Abi yurtdışında hurda toplayarak dahil kendimi yine geçindiririm biran önce kendimizi atmamız lazım yurt dışına burada plan program var'da noldu kimsenin tutmadı Kendi vatanımız'da değer görmüyoruz ülke işgal edilmek üzere benim kanatim program tabiki önemli ama program olmasa dahil gitmeye Tercih ederim orada hiç olmazsa insan canının değeri var
Hiçbir zaman zengin olma hayalim olmadı. Hep mütevazı, ulaşması aslında çok zor olmayan hedeflerdi düşlediklerim. Ama onu bile fazla gördüler; çalışmak, çabalamak karın doyurmaktan ibaret hale geldi. Bu iğrenç sarmalın içinde daha ne kadar dayanacağız? Bu çile ne zaman bitecek? Bunları düşünmekten kendimi alamıyorum, korkuyorum ve keder içinde boğuluyorum.
1 yıl sonra: bir devlet kurumunda işe başladım. kendime yetecek kadar param var ve şu an gayet iyi para biriktiriyorum. retrospektif olarak bakınca psikolojimi alt üst edenler daha çok solcularmış aslında. hani ölecektik ve bitecektik lan? çok da şey yapmamak lazımmış onu öğrendim. hayatımdan siyaseti çıkardım. her şeyi kafaya takmayın illa bir yol çıkıyor karşınıza.
Efe aybi, seni yıllardır takip ediyorum. Bana çok faydan oldu. Bazı görüşlerine ise katılamadım gitti. Yorumu Yunanistan'dan yazıyorum. Burası bile -batı Avrupa ülkelerinden ne kadar geri olmasına rağmen- Türkiye'den kat kat daha iyi. Türkiye'deki tanıdıklarını, dili ve kültürü özlemek eksi puan tabii ki, ben de özlüyorum. Ama bir sınırı var. Akıl sağlığı, ekonomik refah ve özgürlük daha önemli ihtiyaçlar. Trde hayatımızın dahi bir kıymeti yok :d Zaten Trdeki arkadaşlarım da sağa sola dağıldı, herkes hayat yaşamak için bir yerlere gidiyor. Yakın bir arkadaşım wattan trye döndüğünde hayata küstü resmen, ertesi yıl tekrar Amerika'ya gitti ve dönmeyi planlamıyor. Benimkisi de maalesef kalıcı bir yol değil, Trye dönmem gerekecek. Aynı duyguyu ben de yaşayacağımı biliyorum. O yüzden Trye döndüğümde hiç alışmadan geri yurtdışına çıkma niyetindeyim. Ekonomi aslında ilk sorunlardan biri değil. Yolda köpekler kovalamıyor, sevgiline laf atılmıyor, insanlar gülümsemeyi biliyor mesela, taksici saplamıyo mesela :d Daha niceleri sayılır, yazmaya gerek yok. Bunca zaman örnek vatandaş olarak yaşadığım halde siyasetçilerin kışkırtması sonucu toplumun bir bölümü beni düşman olarak görüyor. Örnek vatandaş olarak yaşamam ülkeyi düzeltmeye yetmedi. Demokrasi böyle bir şey. Yapabileceğim tek şey sayılacağını umarak oy atmak. Senin söylediklerini doğru kabul etsek dahi çözüm trde kalmak değil, daha iyi bir plan ile yurtdışına gitmek olmalı. Ne zaman "daha kötüsü olamaz herhalde" dediysem işler kötüleşmeye devam etti. Şaşırmayı unuttuk artık. Umudum var, ama vakit de kıymetli. Grafik olarak düşünürseniz işler iyi gitmeye başlasa bile güzel günlere dönmek vakit alacak. Ki henüz o dönüşe geçemedik, işler kötüye gitmeye hala devam ediyor. Bu, "çok zaman" alacak demek. Öteki dünya hayalleri ile yaşamıyoruz. Bir kere yaşıyoruz. O halde kaliteli yaşayalım. O uzun zaman geçip ülkem yaşanabilir bir hale geldiğinde, işte o zaman ülkeme dönmek isterim. Şimdilik içinde bulunduğum anda yapılması gereken neyse onu yapacağım. Bkz. Kırmızı hap 2 Saygılar
Dostum senin dediklerine katılıyorum fakat sen Yunanistan’da yaşıyorsun Akdeniz ikliminde olan herhangi bir ülkede zaten Türkler sıkıntı yaşamaz genel olarak çünkü uzak kültürler değil nitekim biz de bir Akdeniz ülkesiyiz. Plansız bir şekilde Amerika’ya, Kanada’ya, Almanya’ya vs. gidersen çok sıkıntı çekme ihtimalin var. İlla sonu kötü bitecek diye bir şey yok ama plansız ya da berbat planlarla gitmek gerçekten büyük kumar. Gideyim de ne olursa olsun diyenlerin çoğunun sonu iyi bitmiyor bu sonu iyi biten olmadığı anlamına da gelmiyor ama dediğim gibi bu bir kumar bunun bilincinde olmak lazım.
@@WessauR aynen öyle bro aynısını yazacaktım. Dünyanın en mutlu ülkesi diye, sen akdeniz insanı olarak bir iskandinav ülkesine gidersen en mutlu ülkede en mutsuz sen olursun
Aynısını sizde yaşadınız fakat o zaman ki şartlarla şu zaman ki şartlar bir değil, bahsettiğiniz konu özellikle son 2 yıl cereyan eden bir konu oldu. Evet öncesindede vardı fakat son 1-2 yıl içerisinde muazzam bir artış yaşandı, Tıp okuyan arkadaşlarım, üniversite sınavında derece yapan tanıdıklarım bile bu yolu kurtuluş görmeye başladı. Bunun öncelik sebebi psikolojik birşey değil, şuan 25 yaş altı biri 0 sermaye ile başlayıp hiçbir zaman istediği evde oturamayacak, hiçbir zaman istediği arabayı alamayacak, doktor olup aylık 30bin lira kazansa bile zaten yoksulluk sınırı 23-24 bin lira olarak açıklanmıştı, bunu gören gençler psikolojik olarak zaten etkilenip, yurt dışında ölümüne fahasına olsun gitmeye çalışıyorlar, konudan biraz uzak olacak ama daha geçen en yakın arkadaşlarımdan biri DGS ile yıldız teknik kazanmasına rağmen maddiyattan gidemedi, bu zaten onlar için intihardan farksız, belki dediğimi yanlış anlayacaksınız ama yaşadığınız tecrübeler ve edindiğiniz bilgiler ile son 2 yıldaki çağa uyuşmuyor, burada demek istediğim herkes yurt dışına çıksın değil, öğrenciler 20 sene dişi tırnağına çalışsalar bile 3-4-5 milyona daire alamayacaklarının farkındalar.
🤣🤣🤣 yeni başlayan ve ism de çalışan bir doktorum maaşım teşvik ile birlikte max 20 bin yoksul olmam için 4 bin lazım bana bu dediğinize göre. öte yandan mesela kanada gibi ülkelerde asgari ücret 2000$ ilken min dr maaşı 10 bin $ ayda.
Bende DGS ye girdim eşit ağırlık 20k yaptım düşünün istediğim bölüm Nişantaşı üniversitesinde burslu 35k sıralama istiyordu ona rağmen doğru dürüst giremedim bir yere yalandan sona Sakarya fizik yazmıştım o çıktı. (Keşke ek tercih olduğunu önceden bilseydim sona onu yazmazdım)
ben gerçekten de delirmek üzereyim. içinizden mental olarak benden daha dayanıklı olanları vardır. onlara abartı gelebilir ama artık Efe abinin de dediği gibi duvarı yumruklamama az kaldı .sinir krizi geçiriyorum artık bu ülkede. abi senin gittiğin zamanla şu an arasında çok fark var. şimdi arkadaşlarım dışarı çıkmak istiyor e haliyle bir yere oturacaksın yemek yiyeceksin en az 100 tl cebinden cıkarman gerekiyor ki daha kahve falan içmedin diyelim. benim param yok verecek o yüzden bir bahane uyduruyorum gitmemek için artık sıkıldım ağlamak istiyorum. benim gitmek isteme sebebim ekonomik de değil. eminim bir çok kişinin de değildir sadece diğer ülkelerdeki yaşıtlarım gibi ben de normal bir hayatım olsun para harcarken 100 kez düşünmeyeyim istiyorum. geçen yıl erasmusa gitmiştim bir haftalığına gerçekten inanamadım en kötü avrupa ülkeleri bulgaristan, yunanistan falan deriz hepsinin elinde iphone 12 üstü var. benim derdim telefon falan da değil yanlış anlaşılmasın her gün ayrı partideler, giyimleri her şeyleri bizden iyi aradaki fark çok belliydi. demek istediğim gerçekten mutlulardı hayatlarını yaşıyorlardı her gün görüyorum paylaştıklarını ya sahildeler ya partideler hep eğleniyolar ülkeleri bize göre çok daha güvenli. bense sınav stresinden delirme noktasındayım. ekonomik sıkıntılar, ülkenin durumu, hayatımda bir kez bile tatile çıkmadım oysa her yaz gurbetçiler, turistler dolduruyor oraları. ben niye kendi ülkemdeki tatil yerlerine gidemiyorum ? ülkede olan olaylara değinmiyorum bile artık bakmamaya çalışıyorum olanlara başımızda bir 5 yıl daha kalacak akp belası var sen şu an genç olsan gerçekten de ne olursa olsun yurt dışında yaşamak istemez miydin?
