Եթե աշխարհը նույնն էր մնալու, Եթե քո ջանքից Նրա բեռը չէր թեթևանաալու, Էլ ո՞վ էր ասում, Որ այնքան ծանր հոգսերը նրա Առնեիր քո թույլ ուսերի վրա։ Եթե քո առաջ դուռ էր փակելու Եվ չէր դնելու ականջը լանջիդ, Եվ գլուխ չուներ՝ արձագանքելու Ամեն մի կանչիդ. Էլ ինչո՞ւ էիր այդքան թրթռում, Էլ ինչո՞ւ էիր դու քեզ քրքրում, Էլ ինչո՞ւ էիր ականջդ սրում, Որ նրա ամեն շշուկը բռնես, Որ նրա ամեն խորհուրդն ըմբռնես, Նրա հետ ընկնես, նրա հետ թռնես, Մեռնես, համբառնես... Էլ ինչո՞ւ էիր, Բոբիկ ոտներդ մաշում քարերին, Փորձում անհնարն ու անկարելին, Եթե աշխարհը նույնն էր մնալու, Եվ ինչ-որ չափով Չէին մաշվելու հոգսերը նրա։ Բայց էլի, սիրտ իմ, Շնորհակալ եմ ես հազար անգամ, Որ գոնե ինքդ բեռ չմնացիր Աշխարհի հոգնած ուսերի վրա։
Սահյանի աշխարհն ուրիշ է: Շատ ափսոս , որ իր գրածները կարևոր հարցերի վերջնական պատասխան չեն տալիս, ու ինքն էլ չի իմացել, որ գրի:Միակ գիրքը ամբողջ մարդկության համար Աստվածաշունչն է,որ մարդու համար ամենակարևոր հարցերին վերջնական պատասխան և իրական հույս է տալիս: Մնացած հանճարները ճանապարհի կեսից մենակ են թողնում...
Եղբայր, դա տեղին համեմատություն չի։ Բանաստեղծները իրենց հոգեվիճակն ու զգացումներն են արտահայտում, իսկ դա անհատական բնույթ ունի միշտ։ Մեկը կարողանում է դա անել, մի ուրիշը- ոչ( դրան ասում են ենթադրենք Արամայիս Սահակյան)։ Իսկ Աստվածաշունչը քրիստոնեական կրոնի մեթոդական ուղեցույցն է։ Տարբեր բաներ եք համեմատում իրար հետ։
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, Մեկ է, կապում են թևերս նրանք: Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, Դառնում է արդեն խորին հնություն: Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ: Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց, Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ, Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց: Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն, Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ, Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ: Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ, Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
Ашхарум ка ми жшмартутун воро анардар е ашхарумгайоц окупацвац тарацкнерворо анардар е мер паперо апрел ен дареров ет азнив иренц церкров саркац тнерум ашхаро пити мтаци жшти масин воро хлел ен ардар у зулал гайериу❤❤❤
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, Մեկ է, կապում են թևերս նրանք: Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, Դառնում է արդեն խորին հնություն: Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ: Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց, Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ, Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց: Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն, Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ, Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ: Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ, Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
Էկրանից այս կողմ, հանրային քիչ մարդ եմ ճանաչում, (գուցե ե՞ս եմ քչերին ճանաչում՝ տա Աստված) ովքեր բացի այն, որ հրաշալի մասնագետ (արվեստի մարդ…)են նաև հրաշալի Մարդ են, Նարինե Գրիգորյանն հենց այդ շարքին է պատկանում։ Հիանում եմ քեզնով, անուշս, հիանում❤🌹 Իսկ Սահյանին պաշտում եմ պարզապես❤
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, Մեկ է, կապում են թևերս նրանք: Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, Դառնում է արդեն խորին հնություն: Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ: Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց, Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ, Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց: Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն, Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ, Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ: Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ, Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
Այ սա պետք է սերմանել մեր սերունդներին, սա է ապագան, ոչ թե լկտիություն ցույց տալ հեռուստատեսությամբ, մեր մեծերից շատ բան ունենք սովորելու, շատ գրքեր պետք է կարդալ, կրթություն քարոզեք սա է ճիշտն, Հովհաննես Թումանյան կարդացեք, Խնկո, Միսակ Մեծարենց,Սիամանթո։

Եթե աշխարհը նույնն էր մնալու,
Եթե քո ջանքից
Նրա բեռը չէր թեթևանաալու,
Էլ ո՞վ էր ասում,
Որ այնքան ծանր հոգսերը նրա
Առնեիր քո թույլ ուսերի վրա։
Եթե քո առաջ դուռ էր փակելու
Եվ չէր դնելու ականջը լանջիդ,
Եվ գլուխ չուներ՝ արձագանքելու
Ամեն մի կանչիդ.
Էլ ինչո՞ւ էիր այդքան թրթռում,
Էլ ինչո՞ւ էիր դու քեզ քրքրում,
Էլ ինչո՞ւ էիր ականջդ սրում,
Որ նրա ամեն շշուկը բռնես,
Որ նրա ամեն խորհուրդն ըմբռնես,
Նրա հետ ընկնես, նրա հետ թռնես,
Մեռնես, համբառնես...
