Абдуллоҳ ибн Умар (родияллоҳу анҳумо) шундай деб дуо қилар эди: كان عبدالله بن عمر رضي الله عنهما يدعو فيقول: اللهمَّ لا تَنْزِعْ منِّي الإيمانَ كما أَعْطَيْتَنيه. (المصنف لابن أبي شيبة (رقم: ٣٠٩٦٤) «Эй Аллоҳим! Мендан иймонни тортиб олмагин. Ҳудди уни менга берганинг каби». Манба: «Мусоннаф либни абу шайба (30964)
Абдур-Роҳман ибн Муҳаммад Ибн Қосим ал Ҳанбалий ан-Наждий айтади: «Албатта, кимки мушрикларни такфир қилмаса, бас у Қуръонга ишонмайди. Чунки, Қуръон уларни такфир қилган ва уларни такфир қилишга ва уларга душманлик қилиб жанг қилишга буйиргандир!» (Ад-Дурорус-Санния, 9/291)
БИЛИМСИЗЛИК: "Аллоҳни, пайғамбарларини, дин шариатни билмаслик. Илмсизлик ёки илмга эргашмаслик маъносидаги "жаҳл" сўзидан олинган. Шунинг учун илмсиз кимсага "жоҳил" сўзи ишлатилади. Мана шу билимсизлик жуда кўп қавм ва ҳалқларни Исломни қабул қилишларидан манъ қилди. Башарият ҳаётидаги ҳақ йўлдан оғиш, биринчи бўлиб Нуҳ алайҳиссалом қавмида содир бўлди. Улар солиҳ кишилари вафот этгач, уларни суратларини чиздилар, сўнгра хайкалларини ясадилар, йиллар ўтгач (солиҳ кишиларга) сиғиниб юборишди. Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло Нуҳ алайҳиссаломни пайғамбар қилиб юборди. Пайғамбарлар юборилишининг сабаби - ҳалқларни аввалда ўзлари амал қилиб келган ҳақ динга, тавҳид ақидасига қайтариш эди. Қачонки, Нуҳ алайҳиссалом (қавмини) Аллоҳнинг тавҳидига даъват қилганда, қавми кайсарлик, кибрланиш, зўравонлик билан қарши чиқдилар. Бу ўша "жоҳиллик"ни меваси эди... чунки улар динини асл таълимотини унутишган эди. Барча пайғамбарлар сийратига назар ташласак гувоҳ бўламизки, пайғамбарларга ва уларни даъватига қарши чиққан кимсалар жоҳил, қайсар ва мутакаббирлар бўлган. Улар пайғамбарларни инкор қилишиб, ёлғончиликда айблашган, ўзларини эса хидоятда деб билишган... Худди шунга ўхшаш, араблар ҳам Иброҳим алайҳиссаломнинг динида бўлган эдилар. Бир давр келиб, Амр ибн Луҳай номли кимса уларни динларини ўзгартириб, араб ерларига, хусусан Ҳижозга бут санамларни олиб кирди, шундан сўнг Аллоҳдан ўзгага сиғинишлар бошланди. Ушбу муқаддас диёрда ва унинг атрофларида ширк кенг ёйилди, шундан сўнг Аллоҳ таоло Муҳаммад алайҳиссаломни пайғамбар қилиб юборди ва у зот одамларни тавҳидга даъват қилдилар. У Зот ﷺ ҳам кўплаб қаршилик ва тайзиқларга рўбару бўлди. Абу Жаҳл, Абу Лаҳаб ва шу каби жоҳил кимсаларни жоҳиллиги ва кибри ҳақ йўлига ғов бўлди, ( бу бадбаҳтлар) ўзлари