پرسش بسیار جالبی هست . 🌀اول اینکه وزن شعر ایراد پیدا میکند و شکسته میشود؛ 🌀علت دوم اینکه : دو ایهام در این بیت داریم ۱: “نوازد “به علت ایهام دار بودن هم به معنی نواختن ساز و هم نوازش کردن است و با ترکیب کلمه ی “دل” یک کنایه را میسازد(دل نوازی)(درویش نوازی). ۲: “دل میگون” ، هم دل خونین ، هم شراب خوردن و سرمستی درویش است . پس👇 در مصرع ۴ ای که نوشته شده به یک خرقه دل درویش میگون خوش نوازد اینطور هست که ، دل نوازی از دل خونین (مستِ شراب) درویش با یک خرقه انجام میشود . یا اینکه به واسطه ی یک خرقه ای که به درویش داده میشود دل درویش از سرمستی مانند ساز شروع به نواختن میکند… یعنی فعل شما (لازم هست ) نه متعدی و نیاز به مفعول ندارد.❤️ از نظر دستور زبان فاعل شما اینجا میتواند ((دل)) باشد.
خدا قوت 👏👏
ممنونم 🙏🏻❤️
سلام.
آفرین به شما .
لذت بردیم .
مثل همیشه عاالی ❤
خیلی ممنونم 🌀❤️
بلی خیلی خوشم آمد ممنون شما. 🙏❤️🇦🇫
بسیار عالی و باعث افتخاره🌺❤️
احسنت👏
🙏🏻🙏🏻 متشکرم
سلام ودرود خدمت استاد گرامی ❤
درود بر شما دوست مهربان 🌺❤️
Good
🙏🏻Thanks
در بیت دوم(را)چی شد؟
پرسش بسیار جالبی هست .
🌀اول اینکه وزن شعر ایراد پیدا میکند و شکسته میشود؛
🌀علت دوم اینکه :
دو ایهام در این بیت داریم ۱: “نوازد “به علت ایهام دار بودن هم به معنی نواختن ساز و هم نوازش کردن است و با ترکیب کلمه ی “دل” یک کنایه را میسازد(دل نوازی)(درویش نوازی).
۲: “دل میگون” ، هم دل خونین ، هم شراب خوردن و سرمستی درویش است . پس👇
در مصرع ۴ ای که نوشته شده
به یک خرقه دل درویش میگون خوش نوازد
اینطور هست که ، دل نوازی از دل خونین (مستِ شراب) درویش با یک خرقه انجام میشود .
یا اینکه به واسطه ی یک خرقه ای که به درویش داده میشود دل درویش از سرمستی مانند ساز شروع به نواختن میکند…
یعنی فعل شما (لازم هست ) نه متعدی و نیاز به مفعول ندارد.❤️
از نظر دستور زبان فاعل شما اینجا میتواند ((دل)) باشد.