Ben fizyoterapistim ve 6500₺maaş alıyorum. "Üniversite" okumuş işi olan birisi olarak kendi başıma yaşayabilecek gücüm yok. Araba ev almak zaten hayal. Annemin arabasını kullanıyordum, ayda 3000 TL yakıta verince elime hiçbir şey kalmadıpı için elektrikli scooter aldım 6 ay taksitle zar zor onu ödedim. Pc alamadığım için tablet aldım işimi görsün diye şimdi onu ödüyorum 2 taksidi kaldı galiba. Karnımı doyurmak hariç hiçbir şey yapamıyorum. 1 hafta tatil yapabilmek için 3 4 ay maaşımı hiç ellelememeliyim. Böyle iğrenç bir durum mu olur, gerçekten abde çöpçü olsam daha rahat yaşarım. He aile arkadaş ıvır zıvır diyorsunuz da, her gün hanzoluklarından dolayı Türklere ve ortadoğululara küfür ediyorum. Psikolojik olarak çok yıprandım Türkiye'de. Gerçekten burada yaşamaha değmez.
@Yusuf genel olarak evet, dil öğrendiğin zaman gidişin aşırı kolay. Ab'de çok büyük işçi açığı var, şirketlerle düzgün mülakat yapınca sponsor oluyorlar zaten. Sağlık çalışanlarının işi biraz zor ama onlar için b2 seviyesi istiyorlar ve duyduğum kadarıyla sağlık bakanlığı okullara yazı göndermiş belgelerini vermeyin diye. Sicilin temiz olsun gerisi kolay
Efe abi sana kesinlikle katılmıyorum.Mevzu malesef sadece ekonomik değil. Ben artık ülkemin insanlarını sevmiyorum. Ülkemin şehirleşme şeklinden nefret ediyorum parkur gibi yollardan geçmekten bıktım.Bitmek bilmeyen politik krizlerden bıktım.Devlet vatandaşını korumuyor biz kendimizi devletten koruyoruz. Şaşırma duygumu yitirdim. Ekonomik mevzuya gelirsek eğer araba zaten düşünmesi bile lüks. 2+1 daire olmuş en az 1.2 milyon lira. Kiralar asgari ücret kadar. Alacağım en iyi maaş yoksulluk sınırının altında o da en az 5 yıllık tecrübe sonunda. İş kurayım desem sermayem yetmez kredi faizleri de ortada.Bu saatten sonra refaha erişmek için ya milleti silkelemem gerek ona da karakterim müsait değil ya da greencard falan çıkmalı. Hepimiz doomer olduk.
Bu anlattıklarına katılıyorum ama kişisine göre bu durum değişiyor. Kimi parası imkânı olsada gittiği yerde maddi bir sıkıntısı olmasa bile duygusal olarak alıştığı memleketini özlüyor geri dönüyor kimiside ne kadar zorluk çekerse çeksin hiç kimseyi özlemiyor tutunmaya çalışıyor gittiği yerde.
''yurt dışına gideyim de nasıl gidersem gideyim.'' zihniyeti bundan 15 sene önce saçma durabilir ama şu an hiç mi hiç saçma değil.en temel ihtiyaçlarını karşılaştıramıyorsun bu ülkede artık.aile,arkadaşlar tabii ki özlenir ama insanın önceliği kendisi olmalı.bencil rasyonel ve pragmatik olunmalı diye düşünüyorum.hayata 1 kere geliyorsun sonuçta.abd'ye gideyim,zorluk çekmeye razıyım.
Videoyu sonuna kadar izledim ve şu kanıya vardım: gitmişsin yapamamışsın. Yapamamışsın derken seni eleştirmiyorum aksine bu gayet normal bir durum. Ha ne olursa olsun gideceğimciler için şunu söyleyebilirim: burada çalışmayan biri orada çalışamaz. Her ne olursa olsun gideceğim diyen biri zaten hayatta kaybedeceği bir şeyi yoktur ve hatta o kişi gittiğinde bile şikayet edecektir.
Merhaba Efe abi, sizi yaklaşık 3 yıldır takip ediyorum. Senin videolarını bugüne kadar gerekirse tekrar tekrar izledim. Yaşım şu an 26 ve aynı bu düşüncede seneler boyunca gitmek istedim. Üniversiteden mezun olunca bir işe girdim eve 2 yıl boyunca hem kendi mesleğimde çalıştım ve dil kursuna gittim. Lakin bir süre sonra asgari ücret seviyesindeki maaşa dayanamayıp istifa ettim ben yurtdışına gitcem diye. Fakat biriktirdiğim para ile yurtdışında hiçbir şey yapılmıyor. Yaşıtlarım hep evlendi ve çoğu da devlet memuru oldu. Ben yurtdışına da gidemiyom ve şu an ne yapacağımı da bilmiyom. Gerçekten türk lirası ciddi bir şekilde değersiz durumda. İnsanlar kendini geliştir daha fazla maaş al ve şikayet etme diye tavsiye veriyorlar.Onların tavsiye diye verdikleri şey benim beynime adeta çivi gibi çakılıp can cekişmesine sebep oluyor. Bence çoğu insanın ilacı şu an yurtdışında. Bazı insanlar dayanamayıp intihar ediyorlar amaçlarına ulaşamadıkları için.Umarım sonum böyle olmaz, bu kadar emeğin sonu bu olmamalı.Tekrar söylemek istiyorum, bu ülke yaşamak için uygun değildir artık maalesef. Belki şu an düşüncem yanlıştır, farkedemiyorumdur ama ne yapsam da olmuyor.
2021 Eylul'de 5 senelik calistigim isi birakarak master yapmak icin Bruksel'e geldim. Okul ucretimi ve bir senelik harcayacagim parayi garantiye almistim. Lisanstan tanidigim cok yakin bir arkadasim ve onun arkadaslari vardi ayni sehirde ve ayrica masterdan da insanlarla tanistim. Teoride hersey guzel gozukuyo olabilir, cunku herseyi planlayarak geldim ama yine de bir sene icerisinde issizligin verdigi belirsizlikle o kadar mental zorluklarla karsilastim ki anlatamam. Bu zorlugun bi sebebi de Turkiyeýe biseyleri basaramadan donmek istemiyorum baskisiydi bence. 2022 Haziran'da is buldum ve psikolojimin tam olarak o an duzeldigini farkettim. Demek istedigim, kesinlike sana katiliyorum. Ayagi yere basan fikirler gerekiyor bence de, yoksa insan sadece kendi ile kumar oynamis oluyo
Büyük ölçüde katılmıyorum. 30 yaşında memur mühendis olarak herseyimizi bırakıp ailemle birlikte Ingiltere’ye geldik. Burada bir sürü insan gördüm ne olursa olsun deyip buraya gelen plansız programsız gelen insanlar 10 yılda Cafe take away sahibi olmuşlar Türkiye’de göremeyecekleri maddi rahata sahipler. Özgür bir ülkede olmanın manevi rahatlığını da yaşıyorlar kimse dönmeyi düşünmüyor. Hele hele benim gibi mühendisseniz ya da teknik bir alanda çalışıyorsanız işiniz çok daha kolay dünyanın pek çok farklı yerine giden bir çok arkadaşım çok kısa süre içerisinde tutundu ve hayatını kurmaya başladı. Türkiye’de fırsat bulabilmen için kayırılman lazım. Kendi başına bir yere gelmek çok zor. Türkiye’de harcayacağınız eforu yurt dışında harcayın, mümkünse dil öğrenmeden gitmeyin. Dil biliyorsanız yolunuzu bulursunuz. Not dil bilmekten kastım are you kola seviyesi değil.
Mizantropi olmuşum dediklerine göre. Ama ülkemde doğanın ve şehirlerin adeta t.c.v.ze uğramasını izlemek yordu. 2004 de İzmir e askere geldiğimde aşık olmuştum 2016 da tekrar gelme fırsatı oldu ve İstanbul a dönmesi üzdü. Ve daha bir sürü şey
daha yeni greencard mevzusunda herkese dedim başvurun vs sonra kendim vazgeçtim. şuan planlarımı istanbul dışında bir ile gidip yaşamak üzerine kuruyorum. başka ülke de yaşayabilecekmiş gibi hissetmiyorum. şu seçimler bir olsun da bakıcaz artık ne olup bitecegine
İzmir'e ilk geldiğimde hiç sevmemiştim. 20 yıl yaşadığım evimden, mahallemden, şehrimden çıkınca konfor alanımı terketmiş oldum ve bu bende korku yarattı. Hem İzmir'de hem Erzurum'da evimiz olduğu için ve aynı zamanda Atatürk Üniversitesi'nde okuduğum için zaten Erzurum'a dönüyordum. Gide gele yavaş yavaş alıştım. Şimdi İstanbul'dayım ve o ilk İzmir'e taşınışımızın korkusunu paniğini yaşamadım. Etraf çok yabancı ve korkutucu gelmiyor. O yüzden Efe IB'nin dediği gibi radikal bir değişimdense önce yavaş yavaş şehirden başlamak lazım, sudan çıkmış balığa dönmemek için tabii.