ҳам хидоятдан маҳрум бўлдилар, (ўзларига) эргашган кўплаб одамларни ҳам адаштирдилар. Росулуллоҳ ﷺ Аллоҳ йўлида ҳақиқий курашдилар, охир оқибат тавҳид ақидаси ва Иброҳим миллати қайтиб келиб, бутлар синдирилди. Афсуски, бугунки кунда ҳам аксарият мусулмонлар Ислом дини ҳақиқатидан бехабардирлар. Динини асл моҳияти ва мақсадларини билишмайди. Шунинг учун кўпларини дини комил бўлмайди. Бандани камолотга икки нарса етказади: 1) Ҳақни билишлик: Илмни Қуръон ва Суннат асосида хосил қилишлик, соф ва саҳиҳ манбалардан ўрганишлик ва илмига амал қилишлик. Ҳақ аҳлига эргашишлик ва кибрни тарк қилишлик. 2) Ботилни билишлик: Яъни, ҳар бир нарсани зидди бўлиб, Ҳақни зидди Ботилдир. Ҳақ бу Ислом маъносида таърифланади. Ботил эса Куфр ва беҳуда асоссиз нарса маъносида таърифланади. Аллоҳ таоло айтади: وَقُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقٗا "Ҳақиқат (яъни Ислом) келди ва ботил (куфр) йўқолди. Чунки ботил нарса йўқолувчидир." (Исро сураси, 81-оят). Баъзи бир одамлар ҳақни билади, лекин ҳақни ботилдан ажратмайди, ҳақни ботилдан устун қўймайди. Баъзи одамлар Исломни яхши кўришади, лекин куфрни ҳам яхши кўради. Намоз ўқиб, рамазон рўзаларини тутишади, ҳаж ва умралар қиладилар, лекин ханузгача совет даҳрий тузумини кумсашади, мақташади ва муҳаббат қилишади. Ёки насроний ва яхудийларни дин ва дунёга таълуқли маросимларини яхши кўришади. Уларни мусулмонлардан афзал кўришади. Уларни байрамларини нишонлашиб хурсандчилигига "шерик" бўлишади. Мажусийлар байрамларида шоду ҳуррам бўлишади, икки ҳайит байрамларини эса аза мотам билан ўтказишади... Аксар мусулмонлар ширк ва бидъат ҳурофотларни "дин" деб маҳкам ушлашади, уларни насихат қилган даъватчиларни адашганликда айблаб, турли "лақаблар" қўйишади... Уларни холати юқоридаги оятга мувофиқ эмас, аксинча "Ҳақ келган, ботил ҳали ҳам кетмаган"... Аллоҳ таоло ҳалқларига пайғамбарлар юборди, ким Аллоҳнинг элчиларига итоат қилиб, уларга эргашса тўла бахтли бўлишди, ким уларга осий бўлиб, улардан бош тортса азоб уқубатга дучор бўлишди. Хулоса шуки, жоҳиллик ва қайсарлик инсонни хидоятдан тўсиб қўядиган омиллардан экан, уни тарк қилиб илм маърифатга қараб юрайлик.
Шайх Абдували қори роҳимаҳуллоҳ айтади: Шариат сизнинг ҳавои-нафсингиз билан юрадиган йўлмас! Aллоҳ ва Унинг Росули ﷺ тарафидан келган йўлдир. Бу йўлни хоҳланг қабул қилиб жаннатга киринг, хоҳланг қабул қилмасдан дўзаҳга киринг!
