Leuk werken met hoogbegaafden - Kathleen Venderickx
Вставка
- Опубліковано 24 лис 2024
- Abonneer je via email: bit.ly/lachenleer
Leuk werken met hoogbegaafden - Kathleen Venderickx
Over werken met hoogbegaafden, hoe ze te herkennen, hoe ermee omgaan en wat je kan doen van in de kindertijd en als werkgever
Prof. Dr. Ir. Kathleen Venderickx: exentra.be
Boek 'Meer dan intelligent': www.bol.com/nl...
Vergeet je niet te abonneren via:
Spotify: open.spotify.c...
iTunes: podcasts.apple...
Podcast Addict: podcastaddict....
In deze podcast laat Arnout Van den Bossche zijn nieuwsgierigheid de vrije loop en staat hij stil bij interessante weetjes uit onverwachte hoek. Hierin ontmoet hij gasten met opvallende ervaringen of een aparte kijk op de wereld. En natuurlijk steeds met een vleugje humor.
Arnout Van den Bossche: www.arnoutvande...
Alles zeer herkenbaar, heel fijn! Wel vond ik het storend dat er in deze video uitsluitend over jongens/knullen/kerels/gasten etc. wordt gesproken… dat maakt het voor de hoogbegaafde vrouw/dame/meid/… na een tijdje toch wat lastiger om zich aangesproken te blijven voelen.🙃
ARNOUT, je stelde goede vragen!
Alles zo herkenbaar. Tot 13 naar school gegaan.
Ik begon pas mijn hoogste potentieel te bereiken wanneer ik voor mezelf begon te werken.
Heb altijd problemen gehad op de werkvloer.
Dingen die ik zag die anderen niet zagen.
Komt bij men hoogbegaafdheid nog eens bij dat ik hoog gevoelig ben.
Ik kon de toxische personen de spelletjes en de manipulaties vanaf de eerste werkdag al waarnemen.
De oppervlakkigheid in de mensen. De dagelijkse zever die niks bijbracht.
Systemen die te langdradig waren.
Dingen die gewoon niet gezien werden en voor mij overduidelijk.
Ze vonden mij arrogant en betweterig.
Ik ging dood van de verveling.
En ik vertrok opnieuw naar een andere job in de hoop om mijn ware passie in werk te kunnen vinden.
Op 51 jarige leeftijd werd ik zelfstandige.
Nu ondertussen 6 jaar zelfstandig.
Ik heb men eigen authentieke systemen.
Alles draait gestructureerd als in een geoliede machine.
Hoogbegaafdheid en hoog gevoeligheid heeft tal van valkuilen. Je voelt je anders en het is vaak een eenzame weg.
Je ziet en voelt zaken die de meesten niet waarnemen.
Ik heb altijd gedacht dat er iets mis was met mij. Heb heel erg aan mezelf gewerkt en van de valkuilen een deugd gemaakt.
ik ben ook hoogsensitief en hoogbegaafd, een gepaste job vinden én houden is ook altijd een moeilijke bij mij...
Wat een interessant gesprek! Ik heb al het een en ander over HB gelezen de afgelopen maand of wat. De meeste boeken en filmpjes vertellen hetzelfde, maar met deze praktische voorbeelden heb ik toch weer wat nieuwe inzichten opgedaan, op een humoristische, luchtige manier. Bedankt!
Geweldig om te horen hoeveel meer ervaring er de afgelopen jaren is opgedaan met hoogbegaafden!
Ik ben deze week pas begonnen met mijn hbh, iets dat ik ruim 10 jaar na constatering heb uitgesteld, maar waarvan ik nu merk dat ik echt assistentie zoek om ermee te leren omgaan.
Door het kijken van dit soort videos en het lezen van materiaal, begrijp ik nu heel goed waardoor ik zoveel problemen heb gehad met studie (13 jaar beroepsopleiding ipv 4), werk (eigen bedrijf ipv zoeken naar manieren om me te gedragen bij werkgevers) en omgang met mensen.
Het is heel moeilijk om mensen te vinden die hbh echt begrijpen - er zijn er veel die het denken te begrijpen maar de plank misslaan - laat staan mensen te vinden die hoogbegaafden kunnen helpen.
Ik hoop eerlijk dat ik in Nederland iemand kan vinden als u Kathleen, waarmee ik samen aan de slag kan.
Dankuwel voor uw inspanning die u steekt in het helpen van hoogbegaafden.
Heel herkenbaar. Zowel de ideenstroom als het zwijgen. Maar alles komt heel hard binnen
zo veel zaken die ik herken maar tot voor een paar jaar geleden heeft niemand me gezegd dat ik hoogbegaafd zou zijn. Ook niet als kind.. Ondertussen ben ik 38... zo jammer om het laat te ontdekken..
voor minuut 38 een kleine aanvulling, te vaak is het juiste papiertje hebben het grootste probleem om nog ergens te geraken
Dit herken ik. Hr en mijn baas (en ex-bazen) helaas niet. Heel der discuses voeren met je auto stuur helpt :D
Na 10 min zien herken ik het zo hard. 😅
Ik hen een tijdje filosofie gestudeerd nna de universiteit, waar alles draait om kritisch denken. Ik ben daar gefrustreerd weggelopen, wat een poppenkast. De decaan zei zelfs tegen mij dat ik te kritisch was. Hoe kun je nou te kritisch zijn voor filosofie??! Had niet het gevoel daar iets te kunnen leren en punten scoren motiveert mij niet.
