Ανθρώπινες αδυναμίες, ημιτελεις συνομιλίες, στο όνομα μιας γκόμενας διαλύονται φιλίες, γιγαντοσωμα κύματα και εμείς πάνω σε σχεδίες, να μετράμε απουσίες όσο λέμε ιστορίες. Χάσαμε την ουσία ενώ μπλέξαμε με ουσίες , ψυχανάλυση με φίλους σε πλατείες και πορείες, βαραίνουν οι εγκεφαλικοι μου μύες αν θες το μέσα μου να δεις τσέκαρε τις ακτινογραφιες. Το ραπ μου δύσπεπτο πιες σόδα να χωνέψεις, είπα παίζω με τις λέξεις για αυτό μη με προκαλέσεις. Θα είναι άνισο το ξέρεις πως δεν ψάχνομαι για σχέσεις και σε θέλω απλά τον εγωισμό μου λίγο να θρέψεις. Ωμός και εγωκεντρικός, λίγο ελκυστικός, αφενός είμαι νευρικός και αμαρτωλός. Ο πόνος που νιώθω στο στήθος φρικτός, το σίγουρο όμως μαν είμαι βαθύς ωκεανός. Μη βουτήξεις να με δεις, μην είσαι αφελής, υπάρχουν τέρατα εδώ που θα φοβηθείς. Ελπίζω να μην γοητευτεις, γιατί αν τα πλησιάσεις και τα αγκαλιάσεις θα φαγωθείς. Παντού σκοτάδι θα μου χαλάσει ο αμφιβληστροειδης το μάτι έκατσα και έγραψα ένα κομμάτι μήπως δούμε λίγο φως αλλά ήταν οφθαλμαπάτη. Κάνουν πάρτυ Τετάρτη τον Μάρτη σε ένα μονοπάτι (yeah). Κυλάει από το μάτι σου το δάκρυ, δε δίνω ρε μαλακες πουθενά συγχωροχαρτι. Μελετάω τον Σωκράτη και έχω ασπίδες από στίχους και flow σα να κατάγομαι απ' την Σπάρτη. Τσεκ 1,2, δυνάμωσε το ηχείο, πες με τα μάτια ένα όμορφο αστείο, αν σε πονεσε από κάποια το αντίο, πέρνα μια βόλτα να τα πιούμε είμαι με τους μάγκες στο μαγειρείο. Κι όσο νυχτώνει, ο φόβος κοντοζυγωνει, είμαστε μόνοι, θολώνει το κεφάλι και με αγχώνει, στο σαλόνι μου λένε φτυσε το αλανι μου σκοτώνει. Δε βρήκα τίποτα έτοιμο το ρίσκο μας πληρώνει. Μα θέλουμε και λιγο τύχη, μα γύρω μου συνέχεια οι τοίχοι, που όλο μικραίνουν το δωμάτιο, όσο εσύ απέναντί μου υψωνεις τείχη. Ναι ναι, που τα γκρεμίζουν στίχοι, μα δε γύρισες ακόμα, πέρασαν χρόνια και είναι σαν να 'πεσα σε κώμα. Με θλίβει που στην ιστορία μας δεν έβαλα τελεία αλλά, σήμερα στο πιωμα σβήνω την ανάμνησή σου ξαφνικά σαν να 'χα γόμα. Εξαντλημένος ξαπλώνω στο στρώμα, σήμερα είμαι μαύρο χρώμα. Ψάχνω τρόπο, τον κόμπο να λύσω, κάτω να αφήσω αυτό το στυλό μα ο θυμός μου πλημμύρα στον ουρανίσκο. Πήρα το ρίσκο, έβγαλα έναν δίσκο, δεν κατάφερα εν τέλει να καλύψω το κενό. Άλλοι αιχμάλωτοι γραμμών, άλλοι χειλιών, μέχρι να ληξω αυτή τη ρίμα ρουφάνε από το Bong, χτυπάει το Κονγκ και εγώ σαν τον King Kong, θελω εκεινη τη γυναίκα στη ζούγκλα των Αθηνών. Σε φυλαω σαν μενταγιόν και βγάζεις το κομπινεζον, γινόμαστε θυσία στο βωμό των εραστών. Με καβαλάς και βάζεις να παίζει το beat στη διαπασών. Χανόμαστε σε μια ωδή αμαρτιών και στεναγμων. Και κάπου κάπου θυμάμαι τα δικά μου, όσο γυρνάνε τα σκέτα από μπροστά μου. Σας το πα και πριν μαλακες, χάσαμε την ουσία και ελπίζω αυτό να το ακούσουν τα παιδιά από τη γειτονιά μου.
