မစ္ဆုဒ္ဒါနဇာတ်

မစ္ဆုဒ္ဒါနဇာတ်
=========
ညီနောင်နှစ်သွယ် ကုန်ရောင်းဝယ်
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သူကြွယ်အမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် အိမ်ရာတည်ထောင်ကာ ပစ္စည်းဥစ္စာကို ဖြစ်စေ၏။ ထိုသူကြွယ်အား ညီတစ်ယောက်လည်း ရှိ၏။ ထိုညီသူကြွယ်သည် အတန်ငယ် ခိုးဝှက်တတ်သောသဘော ရှိ၏။
နောက်အခါ အမိအဖတို့ သေလွန်သည်ရှိသော် ညီအစ်ကို နှစ်ယောက်တို့သည် တစ်နေ့သ၌ ကုန်သွယ်သွားကြမည်ဟု တိုင်ပင်ညီညွတ်ကာ ရွာတစ်ခုသို့ သွားကြပြီးလျှင် အသပြာတစ်ထောင်ကို ရခဲ့၍ ပြန်လာလတ်သော် မြစ်ဆိပ်တစ်ခုတွင် လှေကိုဆိုင်၍ ထမင်းစားကြကုန်၏။
ထမင်းလှူရေး အမျှပေး
အစ်ကို သူကြွယ်သည် ထမင်းစားပြီးလျှင် စားကြွင်းထမင်းတို့ကို ဂင်္ဂါမြစ်၌ ငါးတို့အား ပေးလှူ၍ မြစ်စောင့်နတ်အား အလှူအဖို့ကို အမျှဝေပေး၏။ မြစ်စောင့်နတ်လည်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ သာဓုခေါ်လျက် အလှူအဖို့ကိုရသဖြင့် စည်းစိမ်အခြံအရံ ပွားများ၍လာ၏။ ပွားများခြင်းအကြောင် ဆင်ခြင်လတ်သော် သာဓုခေါ်သဖြင့် အလှူအဖို့ကိုရရှိကြောင်း သိလေ၏။ ထိုအခါ အစ်ကိုသူကြွယ်သည် သဲသောင်ပြင်ပေး၌ အပေါ်ရုံပုဆိုးကိုခင်းလျက် လျောင်းလတ်သော် အိပ်ပျော်ခဲ့လေ၏။
ထောင်ထုပ်လိုမှု ကောက်ကျစ်ပြု
ညီသူကြွယ်ကား အသပြာ တစ်ထောင်လုံးကို အစ်ကိုဖြစ်သူ သူကြွယ်အား မပေးဘဲ မိမိချည်းသာ ယူလိုသဖြင့် အသပြာထုပ်နှင့်တူသော ကျောက်စရစ်ခဲထုပ်တစ်ခုကို ပြုလုပ်ကာ အထုပ်နှစ်ထုပ်တို့ကို တပေါင်းတည်းထားလျက် လှေစီး၍သွားကြရာ ဂင်္ဂါမြစ်အလယ်သို့ ရောက်သည်ရှိသော် ညီသူကြွယ်သည် လှေကိုလှုပ်စေ၍ ကျောက်စရစ်ခဲထုပ်ကို ရေ၌ချမိလေ၏။ ချပြီးလျှင် “အစ်ကို ... အသပြာထုပ် ရေ၌ကျခဲ့ပြီ၊ အသို့ပြုရအံ့နည်း” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ အစ်ကိုလည်း “ညီငယ် ... ရေ၌ကျခဲ့သော် ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်၊ မစိုးရိမ်လင့်” ဟု ပြောလေ၏။
မြစ်စောင့်နတ်သည် ဤသူကား ငါ့အား အလှူအဖို့ကို အမျှဝေစေကာ စည်းစိမ်အခြံအရံကို ပေးပေသော ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်ပါပေသည်။ ထိုသူ၏ ဥစ္စာကို မဆုံးပါးရအောင် စောင့်ရှောက်မည်ဟု ကြံစည်၍ ထိုအသပြာထုပ်ကို ငါးကြီးတစ်ကောင်ကို မျိုစေ၍ ကိုယ်တိုင် စောင့်ရှောက်ကာနေ၏။
