ziyarette bulunun. okulda hiç konuşmayan çocuk evde yakınlaşabilir. şiir okurken şarkı söylerken ki videolarını çocuktan izin alarak arkadaşlarına izletebilirsiniz sınıfta..
@@mccnchild abicm belki suclamak icin birilerini ariyor olabilirsin ama eger bunun ustesınden gelmek istiyorsan öncelikle anneni babani veya arkadaslarini seni bu duruma getirdigini düsündugun kisileri affetmekle baslasan senin icin iyi olur hersey pozitif dusunmekle baslar surekli birilerini suclamak hep negativ seyler dusunmek senin acindan iyi olmaz
@@borankocmusic ben konusma sıkıntısını önceden çekiyordum, üstesinden geldim yani. ama zaten konusmak benim için zor bir şeyken ailem tarafından işitme engelliler okuluna gönderilmekle tehdit edilmiştim. bunu unutmamı beklemeyin benden
ben de 18'im varmı bilmiyorum özgüvenle alakalı sorunum yok ve kelime dağarcığım da baya geniş ama okulda o kadar sessiz ve yalnız oluyorum ki hoca adımı okuduğunda gözüm doluyor. bazı günler yakın arkadaşım olmasa tek kelime etmeden bitiyor.
5 yaşındaki oğlum aile üyeleri dışında kimseyle konuşmuyor,evde mükemmel konuşan çocuk dışarda kimseyle konuşmuyor..kreşte farkettim şimdi anaokulunda orda da konuşmuyor..biz de psikiyatriste gideceğiz.. suretinizi anlatabilir misiniz?ne kadarlık zamanda düzeldi çocuğunuz, hep ilaç mı kullanacak?doktor nasıl terapiler yaptı
17 yaşındayım burada söylenenler kadar değil ama benzediği için yazmak istedim.
İnsan içinde hiçbir zaman öne çıkmak istemedim. Övülmek, takdir edilmek öğretmenlerim tarafından söylenen bir "aferin" sözcüğü bile bana uzak gelir. Bunların olmaması için bazı şeyleri gizlice yaparım ki bana bunları söylemesinler ve benim yaptığımı da bilmesinler. "Vazgeçmek" ise en çok yaptığım davranıştır.
İlkokulu çok hatırlamıyorum ama ortaokuldayken enstrüman çalarkan ellerim, ağzım, bedenim titrerdi çalamazdım. O zamanlar sınıfta sessizdim, arkadaşlarım buluşalım derse buluşmak istemez, buluştuğumda ise pek konuşmazdım. Etrafımdaki insanların hiç bir şekilde farkında olamazdım. Liseden sonra değişmeye başladım daha doğrusu kendimi değiştirdim. Ortaokulda ki gibi yapmayıp arkadaşlarımla konuşmaya, eğlenmeye, onlarla buluşmaya başladım. Ortaokulda olmamasına rağmen liseden itibaren sınıfta sesli bir şekilde metin okuyamamam başladı. Kendi başımayken okurken hiçbir sıkıntı olmuyor ama sınıf ortamındayken kelimeleri göremez, okuyamaz ve sürekli kekeler oldum. Mesela sunum ödevim var önce bir hazırlık için annemin karşısında okurum bazen tereddüt eder vazgeçip kendi kendime pratik yapmaya karar verdiğim de olur. Sınıfta sunmaya gelince sıranın bana yaklaşmasıyla aşırı heyecan ve titreme başlar ve dolayısıyla titreyerek ve kekeleyerek sunum yapmış olurum. Pandemi süresinde canlı derslerde - belki de sınıfımın çok az konuşmasındandır- öğretmen özellikle bana bir şey sormadığı sürece konuşmam. Canlı derste metin okurken de titrerim ve kekelerim. Bunların dışında çok yakın olduğum kişiler (ailem, yakın arkadaşlarım) dışında kişilerle sohbet edemiyorum. Geçmiş yıllarda ne zaman akraba ortamında olunsa hiç konuşmadım sadece konuşulan konulara kendi içimden cevap verir, kendi içimden sohbet ederim. Hatta videodaki gibi bir akrabam anneme benim sesimi hiç duymadığını söylemiş annem de evde çok konuşkan olduğumu söyleyince çok şaşırmış. Özellikle de bu pandemi dolayısıyla konuşmakta daha da zorluk çektiğimi fark ettim. Bazen iki cümleyi bir araya bile getiremez oldum. En çok yakındığım noktaysa konuştuğum şeylerin ve konuşmak istediğim şeyin farklı olması. Sohbet ederken aklıma bir şey gelip ne kadar söylemek istesem de bir şeyler beni bunu söylememeye ve hatta bazen tamamen farklı şeyler söylemeye itebiliyor. Bunun sonucunda "düşünmeden konuşmak" denilen şeyi yapmış gibi oluyorum oysaki düşünüyorum ama dile getiremiyorum bazen bunun yüzünden kalbini kırdığım kişiler olmuş olabilir.
