قرائتی / آیات قرآن در سخنان امام حسین علیه‌السلام 4 مهر 98

موضوع: آیات قرآن در سخنان امام حسین علیه‌السلام
عناوين:
1- قیام امام حسین علیه‌السلام بر اساس قرآن
2- اراده خداوند، حاکم به اسباب و علل مادی
3- مبارزه با منکرات بزرگ، تا پای جان
4- حفظ نظام اسلامی، مهم‌تر از حفظ افراد و مسئولان
5- حرکت امام حسین علیه‌السلام از مکه، یک مانور تبلیغی
6- خطر بی‌دینی، هشداری به همه دینداران
7- دعا برای عاقبت بخیری، سیره بزرگان دین
دانلود صوت برنامه:
gharaati.ir/pic...
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین بعدد ما أحاط به علمه، الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی
این کلمه‌ی «ما أحاط به علمه» را اخیراً متوجه شدم، دیدم عجب تا حالا چقدر غافل شدم. معمولاً شهر ما و شهرهای ایران وقتی می‌خواهند خدا را شکر کنند، می‌گویند: چند هزار مرتبه؟ بگویید... می‌گویند: صد هزار مرتبه، در کاشان هم همینطور می‌گویند. فکر کردم صد هزار تا یعنی چه؟ یعنی یک مشت شکر، شما اگر دو دست خود را در کیسه شکر فرو کنی و بالا بیاوری، تقریباً صد هزار دانه شکر در مشت شما هست یا شن‌های ریز، صد هزار مرتبه شکر یعنی خدایا ببین چقدر تو را بالا بردم، به اندازه‌ی یک مشت شکر الحمدلله، خیلی آبروریزی است. اما اگر گفتی، به عدد آنچه بر آن علم داری، اتم‌ها، سلول‌ها، برگ‌ها، دانه‌های شن، قطرات باران، نفس‌ها، موها، کرک‌ها، عطسه‌ها، سرفه‌ها، نفس‌ها، از این به بعد وقتی می‌خواهیم بگوییم: الحمدلله، بگوییم: الحمدلله به عدد آنچه بر او علم داری. «الحمدلله بعدد ما أحاط به علمه» این یک به مناسبت اینکه برای خودم نو بود گفتم.
1- قیام امام حسین علیه‌السلام بر اساس قرآن
دیشب گفتیم: آیاتی که امام حسین(ع) در مسیر کربلا خوانده بگوییم تا معلوم شود که تمام حرکت‌های اینها براساس قرآن بوده است. از دو امام حدیث دیدم که اگر از ما امامان چیزی شنیدید، بگویید: از کجای قرآن درآوردی؟ تا ما بگوییم این حرف از حدیث ما ریشه‌اش کدام آیه‌ی قرآن است. از امام صادق پرسیدند: شیعه وقتی مسح سر می‌کشد، جلوی سرش را مسح می‌کشد. اهل سنت وقتی مسح می‌کشند، تمام سرشان را مسح می‌کشند. شما چرا یک گوشه را مسح کشیدی؟ امام صادق فرمود: قرآن می‌گوید. گفت: کجای قرآن؟ گفت: قرآن نمی‌گوید «و أمسحوا رؤسکم» «و أمسحوا» یعنی مسح بکشید، «رؤوس» جمع رأس است، یعنی سر. سرهایتان را مسح کنید. اگر می‌گفت: سرهایتان را مسح کنید، ما همه سر را دست می‌کشیدیم. اما قرآن فرمود: «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُم‏» (مائده/6) اگر می‌گفت: «و أمسحوا رؤسکم» سرهایتان را مسح کنید، ما همه سر را مسح می‌کشیدیم. وقتی می‌گوید: «بِرُؤُسکُم» یعنی یک گوشه از سر، همین گوشه. این می‌خواهد چه بگوید؟ امام صادق می‌خواهد بگوید: ریشه تمام دین ما در قرآن است.
این توسلاتی که ما می‌گیریم وهابی‌ها اشکال می‌کنند. می‌گویند: چرا می‌گویید: یا زهرا، یا حسین، یا مهدی. بگویید: یا الله! می‌گوییم: قرآن گفته، می‌گوید: کجای قرآن گفته است؟ در قرآن شش تا «یُحیِی» است. «یُحیِی» یعنی مرده را زنده می‌کند. سه تا آیه قرآن می‌گوید: «یحیی الارض» (حدید، 17) یعنی خدا زمین مرده را زنده می‌کند. ولی سه جای دیگر قرآن می‌گوید: «فَیُحیی به الارض» (روم/24) «به» یعنی باران فرستادیم توسط باران زمین سبز شد. «به» یعنی چه؟ یعنی خدا که کار می‌کند به واسطه می‌کند. خدا زمین را سبز می‌کند اما به واسطه باران، خدا مرا شفا می‌دهد به واسطه‌ی ابالفضل و به واسطه‌ی حضرت مهدی، پس توسل در قرآن هست، واسطه در قرآن هست. «یحیی به الارض»
2- اراده خداوند، حاکم به اسباب و علل مادی
خدا می‌خواهد چشمه آب دربیاورد، به موسی می‌گوید: «أضرب» بزن، «بعصاک الحجر» (بقره/60) عصایت را به سنگ بزن، «فَانْفَجَرَت‏» دوازده چشمه آب بیرون می‌آید. خدا می‌تواند بدون عصا هم این کار را بکند، اما می‌گوید: «اضرب بعصاک» واسطه می‌خواهد. چوب واسطه است. جالب این است که می‌گویند: یک علت، یک معلول نمی‌تواند بیشتر داشته باشد. اگر زغال کشیدی سیاه می‌شود و گچ کشیدی سفید می‌شود، می‌گوید: این حرف‌ها در مدرسه برای شما خوب است. اگر خدا بخواهد، گچ هم می‌تواند سفید کند، سیاه هم بکند. زغال هم می‌تواند هم سیاه کند و هم سفید، چطور؟ یک عصا هست، موسی یکی و عصا یکی، اما «اضْرِبْ بِعَصاكَ‏ الْحَجَر»، «اضْرِبْ بِعَصاكَ‏ الْبَحْر» (شعرا/63) به دریا زد، خشک شد. به خشکی زد، تر شد. یعنی یک زدن و یک کار است. یک دست است، یک عصا است، یک دستور است، «اضرب، اضرب»، «اضرِب بِعَصاکَ البَحر»، «اضرِب بِعَصاک الحَجَر» وقتی خدا می‌خواهد، هم واسطه درست است و هم از یک علت، چند معلول درمی‌آید، درست است. «به» داریم یعنی خدا کارها را با واسطه می‌کند...