Anlattıklarınızda haklılık payı var ancak şuanki ekonomik durum ile sizin o dönemki ekonomik durum arasında fark olduğunu düşünüyorum. 3-4 sene öncesine nazaran hayat çok pahalılaştı. Aldığımız maaşlar geçimimizi sağlamaktan bile uzak. Ev kiraları vs...
ben son 10 yildir(liseden basliyor) sosyo ekonomik olarak her gecen gun daha da fakirlestigimi hissediyorum iliklerime kadar hissediyorum bunun aksine mucadele vermeme ragmen ayricalikli bir aileden de gelmiyorum cogu insan gibi en buyuk hayalim hayatimda bir kez olsun imkan sahibi birisi olmak cok fazla bir sey istemiyorum 10-15k $ para ve heryerde gecerli olan bir pasaport bunun getirdigi "evet ben suan cok ucmadigim surece nerede ne istiyorsam yapabilirim" hissiyatini o kadar merak ediyorum ki insan hukuk adalet guven ister insan verdigi emegin harcadigi mesainin karsiligi olsun ister insan bosa zaman kaybetmedigini hissetmek ister hepsinden onemlisi ozgurluk ister bazi insanlar var ki ben de onlardan biriyim bikmak bunalmak degil resmen mahkum psikolojisindedir artik arkadaslar umarim ben ve benim gibilerin sonu iyi olur
7:45 Burda değişik bir ikilem var ya hem insanın kendini kandırması ve önceki çabalarının boşa gitmemesini istemesi orda bulunmanın sana verdiğin zararın farkında olunup yine de bunun sürdürülmesi hem de harbiden gelen bir fırsattan dolayı iyice biçilip ölçülüp rasyonel karar verme isteği
Yurt dışına gitmediğim, ülkemde ve toprağımda yaşamayı seçtiğim için hiç mutlu olmamıştım. Her zaman içimde "Acaba?" diye bir his oluşurdu bu konular açıldığında. Ama bugün böyle olmadı. Tam tersine gururlandım. Teşekkürler Efe.
Bence denemek icin 1 yil cok kisa bir sure ben 5 yildir Amerika'dayim en zor zamanlarim ilk 2 yildi suan cok mutluyum o zorluklardan pes etmeyip devam ettigime. Sen kendine gore mantikli olani yapmis olabilirsin cunku Turkiye de bi kitlen var filmciligi daha rahat yapabiliyorsun ve belki de daha iyi imkanlara sahiptin keske yapamadim yapamazsiniz derken hangi kisim seni geri goturdu acik acik soyleseydin.
Bence ne olursa olsun gidip tırmanmak lazım. Denemek iyidir. Dönüş parasına dokunmayacaksın her türlü maceraya atılacaksın. Olursa zaten en güzeli olmazsa anlatacak bir sürü anı.
benim düşüncem yurtdışına gidip restoranda garson olarak bile çalışsam çok mantıklı geliyor, kendim burada uğraştığım işler google adwords, lojistik ve havacılık. burada köle gibi calısıcagıma yurtdısında garson olurum
iyi güzel diyorsun da abi gerçekten bu ülke ile en ufak bir bağ hissetmeyen napsın demesin mi bir şekilde gideyim de ne olursa yaparım diye ? ben 1 yıl polonya'da erasmus yaptım 6 yıl önce ve son yılımdı o yıl da mezun oldum. 6 yıldır akıcı ingilizcem olmasına rağmen alanımda düzgün bir iş bulamadım, yazları otelin birinde kasiyerlik yaptım kışın geri geldim annemin babamın evinde oturdum. ve o polonya'da geçirdiğim 1 yılı o kadar özlüyorum ki şu anda. hayatımın en iyi yılıymış da haberim yokmuş o zamanlar diyorum. bu ülkenin tamamen torpile tanıdığa dayıya amcaya bakan sisteminden nefret ediyorum ve kendimi buraya kesinlikle ait hissetmiyorum. imkan olsa tereddüt etmeden gider yapabileceğim ne iş olursa yaparım ama düzgün iş bulamadığımdan alanımda da tecrübem yok, ilgimi çeken alanda da iş bulamamışım, 28 yaşında babamın evinde 2 pc birkaç mining ekran kartıyla oturuyorum...
Kanadadan selamlar Allah’a emanet geldim 6 ay oldu İngilizcem yok ama araba tamircisiyim saatlik 36 dolar alıyorum benim izlenimime bakarsanız korkmayın gelin burda herkes bi şekilde yolunu bulur saygılar
Önlisans ya da yüksek lisans okuyan varsa fulbrigh bursu ile abdye gidebilirsiniz. Sonra isterseniz iltica yaparsınız. Ben 2018 de 18 yaşındayken fırsatım vardı gitmedim arkadaş önerdim o geçen sene gitti geri gelmedi iltica etti. Şuan çok pişmanım gitmediğim için. Aklı olan kalmaz bu memlekette. Yıldım artık.
Ben ne yapayım efe çaresizlik bıktım abi yeter artık o kadar bunaldımki yaşamak isteyim bille kalmadı artık yanlız kalmaktan çaresizlikten bıktım abi dayanacak gücüm kalmadı abi o kadar yanlız hissediyorumki yaşamak istemiyorum ağlamaktan bıktım artık herşey daha kötüye gidiyor en sonunda kendimi öldürüp kurtulucam artık yeter dayanacak gücüm kalmadı kendimden nefret ediyorum kimse anlamıyor artii yeter yurt dışına çıkma imkanım yok ben ne yapayım artık bitti kaybetik sadece gerceği söylemiyorus
Araba ev geçtim cidden umrumda değil hatta ben japonyadaki gibi bi metro hattı olsa heryere trafik vs uğraşmadan gitsem hızlıca diye düşünürüm ve ben göçebe ruhlu biriyim ev gibi bi derdim yok ondan gezmeyi çok seviyorum dünyayı gezmek kendime bi şey katmak istiyorum diller öğrenmek işte iyi yerlerde okumak tabi bunun için önce iyi eğitim almış olmam gerek ülke de ama bizdeki eğitim sistemi sadece zaman israfı başka bi şey değil yurt dışına gidip okumayı çok istiyorum boşa geçmiş olmasın zaman diye ama olmuyor işte hep eksiklerimi görüyorum onlara karşı cidden birde bu ülkede ekonomi sorun evet ama mülteci işgali daha büyük tehlike adalet ve liyakat olmaması ile berbat ekonomi 2.sıra da benim için çünkü güvenlik sorunu teşkil eden ilk grup benim için onlar çoğu kişi için hatta yani kendi ülkemde huzurla yaşamıyorum bu nasıl hayat lan kasıtlı yapıyorlar yada cahiller ve kafaları kokuşmuş çöp tenekesi hepsinin ulan bu ülkede birini öldürseler bile çıkıyorlar hatta hiç girmeyenler var bu nasıl iş ya ayrıca cehalet bu ülkenin en büyük rezaleti başkalarını bırak çoğu genç ateist vs olsa ailesine bile anlatamıyor korkuyor çünkü saygı duymuyorlar kimse senin hayatına bu ülkede ya bunu nasıl aşıcaz bu da mı seçimle oluyor bu eğitimle oluyor akılla vicdanla oluyor gerekirse ağır yasalar çıksın herkes çocuk sahibi olmaz olmamalı öyle aile tipleri varki o çocuğu onların elinden almalılar hem o çocuk için hem diğer toplumdaki insanlar için çünkü joker filmine dönüyor hikaye sonra( söylemeden geçemem bu ülkede ampul kadar beceriksiz muhalefetten de nefret ediyorum ama el mecbur verecem oy birine işte şu muhalefet kafasıni çoktan toprağa gömmüş 60yas üstü cahiller yerine şu oy vermeyen yada kararsız seçmenlere oynasa oyları rahatlıkla artar hatta bu ülkede belki %7 lik böyle rasyonel bakan tarafsız benim gibi seçmenlere oynasalar saçma sapan yerlerden oy toplayacam derken daha çok kaybeden beceriksizler yada artık paronaya olduk bunlar muhalefet falan değil rol yapıyorlar ggbvgfvbbfcvc)
Eşim Ukrayna'lı ve Kanada'ya gidebiliyoruz , çalışma izni + kişi başı 3'er bin dolar gibi yardımlar var. Ben kendim bilgisayar mühendisiyim , eşim universiteyi terketmek zorunda kaldı savaş yüzünden. Başvurularımızı yaptık bekliyoruz %95 onaylanıcak ama hala gitsek mi gitmesek mi düşüncesi var. Başvuru onaylanınca iş aramaya çalışacağım bulursam gitmeyi planlıyorum.