Хасад ва кибр: Хидоят йўлига ғов бўлувчи омиллардан бири кибр ва манманликдир. Росулуллоҳ ﷺ ўз ҳадиси шарифларидан бирида бу сифатни: Кибр ҳақни инкор қилиш ва одамларни ҳақир санашдир, деб таърифлаганлар. Кибрнинг зидди эса тавозедир. Тавозенинг маъноси: Хақиқатни кимдан бўлсада қабул қилиш, ўзгаларга хуш муъомалада бўлишдир. Мутакаббир кимса ўзини ҳақ деб билади, ўз сўзига ва қилаётган ишига мутаассиб бўлади, яъни меники ҳақ деб туриб олади. Мана шу мутакаббирлик ва манманлик Иблисни саждага буюрилган вақтда, буйруққа бўйсунмасликка ундади. Аллоҳ таоло айтади: وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ (Эй Муҳаммад ﷺ ), эсланг, Биз фаришталарга Одамга таъзим қилинг дейишимиз билан улар саждага эгилдилар. Фақат Иблис кибр ва ор қилиб кофирлардан бўлди. (Бақара сураси, 34-оят). Яхудийлар такаббур ва хасад қилганлари учун Росулуллоҳ ﷺ га иймон келтиришдан бош тортдилар, ваҳоланки улар у зотни яхши танишар, хақиқий пайғамбар эканликларини билишар эди. Аллоҳ таоло айтади: ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمۡۖ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنۡهُمۡ لَيَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ Биз Китоб ато этган кимсалар (яхудий ва насронийлар) уни (Муҳаммад алайҳиссалом) ўз фарзандларини таниган каби танийдилар. (Яъни, ўзларининг Илоҳий Китобларида у зот хақида ўқиганлар). Ва албатта улардан бир гурухи билганлари ҳолда хақиқатни яширадилар. (Бақара сураси, 146-оят). Кибр ва хасад туфайли Абу Жаҳл ҳам иймондан бош тортди. Ундан сўрашганда: Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ростгўй ҳақ эканликларини била туриб нима учун бош тортасан. Абу Жаҳл: Бизни қабила ва бани Хошим доимо шараф устида мусобақа қилар эдик, пойгадаги икки чавандоз каби, улар "биздан пайғамбар чиқди" дейишмоқда, биз энди уларга қандай қилиб ета оламиз, Аллоҳга қасамки, унга асло иймон келтирмаймиз, деб жавоб берган эди. Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул (мунофиқ)ни ҳам иймондан тўсган нарса, мана шу кибр ва хасад касаллиги бўлди. Банда учун Аллоҳ таолонинг неъматлари ичида иймон ва маърифатдан улуғи йўқдир. Унга эриши учун бағрикенглик ва қалб кўзи ўткирлигидан бошқа васийла йўқдир. Куфр ва маъсиятдан каттароқ бало офат йўқдир. Маскур икки нарсага чақиришда қалб кўрлиги ва жаҳолат зулматидан бошқа нарса йўқдир. Хулоса шуки, кимки ҳақ аҳлини даъватини кибр ва манманлик билан қарши олар экан билсинки, юқоридаги мутакаббирларни касали билан балоланибди, уларга келган бало офатлар унга ҳам келади... Аллоҳ таоло айтади: سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ Мен ерда ноҳақ кибру ҳаво қилиб юрадиган, агар барча оят мўъжизаларни кўрсалар ҳам, уларга иймон келтирмайдиган, тўғри йўлни кўрсалар уни (ўзлари учун) йўл қилиб олмайдиган, агар залолат нотўғри йўлни кўрсалар, уни йўл қилиб оладиган кимсаларни Ўз оят мўъжизаларимдан буриб юборурман яъни, англаб етмайдиган қилиб қўюрман. (Аъроф сураси, 146-оят). Яъни, такаббур кимсаларни оятларимни фаҳмлаш, у ҳақда фикр юритиб, тадаббур қилишдан маҳрум қиламан ва кибру - ҳаво қилганларига жазо сифатида қалбларини муҳрлаб қўяман. Аллоҳ таоло қалбимизни ва амалларимизни ислоҳ қилсин. Амийн!
📮 Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: ✅ - Kim odamlarni hidoyatga (yaxshi amal va sunnatga) da'vat qilsa, unga ergashganlarning ajriga ko'ra ajr beriladi, bu ajr ularning ajrlaridan hech narsani kamaytirmaydi. 🚫 - Shuningdek, kimdir odamlarni zalolatga chorlasa, unga ergashganlarning gunohiga yarasha jazolanadi, bu gunoh ularning gunohini kamaytirmaydi.📚 (Sahih Muslim #6980)
Олимлар уч турга бўлинадилар: ✅ Дин олимлари 🚫 Сарой олимлари ⛔️ Ҳалқ олимлари 🕋 Дин олимлари- шундай олимларки улар Аллоҳнинг дини Исломга ҳизмат қиладилар ва исломни ҳақиқатини одамларга етқазадилар. Бирон фатво сўралганида эса Аллоҳнинг китоби ва пайгамбар ﷺ нинг суннатларига қараб жавоб айтадилар ва бу жавоб одамларга ёқадими йўқми унга аҳамият қаратмайдилар. 🏰 Давлат олимлари- бундай олимлар давлатнинг раъйига қараб иш тутадилар ва фатвони ҳам уларга ёқадиган қилиб чиқариб берадилар гарчи бу фатволари Аллоҳнинг китобига ва пайгамбар ﷺ нинг суннатларига ҳилоф бўлса ҳам. 🏘 Ҳалқ олимлари- шундай олимларки , улар барча нарсада ҳалойиқнинг фикрига қарайдилар ва агар ҳалойиққа бирон нарса ёқаётганини кўрсалар шунга мос фатвони чиқариб беришга, Қуръон ва Суннатни уларнинг эҳтиросларига қараб тўғирлашга ҳаракат қиладилар. Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таълодан бизни Дин олимларидан қилишини сўраймиз. 📚 "Шарҳ Риёд ас Солиҳин " 3/62.
