Қасду куштор ва фитна дар ислом аз оғоз то ба имрӯз идома дорад ва сабабҳои аслии ин, олуда будани дини ислом ба сиёсат аст,яъне барои расидан ба қудрату давлат.@@TURAJONTV
@@TURAJONTV Офарин бародар ба дониши ва фаҳмиши шумо ❤. Ман ҳамчун як Шиаи Исмоили бо эҳтироми беандоза аз ҳар се халифаҳои рошиддин қоил ва рози ҳастум, бисёр хизматҳои бе андоза доранд барои дини мубини Ислом.
Салом алекум. Аз одоби исломӣ ва суннати Паёмбар Муҳаммад (с) аст, ки ҳар сухан бо салом оғоз шавад. Умедворам Худованд моро ва шуморо дар роҳи ҳақ хидоят кунад. Уламои мо таърихи Исломро бо далелу бурҳонҳои мустаҳкам баён мекунанд, то мардум аз гумроҳӣ дур бошанд. Амри маъруф ва наҳйи мункар як фарзест, ки ҳар як мусулмон бояд ба он амал кунад. Агар коидаҳои динии мо ба шумо писанд нест, метавонед ба саҳифаҳо ва манбаъҳое муроҷиат кунед, ки ақидаи шумо ба онҳо мувофиқ аст. Аллоҳ ҳамаи моро дар роҳи рост устувор гардонад! (Админи. шабака)
ей бесавод ту масалаи табар мусулмон кардан да Ҳазрати Усмона Ҳазрати Умар катий фарқ накардосий ту шайтон ай куҷо хондий ин малумотора масалаи Қурона дигар кун кардан да ҳеҷ кий ҷурат накардас ва намекунад ҳам кий тем боле Ҳазрати Усмон ❗❗❗
БАРОИ АЛЛОХ ҶАЛЛА ҶАЛОЛАҲУ УСТОД ШУМОРО ДУСТ МЕДОРАМ.
АЛЛОҲИ МУТАЪОЛ БА ШУМО ИЗНИ ШАФОАТ ДИҲАД ВА АЗ ШАФОАТАТ МАНИ ГУНАҲКОР РО НАСИБ НАМОЯД.
ВА АЛЛОҲ СУБҲОНАҲУ ВА ТАЪОЛО ДУШМАНОНУ БАДХОҲОНИ ШУМОРО НЕСТУ НОБУД ГАРДОНАНД
ОМИН
ОМИН
ОМИН
Аллохи мехрубон шумора нигахбон бошад ба падару модари шумо хазор рахмат оби дида мекунем аллох аз фитнаи душман милати мусалмони дуньёро нигахбон бошад
Шерои
Аллох.худованд.нигахбонатонбошад
Машааллах бехтаринай хазрат саломат бошен
МошоАллоҳ☝️☝️☝️🤲🤲🤲🤲🤲😢😢
Зинда бошед устод МО шуморо дуст медорем джазакаллоху хайран Касиро
Ахсан устод як чахон ташакур бисёр хубгуфти
25:40 Мошоаллох ❤❤❤
Зинда бошед рахмат ❤❤❤
Саломат бошед устози азиз❤
Боракалох эшон
Душманони Ҳасан Ҳусен Модарам Фотима с душманони Расули Худо аст ва дустонашон дустони Расули Худо с а ва Оли ва саллам аст
Салом алеким.
Дар мазҳаби Ҳанафӣ ва аҳли суннат, эҳтироми хонадони Паёмбар Муҳаммад (с) (Аҳли байт) яке аз рукнҳои муҳими ақида мебошад. Ҳасан (р), Ҳусайн (р) ва модарашон ҳазрати Фотима (р) ҳамчун узви Аҳли байт (хонадони Паёмбар) мақоми баланд ва эҳтироми хосса доранд. Дӯст доштани онҳоро ҳамчун нишонаи дӯстии ҳақиқӣ бо Паёмбар (с) медонанд.
Дидгоҳи аҳли суннат дар мавриди дӯстӣ ва душманӣ бо Аҳли байт:
1. Дӯстӣ бо Аҳли байт:
Дар аҳли суннат, дӯст доштани Аҳли байт (Хазрати Алӣ (р), Фотима (р), Ҳасан (р), Ҳусайн (р) ва дигарон) як амалест, ки онро ҳамчун ҷузъи муҳаббати самимӣ ба Паёмбар (с) медонанд. Онҳо беҳтарин намунаҳои Ислом ҳастанд, ва дӯсти онҳо нишонаи муҳаббат ба Паёмбар (с) ва муҳаббат ба дин аст.