Bunun farkına vardığımdan bu yana (son 3 yıldır) olabildiğince bunun üstesinden gelmeye çalıştım. İnsan içinde enstrüman çalmak olsun konuşmak, sunum yapmak olsun olsun heyecanlanmamaya kekelememeye çalıştım. Anlam veremediğim şey ise bazılarını az da olsun gidermem ama üstüne yeni şeylerin eklenmesi. Onu hallettim derken bir başka sorun ortaya çıkıyor. Sanırım hâlâ gidecek çok yolum var.
Dediğim gibi sadece videodaki anlatılanlara biraz benzediği için ve biraz da belki de içimdekileri söylemek istediğimden yazdım.
Sanırım çok uzun yazmışım :-| Gören veya okuyan olur mu bilmem ama buraya kadar geldiyseniz teşekkür ederim.
19 yaşındayım. Anlattıklarını birebir yaşıyorum. Ortaokulda hiç arkadaşım yoktu. Oyunlara alınmazdım. Kimseyle birşey konuşmazdım. Bunu farkeden annem ve öğretmenim beni tiyatroya gönderdiler. Çok çok az da olsa tabi zorlamayla birşeyler başardım. Daha sonra arkadaş edindim. Fakat liseye geldiğimde yine aynı durumlarla karşı karşıya kaldım. Sınıftaki herkes sesimi duymadığını dile getirir durur. Ruh gibi gezerim. Sosyal ortamlarda ve biriyle konuşma durumunda aşırı heyecanlanırım, ellerim titrer, hatta bazen üst boyutlara geldiğinde başım döner ve ayaklarım güçsüzleşir. Hiçbir işi kendim yapamam. Birinin yardımına ihtiyaç duyarım. Yoldan geçen birine bile birşey soramam. Ya da bana bi soru yöneltildiğinde asla cevap vermem ve yanımda kim varsa beni tanıdığı için benim yerime cevap verir. Istemsizce kimseyle konuşmama durumu oluşuyor. Halbuki arkadaş ve aile içinde gayet konuşkan biriyim. Şimdi üniversiteye geçeceğim ve yine aynı sorunlarla karşılaşacağım. Şu pandemi döneminde okulların acılmasına dek sürede kendimi pek cok şey için zorladım. Birşeyler yapabiliyorum lakin kendimi ne zaman bıraksam yine aynı yerden başa dönüyorum.
BENIM oğlum bebekliginden beri, yabancılara uzak, yakın aile akrabalara bile yaklaşmiyor benden başka kimseyle KONUŞMUYOR. Dil gelişiminde hiçbir problem yok zeka konusunda da sıkıntı yok. Arkadaşları, kuzenleriyle oynuyor çok eğlenceli keyfi yerinde bir çocuk ama oynarken bile kesinlikle sözlü iletişim yok. Hiç bir şekilde konuşmuyor. Șuan 5 yasinda çok üzülüyoruz tedaviye başlayacağız anaokuluna da başladı. Yıllar boyu bununla savaşanları görünce duyunca Umutsuz kalıyoruz ama inşallah düzelir diyoruz...