Ανθρώπινες αδυναμίες, ημιτελεις συνομιλίες, στο όνομα μιας γκόμενας διαλύονται φιλίες, γιγαντοσωμα κύματα και εμείς πάνω σε σχεδίες, να μετράμε απουσίες όσο λέμε ιστορίες. Χάσαμε την ουσία ενώ μπλέξαμε με ουσίες , ψυχανάλυση με φίλους σε πλατείες και πορείες, βαραίνουν οι εγκεφαλικοι μου μύες αν θες το μέσα μου να δεις τσέκαρε τις ακτινογραφιες. Το ραπ μου δύσπεπτο πιες σόδα να χωνέψεις, είπα παίζω με τις λέξεις για αυτό μη με προκαλέσεις. Θα είναι άνισο το ξέρεις πως δεν ψάχνομαι για σχέσεις και σε θέλω απλά τον εγωισμό μου λίγο να θρέψεις. Ωμός και εγωκεντρικός, λίγο ελκυστικός, αφενός είμαι νευρικός και αμαρτωλός. Ο πόνος που νιώθω στο στήθος φρικτός, το σίγουρο όμως μαν είμαι βαθύς ωκεανός. Μη βουτήξεις να με δεις, μην είσαι αφελής, υπάρχουν τέρατα εδώ που θα φοβηθείς. Ελπίζω να μην γοητευτεις, γιατί αν τα πλησιάσεις και τα αγκαλιάσεις θα φαγωθείς. Παντού σκοτάδι θα μου χαλάσει ο αμφιβληστροειδης το μάτι έκατσα και έγραψα ένα κομμάτι μήπως δούμε λίγο φως αλλά ήταν οφθαλμαπάτη. Κάνουν πάρτυ Τετάρτη τον Μάρτη σε ένα μονοπάτι (yeah). Κυλάει από το μάτι σου το δάκρυ, δε δίνω ρε μαλακες πουθενά συγχωροχαρτι. Μελετάω τον Σωκράτη και έχω ασπίδες από στίχους και flow σα να κατάγομαι απ' την Σπάρτη. Τσεκ 1,2, δυνάμωσε το ηχείο, πες με τα μάτια ένα όμορφο αστείο, αν σε πονεσε από κάποια το αντίο, πέρνα μια βόλτα να τα πιούμε είμαι με τους μάγκες στο μαγειρείο. Κι όσο νυχτώνει, ο φόβος κοντοζυγωνει, είμαστε μόνοι, θολώνει το κεφάλι και με αγχώνει, στο σαλόνι μου λένε φτυσε το αλανι μου σκοτώνει. Δε βρήκα τίποτα έτοιμο το ρίσκο μας πληρώνει. Μα θέλουμε και λιγο τύχη, μα γύρω μου συνέχεια οι τοίχοι, που όλο μικραίνουν το δωμάτιο, όσο εσύ απέναντί μου υψωνεις τείχη. Ναι ναι, που τα γκρεμίζουν στίχοι, μα δε γύρισες ακόμα, πέρασαν χρόνια και είναι σαν να 'πεσα σε κώμα. Με θλίβει που στην ιστορία μας δεν έβαλα τελεία αλλά, σήμερα στο πιωμα σβήνω την ανάμνησή σου ξαφνικά σαν να 'χα γόμα. Εξαντλημένος ξαπλώνω στο στρώμα, σήμερα είμαι μαύρο χρώμα. Ψάχνω τρόπο, τον κόμπο να λύσω, κάτω να αφήσω αυτό το στυλό μα ο θυμός μου πλημμύρα στον ουρανίσκο. Πήρα το ρίσκο, έβγαλα έναν δίσκο, δεν κατάφερα εν τέλει να καλύψω το κενό. Άλλοι αιχμάλωτοι γραμμών, άλλοι χειλιών, μέχρι να ληξω αυτή τη ρίμα ρουφάνε από το Bong, χτυπάει το Κονγκ και εγώ σαν τον King Kong, θελω εκεινη τη γυναίκα στη ζούγκλα των Αθηνών. Σε φυλαω σαν μενταγιόν και βγάζεις το κομπινεζον, γινόμαστε θυσία στο βωμό των εραστών. Με καβαλάς και βάζεις να παίζει το beat στη διαπασών. Χανόμαστε σε μια ωδή αμαρτιών και στεναγμων. Και κάπου κάπου θυμάμαι τα δικά μου, όσο γυρνάνε τα σκέτα από μπροστά μου. Σας το πα και πριν μαλακες, χάσαμε την ουσία και ελπίζω αυτό να το ακούσουν τα παιδιά από τη γειτονιά μου.
💜
Πόσο τέλειος ❤επίσης πόσο σου πάει το ξανθό 💜
🎆🎆🎆🎆🎆
The artist of our group ⛓🤍
THIS TRACK IS ON MY REPEAT! 🔥🔥
12 points go to Greece from Holland
Love you 💜🇳🇱
🏅💜
👑🦍
Φοβεροοοοοοοο
🤯
Δυνατοοοο
🎱🎱🎱
Ουφ
🔥🔥
💦💜
Πού σαι ρε Κωσταα
👊🏻💙