Ben Almanya’da doğup büyüdüm. 24 yaşında olmama rağmen kendi işyerim ve arabam var. Bence en büyük sıkıntı ne biliyor musunuz? İnsana rahat batıyor. Nasıl yani diye sorarsanız ekonomik olarak varlıklı bir ülkede yaşıyorsanız insan heyecan arıyor. Zaten geçim sıkıntın yok ve yarınını düşünmüyorsun bile. Kuzenlerim sırf hayatlarında farklılık olsun diye hap sattıkları bile hatırlıyorum. Orada çoğu göçmen kendini bir şeylere bağlamaya çalışıyor. Bulamayan da depresyona giriyor…
@@furkankadoglu4353 Haklısın. Türkiye sadece Zengin ve mevki sahibi insanlara güzel. Ama burada da Almanca bilmeden, sabah akşam kıraathane den çıkmadan insanlar var. Çoğu almanca bile bilmiyor. Bunlarda varlık içinde yokluk çekiyor. Yapabilecek bir aktivite bulursan kendine (zor değil) avrupa cidden güzel. Her insanın da görmesi gerektiğini düşünüyorum. Ama senin sosyal çevren veya sosyal hobin yoksa sıkılıyorsun çünkü hayatta bir amacın kalmıyor. Yediğin önünde, yemediğin arkanda… umarım anlatabilmişimdir.
@@IIlIIIlIIIIIlIIl Insanlari yariya yakini introvert diger yarisi extravert imis. Sıkılmak diye bir problem olmamasi lazim, insanlara artik 24 saat yetmiyor, sıkımaya zaman yok, sadece internet bile hayatini sıkılmadan gecirmene yeterli. Asiri extravert'ler icin belki problem olabilir ama ozgurlugun oldugu yerde her seyi yapabilirsin.
Beni en çok rahatsız eden detaylardan birisi "Norveç'e gideyim de gerekirse köşedeki bir sakız parçası bile olurum" diyen kişilerin bile türemiş olması. Türkiye'nin ekonomik durumu çok kötü ve kötüye gitmeye devam ediyor. Bunun farkındayım. Ama yerin dibine gireyim ama yeter ki Türkiye sınırları içinde olmayayım şeklinde bir kafa yapısını da anormal buluyorum. Eğer kalifiye durumda olmadan, plan ve program yapmadan, kendini geliştirmeden bu şekilde Batı'daki ülkelere giderseniz zaten oranın yerli halkı da size sınırdan kaçan Meksikalılar gibi bakacak. Haksız da olmayacaklar. Elinizde satacağınız bir yetenek ve neden gitmek istediğinize dair kafanızda oturmuş net bir cevap lazım. Ayrıca oranın yerli halkının sorunlarını da okuyun derim. Çünkü Batı ülkelerinin ana akım medyası da tıpkı bizimki gibi merkezi bir noktadan yandaşça yapılıyor. Onlarda daha sol liberal bias var tabii. İyi günler ve hayatta başarılar dilerim hepinize.
Dünyadaki hiçbir yer size acımayacak, insanların göremediği bu, avrupa-amerikanın tek artısı eğer Türkiyede asgari ücrete çalışmaya mahkumsan gidilmesi mantıklı gibi geliyor.
Kesinlikle katılmıyorum, kız arkadaşımla beraber milletin dalga geçtiği "kıç kadar" olan Litvanya'ya geldik problem maddiyattan ziyade sosyolojikmiş. Temiz ve güvenli sokaklar, herkesin sana saygı göstermesi, insanca yaşamak BMW'ye binmekten daha değerli. Bu işlerde biraz kişisine göre değişir bence Efe aybi
Bir süredir batı avrupada yaşıyorum . Hayat standartlarım Türkiye'ye göre çok daha iyi fakat Efe abinin dediği kendimi mutsuz hissediyorum. Bu his nasıl tarif edilir tam olarak bilmiyorum bir huzursuzluk var içimde. Buraya gelirken ömrümün sonuna kadar mutlu bir şekilde yaşamayı planlamıştım ama iki yıllık serüvenimi önümüzdeki martta sonlandıracağım. Belki Türkiye'de yaşam standartlarım, lüksüm, haklarım buradaki kadar iyi olamayacak ama şu an olduğum kadar mutsuz olmayacağıma eminim. Efe abinin dediği gibi kimseyi yolundan çevirmek istemem ama iyice düşünmeden karar vermeyin.
Ay korkunc ya yurt dışına gitsem asla avustralyaya gitmem türkiyede sürünürüm daha iyi her delikten bir hayvan çıkıyo kalpten giderim canımdanda olurum cok ciddi fobim var
Abi şu yirmi yedi yaşında dediğin şeyi yaşıyorum şuan. Mimar oldum mesleğimi yapmıyorum herkes bir yerde yapıştı süreki eleştirme falan var. ( Kendim bile) yaptıklarım anlamsız senin aikidocularla yaptıkların gibi. Arkadaş az kız arkadaş yok ekonomi malum insanlar görüşlerimi yadırgıyor......
Hatırlarsanız taliban Afganistan'ı ele geçirdiğinde bazı insanlar ABD'nin askeri kargo uçagının kanadına tutunup kaçmaya çalıştı ve hepsi düşerek öldü. Artık Türkiye o kıvama geliyor. O yüzden insanlar kaçıp kurtulayım derdinde. Abim 13 yıldır İngilterede yaşıyor,onun imkanlarıyla kendi imkanlarımı kıyaslayınca bende kaçıp kurtulayım kafasındayım.
Efe bu videoda sana katılmıyorum. Oradan görmesi zor belki ama tam olarak da durum "Gideyim de nasıl gidersem gideyim" noktasına geldi. Bu ülke, insanı her dakika boğuyor artık, orta asya ülkesine bile olsa gider bu insanlar
@@ezelgunay2940 katılıyorum ve bizim kültürümüz köklü, insanımız belli. Oradaki insanların çoğunluğu sınırları olmayan fast food bir yaşam sürüyor. Sevdiğim iki akım var ama 1. Redpill 2. Nofap
Abi bu konuda şöyle düşünüyorum ben çok erken yaşta yurtdışında yaşadım ve uyumlanmam daha kolay oldu ne gibi zorluklar yaşayacağımı az buçuk tahmin edebiliyorum ama yaşam ne getirir bilemiyorum tabiki.
6x bin tl civarı bir paarra biriktirebildim. Nasıl gidebilirim yurt dışına :) bu para belkidee uçak gidiş gelişe anca yeter gibi :( work and travel, dil kursu vs kaç paradır ?
Ben bu ülkeyi bize emanet eden ATATÜRK ün hayalindeki ülkeyi kurmak için kalacağım, ülkenin refaha kavuşması için elimizden geleni yapacağız, saygı ve özlemle...❣
Yurtdışına gidenlere saygı duyarım ama ben kendimi atatürk ve arkadaşlarına borçlu hissediyorum. İlk zorlukta onları yüzüstü bırakamam ha buna rasyonel bir dayanak bulamayabilirim ama hislerim bu şekilde. Taşından toprağına seviyorum bu ülkeyi. Sevmediğim insanlar kene gibi yapışmış olabilir ülkenin boğazına ama bu değişebilir.
Abi şehir değiştirmekte yalan oldu artık, ben 6 yıl öğrenci evinde yaşadım, Antalya dan dönmek istemiyordum kira fiyatları minimum 5 6k olunca ya dedim 2 kişi olsak çalıştığımı faturayla 3k eve verecem, kaldı 3k onlada motora benzin mutfağa gıda, gym gidiyorum zaten mutfak masrafım 3k napacam dedim döndüm.
Beğendiğiniz videolara "Teşekkürler" butonuna basıp bağış yollayarak destek olabilirsiniz. Herkese teşekkürler.
Teşekkür ederiz efe bu video için
Abi yurtdışında hurda toplayarak dahil kendimi yine geçindiririm biran önce kendimizi atmamız lazım yurt dışına burada plan program var'da noldu kimsenin tutmadı Kendi vatanımız'da değer görmüyoruz ülke işgal edilmek üzere benim kanatim program tabiki önemli ama program olmasa dahil gitmeye Tercih ederim orada hiç olmazsa insan canının değeri var
Hiçbir zaman zengin olma hayalim olmadı. Hep mütevazı, ulaşması aslında çok zor olmayan hedeflerdi düşlediklerim. Ama onu bile fazla gördüler; çalışmak, çabalamak karın doyurmaktan ibaret hale geldi. Bu iğrenç sarmalın içinde daha ne kadar dayanacağız? Bu çile ne zaman bitecek? Bunları düşünmekten kendimi alamıyorum, korkuyorum ve keder içinde boğuluyorum.
1 yıl sonra: bir devlet kurumunda işe başladım. kendime yetecek kadar param var ve şu an gayet iyi para biriktiriyorum. retrospektif olarak bakınca psikolojimi alt üst edenler daha çok solcularmış aslında. hani ölecektik ve bitecektik lan? çok da şey yapmamak lazımmış onu öğrendim. hayatımdan siyaseti çıkardım. her şeyi kafaya takmayın illa bir yol çıkıyor karşınıza.
