Nadezda Filippova-Johannes Brahms-Variaties op een thema van Paganini

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 28 жов 2024
  • video
    ©2023 FranklinStudioRony
    www.ronaldbergman.nl
    In de nieuwe serie 'Willem Brons presenteert' van de
    Stichting Eusebiuskring laat Willem Brons,
    de éminence grise onder de Nederlandse pianisten,
    het publiek kennismaken met succesvolle oud-studenten.
    Het concert van Nadezda Filippova in deze serie
    geeft een prachtig beeld van haar veelzijdigheid.
    Johannes Brahms
    Variaties op een thema van Paganini,
    boek twee opus 35 bestaande uit
    thema + 14 variaties (1863)
    In de 19e eeuw devalueerde de variatievorm
    in ernstige mate aangezien de meeste
    componisten in die tijd zich beperkten tot
    oppervlakkige virtuositeit en daarbij de
    muzikale inhoud verwaarloosden. Daarbij werd
    ook de relatie met het variatie-thema steeds vager.
    Brahms wilde hier paal en perk aan stellen en
    besloot daarom uitsluitend variaties te componeren
    waarbij de harmonisch/metrische structuur van
    het basisthema gehandhaafd werd. Ook zag hij
    kans variaties op een zinvolle manier te groeperen
    waardoor de samenhang binnen het geheel
    opmerkelijk versterkt werd. In feite keerde Brahms
    op deze doordachte manier terug naar de
    principes van de door hem zo bewonderde
    componisten Bach, Mozart, Beethoven en Schubert.
    Er wordt dikwijls verondersteld, dat Brahms in zijn
    Paganini-variaties virtuositeit vooropgesteld heeft.
    lk weet dat niet zo zeker. Het is eerder zo, dat in
    iedere variatie aspecten van de zo specifieke
    schrijfwijze van Brahms aan bod komen en dan is
    virtuositeit wel degelijk onmisbaar. Bij die
    karakteristieke schrijfwijze denk ik vooral aan
    gecompliceerde dubbelgreep-passages,
    grote sprongen, gecompliceerde polyritmiek
    waarbij vooral de linkerhand bepaald niet
    gemakkelijk te spelen is. Ook neigt de schrijfwijze
    van Brahms altijd naar de polyfonie met veel
    aandacht voor een fraaie stemvoering. Brahms,
    die als geen ander de principes van de klassieke
    componisten ten aanzien van vorm en structuur
    begreep en meesterlijk hanteerde, had ook een
    romantisch hart en dat blijkt uit de
    poëtische 3e,12e en 13e variatie. Verrassend
    is de laatste variatie, die als enige gebaseerd is op een
    vrijere structuur en waar Brahms tot vier keer toe
    een aanzet geeft tot een viertal totaal
    nieuwe variaties. Al met al een briljant, vitaal,
    haast overmoedig slot.
    Willem Brons 18 april 2023

КОМЕНТАРІ •