Czy masz za dużo zainteresowań?
Вставка
- Опубліковано 27 вер 2024
- 👍 Oglądasz? Podoba Ci się? To kliknij łapkę w górę, to wiele znaczy, a Cię nic nie kosztuje 👍
🔥 KOMENTARZE WIADOMO OBOWIĄZKOWE, bo PKP to nie tylko rozrywka, ale i odpowiedzialność 🔥 Koniecznie dajcie znać o tym czy sami jesteście osobami multipotencjalnymi.
📩 Subskrybuj nasz kanał, o tutaj: bit.ly/3p6K7qZ (pamiętaj, aby kliknąć dzwoneczek)
🎧 Ten program jest również dostępny w formie podcastu. Dzięki temu możemy towarzyszyć Ci wszędzie, gdzie tylko lubisz lub nie lubisz. I co najlepsze ten program w formie podcastu jest dostępny na Twojej ulubionej platformie, o ile Twoją ulubioną jest któraś z tych:
- Spotify: spoti.fi/3tW3PJZ
- Apple Podcasts: apple.co/2LNXv5W
- Tidal: bit.ly/30ioLNw
- Anchor (anchor.fm/pods...)
- Google Podcasts: bit.ly/3pgzz90
- Pocket Casts: pca.st/j3dn6j5n
🔥 Tu kupisz książki Radka:
✔💆♂️”Mężczyzna, który uderzy dziecko” (zbiór fajnych opowiadań, majtki.alt.pl)
✔👨💻”Inaczej” (haruj mniej, a osiągaj więcej w pracy, inaczej.alt.pl)
✔👨🏫”Włam się do mózgu” (naucz się języka obcego w pół roku, radek.alt.pl)
✔🕵️♂️„Nic bardziej mylnego” (obalamy mity, mity.alt.pl)
🔥 A tu płyty Dawida:
✔ "Lata Dwudzieste" - tinyurl.com/lat...
✔ "Małomiasteczkowy" - www.empik.com/...
✔ "Comfort And Happiness" - www.empik.com/...
✔ "Annoyance And Disappointment" www.empik.com/...
🧅 Dla osób łaknących bardziej intensywnej konwersacji z twórcami tego podcastu (Radek i Dawid) stworzyliśmy wyjątkowe miejsce w ramionach zuckerbergowskiego cudu współczesnej, wirtualnej rzeczywistości. W sensie mamy zamkniętą grupę na fejsie o nazwie "Podsiadło Kotarski Rychtyk Grupa": / 431830584563187 PZDR
Witam i zapraszam do podsumowania odcinka
1. Redaktorzy są świadomi że w walce pani Jędrzejczyk vs. Oni z krzesłem, zwycięstwo odniosłaby Jędrzejczyk
2. Plama na stole okazała się niezmywalna
3. WWO po ostatnim odcinku zmieniło rozwinięcie skrótu na Wiele wiele osób
4. Golf 4 jest najlepszy
5. Wampiry z kwadratowymi zębami mają przerypane
6. Ktoś z tłumu wyszedł z propozycją nie do odrzucenia za pół miliona - polizanie majtek. Warunki oferty zostały spełnione z jednej strony
7. Nie słuchajcie Kacpra bo przyszył sobie jaja do krzesła
8. Bantanty - słodkie banany
9. Radka nikt nie kocha ( nie licza się dla niego uczucia niepiwoszy)
10. Jutro będzie futro nigdy
♥️♥️♥️
Ostatnio widziałam takiego mema:
-kiedy ktoś pyta Cię jakie masz zainteresowania,
-A Ty jesteś matką i cieszysz się z każdej samotnej chwili na toalecie 😅
Nareszcie odcinek o mnie 🙃 Nie zgodzę się jedynie z tym, że osoby takie jak my to pracownicy idealni, ale może to wynikać ze specyfiki różnych branż. Podejrzewam, że w branży kreatywnej może to być zaletą, jednak w moim przypadku skończenie licencjatu na kierunku X, magisterki na kierunku Y, oraz doświadczenia zawodowego w obszarze X, Y i Z rodzi tylko problemy. Bo w żadnej z tych dziedzin nie dotrwałam do awansu, który dawałby mi tytuł specjalisty i ciągle zaczynam od poziomu juniora, a nie samymi zainteresowaniami człowiek żyje i fajnie by było jeszcze dostawać przyzwoity pieniądz za swoją pracę, ale bez X lat doświadczenia na danym stanowisku nikt mi nie da dobrze płatnej posady seniora. Teraz stoję przed dylematem - brnąć dalej w to, co teraz robię, mimo że niesamowicie mnie to wypaliło, ale jestem już o krok przed osiągnięciem dobrze płatnego pułapu, czy przeskoczyć do innej specjalności, która od pewnego czasu niesamowicie mnie kręci, ale znowu musiałabym startować od najniższego poziomu i bardzo możliwe, że znudziłoby mi się to po roku 😂 Niełatwy jest nasz los. Fajnie było wysłuchać tego podcastu. Teraz idę poprzeglądać posty na fejsie z tysiąca grup tematycznych, do których zapisałam się w wyniku zajarania jakimś tematem i już na nich zostałam 😂 (Ale Rychtyk i PKP zawsze mocno w serduszku i nigdy się nie znudzą 😍).
Pytanie, czy pozycja seniora nie wypali Cie jeszcze bardziej? ;)
Och kurcze, ja dopiero zaczynam "rozwijać się w kierunku tego problemu", bo dopiero co zaczęłam swoja pierwszą pracę, ale coś czuję, że mam dokładnie tak samo. Trzymam za Ciebie kciuki
Witam w klubie :-) Ten sam przypadek. Kwestia czasu i uporu - w końcu się awansuje, ale potem też jest smuteczek, szklany sufit i głęboko ukryta w serduszku potrzeba rzucenia wszystkiego w cholerę i wyruszenia w świat wielki i daleki.
same! moje CV wygląda jak koncert życzeń, a jestem 10 lat na rynku pracy... Niestety na rozmowach o pracę standardowe jest pytanie o powód zmian pracy, na co już serio nie wiem w jaki sposób odpowiadać ...
Oj bardzo mocno rezonujący ze mną odcinek:
-protokół 80 procent check
-wiele nieskończonych studiów i wyrzuty sumienia - check
-wkręcanie się w nowe rzeczy i nudzenie się nimi - check
-piwowarstwo domowe i kraft - check
- potrzeba wymaksowania każdej gry - check (tyle że u mnie to oznacza, że bardzo rzadko w cokolwiek gram ze strachu, że nie wymaksuję)
-smutek, że nie będę w stanie się dowiedzieć wszystkiego o wszystkim - check
Tak że dziś się chyba mocniej niż zwykle poczułem tą trzecią osobą przy stole. Do tego wiele przemyśleń i wniosków. Bardzo Panom Redaktorom za odcinek dziękuję.