Абдуллоҳ ибн Умар (родияллоҳу анҳумо) шундай деб дуо қилар эди:
كان عبدالله بن عمر رضي الله عنهما يدعو فيقول:
اللهمَّ لا تَنْزِعْ منِّي الإيمانَ كما أَعْطَيْتَنيه.
(المصنف لابن أبي شيبة (رقم: ٣٠٩٦٤)
«Эй Аллоҳим! Мендан иймонни тортиб олмагин. Ҳудди уни менга берганинг каби».
Манба: «Мусоннаф либни абу шайба (30964)
Жазакаллоху хойрон
Jazakumullahi hayran Abdullah axi
Allah ilmizga umrizga va farasotizga barakotlar yogdirsin ukam Abdullah Allahumma Amiyn
Кандай гузал инсон Абдуллох Зуфар,банд булган иши унданда гузал Аллох кулласин
Абдур-Роҳман ибн Муҳаммад Ибн Қосим ал Ҳанбалий ан-Наждий айтади:
«Албатта, кимки мушрикларни такфир қилмаса, бас у Қуръонга ишонмайди. Чунки, Қуръон уларни такфир қилган ва уларни такфир қилишга ва уларга душманлик қилиб жанг қилишга буйиргандир!»
(Ад-Дурорус-Санния, 9/291)
Аллоҳ рози бўлсин устоздан
Тилинга асал Абдуллох Зуфар укам ❤
💚🌹🕊
SELAM ALEYKÜM
Allohu Akbar☝
БИЛИМСИЗЛИК:
"Аллоҳни, пайғамбарларини, дин шариатни билмаслик.
Илмсизлик ёки илмга эргашмаслик маъносидаги "жаҳл" сўзидан олинган. Шунинг учун илмсиз кимсага "жоҳил" сўзи ишлатилади.
Мана шу билимсизлик жуда кўп қавм ва ҳалқларни Исломни қабул қилишларидан манъ қилди.
Башарият ҳаётидаги ҳақ йўлдан оғиш, биринчи бўлиб Нуҳ алайҳиссалом қавмида содир бўлди. Улар солиҳ кишилари вафот этгач, уларни суратларини чиздилар, сўнгра хайкалларини ясадилар, йиллар ўтгач (солиҳ кишиларга) сиғиниб юборишди.
Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло Нуҳ алайҳиссаломни пайғамбар қилиб юборди. Пайғамбарлар юборилишининг сабаби - ҳалқларни аввалда ўзлари амал қилиб келган ҳақ динга, тавҳид ақидасига қайтариш эди.
Қачонки, Нуҳ алайҳиссалом (қавмини) Аллоҳнинг тавҳидига даъват қилганда, қавми кайсарлик, кибрланиш, зўравонлик билан қарши чиқдилар. Бу ўша "жоҳиллик"ни меваси эди... чунки улар динини асл таълимотини унутишган эди. Барча пайғамбарлар сийратига назар ташласак гувоҳ бўламизки, пайғамбарларга ва уларни даъватига қарши чиққан кимсалар жоҳил, қайсар ва мутакаббирлар бўлган. Улар пайғамбарларни инкор қилишиб, ёлғончиликда айблашган, ўзларини эса хидоятда деб билишган...
