Francuskie słowo pincette ‘małe szczypce’ przeniknęło do polszczyzny dosyć późno, bo dopiero w XX wieku. Po reformie ortograficznej z 1936 roku ustalono dwa wariantywne sposoby jego zapisu: pinceta i pinseta (oba wymawiało się w ten sam sposób, a mianowicie [pęseta] albo [penseta], o czym świadczy pochodna od nich forma zdrobniała zapisywana w tym czasie pensetka). Formy pęseta, pęsetka są już powojenne, zastąpiły wyrażenia pinseta, pensetka. Powodem tej zmiany była zapewne dbałość o poprawną, nierodzącą trudności wymowę, co zresztą było naturalną konsekwencją pierwszej zmiany ortograficznej (c na s), zaakceptowanej w 1936, oraz wiązało się z koniecznością ujednolicenia formy podstawowej ze zdrobniałą. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego notuje już wyłącznie warianty pinceta, pincetka, nawiązujące do oryginalnej (i zadomowionej w polszczyźnie) grafii, oraz pęseta, pęsetka, zbliżone wymową do oryginalnego brzmienia. Taki stan przekazują również słowniki współczesne (por. Inny słownik języka polskiego, którego redaktorem jest M. Bańko).
Jak już to penseta BOSzzz kto was uczy pisać i czytać 😮
No właśnie nie, pisze się i mówi pęseta lub pinceta/pincetka. Zamiast pisać sfrustrowane bzdury, skorzystaj czasem ze słownika ☺️✌️
@@HaftowaBaba każdego traktujesz tak grubiańsko i obrażasz?
Tylko tych którzy pierwsi mnie obrazili. Daje tyle ile dostaję ✌️✨
Francuskie słowo pincette ‘małe szczypce’ przeniknęło do polszczyzny dosyć późno, bo dopiero w XX wieku. Po reformie ortograficznej z 1936 roku ustalono dwa wariantywne sposoby jego zapisu: pinceta i pinseta (oba wymawiało się w ten sam sposób, a mianowicie [pęseta] albo [penseta], o czym świadczy pochodna od nich forma zdrobniała zapisywana w tym czasie pensetka). Formy pęseta, pęsetka są już powojenne, zastąpiły wyrażenia pinseta, pensetka. Powodem tej zmiany była zapewne dbałość o poprawną, nierodzącą trudności wymowę, co zresztą było naturalną konsekwencją pierwszej zmiany ortograficznej (c na s), zaakceptowanej w 1936, oraz wiązało się z koniecznością ujednolicenia formy podstawowej ze zdrobniałą. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego notuje już wyłącznie warianty pinceta, pincetka, nawiązujące do oryginalnej (i zadomowionej w polszczyźnie) grafii, oraz pęseta, pęsetka, zbliżone wymową do oryginalnego brzmienia. Taki stan przekazują również słowniki współczesne (por. Inny słownik języka polskiego, którego redaktorem jest M. Bańko).
@@HaftowaBaba a w którym toż momencie ja cię obrazilam