Rodektore!! Nie znałam tego pojęcia, zawsze myślałam że jestem kimś kto skacze z kwiatka na kwiatek i nie umie wybrać, a ja po prostu mam te całe multi. Interesuje się WSZYSTKIM, ale do czasu, co prawda dosyć zaawansowanego, ale po jakimś czasie nudzi mi sie to i nie mogę się z tym "związać" w życiu. I zaczynając od chomików (choć nie mam), idąc przez jakieś randomowe fakty, kończąc na substancjach chemicznych, estrach, ekonomii i kupie wombata (w sześciany). Rysuje, maluje, tańczyłam, chce śpiewać, jeżdżę konno, studiuje różne rzeczy, projektuje, gram na instrumentach, chciałam jeździć na deskorolce, uprawiałam rośliny, odrestaurowałam meble, uczyłam sie szyć na maszynie - z jednej strony dom zagracony rzeczami, z drugiej strony to wszystko TRACE, bo osiągam jakiś fajny efekt i... Porzucam. Nie znoszę tego porzucania, przyprawia mnie to o wyrzuty sumienia ale nie potrafię się zaangażować na dłużej... Myślałam że jestem strasznie dziwna, a to ma nazwę!!! Nie pomaga to że jestem też na maxa WWO... Więc też bardzo się wszystkim przejmuje, jestem przewrażliwiona w wielu tematach, uprawiam overthinking, boje się rozmów telefonicznych i z daleka potrafię rozpoznać czyjś nastrój. Potrafię rozpłakać się na wzruszającej reklamie. PANOWIE REDAKTORZY, JA ZWARIUJE. HALP
To tylko kwestia czasu, gdy wjedzie tutaj odcinek o ADHD ;)
dokładnie to pomyślałam po opowieści z nikonami 😂
Na początku myślałam, że też jestem taką osobą. Widzę kilka podobieństw, chociaż rzeczywiście raczej te cechy podchodzą po prostu pod ADHD. Ciągle poszukuję nowych doświadczeń, nowych zajawek, zagłębiam się we wszystko o czym słyszę, łapię się za wiele rzeczy. Mimo tego, znalazlam jedno "swoje" zainteresowanie, które mi się nie nudzi - satysfakcjonuje mnie to. Nie ma w tym impulsywności. Wydaje mi się, że to tylko taka "ciekawość świata". Natomiast myślę, że osoby multipotencjalne są bardzo wartościowe, często są kopalnią wiedzy. Każde zainteresowanie buduje osobowość. Stąd moje pytanie do osób multipotencjalnych- czy taka częsta rotacja zainteresowań i pasji ma również wpływ na budowanie charakteru /czy wraz z tematem na którym jest aktualnie focus zmienia się osobowość, życie itp itd problemy z określeniem "kim się jest"
Odpowiem jako osoba multipotencjalna :D tak, w moich fiksacjach był wpływ na charakter i nowe zachowania, w niektórych większy w niektórych znikomy. Z niektórych fiksacji wyciągnęłam coś na stałe w życiu, np. z pielęgnacji włosów została mi umiejętność szukania kosmetyków które moje włosy polubią, i wyczucie czego użyć żeby wyglądały fajnie. Natomiast podczas fiksacji cała codzienność układałam pod pielęgnację włosów i poświęcałam jej masę czasu. Psia pasja, na początku była fiksacją ogromną, dopiero potem przeszła w „stabilną” pasję; ale intensywny czas na początku pozwolił mi pochłonąć na maksa wiedzy i zrobić ogromne postępy z moim psem w bardzo krótkim czasie. A tak poza tym to masa fiksacji spowodowała, że z czasem zaczęłam ją zatrzymywać wcześniej (w momencie wyczytania o niej wszystkiego w internecie, a nie jej rozpoczęcia), do nowych zainteresowań podchodzę z dystansem i „na próbę”, staram pamiętać się o priorytezacji w życiu.
A dopytywanie się samej siebie kim jestem - oj tak, i nie za bardzo się z tym lubię.
Całe życie dostaję sygnały, że nie jestem wystarczająco zdecydowana w swoich planach i działaniach ani dość wartościowa nie mając stałej pasji. U Was, Panowie, zawsze można liczyć na akceptację - dobrze jest poczuć się jedną z Wielu Wielu Ludzi :)
Kochamy i akceptujemy Cię taką, jaką jesteś :)
@@podsiadlokotarski Dziękuję 😊
👍 odcinek, redaktorze Kotarski imponujesz na maksa ilością zainteresowań. Eksploruj, ciesz się nowymi umiejętnościami, jesteś mentorem dla wielu wielu osób 👏
Ja tam cytując klasyka interesuję się wszystkim po trochu i niczym porządnie - i w sumie dobrze mi z tym 😅
O kurde, to ja jestem chyba przykładem wielofunkcjonalnego zaburzenia bo mam i ADHD, i jestem WWO i mam multipotencjalność: tzw. słomiany zapał to moja domena. Mam multum zainteresowań i wiecznie więcej pomysłów na siebie niż czasu i zapału :D No i fazy! Raz decoupage, innym razem nauka języka, potem rzucam jedno i biorę się za trylion innych niepowiązanych rzeczy i mam totalną podjarkę ale wszystko in the short run. Fajnie Was mieć
Wow, ktoś wreszcie stworzył film dokumentalny o moim życiu!
Nie wiedziałam, że moje zamiłowanie do różnych dziedzin (i wieczne zmienianie pracy bo się znudziła) to supermoc multipotencjalności! Teraz zastanawiam się, czy mogę włączyć ten fakt do mojego CV :) Dzięki za to oświecenie! SERIO Pierwsze słyszę o tym i już spędziłam 3 godziny czytając o multi i już oczywiście kupiłam książkę HOW TO BE EVERYTHING Emilie Wapnick.
W podziękowaniu za wielki moment eureki przesyłam Wam Redaktorzy kochani mój pierwszy komentarz w internecie (rocznik 91)
To jest totalnie o mnie. Ale mogę uzupełnić o swoje przemyślenia - jestem w stanie zainteresować się dowolnym tematem - teoria strun, programowanie, robienie noży, tworzenie muzyki, kładzenie płytek w łazience, cokolwiek. Ekscytujące jest początkowe zbieranie wiedzy, pierwsza praktyka, pierwsze sukcesy. A potem przychodzi syndrom oszusta gdy sobie uświadamiam, że od tych 80% wiedzy trzeba już poświęcić lata na bycie mistrzem. Perfekcjonizm wjeżdża na pełnej i mózg podpowiada, że i tak nie warto dalej ciągnąć tematu, bo i tak nie będziesz perfekcyjny. Cykl poszukiwań zaczyna się na nowo.
Walczę z tym starając się angażować tam, gdzie mogę współpracować z innymi ludźmi. Uczę się od nich a oni dają mi kopa serotoniny włączając się w moje projekty, które nie umierają z powodu jumpa w inną dziedzinę.
Oj zdecydowanie mam podobnie, chociaż tez nie do konca. O mnie zawsze każdy mówił "jak zdolna tak leniwa". Potrafię zrobić wszystko, wszystkiego jestem w stanie się nauczyć, wszystko jestem w stanie zrozumieć. Ale mi się nie chce. Na studiach uczyłam się czytając coś raz i zostawało mi to w głowie na stałe. Obecnie pracując w różnych miejscach jestem w stanie osiągnąć mistrzostwo w krótkim czasie. Ale wszystko mnie nudzi. Właściwie natychmiastowo. Czasem nawet nie zdążę sie niczym tak głęboko zainteresować, bo dosłownie w kilka godzin już mam dość danych tematów. Przez co uważam, że nie posiadam żadnego zainteresowania.
Panie Redaktorze Kotarski, bardzo dziękujemy za rozwinięcie tematu i opowiadanie o sobie. Pozdrawiam!