EXENTRA is achter de hoek en Kieboom is 1 letter minder dan Kiebooms - het had gelijk een bevestiging kunnen zijn van iets dat ik vermoedde, maar het werd een lijdensweg, die mij juist een heel andere weg heeft doen inslaan (letterlijk me de vraag stellen: Wat is NORMAAL?). Ik ga er niet flauw over doen, #asap zal voor zichzelf spreken en dat is op 2 pijlers gebaseerd, mijn zinsbouw programma waar ik 28 jaar aan gesleuteld heb en het feit dat mijn beide ouders eind 2008 beiden een hersenbloeding kregen op maand tijd en daardoor een communicatiestoornis kregen, waardoor wij als kinderen vaak voor vertaler moesten spelen. Ook al kostte het ons geen moeite om voor hen te zorgen (want zij hebben zolang voor ons gezorgd), de omgeving was niet altijd bereid om uit dat zorgsysteem te stappen dat wat oudere mensen in geen tijd afschrijft, maar dan toch stug verder gaat met medicijnen, die ze niet altijd gelukkiger maken. WIJ hebben een probleem met laten gaan en ZIJ zijn er de dupe van. Toen ik drie jaar later zelf in een extreem onbekende wereld terecht kwam, gebruikte ik mijn opgebouwde kennis voor mezelf en stilaan begon ik te zien hoe intolerant we geworden zijn tegen alles wat afwijkt van het normale van toen ik zelf een kind was. We zijn sterren geworden in het benoemen van al onze problemen, maar vergeten dat er wel een oplossing moet zijn en zo boelen we ons hoe langer hoe meer incompetent. Jongeren van amper 25 jaar zijn al uitgeblust en zoeken zelf naar een oorzaak, wat ik een heel gevaarlijke trend vind. Omdat ik altijd bezig was met leerprocessen, zag ik hoe mijn kinderen zelf uit nieuwsgierigheid hun leeronderwerpen kozen en ik liet ze vrij in welke vorm ze dat goten. Televisie is voor mij geen onding, want zelfs nu leer ik enorm veel van zaken, waar op school geen tijd voor is, maar ... die zes jaar leeftijdsverschil tussen mijn dochter en mijn jongste zoon gaf een tendens aan, die ik aanvoel als een onderdrukte paniek en vooral de ouders gedragen zich kritisch, alsof je zelf hoogbegaafd moet zijn om hun hoogbegaafde bloedjes op de juiste weg te zetten. Dat, wat goed is, verkoopt zichzelf en ik mag niet klagen over mijn KNAP ondersteuningsteam (Kaey, Noa, Arne, Patrick). Elk van hen is de onbetwistbare top op zijn terrein en toch vonden zij het belangrijker om mij de kans te geven om uit die onmacht te groeien, want men behandelt me als een volslagen debiel (en dat is niet overdreven). Het verhaal dat erachter zit is te verdrietig voor woorden en in het beste geval ben ik het hoogbegaafde kind dat niet erkend werd, maar eigenlijk is het nog veel erger, want ik zag altijd andere dingen dan ik moest zien. De guillotine viel naar beneden toen ik de scores van de ba-na-ba bekeek op 7 september 2011 en het licht ging uit. Een maand later had ik alle verschijnselen van PTSS en in december moest i voor mijn leven vechten door Brugada's syndroom. Ik had zo'n extreem laag zelfbeeld van mezelf dat ik letterlijk dacht: 'Wat doe ik hier nog, als ik weg ben, dan krijgen mijn kinderen tenminste de hulp die ze nodig hebben, want ik was een natte dweil, die zelfs geen energie meer had een een strijkijzer hoog te houden. Neen, ik was niet ziek, ik was LUI en ik stelde me gigantisch aan en durfde ik dat uit te spreken, dan moest ik me SCHAMEN voor zoveel drama, alsof ik niks beter te doen had. Dit klinkt behoorlijk strijdvaardig, dat besef ik zelf ook wel, maar ben jij de enige die continu weet dat de zaken niet kloppen, dan blijft iedereen in limbo tot er echt wat gebeurd en zelfs dan, hebben ze hun excuses al klaar liggen. Wat ik ook deed en hoe ik het ook bracht, er kwam altijd een pijl terug en toen ik na zoveel jaar nog altijd rondliep, lagen de kaarten open op tafel, vonden ze, ook al is er overduidelijk iets in de coulissen gaande,waar we liever geen getuige van zijn. Ik werk aan totaalconcepten op een hoogst originele en authentieke manier. In plaats van officiële erkenning, vraag ik om als eerste mijn eigen ideeën te mogen testen en dat zal academisch nit onderdoen voor de resultaten op doctoraal niveau. Daar zit het angeltje onder het gras, dat intellectueel snobisme dat graag met titels voor de naam dweept - voor de groten ben ik zo minuscuul dat ze me gemist hebben. Voor elk van mijn KNAP mannen is er een samenwerking (KAYAK< NIPAS< AAS< PISCES) en dat hoeft niet per se in België te zijn, alhoewel mijn oorspronkelijke ideeën wel op mijn eigen schoolervaringen gebaseerd zijn. En dat is dan misschien mijn guilty pleasure - je was zo vol van jezelf dat je mij als een irritante strontvlieg weg sloeg en toch zal ik de geschiedenis ingaan als de meest onderschatte vrouw OOIT en vraagt iemand me later - EXENTRA was toch in jouw buurt?, dan zal ik DOODEERLIJK zeggen dat die geen interesse in mij hadden, want ik was niet meer of minder dan de sukkel die het te hoog in haar bol had en daar zit de angel - ze GUNDEN me doodeenvoudig geen succes en daarmee is alles gezegd en gezwegen (de rest is voor KAYAK en Kaey staat ook voor Atelier.be - een digitaal platform dat over LEREN gaat en niet over verkopen!
Werkt dit nou, zo'n lange tekst?