Türkiyede genel bir yorgunluk var. Okul ağır işler ağır ona göre alınan maaş az. Belirsizlik her konuda hakim. İnsan nasıl mutlu olsun gülsün huzurlu olsun
Gereksiz aci verici heyecandan cok aci veren tehlike yada yaratixi biseye kalkismaya calistinda odedigin bedel var mesela... ben bunu ilk elden en kotu sekilde deneyenlerden dim sonucta ve biriyle konusrken dikkat et.. yoksa gg olursun.
Kesinlikkle, sınav haftası o kadar mutsuzdum ki bu o haftanın yorgunluğu ve onu takip eden stres yüzünden kaynaklanıyordu. Bu gün ise daha yeni kalktım ve çok mutluyum çünkü bu gün cumartesi.
Ülkedeki insanların neden bu kadar mutsuz olduğunu sorgulamamız bile çok üzücü.Yıllardır yaşadığımız ekonomik sıkıntılar,bir çay kahve içerken bile bugün içmesek mi diyecek duruma gelmemiz,üst üste sorunların yaşanması(karantina deprem seçim yine seçim geliyor mesela) kendimiz dışında her şeye zaman ayırmamızdan ,eve iki ekmek götürebilmek için insanların günün 12 14 hatta bazen 16 saat çalışması bunların hepsi bizi bu duruma getirdi.Ben yine de inanıyorum her gecenin bir sabahı vardır.Biz yine gülümseyen insanlar olacağız,tvlerde ölüm haberlerini birbirini kandıran işkence yapan insanları değil de bizi güldüren programlar göreceğimize inanıyorum.Belki bize güzel bir Türkiye bırakılmadı ama biz çocuklarımıza bırakmak için uğraşalım.En başta birbirimizi kırmadan yaşamayı öğrenelim.Biraz uzun oldu ama kusura bakmayın ben de dolmuşum..
gerçekten ekonomik kısmı çok zayıf ruslarda da aynı ekonomi var adamlar bizden daha mutlu + adamlar savaştalar olayın tek ve en büyük sebebi bence çok bariz Türkiye nin giderek kutuplaşması ve toplum duygusunun kırılması
@@Byzantine_Elite_Cataphract orası öyle tabii ki ama türkiye yıllardır kutuplaşan bir yapının içersinde daha öncesinde mutluluk endeksinde bu kadar gerilerde olduğumuzu ben hatırlamıyorum.Bu mutsuzluğun artmasındaki diğer sebep de teknolojinin ilerlemesi.Diğer ülkelerde hayat şartlarını yaşamlarını gördükçe kendi halimizle karşılaştırıp daha da kötü hissediyoruz.Eskiden bu kadar diğer dünyadaki insanların yaşamlarından haberdar değildik ama şimdi dünyadaki her şeye bir tuş ile ulaşabiliyoruz diğer bir etken de bence bu.
23 yaşında bir genç olarak, hayatım boyunca hem maddi hem manevi sıkıntılar çektim Türkiyede.Bunlar çok uzun konular, benim kendi hayatımdan çıkardığım çalışıp kazanıp kendimi kurtarmak, insanlık olarakta yine saygı çerçevesinde insanlara düzgün davranıp toksik insanlardan olduğunca uzaklaşmak.Ülke için toplumsal birşey yapmak çok zor ve çok yıpratıcı, o yüzden herkes kendi kişisel gelişimine, ailesine, işine, sevdiği insanlara değer göstermeli ve diğer siyaset, karı kız peşinde koşma, alkol, toksik insanlarla tartışmaya çalışmak, boş işler kumar gibi vs. bunlardan uzaklaşmak.Böyle yapınca hem faydalı oluyor hemde birazdaha çekilebilir oluyor insanın yaşamı.Herkes kişisel olarak kendimi düzeltmeye başlarsa ve sayımız artarsa yıllar içinde daha iyi yerlere gideriz, toplum olarak birden düzeltmek tartışmak yıpratıcı ve faydasız bundan dolayı dedim.
aynen öyle düşünüyorum. Toplumsal bir kurtuluş aramayı bırakmamız lazım. Önce kendimizi kurtarmamız gerekiyor arkadaşlar. Bencillik ayıp veya kötü bir şey değil. Önce kendinize hayrınız dokunsun ki çevrenize faydalı olabilin. Uçaklarda acil bir durumda anneye bebeğinden önce kendisine maske takması önerilir mesela bu örnek gelsin aklınıza.
Gerçekten gülümsemeye çok ihtiyacımız var. Artık çocuklar bile gülmez oldu. Geçen gün otobüste 10-12 yaşlarında bir çocuğun buğlu cama kırık kalp çizdiğini gördüm yıkıldım resmen.
Bence mutsuz olmamızın bir diğer sebebi eğitim sistemimiz ve işsizlik.Mutlu olan bir öğrenciye rastlamak zor ülkemizde.Şahsen ben 20 yılımı sınav stresleriyle,karşılığını alacağımdan bile emin olmadığım saatlerce çalışmalarla geçirip daha sonra doğru düzgün bir maaş bile alamayacaksam niye yaşıyorum ki?
Kesinlikle katılıyorum hayatımızın en güzel geçmesi gereken yılları sinav çalişarak stres yaparak geçiriyoruz. Hadi güç bela zar zor kazanıyorsun borca girerek üniversitesi okuyorsun sonuç işsizlik oluyor
İşsizlikle alakası yok emin olabilirsin insanlar artık geçimsiz en ufak şeyde tartışma çıkabiliyor ve bazen kötü bitenleri oluyor birine haddinden fazla değer yada rütbe verince kendinin altındaki birini ezmenin derdine düşüyor daha doğrusu ekmeği ile oynamanın derdine düşüyor bunu bizzat yaşayan insanlardan biriyim sözün özü iş değil kişi yoruyor.
Bu konu ile ilgili uyumlu bir örnek vermek istiyorum. 2 yıl YKS sınavına hazırlandım ve sonunda da kazandım çok şükür orası ayrı mevzu ama sınav senemde o kadar fazla stres ve korku yaşadım ki her zaman gergindim. Bir soruyu çözerken veya sadece otururken bile titrer bir yerlerimi kaşır veya sallanırdım. Midem de her zaman kelebekler uçuşurdu. 2 yıl boyunca hiçbir arkadaşım hiçbir sosyal aktivitem olmadı. Daha sonrasında beni bu 2 yıl içinde tanıyan öğretmenlerimle sınav sonrasında yeniden buluştum. Öğretmenlerim neredeyse beni tanıyamadı :D O kadar enerjik ve mutluydum ki üstümden sanki bir eşek yükü kalkmıştı. Çevremdeki herkes ben sınavdan çıktıktan sonra benden çok çok sevindiler. Üstelik ben bunları YKS yıllarını ve çalışmayı çok seven, okula aşık biri olarak söylüyorum. Şimdi bile o stres aklıma geldikçe ağlamaklı olurum, sesim titrer. Pişman değilim bu şartlarda ayakta kalabilmem için bunları yapmak zorundaydım ancak zorunda olmamalıydım. Çalışmak kolaydır ama çalıştıktan sonra karşılığını alıp almayacağını bilerek gelecek kaygısı ile çalışmak çok zordur. Uzun bir yazı oldu biraz ama bence Türkiye'deki öğrencilerin içler acısı durumunu ortaya seren bir yazı olduğunu düşünüyorum.
Yaş 15 - 14 yaz zamanı babam beni iş yerine götürmüştü. İş saati bittikten sonra tramvaya binip eve dönüyoruz. İstanbulda yaşayanlar bilir iş çıkış saatlerinde tramvaylar çok kalabalıktır. Biz babamla cam kısmının orada yer bulup oraya yerleştik. Karşı tramvayda benden küçük bir kız çocuğu vardı ve bana bakıyordu. Ben de iyi niyetimden dolayı gülümseyip el salladım. Küçük kızın yanındaki annesi el salladığımı görünce kızını alıp cam kenarından uzaklaştı. Bunu fark eden babam bana oğlum niyetin ne olursa olsun tanımadığın kimseye öyle el sallama demişti. Kötü bir niyetim yoktu ama babam bana onu söyledikten sonra sanki kötü bir şey yapmışım gibi hissetim. Yapmadığım bir şeyle suçlanmış gibi. O günden beri dışarıda tanımadığım insanlara kolay kolay gülümseyemiyorum. Yine kötü bir niyetim olduğunu düşünmesinler diye.
Buna benzer bir konuşmayı üniversiteye gideceğim yıl yazın babam ve amcam ile konuşmuştuk. Balkonda oturuyoduk ve direk dedi hiç kimseye iyi niyetli bile olsa hiçbir şekilde el haraketiyle veya mimiklerinle selamlaşma yanlış anlarlar sonra başına iş çıkar diye.
İnsanın DNA’sına işlemiş olan bilmediğinden korkma durumu var. Türkiye’de de geleceği bilmemeye yönelik inanılmaz büyük bir korku var. Bu da mutsuzluğu ve umutsuzluğu getiriyor beraberinde.
Ben kendim hiç bir seyi takmayan umursamayan kendi kendime mutlu olabilen bir insanım buna rağmen ben bile artık eskisi gibi mutlu olamıyorum, bunaldım diyebilirim insanlarıda incelediğimde aynı durumu gördüm asık suratlar bir kabulleniş, bıkkınlık, güvensizlik var. Bence bunun nedeni üst üste binen bazı gelişmeler. Türkiyede hemen herkez ülke gündemiyle ilgilenir durumda ve surekli kötü haber olumsuz durumlar zam, enflasyon, torpil, yanlış yönetim, siyasi rekabet, mülteciler, deprem gibi olayları duyup yaşaması bizi artık çok yordu bir insan için çok fazla, biz bu sorunlara ülkece çok takıyoruz belki fark etmişsinizdir her hafta başka vir sorun gündem oluyor birini atlatmadın ötekisi çıkıyor artık ülke sorunlari nerdesye her kişinin ana gündemi, konuşma konusu oldu sürekli bir kasvet içinde olunca mutsuzluk kaçınılmaz. Ve mutlu olmamım tek yolu ise bu sorunlarin çözülmesi olarak düşünüyorum. Çünkü biz ulkemizi önemsiyoruz en iyi arkasaşın yada ailenden birisinin çok buyük ölümcül bir sorunu olsa mutlu olabilirmisin onun dersi senide sarar tukiyede bizi sarıyor yıllardır düzelememek toplum ahlakının bunla birlikte çürümesi bilgisizligin artması bizi bitirdi umutları söndürdü.
Muhtemelen herkesten ve her şeyden nefret etmemiz olabilir. Okuyanlar okuluna, işi olanlar işlerine o kadar odaklanmış durumda o kadar monoton hayatlardayız ki her şeyden ve herkesten bıkmış durumdayız. Benim için öyle en azından. Her kesimden, herkesten tiksinmeye başladım zamanla. Maalesef eğitim sistemi ve hukuğun etkisi çok büyük.
evet, özellikle çok mutsuz olduğum bu dönem için bu sorunun cevabı benim adıma evet. mutsuzum çünkü bütün sorunlar üstüme geliyormuş gibi hissediyorum. sorunları çözmeye çalışsam yenileri ortaya çıkıyor. birine yoğunlaşsam diğeri patlak veriyor. bir yandan lise son sınıf olmamdan kaynaklı üzerimde sürekli bir baskı, stres, yorgunluk var. sabah okul hazırlık falan derken 7de başlayan okul rutinim akşam 5de okulumun bitmesi 5.5a doğru eve gelmem ile bitiyor. eve geldiğimde aşırı yorgun ve uykulu oluyorum. önceden gün içinde asla uyumayan biri olarak sürekli gün içinde uyumak istiyorum. uyuduğumda kalkması çok zor oluyor bu yüzden uyumadan o uykulu hal ile derse oturup yatana kadar ders çalışıyorum. kendime vakit ayırmak gibi bir lüksüm yok. ailem ile vakit geçirme gibi bir şeyim de yok sadece akşam yemeğinde beraber oturuyorum. arkadaşlarım çok yakın olduğum kişiler değil bu yüzden dışarı çıkıp gezme gibi bir şansım yok ki olsa bile ekonomik durum belli. hem dışarı çıksam ders çalışmadığım için sürekli bir vicdan azabı çekme durumu var. kendi başıma da dışarı çıkabilen birisi değilim. bunun için fazlasıyla içine kapanık ve asosyalim insanların içinde kendimi çok rahat hissetmiyorum. çevre faktörüde mutsuz yapıyor insanı. herkesin ailesi çok anlayışlı değil bu yüzden çoğu insanda olduğu gibi aile problemleri de var. çevre tarafından sürekli birileri ile karşılaştırılmak, eleştirilmek gibi sorunlar da var. bunlara kulak asmamaya gayret etsemde insanın en zayıf olduğu ağladığı zamanlarda aklına gelip insanı mutsuz edebiliyor. kendimi tanımaya başladığım yaşlardayım bu yüzden yeni şeylere hevesleniyorum ama ne yapacak zamanım ne de onlara ayırabilecek param var. en son 10 yıl önce falan tatile gittim. yıllardır yaz benim için sadece okulun olmadığı boş vakti ifade ediyor. tatil yapayım şuraya buraya gideyim diyemiyor insan. sınava çok az kaldı bu daha da strese sokuyor. kaç milyon kişi beraber sınava gireceğiz sonuçta. ailem olsun hocalar olsun başkaları olsun onlar tarafından sürekli eleştiri yağmuruna tutulunca yetersizlik hissi oluştu. bu yüzden ne yapsam olmayacak gibi hissediyorum. yaptığım şeylere de pişman edildiğim için ne yenilerini yapmak istiyorum ne de eskilerini düzeltmek. aile evinde okumak istemiyorum ama başka şehre gitsem nasıl yaşayacağım diye düşünüyorum. ailemde okuyan insanlar olduğu ve tek maaşlı geçinen biri olduğumuz için bu konuda zorlanabilirim gibi hissediyorum. mühendislik istiyorum ama ülkede herkes okuduğu için düzgün bir üniversitede okumam lazım. teknik üniversiteye gitmem lazım. en iyi üniversiteler istanbulda ama maalesef. istanbulun bu kadar kalabalık olması gözümü korkutuyor. bir yerden bir yere giderken saatlerimi yolda kaybetmek istemiyorum. ayrıca çok pahalı her şey. ayrıca deprem riski var. insanların ihmalkarlıkları yüzünden depremde ölmek istemiyorum. öğrenci olarak eve çıksam tutabileceğimiz ev çok düzgün bir ev olmayacak. kim bilir kaç yıllık bir ev olacak. evleri domino taşı gibi yaptıklarından bir ev yıkılsa sağlamın üstüne yıkılıp onu yıkma ihtimali de var. bu gibi nedenler ile istanbulda okumak istemiyorum ama dediğim gibi bütün önemli şeyleri istanbula yığdıkları için zorunda kalabiliyor insan. üniversiteye istanbula gitmeyip başka şehre gitsem kyk yurtlarının durumu belli. okumaya gitmek istiyorum koğuş gibi odalarda 6 8 kişi kalmaya değil. bunların haricinde acaba gerçekten üniversite okumak mantıklı mı diye düşünüyorum. her yere birilerinin adıyla üniversite açıldığı için en iyi üniversiteler harici üniversitenin artık bir niteliği var mı diye düşünüyorum. ama başka yapabilecek bir işim para kaynağım da yok maalesef. yapacağım meslek ileride hayallerimi gerçekleştirmeme yardımcı olur mu bilmiyorum. işte çalışıp tüm günümü iş başında geçirip gün sonunda asgari ücret alırsam ne yapacak hobilere para yeter ne de geçinmeye. kısacası sürekli ileriyi yaptıklarımın sonuçlarını düşünmek zorundayım bu yüzden gençliğimi yaşamam gereken yaşlarda bunun stresi insanı çok yoruyor. böyle sorunlarım varkende gülemiyorum maalesef. bazen sadece gençliğimi yaşamak hiçbir derdim olmasın istiyorum ama tr bunun için uygun bir ülke değil
daha bunların haricinde insanlar gerçekten çok negatif ve saldırgan. sen ne kadar mutlu olursan ol saldırmak için seni de kendileri gibi mutsuz etmek için fırsat kolluyorlar. geçen sene seçim zamanı her yerin siyaset ile ilgili şeylerle dolması ve siyaseti de ülke gündeminden bir haber olmayım diye takip etmemden dolayı fazlasıyla toksikliğe maruz kaldım. seçim sonrası siyasi şeylere bakmayım dedim ama bu seferde normal bir videonun yorumlarında bile yeterince toksik insan gördüm. biri mutlu olduğu bir anı paylaşıyor yorumlara birileri sürekli kötü şeyler yazıyor. biri bir şey yapıyor sürekli bir linç bir eleştiri yapıyorlar. ve insanlar kendi fikirlerine sahip olmak yerine ortaya atılan fikre yapışıp kendi fikri gibi benimsemesinden dolayı biri bir şeye kötü dese diğerleride hemen kötü demeye başlıyor. sosyal medyada bir şey payşlamaya korkuyorum bu yüzden. daha fazla sosyal medyadan etkilenmeyeyim diye sildim uygulamaları. şu an sosyal hayatım neredeyse sıfır. ne oluyor ne bitiyor gündemde ne var bilmiyorum.