@@buketdogan1906 Buket hanım biz bol aktiviteli bir spor anaokuluna başladık ve oyun terapisinde uzman bir pedagogdan yardım almaya başlayacağız. Randevumuzu aldık.. Gidicez bakalım.. Okul ilk iki hafta çok zorladı çok reddetti ama şimdi biraz daha iyi.. Geçen hafta içinde kendi kendine sayı saymis sesini duyurmuş ogretmenler ve arkadaşları çok şaşırmışlar.. Birebir iletişime geçmese de farkedilmek istemiş.. Umarım umarım ki hepimizin çocukları bir an önce düzelir bu konuda
@@buketdogan1906 Bu arada buket hanım ayrıca uman bir çocuk ergen psikiyatsitsine de gideceğiz ondan da randevumuzu aldık. Bunun sebebi de nörolojik bir rahatsızlık olup olmadigina bakılacak tüm mr ve tahlilleri için. Burdan sürekli iletişimde kalalım.. Iyi Gunler dilerim
@@buketdogan1906 tabi ki paylaşırım Buket Hanım aynı üzüntüyü yaşıyoruz.. İnşallah düzelirler. Siz de süreci paylaşırsanız sevinirim 🙏 🥰
25 yaşındayım çocukken okula başlamadan önce varolan adını bir türlü koyamadığım sesizliğimdi topumun ailenin üstüne gelmesi cabası ilkokul öğretmenimden şiddet bile gördüm kadındı asla hakkımı helal etmiyorum aileme bile diyemedim 5 sene boyunca biraz biraz yendim ama bazı olay esnasında istemeden sessiz kalıp dilim tutuluyor sanki defalarca kendime kızdım kendimi suçladım
Oğlum 7 yaşında ve malesef birebir aynı. Dil sorunu var oky ama sınıfta ruh gibi kesinlikle konuşmuyor. Sınıfın en güzel yazı yazan, en efendi cocugu ama konuşmuyor. Öğretmenine video gönderdim ve adam şok olmuş ve eşiyle 10 kere izlemiş 😔 acilen önlem alicam teşekkür ederim
Ayşegül hanım merhaba
Benimde 9,5 yaşında kızım ilkokul başından beri böyle. Ne yaptınız nasıl bir tedavi uyguluyorsunuz? Teşekkürler
Benim oglumda öyle nasıl aştı niz bu durumu
? Teşekkürler.
ben de 4. sınıfa kadar konuşmadım bu selektif mutizm yüzünden ve size oğlunuz için birkaç tavsiye vereyim. nolur zorlamayın onu. nasıl konuşmasını sağlarsınız bilmiyorum ama sadece zorlamayın.
Benimde kızım 9 yaşında ayni şekilde.Bizde gecen sene videoyla öğretmenine sesini duyurduk.Şuan sadece dersle ilgili birşey sorunca kisa cevap veriyor.Almanyadayken özel öğretmenmis gibi ona hissettirilmeden oyun terapileri aldı.Kisa zamanda onlarla iletisime gectiydi.Tr.ye geldik malesef özel yerelere götürdük ama cocuga cok sende bir sorun var diye hissettirilen mekanlardi ve kesinlikle hicbir seansinda tek kelime etmedi.Bende götürmekten vazgectim.En cok korktuğum herhangi bir kötü mameleye maruz kalirsa yada haksizliga uğrarsa kendini savunamayip anlatamamasi.Çünkü kucukken 16yaşıma kadar bende öyleydim hissettiklerini cok iyi anlıyorum ve hicbirzaman farkliymis gibi yada neden konusmuyorsun,dilinimi yuttun,o konusmazki,...gibi cümleler sarfetmiyorum.Kendimden biliyorum cok konusmak istesemde birileri hep dilinimi yutmus derdi ve sanki sesim çıkmayacakmış gibi boğazımda dugumlenirdi.16imdan sonra yavas yavaş sectigim insanlar disindakilerle konustum ama hep zoraki.Suan 40 yasindayim hala zaman zaman beni neyin tuttuğunu bilmediğim bir cekingenlik olabiliyor.Annemde cocukluktan gençliğine kadar aynıymış..Bu bir lanet gibi...Rabbim ufacık yüreklerde yaralar travmalar oluşturacak olaylar yaşatmasin.
