Στίχο: Ρωτάν αν είμαστε καλά κι αν ωριμάσαμε Κι αν είμαστε ό,τι φαίνεται, τότε τσάμπα το σάλιο αφού με τα χρόνια δε χαμπαριάσαμε Με καταχρήσεις χρόνια χάσαμε, μα πλέον βάζουμε όρια και έναν πήχη πιο ψηλά να τον φτάσουμε (να τον φτάσουμε) Νομίζουνε ζούνε στις ΗΠΑ τα παιδιά και μας ρωτούν για τη δουλειά λες και αυτή μας καθορίζει Πουλάμε χρόνο στην ελεύθερη αγορά, μέσα σε εισαγωγικά, αφού Ελευθερία δε θυμίζει Ανθίζουμε μέσα στον καπιταλισμό, σε τρύπες που λεν περιθώριο, ονειρευόμαστε πολέμους Κι αν ξεκολλήσουμε από το κινητό ίσως το στορυ τελικά να γραφτεί απ' τους ηττημένους Δεν ξυπνάμε λαμπεροί 7 το πρωί για να πάμε σε ένα γραφείο ψηλά στον ουρανοξύστη Εδώ δεν είναι Αμερική, κάνουμε κρα για ένα ρεπό ν' αράξουμε να πούμε στην υγειά του ψήστη Πετάνε drone μες στο άλσος να εντοπίσουν αυτούς που βγήκαν απ' το σπίτι χωρίς την άδεια τους Ζούμε μία νεκρή ζωή με φόβο και υποταγή, έτσι μας είπαν θα αποφύγουμε θανάτους Κι αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους..κι αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους Σε μια σκακιέρα Εγκλωβισμένοι Και κάθε μέρα Βασανισμένοι Ψάχνω την άκρη Μα δεν τη βρίσκω Και κάθε βράδυ Παίρνω το ρίσκο Φτύνουμε τον κόρφο μας να μη μας βρει ο θάνατος επώδυνα, ό,τι δεν το 'λυνα το 'πινα, μεγαλώσαμε απότομα Τότε παίζαμε μπάλα, τις σειρήνες χωρίς σχοινιά στο κατάρτι, παλεύαμε στο βούρκο με λάσπες να βγάλουμε άκρη Γεμάτοι σιγουριά σπαταλούσαμε ώρες κενές Με το αντίτιμο να μας παγιδεύουν τις συσκευές Τις πιο κρυες μέρες του χειμώνα τρώμε αναλαμπές κι ανοίγουμε τσοκ να ζεσταθούν μηχανές Δε μας χωράν τα σπίτια εκτός αν παίζουνε παραγωγές Να απαλύνουμε τον πόνο με μελάνι στις γραμμές, να γράψουν λάστιχα στα πέταλα της Πάρνηθας γροθιές Η κουλτούρα των Μοϊκανών, αλκοόλ κι υπερβολές Ρωτάν πως γίνεται να αγαπάς έναν κόσμο αβέβαιο Πριν καταλήξουμε μαύρο πανί στο πέταλο Το πιο μεγάλο λαθος μας είναι η αναμονή Θα ζήσουμε όσο γίνεται πριν έρθει η στιγμή Σε μια σκακιέρα Εγκλωβισμένοι Και κάθε μέρα Βασανισμένοι Ψάχνω την άκρη Μα δεν τη βρίσκω Και κάθε βράδυ Παίρνω το ρίσκο (x2) (Για τυχόν λάθη κάνε ένα σχόλιο)
Η κουλτούρα των Μοϊκανών, αλκοόλ και υπερβολές.
καλοταξιδο σμοκαρε, παντα επιτυχιες, υγεια και χαρα!
παμεεεε
Στίχο: Ρωτάν αν είμαστε καλά κι αν ωριμάσαμε
Κι αν είμαστε ό,τι φαίνεται, τότε τσάμπα το σάλιο αφού με τα χρόνια δε χαμπαριάσαμε
Με καταχρήσεις χρόνια χάσαμε, μα πλέον βάζουμε όρια και έναν πήχη πιο ψηλά να τον φτάσουμε (να τον φτάσουμε)
Νομίζουνε ζούνε στις ΗΠΑ τα παιδιά και μας ρωτούν για τη δουλειά λες και αυτή μας καθορίζει
Πουλάμε χρόνο στην ελεύθερη αγορά, μέσα σε εισαγωγικά, αφού Ελευθερία δε θυμίζει
Ανθίζουμε μέσα στον καπιταλισμό, σε τρύπες που λεν περιθώριο, ονειρευόμαστε πολέμους
Κι αν ξεκολλήσουμε από το κινητό ίσως το στορυ τελικά να γραφτεί απ' τους ηττημένους
Δεν ξυπνάμε λαμπεροί 7 το πρωί για να πάμε σε ένα γραφείο ψηλά στον ουρανοξύστη
Εδώ δεν είναι Αμερική, κάνουμε κρα για ένα ρεπό ν' αράξουμε να πούμε στην υγειά του ψήστη
Πετάνε drone μες στο άλσος να εντοπίσουν αυτούς που βγήκαν απ' το σπίτι χωρίς την άδεια τους
Ζούμε μία νεκρή ζωή με φόβο και υποταγή, έτσι μας είπαν θα αποφύγουμε θανάτους
Κι αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους..κι αυτοί απλά κάνουν τη δουλειά τους
Σε μια σκακιέρα
Εγκλωβισμένοι
Και κάθε μέρα
Βασανισμένοι
Ψάχνω την άκρη
Μα δεν τη βρίσκω
Και κάθε βράδυ
Παίρνω το ρίσκο
Φτύνουμε τον κόρφο μας να μη μας βρει ο θάνατος επώδυνα, ό,τι δεν το 'λυνα το 'πινα, μεγαλώσαμε απότομα
Τότε παίζαμε μπάλα, τις σειρήνες χωρίς σχοινιά στο κατάρτι, παλεύαμε στο βούρκο με λάσπες να βγάλουμε άκρη
Γεμάτοι σιγουριά σπαταλούσαμε ώρες κενές
Με το αντίτιμο να μας παγιδεύουν τις συσκευές
Τις πιο κρυες μέρες του χειμώνα τρώμε αναλαμπές κι ανοίγουμε τσοκ να ζεσταθούν μηχανές
Δε μας χωράν τα σπίτια εκτός αν παίζουνε παραγωγές
Να απαλύνουμε τον πόνο με μελάνι στις γραμμές, να γράψουν λάστιχα στα πέταλα της Πάρνηθας γροθιές
Η κουλτούρα των Μοϊκανών, αλκοόλ κι υπερβολές
Ρωτάν πως γίνεται να αγαπάς έναν κόσμο αβέβαιο
Πριν καταλήξουμε μαύρο πανί στο πέταλο
Το πιο μεγάλο λαθος μας είναι η αναμονή
Θα ζήσουμε όσο γίνεται πριν έρθει η στιγμή
Σε μια σκακιέρα
Εγκλωβισμένοι
Και κάθε μέρα
Βασανισμένοι
Ψάχνω την άκρη
Μα δεν τη βρίσκω
Και κάθε βράδυ
Παίρνω το ρίσκο (x2)
(Για τυχόν λάθη κάνε ένα σχόλιο)
Στο ερωτηματικό νομίζω είναι "στίς ΗΠΑ"
@@spirosfountas246 να σαι καλά μπρο
💣💣💣💣
οιστε μαγγεσ