İnsanlar acıya hüzne parasızlığıda bir sekilde idare ediyor alışıyor ya da bilmiyorum ama güvensizliğe ve adaletsizliğe asla dayanamazsın. Ve bu bizim ülkede hat safa da bence bu yüzden bu mutsuzluğumuz.
Yaşadığımız ülkede hukuksuzluktan tut yolsuzluğa, liyakatsizliğe, ekonomik sorunlara, mültecilere, hayat pahalılığına varana dek her türlü olumsuz şey var neredeyse. Biz mutsuz olmayalım da kim mutsuz olsun 😢
Yurt disindaki Türklerle soyledigin tarafina gercekten katiliyorum. Artik Türk birisiyle tanistigimda veya ortamda bulunurken ozellikle din veya siyaset konusmak istemedigimi belirtiyorum .
Peki muhabbet edelim burd ao konular disinda. Sorunlari nasil duzeltiriz. Benim tonla projem var ama o kadar fazlaki hangisinden baslicam bilmiyom uzaktan zihinle kontrol edilebilir robotmu desem isigi lazere donustren silahmi desem savas durdurucu kimyasal silahalrmi desem bilmiyom.. veya asiei gercekci benim sistemini tasarladigim kendi denklemleri bulundugu robot mu desem su sorunu cozmek ixin asiei sacma ama yiende sevsigim yapabilcegim fikirlermi desem.. nerden baslixam bilemiyom. Tahmin ve hesaplama yetenegimin otesinde bu. Sen ne onerirdin nerden baslayim(bir kac bolum birden okuyom.)
Evet mutsuzum; ekonomiden, şehitlerden, yaşadığım eğitim durumundan ve evet çalışıyorum şuan ama bugün çalışayım ileride yurtdışında güzel bir hayatım olsun diye değil ben bugün çalışacağım yarın da belki öbür gün ölecem ama sıkıntı değil. Duvarımda asılı olan atamın posterlerine bakıp uyanıyorum her gün bakıyorum çünkü neden bunca çileyi çektiğimi hatırlamam lazım. Atamın ve geçmişteki askerlerin, geçen hafta ölen şehitlerimizin neden öldüğünü hatırlıyorum bizim için. Ülke ne kadar batsa da hâlâ oralarda bir yerlerde bizim için çabalayan insanlar var. Bunları tamamen unutup gidip başka yerde yaşamak... Bunu yapıp başını yastığa gönül rahatlığıyla koyacak varsa helal olsun...
Çok sevdiğimiz koruduğumuz bir ülkenin anasını ağlattılar ve biz bu ülkede yaşamaya mahkumuz. Ülkemiz her gün acı çekerken bizim yüreğinizden kan damlıyor. Doğruya doğru çoğunluk buradan kaçmam istiyor, İstanbul depremi de geliyor maglum ülke çok daha kötü bir duruma girecek. Şu saatten sonra umutlu olmaya gerek yok her umudun sonucu hüsran olmaya başladı, ve umutla beklenen mutlu sonlar artık can yakmaktan başka bir şey yapmıyor. Bizi bu hale getirenler utansın.
Abi hiç depresif konuşmak istemiyorum ama herkesin kendine göre dertleri var tabi buna türkiye şartlarında yaşamanın oluşturduğu sıkıntılar eklenince çoğu insan gülümsemiyor
Ülkemizin durumu çok kötü mâlesef. Fakat benim mutsuzluk sebebimi çevresel bir şeye bağlayamam. Ders notlarım güzel, aile ilişkilerim de fena sayılmaz ama hiç biri beni motive edemiyor. Enerji ve mutluluk seviyem gün gün değişiyor. Duygularımın değişmesi saatler alıyor ve sonra tekrar değişiyor. Geçen saat çok mutluyken şu an sebepsizce depresif hissediyorum. Umarım insanlar (özellikle halkımız) mutluluğun formülünü er geç öğrenir.
Yaklaşık bir ay önce Romanya'ya Erasmus programıyla gittim. Gittiğim ilk gün bile insanların Türkiye'ye nazaran çok daha pozitif olduğunu fark ettim. Adamların ekonomisi müthiş değil, mutlu olmaları için hiçbir sebep yok hayatlarıysa çok normal diye düşünürken mutlu olmak çin zaten bir sebebe ihtiyaçları yok, öğrencilerin sadece dersleriyle ilgilenmesi, ebeveynlerin otoriter bir yapıya sahip olmaması ve daha anlayışlı olmaları dikkatimi çekti. Çalışanlar güleryüzlü değil, belki bizim kadar bile gelişmiş bir ülke değil küçük bir dünyaları var, kendi aralarında bile olsa insanlarla samimiyetten uzak sadece işini yapmaya odaklanmış bu milletin özel hayatlarında ne siyasetten haberi var ne de baş etmek zorunda kaldığı durumlar. Hatta insanların o kadar detay düşünmesine gerek yok ki bazen anlatmaya çalıştığımız şeyler onlar için fazla ve anlamsız geliyordu (bunu kendimi veya bizi övmek için değil, aksine dezavantajlı olduğumuzu düşündüğüm için söylüyorum). Daha 15 yaşımdayım bunu ben bile fark ettim, oraya aynı programla gelen diğer ülkenin çocukları bile aynı yaşlarda olmamıza rağmen gözüme daha genç gelmişti. Çökmüşüz resmen, şu sert otoriteye karşı kuralları yumuşatma çabamız hepimizi yormuş çok net gördüm. Ne söylesem nafile ancak elinizden geldiğince rahatlamaya çalışın, çok gerginiz çok mutsuzuz evet çevremizde olanların sorumlusu değiliz ancak kendimize iki üç kat daha eziyet etmenin manası da yok kendinize iyi bakın sağlıcakla kalın.
Haklısın valla.bu ne maddiyatçilik ya.dışarıda yiyip içemiyorsan evde ye, iç sevgilinle, arkadaşınla.isteyen bir yolunu bulur.atmişlar suçu maddiyata kimse birsey yapmıyor.
Anlatayım kankam 1. Herhangi bir kızdan kadından hoşlansak gidip konuşmak istediğimizde acaba imdat taciz ediyor diye bağıracak mı diye korkmamız millet olarak herkes bize sapık gözüyle bakacak diye korkmamız evlenmek istiyoruz ama misal 2 gün evli kaldıktan sonra kadın bizi boşarsa ömür boyu nafaka ödüyoruz düğün nikah falan yaptığımız harcama da cabası 2. Herhangi bir işe girdik diyelim bizlere 2 veya 3 kişinin iş yükünü yüklüyorlar ki iş veren daha çok kazansın 3 . Geçim problemi bu ay ev kirasını ödeyebilecek miyim derdi çünkü aldığımız maaş kira dan daha az miktar da 4. Gelecek kaygısı bu hayat sürekli böyle mi gidecek diye düşünmemiz çünkü eminim herkes farkında ülke olarak eğitim seviyemiz yerlerde eğitim seviyemiz düşük olduğu için bahsettiğin ÇAKAL tiplemelerinin sayısıda artmakta buna türk dizileri de etki ediyor Daha yazacağım çok. Şey var ama yorgunum 😑🚬
sonunda beklediğim konu. İnsanlar çok gergin, aşırı kutuplaşmış durumda. Zıt fikirler birbiriyle konuşamıyor bile. Ama düzeleceğine inanıyorum, Türkiye şuan ergenliğe geçmiş bir çocuk gibi, bu bir geçiş aşaması ve zorlukları olacak elbet.
Dediklerine katılıyorum, iki muhtemel sebep daha eklemek istiyorum: 1. Kadınlar gülümseyince hemen kaşar sanılıyor, o surat ifadeleriyle zaten can sıkıcı derecede olan sözlü tacizlerin önüne geçmek istiyorlar 2. Korkunç şehirleşme, trafik ve mimari: Türkiye’nin başka bir şehrine seyahat etmek söz konusu olunca neden akla hiç tren gelmiyor, düşündünüz mü? Türkiye’de her şey motorlu taşıtlar üzerinden yürüyor. Milyon nüfuslu Esenyurtta bırak metroyu veya metrobüsü, bir tramvay bile yok. Bin daireli apartmanlar, lağım suyu gibi musluk suları, yeşil alan yok, sokaklar ve yollar yamuk yumuk ve mahşer gibi, böyle bir yerde milyoner olsan ne yazar?
Geçen trafikte bir kaza geçirdim. Bir TOROS yandan berim aracıma çarptı, ben şeridimde giderken beni görmedi. Aracıma soldan çarptı. Ben aracı sağa çektim, panik içinde arabadan fırladım. Bir ölen var mı, yaralanan var mı anlamaya çalıştım. Arabada adamın karısı ve iki çocuğu vardı. Adam arabadan çıktı ve benim üstüme atlayacak diye korktum, kendi hatasıydı. Ne benim üstüme atladı, ne de benim iyi mi kötü mü olduğumu sordu. Direkt olarak bağırmaya başladı, "Arabam gitti, arabam gitti!!" Ne diyeceğimi şaşırtım. İnsan önce bir karısına çocuğuna bakar, iyi mi diye merak eder. Altıüstü bir araba insanın canından ailesinden kıymetli mi? Gerçekten çok üzücü.
Ben arkadaşlarım , izlediğim insanlar olsun onların sayesinde hep mutluyum ben hiç üzülmemeye çalışıyorum ama bazen tabi uzulebilioruz ama güçlü kalmaliyiz üzücü durumlarda kotu durumlarda her zamaan gulun bu dünya ya bi kere geliyoruz hic bi zaman uzulmeyin eger eglenmeyi bilirseniz her zaman eglenebilirsiniz bos seyler veya bos kisiler icin kendinizi üzmeyin:D
Ben metroda otururken yanımda bir erkek otursa bile asla kıyafetimi yayarak oturmuyorum onun bile rahatlığını düşünüyorum , yanımda birileri gülümsesin bende çaktırmadan gülümsüyorum ki sapık veya kötü anlamda anlamasınlar diye. Gülümsememin sebebi kafamda ki anlamsız düşünceler mesela aşk onun dışında acaba okuduğum bölümden sonra iş sahibi olabilicek miyim , değer veren hoşlandığım insanla olabilicek miyim , askerliği rahat yapabilicek miyim gibi düşünceler dışarda giderken hep kafamda döndüğü için buda mutlu pozitif düşünmeme engel oluyo. Evet şimdi diyiceksiniz boşver takma falan ama cidden günün sonunda yalnız kalmak canımı çok yakıyo mesela para kazanıyorum ve bunu ya ailemle ya da arkadaşlarımla harcamak istiyorum fakat ne istediğim gibi arkadaşlar ne de ailemle çok rahat olamıyorum. Neyse ki artık bu duruma alıştım ve sessiz şekilde hayatımı ilerletmeye çalışıyorum.
İş hayatı çok berbat , kendimden örnek vereyim güzel bir bölüm okudum şansımda yaver gitti 24 yaşındayım bir ofiste işe başladım ama çalışma saati disiplini ekstra mesleğim harici işler derken sabah güneş doğmadan işe gidip akşam güneş batınca eve geliyoruz haftada 6 gün saatler fazla izinler az .Benim bir ton hobim uğraşım vardı gezmeyi yeni yerler görmeyi severdim , kitap okumayı severdim , yeni programlar ile uğraşmak , sinemaya gitmek film dizi izlemek , spor salonuna gitmek öğrenciydim maddi açıdan sıkıntılı olmasına rağmen bir şekilde yapardım şimdi iş hayatında stres dolu bir gün maddi durum olsa da ne gezmek ne kitap okumak ne yeni bir şeyler öğrenmek için zaman ve enerji kalmıyor haftada 1 gün işlerini mi yapacaksın dinlenecek misin , ailene veya hobilerine vakit mi ayıracaksın insanı yoran mutsuz eden uzun süren çalışma saatleri ve günleri insanları bitiriyor . Oysa insanlara biraz vakit verseler aileleri ile hobileri ile vakit geçirseler çok güzel işler girişimler yetenekler ortaya çıkacağına inanıyorum evet ekonomi kötü ama bunun üstüne birde insanları boğan çalışma saatleri olması işyerlerinin yetersiz denetimi işçi haklarının düzgün işlememesi bunların sebebi olduğunu düşünüyorum benim kişisel düşüncem bu yönde .
Videoda söylediklerine katılıyorum Enes abi, 13 yaşında bir ergen olmama rağmen ergenlikten olmadığını düşünerekten gün içerisinde çoğu zaman üzgünüm , diyebilirsiniz daha 13 yaşındasın ne gibi problemlerin olabilir tek derdin sınavlar okul hayatı vb. fakat hiçbirşey öyle olmuyor . Ülkenin genel olarak yorucu bir havası var ve videoda söylenilen gibi ülkede en önemlisi adalet yok , ben bile şu yaşımda diken üzerinde yaşıyorum neredeyse , düzgün bir şehirde yaşamama rağmen insan bıçaklanacak mı , başına birşey mi gelecek veya ailesinden birine birşey mi olacak hangisine stres etsin bilmiyor . Kendi fikirim mutlu olmayışımız bu sebeptendir . Çünkü ekonomimiz iyi olsa bile adalet böyle olmaya ve ülkede herkes birbirini yemeye devam ederse bile insanlar üzgün olacak. Böyle düşünmemin sebebi kendi hayatımda para hiçbir zaman en önemli şey değildi , benim için önemli olan şey mutlu olmaktı . Ama gerçekten ülkede ki ağır siyaset ve boktan insanlar yüzünden asla olamıyoruz . Video için teşekkürler efendim
Senin de dediğin gibi bizim gülümsemememizin birçok sebebi var. Ekonomi, Siyaset, Yapılan adaletsizlikler, Dalga geçer gibi uygulanan politikalar, İnsanların kötü olması başlıca sebepleri bence.
Bence sadece mutsuz değil aynı zamanda umutsuzuz. Türkiye'de toplumun %95inin özeneceği bir kariyer yolunda ilerliyorum ancak hem mutsuz hem de umutsuzum. Maddi olarak gelecekte herhangi bir kaygı yaşayacağımı sanmıyorum ancak eee çok param olup istediğim arabayı alınca mutlu olabilecek miyim veya o arabaya binip bir yerlere gezmeye gidecek miyim diye kendime soruyorum. Ve bu sorunun hiçbir şekilde benim için cevabı yok! Çübkü geleceğim "parlak" olduğu halde umutsuzum. Ekonomik olarak ülke düzelse de orta yaşlarıma geldiğimde çok daha mutsuz olacağımı düşünüyorum. Normalde arkadaş ortamlarında en sosyal ve en espritüel kişilerden biri olmama rağmen böyle düşünüyorum. Artık zamanımın olmamasıyla birlikte arkadaşlarıma vakit ayıramıyorum ve boş vakitlerimde de genelde dizi film veya oyun oynuyorum. Sonu ne olur bilmiyorum ama şimdilik sadece bu günleri atlatmaya çalışıyorum. Belki ileride mutlu olurum umuduyla hayatıma devam ediyorum.
Dostum mutluluğun iki temel kaynağı var sevgi ve din sevdiğin bir kadınla olsan ve samimi bir inançla dini görevlerini yapsan dünya kadar özgür hissedersin kişisel gelişim kitapları okurum tavsiyem değişmez üzerinde düşün Dostum
Kendi adıma konuşmam gerekirse beni en çok sıkan şey monoton yaşam.Bana göre ülkemiz içinde tek bı çatı altında toplamamız gerekirse yine en belirgin cevap monotonluk olurdu.İnsanların hepsinde aynı türden yaşam şekli olduğunden bunu fark eden bı çocuk veya genç bir birey bile bundan etkileniyor ve yine aynı sebeptendir ki farklı yaşamlar görmedikçe kabullenme başlıyor ve kimsede hayatının gidişatını değiştirmeye yönelik adımlar atmıyor,atamıyor.
Ulan bu bana ufak bir anımı hatırlattı: ben gettoda büyüdüm ve 17 yaşıma kadar falan bunun bana zarar vermediğini hala normal olduğumu düşündüm, bir gün arkadaşın sitesine gittim arkadaş evine çıkıcaktı ben de çardakta 15dk bekleyecektim. bir anda, son 5 dakikadır "şurdan bir adam çıkıp çantamı telefonumu gasp eder mi ya acaba, aslında güvenlikli sitede yapmazlar ama..." diye düşündüğümü fark ettim. güvenlikten ve güvenden o kadar yoksun kalmışız ki güvenlikli sitede bile gasp'ı dert eder olmuşuz olm. güvenden o kadar uzağız ki her toplu taşımada çantama değdiklerinde çanta ceplerimi kontol ediyorum "bir şey çaldılar mı" diye. kavgaya bulaşmamış biri olarak söylüyorum: dışarı çıkarken telefon cüzdandan sonra çakımı alayım diye dert ettiğim sürece bu ülke ne güvenli derim ne mutlu derim
Toplumda herkesin birbirine suratsız olup yakınlarına samimi, misafirperver oluşunun nedeni gayet açık bence. İkiyüzlü, çıkarcı, dolandırıcı, el ele verip bir işi halletmek yerine her iş yerinde mobbing. Çekememezlik. Yakınına iyi davranıp yardım, torpil koparma amaçları. Gerçekten iyi ve saf bir kişilik tanımadğına da iyi ve naif davranır. Çıkarcıyız hocam. Ve toplumumdan utanıyorum.