To ja 100% :D Multum zainteresowań, z których nic nie wynika :D Nudzę się szybko i porzucam i szukam nowych :D Teraz uruchomiłem kanał "NIe filozuj" z przepiękną wizją ... z którego nic nie wyniknie :D :D :D Mam już takich cztery :D :D :D Klasyk jak mawia mój chrześniak ;) To co powiedziałeś Radku "kompulsywnie przestawiam się na nową rzecz" - bardzo trafne! (Robię właśnie notatki samoobserwacji, bo już czas na terapię :D ). Chociaż tak się już rozwinąłem, że wcześniej to bym miał depresje w związku z tym odkryciem - teraz mam raczej nadzieję na zmianę :) To też co mówisz Radku, że masz chociaż tak, że pewne rzeczy umiesz jednak przekuć w coś wartościowego, np. napisać o tym książkę. Ja mam totalną fruystrację i rozgoryczenie, że właśnie nie umiem, nie mogę, coś mnie totalnie blokuje, żeby to przekonuć w coś wartościowego :/ A jednoczesny przymus, żeby to kontynuować. I też frustracja, że nie mogę tak jak mówi Dawid "Jestem muzykiem", "Jestem fotografem" itd. Mega wartościowa rozmowa w związku z tym z czym się zmagam, otwiera pewne furtki i pomysły wyjścia tego (również w kontekście konsultacji psychologicznej). Będę pewnie nie raz wracał do tej rozmowy. Na szczęściej z jednej takiej rzeczy zrobiłem zawód czyli z fotografii (przez co całkiem straciłem do tego pasję, ale z drugiej strony może i dobrze, bo jestem w tym lepszy biznesowo :D )
Tak sobie myślę w kontekście tego, że nadzieją dla takich jak my jest to, żeby mimo wszystko mieć taką bezpieczną przystań, że jednak chociaż jedna z tych rzeczy z tych pasji i zainteresowań się udała. Ja mam biznes fotograficzny w dodatku razem z żoną, rozwijamy się bardzo mocno w niszy, w której mam w sumie tylko jednego konkurenta w Polsce :) To akurat imho dzięki WWO - duża pomysłowość pomaga ;) I to jest coś co daje jednak ten spokój :) A rodził dużą frustrację, gdy zaraz po studiach byłem na etacie w czymś co mnie kompletnie nie interesowało ;) Ta fotografia sprawia, że ma się tą stabilność zawodową, jak powiedziałem "bezpieczną przystań" (która czasami rozleniwia i wspomaga fantazjowanie, gdy biznes staje się pewnym samograjem. Albo też niestety dużo prokastynuje, a jeszcze nie mamy wystarczającego zespołu, żeby sobie na to pozwolić, więc tu jest problem ;) ). Druga rzecz dokładnie też o niej wspomniałeś - masz brata, który to trzyma w ryzach, bo dawno byś rzucił wydawnictwo ;). Ja mam podobnie - mam żonę, która ogarnia nas biznesowo i rośniemy bardzo w górę, a jak byłem sam to leżało i kwiczało ;) Gdy mimo wszystko chociaż w jakiejś jednej dziedzinie mamy ten sukces, to myślę, że to jest klucz do tego, żeby nie wpaść w depresję i jakieś cięższe zaburzenia. A jednocześnie dzięki tym szerokim zainteresowaniom mamy tak mi się zdaje większą samoświadomość - dzięki wiedzy możemy zauważać te wyzwalacza i trzymać je w ryzach.
Mege mega mega wartościowy odcinek - dzięki Wam za to :)
Cóż to za nisza, bo jako fotografkę mnie to zainteresowało!
PS u mnie też dość niszowa nisza - fotografia zwierząt (konie i psy tak dokładniej)
Teraz, gdy jestem trochę starsza ta moja multipotencjalność mnie tak nie przeraża i nie podcina skrzydeł. Zrozumiałam, że po prostu taka jestem i nic na to nie poradzę, ale za dzieciaka to była tragedia. Rysowanie, pisanie, taniec, koszykówka, fotografia, gra na pianinie... Mogłabym wyliczać tak w nieskończoność. Chodziłam na wiele zajęć, które potem szybko rzucałam, bo zwyczajnie mnie nudziły i przestawały sprawiać przyjemność, po tym jak osiągnęłam pewien poziom. Zawsze bardziej interesował mnie sam etap poznawania i odkrywania nowych rzeczy niż późniejsze żmudne doskonalenie się w danej profesji. W tym już nie widziałam żadnej zabawy. Jakie to było rozczarowanie kiedy sądziłam, że już znalazłam moją pasję na całe życie, a tu jednak nie. Moi rodzice po jakimś czasie byli zirytowani, no bo co? Wydają pieniądze na jakieś sprzęty czy dodatkowe zajęcia, a ja to sobie rzucam po kilku tygodniach albo miesiącach... Po jakimś czasie już nawet nie chcieli mnie wspierać w jakikolwiek sposób, bo wiedzieli, że mi się to znudzi, a nowe łyżwy (taka pierdoła, a spędziłam tygodnie czytając o tym jakie są najlepsze, czym się różnią, i z czego są zrobione jakbym co najmniej miała zostać zawodową łyżwiarką), o które tak proszę zostaną upchnięte na dnie szafy. Na szczęście teraz mogę sobie te moje zachcianki fundować sama ( ale na nieszczęście mojego portfela🙄). Długo też się za to winiłam i uważałam za gorszą z tego powodu. Czułam, że nie przynależę do żadnej grupy, że marnuję swój potencjał i nie umiem rozwinąć się w czymś na 100%. Chyba najgorsze pytanie jakie można mi było zadać to jaka jest moja pasja, bo mogę wymienić wiele rzeczy, którymi się interesuję, ale żadna z nich nigdy nie była i nie jest moją pasją. I w żadnej nie poczułam prawdziwego spełnienia. To tylko taka chwilowa zajawka, która znika. I właściwie nadal mam problem z odpowiedzią na to pytanie. Może ktoś tutaj jest mi w stanie dać podpowiedź, co powinnam mówić w takich sytuacjach 🤣 A może moją pasją powinno być "odkrywanie i próbowanie każdej pasji jaka istnieje na świecie"???
Bez względu na to na jaki temat rozmawiacie zawsze jest ciekawie. Miło się patrzy na ludzi których łączy taka piękna przyjaźń. To zawsze przywołuje uśmiech na moją twarz 😊
Jestem przed obejrzeniem odcinka i bardzo się cieszę, że został podjęty akurat ten temat, mam wybraną jedną ścieżkę ale nie wyobrażammm sobie mieć tylko kilku zainteresowań i nie zmieniać ich. Nie umiem ocenić czy jest to multipotencjalność czy sama ciekawość ale praktycznie przez cały czas odczuwam ,,niedosyt wiedzy”, uczę się przeróżnych wiadomości z różnych dziedzin. Uważam to jednak za bardzo wartościowe i cieszę się, że jest to we mnie
Chłopacy byliście wysoko w rankingu podcastów z kategorii wiadomości, a teraz będziecie wysoko w podcastach na temat psychologii 😅
Bardzo miło i interesująco spędza się z Wami czas Panowie! Tydzień temu dowiedziałam się czegoś więcej o sobie, a dzisiaj dzięki Wam trochę bardziej swoje 23 letnie "dziecko" rozumiem...
Hej ❤
Obejrzawszy dany odcinek, uświadomiłam sobie, że JESTEM MULTIPOTENCJALNA, bo oglądam dużo sportu potrafię się w miarę naturalnie i szybko się wprowadzić w nowy sporþ! Za każdym razem sportysię zasadniczo różnią id siebie
Była siatkówką, tae-kwon-do, lekkoatletyka, skoki narciarskie, snooker, generalnie wszystko po trochu 😂
o kurczę, witraże, biżuteria, kosze wiklinowe, ogrodnictwo, amigurumi wjeżdża :) :) ja nie dochodzę do 80%,ja odczuwam nudę jak przekraczam wyznaczony na początku cel. Och, zrobię kiedyś lampę Tiffaniego (to ten początek, jak tę lampę widzę na zdjęciu, kiedy osiągam umiejętność na poziomie wykonania tej lampy, robię ją bez przyjemności i lecim dalej). Najlepszy odcinek. Redaktorzy cudnie Was słuchać i oglądać.
Nie mam skłonności do przypisywania sobie cudzych cech ale w tym odcinku i poprzednim znajduje dużo treści które do mnie pasują, to dopiero męczące 😅 miło było was posłuchać, dzięki!
