Pierwsze 40 sekund otwarcia odcinka i już jestem rozbity na łopatki ze śmiechu. Z drugiej strony czuję się bezużyteczny, ponieważ to kiedy zostaje wspomniane Darkest Dungeon zostało już częścią opisu odcinka. Muszę znaleźć nowy cel w życiu.
Akurat wczoraj rozmawialiśmy sobie z narzeczonym o Veilguardzie. Miałam w DAV ok 50 godzin pod koniec listopada iii no nie mogę się zebrać żeby wrócić. Mój partner też miał coś koło tego i no nadal co jakiś czas włączy na jakieś pół godziny, ale ciężko to idzie. Veilguard obojgu nam się bardzo podobał na początku. Po dużych problemach podczas tworzenia gry byliśmy zaskoczeni jej jakością. Obojgu nam przypadła do gustu grafika i mechanika walki. Nawet historia bardzo nas wciągnęła. Po misji ze wspomnieniami Solasa nie mogliśmy przestać rozmawiać o wszystkich nowych informacjach, które podczas tej misji zdobyliśmy na temat lore świata. Teraz zastanawiam się nad tym dlaczego tak trudno wrócić mi do Veilguarda mimo, że na początku tak mi się podobał. Doszłam do wniosku, że elementu którego najbardziej mi brakuje w grze jest imersja. Rook wydaje się jednowymiarowy, jego przeszłość nie ma specjalnego wpływu na dialogi, a wszyscy towarzysze traktują go nie jak osobę a jak środek do rozwiązania wszystkich ich problemów. Nawet przy Inkwizytorze czułam, że doświadczenie było bardziej spersonalizowane mimo, że na pierwszy rzut oka protagonista Inwkizycji był mniej zarysowany od Rooka. Grałam Rookiem z Shadow Dragons. Może w przyszłym roku zrobię podejście Szarym Strażnikiem, ale póki co nie będę się zmuszać. Chociaż kusi ten finał, bo tyle słyszałam o tym, że jest taki super. Miło się was słuchało, pozdrawiam 😇
Emryś najlepszy najpotężniejszy, imo jedyny wybór na zakończenie wątku postaci, który naprawdę ma znaczenie i wyraźnie przekłada się na rozrywkę. No i absolutnie cute gothic cringy eccentric romans, jak ktoś nie chce przechodzić ponownie, to polecam obejrzeć. Sama gra no jest średnia, ma swoje bardzo dobre momenty, ma średnie momenty, ma słabe. Najgorzej wypadają dialogi, no są w wielu miejscach takie niezreczne i sztywne. Bolało mnie serduszko, bo kochałam sarkastyczną Hawke i miałam duże nadzieje widząc ten sam symbol, zawiodłam się strasznie, prawie zero uszczypliwości, zero przyjaznego sarkazmu, nie mówiąc już o tym nieprzyjaznym. Może to też ma zwiazek z tym, że są malo realne, bo nie możesz się sprzeczać z towarzyszami. No i wykładanie tych niektórych rzeczy, że wiesz graczu, *powinieneś zajac się swoją drużyną*, for fucks sake słyszę to już piąty raz, naprawdę rozumiem. Co do słownictwa, to ja już zaczynałam mieć alergię na słowo team. I też termin nonbinary mi nie pasuje do świata fantasy. Wizualnie bardzo mi się podoba, chociaż 1) niektóre wybory designowe są wątpliwe - na ciebie patrzę Dorian 2) gdyby glowy były odrobinę mniejsze, a ramiona odrobinę szersze, to wyglądałoby o wiele lepiej Ale i tak żyjemy w tej lepszej rzeczywiści, to mógł być bullshit z mikropłatnościami. Niestety zdecydowanie nie jesteśmy też w tej najlepszej wersji patrząc po konceptach w artbooku, które dawaly obietnicę na o wiele więcej. Co do dragon age 2, to może ja jestem dziwna, ale wizualnie mi sie ogólnie podoba xD Wiadomo, 3 mapy na krzyż i niektore postacie takie se, ale cudowny design qunari i elfów, piękna domyślna fem Hawke czy Izabela. Szkoda, że trochę lepiej nie podeszli do wyborów z poprzednich części. Rozumiem to, ale nadal boli. Moja ogólna ocena to 7/10, jakby dialogi dowiozły, to bym dała 8 jak nie więcej. W skali słaba-średnia-dobra jest średnia. Czekam nadal na wnioski z grupy wsparcia podeslane na DA wątku na discordzie, jaką grą jest DAVe ❤