Efe aybi, seni yıllardır takip ediyorum. Bana çok faydan oldu. Bazı görüşlerine ise katılamadım gitti. Yorumu Yunanistan'dan yazıyorum. Burası bile -batı Avrupa ülkelerinden ne kadar geri olmasına rağmen- Türkiye'den kat kat daha iyi. Türkiye'deki tanıdıklarını, dili ve kültürü özlemek eksi puan tabii ki, ben de özlüyorum. Ama bir sınırı var. Akıl sağlığı, ekonomik refah ve özgürlük daha önemli ihtiyaçlar. Trde hayatımızın dahi bir kıymeti yok :d Zaten Trdeki arkadaşlarım da sağa sola dağıldı, herkes hayat yaşamak için bir yerlere gidiyor. Yakın bir arkadaşım wattan trye döndüğünde hayata küstü resmen, ertesi yıl tekrar Amerika'ya gitti ve dönmeyi planlamıyor. Benimkisi de maalesef kalıcı bir yol değil, Trye dönmem gerekecek. Aynı duyguyu ben de yaşayacağımı biliyorum. O yüzden Trye döndüğümde hiç alışmadan geri yurtdışına çıkma niyetindeyim. Ekonomi aslında ilk sorunlardan biri değil. Yolda köpekler kovalamıyor, sevgiline laf atılmıyor, insanlar gülümsemeyi biliyor mesela, taksici saplamıyo mesela :d Daha niceleri sayılır, yazmaya gerek yok. Bunca zaman örnek vatandaş olarak yaşadığım halde siyasetçilerin kışkırtması sonucu toplumun bir bölümü beni düşman olarak görüyor. Örnek vatandaş olarak yaşamam ülkeyi düzeltmeye yetmedi. Demokrasi böyle bir şey. Yapabileceğim tek şey sayılacağını umarak oy atmak. Senin söylediklerini doğru kabul etsek dahi çözüm trde kalmak değil, daha iyi bir plan ile yurtdışına gitmek olmalı. Ne zaman "daha kötüsü olamaz herhalde" dediysem işler kötüleşmeye devam etti. Şaşırmayı unuttuk artık. Umudum var, ama vakit de kıymetli. Grafik olarak düşünürseniz işler iyi gitmeye başlasa bile güzel günlere dönmek vakit alacak. Ki henüz o dönüşe geçemedik, işler kötüye gitmeye hala devam ediyor. Bu, "çok zaman" alacak demek. Öteki dünya hayalleri ile yaşamıyoruz. Bir kere yaşıyoruz. O halde kaliteli yaşayalım. O uzun zaman geçip ülkem yaşanabilir bir hale geldiğinde, işte o zaman ülkeme dönmek isterim. Şimdilik içinde bulunduğum anda yapılması gereken neyse onu yapacağım. Bkz. Kırmızı hap 2
Saygılar
Dostum senin dediklerine katılıyorum fakat sen Yunanistan’da yaşıyorsun Akdeniz ikliminde olan herhangi bir ülkede zaten Türkler sıkıntı yaşamaz genel olarak çünkü uzak kültürler değil nitekim biz de bir Akdeniz ülkesiyiz. Plansız bir şekilde Amerika’ya, Kanada’ya, Almanya’ya vs. gidersen çok sıkıntı çekme ihtimalin var. İlla sonu kötü bitecek diye bir şey yok ama plansız ya da berbat planlarla gitmek gerçekten büyük kumar. Gideyim de ne olursa olsun diyenlerin çoğunun sonu iyi bitmiyor bu sonu iyi biten olmadığı anlamına da gelmiyor ama dediğim gibi bu bir kumar bunun bilincinde olmak lazım.
@@WessauR aynen öyle bro aynısını yazacaktım. Dünyanın en mutlu ülkesi diye, sen akdeniz insanı olarak bir iskandinav ülkesine gidersen en mutlu ülkede en mutsuz sen olursun
Aynısını sizde yaşadınız fakat o zaman ki şartlarla şu zaman ki şartlar bir değil, bahsettiğiniz konu özellikle son 2 yıl cereyan eden bir konu oldu. Evet öncesindede vardı fakat son 1-2 yıl içerisinde muazzam bir artış yaşandı, Tıp okuyan arkadaşlarım, üniversite sınavında derece yapan tanıdıklarım bile bu yolu kurtuluş görmeye başladı. Bunun öncelik sebebi psikolojik birşey değil, şuan 25 yaş altı biri 0 sermaye ile başlayıp hiçbir zaman istediği evde oturamayacak, hiçbir zaman istediği arabayı alamayacak, doktor olup aylık 30bin lira kazansa bile zaten yoksulluk sınırı 23-24 bin lira olarak açıklanmıştı, bunu gören gençler psikolojik olarak zaten etkilenip, yurt dışında ölümüne fahasına olsun gitmeye çalışıyorlar, konudan biraz uzak olacak ama daha geçen en yakın arkadaşlarımdan biri DGS ile yıldız teknik kazanmasına rağmen maddiyattan gidemedi, bu zaten onlar için intihardan farksız, belki dediğimi yanlış anlayacaksınız ama yaşadığınız tecrübeler ve edindiğiniz bilgiler ile son 2 yıldaki çağa uyuşmuyor, burada demek istediğim herkes yurt dışına çıksın değil, öğrenciler 20 sene dişi tırnağına çalışsalar bile 3-4-5 milyona daire alamayacaklarının farkındalar.
Açlık sınırı 7k-8k olmasın. Senin dediğin 2 çocuklu aile için.
🤣🤣🤣 yeni başlayan ve ism de çalışan bir doktorum maaşım teşvik ile birlikte max 20 bin yoksul olmam için 4 bin lazım bana bu dediğinize göre. öte yandan mesela kanada gibi ülkelerde asgari ücret 2000$ ilken min dr maaşı 10 bin $ ayda.
Bende DGS ye girdim eşit ağırlık 20k yaptım düşünün istediğim bölüm Nişantaşı üniversitesinde burslu 35k sıralama istiyordu ona rağmen doğru dürüst giremedim bir yere yalandan sona Sakarya fizik yazmıştım o çıktı.
(Keşke ek tercih olduğunu önceden bilseydim sona onu yazmazdım)
ben gerçekten de delirmek üzereyim. içinizden mental olarak benden daha dayanıklı olanları vardır. onlara abartı gelebilir ama artık Efe abinin de dediği gibi duvarı yumruklamama az kaldı .sinir krizi geçiriyorum artık bu ülkede. abi senin gittiğin zamanla şu an arasında çok fark var. şimdi arkadaşlarım dışarı çıkmak istiyor e haliyle bir yere oturacaksın yemek yiyeceksin en az 100 tl cebinden cıkarman gerekiyor ki daha kahve falan içmedin diyelim. benim param yok verecek o yüzden bir bahane uyduruyorum gitmemek için artık sıkıldım ağlamak istiyorum. benim gitmek isteme sebebim ekonomik de değil. eminim bir çok kişinin de değildir sadece diğer ülkelerdeki yaşıtlarım gibi ben de normal bir hayatım olsun para harcarken 100 kez düşünmeyeyim istiyorum. geçen yıl erasmusa gitmiştim bir haftalığına gerçekten inanamadım en kötü avrupa ülkeleri bulgaristan, yunanistan falan deriz hepsinin elinde iphone 12 üstü var. benim derdim telefon falan da değil yanlış anlaşılmasın her gün ayrı partideler, giyimleri her şeyleri bizden iyi aradaki fark çok belliydi. demek istediğim gerçekten mutlulardı hayatlarını yaşıyorlardı her gün görüyorum paylaştıklarını ya sahildeler ya partideler hep eğleniyolar ülkeleri bize göre çok daha güvenli. bense sınav stresinden delirme noktasındayım. ekonomik sıkıntılar, ülkenin durumu, hayatımda bir kez bile tatile çıkmadım oysa her yaz gurbetçiler, turistler dolduruyor oraları. ben niye kendi ülkemdeki tatil yerlerine gidemiyorum ? ülkede olan olaylara değinmiyorum bile artık bakmamaya çalışıyorum olanlara başımızda bir 5 yıl daha kalacak akp belası var sen şu an genç olsan gerçekten de ne olursa olsun yurt dışında yaşamak istemez miydin?
Aynı hisleri paylaşıyoruz...
şuan nasıl oldun
Ben fizyoterapistim ve 6500₺maaş alıyorum. "Üniversite" okumuş işi olan birisi olarak kendi başıma yaşayabilecek gücüm yok. Araba ev almak zaten hayal. Annemin arabasını kullanıyordum, ayda 3000 TL yakıta verince elime hiçbir şey kalmadıpı için elektrikli scooter aldım 6 ay taksitle zar zor onu ödedim. Pc alamadığım için tablet aldım işimi görsün diye şimdi onu ödüyorum 2 taksidi kaldı galiba. Karnımı doyurmak hariç hiçbir şey yapamıyorum. 1 hafta tatil yapabilmek için 3 4 ay maaşımı hiç ellelememeliyim. Böyle iğrenç bir durum mu olur, gerçekten abde çöpçü olsam daha rahat yaşarım. He aile arkadaş ıvır zıvır diyorsunuz da, her gün hanzoluklarından dolayı Türklere ve ortadoğululara küfür ediyorum. Psikolojik olarak çok yıprandım Türkiye'de. Gerçekten burada yaşamaha değmez.
dil öğren Almanya'ya git bianda
@@ryuk6709 öğreniyorum şu an seneye gideceğim
@Yusuf genel olarak evet, dil öğrendiğin zaman gidişin aşırı kolay. Ab'de çok büyük işçi açığı var, şirketlerle düzgün mülakat yapınca sponsor oluyorlar zaten. Sağlık çalışanlarının işi biraz zor ama onlar için b2 seviyesi istiyorlar ve duyduğum kadarıyla sağlık bakanlığı okullara yazı göndermiş belgelerini vermeyin diye. Sicilin temiz olsun gerisi kolay
@@nonstopae gittin mi?