Худди шунга ўхшаш, араблар ҳам Иброҳим алайҳиссаломнинг динида бўлган эдилар. Бир давр келиб, Амр ибн Луҳай номли кимса уларни динларини ўзгартириб, араб ерларига, хусусан Ҳижозга бут санамларни олиб кирди, шундан сўнг Аллоҳдан ўзгага сиғинишлар бошланди. Ушбу муқаддас диёрда ва унинг атрофларида ширк кенг ёйилди, шундан сўнг Аллоҳ таоло Муҳаммад алайҳиссаломни пайғамбар қилиб юборди ва у зот одамларни тавҳидга даъват қилдилар. У Зот ﷺ ҳам кўплаб қаршилик ва тайзиқларга рўбару бўлди. Абу Жаҳл, Абу Лаҳаб ва шу каби жоҳил кимсаларни жоҳиллиги ва кибри ҳақ йўлига ғов бўлди, ( бу бадбаҳтлар) ўзлари ҳам хидоятдан маҳрум бўлдилар, (ўзларига) эргашган кўплаб одамларни ҳам адаштирдилар.
Росулуллоҳ ﷺ Аллоҳ йўлида ҳақиқий курашдилар, охир оқибат тавҳид ақидаси ва Иброҳим миллати қайтиб келиб, бутлар синдирилди.
Афсуски, бугунки кунда ҳам аксарият мусулмонлар Ислом дини ҳақиқатидан бехабардирлар. Динини асл моҳияти ва мақсадларини билишмайди. Шунинг учун кўпларини дини комил бўлмайди. Бандани камолотга икки нарса етказади:
1) Ҳақни билишлик:
Илмни Қуръон ва Суннат асосида хосил қилишлик, соф ва саҳиҳ манбалардан ўрганишлик ва илмига амал қилишлик. Ҳақ аҳлига эргашишлик ва кибрни тарк қилишлик.
2) Ботилни билишлик:
Яъни, ҳар бир нарсани зидди бўлиб, Ҳақни зидди Ботилдир.
Ҳақ бу Ислом маъносида таърифланади.
Ботил эса Куфр ва беҳуда асоссиз нарса маъносида таърифланади.
Аллоҳ таоло айтади:
وَقُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقٗا
"Ҳақиқат (яъни Ислом) келди ва ботил (куфр) йўқолди. Чунки ботил нарса йўқолувчидир."
(Исро сураси, 81-оят).
Баъзи бир одамлар ҳақни билади, лекин ҳақни ботилдан ажратмайди, ҳақни ботилдан устун қўймайди.
Баъзи одамлар Исломни яхши кўришади, лекин куфрни ҳам яхши кўради.
Намоз ўқиб, рамазон рўзаларини тутишади, ҳаж ва умралар қиладилар, лекин ханузгача совет даҳрий тузумини кумсашади, мақташади ва муҳаббат қилишади. Ёки насроний ва яхудийларни дин ва дунёга таълуқли маросимларини яхши кўришади. Уларни мусулмонлардан афзал кўришади. Уларни байрамларини нишонлашиб хурсандчилигига "шерик" бўлишади. Мажусийлар байрамларида шоду ҳуррам бўлишади, икки ҳайит байрамларини эса аза мотам билан ўтказишади...
Аксар мусулмонлар ширк ва бидъат ҳурофотларни "дин" деб маҳкам ушлашади, уларни насихат қилган даъватчиларни адашганликда айблаб, турли "лақаблар" қўйишади...
Уларни холати юқоридаги оятга мувофиқ эмас, аксинча "Ҳақ келган, ботил ҳали ҳам кетмаган"...
Аллоҳ таоло ҳалқларига пайғамбарлар юборди, ким Аллоҳнинг элчиларига итоат қилиб, уларга эргашса тўла бахтли бўлишди, ким уларга осий бўлиб, улардан бош тортса азоб уқубатга дучор бўлишди.
Хулоса шуки, жоҳиллик ва қайсарлик инсонни хидоятдан тўсиб қўядиган омиллардан экан, уни тарк қилиб илм маърифатга қараб юрайлик.
Шайх Абдували қори роҳимаҳуллоҳ айтади:
Шариат сизнинг ҳавои-нафсингиз билан юрадиган йўлмас! Aллоҳ ва Унинг Росули ﷺ тарафидан келган йўлдир. Бу йўлни хоҳланг қабул қилиб жаннатга киринг, хоҳланг қабул қилмасдан дўзаҳга киринг!