Asla siyasi bir partiyi tutmuyorum ama. Sonuçta bu insanlar bizim başımıza yoktan var olmadı. Bizim insanımız seçti. Bizim insanımız beğeniyor. Demek ki genel toplum da bir çıkarcılık, dolandırıcılık var ki beğendikleri de kendileriyle benzer.
Tanıdıkda yapıyor bu kötülüğü kendi yaşıtın olursa senin yanında olursa o zaman iyi geçiniyorsun ama iş büyüklere gelince saygı bitiyor eskiden saygı duyardım büyüklere
Bence en büyük nedenlerinden biri de serseriler, insanların stresli olması yetmiyormuş gibi birde serleriler var insanin derdine dert ekliyorlar. Ayrıca iş saatleri olsun okul saatleri olsun çok uzun. İnsanın gün içinde zamanı kalmıyor denebilir.
Benim gülümseyememe sebebim gelecek kaygısı çünkü yks de iyi bir puan yapabilecek miyim, iyi bir üniversite kazanacak mıyım kazansam gittiğim bölümden memnun olacak mıyım vs. diyerek kendime sormam. Çünkü bu ülkede öğrencilere değer verilmediğini açık bir şekilde görüyoruz artık üniversite okuyacak mıyım dan okunduktan sonra iş bulabilecek miyim e döndü. Hayatımı yasayabildigimi düşünmüyorum artık uyuyamıyorum çünkü zaman bulamıyorum, eğlenemiyorum eğlenmek için bir şeyler yaptığımda vicdan azabı çekip bu sefer böyle mutsuz oluyorum. Bazen hiç bitmeyecekmis bir döngü gibi geliyor. Haberlerde gördüğüm asansör kazaları, yurt sorunları gerçekten çalışmaya değer mi sorularını yüzüme çarpıyor. Ama umut ediyorum belki geleceğimiz daha aydınlık olur 2000li yılların Türk çocukları...
Maddi yönden evet herkes istediği şeyleri alamıyor alsa bile artık değeri olmuyor insanlar arasında cidden herkes tamülsüz davranıyor veya direkt soğuyup arayı açıyor iletişimsizleşiyorlar ben 22 yaşındayım hayatımın en kötü günlerini geçiriyorum psikolojik olarak dağılmış durumdayım.
Türkiyede gülümsememenin asıl nedeni genel aile ve büyüme koşullarıdır.Anne baba kavramının bir meslek gibi görünmesinden ve yaptıkları çocuklara doğru düzgün bir ahlak,etik kavramı yükelemesi yapılmamasından dolayı,çocuk ne görürse ilerleyen hayatında da bunu yapıyor ve hem çakal hem de mutsuz bir birey haline dönüşüyor,benim 30 senelik tecrübeye dayalı gözlemim bu şekilde.Mutlu bir ailede doğdum beni seven bir anne babam vardı ve sürekli gülümsüyorum.İnsanlar bundan bile rahatsız oluyorlar.Çocuklarınıza gülümserseniz onlar da gülmeyi öğrenir.
Türkiye’de ki mutsuzluğun sebebi insanların kendileri için yaşamaması nedeniyledir. Bireysellik yok maalesef. Ekonomi de kötü olunca insanlar kendilerine özel bir hayat kuramıyorlar. Türk toplumunda maalesef sürekli olaraktan “ezilmeye alışma” durumu var bir problemi çözmek yerine. Mesela anneme İstanbul’da ki trafik ve kaostan bahsediyorum bana kendi benim yaşımdaki zamandan örnek veriyor. Biz yaptık siz de yapacaksınız, biz bu trafiklere takıldık siz de takılacaksınız” diyor. Bu toplum böyle böyle mutsuzluğu da normql görüyor.
Ben de bıraktım tanımadığım insanlara gülümsemeyi, selam vermeyi çünkü karşılığı yok. Asansörde otobüste gayri ihtiyari göz göze geldiğin yada mesela asansörden ayrılırken "İyi günler" dediğin insan ya tepkisiz kalıyor ya ölü balık gibi bayat bayat suratına bakıyor durup dururken kendini kötü hissediyor, hiç tanımadığın bir yabancıya durup dururken yaltaklanmış gibi oluyorsun.
neden mutsuzum evet yaşım küçük olabilir ama küçük çocukların bile benden daha kötü yaşadığını bilmek içimi burkuyo ve kendimden nefret ediyorum sırf daha şanslıyım diye şanslı olunca ailen sürekli mutsuz olduğunda bile seni azarlıyo ve çoğu şeyi kendin yapamıyorsun ben çok duygusal biriyim dışa dönüktüm ama ailem eski "öğretmenim ve arkadaşlarım" sağolsun artık içime dönüğüm ailen sana ne oldu anlat dediğinde azarlayacaklarından korkmak ve birşey kırdığında ablanın sana vurucağından korkmak ayrı birşey artık birşey hissetmiyorum sadece gülümsüyorum ağladığımda sessizce belli etmiyorum çünkü şanslı olduğun için şansızsın ailenin durumu iyi olduğu için şansızsın iyi olmasını isterim ama hep benden şansız insanlarla kıyaslanıp notlarımın düşük olmasından azarlanıp benimle dalga geçmeleri sinirimi bozuyor ama küçüksün ve sesini çıkaramazsın çünkü büyüklerin senden daha fazla acı çekti değil mi koca adamlar ağlamıyor sen mi ağlıyorsun diyolar bende kendimi bilgisayara verince dert oluyorum millete ben ne yaptığımı dahi bilmezken sana gelen iftiralar ve 9 yaşındayken ablamdan yediğim ilk dayağı unutamıyorum keşke unutsam keşke artık birşeyler hissetsem diye düşünüyorsun ama tek hissettiğin mutsuzluk..
Abi dediğin gibi güvensizlikten ve gelecek hakkında düşündüğüm zaman mutlu olamıyorum bazen arkadaşlarımlayken bile gülesim gelmiyor sonra saçma sapan olaylar oluyor daha da geriye gidiyorum vs
16. yaşında bir genç olarak söylüyorum her şeyde belirsizlik olduğu gibi eğitim sisteminde de belirsizlik hakim. Biri "bilgi ulaşılabilir gençlerimize rahat bir okul ortamı yaratmalıyız" derken diğeri gelir "öğrenciler bilgiyi öğrenmek zorundadır "der. onun dışında - ki kendi adıma konuşuyorum - ben bir ateistim ve imam hatibe gitmek ve kran ezberlemek zorunda bırakılıyorum. Aileme bir şey söyleyemiyorum çünkü bir kez söylediğimde hem telefonumdan hemde yatılı gittiğim imam hatip proje okulundan oldum.(bilgisayarı elimde zor tuttum) Bu yüzden genel olarak mutsuz bir gencin mutsuzluk sebebi ya aile baskısı ya arkadaşları tarafından kötüye yönlendirilme yada benzeri bir çok sebep. Biz ergeniz ve ailelerimiz bizim ergen olduğumuzu yok sayarak bize katı kurallar koyuyorlar. Ama ergenler olarak kuralların dışına çıkmak istediğimizden o kurallar bizim için iyi bile olsa tam tersini yapar sigaraya okulu asmaya ve kaçmaya karşı durdurulmaz bir şekilde yönleniriz. Bir ergen olarak bize sert davranılmadan "ne yaptığımızı" değil "neden yaptığımızı" sormaları, "ne yapacağımızı" değil " Neden yapacağımızı" bize söylemeleri bizim için daha iyi olur. Bunun bizim mutsuzluğumuzu yani ileride bir nesil olarak ekonomimiz batsa vb bile daha mutlu olacağımız anlamına gelir. Lütfen bizi yargılamadan önce sorun "NEDEN" diye. !!
Birkaç haftadır aslında kendimi değiştirmeye çalıştığım bir konu bu. Sürekli pozitif ve güler yüzlü olmaya çalışmak yani. İlk hafta her şey normaldi fakat artık 2. hafta biterken yorulduğumu hissettim. Çünkü diğer insanlar izin gibi değil hatta sizin yapmacık olduğunuzu düşünüyor ve bu bir süreden sonra sizi yoruyor. İnsanımızda bu yapmacık algısı denilen şey oldukça değişmemiz zor. Ama inanıyorum, geç olsa da en iyi halimizi bulacağız bence.
Doğdum. Çocukluğum aile kavgalarının içinde geçti. Büyüdüm şuan gencim ülkemde genel kavga var. Ayrımcılıklar, algılar, kutuplaşmalar... Yani ben hep kavganın içinde geçirdim hayatımı. Kendim hep böyle gerginlikler içerisinde yaşadım, yaşıyorum. 🤐
Şahsi olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Depresyonda mıyım yoksa bunların hepsi geçici bir çöküş mü artık bilemiyorum. Ailede ve çevremde sözümün geçmemesi, beni şahsi olarak o kadar siklememeleri beni sanırım bu çöküşe iten şey. Küçük kardeşimin bile benimle kıyasla daha fazla söz hakkı var. Kendimi değersiz hissediyorum ve artık hayatımın anlamı olarak gördüğüm birşey yok. Sosyal ilişkilerde de çok korkak biriyim, karşımdakiyle konuşurken "şuan benimle konuşmak istiyor mu, ya da benim hakkımda ne düşünüyor" diye düşünmekten yoruldum. Okulda da başarısızlıklarım var ki olmasaydı belki bunlar olmazdı. Kısacası kendimi artık hiç iyi hissetmiyorum ve maalesef bunu kimseye anlatamıyorum çünkü aldığım cevaplar beni hiç rahatlatmıyor.
sonucu ne olursa olsun ekonomidir bana göre çünkü bir insan stresten uzaklaşmak için arkadaşlarıyla sohgbet etmek ister çıkar bi kafeye gider ulan kahveyide içmesekmi hep bi herşeyin arkasını sonrasını düşünme duygusu var artık insanlar eğlenirken bile düşünmek zorunda kalıyor o yüzden mutlu olamıyoruz hemde artık kimse kimseye güvenmiyor güven yoksa huzurda yoktur
Anlatılacak söylenecek o kadar çok şey var ki ama ben farkındalık yaratıp yorumu okuyacak insanlara bir şey hatırlatmak istiyorum. Yıl 2002 yaşım sanırsam 6 veya 7 olması lazım Türkiye dünya kupası maçı öncesi ülkemizde yaşanan coşku aklıma geldi ilk videoyu izlerken sokakların kırmızı beyaza boyandığı insanların yüzlerindeki o özgür ve samimi gülümsemeleri mutlulukları coşkuları Tarkanın bir oluruz yolunda parçasının her dükkanda çalındığı trafikte arabaların korna çalıp konvoy yaptığı insanların sokaklarda dans edip bayrak salladığı gün bu günse 27 yaşındayım ve 27 yıllık hayatımda ilk ve son herhalde halkımızın bu kadar içtenlikle mutlu olduğuna şahit oldum şimdi açıp o günlere ait video ve fotoğraflara bakıyorum da bu iki kareye hem şaşkınlık hem de yoğun hüzünle izliyorum vay be nerden nereye bize ne yaptıklarını çok iyi görebiliyorum umarım o günlerin mutluluğunu yeniden yüzlerimizde görebilirim. ( Çok özlüyorum )
ben metroya biniom otobüse biniom marmaraya biniom metrobüse biniom herkesin suratı asık mutsuz yüzleri tebessüm bile etmiyor birine çok güzelsin çok yakışıklıısın demeye korkar hale geldik o derece çünkü
Ben çok gülerim kimi zaman haddinden fazla güldüğüm bile olur bazen karnıma öyle kramplar girer ve gülmemeye çalışır acıyı geçirmeye çalışırım o sırada dahi gülerim ve benim bir sonum olacaksa kesinlikle gülme krizidir. Bu konu gülme değilde mutluluğum ve dünyaya karşı bi çok şeyi sklemememden kaynaklı ve daha yeni üniye hazırlık stresi yaşayan bir öğrenci olmakta bunun tuzu biberi anlayacağınız siyaset konuşup eğitime sövüp sınırlarda elini kolunu sallaya sallaya suçlu suçsuz gezenleri ve en önemlisi bu ülkenin umutsuzluk içindeki ekonomisi…. Daha neler neler yaşayan biriyim bi çok yaşıtım gibi aynı düşünsemde pek psikolojimi yormuyorum bunda yay burcu olmanın bir faydasını görüyorum ve ne zaman toplum içinde arkadaşlarımla konuşsam bi çok kişinin bakışlarına maruz kalıyorum buna maruz kalmam beni sıkmıyor üzmüyor aksine toplumun ne kadar da anormalleşmiş olmasını kınıyorum beni bi tık üzen şey arkadaşlarımında öyle olması benim gibisini bulamıyorum bulsamda bulduklarım ya bipolar yada ikizler burcu amq 😮💨 çoğu zaman dışarıdayım arkadaşlarla buluştuğumda bi espriye normal şekilde gülünür ya abartılmadan onda bile etrafa bakıp “rezil oluyoruz, dışardan ne kadar ergence görünüyoruz sesinizi alçak tutun” gibi saçma sapan şeylere takıp bana yansıtıyorlar haliyle insanlardan dahada uzaklaşıyorum çünkü başkalarının görme biçimi benim kimliğimi katiyen oluşturamaz bunu bana yansıtan s*ktir gitsin cehennemin kaçıncı katına kısacası artık gülmek bir yana dursun birinin mıtlu olup dılarıya yansıttığı sevinci bile saçma sapan kalıplara sokup engel koyar hale geldiniz tranvaydayım elimde telefon bir olayı görüyorum ve gülüyorum insanların bana deli gibi bakmasına gerek kalmasın istiyorum biri yanıma gelip neye gülüyorsun diyebilir hayal etsenize amq çok toz pembe çok hayali bişey değilmi ve bi o kadar uzak mutluluğumuzu bile paylaşamayacak kadar kibirli ve bencil olduk en önemlisi çevrenin etkisiyle güvenimizide kaybettik ben yalnızca sonumu bekliyorum sonumu beklerkende gerimde pişmanlık bırakmak istemiyorum bıraksam bile ders olarak kalsın hep güleyim istiyorum çok değil etrafınızda insan olsun olmasın iyi şeylerle motive edin kendinizi bu tavsiyeye uymayanda gidip kendine ne bok yaparsa yapsın yapacak olduğunuz şeyi kendinize yapıyorsunuz kolay gelsin boşluğuma geldi içini dökim dedim elimi yorup yazdım beğenin la
Ben farklı şehirlerde kültürlerde yaşamış bir insanım ve 4 dil bildiğim için ortamlara kolay uyum sağlayan bir insanım rahatlıkla söyleyebilirim ki sosyolojik ve hatta ekonomiyi etkileyen de bu insanların mutsuzluğu umutsuzluğu. 🤍✌🏻 her zaman gülümseyin.
Bence nedeni insanlar artık yaşamak istemiyor diretilen şeyleri yapıp günün haftalarının geçmesini bekliyorlar zorla yaşıyorlar bi umutları bir yaşama heyecanı yok cidden böyle ömrüm ne zaman biterde kurtulurum dermiş gibi
Bundan 15-20 yıl öncesini hatırlıyorum ülkemizin gündemi eurovision şarkı yarışmasında kaçıncı olacağız, euro 2008 de çekleri ve hırvatları yenip ülkece yaşadığımız mutluluklar. Tarkanın arar buluruz izini şarkıları, yılbaşında tombala oynayıp dansözlü eğlence programları izlemek, 2 liraya döner ayran yemek, arkadaşlarla buluşup internet cafede cs oynamak, 50 kuruşa alınan citos ve dondurmadan bedava yazısı çıkınca çocuklar gibi sevinmek. Kadın ve çocuk cinayetlerinin ana haber bültenlerini kaplamadığı o günler öyle güzeldi ki, Yazları arkadaşlarla kuran kursuna gitmek için can atardık,şimdi hiçbiri yok maalesef, nerde eğlenmek kafa dağıtmak istesek ya ekonomik açıdan engelleniyoruz yada sansürleniyoruz. İnsanlar çok kolay cinnet geçirip adam doğruyor. Ben bunun en başlı sebebinin siyasal islam olduğunu düşünüyorum. 20 Yılda sessiz sedasız ampulle kararmışızda haberimiz olmamış
Gerçekten bu yaşta çok mutsuzum dışarıda bir yerde herhangi bir fikir belirtecek olsam insanlar ne der tartışma olur mu korkusu yaşıyorum saygı ve sevgi çerçevesinde yaşayabiliriz inşallah birgün
Yaklasik 4 yildir Hollanda'da yasiyorum. Ilk geldigimde o kadar cok sasirmistim ki yoldan gecerken insanlar gozlerinize bakiyor ve tebessum ediyor ister istermez siz de tebessum ediyorsunuz ve selam veriyorsunuz.. tanimadiginiz birine gulumsemek selam vermek sizi o kadar pozitif yapiyor ki gune mutlu basliyorsunuz. Sabah 6 da cok metro kullandim kimsenin yuzu asik degil ise gidenler biliyor ki haklari yenmiyor.. hatta 13km den fazla seyahat ediyorsaniz sirketiniz size para odemek zorunda.