Ҳадисҳои зиёд ҳастанд, ки Паёмбар (с) хонадони худро дӯст медошт ва дигаронро низ ба дӯстии бо онҳо ташвиқ мекард. Аз ҷумла ривояти маъруфе, ки Паёмбар (с) фармудааст:
“Ҳасан ва Ҳусайн сарварони ҷавонони аҳли ҷаннат ҳастанд.”
(Саҳеҳи Бухорӣ ва Саҳеҳи Муслим)
Ин баёнгари мақоми бузурги онҳо дар назди Аллоҳ ва дар дили мусалмонон аст.
2. Душманӣ бо Аҳли байт:
Дар аҳли суннат, душманӣ бо Аҳли байт ҳамчун як амали носавоб, хилофи дин ва хилофи муҳаббати Паёмбар (с) ҳисобида мешавад. Агар касе нисбат ба хонадони Паёмбар (с) бадбинӣ дошта бошад ё онҳоро таҳқир кунад, онро ҳамчун таҳқир ба Паёмбар (с) медонанд. Ҳазрати Муҳаммад (с) борҳо таъкид кардааст, ки муҳаббати Аҳли байт ҷузъи муҳаббати ӯст, ва душманӣ бо онҳо хилофи риштаи дӯстии бо Ислом аст.
Ривоят аз Паёмбар (с) вуҷуд дорад, ки фармудааст:
“Ҳар кӣ Ҳасан ва Ҳусайнро дӯст дорад, ӯ маро дӯст доштааст, ва ҳар кӣ онҳоро душман дорад, ӯ маро душман доштааст.”
Аз нигоҳи мазҳаби Ҳанафӣ:
Мазҳаби Ҳанафӣ, ки қисми аҳли суннат аст, низ бар ин ақида аст, ки эҳтиром ва муҳаббати хосса нисбат ба Аҳли байт бояд дар дилҳои мусалмонон ҷой дошта бошад. Ҳар гуна душманӣ бо хонадони Паёмбар (с) ҳамчун хилофи ақоиди дурусти Ислом ва суннат ба шумор меравад.
Хулоса:
• Дӯстони Ҳасан, Ҳусайн ва ҳазрати Фотима (р) дӯстони Расули Худо (с) мебошанд.
• Душманони онҳо душманони Паёмбар (с) ҳисоб мешаванд, ки ин хилофи таълимоти Ислом ва муҳаббати ҳақиқӣ ба Паёмбар (с) аст.
Пас, эҳтироми онҳо ва пешгирӣ аз душманӣ бо Аҳли байт яке аз усулҳои муҳими мазҳаби Ҳанафӣ ва аҳли суннат мебошад.
(Админи шабака)
Ки аст домлло чином дорад❤
Эшони Маҳмудҷон бародари Эшони Нуриддинҷон
Али хаккасту рост
❤❤❤❤❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Перви коммент ураа
Ин видео соли чандум бошад бародаро касе дона нависан
@@musoaliAliev с 2007 ум сол
Аҳлу байти паёмбар с Милсли паёмбар бобояшон Мухласин ҳастан?
Салом алекум.
Аз нигоҳи аҳли суннат ва махсусан мазҳаби Ҳанафӣ, Аҳли байт - ки ҳазрати Алӣ (р), ҳазрати Фотима (р), ҳазрати Ҳасан (р), ва ҳазрати Ҳусайн (р) ва дигар аъзои хонадони Паёмбар Муҳаммад (с)-ро дар бар мегиранд - дорои мақоми махсус ва эҳтироми баланди динӣ мебошанд. Онҳо ҳамчун аъзои хонадони Паёмбар (с) дӯст дошта мешаванд ва дорои тақво, фазилат ва мақоми хосса дар Ислом ҳастанд.
Мафҳуми “Мухласин” дар Қуръон ва Ислом:
Дар Қуръон, истилоҳи “мухласин” (муқлисин) ба маънои шахсоне истифода мешавад, ки Аллоҳ онҳоро аз ҳар гуна гуноҳ пок карда ва онҳоро барои худ ихтисос додааст. Ин мафҳум ба шахсоне ишора мекунад, ки самимона ба Аллоҳ хидмат мекунанд ва дар бандагии Худо хос ҳастанд.
