Μπράβο για αυτό το ωραία μονταρισμενο και ενημερωτικό βίντεο!! Σε πιάνει Θλίψη για αυτους τους ανθρώπους... Και οργή για τους "δρακουλες" επιχειρηματίες της τότε εποχής!! Γιατί όπου υπερχε άγνοια τους εκμεταλλευονταν σε απίστευτο βαθμό.... Εκεί στη Σαλαμίνα κλπ...
Σε ευχαριστώ πολύ Ανδρέα. Τα λόγια του εργάτη που επαναλαμβάνει συνεχώς την λέξη ΑΓΝΟΙΑ με συγκλόνισαν κατά το μοντάζ. Είναι η μετουσίωση του ( Η άγνοια σκοτώνει ) σε πολλά θέματα.
Πολύ ωραίο το βίντεο, αλλά και τρομακτικό ταυτόχρονα, σε βάζει σε σκέψεις για το τι θεωρούμε σήμερα ακίνδυνο και τι μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο τα επόμενα χρόνια (π.χ. κινητή τηλεφωνία).
10 ετών συμμετείχα στην κατασκευή ενός μικρού εξοχικού από Ελλενίτ, που οι γονείς μου, εργαζόμενοι ατελείωτες ώρες, (και Σαββατοκύριακα), κατόρθωσαν, να κατασκευάσουν με προσωπική συμμετοχή. Θυμάμαι να τρίβουμε τους διπλούς τοίχους, από Ελλενίτ με εσωτερική μόνωση, για να πιάσει η μπογιά, γιατί δεν βαφόντουσαν, και μέσα στον χώρο να υπάρχει σύννεφο από το υλικό το οποίο αναπνέαμε χωρίς καμμία προστασία. Στην περιοχή δημιουργήθηκαν 10 - 15 σπιτάκια με τον ίδιο τρόπο από φτωχούς βιοπαλαιστές. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, τα σπιτάκια αυτά υπάρχουν ακόμα. Σε σχέση με άλλα που χτίστηκαν με τσιμεντόλιθους η τούβλα, έχουν δείξει εξαιρετική αντοχή στον χρόνο και, σχεδόν, μηδενικά προβλήματα, σε αντίθεση με τις συμβατικές κατασκευές που συνεχώς κάτι θέλουν. Το σημαντικότερο: έως σήμερα, από τους κατόχους, ουδέποτε αναφέρθηκε πρόβλημα υγείας που θα μπορούσε να έχει σχέση με τον αμίαντο. Όταν πήγα, προληπτικά, για έλεγχο πνευμόνων στο Ερρίκος Ντυνάν, η χειρίστρια του σχετικού μηχανήματος μου έκανε παρατήρηση ότι θα καταστρέψω το μηχάνημα όπως εισπνέω/εκπνέω, ισχυρότερα απ΄ότι είχε δει μέχρι εκείνη την στιγμή, (είμαι δρομέας και χειμερινός κολυμβητής). Αλλά και ο ίδιος ο κατασκευαστής, ο μακαρίτης ο Καμουλάκος που κατασκεύαζε συνεχώς παρόμοια σπίτια, πέθανε στα 85, όσο και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον πλανήτη που δεν είχαν επαφή με τον αμίαντο. Φυσικά η συνθήκες εισπνοής του αμίαντου στο εργοστάσιο κατσκευής είναι ένα εντελώς διαφορετικής τάξεως θέμα. Σημείο κλειδί: o Ελληνικός αμίαντος, ο χρυσοτίλης, αποβάλλεται ταχύτατα από τον οργανισμό λόγω της σπειροειδούς μορφής του.
