Διάφανος - Μάρθα Φριντζήλα & Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Κατράκειο 2024

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 5 жов 2024
  • Από τη συναυλία του Θανάση στο Κατράκειο θέατρο, την 1η μέρα, Παρασκευή 17/05/2024.
    / mat99lives
    Μαζί του:
    Ερμηνεία:
    Μάρθα Φριντζήλα
    Γιάννης Λίταινας
    Αλέξανδρος Κτιστάκης
    ----------------------------------------------------
    Μουσικοί:
    Βάσω Δημητρίου (ηλεκτρική κιθάρα)
    Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα)
    Αποστόλης Γιάγκος (πλήκτρα)
    Γιώργος Αγγελάκης (τρομπόνι, ακορντεόν)
    Δημήτρης Μυστακίδης (ακουστική κιθάρα)
    Θανάσης Βόλλας (λαούτο, μπουζούκι)
    Κωσταντής Πιστιόλης (κλαρίνο, γκάιντα)
    Λεωνίδας Κυρίδης (μπάσο)
    Νίκος Δημηνάκης (σαξόφωνα)
    Φοίβος Άνθης (τύμπανα)
    -----------------------------------------------------------
    Τεχνικοί:
    Μάκης Πελοπίδας (Ηχοληψία)
    Θέμης Δημητρακόπουλος (Ηχοληψία)
    Χρήστος Λαζαρίδης (Φωτισμοί)
    --------------------------------------------------------------
    Artwork αφίσας: David Shamian
    Γραφιστική επιμέλεια: Φίλιππος Κοκκαλιάρης
    Επικοινωνία και προβολή στα media: zuma COMMUNICATIONS
    Παραγωγή: Novel Vox - Ahos
    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------
    Διάφανος
    Στίχοι - Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
    Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
    σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
    κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
    όλη της γης η σκόνη,
    όλη της γης η σκόνη...
    Ωωωω...
    Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
    έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
    ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
    το ψέμα δεν το βλέπεις,
    το ψέμα δεν το βλέπεις...
    Ωωωω...
    Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
    τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
    τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
    άλλο αδερφό δεν έχω,
    άλλο αδερφό δεν έχω...
    Ωωωω...
    Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
    η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
    η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
    χωρίς τη θέλησή μας,
    χωρίς τη θέλησή μας...
    Ωωωω....
    Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
    αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
    βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
    τα πόδια του τα ίδια,
    τα πόδια του τα ίδια...
    Ωωωω...

КОМЕНТАРІ • 1

  • @juve750
    @juve750 4 місяці тому +1

    Ο Κωνσταντής πίσω δίνει πόνο .....