Аҳли байт ва мафҳуми “мухласин”:
Аз нигоҳи аҳли суннат, аъзои Аҳли байт, ба мисли ҳазрати Алӣ (р), ҳазрати Фотима (р), ҳазрати Ҳасан (р) ва ҳазрати Ҳусайн (р) ҳамеша намунаҳои олӣ аз имон, тақво ва садақати динӣ буданд. Ҳадисҳои зиёде вуҷуд доранд, ки ба покии онҳо ишора мекунанд. Масалан, ривояти маъруфи “Ҳадиси Кисо” (ҳадиси чодар), ки дар он Паёмбар (с) барои Аҳли байт дуо мекунад ва онҳо ба василаи дуои Паёмбар (с) аз ҳар гуна нопокӣ пок дониста мешаванд:
“Худо мехоҳад, ки аз шумо, эй Аҳли байт, ҳар гуна палидиро дур кунад ва шуморо комилан пок кунад.”
(Сураи Аҳзоб, ояти 33)
Аз ин оят ва ривоятҳо чунин бармеояд, ки Аҳли байт дорои фазилати махсус ҳастанд ва дар ҳақиқат намунаҳои покиву тақво мебошанд. Вале, аҳли суннат онҳоро ҳамчун инсонҳои бо тақво, вале на “мухлас” ба маъное, ки масунияти куллӣ дошта бошанд, мебинанд. Яъне, онҳо мисли дигар инсонҳо метавонанд итоат кунанд ва мисли ҳар мусалмон бояд кӯшиши бандагӣ ва такомули динӣ кунанд.
Хулоса:
Дар аҳли суннат, Аҳли байт ҳамчун инсонҳои пок, тақводор ва намунавӣ барои мусалмонон шинохта мешаванд. Ҳарчанд онҳо мақоми баланди динӣ доранд ва дар байни саҳобаҳо ҳамчун наздиктарин хешони Паёмбар (с) эҳтиром доранд, онҳоро мухлис (масуниятёфта) намедонанд. Аҳли суннат ба покии динии Аҳли байт ва муҳаббат ба онҳо таъкид мекунанд, вале мафҳуми “мухласин” дар Ислом танҳо барои шахсони махсусест, ки Аллоҳ онҳоро аз ҳар гуна гуноҳ пок карда ва барои вазифаи хосса интихоб намудааст.
(Админи шабака)
Шери нари да боваҷон
Устод барои чи часади Алиро найофтанд. Ва чаро фотимаро пинхони ба хок супориданд.
Ман сунимазхаб иншоолох мусалмонам.,
Салом алекум.
Масоили таърихӣ ва ихтилофоти замонҳои гузашта, ба монанди масъалаҳои дафни ҳазрати Алӣ (р) ва ҳазрати Фотима (р), гарчанде ҷолибанд, дар асли имон ва ақидаи мусалмонҳо таъсири мустақим надоранд. Он чизе, ки дар асли дин муҳим аст, асосҳои имон, амалҳои дуруст ва ибодатҳои мувофиқ ба суннати Паёмбар (с) мебошанд.
Вақтро ба масъалаҳое сарф кардан, ки ба беҳбудии уммат ва ҷомеа мусоидат мекунанд, мисли даъват ба амалҳои солеҳ ва кӯмак ба дигарон, барои мусалмон муҳимтар аст. Мусалмон бояд саъй кунад, то дар хидмати ҷомеа, оила, ва пайравии дуруст аз таълимоти Ислом бошад. Таълим додани фарзандон, хидмати волидон, даъват ба сӯи Худо ва ҳалли мушкилоти рӯзмарра бояд афзалият дошта бошанд.
Албатта, донистани таърихи Ислом ва ривоятҳо метавонад дониши моро ғанӣ гардонад, аммо муҳимтар аз ҳама, амалӣ кардани таълимоти Қуръон ва суннат дар ҳаёти рӯзмарра аст.
--------------------------------------------------
Масъалаи дафн ва пайдо нашудани ҷасади ҳазрати Алӣ (р) ва инчунин дафни пинҳонии ҳазрати Фотима (р), ки дар таърих ва ақидаи исломӣ ҷой доранд, дар аҳли суннат ва шиъа бо назарҳои гуногун шарҳ дода мешавад. Барои шарҳи ҳар як аз ин мавзӯъҳо аз нигоҳи аҳли суннат, чунин метавон гуфт:
1. Чаро ҷасади ҳазрати Алӣ (р) пайдо нашуд?
Ҳазрати Алӣ (р) баъд аз захмӣ шудан дар натиҷаи қасди сӯиқасд дар Куфа, дар соли 661 милодӣ, даргузашт. Баъд аз марги ӯ, фарзандонаш, аз ҷумла ҳазрати Ҳасан (р) ва Ҳусайн (р), тибқи ривоятҳо ҷасади ӯро пинҳонӣ ба хок супориданд. Сабаби дафни пинҳонӣ ин буд, ки дар он замон фитна ва ихтилофоти сиёсӣ дар миёни уммат зиёд буд ва хавфи таҳқири қабри ҳазрати Алӣ (р) ё истифодаи сиёсии он вуҷуд дошт. Ба ҳамин хотир, макони дафни ҳазрати Алӣ (р) махфӣ нигоҳ дошта шуд, то аз ҳар гуна беэҳтиромӣ ва хатарҳои дигари сиёсӣ ҳифз гардад.