33:45 aż mi ślinka pociekła na widok tych aparatów BOŻE JAKIE CUDOWNOŚCI
Obejrzałam wszystkie wasze filmy i nigdy nie napisałam komentarza chociaż obiecywałam sobie że to się zmieni.. 😂 uwielbiam was ❤
Po obejrzeniu ostatnich odcinków stwierdzam, że jestem w pewnym sensie syntezą Panów Redaktorów. Oglądając odcinek o WWO moja głowa potakiwała z myślą: nooo, dokładnie tak mam! I oglądając ten odcinek znowu miałem wrażenie, że dokładnie o mnie mowa. To prawdopodobnie wyjaśnia dlaczego tak uwielbiam spędzać czas z Panami Redaktorami i dlaczego zawsze tak miło nam się rozmawia… boootoooojeeeestprzyyyyyyyyjaaa…
Dziękuję drodzy Redaktorzy za kolejny, niezwykle potrzebny odcinek i za to, że dzielicie się z nami tym co w Was jest, pokazujecie nam swoje słabsze jak i mocniejsze strony. Ja właśnie dzięki temu odcinkowi dowiedziałam się, że oprócz tego, że jestem WWO (co wiem od kilku lat) to, że jestem też osobą multipotencjalną. Nie wiedziałam, że takie coś istnieje i myślałam, że tylko ja tak mam i że coś jest ze mną nie tak. Od dziecka zmieniam swoje zainteresowania, jestem zafiksowana na punkcie czegoś przez jakiś czas, a potem szlag to trafił, bo pojawia się kolejne 😁
Fajnie wiedzieć, że nie tylko ja tak mam.
Dziękuję i życzę cudownego dnia/wieczoru 🤗
Nie ma lepszej rozrywki z rana,
niż odcinek pkp do śniadania. ❤
Panowie Wasza przyjaźń jest niesamowita 🎉
Nawet nie wiedziałem jak potrzebny był mi ten odcinek
Jako osoba, która gra na pianinie, maluje i jeszcze ma interdyscyplinarny doktorat z dwóch pozornie niepołączonych ze sobą dziedzin mogę tylko powiedzieć: bardzo rozumiem w czym jest rzecz. ;) Ale plus jest taki, że raczej nie wiem, co to nuda. :) I żeby nie znudzić się dziedzinami to staram się wymyślać praktyczne sposoby na wykorzystanie wiedzy i naprawdę to działa. A tak swoją drogą: mam nadzieję Dawid, że kiedyś zorganizujecie z Radkiem turniej Scrabsiadło :)
Ja gdzieś (dopiero) w okolicach 30tki zorientowałem się, że pasji na całe życie to ja raczej nie znajdę. Pogodziłem się z tym, że interesuję się wszystkim (co jest dla mnie interesujące w danym momencie) i że tak już mam. Dziś - kilka lat później, mam wrażenie, że częściej się łapie zanim wkręcę się w nowy temat i świadomie porzucam go na starcie - ale uczucie towarzyszące temu jest okropne, jakby miała mi przejść koło nosa życiowa szansa, więc nie jest łatwo. Dzięki Redaktorowi Radkowi dowiedziałem się, że ta przypadłość jest szerzej opisana, zbadana i ma swoją nazwę 👍 Dzięki za świetny MegaNaukowy odcinek 🤗
Oj zdecydowanie nie jestem osobą multipotencjalną... Lubię to co robię, nie mam potrzeby uczyć się czegoś innego 😅 jak coś mnie zainteresuje to oczywiście lubię o tym poczytać, pogadać itp, ale w granicach rozsądku 😁
Super, że każdy z Redaktorów jest tak inny a jednocześnie tak do siebie pasują ❤
Gdyby ten odcinek był o 2 sekundy krótszy to trwałby 1:23:45
Dzień dobry Panowie Redaktorzy. Odcinek, z którym mocno się utożsamiam, totalnie o mnie. I o ile dopóki chodzi o sprawy hobbystyczne to jest to wszystko do ogarnięcia bez większych szkód dla psychiki, tak jeżeli chodzi o sprawy zawodowe to właśnie opisaliście to dokładnie tak jak czuję. Już z wyborem studiów miałam ogromny problem bo na serio zastanawiałam się między Politechniką, AWFem i Akademią Muzyczną by ostatecznie skończyć na trzech kierunkach na Uniwersytecie Ekonomicznym (jeden ukończony w 5 lat magistrem, te dwa inne były dodatkiem dla urozmaicenia życia). Teraz, jakąś dekadę po ukończeniu studiów ciągle się zastanawiam, czy moje życie aktualnie byłoby ciekawsze i nie takie monotonne, gdybym jednak wtedy wybrała inaczej. Trzy lata temu zaczynając pracę w nowym miejscu powiedziałam przyjaciółce "nareszcie robię to, co bardzo chciałam robić, bardzo to lubię i jestem szczęśliwa". Dziś już przeokrutnie cierpię na nudę i monotonię i od dłuższego czasu przeglądam oferty pracy. Ale na ile wiarygodna dla potencjalnego pracodawcy będę, jeżeli będę zmianiała pracę co 3-5 lat? :(
dziękuję wam za ten odcinek, zawsze dowiem się czegoś nowego i nic więcej tylko życzyć wam dużo dobrego i spokoju w multipotencjalności
Dzięki Chłopaki, cudownie się siedzi w Waszych mózgach ❤ pozdrawiam z miejsca słomianego zapału i wyczekujących spojrzeń pod adresem herbaty :p
Redaktor Ptyś Podsiadło oraz Redaktor Eklerek Kotarski, słodkie i fajnie wyglądające, dziękuję 🤭
Ostatnie 2 odcinki sztos! Aspekt edukacyjny +5!
Panie Radku, jak ja bym chciała z Panem usiąść i o tym porozmawiać! Jest 37 minuta podcastu, a ja siedzę i płaczę patrząc na swojego starego Nikona, z którego od wielu lat już nie korzystam, patrząc na wiele wiele innych rzeczy, którymi się interesowałam a teraz leżą i się kurzą… moja psychika jest rozwalona, mam nawracającą depresję, bo w niczym kompletnie nie umiem się odnaleźć, chociaż wiele razy myślałam, że to jest dokładnie to, co będę kochać do końca życia. Wiedząc, że nie jestem z tym sama jest mi trochę lżej, chociaż nie znam ani jednej takiej osoby i nie umiem tego wytłumaczyć osobom, które tego nie doświadczają. Kocham śpiewanie, kocham rysowanie, kocham malarstwo, kocham psychologię, kocham urządzanie wnętrz, kocham granie w gry, kocham granie na gitarze, kocham taniec, kocham podróże, kocham fitness, kocham ogrodnictwo… i nic z tego nie daje satysfakcji! Bo niczego nie kocham na tyle, żeby się poświęcić temu w całości, bo mózg twierdzi, że już tego nie kocha. Zmieniam pracę co jakiś czas, bo szybko się wypalam. Radku, jesteś jedyną osobą, która w 100% rozumie, co się dzieje u mnie w głowie! Może by tak stworzyć grupę dla ludzi multipotencjalnych, gdzie będziemy ze sobą w kontakcie? O ile nam się to nie znudzi za miesiąc 😂
Pozdrawiam Panów i bardzo dziękuję za takie tematy, bo nie pamiętam, żebym kiedykolwiek tak bardzo potrafiła się z kimś utożsamić i zrozumieć, chociaż się nie znamy.