Efe abi sana kesinlikle katılmıyorum.Mevzu malesef sadece ekonomik değil. Ben artık ülkemin insanlarını sevmiyorum. Ülkemin şehirleşme şeklinden nefret ediyorum parkur gibi yollardan geçmekten bıktım.Bitmek bilmeyen politik krizlerden bıktım.Devlet vatandaşını korumuyor biz kendimizi devletten koruyoruz. Şaşırma duygumu yitirdim. Ekonomik mevzuya gelirsek eğer araba zaten düşünmesi bile lüks. 2+1 daire olmuş en az 1.2 milyon lira. Kiralar asgari ücret kadar. Alacağım en iyi maaş yoksulluk sınırının altında o da en az 5 yıllık tecrübe sonunda. İş kurayım desem sermayem yetmez kredi faizleri de ortada.Bu saatten sonra refaha erişmek için ya milleti silkelemem gerek ona da karakterim müsait değil ya da greencard falan çıkmalı. Hepimiz doomer olduk.
Bu anlattıklarına katılıyorum ama kişisine göre bu durum değişiyor. Kimi parası imkânı olsada gittiği yerde maddi bir sıkıntısı olmasa bile duygusal olarak alıştığı memleketini özlüyor geri dönüyor kimiside ne kadar zorluk çekerse çeksin hiç kimseyi özlemiyor tutunmaya çalışıyor gittiği yerde.
''yurt dışına gideyim de nasıl gidersem gideyim.'' zihniyeti bundan 15 sene önce saçma durabilir ama şu an hiç mi hiç saçma değil.en temel ihtiyaçlarını karşılaştıramıyorsun bu ülkede artık.aile,arkadaşlar tabii ki özlenir ama insanın önceliği kendisi olmalı.bencil rasyonel ve pragmatik olunmalı diye düşünüyorum.hayata 1 kere geliyorsun sonuçta.abd'ye gideyim,zorluk çekmeye razıyım.
Videoyu sonuna kadar izledim ve şu kanıya vardım: gitmişsin yapamamışsın. Yapamamışsın derken seni eleştirmiyorum aksine bu gayet normal bir durum. Ha ne olursa olsun gideceğimciler için şunu söyleyebilirim: burada çalışmayan biri orada çalışamaz. Her ne olursa olsun gideceğim diyen biri zaten hayatta kaybedeceği bir şeyi yoktur ve hatta o kişi gittiğinde bile şikayet edecektir.
Merhaba Efe abi, sizi yaklaşık 3 yıldır takip ediyorum. Senin videolarını bugüne kadar gerekirse tekrar tekrar izledim. Yaşım şu an 26 ve aynı bu düşüncede seneler boyunca gitmek istedim. Üniversiteden mezun olunca bir işe girdim eve 2 yıl boyunca hem kendi mesleğimde çalıştım ve dil kursuna gittim. Lakin bir süre sonra asgari ücret seviyesindeki maaşa dayanamayıp istifa ettim ben yurtdışına gitcem diye. Fakat biriktirdiğim para ile yurtdışında hiçbir şey yapılmıyor. Yaşıtlarım hep evlendi ve çoğu da devlet memuru oldu. Ben yurtdışına da gidemiyom ve şu an ne yapacağımı da bilmiyom. Gerçekten türk lirası ciddi bir şekilde değersiz durumda. İnsanlar kendini geliştir daha fazla maaş al ve şikayet etme diye tavsiye veriyorlar.Onların tavsiye diye verdikleri şey benim beynime adeta çivi gibi çakılıp can cekişmesine sebep oluyor. Bence çoğu insanın ilacı şu an yurtdışında. Bazı insanlar dayanamayıp intihar ediyorlar amaçlarına ulaşamadıkları için.Umarım sonum böyle olmaz, bu kadar emeğin sonu bu olmamalı.Tekrar söylemek istiyorum, bu ülke yaşamak için uygun değildir artık maalesef. Belki şu an düşüncem yanlıştır, farkedemiyorumdur ama ne yapsam da olmuyor.
Şu anki koşullarda zaten yapabilenin gitmesi lazım. kısa bir süre sonra ekonomik olarak herkes bitecek. çevredeki insanları geçtim.
2021 Eylul'de 5 senelik calistigim isi birakarak master yapmak icin Bruksel'e geldim. Okul ucretimi ve bir senelik harcayacagim parayi garantiye almistim. Lisanstan tanidigim cok yakin bir arkadasim ve onun arkadaslari vardi ayni sehirde ve ayrica masterdan da insanlarla tanistim. Teoride hersey guzel gozukuyo olabilir, cunku herseyi planlayarak geldim ama yine de bir sene icerisinde issizligin verdigi belirsizlikle o kadar mental zorluklarla karsilastim ki anlatamam. Bu zorlugun bi sebebi de Turkiyeýe biseyleri basaramadan donmek istemiyorum baskisiydi bence. 2022 Haziran'da is buldum ve psikolojimin tam olarak o an duzeldigini farkettim. Demek istedigim, kesinlike sana katiliyorum. Ayagi yere basan fikirler gerekiyor bence de, yoksa insan sadece kendi ile kumar oynamis oluyo
Büyük ölçüde katılmıyorum. 30 yaşında memur mühendis olarak herseyimizi bırakıp ailemle birlikte Ingiltere’ye geldik. Burada bir sürü insan gördüm ne olursa olsun deyip buraya gelen plansız programsız gelen insanlar 10 yılda Cafe take away sahibi olmuşlar Türkiye’de göremeyecekleri maddi rahata sahipler. Özgür bir ülkede olmanın manevi rahatlığını da yaşıyorlar kimse dönmeyi düşünmüyor. Hele hele benim gibi mühendisseniz ya da teknik bir alanda çalışıyorsanız işiniz çok daha kolay dünyanın pek çok farklı yerine giden bir çok arkadaşım çok kısa süre içerisinde tutundu ve hayatını kurmaya başladı. Türkiye’de fırsat bulabilmen için kayırılman lazım. Kendi başına bir yere gelmek çok zor. Türkiye’de harcayacağınız eforu yurt dışında harcayın, mümkünse dil öğrenmeden gitmeyin. Dil biliyorsanız yolunuzu bulursunuz. Not dil bilmekten kastım are you kola seviyesi değil.
Abicim her şeyi göze almışsan ve kaybedicek gerçekten bir şeyin yoksa bence çok mantıklı bazen gemileri yakmak gerekir
Bunu yaşamayan anlamaz yaşadıktan sonra anlanacak bir şey. Bunu sen de biliyorsun da insan söylemeden de edemiyor Efe.
Mizantropi olmuşum dediklerine göre. Ama ülkemde doğanın ve şehirlerin adeta t.c.v.ze uğramasını izlemek yordu. 2004 de İzmir e askere geldiğimde aşık olmuştum 2016 da tekrar gelme fırsatı oldu ve İstanbul a dönmesi üzdü. Ve daha bir sürü şey
Böyle konulu video formatın çok iyi
daha yeni greencard mevzusunda herkese dedim başvurun vs sonra kendim vazgeçtim. şuan planlarımı istanbul dışında bir ile gidip yaşamak üzerine kuruyorum. başka ülke de yaşayabilecekmiş gibi hissetmiyorum. şu seçimler bir olsun da bakıcaz artık ne olup bitecegine
İzmir'e ilk geldiğimde hiç sevmemiştim. 20 yıl yaşadığım evimden, mahallemden, şehrimden çıkınca konfor alanımı terketmiş oldum ve bu bende korku yarattı. Hem İzmir'de hem Erzurum'da evimiz olduğu için ve aynı zamanda Atatürk Üniversitesi'nde okuduğum için zaten Erzurum'a dönüyordum. Gide gele yavaş yavaş alıştım. Şimdi İstanbul'dayım ve o ilk İzmir'e taşınışımızın korkusunu paniğini yaşamadım. Etraf çok yabancı ve korkutucu gelmiyor. O yüzden Efe IB'nin dediği gibi radikal bir değişimdense önce yavaş yavaş şehirden başlamak lazım, sudan çıkmış balığa dönmemek için tabii.
Anlattıklarınızda haklılık payı var ancak şuanki ekonomik durum ile sizin o dönemki ekonomik durum arasında fark olduğunu düşünüyorum. 3-4 sene öncesine nazaran hayat çok pahalılaştı. Aldığımız maaşlar geçimimizi sağlamaktan bile uzak. Ev kiraları vs...
ben son 10 yildir(liseden basliyor) sosyo ekonomik olarak her gecen gun daha da fakirlestigimi hissediyorum iliklerime kadar hissediyorum bunun aksine mucadele vermeme ragmen
ayricalikli bir aileden de gelmiyorum cogu insan gibi
en buyuk hayalim hayatimda bir kez olsun imkan sahibi birisi olmak
cok fazla bir sey istemiyorum 10-15k $ para ve heryerde gecerli olan bir pasaport bunun getirdigi "evet ben suan cok ucmadigim surece nerede ne istiyorsam yapabilirim" hissiyatini o kadar merak ediyorum ki
insan hukuk adalet guven ister insan verdigi emegin harcadigi mesainin karsiligi olsun ister insan bosa zaman kaybetmedigini hissetmek ister hepsinden onemlisi ozgurluk ister
bazi insanlar var ki ben de onlardan biriyim bikmak bunalmak degil resmen mahkum psikolojisindedir artik arkadaslar
umarim ben ve benim gibilerin sonu iyi olur
7:45 Burda değişik bir ikilem var ya hem insanın kendini kandırması ve önceki çabalarının boşa gitmemesini istemesi orda bulunmanın sana verdiğin zararın farkında olunup yine de bunun sürdürülmesi
hem de harbiden gelen bir fırsattan dolayı iyice biçilip ölçülüp rasyonel karar verme isteği
yemin ediyorum 27 yaşındayım adam kendini anlatırken sanki beni anlattı...