Аз нигоҳи аҳли суннат, ҳурмат ва эҳтироми шахсиятҳои исломӣ, махсусан саҳобаҳо ва аҳли байт, аз аҳамияти хос бархурдор аст. Махфӣ дафн кардани ҳазрати Алӣ (р) яке аз тадбирҳое буд, ки барои ҳифзи шахсияти ӯ аз эҳтимоли фитнаҳо ва таҳқирҳои баъдӣ гирифта шуд.
2. Чаро ҳазрати Фотима (р) пинҳонӣ дафн карда шуд?
Ҳазрати Фотима (р), духтари Паёмбар (с) ва ҳамсари ҳазрати Алӣ (р), баъд аз вафоти падараш (Паёмбар) дар соли 632 милодӣ даргузашт. Бисёр ривоятҳо мегӯянд, ки ҳазрати Фотима (р) ба ҳазрати Алӣ (р) васият карда буд, ки ӯро шабона ва пинҳонӣ дафн кунад ва аз ширкат кардани баъзе шахсиятҳо дар дафни ӯ худдорӣ шавад. Дар мазҳаби аҳли суннат, сабабҳои васияти ҳазрати Фотима (р) асосан ба эҳсосоти шахсӣ ва равобити баъдӣ дар миёни саҳобаҳо рабт дода мешаванд.
Ҳазрати Фотима (р) баъд аз вафоти Паёмбар (с) бо баъзе саҳобаҳо ихтилофи фикрӣ дошт, махсусан дар масъалаи мерос ва Фадак (замине, ки ӯ аз падараш мерос мехост). Ин ихтилофҳо дар ниҳоят сабаб шуданд, ки Фотима (р) мехост дафни ӯ дар оромӣ ва пинҳонӣ сурат гирад.
3. Мавқеи аҳли суннат дар бораи ин масъалаҳо
Аҳли суннат бо эҳтироми бузург ба шахсияти ҳазрати Алӣ (р) ва ҳазрати Фотима (р) менигарад. Дар суннат таъкид шудааст, ки ҳамаи саҳобаҳо ва аҳли байт бо вуҷуди баъзе ихтилофҳо, шахсиятҳои муқаддас ва бузурганд. Дар мавриди ин ду шахс, ки аҳли байти Паёмбар (с) мебошанд, эҳтиром ва муҳаббати хоса вуҷуд дорад. Аҳли суннат ихтилофҳои баъдиро ба унвони ихтилофоти сиёсию иҷтимоӣ мебинад ва онҳоро бо эҳтироми осоиштаи таърихӣ меомӯзад.
Аз ин рӯ, дар таърихи аҳли суннат, дафни пинҳонӣ ва пайдо нашудани ҷасадҳо бештар ба сабабҳои амниятӣ ва нигоҳ доштани ҳурмати шахсиятҳо рабт дода мешавад, на ба масъалаҳои мазҳабӣ ё ақидатӣ.
(Админи шабака)
@@user-bu5qd1jg4v ихтилоф фитна нофахми хаворичихо фитнаи яхуд бо сардори ибни сабаи яхуди
@@TURAJONTV бародар админ аллох нигахбони шумо бошад ба падару модари шумо хазор рахмат сарбаланд бошед
Қасду куштор ва фитна дар ислом аз оғоз то ба имрӯз идома дорад ва сабабҳои аслии ин, олуда будани дини ислом ба сиёсат аст,яъне барои расидан ба қудрату давлат.@@TURAJONTV
с первого дня смерти Мухаммада он бегал за власть,бог накажет его и его друзья.
Бале дуруст қайд кардед. МошоАллоҳ
Муовия чи кора бд?
Байат дар ғадира хума фаромуш кардан бо иҷа байат накардан набарот шапидан калаву пуст сар ббрр бача 13то15одам мурд дрстми ?
Али Ҷонишин бд набд ҳами мавзура чи меген шмо ғадири хум ҷонишин таин шидабд ёки дусти кнен бо али? Ҳаронем дар ин гапу чапо? ?
Салом алекум
Саволҳои шумо дар бораи мавзӯъҳои хеле муҳим ва пуршиддати таърихӣ мебошанд, ки ба ихтилофоти байни мусалмонон пас аз вафоти Паёмбари Ислом (с) марбутанд. Ин мавзӯъҳо асоси бисёр баҳсҳои тӯлонӣ ва назарҳои гуногунро дар таърих ва мазҳабҳои гуногуни исломӣ ташкил медиҳанд.