İngiltere de yaşayan benimle ayni yasta kuzenim var. İkimizde okuyoruz. Okul onlar için faaliyetlerini ilgi ve yeteneklerini gösterebilecekleri bir yer. Bizm içinse sadece yük, universiteye gidebilmek için bir yol. Onlar üniversite okumak konusunda bile düşünüyorlar, çünkü tek yollari bu degil. Bir kahve fiyati, kıyafet vs alinmasi tartisilamayacak kadar küçük şeyler. Hala neden yorulduğumuzu sorguluyoruz. Okul çıkışı bize luks onlara sade sayılabilecek bir restoranda yemek yemek onlarin rutini...
Bence insanların birbirlerine güvenmemelerinin en büyük sebebi aptal yerine konulmamak kullanılan olmamak bu sorunu çözmenin yolu birbirinin arkasından maddi ve manevi her türlü alanda huzursuzluk suç işleyen mafya ve bunlar gibi büyük bir sorun kutuplaştırma yapanlara en az 60-70 yıl hapis cezası verilmesi veya milyonlarca lira para cezasıyla azaltılabilir
Bence bunun en büyük sebebi umutsuzluk. İnsanlar geleceğe umutsuz bakıyor artik en basitinden bir üniversite öğrencisi olarak iyi bir üniversiteye gitsem bile geleceğime umutlu bakamiyorum sonucumun nereye varacağını bilmiyorum ve insan doğasında gayet olagan bir olay olarak olumsuz seçenekler aklima daha çok geliyor. Baska bir örnek olarak metroda isine gitmeye calisan bir beyaz yakalı hayatını ne icin harcadigini, sabahin köründe nasil bir yaşam için ise gitmeye çalıştığıni bilmiyor. Bunun sonucunda insanların gülümsemesinin zorlasmasi gayet dogal bence. Ülkedeki liyakatsizlik, haklı olanin her zaman bir yerlerde tanıdığı olan kişinin çıkması, ülkedeki kutuplasmalar da cabası.
Sokaktaki onca sapık ve tacizcilerden dolayı bir genç kız olarak bu benim savunma mekanizmam gibi bir şey. Yeni bir ortama girdiğimde erkeklerin cıvık davranışlarından kaçmak için de diyebilirim hatta. Sürekli olarak yüzümde gergin, sinirli ve mutsuz bir hal var ayrıca gerçekten eğitimden sınav stresinden de sürekli bir şeyler düşünmek bu şekilde yüzüme yansıyor. Gülebildiğim zaman dilimi o kadar nadir ki...
Ölümün ne kadar kolay ve ani olduğnu gördüğümden beri gülümserim etrafima da kendi basima kaldigimda da bu gece ölebileceginizi hatirlatin kendinize sık sık son gün gibi yaşayın hep
Ben Almanya'da yaşıyorum. Burada herkes birbirine tanımasa bile merhaba, günaydın, kolay gelsin gibi kelimeler söylüyor. Herkes birbiriyle iletişim halinde. Geçen bir kadına yardım ettik kahve içilen bir yerde. Bozuğu yoktu, kartla ödeme yapmıyorlardı. Kadın çocuğu olduğu için kahvemizi içelim aşağıda buluşalım o parayı kartımdan çekip size vereyim dedi, verdide. Türkiye'de olsa kimse böyle bir iyilik yapmaz. Neden? Çünkü birbirimize güvenmiyoruz ve hepimiz ön yargılıyız. Otobüse bir tane adam biniyor, otobüs şoförüyle el sıkışıyor, konuşmaya başlıyorlar. Adam ayakta şoför koltuğunun yanında duruyor ve sohbet ediyorlar. Yaşlılar bile kendileriyle ilgileniyor. Saçlarını tarıyorlar, dudak nemlendiricilerini sürüyorlar. Evet belki bu yaştan sonra kimse onu beğenmeyecek fakat kendisine bakıyor, özen gösteriyor ve bununla mutlu oluyor. Olması gerekende bu.
Bende almanyadayim ilk Fark ettigim şey bizdeki sorunların çoğu büyüklerden kalma ... büyüklerin kirli düşünce duyguları aynı ortamda doğan temiz çocuklara da bulaşıyor...Balık baştan kokar
Mesela birine oylece gulsen yada sana bakinca nr oldu diye sorarsin ve sana su cevabi verir " Ne bakiyin kardesim onune don yoksa agzina cakcam isin yokmuda bakiyon?" Diyor... hem ssnki herkez calismak zorunda algisi veriyor hemde hemen siddet dusunuluyor..
Ben hayatta çoğu zaman mutluyumdur. Ama toplum içinde mutlu olduğumu gostermek, çoğunun sinirini bozduğundan, ben de onlar gibi yorgun, ciddi ve sinirli gorunuyorum. Dikkat çekmemek için. Yurtdışına gidince ortamin enerjisi değiştiğinden ona göre ben de adapte oluyorum. Bazen kendimi oralara daha ait gibi de hissediyorum ülkemi çok sevmeme rağmen...
ben şuna inanıyorum ki; Türkiye, Osmanlı devletinde ve daha öncesinde çok daha ağır zorluklar gördü, inanılmaz fakirleştiğimiz zamanlar oldu, ülkemiz başka topraklara katılmayı dahi düşünmüştü. ve bu kötü zamanlar kadar da güzel, zengin, mutlu ve gururlu olduğumuz zamanlar oldu. Bu yüzden motivasyonunuzu tamamen kaybetmeyin geleceğe karşı. Bunu şöyle düşünebilirsiniz: Hani bütün sosyal medyalarda saçma, rahatsız edici bir akım başlar ya ve dersiniz gençlik nereye gidiyor diye. Bütün akımlar iyi veya kötü hepsi geliyor gidiyor hiç biri sabit kalmıyor. Ülkemizde bu durumda kötü zamanlar geliyor geçiyor ardından güzel zamanlar geliyor. Bu sadece daha uzun sürüyor. Tabii bunlar benim naçizane tavsiye ve fikirlerimdi.
Kotu zamanlar az iyi zamanlar uzun olmasini istememiz sorun degil demi? Cogu kisi istiyor ama olmuyor.. bu gerceklik degil bu sadece gercekligin carpitilmis bie iliziyonu.
Aile baskısı,beklentisi yüksek bir çevre ve sürekli başkaları ile karşılaştırma,her günümün aynı geçmesi ben bir sporcuyum ve tüm günüm okul (ödev/ders) şeklinde gidişi artık hiçbir şeyden keyif alamamama sebep oluyor
Kardeşim sizin gelecek kaygınız olsa ailenizin durumu olmasa borcunuz olsa bide üstüne üstlük günün 12 saatinde çalışsanız neyin mutluluğunu yaşayacaksiniz
Geçenlerde bir tane kız bana el sallayıp gülümsemişti o an kendimi çok garip hissettim ama bende gülümseyip el sallamıştım kaç zamandır düşünüyordum kız acaba tanıdık mıydı diye ama hayır rastgele biriydi ve ilk kez böyle bir şey yaşadım
Bir Azərbaycan li Olarak hep güler yuzluyumdur Ama Türkleri izledigimden beri bana bile mutsuzluk geldi eskisi kadar Gulmuyorum Ben Rusya da yasiyorum insanlarin 100/80 çok soguk Geçen bi amca Ona yardim etim diye bana Bakarak gülümsedi okadar mutlu oldumki anlatamam Bir insanin bana gülümsemesi beni çok mutlu eti herkes çok soguk Rusya dan Nefret ediyorum böyüyunce Azərbaycan geri Dönücem Burda Yaşanmaz Sadece para için Ailem beni buraya getirdi Saygilar seviliosun❤
ben bir 14 yaşinda genc olarak evt mutsuzum evt ekonomiz toparlanabilecek bir yere gitmiyor evt bircok olay yaşadık deprem . secim ekonominin bi yanda düşüşü sadece tek bir nedeni yok biz türk insanları olarak birimiz mutlu oldugunda mutlu olan insanlariz bence yani düşünsenize cok sevdiginiz bir arkadişini canınız kardeşiniz bi başarı elde etiginde sizde mutlu oluyorsunuz bu bizim kanımzdan gelen bir şey bence elimizden nekadar gelirse biraz gülmeye calişmalıyız evt abı ben bu sene LGS giricem ama birşekilde motive olup ders calişiyorum yapılamayacak bir şey oldugunu düşünmüyorum evt gecermi bilmiyorum bu mutsuzluk ama gecmeli bence böyle ilerleyerek ne ülkemizin hali düzelir
nasıl mutlu olalım enes ? arkadaşlarla buluşsak, eskiden dönere kaldık der yine mutlu olurduk. Şimdi döner bile lüks olmuş. Arkadaşlarla gezelim desek bi bok yapmadan para eksiye düşüyor. Arabayla şehir dışı yapak değişiklik olsun diyoruz paramız sadece benzine yetiyor. Ülkede mutlu edici haber yok enes. Oynayacak pc alsak oyun alamıyoruz, sürecek araba bulsak hadi ehliyeti alsak bu seferde benzine deli para veriyoruz. Boş ev yakaladın az alkollenek desen aylık harçlık bitiyor. mesela a ülkesinde dünyada böyle şeyler olduğunu bilmiyorlar ondan ordaki yokluk onları çok üzmüyor. Ama biz Amerikada ki çocuğun nasıl hayat yaşadığını , Alman çocuğun nasıl hayat yaşadığını biliyoruz. onlar bizim belki işe girip yıllarca çalışıp alamayacağımız şeyleri 3-4 ay gibi komik zamanlarda alıyor nasıl mutlu olalım ?
Şeriat çok güzel bir şey. İnşaallah gelir. Sebebi ise ciğeri beş para etmez kemalist tayfa. Onlar geberse her şey daha güzel olur. Şeriat zaten galip. Her şey Allah'ın. Allah'ın kanunları ile yargılanacaksınız zaten. Yani kaçış yok. Ölümsüzlüğü bulsan bile kaçamazsın
@@VMMPP16 kardeşim şeriat iyi olsa bile bunu kötüye kullanacak insanlar vardır şeriat demek insanın temel haklarına baskı uygulamak demektir şeriatın olduğu yerde huzur yok varsa örnek ver ?
Hz. Muhammed (s.a.v.), bir konu anlatırken gülümserdi. Bir hadis-i şerifinde de “Gülümsemek, sadakadır” diye buyurarak gülümsemenin önemini ifade eder ve tebessümü teşvik ederdi. Gülümsemenin inceliği: Tebessüm... İslamiyetten uzaklaştık ,Peygamberimizden uzaklaştık . Hiç birşey yapamıyorsak bile tanıdığımız, tanımadığımız insanlara selam verip tebessüm etmek SÜNNETTİR herşeyden önce; ama, işte, maalesef... 😢
Bu tür olaylarda çoğunlukla dış çevrenin etkili olduğu kanısındayım. Çünkü düşünsenize anne babanız mutsuz olduğunda size nasıl işliyor, dikkat etmediyseniz bir gün edin ve ne demek istediğimi anlayacaksınız. Başka örnek verecek olursam arkadaşım kötü bir gün geçiriyor ve bu olur olmadık bana yansıyor. Bazen dinlemeniz gereken şey dış çevredeki etkenler değil de kalbinizdir, bana güvenin çünkü farklı şekillerde çok deneyimledim. Gülün, şu 3 günlük dünyada ufak olaylar yüzünden yüzünüzdeki o gülücüğü düşürmeye değmez :)
gülümseyin olm
sa
Olmaz
japonyada olsaydık gülerdik bizde
YOK (yankılı)
Ekonomiye siyasete parasizliga bakarak gülümsemek niceeee
Türkiyede genel bir yorgunluk var. Okul ağır işler ağır ona göre alınan maaş az. Belirsizlik her konuda hakim. İnsan nasıl mutlu olsun gülsün huzurlu olsun
Gereksiz aci verici heyecandan cok aci veren tehlike yada yaratixi biseye kalkismaya calistinda odedigin bedel var mesela... ben bunu ilk elden en kotu sekilde deneyenlerden dim sonucta ve biriyle konusrken dikkat et.. yoksa gg olursun.
Doğru aslında insanlarında bence bu kadar mutsuz olma sebebi siyasi sorunlar eğitim sistemi saçmalıkları ailesel sorunlar o yüzden insanlar böyle
Abi tam mutsuzdum ne izlesem diye düşünüyordum o sıra bildirim geldi😊
Kesinlikkle, sınav haftası o kadar mutsuzdum ki bu o haftanın yorgunluğu ve onu takip eden stres yüzünden kaynaklanıyordu. Bu gün ise daha yeni kalktım ve çok mutluyum çünkü bu gün cumartesi.
Gülmek zorundasınız. Sadece bir tebessüm herşeyi çözecek. Gülün. Bakın sonra neler oluyor😊
bunun en büyük sebebi hukuksuzluğun getirdiği güvensiz ortam, dışarıdayken tek düşündüğüm eve kazasız belasız dönmek olmamalı
Sadece hukuk değil bu ülkenin herşeyinde sorun var 😣
Ülkedeki insanların neden bu kadar mutsuz olduğunu sorgulamamız bile çok üzücü.Yıllardır yaşadığımız ekonomik sıkıntılar,bir çay kahve içerken bile bugün içmesek mi diyecek duruma gelmemiz,üst üste sorunların yaşanması(karantina deprem seçim yine seçim geliyor mesela) kendimiz dışında her şeye zaman ayırmamızdan ,eve iki ekmek götürebilmek için insanların günün 12 14 hatta bazen 16 saat çalışması bunların hepsi bizi bu duruma getirdi.Ben yine de inanıyorum her gecenin bir sabahı vardır.Biz yine gülümseyen insanlar olacağız,tvlerde ölüm haberlerini birbirini kandıran işkence yapan insanları değil de bizi güldüren programlar göreceğimize inanıyorum.Belki bize güzel bir Türkiye bırakılmadı ama biz çocuklarımıza bırakmak için uğraşalım.En başta birbirimizi kırmadan yaşamayı öğrenelim.Biraz uzun oldu ama kusura bakmayın ben de dolmuşum..
yasamayin siz bilader bu mutsuzlukla
@@baxsyev-resul mutlu eden şeylere yönel güzel kardeşim
@@alpwijn ona biz karar veremiyoruz maalesef
gerçekten ekonomik kısmı çok zayıf ruslarda da aynı ekonomi var adamlar bizden daha mutlu + adamlar savaştalar olayın tek ve en büyük sebebi bence çok bariz Türkiye nin giderek kutuplaşması ve toplum duygusunun kırılması
@@Byzantine_Elite_Cataphract orası öyle tabii ki ama türkiye yıllardır kutuplaşan bir yapının içersinde daha öncesinde mutluluk endeksinde bu kadar gerilerde olduğumuzu ben hatırlamıyorum.Bu mutsuzluğun artmasındaki diğer sebep de teknolojinin ilerlemesi.Diğer ülkelerde hayat şartlarını yaşamlarını gördükçe kendi halimizle karşılaştırıp daha da kötü hissediyoruz.Eskiden bu kadar diğer dünyadaki insanların yaşamlarından haberdar değildik ama şimdi dünyadaki her şeye bir tuş ile ulaşabiliyoruz diğer bir etken de bence bu.
23 yaşında bir genç olarak, hayatım boyunca hem maddi hem manevi sıkıntılar çektim Türkiyede.Bunlar çok uzun konular, benim kendi hayatımdan çıkardığım çalışıp kazanıp kendimi kurtarmak, insanlık olarakta yine saygı çerçevesinde insanlara düzgün davranıp toksik insanlardan olduğunca uzaklaşmak.Ülke için toplumsal birşey yapmak çok zor ve çok yıpratıcı, o yüzden herkes kendi kişisel gelişimine, ailesine, işine, sevdiği insanlara değer göstermeli ve diğer siyaset, karı kız peşinde koşma, alkol, toksik insanlarla tartışmaya çalışmak, boş işler kumar gibi vs. bunlardan uzaklaşmak.Böyle yapınca hem faydalı oluyor hemde birazdaha çekilebilir oluyor insanın yaşamı.Herkes kişisel olarak kendimi düzeltmeye başlarsa ve sayımız artarsa yıllar içinde daha iyi yerlere gideriz, toplum olarak birden düzeltmek tartışmak yıpratıcı ve faydasız bundan dolayı dedim.