πο φίλε που το θυμήθηκατε αυτό? μπροστά στο χρήμα δεν υπολογίζονται οι ζωές δυστυχώς, και μένα ο πατέρας μου σε εργοστάσιο δούλευε, τώρα τον έχουμε σε αναπηρικό κρεβάτι από την ζωή που έκανε μέσα στο εργοστάσιο μέχρι και αφαίρεση πνεύμονα έχει κάνει
@@updrones τώρα φίλε, πάω συχνά στον πατέρα μου χρειάζεται πάντα βοήθεια, και η μάνα μου επίσης διαγνώστηκε με καρκίνο στους πνεύμονες, δεν περνει επέμβαση, κάνει κάθε 3 εβδομάδες χημειοθεραπεία φίλε, δούλευαν σαν τα σκυλιά οι γονείς μου σε όλη τους τη ζωή, και αντί τώρα να ξεκουράζονται και να χαίρονται τα εγγόνια τους , κάθε μέρα βλέπουν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία φίλε
@@updrones και που δεν έχουν δουλέψει!! Ειδικά ο πατέρας μου 33 χρόνια σε εργοστάσιο κεραμοποιίας ήταν στο φούρνο που εψεναν τα κεραμίδια και τα τούβλα, εισπνεε όλο τον καπνό από τον φούρνο φίλε μου , ερχόταν σπίτι μετά την δουλειά εμπενε στο μπάνιο και μαύριζε η μπανιέρα φίλε, μετά το εργοστάσιο πήγαινε δούλευε σε εστιατόριο ήταν αρχιμαγειρας, ότι κάψα και ατμό έβγαζαν οι φούρνοι και τα γκριλ με κάρβουνο τα έτρωγε μέσα τού, μετά άνοιξε και δικό του εστιατόριο στην Πρέβεζα στον βράχο , μετά άνοιξε ψησταριά εδώ στην Ηγουμενίτσα, μέχρι που αρρώστησε άσχημα και το κλείσαμε το ριμαδι, να βρούμε όλοι την υγεία μας, αφαίρεσαν μέρος του πνεύμονα ήταν άσχημα τα πράγματα, του βρήκαν αμίαντο και λιγνίτη στα πνευμόνια φίλε, δύο χρόνια μετά ήρθε το βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, το περασμένο Πάσχα πριν την Ανάσταση, από τότε η ταλαιπωρία μας για όλη την οικογένεια είναι ασταμάτητη, το καλοκαίρι ήρθε και το δεύτερο βαρύ χτύπημα κοντεψαμε να χάσουμε την μάνα, μια ζωή σε κουζίνα εστιατορίων δούλευε
Σε ευχαριστώ πολύ Ιωσήφ. Είναι μουσική που δημιουργούν οι μουσικοί της ομάδας της περισσότερες φορές. Αυτό το έχει δημιουργήσει συγκεκριμένα ο Αδάμ Παναγόπουλος
Σ' αυτόν τον τομέα υστερώ πολύ. Ψάχνω από δω κι' από κει για μουσικές χωρίς πνευματικά δικαιώματα και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώ μουσικά κομμάτια που δεν με ικανοποιούν και δεν δένουν με το θέμα μου, αλλά τι να κάνω; :(
Ιωσήφ Παπαδόπουλος υπάρχουν σελίδες , όπως είναι το artlist.io στις οποίες κάνεις ετήσια εγγραφή και μπορείς να έχεις πρόσβαση σε παρά πολλά κομμάτια! Μια άλλη λύση είναι η βιβλιοθήκη του UA-cam !
@@GHORXT βεβαίως. Στο σημείο δεν έχει οδο αλλά βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από βαθύ στο καλοχωρι όλοι το ξέρουν στη περιοχή όποτε αν ρωτήσετε θα το βρείτε εύκολα.
@@GHORXT Το εργοστάσιο αυτό λεγόταν ΕΥΕΛΙΤ. Εκεί πήγαν όσους εργαζόμενους έφυγαν από το ΕΛΛΕΝΙΤ. Δυστυχώς ο πατέρας μου δούλεψε και στα δύο και πέθανε από καρκίνο...