Powiem Ci, że dla mnie sama świadomość, że to jest "coś", co można nazwać i oswoić już dała bardzo dużo. Przesyłam dużo dobrej energii i mam nadzieję, że Ty także to oswoisz
@@podsiadlokotarskitotalnie! Mój mąż właśnie widział mój wystrzał ekscytacji, kiedy mu opowiadałam, że jest ktoś taki jak ja :D
To też może być objaw ADHD - hiperfokus na coś i potem porzucanie, bo już nie daje wystarczająco dopaminy.
@@pptf9476 tylko z tego co wiem przy adhd często występuje ogólna nadpobudliwość, czy problemy z koncentracją. Chyba, że są różne typy i taka nadpobudliwość ruchowa nie musi występować :)
No i tak, pisałam komentarz w trakcie oglądania, zanim to samo zostało powiedziane w podcaście 😄
O rany, to ja. Niestety, jest mi z tym okropnie. Ilekroć porzucę dane zainteresowanie czuję jakbym zawodziła siebie i innych. „Po co straciłam na to tyle czasu, skoro tego nie kontynuuję”.
To niesamowite ile jest w stanie pomieścić ludzki mózg 🤯 Redaktor Kotarski zawsze mnie zadziwia tym, jak szybko łaczy wątki i szczegółowo moze opowiedziec dany temat wlasciwie od strzała 😲🤯
Zabawne i ciekawe dla mnie jest to, że na początku kiedy powstał ten podcast miałam wrażenie, że raczej zaprzyjaźniłabym się z taką osobą jak Dawid bo ma dużo cech podobnych do mnie, a czym więcej Was słucham tym bardziej wychodzi na to, że mam więcej wspólnego z Radkiem i to, że potencjalnie łatwiej byłoby mi się dogadać z Dawidem ma bardzo dużo sensu! 🤔
Jestem multipotencjalny! Wlasnie sie dowiedzialem! Dzięki Radku!
Problem polega na tym, że reprezentuje bardziej hardcorowy poziom 😉 interesuje sie wieloma rzeczami, mam slomiany zapal i rozkminiam wiele tematow w krotkim czasie ale tylko na poziomie teoretycznym. Szybko sie nudze i zmieniam temat 😅
Jestem w szoku, nie spodziewałam się, że niektórzy mierzą się z takimi trudnościami! Dziękuję za tak ciekawy odcinek❤
Bardzo ciekawy temat. Sam dosyć mocno jestem przez to doświadczany i w mojej ocenie to ma więcej wad niż zalet. Przyniosło mi to w życiu sporo kłopotów i niezadowolenia. Robiłem w życiu ogrom rzeczy i każda (dosłownie każda) doprowadziła mnie do znudzenia.
I to nie jest tak, że to po prostu na spokojnie zostawiasz daną dziedzinę. Bardzo często jest to porzucane momentalnie, drastycznie. Często kosztem relacji i spalonych mostów. Nie wiem czy inni też w tej formie odbierają. Żeby nie było smutno, to jako plus mogę powiedzieć, że czasem to pomaga złapać nić porozumienia i wspólny mianownik z prawie każdą osobą, bo często się okazuje, że poruszany w rozmowie temat to jedna z rzeczy, którą wcześniej porzuciłeś.
Cieszę się chłopaki, że poruszyliscie ten temat. Tym bardziej że po raz kolejny znalazłem się na zakręcie dzięki temu darowi/klątwie.
Dużo zdrówka dla wszystkich i trzymam kciuki za innych, mających podobnie
Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem
Mimo tego że wiem o swojej multipotencjalnosci (u mnie raczej kwestia adhd ogólnie, lecz niestwierdzone u lekarza), to podczas odcinka zreflektowałam się, ILE tego było. Choć u mnie jest o tyle inaczej, że kilka głównych pasji przewodzi mojemu życiu, a dodatkowo wpada milion pobocznych, lub zafiksowuje się na chwilę na konkretnej niszy w obszarze pasji. Więc tak:
- skończyłam szkołę muzyczną (6 lat), ostatnie 2 lata grałam na fortepianie dodatkowo i potem kolejne 2 kontynuowałam lekcje fortepianu prywatnie. Mam pianino w domu, więc czasem wpadam w szał „wracam do grania, teraz to będę grać!”, oczywiście po maks miesiącu mija
- chciałam iść na śpiew na II stopień, może i szczęście że się nie dostałam, natomiast potem w losowych momentach miałam fazy „wracam do śpiewania”, oczywiście szybko mijały
- jeździłam konno przez ok. 7 lat - lecz tu rezygnacja była ze względów logistycznych, finansowych i covida
- fotografią zajmuję się od ok. 9 lat, z krótszymi i dłuższymi przerwami pomiędzy, aktualnie zawodowo, natomiast mam fazy zainteresowania jakimś stylem fotografii, obróbki czy poddziedziny, albo pójścia też w video
- od 3,5 roku jestem totalną psiarą, bosz mam nadzieję że TO mi nie przejdzie bo serce mi się złamie (choć tak samo myślałam kiedyś o jeździectwie), ale miałam fazy na rozpoczęcie przeróżnych psich sportów (frisbee, agility, obedience, dogdancing - szukałam trenerów i seminariów ale finalnie nic nie zaczęłyśmy, aktualnie idziemy w obronę sportową)
- w klasie maturalnej zafiksowałam się absolutnie na punkcie geografii, kilka miesięcy poświęcałam CODZIENNIE na samowolną naukę wszystkiego do matury i nie tylko, potem dostałam się na studia geograficzne i zrezygnowałam z nich na II roku
- faza na świadoma pielęgnację włosów, do tego stopnia że prowadziłam instagrama w tej tematyce i po kilku miesiącach absolutnie go porzuciłam
- po szkoleniu z marketingu internetowego szybko dostałam pierwszą prace w branży i po 8 miesiącach z niej zrezygnowałam - a plany na rozwój w branży były na lata
- od ponad 2 lat regularnie ćwiczę siłowo i tu też mam nadzieję, że mi nie przejdzie 😅
- od 10 miesięcy wróciłam do nauki francuskiego i zaczęłam włoski, na początku była oczywiście wizja poziomu C2, teraz już bardziej nawyk i zwyczaj żeby coś sobie przypomnieć
- przez dosłownie chwilę uczyłam się hiszpańskiego, kiedy indziej norweskiego i to porzuciłam
- jako nastolatka pisałam wiersze, prozę i miałam wielkie plany pisarskie
- zaczęłam się niedawno uczyć tańca, ale tutaj mam dystans pt. „zobaczymy, czy kliknie i zostanie”
Nie wiem, czy wszystko spamiętałam. 😅 Dodatkowo coś, czego nie cierpię najbardziej i co najbardziej utrudnia mi funkcjonowanie - fiksacja i antyfiksacja na pracę w skali miesiąca, czyli np. 2 tyg pracy w super skupieniu, produktywnej, rekin biznesu, po czym 2 tyg paraliżu, męczenia się w jakichkolwiek czynnościach i brak chęci nawet do rzeczy, które lubię.
Oooo, jeszcze była fiksacja nt. Królików, dowiedziałam się wszystko na temat ich prawidłowego żywienia, trzymania, funkcjonowania, behawioru, zdrowia, finalnie żadnego królika nie nabywając.
"To choreee"😅, piszę chyba 4-ty komentarz. Ale to pewnie wynik etapowego oglądania i za każdym razem nie sposób nie wyrazić swoich odczuć.
Wiecie co pięknie Was się słucha i powtórzę tysięczny raz (większość było w mojej głowie), że słuchanie podkastu bardzo wzbogaca moje życie wewnętrzne/światopogląd. Mam nadzieję, że i kiedyś ja nabędę umiejętność mówienia o swoich przemyśleniach, odczuciach w tak zasobny i lekki sposób jak Panowie Redaktorzy.
Pozdrawiam, miłego dnia.
Miłego piąteczku!