Yüz binlerce Türk gencini anlattı
Şuanda bu videoyu moskova uçağıma 5 saat kala izliyorum.Temelli kurtulamasam da en azından 1 dönem için Türkiyeden uzaklaşacağım.
Ben daha 16 yaşında elendim heralde şimdiden duvar yumrukluyorum
Yurt dışına gitmediğim, ülkemde ve toprağımda yaşamayı seçtiğim için hiç mutlu olmamıştım. Her zaman içimde "Acaba?" diye bir his oluşurdu bu konular açıldığında. Ama bugün böyle olmadı. Tam tersine gururlandım. Teşekkürler Efe.
Bence denemek icin 1 yil cok kisa bir sure ben 5 yildir Amerika'dayim en zor zamanlarim ilk 2 yildi suan cok mutluyum o zorluklardan pes etmeyip devam ettigime. Sen kendine gore mantikli olani yapmis olabilirsin cunku Turkiye de bi kitlen var filmciligi daha rahat yapabiliyorsun ve belki de daha iyi imkanlara sahiptin keske yapamadim yapamazsiniz derken hangi kisim seni geri goturdu acik acik soyleseydin.
Bence ne olursa olsun gidip tırmanmak lazım. Denemek iyidir. Dönüş parasına dokunmayacaksın her türlü maceraya atılacaksın. Olursa zaten en güzeli olmazsa anlatacak bir sürü anı.
Tam da 10 kasım günü yüklemen iyi denk geldi. Gençliğe hitabeyi tekrar düşünerek okuyunuz.
benim düşüncem yurtdışına gidip restoranda garson olarak bile çalışsam çok mantıklı geliyor, kendim burada uğraştığım işler google adwords, lojistik ve havacılık.
burada köle gibi calısıcagıma yurtdısında garson olurum
iyi güzel diyorsun da abi gerçekten bu ülke ile en ufak bir bağ hissetmeyen napsın demesin mi bir şekilde gideyim de ne olursa yaparım diye ? ben 1 yıl polonya'da erasmus yaptım 6 yıl önce ve son yılımdı o yıl da mezun oldum. 6 yıldır akıcı ingilizcem olmasına rağmen alanımda düzgün bir iş bulamadım, yazları otelin birinde kasiyerlik yaptım kışın geri geldim annemin babamın evinde oturdum. ve o polonya'da geçirdiğim 1 yılı o kadar özlüyorum ki şu anda. hayatımın en iyi yılıymış da haberim yokmuş o zamanlar diyorum. bu ülkenin tamamen torpile tanıdığa dayıya amcaya bakan sisteminden nefret ediyorum ve kendimi buraya kesinlikle ait hissetmiyorum. imkan olsa tereddüt etmeden gider yapabileceğim ne iş olursa yaparım ama düzgün iş bulamadığımdan alanımda da tecrübem yok, ilgimi çeken alanda da iş bulamamışım, 28 yaşında babamın evinde 2 pc birkaç mining ekran kartıyla oturuyorum...
Arkadaşlar ben avustralyaya gideceğim yakın zamanda. İnan ne yapacağım hiç fark etmez. Durum o kadar vahim. Hepiniz kendinizi kurtarın.
Kanadadan selamlar Allah’a emanet geldim 6 ay oldu İngilizcem yok ama araba tamircisiyim saatlik 36 dolar alıyorum benim izlenimime bakarsanız korkmayın gelin burda herkes bi şekilde yolunu bulur saygılar
Esenlikler, destek yorumudur, kolay gelsin, iyi seyirler, iyi yayınlar.Videolarınızın ve başarılarınızın devamını dilerim.
Önlisans ya da yüksek lisans okuyan varsa fulbrigh bursu ile abdye gidebilirsiniz. Sonra isterseniz iltica yaparsınız. Ben 2018 de 18 yaşındayken fırsatım vardı gitmedim arkadaş önerdim o geçen sene gitti geri gelmedi iltica etti. Şuan çok pişmanım gitmediğim için. Aklı olan kalmaz bu memlekette. Yıldım artık.
@@Childoftheuniverse-k3t trdeyken mi, evet zaten trdeki öğrenciler için
araştıracağım fulbrightı
Düşün işte abi o kadar çaresiz kalmışız :(
benim sorunum bütün insanlıktan soğmuş olmam kimseyle görüşmek istemiyor olmam.
Ben ne yapayım efe çaresizlik bıktım abi yeter artık o kadar bunaldımki yaşamak isteyim bille kalmadı artık yanlız kalmaktan çaresizlikten bıktım abi dayanacak gücüm kalmadı abi o kadar yanlız hissediyorumki yaşamak istemiyorum ağlamaktan bıktım artık herşey daha kötüye gidiyor en sonunda kendimi öldürüp kurtulucam artık yeter dayanacak gücüm kalmadı kendimden nefret ediyorum kimse anlamıyor artii yeter yurt dışına çıkma imkanım yok ben ne yapayım artık bitti kaybetik sadece gerceği söylemiyorus
Araba ev geçtim cidden umrumda değil hatta ben japonyadaki gibi bi metro hattı olsa heryere trafik vs uğraşmadan gitsem hızlıca diye düşünürüm ve ben göçebe ruhlu biriyim ev gibi bi derdim yok ondan gezmeyi çok seviyorum dünyayı gezmek kendime bi şey katmak istiyorum diller öğrenmek işte iyi yerlerde okumak tabi bunun için önce iyi eğitim almış olmam gerek ülke de ama bizdeki eğitim sistemi sadece zaman israfı başka bi şey değil yurt dışına gidip okumayı çok istiyorum boşa geçmiş olmasın zaman diye ama olmuyor işte hep eksiklerimi görüyorum onlara karşı cidden birde bu ülkede ekonomi sorun evet ama mülteci işgali daha büyük tehlike adalet ve liyakat olmaması ile berbat ekonomi 2.sıra da benim için çünkü güvenlik sorunu teşkil eden ilk grup benim için onlar çoğu kişi için hatta yani kendi ülkemde huzurla yaşamıyorum bu nasıl hayat lan kasıtlı yapıyorlar yada cahiller ve kafaları kokuşmuş çöp tenekesi hepsinin ulan bu ülkede birini öldürseler bile çıkıyorlar hatta hiç girmeyenler var bu nasıl iş ya ayrıca cehalet bu ülkenin en büyük rezaleti başkalarını bırak çoğu genç ateist vs olsa ailesine bile anlatamıyor korkuyor çünkü saygı duymuyorlar kimse senin hayatına bu ülkede ya bunu nasıl aşıcaz bu da mı seçimle oluyor bu eğitimle oluyor akılla vicdanla oluyor gerekirse ağır yasalar çıksın herkes çocuk sahibi olmaz olmamalı öyle aile tipleri varki o çocuğu onların elinden almalılar hem o çocuk için hem diğer toplumdaki insanlar için çünkü joker filmine dönüyor hikaye sonra( söylemeden geçemem bu ülkede ampul kadar beceriksiz muhalefetten de nefret ediyorum ama el mecbur verecem oy birine işte şu muhalefet kafasıni çoktan toprağa gömmüş 60yas üstü cahiller yerine şu oy vermeyen yada kararsız seçmenlere oynasa oyları rahatlıkla artar hatta bu ülkede belki %7 lik böyle rasyonel bakan tarafsız benim gibi seçmenlere oynasalar saçma sapan yerlerden oy toplayacam derken daha çok kaybeden beceriksizler yada artık paronaya olduk bunlar muhalefet falan değil rol yapıyorlar ggbvgfvbbfcvc)
Teşekkürler efe bu video, için
Eşim Ukrayna'lı ve Kanada'ya gidebiliyoruz , çalışma izni + kişi başı 3'er bin dolar gibi yardımlar var. Ben kendim bilgisayar mühendisiyim , eşim universiteyi terketmek zorunda kaldı savaş yüzünden. Başvurularımızı yaptık bekliyoruz %95 onaylanıcak ama hala gitsek mi gitmesek mi düşüncesi var. Başvuru onaylanınca iş aramaya çalışacağım bulursam gitmeyi planlıyorum.