Хасад ва кибр: Хидоят йўлига ғов бўлувчи омиллардан бири кибр ва манманликдир.
Росулуллоҳ ﷺ ўз ҳадиси шарифларидан бирида бу сифатни: Кибр ҳақни инкор қилиш ва одамларни ҳақир санашдир, деб таърифлаганлар.
Кибрнинг зидди эса тавозедир.
Тавозенинг маъноси: Хақиқатни кимдан бўлсада қабул қилиш, ўзгаларга хуш муъомалада бўлишдир.
Мутакаббир кимса ўзини ҳақ деб билади, ўз сўзига ва қилаётган ишига мутаассиб бўлади, яъни меники ҳақ деб туриб олади.
Мана шу мутакаббирлик ва манманлик Иблисни саждага буюрилган вақтда, буйруққа бўйсунмасликка ундади.
Аллоҳ таоло айтади:
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
(Эй Муҳаммад ﷺ ), эсланг, Биз фаришталарга Одамга таъзим қилинг дейишимиз билан улар саждага эгилдилар. Фақат Иблис кибр ва ор қилиб кофирлардан бўлди.
(Бақара сураси, 34-оят).
Яхудийлар такаббур ва хасад қилганлари учун Росулуллоҳ ﷺ га иймон келтиришдан бош тортдилар, ваҳоланки улар у зотни яхши танишар, хақиқий пайғамбар эканликларини билишар эди.
Аллоҳ таоло айтади:
ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمۡۖ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنۡهُمۡ لَيَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
Биз Китоб ато этган кимсалар (яхудий ва насронийлар) уни (Муҳаммад алайҳиссалом) ўз фарзандларини таниган каби танийдилар. (Яъни, ўзларининг Илоҳий Китобларида у зот хақида ўқиганлар). Ва албатта улардан бир гурухи билганлари ҳолда хақиқатни яширадилар.
(Бақара сураси, 146-оят).
Кибр ва хасад туфайли Абу Жаҳл ҳам иймондан бош тортди.
Ундан сўрашганда:
Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ростгўй ҳақ эканликларини била туриб нима учун бош тортасан.
Абу Жаҳл: Бизни қабила ва бани Хошим доимо шараф устида мусобақа қилар эдик, пойгадаги икки чавандоз каби, улар "биздан пайғамбар чиқди" дейишмоқда, биз энди уларга қандай қилиб ета оламиз, Аллоҳга қасамки, унга асло иймон келтирмаймиз, деб жавоб берган эди.
Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул (мунофиқ)ни ҳам иймондан тўсган нарса, мана шу кибр ва хасад касаллиги бўлди.
Банда учун Аллоҳ таолонинг неъматлари ичида иймон ва маърифатдан улуғи йўқдир. Унга эриши учун бағрикенглик ва қалб кўзи ўткирлигидан бошқа васийла йўқдир.
Куфр ва маъсиятдан каттароқ бало офат йўқдир. Маскур икки нарсага чақиришда қалб кўрлиги ва жаҳолат зулматидан бошқа нарса йўқдир.
Хулоса шуки, кимки ҳақ аҳлини даъватини кибр ва манманлик билан қарши олар экан билсинки, юқоридаги мутакаббирларни касали билан балоланибди, уларга келган бало офатлар унга ҳам келади...
Аллоҳ таоло айтади:
سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ
Мен ерда ноҳақ кибру ҳаво қилиб юрадиган, агар барча оят мўъжизаларни кўрсалар ҳам, уларга иймон келтирмайдиган, тўғри йўлни кўрсалар уни (ўзлари учун) йўл қилиб олмайдиган, агар залолат нотўғри йўлни кўрсалар, уни йўл қилиб оладиган кимсаларни Ўз оят мўъжизаларимдан буриб юборурман яъни, англаб етмайдиган қилиб қўюрман.
(Аъроф сураси, 146-оят).
Яъни, такаббур кимсаларни оятларимни фаҳмлаш, у ҳақда фикр юритиб, тадаббур қилишдан маҳрум қиламан ва кибру - ҳаво қилганларига жазо сифатида қалбларини муҳрлаб қўяман.