1. Ҳодисаи Ғадири Хум
Ғадири Хум воқеае мебошад, ки баъд аз Ҳаҷҷи Видоъ, Паёмбари Ислом (с) ҳангоми бозгашт дар маконе бо номи Ғадири Хум истод ва ҳазрати Алӣ (р)-ро дар пеши мардум гиромӣ дошт. Он ҷо Паёмбар (с) сухане гуфт, ки мазмуни он аз тарафи гурӯҳҳои гуногун фарқ карда тафсир мешавад.
Мавқеи Шиъаҳо: Шиъаҳо эътиқод доранд, ки дар Ғадири Хум Паёмбар (с) ҳазрати Алӣ (р)-ро ба таври расмӣ ҳамчун ҷонишини худ таъин кард. Онҳо ба ривояти машҳур такя мекунанд, ки Паёмбар (с) гуфтааст: «Ман кунту маулаҳу фаҳаза Алӣ маулаҳу», яъне “Ҳар кӣ ман мавлои ӯ ҳастам, пас Алӣ мавлои ӯст.”
Мавқеи Аҳли Суннат: Сунииҳо эътиқод доранд, ки ҳодисаи Ғадири Хум на ба маънои таъини халифа, балки ба маънои таъкиди муҳаббат ва эҳтиром ба ҳазрати Алӣ (р) буд. Онҳо мегӯянд, ки маънои суханони Паёмбар (с) ин буд, ки Алӣ (р) шахси муҳтарам ва дӯсти тамоми мусалмонон бошад, аммо ин лаҳза таъини хилофат набуд.
2. Байъат ва ҳодисаҳои баъдӣ
Баъд аз вафоти Паёмбар (с), масъалаи хилофат ба як мавзӯи баҳснок табдил ёфт. Дар Сақифа ҳангоми интихоби халифа, баъзе саҳобаҳо ҳазрати Абубакр (р)-ро ҳамчун халифа интихоб карданд. Ҳазрати Алӣ (р) дар аввал ба ин интихоб мухолиф буд, аммо баъдан ба хилофати ҳазрати Абубакр (р) ва сипас ҳазрати Умар (р) ва Усмон (р) байъат кард.
3. Ҳодисаҳои баъдӣ ва фитнаҳо
Ихтилофҳои сиёсӣ ва иҷтимоӣ дар Ислом баъд аз вафоти Паёмбар (с) боиси пайдо шудани шиддат ва ҷангҳои дохилӣ шуданд. Шӯриши баъзе гурӯҳҳо дар давраи ҳазрати Усмон (р) ва баъдтар дар давраи ҳазрати Алӣ (р) нишон дод, ки ихтилофоти сиёсӣ ва фикрӣ дар миёни мусалмонон вуҷуд дошт.
Хулоса:
Ин саволҳо баҳсҳои мазҳабӣ ва таърихӣ доранд, ки дар байни суннӣ ва шиъаҳо ихтилофоти бузурге ба вуҷуд овардаанд. Мавқеи аҳли суннат таъкид мекунад, ки ҳазрати Алӣ (р) халифа шуд, аммо шӯришиҳо ва ҷангҳои дохилӣ ба вазъияти шадиде расонданд. Шиъаҳо таъкид мекунанд, ки ҳазрати Алӣ (р) ба таври расмӣ аз тарафи Паёмбар (с) таъин шуда буд.
(Админи шабака)
@@TURAJONTV саломат бошед. Салому салавоти Худо бар Муҳаммад Оли Муҳаммад с а ва Оли ва саллам Охиронаш Маҳди а
Дар мазҳаби Ҳанафӣ ва умуман дар аҳли суннат, фиристодани салавот бар Паёмбар Муҳаммад (с) як амалест, ки аҷру савоби бузург дорад ва тибқи суннати Паёмбар (с) аст. Аммо дар бораи салавоте, ки шумо ном бурдед (бо зикри номи Маҳдӣ (а) ва дигар ҷузъиёти иловагӣ), дар мазҳаби Ҳанафӣ чунин салавот маъмул нест ва бештар дар доираҳои мазҳаби шиъа маъмул аст.
Дар мазҳаби Ҳанафӣ, тавсия мешавад, ки салавотро тибқи суннати Паёмбар (с) фиристод. Шакли машҳури салавот, ки дар аҳли суннат, аз ҷумла мазҳаби Ҳанафӣ, маъмул аст, ин аст:
“Аллоҳумма солли ало Муҳаммадин ва ало оли Муҳаммад, камо соллайта ало Иброҳима ва ало оли Иброҳим, иннака Ҳамидун Маҷид.”