Ne anlatıyon boş boş, sıkıntı çektiysen biz çekmedik mi ben gelip burda acındırıyommu he? Chp zihniyeti böle
Aynı fikirdeyim kardeşim
aynen öyle düşünüyorum. Toplumsal bir kurtuluş aramayı bırakmamız lazım. Önce kendimizi kurtarmamız gerekiyor arkadaşlar. Bencillik ayıp veya kötü bir şey değil. Önce kendinize hayrınız dokunsun ki çevrenize faydalı olabilin. Uçaklarda acil bir durumda anneye bebeğinden önce kendisine maske takması önerilir mesela bu örnek gelsin aklınıza.
Valla bende katılıyorum ama şu ülkenin düzeldiğini görmeden gitmem
yemin ediyorum doğru toxic insanlardan biktim daraliyorum nefes alamiyorum bu ülkede
Adalet olmadığı için mutsuzuz, ne ekonomi de ne eğitim de nede kurumsal alanlarda
Haksızlık diz boyu adalet sıfır...
Maalesef....
Adalet yok diyosan ülkeyi kötülüyosundur chpli misin
Adaleti bir İçişleri bakanlığı sağlıyor başka yerde adalet yok
Kısa ve net yorum helal
En haklı yorumlardan birisi senin dostum
Gerçekten gülümsemeye çok ihtiyacımız var. Artık çocuklar bile gülmez oldu. Geçen gün otobüste 10-12 yaşlarında bir çocuğun buğlu cama kırık kalp çizdiğini gördüm yıkıldım resmen.
Chpli annesi babası varsa normal
Sevdiği yüz vermemiştir garibimin belki
@@berkaydogru chplidir sevdiği
Bende bi otobüste gördüm sosyal medya ismini buğlu cama yazıyordu
o çocuğa kart numarası yaptım güldü
Bence mutsuz olmamızın bir diğer sebebi eğitim sistemimiz ve işsizlik.Mutlu olan bir öğrenciye rastlamak zor ülkemizde.Şahsen ben 20 yılımı sınav stresleriyle,karşılığını alacağımdan bile emin olmadığım saatlerce çalışmalarla geçirip daha sonra doğru düzgün bir maaş bile alamayacaksam niye yaşıyorum ki?
Kesinlikle katılıyorum hayatımızın en güzel geçmesi gereken yılları sinav çalişarak stres yaparak geçiriyoruz. Hadi güç bela zar zor kazanıyorsun borca girerek üniversitesi okuyorsun sonuç işsizlik oluyor
İşsizlikle alakası yok emin olabilirsin insanlar artık geçimsiz en ufak şeyde tartışma çıkabiliyor ve bazen kötü bitenleri oluyor birine haddinden fazla değer yada rütbe verince kendinin altındaki birini ezmenin derdine düşüyor daha doğrusu ekmeği ile oynamanın derdine düşüyor bunu bizzat yaşayan insanlardan biriyim sözün özü iş değil kişi yoruyor.
Bu stress yüzünden kafa da kalmıyor herkes vertigo
Bu konu ile ilgili uyumlu bir örnek vermek istiyorum. 2 yıl YKS sınavına hazırlandım ve sonunda da kazandım çok şükür orası ayrı mevzu ama sınav senemde o kadar fazla stres ve korku yaşadım ki her zaman gergindim. Bir soruyu çözerken veya sadece otururken bile titrer bir yerlerimi kaşır veya sallanırdım. Midem de her zaman kelebekler uçuşurdu. 2 yıl boyunca hiçbir arkadaşım hiçbir sosyal aktivitem olmadı. Daha sonrasında beni bu 2 yıl içinde tanıyan öğretmenlerimle sınav sonrasında yeniden buluştum. Öğretmenlerim neredeyse beni tanıyamadı :D O kadar enerjik ve mutluydum ki üstümden sanki bir eşek yükü kalkmıştı. Çevremdeki herkes ben sınavdan çıktıktan sonra benden çok çok sevindiler. Üstelik ben bunları YKS yıllarını ve çalışmayı çok seven, okula aşık biri olarak söylüyorum. Şimdi bile o stres aklıma geldikçe ağlamaklı olurum, sesim titrer. Pişman değilim bu şartlarda ayakta kalabilmem için bunları yapmak zorundaydım ancak zorunda olmamalıydım. Çalışmak kolaydır ama çalıştıktan sonra karşılığını alıp almayacağını bilerek gelecek kaygısı ile çalışmak çok zordur. Uzun bir yazı oldu biraz ama bence Türkiye'deki öğrencilerin içler acısı durumunu ortaya seren bir yazı olduğunu düşünüyorum.
Türkiye'de günlük hayat çok ağır. Bu mutsuzluğun en büyük sebeplerinden birisi bence.
Vay aw tespite bak
Calis ozaman yorum yapana bedava ekmek yok
Colos ozomon okmok yok@@hasantanriverdi7654
@@hasantanriverdi7654🧠🚫
@@hasantanriverdi7654boş yapma
Yaş 15 - 14 yaz zamanı babam beni iş yerine götürmüştü. İş saati bittikten sonra tramvaya binip eve dönüyoruz. İstanbulda yaşayanlar bilir iş çıkış saatlerinde tramvaylar çok kalabalıktır. Biz babamla cam kısmının orada yer bulup oraya yerleştik. Karşı tramvayda benden küçük bir kız çocuğu vardı ve bana bakıyordu. Ben de iyi niyetimden dolayı gülümseyip el salladım. Küçük kızın yanındaki annesi el salladığımı görünce kızını alıp cam kenarından uzaklaştı. Bunu fark eden babam bana oğlum niyetin ne olursa olsun tanımadığın kimseye öyle el sallama demişti. Kötü bir niyetim yoktu ama babam bana onu söyledikten sonra sanki kötü bir şey yapmışım gibi hissetim. Yapmadığım bir şeyle suçlanmış gibi. O günden beri dışarıda tanımadığım insanlara kolay kolay gülümseyemiyorum. Yine kötü bir niyetim olduğunu düşünmesinler diye.
Buna benzer bir konuşmayı üniversiteye gideceğim yıl yazın babam ve amcam ile konuşmuştuk. Balkonda oturuyoduk ve direk dedi hiç kimseye iyi niyetli bile olsa hiçbir şekilde el haraketiyle veya mimiklerinle selamlaşma yanlış anlarlar sonra başına iş çıkar diye.
İnsanın DNA’sına işlemiş olan bilmediğinden korkma durumu var. Türkiye’de de geleceği bilmemeye yönelik inanılmaz büyük bir korku var. Bu da mutsuzluğu ve umutsuzluğu getiriyor beraberinde.
Güzel tespit
Mantıklı
Böyle bir şey yok
Türkiyedeki mutsuzluğun temel sebebi kesinlikle güvensizlik
Ben kendim hiç bir seyi takmayan umursamayan kendi kendime mutlu olabilen bir insanım buna rağmen ben bile artık eskisi gibi mutlu olamıyorum, bunaldım diyebilirim insanlarıda incelediğimde aynı durumu gördüm asık suratlar bir kabulleniş, bıkkınlık, güvensizlik var. Bence bunun nedeni üst üste binen bazı gelişmeler. Türkiyede hemen herkez ülke gündemiyle ilgilenir durumda ve surekli kötü haber olumsuz durumlar zam, enflasyon, torpil, yanlış yönetim, siyasi rekabet, mülteciler, deprem gibi olayları duyup yaşaması bizi artık çok yordu bir insan için çok fazla, biz bu sorunlara ülkece çok takıyoruz belki fark etmişsinizdir her hafta başka vir sorun gündem oluyor birini atlatmadın ötekisi çıkıyor artık ülke sorunlari nerdesye her kişinin ana gündemi, konuşma konusu oldu sürekli bir kasvet içinde olunca mutsuzluk kaçınılmaz. Ve mutlu olmamım tek yolu ise bu sorunlarin çözülmesi olarak düşünüyorum. Çünkü biz ulkemizi önemsiyoruz en iyi arkasaşın yada ailenden birisinin çok buyük ölümcül bir sorunu olsa mutlu olabilirmisin onun dersi senide sarar tukiyede bizi sarıyor yıllardır düzelememek toplum ahlakının bunla birlikte çürümesi bilgisizligin artması bizi bitirdi umutları söndürdü.
Muhtemelen herkesten ve her şeyden nefret etmemiz olabilir. Okuyanlar okuluna, işi olanlar işlerine o kadar odaklanmış durumda o kadar monoton hayatlardayız ki her şeyden ve herkesten bıkmış durumdayız. Benim için öyle en azından. Her kesimden, herkesten tiksinmeye başladım zamanla. Maalesef eğitim sistemi ve hukuğun etkisi çok büyük.
evet, özellikle çok mutsuz olduğum bu dönem için bu sorunun cevabı benim adıma evet. mutsuzum çünkü bütün sorunlar üstüme geliyormuş gibi hissediyorum. sorunları çözmeye çalışsam yenileri ortaya çıkıyor. birine yoğunlaşsam diğeri patlak veriyor. bir yandan lise son sınıf olmamdan kaynaklı üzerimde sürekli bir baskı, stres, yorgunluk var. sabah okul hazırlık falan derken 7de başlayan okul rutinim akşam 5de okulumun bitmesi 5.5a doğru eve gelmem ile bitiyor. eve geldiğimde aşırı yorgun ve uykulu oluyorum. önceden gün içinde asla uyumayan biri olarak sürekli gün içinde uyumak istiyorum. uyuduğumda kalkması çok zor oluyor bu yüzden uyumadan o uykulu hal ile derse oturup yatana kadar ders çalışıyorum. kendime vakit ayırmak gibi bir lüksüm yok. ailem ile vakit geçirme gibi bir şeyim de yok sadece akşam yemeğinde beraber oturuyorum. arkadaşlarım çok yakın olduğum kişiler değil bu yüzden dışarı çıkıp gezme gibi bir şansım yok ki olsa bile ekonomik durum belli. hem dışarı çıksam ders çalışmadığım için sürekli bir vicdan azabı çekme durumu var. kendi başıma da dışarı çıkabilen birisi değilim. bunun için fazlasıyla içine kapanık ve asosyalim insanların içinde kendimi çok rahat hissetmiyorum. çevre faktörüde mutsuz yapıyor insanı. herkesin ailesi çok anlayışlı değil bu yüzden çoğu insanda olduğu gibi aile problemleri de var. çevre tarafından sürekli birileri ile karşılaştırılmak, eleştirilmek gibi sorunlar da var. bunlara kulak asmamaya gayret etsemde insanın en zayıf olduğu ağladığı zamanlarda aklına gelip insanı mutsuz edebiliyor. kendimi tanımaya başladığım yaşlardayım bu yüzden yeni şeylere hevesleniyorum ama ne yapacak zamanım ne de onlara ayırabilecek param var. en son 10 yıl önce falan tatile gittim. yıllardır yaz benim için sadece okulun olmadığı boş vakti ifade ediyor. tatil yapayım şuraya buraya gideyim diyemiyor insan. sınava çok az kaldı bu daha da strese sokuyor. kaç milyon kişi beraber sınava gireceğiz sonuçta. ailem olsun hocalar olsun başkaları olsun onlar tarafından sürekli eleştiri yağmuruna tutulunca yetersizlik hissi oluştu. bu yüzden ne yapsam olmayacak gibi hissediyorum. yaptığım şeylere de pişman edildiğim için ne yenilerini yapmak istiyorum ne de eskilerini düzeltmek. aile evinde okumak istemiyorum ama başka şehre gitsem nasıl yaşayacağım diye düşünüyorum. ailemde okuyan insanlar olduğu ve tek maaşlı geçinen biri olduğumuz için bu konuda zorlanabilirim gibi hissediyorum. mühendislik istiyorum ama ülkede herkes okuduğu için düzgün bir üniversitede okumam lazım. teknik üniversiteye gitmem lazım. en iyi üniversiteler istanbulda ama maalesef. istanbulun bu kadar kalabalık olması gözümü korkutuyor. bir yerden bir yere giderken saatlerimi yolda kaybetmek istemiyorum. ayrıca çok pahalı her şey. ayrıca deprem riski var. insanların ihmalkarlıkları yüzünden depremde ölmek istemiyorum. öğrenci olarak eve çıksam tutabileceğimiz ev çok düzgün bir ev olmayacak. kim bilir kaç yıllık bir ev olacak. evleri domino taşı gibi yaptıklarından bir ev yıkılsa sağlamın üstüne yıkılıp onu yıkma ihtimali de var. bu gibi nedenler ile istanbulda okumak istemiyorum ama dediğim gibi bütün önemli şeyleri istanbula yığdıkları için zorunda kalabiliyor insan. üniversiteye istanbula gitmeyip başka şehre gitsem kyk yurtlarının durumu belli. okumaya gitmek istiyorum koğuş gibi odalarda 6 8 kişi kalmaya değil. bunların haricinde acaba gerçekten üniversite okumak mantıklı mı diye düşünüyorum. her yere birilerinin adıyla üniversite açıldığı için en iyi üniversiteler harici üniversitenin artık bir niteliği var mı diye düşünüyorum. ama başka yapabilecek bir işim para kaynağım da yok maalesef. yapacağım meslek ileride hayallerimi gerçekleştirmeme yardımcı olur mu bilmiyorum. işte çalışıp tüm günümü iş başında geçirip gün sonunda asgari ücret alırsam ne yapacak hobilere para yeter ne de geçinmeye. kısacası sürekli ileriyi yaptıklarımın sonuçlarını düşünmek zorundayım bu yüzden gençliğimi yaşamam gereken yaşlarda bunun stresi insanı çok yoruyor. böyle sorunlarım varkende gülemiyorum maalesef. bazen sadece gençliğimi yaşamak hiçbir derdim olmasın istiyorum ama tr bunun için uygun bir ülke değil
daha bunların haricinde insanlar gerçekten çok negatif ve saldırgan. sen ne kadar mutlu olursan ol saldırmak için seni de kendileri gibi mutsuz etmek için fırsat kolluyorlar. geçen sene seçim zamanı her yerin siyaset ile ilgili şeylerle dolması ve siyaseti de ülke gündeminden bir haber olmayım diye takip etmemden dolayı fazlasıyla toksikliğe maruz kaldım. seçim sonrası siyasi şeylere bakmayım dedim ama bu seferde normal bir videonun yorumlarında bile yeterince toksik insan gördüm. biri mutlu olduğu bir anı paylaşıyor yorumlara birileri sürekli kötü şeyler yazıyor. biri bir şey yapıyor sürekli bir linç bir eleştiri yapıyorlar. ve insanlar kendi fikirlerine sahip olmak yerine ortaya atılan fikre yapışıp kendi fikri gibi benimsemesinden dolayı biri bir şeye kötü dese diğerleride hemen kötü demeye başlıyor. sosyal medyada bir şey payşlamaya korkuyorum bu yüzden. daha fazla sosyal medyadan etkilenmeyeyim diye sildim uygulamaları. şu an sosyal hayatım neredeyse sıfır. ne oluyor ne bitiyor gündemde ne var bilmiyorum.
Ah be kardeşim ne kadar çok sıkıntıyla uğraşıyoruz. Sana bi sarılasım geldi hemen hemen yaşadığın her şeyi hissediyorum..
Tüketime çok alıştık, ekonomik kaygılarımız var mutsuzluğumuzun ve huzursuzluğun tek sebebi bu.
Ekonomi bir ülkede din Adalet herşeydir
İnsanlar acıya hüzne parasızlığıda bir sekilde idare ediyor alışıyor ya da bilmiyorum ama güvensizliğe ve adaletsizliğe asla dayanamazsın. Ve bu bizim ülkede hat safa da bence bu yüzden bu mutsuzluğumuz.
Yaşadığımız ülkede hukuksuzluktan tut yolsuzluğa, liyakatsizliğe, ekonomik sorunlara, mültecilere, hayat pahalılığına varana dek her türlü olumsuz şey var neredeyse. Biz mutsuz olmayalım da kim mutsuz olsun 😢
Yurt disindaki Türklerle soyledigin tarafina gercekten katiliyorum. Artik Türk birisiyle tanistigimda veya ortamda bulunurken ozellikle din veya siyaset konusmak istemedigimi belirtiyorum .
Peki muhabbet edelim burd ao konular disinda. Sorunlari nasil duzeltiriz. Benim tonla projem var ama o kadar fazlaki hangisinden baslicam bilmiyom uzaktan zihinle kontrol edilebilir robotmu desem isigi lazere donustren silahmi desem savas durdurucu kimyasal silahalrmi desem bilmiyom.. veya asiei gercekci benim sistemini tasarladigim kendi denklemleri bulundugu robot mu desem su sorunu cozmek ixin asiei sacma ama yiende sevsigim yapabilcegim fikirlermi desem.. nerden baslixam bilemiyom. Tahmin ve hesaplama yetenegimin otesinde bu. Sen ne onerirdin nerden baslayim(bir kac bolum birden okuyom.)