Bende de çocukken selektif mutizm vardı bir arkadaş edinene kadar bazen bu bir seneyi bulurdu sınıfta sesim çıkmaz, yerimden kalkmazdım. Ama arkadaş edinince de kimse beni tutamazdı ta ki o arkadaşım başka bir arkadaş bulana kadar😅 ondan sonra çok büyük hayal kırıklığı yaşardım. Ama yavaş yavaş aştım 20li yaşlarımda tek başıma daha sonra yol arkadaşları edinerek ülke ülke gezmeye başladım. Şuan çocuğum da da var ama sanırım benim gibi ağır değil çünkü ben genelde kendisini desteklerim okulun ilk gününden beri arkadaşları var, 5yaşında tiyatroya başladı onlarca kişinin içinde gösterime katıldı çok rahat şekilde rolünü yaptı. Karateye, yüzmeye gidiyor. Sadece öğretmenleri ile iletişim kurmakta zorlanıyor alışana kadar. Sevindiğim konu ben beden eğitimi derslerini bile hiç sevmezken aslında severdim ama arkadaşlarımın yanında takla atmak vs bana eziyet gibi gelirdi, çocuğum tüm aktivitelere bayıla bayıla katılır ve görevlerini yapar. Ona konuş vs demem sen çok güzel konuşuyorsun düşüncelerin çok güzel dedim, başkası yanında utangaç dediğinde hayır şuan bişeye kızdı derim. Ben çocukken birinin çekingen olduğumu anlamaması için çırpınırdım resmen sanki çekingen değilim sınıftaysam ders çalışıyor havasına girerdim o yüzden oğluma çegingenlik etiketini yapıştırmamaya çalışıyorum.
Buradaki yorumları okuyunca sevindim mi desem üzüldüm mü bilemedim. 8 yaşında bir kızımız var ve üç yıl önce anaokuluna başladığınızda konuşmadığını farkedip durumun üzerine gidince önce ben farkettim sonrada doktor ve selektif mutizm teşhisi kondu. Bu yıl ilkokul 1.sınıfı bitirdi öğretmen ile hep iletişim halinde sorunsuz bir dönem geçirmeye çalıştık. Ama hala bazı problemleri çözemedik,bu anlamda bize rehber olabilecek kimse çıkmadı karşımıza. Mesela benim kızım baba demiyor doğduğundan beri eşim bu duruma çok üzülüyor ama ne yapsak olmadı. Bengi Hanımın bu videosuna denk gelip özellikle yorumlarında okuyunca yanlız olmadığımı hissettim. Bengi Hanım dan randevu aldım ve randevu tarihimizi bekliyoruz şimdi. Siz neler yaptınız tecrübeleriniz benim için çok değerli. Çevremde bu tanıyı bile bilen yokken ne yapacağını bilememek bizim için çok zor maalesef 😔 Özellikle böyle çocukların yetişkinliğini merak ediyorum. Hepinize bolca sevgi gönderiyorum yolunuz ışık olsun✨🌻
Benim kizimada selektif mutizm tanısı konuldu 5 aydır özel eğitim merkezine gidiyoruz ve ilaç kullandı şimdi yabancılarla dahi konuşuyor yanlız konuşmada cümle kurmada eksikliği var inşallah onuda atlatırız erken tedavi çok önemliymiş yardımcı olmak istedim
Özel eğitim merkezi derken?