Ekwipunek który powinien zdradzić postać ukrywającą się w nieprzyjaznym środowisku to bardzo stary problem w grach BioWare'u - w KotORze można biegać z mieczem świetlnym po gęsto zaludnionych alejach w mieście znajdującym się pod okupacją Sithów, którzy w dodatku akurat aktywnie szukają Jedi xD
Uwaga Spojlery. Moim zdaniem Dragon Age 4 to małe przestępstwo. Wykroczenie w kodeksie szanowania historii z poprzednich części. Kompletne porzucenie DragonAgeKeep - czuję się jakby mi splunęli w twarz (zrezygnowali z miliona ciekawych wątków DA2 i DA3). Czego w tej grze nie zobaczymy: 1.Co się stało z Dagną? (w DA4 po prostu zastąpili ją Harding) 2. Świat jest nagle zawalony lustrami elfów, tymczasem w DA2 Merill traktuje jedno takie znalezisko jak cud (+ dlaczego nie wykorzystali jej zaangażowania w wiedzę o Eluvianach, można było ją gdzieś wsadzić). 3. Co się dalej stanie z Kiranem? (synem Morrigan) 4. Dlaczego Dervin nie zginął zabijając ArcyDemona? Rzeczy, które były fajne, bo serio od nas zależały - już ich nie ma. 00:25:30 - nie kupuję tego, że Varrik po prostu zebrał super team wędrując po świecie, jest to kompletnie nie opowiedziana historia. Kiedyś Dragon Age sprawiał, że Twoje wybory mają sens i na cokolwiek wpływ. Teraz już tego nie ma.
Ta nieobecność Merrill mi bardzo doskwiera, szczególnie że Bellara zostaje wciągnięta do teamu jako specjalistka od artefaktów i luster - podczas gdy jej postać jest bardzo podobna do Merrill, która by mogła pełnić tę samą funkcję i miałaby tam większy sens jako przyjaciółka Varrica :((
Nie zagram w tą grę pewnie przez najbliższe 10 lat, bo dopiero wtedy będzie mnie stać na wystarczajaco dobrego kompa, ale jestem wielką fanką poprzednich części i oł maj, oł maj, one byly mroczne. Motyw z rodzeniem mrocznych podmiotów? Fakt, ze niemal wszystko w dwójce rozwiazuje się morderstwami? Dopiero jak sobie teraz gram ponownie (bo nowa mi nie pójdzie) odkrywam, jakie tam byly popieprzone akcje. I wkurza mnie zabijanie psów mabari. I to, że piszczą jak pieski wtedy.
Gra jest mocno średnia, niby wszystko ok ale zebrane do kupy nie działa jak powinno. Dialogi w znacznej większości sztywne, do przeklikania, misje poboczne nudne do tego stopnia że nawet nie chcialo mi się ich zrobić jak okazało się że od tego zależy końcowa bitwa. Przez to wszystko los połowy towarzyszy był mi obojętny... gdzie w baldurze autentycznie zalezy mi na losie tych pikselow 😂
Baldur daje to poczucie, że musisz sobie zasłużyć swoimi decyzjami na przyjaźń towarzyszy, dzięki czemu gracz się rzeczywiście przejmuje jak ich traci. W DAV to że wszyscy się tak lubią od początku sprawia że trochę nam wisi umacnianie relacje z nimi, a szkoda, bo niektóre wątki postaci są bardzo ciekawe, tylko trudno się do nich dokopać ://
Pierwsze 40 sekund otwarcia odcinka i już jestem rozbity na łopatki ze śmiechu. Z drugiej strony czuję się bezużyteczny, ponieważ to kiedy zostaje wspomniane Darkest Dungeon zostało już częścią opisu odcinka. Muszę znaleźć nowy cel w życiu.