@@CharaTR benim fikrim IED Drone 👍
@@Rell6000 Saldiri dronumu yani? Insansiz uçan alternstif araclar?
Evet mutsuzum; ekonomiden, şehitlerden, yaşadığım eğitim durumundan ve evet çalışıyorum şuan ama bugün çalışayım ileride yurtdışında güzel bir hayatım olsun diye değil ben bugün çalışacağım yarın da belki öbür gün ölecem ama sıkıntı değil. Duvarımda asılı olan atamın posterlerine bakıp uyanıyorum her gün bakıyorum çünkü neden bunca çileyi çektiğimi hatırlamam lazım. Atamın ve geçmişteki askerlerin, geçen hafta ölen şehitlerimizin neden öldüğünü hatırlıyorum bizim için. Ülke ne kadar batsa da hâlâ oralarda bir yerlerde bizim için çabalayan insanlar var. Bunları tamamen unutup gidip başka yerde yaşamak... Bunu yapıp başını yastığa gönül rahatlığıyla koyacak varsa helal olsun...
Senin gibi insanları klonlayamıyormuyuz ya, sayınızın artması lazım gerçekten..
Çok sevdiğimiz koruduğumuz bir ülkenin anasını ağlattılar ve biz bu ülkede yaşamaya mahkumuz. Ülkemiz her gün acı çekerken bizim yüreğinizden kan damlıyor. Doğruya doğru çoğunluk buradan kaçmam istiyor, İstanbul depremi de geliyor maglum ülke çok daha kötü bir duruma girecek. Şu saatten sonra umutlu olmaya gerek yok her umudun sonucu hüsran olmaya başladı, ve umutla beklenen mutlu sonlar artık can yakmaktan başka bir şey yapmıyor. Bizi bu hale getirenler utansın.
Umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. Umudunuzu kaybetbeyin. içinizde az da olsa umut varsa umut var demektir.
Ülkeyi sevseniz böyle kötülemezsiniz siz chp'liler
@@hakan7034Japonlar örnek hiroşima'ya Atom bombası Atıldığında çok hızlı şekilde toplandılar
@@hakan7034Umutsuz durumlar var maalesef
insanların umutlarını,yaşama sevinçlerini ellerinden aldılar mutlu olmak için tutundukları dalları kestiler.Nasıl mutlu olsun ki bu insanlar
Türkiye deki ortam kavga dövüş birbimizi yok etmek üzerine kurulmuş bu ortamda mutlu olmak oldukça zor
Zaten ülkeyi güçlünün zayıfı ezdiği kocaman bir ormana çevirdiler, resmen ülkece çağın gerisinde kalmış vahşi kabileler topluluğuna döndük.
Abi hiç depresif konuşmak istemiyorum ama herkesin kendine göre dertleri var tabi buna türkiye şartlarında yaşamanın oluşturduğu sıkıntılar eklenince çoğu insan gülümsemiyor
Hayat eskisi kadar tat vermiyor
Harbi
Ölün o zaman çevreye negatif enerji yaymaya gerek yok
Aynen öyle
ülkecek pek mutlu olduğumuz söylenemez:/ ve görünüyor ki uzun bir süre bu böyle devam edecek
git ülkeden o zaman tutmuyoz
@@rty5233 ülke senindi de bizim mi haberimiz olmadı?
@@satürnünkaybolanhalkaları Ülkeyi kötülüyon söyleniyon demek ki beğenmiyon o zaman yallah başka ülkeye
@@rty5233 nereye gideceğim nerde kalacağım seni gram alakadar etmiyor reis, bak yoluna hadi
@@satürnünkaybolanhalkaları Chpli misin ne bu boş zihniyet
Ülkemizin durumu çok kötü mâlesef. Fakat benim mutsuzluk sebebimi çevresel bir şeye bağlayamam. Ders notlarım güzel, aile ilişkilerim de fena sayılmaz ama hiç biri beni motive edemiyor. Enerji ve mutluluk seviyem gün gün değişiyor. Duygularımın değişmesi saatler alıyor ve sonra tekrar değişiyor. Geçen saat çok mutluyken şu an sebepsizce depresif hissediyorum. Umarım insanlar (özellikle halkımız) mutluluğun formülünü er geç öğrenir.
sevelim sevilelim
bipolar bozukluk değil mi bu
Yaklaşık bir ay önce Romanya'ya Erasmus programıyla gittim. Gittiğim ilk gün bile insanların Türkiye'ye nazaran çok daha pozitif olduğunu fark ettim. Adamların ekonomisi müthiş değil, mutlu olmaları için hiçbir sebep yok hayatlarıysa çok normal diye düşünürken mutlu olmak çin zaten bir sebebe ihtiyaçları yok, öğrencilerin sadece dersleriyle ilgilenmesi, ebeveynlerin otoriter bir yapıya sahip olmaması ve daha anlayışlı olmaları dikkatimi çekti. Çalışanlar güleryüzlü değil, belki bizim kadar bile gelişmiş bir ülke değil küçük bir dünyaları var, kendi aralarında bile olsa insanlarla samimiyetten uzak sadece işini yapmaya odaklanmış bu milletin özel hayatlarında ne siyasetten haberi var ne de baş etmek zorunda kaldığı durumlar. Hatta insanların o kadar detay düşünmesine gerek yok ki bazen anlatmaya çalıştığımız şeyler onlar için fazla ve anlamsız geliyordu (bunu kendimi veya bizi övmek için değil, aksine dezavantajlı olduğumuzu düşündüğüm için söylüyorum). Daha 15 yaşımdayım bunu ben bile fark ettim, oraya aynı programla gelen diğer ülkenin çocukları bile aynı yaşlarda olmamıza rağmen gözüme daha genç gelmişti. Çökmüşüz resmen, şu sert otoriteye karşı kuralları yumuşatma çabamız hepimizi yormuş çok net gördüm. Ne söylesem nafile ancak elinizden geldiğince rahatlamaya çalışın, çok gerginiz çok mutsuzuz evet çevremizde olanların sorumlusu değiliz ancak kendimize iki üç kat daha eziyet etmenin manası da yok kendinize iyi bakın sağlıcakla kalın.
Haklısın valla.bu ne maddiyatçilik ya.dışarıda yiyip içemiyorsan evde ye, iç sevgilinle, arkadaşınla.isteyen bir yolunu bulur.atmişlar suçu maddiyata kimse birsey yapmıyor.
Anlatayım kankam
1. Herhangi bir kızdan kadından hoşlansak gidip konuşmak istediğimizde acaba imdat taciz ediyor diye bağıracak mı diye korkmamız millet olarak herkes bize sapık gözüyle bakacak diye korkmamız evlenmek istiyoruz ama misal 2 gün evli kaldıktan sonra kadın bizi boşarsa ömür boyu nafaka ödüyoruz düğün nikah falan yaptığımız harcama da cabası
2. Herhangi bir işe girdik diyelim bizlere 2 veya 3 kişinin iş yükünü yüklüyorlar ki iş veren daha çok kazansın
3 . Geçim problemi bu ay ev kirasını ödeyebilecek miyim derdi çünkü aldığımız maaş kira dan daha az miktar da
4. Gelecek kaygısı bu hayat sürekli böyle mi gidecek diye düşünmemiz çünkü eminim herkes farkında ülke olarak eğitim seviyemiz yerlerde eğitim seviyemiz düşük olduğu için bahsettiğin ÇAKAL tiplemelerinin sayısıda artmakta buna türk dizileri de etki ediyor
Daha yazacağım çok. Şey var ama yorgunum 😑🚬
Kadının verdiği tepkiyi de anlamak gerektiği için hem iftiracıların hem de tacizcilerin kökünü kurutmak gerek
sonunda beklediğim konu. İnsanlar çok gergin, aşırı kutuplaşmış durumda. Zıt fikirler birbiriyle konuşamıyor bile. Ama düzeleceğine inanıyorum, Türkiye şuan ergenliğe geçmiş bir çocuk gibi, bu bir geçiş aşaması ve zorlukları olacak elbet.
Dediklerine katılıyorum, iki muhtemel sebep daha eklemek istiyorum:
1. Kadınlar gülümseyince hemen kaşar sanılıyor, o surat ifadeleriyle zaten can sıkıcı derecede olan sözlü tacizlerin önüne geçmek istiyorlar
2. Korkunç şehirleşme, trafik ve mimari: Türkiye’nin başka bir şehrine seyahat etmek söz konusu olunca neden akla hiç tren gelmiyor, düşündünüz mü? Türkiye’de her şey motorlu taşıtlar üzerinden yürüyor. Milyon nüfuslu Esenyurtta bırak metroyu veya metrobüsü, bir tramvay bile yok. Bin daireli apartmanlar, lağım suyu gibi musluk suları, yeşil alan yok, sokaklar ve yollar yamuk yumuk ve mahşer gibi, böyle bir yerde milyoner olsan ne yazar?
Geçen trafikte bir kaza geçirdim. Bir TOROS yandan berim aracıma çarptı, ben şeridimde giderken beni görmedi. Aracıma soldan çarptı. Ben aracı sağa çektim, panik içinde arabadan fırladım. Bir ölen var mı, yaralanan var mı anlamaya çalıştım. Arabada adamın karısı ve iki çocuğu vardı. Adam arabadan çıktı ve benim üstüme atlayacak diye korktum, kendi hatasıydı. Ne benim üstüme atladı, ne de benim iyi mi kötü mü olduğumu sordu. Direkt olarak bağırmaya başladı, "Arabam gitti, arabam gitti!!" Ne diyeceğimi şaşırtım. İnsan önce bir karısına çocuğuna bakar, iyi mi diye merak eder. Altıüstü bir araba insanın canından ailesinden kıymetli mi? Gerçekten çok üzücü.
bence mutsuzluğun en büyük nedenleri
Gelecek kaygısı
Adaletsizlik
nefret
insanların düşüncesi(el alem ne der)
geçmişe özlem
ülkeye çok üzülüyorum. Herşeyi sattılar gelecek çok belirsiz emeğin değeri yok.
Ülkedeki insanların bu kadar gergin olmasınında sebebi bu.....
Kimi satmışlar işiniz gücünüz yalan fukara anca kaos çıkarmak istiyonuz
Türkiyede dahi olsa mutlu olmak için elimden geleni yapmaya çalışıyorum fakat yaşadığı toplum mutsuz olunca insanın hevesi kursağında kalıyor 😔
Ben arkadaşlarım , izlediğim insanlar olsun onların sayesinde hep mutluyum ben hiç üzülmemeye çalışıyorum ama bazen tabi uzulebilioruz ama güçlü kalmaliyiz üzücü durumlarda kotu durumlarda her zamaan gulun bu dünya ya bi kere geliyoruz hic bi zaman uzulmeyin eger eglenmeyi bilirseniz her zaman eglenebilirsiniz bos seyler veya bos kisiler icin kendinizi üzmeyin:D
Ben metroda otururken yanımda bir erkek otursa bile asla kıyafetimi yayarak oturmuyorum onun bile rahatlığını düşünüyorum , yanımda birileri gülümsesin bende çaktırmadan gülümsüyorum ki sapık veya kötü anlamda anlamasınlar diye. Gülümsememin sebebi kafamda ki anlamsız düşünceler mesela aşk onun dışında acaba okuduğum bölümden sonra iş sahibi olabilicek miyim , değer veren hoşlandığım insanla olabilicek miyim , askerliği rahat yapabilicek miyim gibi düşünceler dışarda giderken hep kafamda döndüğü için buda mutlu pozitif düşünmeme engel oluyo. Evet şimdi diyiceksiniz boşver takma falan ama cidden günün sonunda yalnız kalmak canımı çok yakıyo mesela para kazanıyorum ve bunu ya ailemle ya da arkadaşlarımla harcamak istiyorum fakat ne istediğim gibi arkadaşlar ne de ailemle çok rahat olamıyorum. Neyse ki artık bu duruma alıştım ve sessiz şekilde hayatımı ilerletmeye çalışıyorum.
İş hayatı çok berbat , kendimden örnek vereyim güzel bir bölüm okudum şansımda yaver gitti 24 yaşındayım bir ofiste işe başladım ama çalışma saati disiplini ekstra mesleğim harici işler derken sabah güneş doğmadan işe gidip akşam güneş batınca eve geliyoruz haftada 6 gün saatler fazla izinler az .Benim bir ton hobim uğraşım vardı gezmeyi yeni yerler görmeyi severdim , kitap okumayı severdim , yeni programlar ile uğraşmak , sinemaya gitmek film dizi izlemek , spor salonuna gitmek öğrenciydim maddi açıdan sıkıntılı olmasına rağmen bir şekilde yapardım şimdi iş hayatında stres dolu bir gün maddi durum olsa da ne gezmek ne kitap okumak ne yeni bir şeyler öğrenmek için zaman ve enerji kalmıyor haftada 1 gün işlerini mi yapacaksın dinlenecek misin , ailene veya hobilerine vakit mi ayıracaksın insanı yoran mutsuz eden uzun süren çalışma saatleri ve günleri insanları bitiriyor . Oysa insanlara biraz vakit verseler aileleri ile hobileri ile vakit geçirseler çok güzel işler girişimler yetenekler ortaya çıkacağına inanıyorum evet ekonomi kötü ama bunun üstüne birde insanları boğan çalışma saatleri olması işyerlerinin yetersiz denetimi işçi haklarının düzgün işlememesi bunların sebebi olduğunu düşünüyorum benim kişisel düşüncem bu yönde .
Yarın için umudumuz yok her gün diğer günden daha kötü. Bu resimler halkın umutsuzluğunu gösteriyor.
Videoda söylediklerine katılıyorum Enes abi, 13 yaşında bir ergen olmama rağmen ergenlikten olmadığını düşünerekten gün içerisinde çoğu zaman üzgünüm , diyebilirsiniz daha 13 yaşındasın ne gibi problemlerin olabilir tek derdin sınavlar okul hayatı vb. fakat hiçbirşey öyle olmuyor . Ülkenin genel olarak yorucu bir havası var ve videoda söylenilen gibi ülkede en önemlisi adalet yok , ben bile şu yaşımda diken üzerinde yaşıyorum neredeyse , düzgün bir şehirde yaşamama rağmen insan bıçaklanacak mı , başına birşey mi gelecek veya ailesinden birine birşey mi olacak hangisine stres etsin bilmiyor . Kendi fikirim mutlu olmayışımız bu sebeptendir . Çünkü ekonomimiz iyi olsa bile adalet böyle olmaya ve ülkede herkes birbirini yemeye devam ederse bile insanlar üzgün olacak. Böyle düşünmemin sebebi kendi hayatımda para hiçbir zaman en önemli şey değildi , benim için önemli olan şey mutlu olmaktı . Ama gerçekten ülkede ki ağır siyaset ve boktan insanlar yüzünden asla olamıyoruz . Video için teşekkürler efendim
Senin de dediğin gibi bizim gülümsemememizin birçok sebebi var. Ekonomi, Siyaset, Yapılan adaletsizlikler, Dalga geçer gibi uygulanan politikalar, İnsanların kötü olması başlıca sebepleri bence.
Tamam da bunlar 3,5 ülke hariç bütün dünyada böyle.dünyanin kaderi bu.bütün dünya mutsuz mu olsun şimdi?
Bence sadece mutsuz değil aynı zamanda umutsuzuz. Türkiye'de toplumun %95inin özeneceği bir kariyer yolunda ilerliyorum ancak hem mutsuz hem de umutsuzum. Maddi olarak gelecekte herhangi bir kaygı yaşayacağımı sanmıyorum ancak eee çok param olup istediğim arabayı alınca mutlu olabilecek miyim veya o arabaya binip bir yerlere gezmeye gidecek miyim diye kendime soruyorum. Ve bu sorunun hiçbir şekilde benim için cevabı yok! Çübkü geleceğim "parlak" olduğu halde umutsuzum. Ekonomik olarak ülke düzelse de orta yaşlarıma geldiğimde çok daha mutsuz olacağımı düşünüyorum. Normalde arkadaş ortamlarında en sosyal ve en espritüel kişilerden biri olmama rağmen böyle düşünüyorum. Artık zamanımın olmamasıyla birlikte arkadaşlarıma vakit ayıramıyorum ve boş vakitlerimde de genelde dizi film veya oyun oynuyorum. Sonu ne olur bilmiyorum ama şimdilik sadece bu günleri atlatmaya çalışıyorum. Belki ileride mutlu olurum umuduyla hayatıma devam ediyorum.
Dostum mutluluğun iki temel kaynağı var sevgi ve din sevdiğin bir kadınla olsan ve samimi bir inançla dini görevlerini yapsan dünya kadar özgür hissedersin kişisel gelişim kitapları okurum tavsiyem değişmez üzerinde düşün Dostum
Kendi adıma konuşmam gerekirse beni en çok sıkan şey monoton yaşam.Bana göre ülkemiz içinde tek bı çatı altında toplamamız gerekirse yine en belirgin cevap monotonluk olurdu.İnsanların hepsinde aynı türden yaşam şekli olduğunden bunu fark eden bı çocuk veya genç bir birey bile bundan etkileniyor ve yine aynı sebeptendir ki farklı yaşamlar görmedikçe kabullenme başlıyor ve kimsede hayatının gidişatını değiştirmeye yönelik adımlar atmıyor,atamıyor.