Yurtdışına Gideyim de Nasıl Gidersem Gideyim
Aynısını düşündüm hâlâ da düşünüyorum
Ben Almanya’da doğup büyüdüm. 24 yaşında olmama rağmen kendi işyerim ve arabam var. Bence en büyük sıkıntı ne biliyor musunuz? İnsana rahat batıyor. Nasıl yani diye sorarsanız ekonomik olarak varlıklı bir ülkede yaşıyorsanız insan heyecan arıyor. Zaten geçim sıkıntın yok ve yarınını düşünmüyorsun bile. Kuzenlerim sırf hayatlarında farklılık olsun diye hap sattıkları bile hatırlıyorum. Orada çoğu göçmen kendini bir şeylere bağlamaya çalışıyor. Bulamayan da depresyona giriyor…
Burda geçtim sıkıntısı yaşayan farklılık olsun diye kredi borcuna girmiyor mesela değil mi ? bizde rahat olan insan kalmadı ki batsın
oyunu kolay modda oynayıp keyif alamamakla aynı olay
@@nottMD Kesinlikle katılıyorum…
@@furkankadoglu4353 Haklısın. Türkiye sadece Zengin ve mevki sahibi insanlara güzel. Ama burada da Almanca bilmeden, sabah akşam kıraathane den çıkmadan insanlar var. Çoğu almanca bile bilmiyor. Bunlarda varlık içinde yokluk çekiyor. Yapabilecek bir aktivite bulursan kendine (zor değil) avrupa cidden güzel. Her insanın da görmesi gerektiğini düşünüyorum. Ama senin sosyal çevren veya sosyal hobin yoksa sıkılıyorsun çünkü hayatta bir amacın kalmıyor. Yediğin önünde, yemediğin arkanda… umarım anlatabilmişimdir.
@@IIlIIIlIIIIIlIIl Insanlari yariya yakini introvert diger yarisi extravert imis. Sıkılmak diye bir problem olmamasi lazim, insanlara artik 24 saat yetmiyor, sıkımaya zaman yok, sadece internet bile hayatini sıkılmadan gecirmene yeterli. Asiri extravert'ler icin belki problem olabilir ama ozgurlugun oldugu yerde her seyi yapabilirsin.
8:25
6 sene önce podcastte dinlemiştim Köpek olayını. Hey gidi günler hey :)
Beni en çok rahatsız eden detaylardan birisi "Norveç'e gideyim de gerekirse köşedeki bir sakız parçası bile olurum" diyen kişilerin bile türemiş olması. Türkiye'nin ekonomik durumu çok kötü ve kötüye gitmeye devam ediyor. Bunun farkındayım. Ama yerin dibine gireyim ama yeter ki Türkiye sınırları içinde olmayayım şeklinde bir kafa yapısını da anormal buluyorum. Eğer kalifiye durumda olmadan, plan ve program yapmadan, kendini geliştirmeden bu şekilde Batı'daki ülkelere giderseniz zaten oranın yerli halkı da size sınırdan kaçan Meksikalılar gibi bakacak. Haksız da olmayacaklar. Elinizde satacağınız bir yetenek ve neden gitmek istediğinize dair kafanızda oturmuş net bir cevap lazım. Ayrıca oranın yerli halkının sorunlarını da okuyun derim. Çünkü Batı ülkelerinin ana akım medyası da tıpkı bizimki gibi merkezi bir noktadan yandaşça yapılıyor. Onlarda daha sol liberal bias var tabii. İyi günler ve hayatta başarılar dilerim hepinize.
Dünyadaki hiçbir yer size acımayacak, insanların göremediği bu, avrupa-amerikanın tek artısı eğer Türkiyede asgari ücrete çalışmaya mahkumsan gidilmesi mantıklı gibi geliyor.
Kimse acınmak istemiyor, emeğinin karşılığını almak istiyor sadece.
Bi kısmı doğru bi kısmı yanlış avrupaya çulsuz gidip birkaç hafta bankda yatan ama şimdi 4 k euroya çalışan tanıdığım var
🤔
Kesinlikle katılmıyorum, kız arkadaşımla beraber milletin dalga geçtiği "kıç kadar" olan Litvanya'ya geldik problem maddiyattan ziyade sosyolojikmiş. Temiz ve güvenli sokaklar, herkesin sana saygı göstermesi, insanca yaşamak BMW'ye binmekten daha değerli. Bu işlerde biraz kişisine göre değişir bence Efe aybi
Çok güzel anlatmışsın.
Bir süredir batı avrupada yaşıyorum . Hayat standartlarım Türkiye'ye göre çok daha iyi fakat Efe abinin dediği kendimi mutsuz hissediyorum. Bu his nasıl tarif edilir tam olarak bilmiyorum bir huzursuzluk var içimde. Buraya gelirken ömrümün sonuna kadar mutlu bir şekilde yaşamayı planlamıştım ama iki yıllık serüvenimi önümüzdeki martta sonlandıracağım. Belki Türkiye'de yaşam standartlarım, lüksüm, haklarım buradaki kadar iyi olamayacak ama şu an olduğum kadar mutsuz olmayacağıma eminim. Efe abinin dediği gibi kimseyi yolundan çevirmek istemem ama iyice düşünmeden karar vermeyin.
Kesinlikle tarif edilemiyor bu duygu nası denir evine giriyorsun yinede evine girdiğindeki o rahatlık, aidiyet hissi gelmiyor bir türlü.
Musluk tamirciligi cok iyi is Avustralya'da bu arada.
Musluktan karpuz kadar yaratık çıkınca gelen pişmanlık hissi
Ay korkunc ya yurt dışına gitsem asla avustralyaya gitmem türkiyede sürünürüm daha iyi her delikten bir hayvan çıkıyo kalpten giderim canımdanda olurum cok ciddi fobim var
Abi şu yirmi yedi yaşında dediğin şeyi yaşıyorum şuan. Mimar oldum mesleğimi yapmıyorum herkes bir yerde yapıştı süreki eleştirme falan var. ( Kendim bile) yaptıklarım anlamsız senin aikidocularla yaptıkların gibi. Arkadaş az kız arkadaş yok ekonomi malum insanlar görüşlerimi yadırgıyor......
Amerika'ya kaçak gitmek ile çok video popüler olmaya başladı
Neden acaba
Hatırlarsanız taliban Afganistan'ı ele geçirdiğinde bazı insanlar ABD'nin askeri kargo uçagının kanadına tutunup kaçmaya çalıştı ve hepsi düşerek öldü. Artık Türkiye o kıvama geliyor. O yüzden insanlar kaçıp kurtulayım derdinde. Abim 13 yıldır İngilterede yaşıyor,onun imkanlarıyla kendi imkanlarımı kıyaslayınca bende kaçıp kurtulayım kafasındayım.
Abi kafamıza göre insanlar bulamıyoruz, yoksa az parayla huzurlu olma tarafındayım.
Efe bu videoda sana katılmıyorum. Oradan görmesi zor belki ama tam olarak da durum "Gideyim de nasıl gidersem gideyim" noktasına geldi. Bu ülke, insanı her dakika boğuyor artık, orta asya ülkesine bile olsa gider bu insanlar
Öfkeyle kalkan zararla oturur.
yaş 18 ama çürüdük be.
Amerikada seni mutsuz eden neydi?
Kanka iki ülke birbiriyle o kadar ters ki hiç birşey benzer değil herşey çok farklı çok zıt kültürler var yalnız kalabilirsin
@@ezelgunay2940 katılıyorum ve bizim kültürümüz köklü, insanımız belli. Oradaki insanların çoğunluğu sınırları olmayan fast food bir yaşam sürüyor.
Sevdiğim iki akım var ama
1. Redpill
2. Nofap
@@ezelgunay2940 herkes aynı değil kimisi için çok daha iyi gelebilir
Abi bu konuda şöyle düşünüyorum ben çok erken yaşta yurtdışında yaşadım ve uyumlanmam daha kolay oldu ne gibi zorluklar yaşayacağımı az buçuk tahmin edebiliyorum ama yaşam ne getirir bilemiyorum tabiki.
6x bin tl civarı bir paarra biriktirebildim. Nasıl gidebilirim yurt dışına :) bu para belkidee uçak gidiş gelişe anca yeter gibi :( work and travel, dil kursu vs kaç paradır ?
Wat 4k dolar galiba tüm masraflar
Ben bu ülkeyi bize emanet eden ATATÜRK ün hayalindeki ülkeyi kurmak için kalacağım, ülkenin refaha kavuşması için elimizden geleni yapacağız, saygı ve özlemle...❣
Ramocan bunu "beğenmedi"..
Abi peki artık kaybedecek bit şryin yok noktasına geldiysen
1 ay benim ülkemde kal, geri döndüğünde türkiye, sana amerika gibi gelicek zaten:) şaka yapıyorum. Ben de gitmek derdindeyim
Bu düşüncelerine pek katılmıyorum abi
tr de 350 dolar kazanmaktansa çıkar 6k dolar alırım daha iyi
Yurtdışına gidenlere saygı duyarım ama ben kendimi atatürk ve arkadaşlarına borçlu hissediyorum. İlk zorlukta onları yüzüstü bırakamam ha buna rasyonel bir dayanak bulamayabilirim ama hislerim bu şekilde. Taşından toprağına seviyorum bu ülkeyi. Sevmediğim insanlar kene gibi yapışmış olabilir ülkenin boğazına ama bu değişebilir.
Abi ben paralı asker olarak bile giderim
Bu cy çok iyi
Abi şehir değiştirmekte yalan oldu artık, ben 6 yıl öğrenci evinde yaşadım, Antalya dan dönmek istemiyordum kira fiyatları minimum 5 6k olunca ya dedim 2 kişi olsak çalıştığımı faturayla 3k eve verecem, kaldı 3k onlada motora benzin mutfağa gıda, gym gidiyorum zaten mutfak masrafım 3k napacam dedim döndüm.