(Аллоҳ! Бар Муҳаммад ва хонадони Муҳаммад салавот фирист, чунон ки бар Иброҳим ва хонадони Иброҳим салавот фиристодӣ. Ба ростӣ, Ту Ситоишшуда ва Ҷалолмандӣ.)
Ин салавот дар намоз ва берун аз намоз хонда мешавад ва дар ҳадисҳо тасдиқ шуда, ба он тавсия шудааст.
Оё зикри номи Маҳдӣ (а) дар салавот дуруст аст?
Дар аҳли суннат, Маҳдӣ (а) ҳамчун яке аз шахсиятҳои охирзамонӣ эътироф шудааст, аммо ӯ на ҳамчун шахсияте ки дар салавот зикр шавад. Салавот танҳо бар Паёмбар Муҳаммад (с) ва хонадони ӯ фиристода мешавад, чунон ки дар суннат омадааст. Зикри Маҳдӣ дар салавот маъмул ва мустаҳаб нест, зеро дар аҳли суннат барои дуо ва салавот намунаҳои мушаххас аз суннат мавҷуданд.
Тавсияи асосӣ:
Шумо ҳамчун пайрави мазҳаби Ҳанафӣ, метавонед ба салавоте, ки дар ҳадисҳо ва суннат тасдиқ шудааст, пойбанд бошед, ки онро хондан дар намоз ва берун аз намоз аҷру савоби зиёд дорад. Беҳтар аст, ки аз иловагиҳо ва тағйироте, ки дар суннати Паёмбар (с) ва саҳобаҳо ривоят нашудаанд, худдорӣ кунед.
Агар савол ё баррасии иловагӣ дошта бошед, ман омодаам кӯмак кунам! (Админи шабака)
@@TURAJONTV Офарин бародар ба дониши ва фаҳмиши шумо ❤. Ман ҳамчун як Шиаи Исмоили бо эҳтироми беандоза аз ҳар се халифаҳои рошиддин қоил ва рози ҳастум, бисёр хизматҳои бе андоза доранд барои дини мубини Ислом.
Шумо шохиди хаму хаводис будед ?
Спд таьрихчи сад хел навиштай ай ибни Саьд сар кадаги то шумо барои як бурда нони муфти дастархони мардум ва як просмотр булбулзабони мекнен
Тавба кунед ,ки худатон дар ягон фитна наафтед.У мардако ай тани хдшон чавоб метан
Шумо бародар дар фикри саволу чавоби хтон бошен !!!!!!
Салом алекум.
Аз одоби исломӣ ва суннати Паёмбар Муҳаммад (с) аст, ки ҳар сухан бо салом оғоз шавад.
Умедворам Худованд моро ва шуморо дар роҳи ҳақ хидоят кунад. Уламои мо таърихи Исломро бо далелу бурҳонҳои мустаҳкам баён мекунанд, то мардум аз гумроҳӣ дур бошанд. Амри маъруф ва наҳйи мункар як фарзест, ки ҳар як мусулмон бояд ба он амал кунад. Агар коидаҳои динии мо ба шумо писанд нест, метавонед ба саҳифаҳо ва манбаъҳое муроҷиат кунед, ки ақидаи шумо ба онҳо мувофиқ аст. Аллоҳ ҳамаи моро дар роҳи рост устувор гардонад!
(Админи. шабака)
Усмон ягон хазрат набуд.Одами халим хам набуд.Кулли мардумро табар мусулмон кард.Охируламр хост дар Курьон тагьирот дарорад,ки инхакки вай набуд.Шахси худсару магрур буд.
Ҳазрати Усмон ибни Аффон (ра) яке аз саҳобагони бузурги Паёмбар (с) ва халифаи рошидин аст. Тӯҳмат ба ӯ, аз рӯи шариат, гуноҳи кабира (гуноҳи бузург) ба ҳисоб меравад. Бе далел ва асос ба шахси мӯъмин тӯҳмат кардан дар Ислом манъ шуда, чунин амале қатъиян маҳкум аст:
“Ва касоне, ки мардону занони покдоманро бидуни далел тӯҳмат мекунанд, дар дунё ва охират лаънат шудаанд…” (Сураи Нур, ояти 23).