Από 10 χρονών, (δεκαετία '70), ζω περιστασιακά και, εδώ και είκοσι χρόνια, μόνιμα μέσα σε ένα σπιτάκι κατασκευασμένο από αμιαντοτσιμέντο, στέγη και τοίχοι. Το σπιτάκι αυτό για να κατοικηθεί έπρεπε, πρώτα, να βαφτεί. Για να βαφτεί θα έπρεπε πρώτα οι τοίχοι του να τριφτούν με συρματόβουρτσα και, εμείς, τα παιδιά, βοηθούσαμε, εισπνέοντας ίνες αμίαντου με βαθιές ανάσες, από την ένταση της εργασίας. Σε, πρόσφατη, προληπτική, μέτρηση πνευμόνων στο Ερρίκος Ντυνάν, η νοσοκόμα που χειριζόταν το μηχάνημα, και ενώ είσπνεα και έκπνεα με βάση τις οδηγίες της, έβαλε τις φωνές, θωρώντας ότι η ισχύς των εισπνοών - εκπνοών μου θα το κατέστρεφε, (το μηχάνημα). 60 (+) χρονών, ποδηλάτης, δρομέας και χειμερινός κολυμβητής. Ούτε εγώ, ούτε κάποιο μέλος της οικογενειάς μου, που έλαβε μέρος στην διαδικασία κατασκευής, αλλά ούτε και κάποιος από τις πολλές άλλες οικογένειες με ίδια σπίτια στην περιοχή, είχε ποτέ πρόβλημα καρκίνου, ούτε πνευμόνων ούτε γενικότερα, (απ΄ όσο μπορώ τουλάχιστον να γνωρίζω). Ο κατασκευαστής, ο μακαρίτης ο Καμουλάκος , σήμερα έμαθα από τον γυιό του πως, πέθανε στα 85 από λέμφωμα, αλλά στα 85, συνήθως, από κάτι μπορεί να πεθάνουμε. Ο ελληνικός αμίαντος, ο χρυσοτίλης, έχει μεν λίαν τοξικές ίνες αλλά σε σπειροειδή μορφή που αποβάλλoνται εύκολα και ταχύτατα, και ίσως αυτή να είναι η εξήγηση στο γιατί, όλοι εμείς της αμιαντογειτονιάς, σήμερα , πενήντα χρόνια μετά την αρχική έκθεση μας, χαίρουμε άκρας υγείας, (όσοι δεν πέθαναν, στο μεταξύ, από γηρατειά) . Για τα εργοστάσια παραγωγής, και μάλιστα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας από την υπερέκθεση, τα δεδομένα είναι άλλα. Σημειωτέον πως συμπεριφορά του βαμμένου υλικού στον χρόνο και στην έκθεση στις καιρικές συνθήκες είναι ανυπέρβλητη, (επηρεάζεται μόνο από τον πανικό).
Καλό και ενημερωτικό βίντεο..πολύ ωραίο που ψάχνεσαι για να μαθαίνουμε!
Μπράβο για αυτό το ωραία μονταρισμενο και ενημερωτικό βίντεο!! Σε πιάνει Θλίψη για αυτους τους ανθρώπους... Και οργή για τους "δρακουλες" επιχειρηματίες της τότε εποχής!! Γιατί όπου υπερχε άγνοια τους εκμεταλλευονταν σε απίστευτο βαθμό.... Εκεί στη Σαλαμίνα κλπ...
Κρίμα για τους Ανθρώπους ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ. Μπράβο Σπυρο για την ανάδειξη!
Σε ευχαριστώ πολύ Ανδρέα.
Τα λόγια του εργάτη που επαναλαμβάνει συνεχώς την λέξη ΑΓΝΟΙΑ με συγκλόνισαν κατά το μοντάζ.
Είναι η μετουσίωση του ( Η άγνοια σκοτώνει ) σε πολλά θέματα.
το περπάτημα στο βούρκο εντυπωσιακότατο
Πρέπει να έφαγα μια μπαταρία με τον συγκεκριμένο κύριο. Τόσο πολύ ωραία έγραφε και τόσο πολύ με εντυπωσίασε.
@@updrones για αυτό γέμισε ο τόπος από καρκίνο
*Πολύ Καλό ... Για ακόμα μια Φορά ...! Μπράβο .... ( Pendulum )*
Πολύ ωραίο το βίντεο Σπύρο.... δείξατε ένα απο τα μεγαλύτερα περιβαντολλογικα θέματα της Χαλκίδας....!!!!
Υπέροχο βίντεο... σας ευχαριστούμε!
Πολύ ωραίο το βίντεο, αλλά και τρομακτικό ταυτόχρονα, σε βάζει σε σκέψεις για το τι θεωρούμε σήμερα ακίνδυνο και τι μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο τα επόμενα χρόνια (π.χ. κινητή τηλεφωνία).