Kurcze, to następnym nie będziemy tak okrutnie spoilerować kiedy pojawia się mowa o DD
Akurat wczoraj rozmawialiśmy sobie z narzeczonym o Veilguardzie. Miałam w DAV ok 50 godzin pod koniec listopada iii no nie mogę się zebrać żeby wrócić. Mój partner też miał coś koło tego i no nadal co jakiś czas włączy na jakieś pół godziny, ale ciężko to idzie.
Veilguard obojgu nam się bardzo podobał na początku. Po dużych problemach podczas tworzenia gry byliśmy zaskoczeni jej jakością. Obojgu nam przypadła do gustu grafika i mechanika walki. Nawet historia bardzo nas wciągnęła. Po misji ze wspomnieniami Solasa nie mogliśmy przestać rozmawiać o wszystkich nowych informacjach, które podczas tej misji zdobyliśmy na temat lore świata.
Teraz zastanawiam się nad tym dlaczego tak trudno wrócić mi do Veilguarda mimo, że na początku tak mi się podobał. Doszłam do wniosku, że elementu którego najbardziej mi brakuje w grze jest imersja. Rook wydaje się jednowymiarowy, jego przeszłość nie ma specjalnego wpływu na dialogi, a wszyscy towarzysze traktują go nie jak osobę a jak środek do rozwiązania wszystkich ich problemów. Nawet przy Inkwizytorze czułam, że doświadczenie było bardziej spersonalizowane mimo, że na pierwszy rzut oka protagonista Inwkizycji był mniej zarysowany od Rooka.
Grałam Rookiem z Shadow Dragons. Może w przyszłym roku zrobię podejście Szarym Strażnikiem, ale póki co nie będę się zmuszać. Chociaż kusi ten finał, bo tyle słyszałam o tym, że jest taki super.
Miło się was słuchało, pozdrawiam 😇
Emryś najlepszy najpotężniejszy, imo jedyny wybór na zakończenie wątku postaci, który naprawdę ma znaczenie i wyraźnie przekłada się na rozrywkę. No i absolutnie cute gothic cringy eccentric romans, jak ktoś nie chce przechodzić ponownie, to polecam obejrzeć.
Sama gra no jest średnia, ma swoje bardzo dobre momenty, ma średnie momenty, ma słabe. Najgorzej wypadają dialogi, no są w wielu miejscach takie niezreczne i sztywne. Bolało mnie serduszko, bo kochałam sarkastyczną Hawke i miałam duże nadzieje widząc ten sam symbol, zawiodłam się strasznie, prawie zero uszczypliwości, zero przyjaznego sarkazmu, nie mówiąc już o tym nieprzyjaznym. Może to też ma zwiazek z tym, że są malo realne, bo nie możesz się sprzeczać z towarzyszami. No i wykładanie tych niektórych rzeczy, że wiesz graczu, *powinieneś zajac się swoją drużyną*, for fucks sake słyszę to już piąty raz, naprawdę rozumiem.
Co do słownictwa, to ja już zaczynałam mieć alergię na słowo team. I też termin nonbinary mi nie pasuje do świata fantasy.
Wizualnie bardzo mi się podoba, chociaż 1) niektóre wybory designowe są wątpliwe - na ciebie patrzę Dorian 2) gdyby glowy były odrobinę mniejsze, a ramiona odrobinę szersze, to wyglądałoby o wiele lepiej
Ale i tak żyjemy w tej lepszej rzeczywiści, to mógł być bullshit z mikropłatnościami. Niestety zdecydowanie nie jesteśmy też w tej najlepszej wersji patrząc po konceptach w artbooku, które dawaly obietnicę na o wiele więcej.
Co do dragon age 2, to może ja jestem dziwna, ale wizualnie mi sie ogólnie podoba xD Wiadomo, 3 mapy na krzyż i niektore postacie takie se, ale cudowny design qunari i elfów, piękna domyślna fem Hawke czy Izabela.