Ulan bu bana ufak bir anımı hatırlattı: ben gettoda büyüdüm ve 17 yaşıma kadar falan bunun bana zarar vermediğini hala normal olduğumu düşündüm, bir gün arkadaşın sitesine gittim arkadaş evine çıkıcaktı ben de çardakta 15dk bekleyecektim. bir anda, son 5 dakikadır "şurdan bir adam çıkıp çantamı telefonumu gasp eder mi ya acaba, aslında güvenlikli sitede yapmazlar ama..." diye düşündüğümü fark ettim. güvenlikten ve güvenden o kadar yoksun kalmışız ki güvenlikli sitede bile gasp'ı dert eder olmuşuz olm. güvenden o kadar uzağız ki her toplu taşımada çantama değdiklerinde çanta ceplerimi kontol ediyorum "bir şey çaldılar mı" diye. kavgaya bulaşmamış biri olarak söylüyorum: dışarı çıkarken telefon cüzdandan sonra çakımı alayım diye dert ettiğim sürece bu ülke ne güvenli derim ne mutlu derim
Toplumda herkesin birbirine suratsız olup yakınlarına samimi, misafirperver oluşunun nedeni gayet açık bence. İkiyüzlü, çıkarcı, dolandırıcı, el ele verip bir işi halletmek yerine her iş yerinde mobbing. Çekememezlik. Yakınına iyi davranıp yardım, torpil koparma amaçları. Gerçekten iyi ve saf bir kişilik tanımadğına da iyi ve naif davranır. Çıkarcıyız hocam. Ve toplumumdan utanıyorum.
Asla siyasi bir partiyi tutmuyorum ama. Sonuçta bu insanlar bizim başımıza yoktan var olmadı. Bizim insanımız seçti. Bizim insanımız beğeniyor. Demek ki genel toplum da bir çıkarcılık, dolandırıcılık var ki beğendikleri de kendileriyle benzer.
Tanıdıkda yapıyor bu kötülüğü kendi yaşıtın olursa senin yanında olursa o zaman iyi geçiniyorsun ama iş büyüklere gelince saygı bitiyor eskiden saygı duyardım büyüklere
Bence en büyük nedenlerinden biri de serseriler, insanların stresli olması yetmiyormuş gibi birde serleriler var insanin derdine dert ekliyorlar. Ayrıca iş saatleri olsun okul saatleri olsun çok uzun. İnsanın gün içinde zamanı kalmıyor denebilir.
Türkiyede mutlu olmak çok zor.
Benim gülümseyememe sebebim gelecek kaygısı çünkü yks de iyi bir puan yapabilecek miyim, iyi bir üniversite kazanacak mıyım kazansam gittiğim bölümden memnun olacak mıyım vs. diyerek kendime sormam. Çünkü bu ülkede öğrencilere değer verilmediğini açık bir şekilde görüyoruz artık üniversite okuyacak mıyım dan okunduktan sonra iş bulabilecek miyim e döndü. Hayatımı yasayabildigimi düşünmüyorum artık uyuyamıyorum çünkü zaman bulamıyorum, eğlenemiyorum eğlenmek için bir şeyler yaptığımda vicdan azabı çekip bu sefer böyle mutsuz oluyorum. Bazen hiç bitmeyecekmis bir döngü gibi geliyor. Haberlerde gördüğüm asansör kazaları, yurt sorunları gerçekten çalışmaya değer mi sorularını yüzüme çarpıyor. Ama umut ediyorum belki geleceğimiz daha aydınlık olur 2000li yılların Türk çocukları...
Aynısı ya
Abi Yaya gecidinden gecerken bile icimden diyorum ki burda biri beni ezerek oldurebilir ve en fazla 1 yil yatar iste oyle bi guvensizlik var gercekten
Maddi yönden evet herkes istediği şeyleri alamıyor alsa bile artık değeri olmuyor insanlar arasında cidden herkes tamülsüz davranıyor veya direkt soğuyup arayı açıyor iletişimsizleşiyorlar ben 22 yaşındayım hayatımın en kötü günlerini geçiriyorum psikolojik olarak dağılmış durumdayım.
Türkiyede gülümsememenin asıl nedeni genel aile ve büyüme koşullarıdır.Anne baba kavramının bir meslek gibi görünmesinden ve yaptıkları çocuklara doğru düzgün bir ahlak,etik kavramı yükelemesi yapılmamasından dolayı,çocuk ne görürse ilerleyen hayatında da bunu yapıyor ve hem çakal hem de mutsuz bir birey haline dönüşüyor,benim 30 senelik tecrübeye dayalı gözlemim bu şekilde.Mutlu bir ailede doğdum beni seven bir anne babam vardı ve sürekli gülümsüyorum.İnsanlar bundan bile rahatsız oluyorlar.Çocuklarınıza gülümserseniz onlar da gülmeyi öğrenir.
Türkiye’de ki mutsuzluğun sebebi insanların kendileri için yaşamaması nedeniyledir. Bireysellik yok maalesef. Ekonomi de kötü olunca insanlar kendilerine özel bir hayat kuramıyorlar. Türk toplumunda maalesef sürekli olaraktan “ezilmeye alışma” durumu var bir problemi çözmek yerine. Mesela anneme İstanbul’da ki trafik ve kaostan bahsediyorum bana kendi benim yaşımdaki zamandan örnek veriyor. Biz yaptık siz de yapacaksınız, biz bu trafiklere takıldık siz de takılacaksınız” diyor. Bu toplum böyle böyle mutsuzluğu da normql görüyor.
Ben de bıraktım tanımadığım insanlara gülümsemeyi, selam vermeyi çünkü karşılığı yok. Asansörde otobüste gayri ihtiyari göz göze geldiğin yada mesela asansörden ayrılırken "İyi günler" dediğin insan ya tepkisiz kalıyor ya ölü balık gibi bayat bayat suratına bakıyor durup dururken kendini kötü hissediyor, hiç tanımadığın bir yabancıya durup dururken yaltaklanmış gibi oluyorsun.
neden mutsuzum
evet yaşım küçük olabilir ama küçük çocukların bile benden daha kötü yaşadığını bilmek içimi burkuyo ve kendimden nefret ediyorum sırf daha şanslıyım diye şanslı olunca ailen sürekli mutsuz olduğunda bile seni azarlıyo ve çoğu şeyi kendin yapamıyorsun ben çok duygusal biriyim dışa dönüktüm ama ailem eski "öğretmenim ve arkadaşlarım" sağolsun artık içime dönüğüm ailen sana ne oldu anlat dediğinde azarlayacaklarından korkmak ve birşey kırdığında ablanın sana vurucağından korkmak ayrı birşey artık birşey hissetmiyorum sadece gülümsüyorum ağladığımda sessizce belli etmiyorum çünkü şanslı olduğun için şansızsın ailenin durumu iyi olduğu için şansızsın iyi olmasını isterim ama hep benden şansız insanlarla kıyaslanıp notlarımın düşük olmasından azarlanıp benimle dalga geçmeleri sinirimi bozuyor ama küçüksün ve sesini çıkaramazsın çünkü büyüklerin senden daha fazla acı çekti değil mi koca adamlar ağlamıyor sen mi ağlıyorsun diyolar bende kendimi bilgisayara verince dert oluyorum millete ben ne yaptığımı dahi bilmezken sana gelen iftiralar ve 9 yaşındayken ablamdan yediğim ilk dayağı unutamıyorum keşke unutsam keşke artık birşeyler hissetsem diye düşünüyorsun ama tek hissettiğin mutsuzluk..
Abi dediğin gibi güvensizlikten ve gelecek hakkında düşündüğüm zaman mutlu olamıyorum bazen arkadaşlarımlayken bile gülesim gelmiyor sonra saçma sapan olaylar oluyor daha da geriye gidiyorum vs
16. yaşında bir genç olarak söylüyorum her şeyde belirsizlik olduğu gibi eğitim sisteminde de belirsizlik hakim. Biri "bilgi ulaşılabilir gençlerimize rahat bir okul ortamı yaratmalıyız" derken diğeri gelir "öğrenciler bilgiyi öğrenmek zorundadır "der. onun dışında - ki kendi adıma konuşuyorum - ben bir ateistim ve imam hatibe gitmek ve kran ezberlemek zorunda bırakılıyorum. Aileme bir şey söyleyemiyorum çünkü bir kez söylediğimde hem telefonumdan hemde yatılı gittiğim imam hatip proje okulundan oldum.(bilgisayarı elimde zor tuttum)
Bu yüzden genel olarak mutsuz bir gencin mutsuzluk sebebi ya aile baskısı ya arkadaşları tarafından kötüye yönlendirilme yada benzeri bir çok sebep. Biz ergeniz ve ailelerimiz bizim ergen olduğumuzu yok sayarak bize katı kurallar koyuyorlar. Ama ergenler olarak kuralların dışına çıkmak istediğimizden o kurallar bizim için iyi bile olsa tam tersini yapar sigaraya okulu asmaya ve kaçmaya karşı durdurulmaz bir şekilde yönleniriz. Bir ergen olarak bize sert davranılmadan "ne yaptığımızı" değil "neden yaptığımızı" sormaları, "ne yapacağımızı" değil " Neden yapacağımızı" bize söylemeleri bizim için daha iyi olur. Bunun bizim mutsuzluğumuzu yani ileride bir nesil olarak ekonomimiz batsa vb bile daha mutlu olacağımız anlamına gelir. Lütfen bizi yargılamadan önce sorun "NEDEN" diye. !!
Birkaç haftadır aslında kendimi değiştirmeye çalıştığım bir konu bu. Sürekli pozitif ve güler yüzlü olmaya çalışmak yani. İlk hafta her şey normaldi fakat artık 2. hafta biterken yorulduğumu hissettim. Çünkü diğer insanlar izin gibi değil hatta sizin yapmacık olduğunuzu düşünüyor ve bu bir süreden sonra sizi yoruyor. İnsanımızda bu yapmacık algısı denilen şey oldukça değişmemiz zor. Ama inanıyorum, geç olsa da en iyi halimizi bulacağız bence.
Doğdum. Çocukluğum aile kavgalarının içinde geçti. Büyüdüm şuan gencim ülkemde genel kavga var. Ayrımcılıklar, algılar, kutuplaşmalar... Yani ben hep kavganın içinde geçirdim hayatımı. Kendim hep böyle gerginlikler içerisinde yaşadım, yaşıyorum. 🤐
Bölündük olm daha ne olsun insanlar artık birbirinden korkar oldu herkes çıkar peşinde
Şahsi olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Depresyonda mıyım yoksa bunların hepsi geçici bir çöküş mü artık bilemiyorum. Ailede ve çevremde sözümün geçmemesi, beni şahsi olarak o kadar siklememeleri beni sanırım bu çöküşe iten şey. Küçük kardeşimin bile benimle kıyasla daha fazla söz hakkı var. Kendimi değersiz hissediyorum ve artık hayatımın anlamı olarak gördüğüm birşey yok. Sosyal ilişkilerde de çok korkak biriyim, karşımdakiyle konuşurken "şuan benimle konuşmak istiyor mu, ya da benim hakkımda ne düşünüyor" diye düşünmekten yoruldum. Okulda da başarısızlıklarım var ki olmasaydı belki bunlar olmazdı. Kısacası kendimi artık hiç iyi hissetmiyorum ve maalesef bunu kimseye anlatamıyorum çünkü aldığım cevaplar beni hiç rahatlatmıyor.
sonucu ne olursa olsun ekonomidir bana göre çünkü bir insan stresten uzaklaşmak için arkadaşlarıyla sohgbet etmek ister çıkar bi kafeye gider ulan kahveyide içmesekmi hep bi herşeyin arkasını sonrasını düşünme duygusu var artık insanlar eğlenirken bile düşünmek zorunda kalıyor o yüzden mutlu olamıyoruz hemde artık kimse kimseye güvenmiyor güven yoksa huzurda yoktur
Haftaya doktora 5dk gözüküp iğne olmak için 1000tl ödeyeceğim 😢
Anca ekonomi ekonomi kötüleyin başka işe yaradığınız yok chp kafalılar işte gidin çalışında az para kazanın söyleneceğinize
@@Birinsan7363aga be😢
Anlatılacak söylenecek o kadar çok şey var ki ama ben farkındalık yaratıp yorumu okuyacak insanlara bir şey hatırlatmak istiyorum. Yıl 2002 yaşım sanırsam 6 veya 7 olması lazım Türkiye dünya kupası maçı öncesi ülkemizde yaşanan coşku aklıma geldi ilk videoyu izlerken sokakların kırmızı beyaza boyandığı insanların yüzlerindeki o özgür ve samimi gülümsemeleri mutlulukları coşkuları Tarkanın bir oluruz yolunda parçasının her dükkanda çalındığı trafikte arabaların korna çalıp konvoy yaptığı insanların sokaklarda dans edip bayrak salladığı gün bu günse 27 yaşındayım ve 27 yıllık hayatımda ilk ve son herhalde halkımızın bu kadar içtenlikle mutlu olduğuna şahit oldum şimdi açıp o günlere ait video ve fotoğraflara bakıyorum da bu iki kareye hem şaşkınlık hem de yoğun hüzünle izliyorum vay be nerden nereye bize ne yaptıklarını çok iyi görebiliyorum umarım o günlerin mutluluğunu yeniden yüzlerimizde görebilirim. ( Çok özlüyorum )
ben metroya biniom otobüse biniom
marmaraya biniom
metrobüse biniom
herkesin suratı
asık
mutsuz
yüzleri tebessüm bile etmiyor
birine çok güzelsin
çok yakışıklıısın demeye
korkar hale geldik
o derece çünkü
Ben çok gülerim kimi zaman haddinden fazla güldüğüm bile olur bazen karnıma öyle kramplar girer ve gülmemeye çalışır acıyı geçirmeye çalışırım o sırada dahi gülerim ve benim bir sonum olacaksa kesinlikle gülme krizidir. Bu konu gülme değilde mutluluğum ve dünyaya karşı bi çok şeyi sklemememden kaynaklı ve daha yeni üniye hazırlık stresi yaşayan bir öğrenci olmakta bunun tuzu biberi anlayacağınız siyaset konuşup eğitime sövüp sınırlarda elini kolunu sallaya sallaya suçlu suçsuz gezenleri ve en önemlisi bu ülkenin umutsuzluk içindeki ekonomisi…. Daha neler neler yaşayan biriyim bi çok yaşıtım gibi aynı düşünsemde pek psikolojimi yormuyorum bunda yay burcu olmanın bir faydasını görüyorum ve ne zaman toplum içinde arkadaşlarımla konuşsam bi çok kişinin bakışlarına maruz kalıyorum buna maruz kalmam beni sıkmıyor üzmüyor aksine toplumun ne kadar da anormalleşmiş olmasını kınıyorum beni bi tık üzen şey arkadaşlarımında öyle olması benim gibisini bulamıyorum bulsamda bulduklarım ya bipolar yada ikizler burcu amq 😮💨 çoğu zaman dışarıdayım arkadaşlarla buluştuğumda bi espriye normal şekilde gülünür ya abartılmadan onda bile etrafa bakıp “rezil oluyoruz, dışardan ne kadar ergence görünüyoruz sesinizi alçak tutun” gibi saçma sapan şeylere takıp bana yansıtıyorlar haliyle insanlardan dahada uzaklaşıyorum çünkü başkalarının görme biçimi benim kimliğimi katiyen oluşturamaz bunu bana yansıtan s*ktir gitsin cehennemin kaçıncı katına kısacası artık gülmek bir yana dursun birinin mıtlu olup dılarıya yansıttığı sevinci bile saçma sapan kalıplara sokup engel koyar hale geldiniz tranvaydayım elimde telefon bir olayı görüyorum ve gülüyorum insanların bana deli gibi bakmasına gerek kalmasın istiyorum biri yanıma gelip neye gülüyorsun diyebilir hayal etsenize amq çok toz pembe çok hayali bişey değilmi ve bi o kadar uzak mutluluğumuzu bile paylaşamayacak kadar kibirli ve bencil olduk en önemlisi çevrenin etkisiyle güvenimizide kaybettik ben yalnızca sonumu bekliyorum sonumu beklerkende gerimde pişmanlık bırakmak istemiyorum bıraksam bile ders olarak kalsın hep güleyim istiyorum çok değil etrafınızda insan olsun olmasın iyi şeylerle motive edin kendinizi bu tavsiyeye uymayanda gidip kendine ne bok yaparsa yapsın yapacak olduğunuz şeyi kendinize yapıyorsunuz kolay gelsin boşluğuma geldi içini dökim dedim elimi yorup yazdım beğenin la
Enes bir haftadır yok. Epstein olayı patladı. Ekvador’da savaş çıktı. Trump 3. Dünya savaşı çağrısı yaptı. Hayırdır inşallah. Nerdesin enes. (12 Ocak)
Ben farklı şehirlerde kültürlerde yaşamış bir insanım ve 4 dil bildiğim için ortamlara kolay uyum sağlayan bir insanım rahatlıkla söyleyebilirim ki sosyolojik ve hatta ekonomiyi etkileyen de bu insanların mutsuzluğu umutsuzluğu. 🤍✌🏻 her zaman gülümseyin.
