ตอนที่16 ดินแดนพิศวง (อาถรรพ์เหล็กไหลประจันหน้าเจ้าถ้ำ)

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 15 січ 2025
  • #นวนิยายเสียง #ผจญภัย #เรื่องเล่าในป่า #พรานป่าบนก้อนหินยักษ์ที่ถูกแกะสลัก แม้จะสลัวลาง สว่างอย่างอำพราง แต่ความยิ่งใหญ่อลังการของโขดเขาหินนั้น ก็ยังพอมองภาพออกว่า...ชายทั้งคู่กำลังสลักเสลา พระพักตร์พระพุทธองค์ ซึ่งบัดนี้ ใกล้แล้วเสร็จ!
    คุณนงกุมมือ เกาะแขนผมแน่น ไม่ได้กลัว ไม่ช็อค แต่ไม่อยากเชื่อสายตาตนเองว่า ภาพที่เห็น เป็นของจริง...ผมก็เหมือนกัน
    เจ้าบ้านหญิง ถือวัตถุคล้ายปิ่นโตใส่อาหาร แต่ย่อส่วนเล็กกว่า รูปถ้วยไม้ เธอถือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมไม่สังเกตเห็นในความมืด ถ้วยแรกถูกนำส่งให้ชายดีดพิณ อีก2ถ้วย เธอลอยตัวนำขึ้นไปให้2ชายผมทอง
    เธอมาส่งอาหารให้นักดนตรีเหนือเทวดา กับช่างแกะสลักฝีมือเหนือเทพ คู่เดียวของโลกนี่เอง!
    ผมยืนนิ่งขึงเป็นไอ้เบื้อ บ้า ใบ้กับคุณนง กุมมือกันแน่น กลัวว่าขืนปล่อยมือหลุดจากกัน ใครคนใดคนหนึ่ง อาจโดนมายาพระเวทย์เสกหาย พลัดพรากกันตลอดกาล!!!
    ผมมองพระพักตร์พระพุทธองค์ ที่ประทับบนก้อนหินใหญ่มหึมา แกะสลักใกล้สำเร็จเสร็จทุกองค์ประกอบ ปาก แก้ม คิ้ว คาง เส้นมวยผม และฯ กลางแสงจันทร์ ผมเขม้นมองใบหน้าชัดๆ...
    ...................."รอยยิ้มบายน"!....................
    ภาพมหัศจรรย์แห่งสิ่งปลูกสร้างยิ่งใหญ่ 1 ใน 7 ของโลกยุคโบราณ ที่เคยเห็นจากหนังสือเจนตา ลอยเด่นขึ้นมา นั่นคือ "รอยยิ้มบายน" อันลือลั่นสนั่นโลกาแห่งนครธม หรือปราสาทบายนของเขมร ที่สร้างโดยบัญชาแห่ง พระเจ้าชัยวรมันที่7 แห่งศตวรรษที่13 หรือกว่า800ปีมาแล้ว
    นักโบราณคดีหัวทอง-หัวแดง-ดำทั่วโลก พยายามตีความใบหน้าหลายร้อยภาพ ที่แกะสลักรอบทิศบนปราสาท และลงความเห็นว่า พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร (พระเจ้าชัยวรมันที่7 นับถือพุทธศาสนานิกายมหายาน)...คือใบหน้าของพระเจ้าชัยวรมันฯ ผู้บงการสร้างมหาอนุสรณ์สถานยิ่งใหญ่ สิ่งมหัศจรรย์ 1 ใน7 ของโลกยุคโบราณ!
    แต่ "รอยยิ้มบายน" ที่ตระหง่านกลางน้ำ กลางป่าไร้เวลานี้ เป็นประจักษ์พยานยืนยัน ภาพแกะสลักโบราณนั้น ถูกสร้างโดย"เทพ"
    "เทพคนธรรพ์"ผู้เชี่ยวชาญ ฝีมือระบือสามโลก ด้านดนตรี ศิลปวิทยาการทุกแขนงไร้ใดเทียม!!!
    ต้นแบบของภาพอยู่ตรงนี้ แต่นี่เป็นกึ่งพุทธกาล...กาลซ้อนกาล เวลาซ้อนเวลา สิ่งจริงคือ เรามีเลือดเนื้อชีวิต สิ่งลวงตาคือสถานที่ องค์ประกอบรายรอบข้าง แต่กึ่งจริง กึ่งลวง คือชาย-หญิงที่รายรอบตัว...
    ผมจะบ้าตาย อยากจูงมือคุณนงวิ่งหนีเตลิดไปจากที่นี่เร็วไว
    ผมคิดเล่นๆบ้าบอว่า ขืนอยู่ตรงนี้ต่อ เราอาจทะลุไปป่าหิมพานต์ หรือมีสิทธิ์หลงในเขาพระสุเมรุ ที่มีเส้นทางวงกตวกวน...หารู้ตัวในตอนนั้นไม่ว่า ดันคิดถูก
    เพราะทุกภาพได้กระตุกความรู้ ความทรงจำผม ผุดพร่างพราวขึ้นมาเสมือนน้ำพุดนตรีที่เห็น...ผมแน่ใจว่า บัดนี้ ผมกับคุณนง พลัดหลงเข้ามาเขตแดน "คนธรรพ์"เรียบร้อย
    เธอผู้อารีจึงตอบไม่ตรงคำถามว่า..."เป็นผู้พิทักษ์แห่งบูรพาทิศ(ตะวันออก)"...เธอบอกผมโต้งๆอยู่แล้ว
    ท่านท้าวธตรฐ คือผู้เป็นจ้าวพิทักษ์แห่งทิศตะวันออก ทั้งหมดนี้ย่อมเป็นเขตแดนแห่งบารมีท่าน และทุกคนที่เห็นคงเป็นบริวาร เพราะผมไม่เห็นวี่แวว จะมีตนใดเป็น"ท้าวธตรฐ"ได้สักตน
    เพียงแต่ เที่ยวนี้ ผมคิดผิด...!

КОМЕНТАРІ • 12