To odcinek o mnie, jako pierwszą poważną pracę zatrudniłem się z zakładzie produkcyjnym, po 2 latach stałem się Mistrzem Produkcji (coś jak brygadzista od wszystkiego), po zwolnieniu pracowałem w sklepie internetowym, tam odpowiadałem za edycję i wystawianie aukcji, po 2 latach tworzyłem sklep internetowy i obsługiwałem tematy związane z znakami towarowymi i importem, po zwolnieniu otworzyłem firmę i zająłem się sprzedażą. W trakcie trwania tej działalności stałem się chwilowo kaletnikiem, uszyłem kilka portfeli ze skóry i torebkę w kształcie kota, niestety nie siadło. Następnie zatrudniłem się w firmie instalacyjnej jako ktoś kto zna narzędzia ale nic więcej. Po pół roku stałem się brygad,istą instalatorem pomp ciepła, wszystko byłem w stanie ogarnąć samodzielnie od strony hydraulicznej i chłodniczej. Teraz musze sie tylko nauczyć elektryki....
W wolnych chwilach garm w gry i warzę piwo,mam już za sobą około 10 warek i ciągle udoskonalam proces.
U mnie podobne zjawisko przejawiało się już od dziecka - w szkole interesował mnie każdy przedmiot (bo w każdym były naukowe mega tematy) ale nie żaden na tyle, by móc się w nim całkowicie zanurzyć. Dużym problemem (ale to pewnie przez overthinking) był wybór profilu w liceum - wyszło na profil biologiczno-chemiczny, ale samodzielne przygotowałam się do matury rozszerzonej z geografii (nie mając w szkole takiego przedmiotu), po to żeby ostatecznie wybrać prawo (chociaż rekrutowałam się na różne kierunki: od ekonomii, iberystykę, geografię, administrację, przez psychologię, kognitywistykę po gospodarkę przestrzenną i geoinformatykę). I tu przygoda z prawem potoczyła się podobnie jak u redaktora Kotarskiego, nie została dokończona - pozostało mi "jedynie" napisanie pracy magisterskiej, przy czym właśnie z powodu totalnego znużenia dziedziną są to dla mnie tortury, żeby w ogóle do tego usiąść (są - ponieważ wznawiam studia - piąty rok podejście czwarte:)
Najgorsze w tym wszystkim jest uczucie niemożności zdefiniowania siebie i swoich zainteresowań (np. przy sporządzaniu CV, bo interesuję się wszystkim) oraz to, że nigdy nie zagłębię się w coś na tyle, by stać się prawdziwym ekspertem w jakiejś dziedzinie. Zawsze będzie to skakanie z kwiatka na kwiatek, zawsze będę do wszystkiego, czyli do niczego. Nie wspominając o ciągłym zaczynaniu od zera, co w sferze zawodowej raczej nie przełoży się na stałe doskonalenie i związane z tym, lepsze zarobki. :(
Dopoki się czegoś uczę, rozwijam w jakimś kierunku, poznaje nowe tematy to jest super. Jeśli np. w pracy muszę przez jakiś czas robić powtarzalną rzecz to po prostu cierpię psychicznie
Odcinek bardzo mi bliski - po to właśnie pracuję w R&D, tutaj zmienia się wszystko co chwilę. Oprócz tego, moje milion hobby pokrywa dużo technicznych rzeczy, np. szycie (w tym czysta matematyczna konstrukcja ubrań), szydełkowanie przestrzennych pluszaków (amigurumi, któremu bardzo blisko do druku 3d), druty, wycinanie rzeczy na ploterze, żywica, rysunek, malowanie, ale także rośliny, gady, psy i inne hiperfokusy. U mnie jedyna różnica jest taka, że zainteresowania są w rotacji, tzn co jakiś czas wracają jak bumerang - znowu na około miesiąc lub dwa
Ja bardzo lubię nowe ale jestem leniem, lub czymś do zdiagnozowania. Mam tak, że ciągle szukam, posłucham podcastu z osobą posiadającą wydawnictwo, robie research jak mieć wydawnictwo, ogłaszam wszystkim ze to moja przyszłość i włączam podcast z np. redaktorem Podsiadło, mówię no nie, ja będę muzykiem, mówię wszystkim, ze juz wiem, będę muzykiem, itd. Skonczyłam studia geologiczne, zaczęłam studiować psychologię, w międzyczasie pracuje jako geolog, przy czym szukam pracy typu creative director. Tak samo z różnymi zainteresowaniami, myśle sobie to napewno to będzie to na czym się skupię, potem kupuje to, inwestuje i rezygnuje, za nic w świecie nie moge sie za to zabrac. W tej chwili lezy obok mnie ukulele, kurs ceramiki, sztaluga, maszynka do tatuazu i deskorolka, leżą i czekają na jakąś lepszą wersje mnie.
Dziękuję za tę przestrzeń, nigdy w zyciu bym z siebie nigdzie tego nie wyrzuciła.
Ps jeśli redaktor Radzieniek to czyta, moja mama po miesiącach Pana książki czekającej na nią na moim regale z książkami się za nią wziela, jest zachwycona.
O mój Boże! Jak dobrze wiedziec, ze ktos tez tak ma
Cieszę się niezmiernie,odsłuchań wieczorem teraz daje lajk w ciemno i komentarz za pamięci
7:10 Osoby które oglądają w formie video też niestety nie zobaczyły tego arcydzieła redaktora Kotarskiego.
A widzisz. Dziś moge powiedzieć, że mam tak samo jak Radek. Uczyłem się hieroglifów, elektroniki, medycyny, biofizyki, elektroniki, fizyki relatywistycznej i mechaniki kwantowej, mam książki o tym jak pozbywać się ludzkich zwłok, jak tworzyć sztuczne inteligencje, miałem fazę na historię a innym razem znałem całą morfologię języka polskiego z podziałem na morfemy i inne rzeczy. Do tego zacząłem sam naprawiać swój samochód a ostatnio doskonale wiem ile błędów popełnił elektryk w domu kładąc mi elektrykę i ja bym to oczywiście lepiej zrobił bo musiałem wydać 1000 zł na książki o projektach energetycznych, elektrycznych dla sieci niskonapięciowych i wysokonapięciowych, żeby tylko wstawić w mieszkaniu lampki informujące o tym, czy wszystkie fazy działają. Byłem też na studiach przez jeden semestr, ale mi nie poszło na nich.
Sumarycznie mam też diagnozę ADHD i biorę metforminę o której już wiem wszystko oczywiście bo przy okazji nauczyłem się wszystkich ścieżek metabolicznych w ludzkim organizmie (biochemical pathways). Swojego czasu byłem ekspertem od badań krwi i potrafiłem wszystko wyczytać z prostych wyników bo oczywiście mam książki przeczytane o tym. Nie mam pojęcia po co mi to wszystko, żonę tylko wkurwiam, jak kolejna paczka za 500-1000 zł przychodzi śmiecić w domu bo mam fazę na coś co po 2 tygodniach będzie dla mnie zupełnie nieatrakcyjne.