Most interesting video.Great music!
Pointing to a crucially important issue although I do not understand the language. Many thanks for the coverage. 👍 👌✌
Εύγε. Πάρα πολύ καλό. Από την αρχή έως το τέλος. Καταπληκτική επιλογή στην μουσική. Συνεχίστε έτσι
Σε ευχαριστούμε πολύ Χρηστο.
Πολύ καλή δουλειά παιδιά.......πολλά μπράβο!!!!!
Ευχαριστούμε πολύ!
Τα λόγια είναι φτώχεια. Αριστούργημα Σπύρο! Ξεπέρασες τον εαυτό σου για μια ακόμη φορά...
10 ετών συμμετείχα στην κατασκευή ενός μικρού εξοχικού από Ελλενίτ, που οι γονείς μου, εργαζόμενοι ατελείωτες ώρες, (και Σαββατοκύριακα), κατόρθωσαν, να κατασκευάσουν με προσωπική συμμετοχή.
Θυμάμαι να τρίβουμε τους διπλούς τοίχους, από Ελλενίτ με εσωτερική μόνωση, για να πιάσει η μπογιά, γιατί δεν βαφόντουσαν, και μέσα στον χώρο να υπάρχει σύννεφο από το υλικό το οποίο αναπνέαμε χωρίς καμμία προστασία.
Στην περιοχή δημιουργήθηκαν 10 - 15 σπιτάκια με τον ίδιο τρόπο από φτωχούς βιοπαλαιστές.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, τα σπιτάκια αυτά υπάρχουν ακόμα. Σε σχέση με άλλα που χτίστηκαν με τσιμεντόλιθους η τούβλα, έχουν δείξει εξαιρετική αντοχή στον χρόνο και, σχεδόν, μηδενικά προβλήματα, σε αντίθεση με τις συμβατικές κατασκευές που συνεχώς κάτι θέλουν.
Το σημαντικότερο: έως σήμερα, από τους κατόχους, ουδέποτε αναφέρθηκε πρόβλημα υγείας που θα μπορούσε να έχει σχέση με τον αμίαντο.
Όταν πήγα, προληπτικά, για έλεγχο πνευμόνων στο Ερρίκος Ντυνάν, η χειρίστρια του σχετικού μηχανήματος μου έκανε παρατήρηση ότι θα καταστρέψω το μηχάνημα όπως εισπνέω/εκπνέω, ισχυρότερα απ΄ότι είχε δει μέχρι εκείνη την στιγμή, (είμαι δρομέας και χειμερινός κολυμβητής).
Αλλά και ο ίδιος ο κατασκευαστής, ο μακαρίτης ο Καμουλάκος που κατασκεύαζε συνεχώς παρόμοια σπίτια, πέθανε στα 85, όσο και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον πλανήτη που δεν είχαν επαφή με τον αμίαντο.
Φυσικά η συνθήκες εισπνοής του αμίαντου στο εργοστάσιο κατσκευής είναι ένα εντελώς διαφορετικής τάξεως θέμα.
Σημείο κλειδί: o Ελληνικός αμίαντος, ο χρυσοτίλης, αποβάλλεται ταχύτατα από τον οργανισμό λόγω της σπειροειδούς μορφής του.
ψεύδεσαι
Μπράβο Σπύρο για το τύπου ντοκυμαντέρ video!
Και να συμπληρώσω κάτι, ακόμα υπάρχουν ακόμα σωλήνες από ελενίτ που τροφοδοτούν με νερό σπίτια!!!
συγχαρητήρια παιδιά! μπραβο για το θέμα
Parabéns amigo abraço pra vc muito sucesso
👍👍👍 Power
πο φίλε που το θυμήθηκατε αυτό? μπροστά στο χρήμα δεν υπολογίζονται οι ζωές δυστυχώς, και μένα ο πατέρας μου σε εργοστάσιο δούλευε, τώρα τον έχουμε σε αναπηρικό κρεβάτι από την ζωή που έκανε μέσα στο εργοστάσιο μέχρι και αφαίρεση πνεύμονα έχει κάνει
Φίλε Τάσο με διέλυσες πρωί πρωί. Να πάρεις μια μεγάλη αγκαλιά τον Πατέρα σου από έναν φίλο σου που ακόμα απλά δεν έχεις γνωρίσει από κοντά.