Тӯҳмат кардан ва беадолатӣ дар ҳаққи дигарон, махсусан саҳобагони Паёмбар (с), гуноҳи бузург аст. Ҳар касе, ки чунин амалро анҷом медиҳад, бояд тавба кунад ва аз Худованд омурзиш талабад. Худованд тавбакунандагонро дӯст медорад ва дарҳои раҳмати худро ҳамеша боз медорад:
“Ва касоне, ки чун гуноҳе кунанд ё ба худ ситаме расонанд, Худоро ба ёд оранд ва барои гуноҳони худ омурзиш хоҳанд…” (Сураи Оли Имрон, ояти 135).
Тавба кардан ва дуруст кардани гуноҳҳо сабаби наҷоти инсон аст.
(Админи шабака)
С.. Ту худо зада тарихи и лома нахондай
Э чркак ту ягон яхуди набоши?
Ҳазрати Усмон ҳамин қадар раҳмдил ҳамин қадар хоксор инсон будагиан кий ақалан вақте кий ҳамун падарлантҳои кий Халиф будани вай касро намехостан аз шаҳри Бпсра ба сари ин одам одами бисер меояд вай одам ақалан руст намешад канизҳояшон мегуян биен гурезем вай инсон мегуян барои чий вай инсонҳо маро намеҳостиян даваташ кунен меҳмон кунен мегуйан афсӯс кий вай ланатиҳо бо зурий худсарона дар ҷойи хобгоҳашон шамшер шап мекунан Ҳазрати Усмонро дар дасташон Қурони Каримро гирифтан ҳам душманҳо хуншор мекунан 😢🤲☝️
ей бесавод ту масалаи табар мусулмон кардан да Ҳазрати Усмона Ҳазрати Умар катий фарқ накардосий ту шайтон ай куҷо хондий ин малумотора масалаи Қурона дигар кун кардан да ҳеҷ кий ҷурат накардас ва намекунад ҳам кий тем боле Ҳазрати Усмон ❗❗❗
Рахмат ба падару модаратон
Дар Курьон навишта шудаст занхои пайгамбар бояд аз хона набароянд, чаро Оиша (ра) баромад ва бар зиди хазрати Али (ра) чанг элон кард?
Саволи шумо ба як мавзӯи ҳассос ва муҳим дар таърихи Ислом дахл дорад, ки пас аз вафоти Паёмбар Муҳаммад (с) ба амал омадааст. Барои ҷавоб додан ба ин савол, мо бояд ба оятҳои Қуръон, ҳадисҳои саҳеҳ ва воқеаҳои таърихӣ муроҷиат кунем, то далелҳои пурра ва возеҳ дарёфт намоем.
Ояти Қуръон дар бораи занони Паёмбар (с)
Қуръон дар сураи Ал-Аҳзоб, ояти 33, ба занони Паёмбар (с) дастур медиҳад:
“Ва дар хонаҳои худ бимонед ва ҳамчун замони ҷоҳилияти аввалӣ зоҳир нашавед, ва намозро барпо доред, закот диҳед ва Худоро ва Расулашро итоат кунед. Худованд мехоҳад, ки аз шумо, эй аҳли байт, нопокиро дур кунад ва шуморо поку покиза гардонад.” (Қуръон, 33:33)
Ин оят як дастури махсус барои занони Паёмбар (с) аст, ки онҳо бояд одоби муайяне дошта бошанд ва бештар дар хонаҳои худ бимонанд, то мисли замони ҷоҳилият зиндагонӣ накунанд.
Чаро Оиша (ра) аз хона баромад ва дар ҷанги Ҷамал иштирок кард?
Ҷанги Ҷамал як воқеаи таърихӣ буд, ки дар соли 656 милодӣ (36 ҳиҷрӣ) сурат гирифт. Ин ҷанг байни қувваҳои Оиша (ра), Талҳа ва Зубайр аз як тараф ва ҳазрати Али (ра) аз тарафи дигар сурат гирифт. Савол ба миён меояд, ки чӣ сабаб шуд, ки Оиша (ра), ки ба унвони яке аз занони Паёмбар (с) бояд дар хона мемонд, дар чунин як ҷанг иштирок кард.
1. Нияти Оиша (ра)
Оиша (ра) бо нияти пок ва эҳсоси масъулият дар ин вазъияти мураккаб амал кард. Баъд аз қатли халифаи севум, Усмон ибни Аффон (ра), уммат ба тафриқа дучор шуд ва муноқишаҳои сиёсӣ дар байни мусалмонон сар зад. Оиша (ра) мехост, ки интиқоми қотилони Усмон гирифта шавад ва хунрезӣ хотима ёбад. Вай ин корро ҳамчун як кӯшиш барои барқарор кардани адолат ва таҳкими қонунҳои исломӣ дар уммат мебардошт.