Święta Anielko! Swego czasu byłem totalnie wkręcony w LPL (w Polsce nie wolno mieć wytrychów o ile nie jesteś ślusarzem), tokarki i ogólnie tworzenie i renowacje różnych rzeczy i miałem również epizod kopytny 🤣
Wiecie co, mam to samo co Wy, ale jednocześnie! WWO odkryłam kiedy okazało się, że mój pierworodny urodził się taki jak ja, z piętnem multi-kulti żyję od dziecka. Mogłabym już otworzyć salon makijażu, zarabiać na malowaniu obrazów, animacjach dla dzieci, piec torty na zamówienie… wymieniać dalej? W towarzystwie powoli zaczynam się wstydzić wszystkich tych zdolności, żeby nie wyjść na taką, co wszystkie rozumy pozjadała. Wysoka wrażliwość u redaktora Podsiadły była dla mnie oczywista już w pierwszych odcinkach Waszego podkastu, tego nie da się nie zauważyć, szczególnie kiedy ma się to samo ❤ Przytulam Was mocno i przybijam piątkę🙂
Przeraża mnie to, ile pasji wymieniliście które DOKŁADNIE tak samo się we mnie obudziły. Wytrychy, bonsai, MTG, longboard (wszystkie z tych pasji leżą i się kurzą), a na razie daję sobie pół roku na przemyślenie, bo moje serce domaga się eublefara lamparciego albo gekona orzęsionego. Przykro to mówić, ale jedynymi stałymi mojego życia jest muzyka (w tym też twórcza jej część), alkohol i kilka osób za które mógłbym oddać życie - oprócz tego drugiego nic bym nie zmieniał. Pozdro
Fajnie z Wami posiedzieć. ❤
😂 oj mocno tak mam. Wykonywałam kilka różnych prac. W dzieciństwie chciałam robić różne rzeczy i wydawało się, że każda mogę robić dobrze. Długa historia. Powtarza się motyw, że jak już zrobię, to jest pustka i pomysł na nowe. Mam spełnione marzenie - autorska płyta. Hmmm… no więc potem zajawka na koncerty. Hmm… w zasadzie dobrze rozbawiam ludzi gadka. Mogę zawsze przejść na stand up. W sumie prowadzę nadal swoją firmę, koncertuje, pisze piosenki kolejne dla siebie i dla innych, zaczynam kolejne rzeczy 😅 To jest dziwne, wiem. I to nic do chwalenia się, bo skupienie na jednym pozwala osiągnąć poziom mistrza. Tak sobie myślę.
Zaczęłam studiować dziennikarstwo ale profesor prawa miedzynarodowego na 2 roku stwierdził ze będę super prawnikiem . Skończyłam prawo a dziś zajmuje się profilowaniem po studiach w USA.Zajawiam się wszystkim co fajne dla mnie i zostawiam biorąc kolejne....
Super temat!
ps . logika jest ekstra....
Tym razem ledwo usłyszałam o wyrzucie dopaminy i tym, że osoba o wielu zainteresowaniach może mieć tak, że jakaś rzecz jej się szybko znudzi, pomyślałam: "Aha, coś mi tu trąci ADHD". Cieszę się, że nasi ulubieni Redaktorzy o tym później wspomnieli. Gdzieś słyszałam, że cmentarzysko martwych pasji jest charakterystyczne dla ADHD. Bardzo mi się spodobało sformułowanie "cmentarzysko martwych pasji" i teraz go używam... Lubię kolekcjonować słowa i zwroty.
Jak się cieszę, że ostatnio przeczytałam zbiór "Mężczyzna, który uderzy dziecko", bo nie zrozumiałabym rozmowy o majtkach!😂
Radku, to sie nazywa hiperfokus przy ADHD 😅🙌🤣 ja Cię rozumiem❤
Bardzo ciekawy odcinek, w multipotencjalnosci akurat mam podobnie jak redaktor Kotarski, zapalam się, kompulsywnie zbieram informacje i artefakty, a następnie tracę zainteresowanie. I znam to nieprzyjemne uczucie wciągania w czarna dziurę. Pozdrawiam Redaktorow😊🫶. Ps. Co słychać u małego Dawcia? On jest takim słodziakiem 😍
fajnie wiedzieć jak nazywa się to że mam gitarę, pianino, ukulele i chce więcej... oczywiście są jeszcze dookoła tego miliony różnych zainteresowań których oczywiście nie skończyłam :D Super odcinek!
Czy coś nazwane multipotencjalnością nie będzie się różnić od klasycznej ADHDowej zajawki, tak naprawdę tym czy osiągnie się ten cel? Bo mi sie wydaje, że to jest kluczowa różnica. No bo załóżmy, że obejrzę filmik o Tokio i pomyślę "o wow kocham Japonię, nauczę sie japońskiego!" - kupię 3 podręczniki, kurs i mapę Japonii na całą ścianę.
I teraz jeśli to się skończy tym, że przez miesiąc będę się uczyć na Duolingo 5min bo w sumie mam za mało czasu, podręczników nawet nie przeczytam, kurs przepadnie, ja nauczę się kilku zdań i zapomnę o wszystkim - to nie zrealizowałam celu i to taki właśnie słomiany zapał trochę.
Ale jeśli ja się będę efektywnie uczyć przez jakiś czas, wykorzystam przynajmniej częściowo rzeczy na które wydałam pieniądze, dojdę do poziomu B1 - tak samo rzucam bo mnie to już nie ekscytuje, ale osiągnęłam cel (i jakiś sukces przez to)
Super. 👍 Nie potrafiłam się oderwać , spóźniłam się przez Panów do pracy …🤣
Nieźle z tą fotografią. To akurat moja pasja.
A prawda jest taka, że najważniejsza "część" aparatu fotograficznego, znajduje się pięć cm przed nim.
Zaczęłam Was oglądać ze względu na Dawida- lubię jego muzykę i jego jako osobę. Ale teraz zaczynam Was oglądać również ze względu na ciekawe tematy. Więcej tematów z dziedziny psychologii chłopaki! Bardzo ciekawe rzeczy mówicie :)
Redaktor Kotarski niezwykle dzisiaj szczęśliwy ilością kontentu o własnej osobie 😌 więcej takiego uśmiechu, pozdrawiam
Czemu Was się tak dobrze słucha to aż przerażające
Kurcze, miałam ogromną potrzebę usłyszenia, że są wśród nas tacy ludzie i żyją, i dobrze żyją. Spotykając się z ludźmi w moim wieku odczuwam presję na zasadzie "pora się ustabilizować, znaleźć stałą pracę" podczas gdy ja umysł ścisło-humanistyczny trzy miesiące naprawiam meble ze śmietników, następne trzy zajmuje się fotografią, a potem robię biżuterię. Od dzieciaka miałam problem z ilością zainteresowań. Moment, w którym trzeba decydować co dalej zawsze był najgorszy, np wybierając profil w liceum, nie mówiąc o studiach. Koleżanka w liceum powiedziała mi, że przygotowuje się do egzaminów na architekturę. Mówię wow, ale super. Kocham rysować, kocham matematykę, nie chciałam z tego rezygnować, więc był to w sumie jedyny sensowny wybór, jazda. Na trzecim roku zaczęłam czuć, że w sumie to tak średnio. Byłam w to dobra, ale czułam, że to nie jest miłość mojego życia. Dodatkowo miałam mało czasu na moje wszelkiego rodzaju działalności. Z rozsądku, skończyłam inżyniera, nie chciałam robić magistra z tego samego, więc zdecydowałam się na specjalizacje z ochrony zabytków. I teraz, znowu stoję na rozdrożu, a świadomość pójścia do pracy i robienia jednej rzeczy przez najbliższe lata przeraża mnie jak nic innego, szczególnie, że w każdej swojej zajawce widzę szansę na biznes. Inne wydaje mi się jednak to, że większość z tych zainteresowań ze mną zostaje albo powraca i mogę nimi manewrować. No nie wiem, po prostu kocham robić rzeczy.
Może ktoś wie jak przestać być niewolnikiem systemu?
Pozdrawiam robiąc doniczki z gliny xd.
Moim zdaniem się nie zmieniaj 🥰
Świetny odcinek! Wspólnie spędzony dzis z Wami czas był baaardzo interesujący :D dowiedziałam się bardzo dużo! nawet jak był to drugi z rzędu odcinek o czymś co nie istnieje ;)
Dziękuję ❤
Zostawiam komentarz, żeby redaktorzy się już nie czepiali😂 i zabieram się za oglądanie
Tak niedawno pomyslalam ze masz cechy ze spektrum adhd Radek. Zupelnie szczerze, taka mysl mi przyszla na mysl, sama jestem zdiagnozowana dosyc niedawno i wydaje mi sie ze masz wiele cech ze spektrum. Pozdrawiam!