@@updrones τώρα φίλε, πάω συχνά στον πατέρα μου χρειάζεται πάντα βοήθεια, και η μάνα μου επίσης διαγνώστηκε με καρκίνο στους πνεύμονες, δεν περνει επέμβαση, κάνει κάθε 3 εβδομάδες χημειοθεραπεία φίλε, δούλευαν σαν τα σκυλιά οι γονείς μου σε όλη τους τη ζωή, και αντί τώρα να ξεκουράζονται και να χαίρονται τα εγγόνια τους , κάθε μέρα βλέπουν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία φίλε
@@updrones θα χαρώ πολύ να γνωρίσω τον φίλο μου από κοντά
Που δούλευαν ρε Τάσο οι άνθρωποι;
@@updrones και που δεν έχουν δουλέψει!! Ειδικά ο πατέρας μου 33 χρόνια σε εργοστάσιο κεραμοποιίας ήταν στο φούρνο που εψεναν τα κεραμίδια και τα τούβλα, εισπνεε όλο τον καπνό από τον φούρνο φίλε μου , ερχόταν σπίτι μετά την δουλειά εμπενε στο μπάνιο και μαύριζε η μπανιέρα φίλε, μετά το εργοστάσιο πήγαινε δούλευε σε εστιατόριο ήταν αρχιμαγειρας, ότι κάψα και ατμό έβγαζαν οι φούρνοι και τα γκριλ με κάρβουνο τα έτρωγε μέσα τού, μετά άνοιξε και δικό του εστιατόριο στην Πρέβεζα στον βράχο , μετά άνοιξε ψησταριά εδώ στην Ηγουμενίτσα, μέχρι που αρρώστησε άσχημα και το κλείσαμε το ριμαδι, να βρούμε όλοι την υγεία μας, αφαίρεσαν μέρος του πνεύμονα ήταν άσχημα τα πράγματα, του βρήκαν αμίαντο και λιγνίτη στα πνευμόνια φίλε, δύο χρόνια μετά ήρθε το βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, το περασμένο Πάσχα πριν την Ανάσταση, από τότε η ταλαιπωρία μας για όλη την οικογένεια είναι ασταμάτητη, το καλοκαίρι ήρθε και το δεύτερο βαρύ χτύπημα κοντεψαμε να χάσουμε την μάνα, μια ζωή σε κουζίνα εστιατορίων δούλευε
Γιατί το γκρέμισαν ακριβώς ;δεν θα ήταν καλύτερο να γίνει μουσείο για να θυμόμαστε τα θύματα του αμίαντου ;
Αρχετο ,αλλα ρέ παιδιά ο ηχολήπτης ,τι παλικαρι.Απο τη μια δυναμώνουμε να ακούσουνε τι λένε οι ανθρωποι,και μετά ξεκουφαινόμαστε με τη μουσική.
Εύγε για το ρεπορτάζ, αλλά και τα αφ' υψηλού πλάνα. Σπύρο, τα μουσικά χαλιά που χρησιμοποιείτε έχουν πνευματικά δικαιώματα;
Σε ευχαριστώ πολύ Ιωσήφ. Είναι μουσική που δημιουργούν οι μουσικοί της ομάδας της περισσότερες φορές. Αυτό το έχει δημιουργήσει συγκεκριμένα ο Αδάμ Παναγόπουλος
Σ' αυτόν τον τομέα υστερώ πολύ. Ψάχνω από δω κι' από κει για μουσικές χωρίς πνευματικά δικαιώματα και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώ μουσικά κομμάτια που δεν με ικανοποιούν και δεν δένουν με το θέμα μου, αλλά τι να κάνω; :(
Ιωσήφ Παπαδόπουλος υπάρχουν σελίδες , όπως είναι το artlist.io στις οποίες κάνεις ετήσια εγγραφή και μπορείς να έχεις πρόσβαση σε παρά πολλά κομμάτια! Μια άλλη λύση είναι η βιβλιοθήκη του UA-cam !
