Księga Sofoniasza. Wprowadzenie

Prorok Sofoniasz żył w VII wieku przed Chr. Księga oznaczona jego imieniem zawiera proroctwa, wizje i nauki proroka dotyczące Izraela i narodów pogańskich. Sofoniasz ostrzegał Izraela przed karą Bożą za grzechy, a także przepowiadał zbawienie i odrodzenie dla tych, którzy będą wierni Bogu.
Historia powstania księgi Sofoniasza jest opisana we wstępie tego dzieła. Sofoniasz był prorokiem w Judzie za króla Jozjasza. Jego proroctwa datowane są na około 640-620 przed Chr.
Treść księgi Sofoniasza można podzielić na trzy główne części:
Początek (rozdział 1,1-2,3): Sofoniasz ogłasza Boży sąd nad Judą i Jerozolimą za ich grzechy, takie jak bałwochwalstwo, niesprawiedliwość, przemoc i nieposłuszeństwo wobec Pana.
Główne przepowiednie (rozdział 2,4-3,8): Sofoniasz przepowiada, że Bóg ukarze również inne narody za ich występki, ale ostatecznie przywróci Izraelowi błogosławieństwo i obdarzy go swoją łaską.
Zakończenie (rozdział 3,9-20): Sofoniasz przekazuje obietnicę Bożą o odkupieniu i odrodzeniu dla Izraela. Prorokuje również o przyszłym przyjściu Mesjasza i wyzwoleniu całego narodu.
Księga Sofoniasza jest ważna dla judaizmu i chrześcijaństwa, ponieważ zawiera przepowiednie mesjańskie i podkreśla znaczenie wierności wobec Boga. Prorok przekazywał zarówno ostrzeżenia, jak i nadzieje dla Izraela, mając na celu nawrócenie i odnowienie relacji między narodem a Bogiem.