Merhaba oğlum da selektif mutizm. İlaç kullanıyor şu an. Özel eğitim merkezi nasıl bir yer neler yaptınız yardımcı olursanız sevinirim@@serra6769
ben de kendi çabamla aştım maalesef ve 30 yaşındayım ama anksiyete hala kaldı. ailem okumuş, görmüş insanlar ama bunu önemsemediler utangaç diye geçiştirdiler. onlara kızgınım ama yapıcak bi şey yok onlar da üzgün şu an ama olan oldu. lütfen ebeveynler dikkat etsinler. genetiğimde var ailem de aşırı koruyucu ben olmıyım kimler olsun 😐 ben susardım onlar konuşurdu ben dururdum onlar ne yapacağımı söylerlerdi. bu yaşımda hala zorlanıyorum ama farkında olduğum için hep aşmaya çalışıyorum zor oluyo ama oluyo bi şekilde. sosyalleşmeye insan tanımaya özen gösteriyorum. çok sıkıntı yaşıyorum ama dediğim gibi çabalıyorum. gerçi geçirdiğim zor dönemleri gelin bi de bana sorun. o depresyon o sosyal anksiyete..
Ben 10 yaşımdayım bu annemin telefonu bende bu hastalık var ve 2 gün önce halamla daha yeni konuşmaya başladım ben bu hastalık yüzünden hayatım karardı diyebilirim
8 yaşındaki kızımda epilepsi,DEHP,Oözel öğrenim güçlüğü var ve anlattığımız şeyler mevcut inşallah nöroloji dr.ve psikiyatri ile yakında tanı alacagiz inşallah yoktur ama çok eminim var😢😢
Bunun için hangi doktora başvurmalıyım 23 yaşındayım sesim kısık çıkıyor genelde ve anlattıgınız gibi az konuşurum konuşacak konu bulmaya çalışsam da bulamıyorum
sosyal fobi olabilir iyi bir psikolog ve psikiyatrla görüsmeni tavsiye ederm cünkü bende de ayni sorun var bende yeni yeni görüsüyorum
Anne çok mutlu və sağlam hamilelik süreci yaşamalıdır
çok mutlu yaşamak diye bir şey yok bir insan 9 ay boyunca mutluluk duygu durumda nasıl sabit kalsın allah aşkına ya
Çok güzel ve akıcı açıklayıcı bilgiler teşekkür ediyorum
Ogretmenlerimle, arkadaslarimla ve 7. Siniflardaki (7. sinifim) cogu kisiyle konusuyorum ama cekirdek ailem disinda diger aile bireylerim ve yabancilarla konusamiyorum. Bu secici konusmamazlik sayiliyor mu?
ben de böyleyim.. sınıfta en sessiz ve tek sessiz benim
Hiç kşmseylemi konuşmuyorsunuz sınıfta
@@deryacnarderyacnar3671 Yalnizca yakin arkadaslarimizla kankalarimizla konusabiliyoruz yoksa digerleri ile konusmada zorlaniyoruz
bende böyleyim ve artık böyle olmaktan bıktım
@@hereintheloversland benim arkadaşım yok ve 12.sınıfım
ay bi de niye konuşmuyosun demeleri yok mu deliricem
Bu konuyla ilgili tedavisiyle ilgili kitaplar önere bilirmisiniz?
Tesekkurler hocam
öğretmenseniz bu çocuğun evine ziyarette bulunun. okulda hiç konuşmayan çocuk evde yakınlaşabilir. şiir okurken şarkı söylerken ki videolarını çocuktan izin alarak arkadaşlarına izletebilirsiniz sınıfta..
13 yasinda bir çocuk var okulda benden 1 yaş büyük acaba olabilirmi öğretmenlerle de konuşmuyor tanımıyorum ama dikkat çekiyor
2. Sınıf Öğretmeniyim . Bir aydır görev yapıyorum ve bir öğrencim böyle. Çocuk tuvalete gitmek için izin isteyecekse bile kolumu çekiştirip benim tahmin etmemi bekliyor, kimse yok benimle biraz kitap okur musun desem de konuşmasını teşvik etmek için elimden geleni yapsam da çoğu zaman bu yeterli olmuyor. Okuyup okuyamadığını bile anlamıyorum şu an. Aileyi nereye yönlendirmem gerekiyor acaba
çocuğun evine ziyarette bulunun. okulda hiç konuşmayan çocuk evde yakınlaşabilir. şiir okurken şarkı söylerken ki videolarını çocuktan izin alarak arkadaşlarına izletebilirsiniz sınıfta..