@@This_Is_For_Fun_88 Από την βιβλιοθήκη του UA-cam αντλώ τελευταία τα μουσικά κομμάτια που χρησιμοποιώ στα βιντεάκια μου.
Megalo alani . Euxaristoume polu
Υπάρχει και στην Αυλίδα ξέρετε το ίδιο εργοστάσιο και στέκει πολύ καλά εκεί. Από τις πέτρες που δείχνει στο βίντεο θα ήταν πολύ καλύτερο.
Αυτό το εργοστάσιο ήταν στη νέα λάμψακο. Υπάρχει παλιό εργοστάσιο αμιάντου στην αυλίδα? Πού ακριβώς είναι αυτό?
@@GHORXT βεβαίως. Στο σημείο δεν έχει οδο αλλά βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από βαθύ στο καλοχωρι όλοι το ξέρουν στη περιοχή όποτε αν ρωτήσετε θα το βρείτε εύκολα.
@@GHORXT Το εργοστάσιο αυτό λεγόταν ΕΥΕΛΙΤ. Εκεί πήγαν όσους εργαζόμενους έφυγαν από το ΕΛΛΕΝΙΤ. Δυστυχώς ο πατέρας μου δούλεψε και στα δύο και πέθανε από καρκίνο...
Δεν το ήξερα αυτό το πράγμα
scary...
✋ Πάρτα
Ντοκιμαντεραρα !!!
Από 10 χρονών, (δεκαετία '70), ζω περιστασιακά και, εδώ και είκοσι χρόνια, μόνιμα μέσα σε ένα σπιτάκι κατασκευασμένο από αμιαντοτσιμέντο, στέγη και τοίχοι.
Το σπιτάκι αυτό για να κατοικηθεί έπρεπε, πρώτα, να βαφτεί. Για να βαφτεί θα έπρεπε πρώτα οι τοίχοι του να τριφτούν με συρματόβουρτσα και, εμείς, τα παιδιά, βοηθούσαμε, εισπνέοντας ίνες αμίαντου με βαθιές ανάσες, από την ένταση της εργασίας.
Σε, πρόσφατη, προληπτική, μέτρηση πνευμόνων στο Ερρίκος Ντυνάν, η νοσοκόμα που χειριζόταν το μηχάνημα, και ενώ είσπνεα και έκπνεα με βάση τις οδηγίες της, έβαλε τις φωνές, θωρώντας ότι η ισχύς των εισπνοών - εκπνοών μου θα το κατέστρεφε, (το μηχάνημα).
60 (+) χρονών, ποδηλάτης, δρομέας και χειμερινός κολυμβητής.
Ούτε εγώ, ούτε κάποιο μέλος της οικογενειάς μου, που έλαβε μέρος στην διαδικασία κατασκευής, αλλά ούτε και κάποιος από τις πολλές άλλες οικογένειες με ίδια σπίτια στην περιοχή, είχε ποτέ πρόβλημα καρκίνου, ούτε πνευμόνων ούτε γενικότερα, (απ΄ όσο μπορώ τουλάχιστον να γνωρίζω).
Ο κατασκευαστής, ο μακαρίτης ο Καμουλάκος , σήμερα έμαθα από τον γυιό του πως, πέθανε στα 85 από λέμφωμα, αλλά στα 85, συνήθως, από κάτι μπορεί να πεθάνουμε.
Ο ελληνικός αμίαντος, ο χρυσοτίλης, έχει μεν λίαν τοξικές ίνες αλλά σε σπειροειδή μορφή που αποβάλλoνται εύκολα και ταχύτατα, και ίσως αυτή να είναι η εξήγηση στο γιατί, όλοι εμείς της αμιαντογειτονιάς, σήμερα , πενήντα χρόνια μετά την αρχική έκθεση μας, χαίρουμε άκρας υγείας, (όσοι δεν πέθαναν, στο μεταξύ, από γηρατειά) .
Για τα εργοστάσια παραγωγής, και μάλιστα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας από την υπερέκθεση, τα δεδομένα είναι άλλα.
Σημειωτέον πως συμπεριφορά του βαμμένου υλικού στον χρόνο και στην έκθεση στις καιρικές συνθήκες είναι ανυπέρβλητη, (επηρεάζεται μόνο από τον πανικό).