Λίμνη Μουτσάλια

Δεν ανακάλυψα λίρες. Ανακάλυψα ομορφιά απαράμιλλου κάλλους που η φύση απλόχερα μας χαρίζει και που ο Θεός, επειδή ξέρει τι κουμάσια είμαστε (φαίνεται όταν μας έφτιαχνε του ξέφυγε λίγο το καλέμι με αποτέλεσμα να βγούμε στραβόξυλα) τις κρύβει επιμελώς, και άριστα πράττει. γιατί θα τις καταστρέφαμε εντελώς.
Λίμνες Μουτσάλια ή Αρένες. Σφηνωμένες σε υψόμετρο 1.730 στο Γράμμο, που έχει ταυτίσει το όνομά του με τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, είναι αλπικές λίμνες μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος οξιάς που το Φθινόπωρο γίνεται ένας πίνακας ζωγραφικής. Είναι 2 λίμνες που επικοινωνούν μεταξύ τους με μία υδάτινη λωρίδα. Οι βλάχικες λέξεις «μουτσάλι» και «arena” που σημαίνουν βρεγμένο και αμμουδερός τόπος αντίστοιχα, έδωσαν την ονομασία στις λίμνες. Το βάθος τους δεν ξεπερνά το 1 μέτρο και η βλάστηση που είναι κάτω από τα νερά δίνει σ’ αυτά ένα απίθανο πράσινο χρώμα. Ίσως, θα έπρεπε να πάω λίγες μέρες νωρίτερα ωστόσο, όταν πήγα, η φύση μου ξεδίπλωσε τις ομορφιές της χωρίς φειδώ. Το μέρος, λένε, είναι το πέρασμα της αρκούδας, δυστυχώς όμως, δεν είδα καμία. Φταίει φαίνεται το γεγονός ότι είχα ξεχάσει να κλείσω ραντεβού μαζί της.
Νομίζω ότι και οι καλύτερες φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν την ομορφιά του τοπίου. Στο video που ακολουθεί κάνω μία απεγνωσμένη προσπάθεια να σας μεταφέρω λίγη από την ομορφιά που αντίκρισα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν το κατάφερα.
Τέλος, η βόλτα μου τελειώνει με μία επίσκεψη στην ομορφοκκλησιά του Νομού Καστοριάς που φιλοξενεί το μοναδικό ολόσωμο ξύλινο ανάγλυφο του Αγίου Γεωργίου. Λένε πως, υπερφυσικά, το σώμα του Αγίου συγκρατεί νομίσματα, σημάδι ότι η ευχή σου έπιασε. Αν πέσει το νόμισμα, κλάφτα Χαράλαμπε. Δυστυχώς, δεν την βρήκα ανοικτή και οι προσπάθειές μου να μου ανοίξει κάποιος δεν είχαν αποτέλεσμα. Γι’ αυτό η φωτογραφία που δείχνω δεν είναι δική μου, την απολογία μου γι’ αυτό, αλλά παρμένη από το διαδίκτυο που φαίνονται κολλημένα νομίσματα.
Απολαύστε το video.