Die misterie van profesieë: Deel 1: Profesieë in die Ou Testament.docx

Tekste:
• 1 Tessalonisense 5: 20 - 21
• 1 Kronieke 29: 29 - 30
• 1 Kronieke 12: 32
• Jesaja 7: 14 - 15
• 1 Konings 8: 10 - 12
• Esegiël 12: 26 - 28
• Johannes 1: 29
• 2 Petrus 1: 19 - 21
Die boodskap bespreek die konsep van profesie in die kerk, met klem op balans en onderskeiding volgens die Bybel. Daar is kommer oor die oormaat en ekstremisme rondom profesie, wat verwarring en wantroue veroorsaak. Dit word beklemtoon dat gelowiges die Skrif moet gebruik om profesieë te toets en te verstaan (1 Tessalonisense 5:20-21).
In die Ou Testament was daar vier tipes profete:
Siener (Ro’eh): Iemand met insig en intuïsie oor wat gedoen moet word.
Profeet (Nabi): Iemand deur wie God se woorde uitborrel, soos ‘n fontein.
Siener (Chozeh): Iemand wat dieper kyk en geestelike openbaringe ontvang.
Visioenêr (Chazon): Iemand wat in die toekoms insien deur visioene of drome.
Hierdie rolle illustreer hoe profesieë in verskillende vorme geopenbaar word. Dit beklemtoon dat profesieë altyd tot stigting moet wees en die groter prent moet dien, nie bloot persoonlike interpretasies nie. Alle profesieë moet skriftuurlik bevestigbaar wees en mag nooit die Skrif vervang of oortref nie.
In die Nuwe Testament het die rol van profete verander met die koms van die Heilige Gees. Gelowiges word aangemoedig om self van God te hoor, en die apostels het 'n profetiese rol gespeel in die lering en skryf van die Skrif. Die teks sluit af deur te bevestig dat die profetiese woord ‘n geldige en belangrike manier bly waardeur God met mense kommunikeer, mits dit volgens die Skrif getoets word.