Mam totalnie pytanie nie na temat, mianowicie bardzo mnie ciekawi, jakie redaktorzy mają typy charakterów. Kiedyś na yt był typowany Dawid i wyszło mu infp co mogę do siebie dopuścić bo też mam i często rozumiem ten punkt widzenia. Myślę, że Radek raczej coś z e na początku, może enfj ;p jeśli ten komentarz nie zaginie w gąszczu i będziecie mieli ochotę takie testy zrobić to chętnie posłucham. 💙
Uhum, studiowało się filologię polską, socjologię, potem się zanurkowało w neuropsychologii (dobrze, że nie zaczęłam studiować). Mam całą masę akcesoriów do robienia biżuterii, maszynę do szycia, płótna, akwarele i sporo pędzli, ale aktualnie robię na drutach. Wbijam w tematy jak świnia w trufle, doktoryzuję się, zostaję fanką, ale szybko mija. A to nie jest po prostu "słomiany zapał"? :D
A, no, kwiatki też. Kurde, zaraz se kupię bonsai. I meble, meble hand made. Miałam odnowić krzesła. Odnowiłam jedno z pięciu. Fajne jest, takie inne niż pozostałe. Ciekawe, co jeszcze mi się przypomni.
Podziwiam szerokie horyzonty Red. Kotarskiego, ale! Ba, bynajmniej! Pamiętam ten moment kiedy dowiedziałam się o Twoim istnieniu i chciałam Cię brzydko "zaszufladkować", tzn próbowałam dowiedzieć się czym się zajmujesz, kim jesteś.... Dziękuję za ten odcinek, wszystko wiem.. ;) pozdrawiam ❤❤
Meeega fajny odcinek. Lubię elementy waszej improwizacji, ale jednak podoba mi się jak macie konkretny temat w odcinku i tu super rozmowa - Radek bardzo fajnie się słucha jak opowiadasz o tym 🙂 odcinek o WWO - dokładnie takie same odczucia jak do tego odcinka tylko ukłon w stronę Dawida, który w temacie poruszał się tak jak Radek w tym 😉
1. Rozpoczęłam wspólną drogę z Panami Redaktorami tym pociągiem trochę ponad dwa lata temu. Dopiero dziś dotarłam do momentu, gdy jestem na bieżąco. Nie wiem, jakie są dalsze procedury i jak sobie radzić z tym, że muszę czekać na kolejny film. Chętnie przyjmę rady, jak przetrwać ;-O
2. Ostatnie dwa odcinki są mistrzowskie! Dla mnie, z gangu WWO i ADHD, szczególnie ważne i kojące moje serduszko
Czasem naprawdę cieszę się, że nie jestem jakaś majętna, bo wiem że po tym odcinku skończyłabym z Nikonami jak Radek. Może moje obsesje nie są też często tak silne, ale niezwykle cieszę się, że ostatecznie trafiłam na studia z game devu, bo branża jest bardzo dynamiczna i sięgamy w niej praktycznie po wszystko (przy każdym kolejnym projekcie zagłębiam się w inne odmęty internetu). Za to jak tylko skończę licencjat to na kulturoznawstwo się wybieram, żeby móc się jarać każdą stroną świata
Kasia Gandor jest cudowna !!! Redaktor Dawid i Redaktor Radek są cudowni !!!
koniec sesji, można oglądać!!❣️
1:23:18 prawda, prawda. zgadzam się totalnie
Dobrze, że redaktor Radek nie znudził się i nie porzucił jeszcze PKP 🤭
To prawda, ale moze dlatego, ze PKP podzielony jest na sezony, a miedzy nimi Redaktorzy robia dluzsze przerwy😉
Radziu polecam ci przeczytać WOLNOŚĆ OD ZNANEGO Jiddu Krishnamurtiego każdemu polecam
To naprawdę świetnie spędzony czas. Odcinek o WWO oraz o Multi... są bardzo ciekawie poprowadzone i pozwolily insczej spojrzeć i na tą szczególną wrażliwość i na "słomiany zapał". ❤😊😊
Kochani pamiętajcie żeby pisać komentarze:)! W końcu nikt nas do tego nie zmusza i nikt nie stoi nam nad głową, patrząc jak je tutaj piszemy 🥰🥰🥰 prawda???
Świetna uwaga. Takie podejście może zaoszczędzić sporo kłopotów.
Świadoma praw i obowiązków wynikających z przynależenia do rychtykowego stołu oświadczam, że komentarz jest....tu i teraz😎No może nie tak słodki, ale jest.
Romek Wampirek też jest🫣 wrrrrr😁
Ciekawy temat. Nie wiedziałam, że to się jakoś klasyfikuje.
P.s. Red. Podsiadło wygląda tu jakoś przystojniej 😉
Czytanie o tematach poruszonych w tych dwóch odcinkach to będzie moje nowe zainteresowanie ❤️
Dziękuję i pozdrawiam ze swojego pierwszego ever komentarza na yt ✨
Zawsze miałem poczucie że robie wszystko i nic. Od jakiegoś czasu próbuje znaleźć w tym jakieś plusy. Inni ludzie postrzegają mnie jako człowieka renesansu ale ja nie moge znaleźć satysfakcji z tego że jestem dobry we wszystkim po trochu a nie moge się zaczepić na żadnej z nich i ,,marnuje” ogromne pokłady czasu także zawodowo :((. Pamietajcie że nie musicie być perfekcyjni sama CIEKAWOŚĆ swiata to nasz najwiekszy talent ❤.
Dawidek Dawidek Dawidek... Również oglądałem otwieranie zamków i kopytka. Toczenie również, ale jestem tokarzem/operatoren CNC wiec temat mnie nie wciągnął, wole ciekawostki i kolizje obrabiarek. Polecam również naprawy siłowników hydraulicznych.
Marzy mi sie prywatna tokarka, ale budowa domu ważniejsza.
Ciekawie kiedy Radek zostanie ekspertem w którejś z wymienionych przez ciebie dziedzin.
P.S. toczę i słucham
Is it a good podcast to study polish?
Yes - in Monty Python's style 😄
Depends on your entry level, sense of humor etc. Lots of abstract humor and word play, so it might be tough. Maybe try Dawid's Polish songs first 😁
@@user-ij2mn5qf1h that's actually cool that's how we insert our minds into the culture
Lajk, żeby Radzieniek nie krzyczał i wyznanie, że jestem multipotencjalna WWO. Jak można w obu odcinkach tak bardzo odnaleźć siebie?? Nie wiem, ale ciągle jestem bardziej smutna i przestraszona niż pogodzona ze sobą i życiem 🤷♀️ Nieustająco kocham ten podcast i Szanownych Panów Redaktorów ❤️
cudownie rozwinięty temat!!
Jestem umysłem ścisłym i odnalazłem przerażająco dużo siebie w opisach Radka. Na obecnym etapie zaakceptowałem, że obsesyjne skakanie po tematach z dużym progiem wejścia to moja specjalność i klątwa jednocześnie. Najbardziej zarezonowało ze mną zawodzenie ludzi, co notorycznie robię. Mega ciężko jest mi zająć się tym co robić powinienem (a co mnie kompletnie już nie interesuje), pomimo tego że inni na to czekają i na mnie liczą. Zamiast tego przeczesuję siedemnaste forum na jakiś niszowy, nikomu niepotrzebny temat.
dzięki za umilenie mi długiej podróży pkp :)