2. Иҷтиҳод ва фаҳмиши шахсӣ
Оиша (ра) дар ин қазия бар асоси иҷтиҳод, яъне фаҳмиши шахсии худ амал кард. Дар Ислом иҷтиҳод ё дарёфти ҳукми шаръӣ дар вазъиятҳои нав ва мураккаб иҷозат дода шудааст, ва саҳобагон бисёр вақт бар асоси иҷтиҳоди худ амал мекарданд. Оиша (ра) эҳсос кард, ки вазифаи ӯ ҳамчун яке аз уммул-муъминин (модарони мӯъминон) ин аст, ки дар чунин вазъият барои адолат ва ислоҳ кӯшиш кунад.
3. Нияти мусолиҳа (ислоҳ)
Нияти асосии Оиша (ра) аз берун рафтан ва иштирок дар ҷанги Ҷамал, мусолиҳа ва ислоҳ дар байни уммат буд. Вай бар зидди ҳазрати Али (ра) бо нияти зиддият шахсӣ намебаромад, балки мехост, ки қотилони Усмон (ра) ба адолат кашида шаванд ва сулҳу оромӣ дар уммат барқарор гардад. Вале натиҷаи ин ҷанг ба шиддат овард, ва ҷанг ба хунрезӣ анҷомид.
Хулоса ва дарсҳо
1.Қуръон дар сураи Ал-Аҳзоб ба занони Паёмбар (с) дастур медиҳад, ки онҳо бештар дар хонаҳои худ бимонанд. Аммо вақте ки Оиша (ра) дар ҷанги Ҷамал иштирок кард, ӯ бар асоси иҷтиҳод ва фаҳмиши шахсии худ амал кард.
2.Ҷанги Ҷамал як фитна ва ихтилофи сиёсӣ буд, ки пас аз вафоти Усмон ибни Аффон (ра) ва тафриқаҳо миёни уммати Ислом ба вуҷуд омад. Оиша (ра) дар ин ҷанг иштирок кард, вале пас аз он тавба кард ва ба Мадина баргашт.
(Админи шабака)
Халиф аз тарафи Аллох таьин мешавад, аз тарафи мардум не, шумо гапи пайгамбарро нагирифтен, товба кунед бародарони мусалмон
Халифа аз тариқи шӯро интихоб мешавад:
Пас аз вафоти Паёмбар (с), нахустин халифа, ҳазрати Абубакр (ра), тавассути машварат ва ризоияти саҳобаҳо интихоб гардид. Вай ба таври мустақим аз ҷониби Худованд таъин нашуд, балки уммат ӯро бо ризоияти худ қабул кард. Ин гуна интихоби халифа ба “шӯро” ё машварат асос ёфтааст, ки яке аз усулҳои муҳими сиёсат дар Ислом мебошад.
Чунин тарзи интихоб дар интихоби халифаҳои баъдӣ, аз ҷумла ҳазрати Умар (ра), Усмон (ра) ва ҳазрати Али (ра) низ истифода шуд. Ҳазрати Умар (ра) аз ҷониби Абубакр (ра) пешниҳод шуд, ва баъд аз машварат ба хилофат пазируфта шуд. Ҳазрати Усмон (ра) тавассути шӯрои машваратӣ интихоб гардид.
Таъини халифа аз ҷониби Аллоҳ (як мафҳуми шиъа):
Дар мазҳаби шиъа, ақида бар ин аст, ки халифа ё имомон аз ҷониби Худованд таъин мешаванд ва Худованд онҳоро мустақиман барои роҳбарии уммат интихоб мекунад. Ба ин мазҳаб, хилофат як вазифаи илоҳӣ аст ва танҳо афроди махсус (аз аҳли байти Паёмбар (с)) ба ин вазифа лоиқ мебошанд.
Аммо аҳли суннат ин ақидаро қабул намекунанд ва мегӯянд, ки интихоби халифа вазифаи уммат аст, ва Худованд ба уммат дар интихоби роҳбари худ озодӣ ва масъулият додааст.
Хулоса:
Бар асоси ақидаи аҳли суннат, халифа аз ҷониби мардум тавассути машварат ва ризоияти умумӣ интихоб мешавад, на тавассути таъини мустақими Аллоҳ. Интихоби халифа як вазифаи уммат аст, ки бояд бо риояи шариат ва аҳкоми исломӣ сурат гирад, то ки умматро дар роҳи адолат ва дини Ислом роҳбарӣ кунад.
Аллоҳ ҳамаи моро дар роҳи дуруст ҳидоят кунад!
(Админи шабака)
Бахшиши калон бародар шумо нав бедор шудед аз осмони 7 фуромада бошед танҳо паёмбари аз ҷониби аллоҳ таъин мешавад бародар
Боракалох эшон