Аллоҳ таоло қалбимизни ва амалларимизни ислоҳ қилсин. Амийн!
📮 Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: ✅ - Kim odamlarni hidoyatga (yaxshi amal va sunnatga) da'vat qilsa, unga ergashganlarning ajriga ko'ra ajr beriladi, bu ajr ularning ajrlaridan hech narsani kamaytirmaydi.
🚫 - Shuningdek, kimdir odamlarni zalolatga chorlasa, unga ergashganlarning gunohiga yarasha jazolanadi, bu gunoh ularning gunohini kamaytirmaydi.📚
(Sahih Muslim #6980)
Олимлар уч турга бўлинадилар:
✅ Дин олимлари
🚫 Сарой олимлари
⛔️ Ҳалқ олимлари
🕋 Дин олимлари- шундай олимларки улар Аллоҳнинг дини Исломга ҳизмат қиладилар ва исломни ҳақиқатини одамларга етқазадилар. Бирон фатво сўралганида эса Аллоҳнинг китоби ва пайгамбар ﷺ нинг суннатларига қараб жавоб айтадилар ва бу жавоб одамларга ёқадими йўқми унга аҳамият қаратмайдилар.
🏰 Давлат олимлари- бундай олимлар давлатнинг раъйига қараб иш тутадилар ва фатвони ҳам уларга ёқадиган қилиб чиқариб берадилар гарчи бу фатволари Аллоҳнинг китобига ва пайгамбар ﷺ нинг суннатларига ҳилоф бўлса ҳам.
🏘 Ҳалқ олимлари- шундай олимларки , улар барча нарсада ҳалойиқнинг фикрига қарайдилар ва агар ҳалойиққа бирон нарса ёқаётганини кўрсалар шунга мос фатвони чиқариб беришга, Қуръон ва Суннатни уларнинг эҳтиросларига қараб тўғирлашга ҳаракат қиладилар.
Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таълодан бизни Дин олимларидан қилишини сўраймиз.
📚 "Шарҳ Риёд ас Солиҳин " 3/62.
Ammin
Аллохумма амин
Жю
ЎЛИК ҚАЛБНИНГ ЎНТА СИФАТИ.
Бир куни Иброҳим ибн Адҳам Басранинг бозорларидан ўтиб қолди, бирдан одамлар у кишини кўриб олдига тўпланиб келишди ва сўрашди:
Эй Абу Исҳоқ! Биз дуо қиламиз-у, ижобат бўлмаяпти, нега?
Айтдики:
Чунки қалбларингиз ўнта сабаб билан ўлиб бўлган.
Улар:
Нима улар? - деди.
Айтди:
1. Аллоҳни таниб туриб, ҳаққини адо қилмадингиз.
2. Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг севамиз, деб даъво қиласизлар, бироқ суннатини тарк қиласизлар.
3. Қуръонни роса ўқийсизлар, лекин амал қилмайсизлар.
4. Аллоҳнинг неъматларини еб туриб, шукрини адо қилмайсизлар.
5. Шайтонни душман дейсизлар-у, у билан келишиб кетаверасизлар.
6. Жаннат ҳақ, дейсизлар, аммо унга яраша амал қилмайсизлар.
7. Дўзах ҳақ, дейсизлар, лекин ундан қўрқмайсизлар.
8. Ўлимни ҳақ, дейсизлар, лекин унга ҳам тайёргарлик кўрмайсизлар.
9. Уйқудан турубоқ одамларнинг айби билан машғул бўласизлар-у, ўз айбингизга боқмайсизлар ҳам.
10. Ўлик кўмасизлар, бироқ ибрат олмайсизлар.
(Ибн Абдулбарр, Жомеъу баёнил иълм ва фазлиҳи, 2/122).
уппа тугри
ge
Качон товба килас Оллохдан куркин
Ким тавба килсин?
Тавба қиляпмиз
Тавба сенга килинмайди Аллохга килинади Сен ва сенга ўхшаганлар бандага тавба килиб Холиқга исён киласан канчалар махрум нажосат тўла миясанлар