ШАҲДИ ҒАЗАЛИ СОИБ

Аз хуни ҷигар ранг пазирад сухани мо,
Баргест хазондида Суҳайл аз Ямани мо.
Муҳтоҷ ба шамъи маҳу хуршед набошад
Чун синаи огоҳдилон анҷумани мо.
Аз суҳбати мо файз тавон бурд ба доман,
Зулфи шаби қадр аст дили пуршикани мо.
Чун ной лаби баста саропой забонем,
Дар зоҳир агар нест забон дар даҳани мо.
Аз гавҳари мо гарчи хӯрад чашми ҷаҳон об,
Аз гарди ятимист ҳамон пераҳани мо.
Аз банди либосем дар ин баҳр сабукбор,
Пероҳани мо ҳамчу ҳубоб аст тани мо.
З-он хушсуханонем дар ин базм, ки бошад
Аз болу пари хеш чу тӯтӣ чамани мо.
Дар зиндагӣ азбаски ба талхӣ гузаронем,
Аз заҳри фано талх нагардад даҳани мо.
Соиб, агар аз мӯйшикофони ҷаҳонӣ,
Ғофил машав аз хомаи нозуксухани мо.