@@irem6230 ne yazık ki çocuk ve ailesi taşındı. Umarım yeni okulunda daha iyi durumdadır.
merhaba, ileri yaşta bunu farkettiysek çocukluğumuzda böyle olduğumuzu ve halen de devam ediyorsa ne yapabiliriz
Erişkin dönemde devam edebilir. Sosyal Anksiyete olabilir. Bir uzmana görünmek gerekir.
Mutizm zamani ola bilərmi ki,cocuk 5 yaş,kak eləsin annəsinə və yuvada hic kimsəyə döyləməsin,şu mutizimmi?
Bengü Hanım dan nasıl randevu alabiliriz
Teşekkürler
Konusma eziyete donmemeli.
döndürülmemeli*
@@mccnchild abicm belki suclamak icin birilerini ariyor olabilirsin ama eger bunun ustesınden gelmek istiyorsan öncelikle anneni babani veya arkadaslarini seni bu duruma getirdigini düsündugun kisileri affetmekle baslasan senin icin iyi olur hersey pozitif dusunmekle baslar surekli birilerini suclamak hep negativ seyler dusunmek senin acindan iyi olmaz
@@borankocmusic ben konusma sıkıntısını önceden çekiyordum, üstesinden geldim yani. ama zaten konusmak benim için zor bir şeyken ailem tarafından işitme engelliler okuluna gönderilmekle tehdit edilmiştim. bunu unutmamı beklemeyin benden
selective mutism daima sanirim
Bu bende var ama yirmi yaşındayım
ben de 18'im varmı bilmiyorum özgüvenle alakalı sorunum yok ve kelime dağarcığım da baya geniş ama okulda o kadar sessiz ve yalnız oluyorum ki hoca adımı okuduğunda gözüm doluyor. bazı günler yakın arkadaşım olmasa tek kelime etmeden bitiyor.
@@senkosan4607 ben de öyleyim 😑
Evet bizim ailemiz fark edememiş küçükken ama ben hep böyleydim
@@yusufylmaz198 bu zamana kadar utangaç, içine kapanıktır diye geçiştiriyorduk ailem ve ben
@@yusufylmaz198 aynen öyle konuşmak istesem bile konuşamam az konuşurum bir şeyler beni durduruyor
Hahaha bende öyleydim
İnsan kimse seni anlamıyor sanıyor
Bu hastalığı psikiyatrist ile ancak aşabilirsiniz bizde öyle bir sorunla baş ettik atlattık çok şükür
Kimde bu sorun vardı acaba benimde çocuğumda var kaygilaniyorum tedavi olumlu sonuç verdi mi sureciniz nasıldı cevaplarsanız memnun olurum
@@buketdogan1906 bizdede aynı sorun var kızım okulda çok zor konusuyor. Dışarda yabancilarla konusmuyr çok üzülüyorum pedegoga götürdum bugün
@Ferhat TOPALOĞLU geç gördüm mesajları kusura bakmayın benim oğlum da vardı çocuk psikiyatrisine götürdüm ilaç kullandık geçti hamdolsun
@@Fatma-bd6mo marhaba hangi ilacı kullandınız acaba .bizde tedaviye başladık 6 yaşında kızım ve çok üzülüyorum
5 yaşındaki oğlum aile üyeleri dışında kimseyle konuşmuyor,evde mükemmel konuşan çocuk dışarda kimseyle konuşmuyor..kreşte farkettim şimdi anaokulunda orda da konuşmuyor..biz de psikiyatriste gideceğiz.. suretinizi anlatabilir misiniz?ne kadarlık zamanda düzeldi çocuğunuz, hep ilaç mı kullanacak?doktor nasıl terapiler yaptı