insanların böyle olmasının temel sebebi siyaset , ekonomi ve yaşam standartları
Ekonomide bişey yok parasızsan senin sorunun
+eğitim
Bence nedeni insanlar artık yaşamak istemiyor diretilen şeyleri yapıp günün haftalarının geçmesini bekliyorlar zorla yaşıyorlar bi umutları bir yaşama heyecanı yok cidden böyle ömrüm ne zaman biterde kurtulurum dermiş gibi
Bundan 15-20 yıl öncesini hatırlıyorum ülkemizin gündemi eurovision şarkı yarışmasında kaçıncı olacağız, euro 2008 de çekleri ve hırvatları yenip ülkece yaşadığımız mutluluklar. Tarkanın arar buluruz izini şarkıları, yılbaşında tombala oynayıp dansözlü eğlence programları izlemek, 2 liraya döner ayran yemek, arkadaşlarla buluşup internet cafede cs oynamak, 50 kuruşa alınan citos ve dondurmadan bedava yazısı çıkınca çocuklar gibi sevinmek. Kadın ve çocuk cinayetlerinin ana haber bültenlerini kaplamadığı o günler öyle güzeldi ki, Yazları arkadaşlarla kuran kursuna gitmek için can atardık,şimdi hiçbiri yok maalesef, nerde eğlenmek kafa dağıtmak istesek ya ekonomik açıdan engelleniyoruz yada sansürleniyoruz. İnsanlar çok kolay cinnet geçirip adam doğruyor. Ben bunun en başlı sebebinin siyasal islam olduğunu düşünüyorum. 20
Yılda sessiz sedasız ampulle kararmışızda haberimiz olmamış
Gerçekten bu yaşta çok mutsuzum dışarıda bir yerde herhangi bir fikir belirtecek olsam insanlar ne der tartışma olur mu korkusu yaşıyorum saygı ve sevgi çerçevesinde yaşayabiliriz inşallah birgün
Tayyip Erdoğan gitmeden hatta genellestireyim ak parti bu ülkede iktidarı bırakmadan bu ülkede tek bir insan samimi anlamda gülümseyemez mutlu olamaz
Yaklasik 4 yildir Hollanda'da yasiyorum. Ilk geldigimde o kadar cok sasirmistim ki yoldan gecerken insanlar gozlerinize bakiyor ve tebessum ediyor ister istermez siz de tebessum ediyorsunuz ve selam veriyorsunuz.. tanimadiginiz birine gulumsemek selam vermek sizi o kadar pozitif yapiyor ki gune mutlu basliyorsunuz. Sabah 6 da cok metro kullandim kimsenin yuzu asik degil ise gidenler biliyor ki haklari yenmiyor.. hatta 13km den fazla seyahat ediyorsaniz sirketiniz size para odemek zorunda.
Mutluluklar umarım bende bir gün yurt dışında yaşayacağım çünkü gerçekten yoruldum
@@girisimcikafam insallah hocam
İngiltere de yaşayan benimle ayni yasta kuzenim var. İkimizde okuyoruz. Okul onlar için faaliyetlerini ilgi ve yeteneklerini gösterebilecekleri bir yer. Bizm içinse sadece yük, universiteye gidebilmek için bir yol. Onlar üniversite okumak konusunda bile düşünüyorlar, çünkü tek yollari bu degil. Bir kahve fiyati, kıyafet vs alinmasi tartisilamayacak kadar küçük şeyler. Hala neden yorulduğumuzu sorguluyoruz. Okul çıkışı bize luks onlara sade sayılabilecek bir restoranda yemek yemek onlarin rutini...
Bence insanların birbirlerine güvenmemelerinin en büyük sebebi aptal yerine konulmamak kullanılan olmamak bu sorunu çözmenin yolu birbirinin arkasından maddi ve manevi her türlü alanda huzursuzluk suç işleyen mafya ve bunlar gibi büyük bir sorun kutuplaştırma
yapanlara en az 60-70 yıl hapis cezası verilmesi veya milyonlarca lira para cezasıyla azaltılabilir
3-5 günde 1 çaya kahveye parası yetecek neslin çay/kahve içmeye gittiğinde bile "yahudi" olması , siyasete maruz kalması her şeyi açıklamıyor mu?
Bence bunun en büyük sebebi umutsuzluk. İnsanlar geleceğe umutsuz bakıyor artik en basitinden bir üniversite öğrencisi olarak iyi bir üniversiteye gitsem bile geleceğime umutlu bakamiyorum sonucumun nereye varacağını bilmiyorum ve insan doğasında gayet olagan bir olay olarak olumsuz seçenekler aklima daha çok geliyor. Baska bir örnek olarak metroda isine gitmeye calisan bir beyaz yakalı hayatını ne icin harcadigini, sabahin köründe nasil bir yaşam için ise gitmeye çalıştığıni bilmiyor. Bunun sonucunda insanların gülümsemesinin zorlasmasi gayet dogal bence. Ülkedeki liyakatsizlik, haklı olanin her zaman bir yerlerde tanıdığı olan kişinin çıkması, ülkedeki kutuplasmalar da cabası.
Sokaktaki onca sapık ve tacizcilerden dolayı bir genç kız olarak bu benim savunma mekanizmam gibi bir şey. Yeni bir ortama girdiğimde erkeklerin cıvık davranışlarından kaçmak için de diyebilirim hatta. Sürekli olarak yüzümde gergin, sinirli ve mutsuz bir hal var ayrıca gerçekten eğitimden sınav stresinden de sürekli bir şeyler düşünmek bu şekilde yüzüme yansıyor. Gülebildiğim zaman dilimi o kadar nadir ki...
Hemen kızım diye cinsiyete bağlıyonuz sizde sanki ortama girince üstünüze üşüşüyor erkekler, özel sanmalar falan kendini jaja
@@rty5233 knk bi noktada haklı iyi düşün bencillik etme kadınların durumu toplumsal alanda daha zor
@@asteroit4010 kadın olmasaymış o zaman benim mi derdime düştü
@@rty5233 neyse kardeşim sen belli ki konuşulabilecek rehabilite olabilecek bir insan değilsin
@KaraMelek382 resmen kadın olmayı suç gibi görüyo o da kadın olmasaymış diyo beyin 0 km çalışıyo bunların
Ölümün ne kadar kolay ve ani olduğnu gördüğümden beri gülümserim etrafima da kendi basima kaldigimda da bu gece ölebileceginizi hatirlatin kendinize sık sık son gün gibi yaşayın hep
gülümseyene garip gözle bakıldığından gülümsemiyorum artık. ya enayi görünüyorum ya da mal.
Ben Almanya'da yaşıyorum. Burada herkes birbirine tanımasa bile merhaba, günaydın, kolay gelsin gibi kelimeler söylüyor. Herkes birbiriyle iletişim halinde. Geçen bir kadına yardım ettik kahve içilen bir yerde. Bozuğu yoktu, kartla ödeme yapmıyorlardı. Kadın çocuğu olduğu için kahvemizi içelim aşağıda buluşalım o parayı kartımdan çekip size vereyim dedi, verdide. Türkiye'de olsa kimse böyle bir iyilik yapmaz. Neden? Çünkü birbirimize güvenmiyoruz ve hepimiz ön yargılıyız. Otobüse bir tane adam biniyor, otobüs şoförüyle el sıkışıyor, konuşmaya başlıyorlar. Adam ayakta şoför koltuğunun yanında duruyor ve sohbet ediyorlar. Yaşlılar bile kendileriyle ilgileniyor. Saçlarını tarıyorlar, dudak nemlendiricilerini sürüyorlar. Evet belki bu yaştan sonra kimse onu beğenmeyecek fakat kendisine bakıyor, özen gösteriyor ve bununla mutlu oluyor. Olması gerekende bu.
Bende almanyadayim ilk Fark ettigim şey bizdeki sorunların çoğu büyüklerden kalma ... büyüklerin kirli düşünce duyguları aynı ortamda doğan temiz çocuklara da bulaşıyor...Balık baştan kokar
Mesela birine oylece gulsen yada sana bakinca nr oldu diye sorarsin ve sana su cevabi verir " Ne bakiyin kardesim onune don yoksa agzina cakcam isin yokmuda bakiyon?" Diyor... hem ssnki herkez calismak zorunda algisi veriyor hemde hemen siddet dusunuluyor..
Ben hayatta çoğu zaman mutluyumdur. Ama toplum içinde mutlu olduğumu gostermek, çoğunun sinirini bozduğundan, ben de onlar gibi yorgun, ciddi ve sinirli gorunuyorum. Dikkat çekmemek için. Yurtdışına gidince ortamin enerjisi değiştiğinden ona göre ben de adapte oluyorum. Bazen kendimi oralara daha ait gibi de hissediyorum ülkemi çok sevmeme rağmen...
ben şuna inanıyorum ki; Türkiye, Osmanlı devletinde ve daha öncesinde çok daha ağır zorluklar gördü, inanılmaz fakirleştiğimiz zamanlar oldu, ülkemiz başka topraklara katılmayı dahi düşünmüştü. ve bu kötü zamanlar kadar da güzel, zengin, mutlu ve gururlu olduğumuz zamanlar oldu. Bu yüzden motivasyonunuzu tamamen kaybetmeyin geleceğe karşı. Bunu şöyle düşünebilirsiniz: Hani bütün sosyal medyalarda saçma, rahatsız edici bir akım başlar ya ve dersiniz gençlik nereye gidiyor diye. Bütün akımlar iyi veya kötü hepsi geliyor gidiyor hiç biri sabit kalmıyor. Ülkemizde bu durumda kötü zamanlar geliyor geçiyor ardından güzel zamanlar geliyor. Bu sadece daha uzun sürüyor. Tabii bunlar benim naçizane tavsiye ve fikirlerimdi.
Kotu zamanlar az iyi zamanlar uzun olmasini istememiz sorun degil demi? Cogu kisi istiyor ama olmuyor.. bu gerceklik degil bu sadece gercekligin carpitilmis bie iliziyonu.
Aile baskısı,beklentisi yüksek bir çevre ve sürekli başkaları ile karşılaştırma,her günümün aynı geçmesi ben bir sporcuyum ve tüm günüm okul (ödev/ders) şeklinde gidişi artık hiçbir şeyden keyif alamamama sebep oluyor
Bence ülkemin insanının mutsuz olma sebebi sadece ekonomi vs değil. Başka bir problem var.
Cinsellik + Ekonomi+
Kardeşim sizin gelecek kaygınız olsa ailenizin durumu olmasa borcunuz olsa bide üstüne üstlük günün 12 saatinde çalışsanız neyin mutluluğunu yaşayacaksiniz
Geçenlerde bir tane kız bana el sallayıp gülümsemişti o an kendimi çok garip hissettim ama bende gülümseyip el sallamıştım kaç zamandır düşünüyordum kız acaba tanıdık mıydı diye ama hayır rastgele biriydi ve ilk kez böyle bir şey yaşadım
Bence mutsuzluğun temel kaynağı belirsizlik ve bunun getirdiği güvensizlik
Para = Her şey = Ekonomi.
Bir Azərbaycan li Olarak hep güler yuzluyumdur Ama Türkleri izledigimden beri bana bile mutsuzluk geldi eskisi kadar Gulmuyorum Ben Rusya da yasiyorum insanlarin 100/80 çok soguk Geçen bi amca Ona yardim etim diye bana Bakarak gülümsedi okadar mutlu oldumki anlatamam Bir insanin bana gülümsemesi beni çok mutlu eti herkes çok soguk Rusya dan Nefret ediyorum böyüyunce Azərbaycan geri Dönücem Burda Yaşanmaz Sadece para için Ailem beni buraya getirdi Saygilar seviliosun❤
malesef bizim burda da dururm pek iç açıcı diyil aynı Türkiye gibiyiz malesef ulkemizi güzel günler görmə umuduyla 🇦🇿🇹🇷🇦🇿🇹🇷
ben bir 14 yaşinda genc olarak evt mutsuzum evt ekonomiz toparlanabilecek bir yere gitmiyor evt bircok olay yaşadık deprem . secim ekonominin bi yanda düşüşü sadece tek bir nedeni yok biz türk insanları olarak birimiz mutlu oldugunda mutlu olan insanlariz bence yani düşünsenize cok sevdiginiz bir arkadişini canınız kardeşiniz bi başarı elde etiginde sizde mutlu oluyorsunuz bu bizim kanımzdan gelen bir şey bence elimizden nekadar gelirse biraz gülmeye calişmalıyız evt abı ben bu sene LGS giricem ama birşekilde motive olup ders calişiyorum yapılamayacak bir şey oldugunu düşünmüyorum evt gecermi bilmiyorum bu mutsuzluk ama gecmeli bence böyle ilerleyerek ne ülkemizin hali düzelir
Ekonomik kriz 10 yıl önce yoktu o zamanda ihanetler bitmiyordu insan ihanet etmese bu sıkıntılar tekrarlanmaz
Evet mutsuzum😢
nasıl mutlu olalım enes ? arkadaşlarla buluşsak, eskiden dönere kaldık der yine mutlu olurduk. Şimdi döner bile lüks olmuş. Arkadaşlarla gezelim desek bi bok yapmadan para eksiye düşüyor. Arabayla şehir dışı yapak değişiklik olsun diyoruz paramız sadece benzine yetiyor. Ülkede mutlu edici haber yok enes. Oynayacak pc alsak oyun alamıyoruz, sürecek araba bulsak hadi ehliyeti alsak bu seferde benzine deli para veriyoruz. Boş ev yakaladın az alkollenek desen aylık harçlık bitiyor. mesela a ülkesinde dünyada böyle şeyler olduğunu bilmiyorlar ondan ordaki yokluk onları çok üzmüyor. Ama biz Amerikada ki çocuğun nasıl hayat yaşadığını , Alman çocuğun nasıl hayat yaşadığını biliyoruz. onlar bizim belki işe girip yıllarca çalışıp alamayacağımız şeyleri 3-4 ay gibi komik zamanlarda alıyor nasıl mutlu olalım ?
Coğrafya kaderdir, Hayat zordur!
Bu olayın bence coğrafyayla değilde uzun adam yüzünden olduğunu düşünüyorum
@@mehmetyigit5157 coğrafya yerine malum kişi olarak okuyabilirsin pp miz muk👍🏿
Fr
Benim gülümsememe sebebim ekonomik sebeblerden dolayi sevdigim insani ziyaret edememem onunda beni edememesi, gelecek kaygisi, sifir sosyal hayat
Tek sebebi erdoğan ve şeriatcı tayfa, herkese mutsuz günler
Şeriat çok güzel bir şey. İnşaallah gelir. Sebebi ise ciğeri beş para etmez kemalist tayfa. Onlar geberse her şey daha güzel olur. Şeriat zaten galip. Her şey Allah'ın. Allah'ın kanunları ile yargılanacaksınız zaten. Yani kaçış yok. Ölümsüzlüğü bulsan bile kaçamazsın
@@VMMPP16 kardeşim şeriat iyi olsa bile bunu kötüye kullanacak insanlar vardır şeriat demek insanın temel haklarına baskı uygulamak demektir şeriatın olduğu yerde huzur yok varsa örnek ver ?
Hz. Muhammed (s.a.v.), bir konu anlatırken gülümserdi. Bir hadis-i şerifinde de “Gülümsemek, sadakadır” diye buyurarak gülümsemenin önemini ifade eder ve tebessümü teşvik ederdi. Gülümsemenin inceliği: Tebessüm...
İslamiyetten uzaklaştık ,Peygamberimizden uzaklaştık .
Hiç birşey yapamıyorsak bile tanıdığımız, tanımadığımız insanlara selam verip tebessüm etmek SÜNNETTİR herşeyden önce; ama, işte, maalesef... 😢
tek sebebi erdoğan.
Kesinlikle
Bu tür olaylarda çoğunlukla dış çevrenin etkili olduğu kanısındayım. Çünkü düşünsenize anne babanız mutsuz olduğunda size nasıl işliyor, dikkat etmediyseniz bir gün edin ve ne demek istediğimi anlayacaksınız. Başka örnek verecek olursam arkadaşım kötü bir gün geçiriyor ve bu olur olmadık bana yansıyor. Bazen dinlemeniz gereken şey dış çevredeki etkenler değil de kalbinizdir, bana güvenin çünkü farklı şekillerde çok deneyimledim. Gülün, şu 3 günlük dünyada ufak olaylar yüzünden yüzünüzdeki o gülücüğü düşürmeye değmez :)