Szkoda, że trochę lepiej nie podeszli do wyborów z poprzednich części. Rozumiem to, ale nadal boli.
Moja ogólna ocena to 7/10, jakby dialogi dowiozły, to bym dała 8 jak nie więcej. W skali słaba-średnia-dobra jest średnia.
Czekam nadal na wnioski z grupy wsparcia podeslane na DA wątku na discordzie, jaką grą jest DAVe ❤
Ekwipunek który powinien zdradzić postać ukrywającą się w nieprzyjaznym środowisku to bardzo stary problem w grach BioWare'u - w KotORze można biegać z mieczem świetlnym po gęsto zaludnionych alejach w mieście znajdującym się pod okupacją Sithów, którzy w dodatku akurat aktywnie szukają Jedi xD
Uwaga Spojlery. Moim zdaniem Dragon Age 4 to małe przestępstwo. Wykroczenie w kodeksie szanowania historii z poprzednich części. Kompletne porzucenie DragonAgeKeep - czuję się jakby mi splunęli w twarz (zrezygnowali z miliona ciekawych wątków DA2 i DA3). Czego w tej grze nie zobaczymy: 1.Co się stało z Dagną? (w DA4 po prostu zastąpili ją Harding) 2. Świat jest nagle zawalony lustrami elfów, tymczasem w DA2 Merill traktuje jedno takie znalezisko jak cud (+ dlaczego nie wykorzystali jej zaangażowania w wiedzę o Eluvianach, można było ją gdzieś wsadzić). 3. Co się dalej stanie z Kiranem? (synem Morrigan) 4. Dlaczego Dervin nie zginął zabijając ArcyDemona? Rzeczy, które były fajne, bo serio od nas zależały - już ich nie ma. 00:25:30 - nie kupuję tego, że Varrik po prostu zebrał super team wędrując po świecie, jest to kompletnie nie opowiedziana historia. Kiedyś Dragon Age sprawiał, że Twoje wybory mają sens i na cokolwiek wpływ. Teraz już tego nie ma.
Ta nieobecność Merrill mi bardzo doskwiera, szczególnie że Bellara zostaje wciągnięta do teamu jako specjalistka od artefaktów i luster - podczas gdy jej postać jest bardzo podobna do Merrill, która by mogła pełnić tę samą funkcję i miałaby tam większy sens jako przyjaciółka Varrica :((
Nie zagram w tą grę pewnie przez najbliższe 10 lat, bo dopiero wtedy będzie mnie stać na wystarczajaco dobrego kompa, ale jestem wielką fanką poprzednich części i oł maj, oł maj, one byly mroczne. Motyw z rodzeniem mrocznych podmiotów? Fakt, ze niemal wszystko w dwójce rozwiazuje się morderstwami? Dopiero jak sobie teraz gram ponownie (bo nowa mi nie pójdzie) odkrywam, jakie tam byly popieprzone akcje. I wkurza mnie zabijanie psów mabari. I to, że piszczą jak pieski wtedy.
DA Veilguard to jest średnia gra z dobrą końcówką. Co smuci mnie 😢
To trochę odwrotnie do Mass effect 3😅
Dobra gra, taka lajtowa.
Gra jest mocno średnia, niby wszystko ok ale zebrane do kupy nie działa jak powinno. Dialogi w znacznej większości sztywne, do przeklikania, misje poboczne nudne do tego stopnia że nawet nie chcialo mi się ich zrobić jak okazało się że od tego zależy końcowa bitwa. Przez to wszystko los połowy towarzyszy był mi obojętny... gdzie w baldurze autentycznie zalezy mi na losie tych pikselow 😂
Baldur daje to poczucie, że musisz sobie zasłużyć swoimi decyzjami na przyjaźń towarzyszy, dzięki czemu gracz się rzeczywiście przejmuje jak ich traci. W DAV to że wszyscy się tak lubią od początku sprawia że trochę nam wisi umacnianie relacje z nimi, a szkoda, bo niektóre wątki postaci są bardzo ciekawe, tylko trudno się do nich dokopać ://
Jest słaba
Chciałabym mieć taką pewność też 😔