Էլ ինչո՞ւ էիր,
Բոբիկ ոտներդ մաշում քարերին,
Փորձում անհնարն ու անկարելին,
Եթե աշխարհը նույնն էր մնալու,
Եվ ինչ-որ չափով
Չէին մաշվելու հոգսերը նրա։
Բայց էլի, սիրտ իմ,
Շնորհակալ եմ ես հազար անգամ,
Որ գոնե ինքդ բեռ չմնացիր
Աշխարհի հոգնած ուսերի վրա։
Սքանչելի է ասված։
Demi
Հրաշալի է ու ճշմարիտ, շնոորհակալություն։
Շա՛տ եմ սիրում Սահյանին և Ձեզ։
Ес дары канкем ангел спасир
Հետաքրքիր է ինչի են 🖒ը այսքան քիչ միթե Լիլի Մորտոյի չափ էլ չկան մեր մեծանուն գրողները և նման հիասքանչ դերասաններն ու ասմունողները։Շատ ցավալի է։
Սխալ շատ վատ մեկնաբանություն,նկատի ոնեմ Սահյանին,ուրիշների հետ համեմատելու ձեր գՂափարը։
Շատ ճիշտեք.
Հրաշք կին❤
Հրաշալի
Հրաշալի հաղորդաշար, Շնորհակալութիւն:
Կատարյալ❤❤❤❤❤❤❤
Հիանալի՜
Սահյանի աշխարհն ուրիշ է: Շատ ափսոս , որ իր գրածները կարևոր հարցերի վերջնական պատասխան չեն տալիս, ու ինքն էլ չի իմացել, որ գրի:Միակ գիրքը ամբողջ մարդկության համար Աստվածաշունչն է,որ մարդու համար ամենակարևոր հարցերին վերջնական պատասխան և իրական հույս է տալիս: Մնացած հանճարները ճանապարհի կեսից մենակ են թողնում...
Եղբայր, դա տեղին համեմատություն չի։ Բանաստեղծները իրենց հոգեվիճակն ու զգացումներն են արտահայտում, իսկ դա անհատական բնույթ ունի միշտ։ Մեկը կարողանում է դա անել, մի ուրիշը- ոչ( դրան ասում են ենթադրենք Արամայիս Սահակյան)։
Իսկ Աստվածաշունչը քրիստոնեական կրոնի մեթոդական ուղեցույցն է։ Տարբեր բաներ եք համեմատում իրար հետ։
Ձեր կարծիքնա ,չեմ վիճի
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:
Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
Դառնում է արդեն խորին հնություն:
Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:
Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:
Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
❤️ 🌹🌹🌹
Ашхарум ка ми жшмартутун воро анардар е ашхарумгайоц окупацвац тарацкнерворо анардар е мер паперо апрел ен дареров ет азнив иренц церкров саркац тнерум ашхаро пити мтаци жшти масин воро хлел ен ардар у зулал гайериу❤❤❤
կեցցես
Ոչինչ
Հիանալի հաղորդաշար է,պարզ և գեղեցիկ ձևավորմամբ,խորիմաստ :Շնորհակալություն բոլորին:❤️
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:
Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
Դառնում է արդեն խորին հնություն:
Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:
Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:
Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
Էկրանից այս կողմ, հանրային քիչ մարդ եմ ճանաչում, (գուցե ե՞ս եմ քչերին ճանաչում՝ տա Աստված) ովքեր բացի այն, որ հրաշալի մասնագետ (արվեստի մարդ…)են նաև հրաշալի Մարդ են, Նարինե Գրիգորյանն հենց այդ շարքին է պատկանում։ Հիանում եմ քեզնով, անուշս, հիանում❤🌹
Իսկ Սահյանին պաշտում եմ պարզապես❤
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:
Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
Դառնում է արդեն խորին հնություն:
Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:
Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:
Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
Նաեւ գեղեցիկ կատարում
Հանգստություն ներդաշնակության տարրերով...💜
Այ դերասան ավանի ցնդած հոգեբույժներն են խորհուրդ տվել որ հետո տանեն փակեն առանց իրավաբանի ստուգելու
Շնորհակալություն 🙏🙏🙏
❤❤❤
👏
Այ սա պետք է սերմանել մեր սերունդներին, սա է ապագան, ոչ թե լկտիություն ցույց տալ հեռուստատեսությամբ, մեր մեծերից շատ բան ունենք սովորելու, շատ գրքեր պետք է կարդալ, կրթություն քարոզեք սա է ճիշտն, Հովհաննես Թումանյան կարդացեք, Խնկո, Միսակ Մեծարենց,Սիամանթո։
👏👏👏👏🌹🌹🌹❤❤❤❤❤
Շնորհակալություն ձեզ անկրկնելի ձայն և ասմունք
👏🙂
Շնորհակալություն❤
Շնորհակալություն ❤
✋️✌️✊️❤️🤝🇦🇲✋️✌️✊️❤️🤝🇦🇲
🙏♥️🙏
❤
👏👏
♥️💜😍