ညီသူကြွယ်လည်း အိမ်သို့ရောက်လျှင် အစ်ကိုကို လှည့်စားအပ်ပြီ၊ အသပြာ တစ်ထောင်လုံး ငါရတော့မည်ဟု ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်၍ အထုပ်ကို ဖြေလတ်သော် ကျော်ကစရစ်ခဲထုပ် ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်နှလုံး ပူဆွေးခြောက်ကပ်လျက် ညောင်စောင်းပေါင်းဖက်၍ အိပ်လေ၏။
လှူဒါန်းမျှဝေ နတ်စောင့်လေ
ထိုအခါ တံငါတို့သည် မြစ်တွင် ငါးဖမ်းရန် ကွန်ကိုပစ်ကုန်၏။ အသပြာထုပ် မျိုထားသော ငါးကြီးသည် မြစ်စောင့်နတ် အာနုဘော်ကြောင့် ကွန်တွင်းသို့ ဝင်လေ၏။ တံငါသည်တို့လည်း ငါးကြီးကိုယူကာ ရောင်းရန် မြို့တွင်းသို့ ဝင်ကုန်၏။ လူတို့လည်း ငါးကြီးကိုမြင်လျှင် လိုချင်သဖြင့် အဖိုးကို မေးကြကုန်၏။ တံငါတို့သည် ဤငါးကြီးကို အသပြာ တစ်ထောင်နှင့် ခုနစ်ပဲပေး၍ ယူကြလောဟု ဆိုကုန်၏။ လူတို့လည်း အသပြာတစ်ထောင်ထိုက်သော ငါးကို ငါတို့ မမြင်စဖူးဟု ကဲ့ရဲ့ကြကုန်၏။
တံငါတို့သည် အစ်ကိုသူကြွယ်အိမ်သို့သွား၍ ရောင်းကြကုန်၏။ သူကြွယ်လည်း “အဖိုး ဘယ်လောက်ပေးရမည်နည်း” ဟု မေး၏။ “အရှင် ... တခြားသူတို့ယူလျှင် အဖိုးအသပြာတစ်ထောင်နှင့် ခုနစ်ပဲ ဖြစ်ပါသည်၊ အရှင်ယူလျှင် ခုနစ်ပဲသာ ဖြစ်ပါသည်” ဟု ပြောဆိုကုန်၏။ သူကြွယ်သည် ခုနစ်ပဲပေး၍ဝယ်ကာ မယားအား ပေး၏။ မယားလည်း ငါးကြီးဝမ်းဗိုက်ကို ခွဲလတ်သော် အသပြာထောင်ထုပ်ကို ရ၍ လင်သူကြွယ်အား ပြောကြားစေ၏။
သူကြွယ်လည်း အသပြာထုပ်ကို ကြည့်ရှုလတ်သော် မိမိတံဆိပ်ကိုမြင်လျှင် မိမိဥစ္စာထုပ်မှန်း သိ၍ -
“အချင်းတို့ ... တံငါတို့သည် ငါးဖိုးကို မေးအပ်သည်ရှိသော် သူတစ်ပါးတို့အား အသပြာ တစ်ထောင်နှင့်ခုနစ်ပဲ ပေးရမည်ဟု ပြောဆိုကုန်၏။ ထိုစကားကို ယုံကြည်နိုင်သောသူမရှိ။ ဤအရပ်၌ ငါ့အားကား ခုနစ်ပဲ ပေးရမည်ဟု ပြောဆိုကုန်၏၊ ငါလည်း ဝယ်ယူမိချေ၏”
ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ငါသည် ဘယ်သူ့ကိုမှီ၍ ထိုအသပြာကို ရအပ်သနည်းဟု ကြံစည်လေ၏။ ထိုခဥ၌ မြစ်စောင့်နတ်သည် ကောင်းကင်၌ ကိုယ်ထင်ပြကာရပ်လျက် -
“အို - သူကြွယ် ... ငါကား ဂင်္ဂါမြစ်စောင့်နတ် ဖြစ်၏၊ သင်သည် ငါးတို့အား ထမင်းကျွေး၍ ငါ့အား အလှူအဖို့ကို အမျှပေးဝေ၏၊ ငါသည် ထိုအလှူအဖို့ကို အမျှပေးဝေခြင်း ဟူသော ပူဇော်ခြင်းကို အောက်မေ့သဖြင့် သင့်ဥစ္စာကို စောင့်ရှောက်ရ၏” -
ဟု သူကြွယ်အား ပြောဆိုပြီးလျှင် ညီသူကြွယ် ပြုအပ်သော စဉ်းလဲကောက်ကျစ်သော အမှုအလုံးစုံကို ပြောကြား၍ ဤသူကား ယခုအခါ စိတ်နှလုံး ပူဆွေးခြောက်ကပ်လျက် ညောင်စောင်းပေါင်ကို ဖက်၍အိပ်၏။
“အို - သူကြွယ် ... သင့်ညီသည် အစ်ကို၏ အဖို့ဖြစ်သော ဥစ္စာကို လှည်စားဘိ၏၊ စိတ်ပြစ်မှားသော သူအား အစီးအပွားမရှိ နတ်များလည်း မပူဇော်၊ ငါသည် သင့်ဥစ္စာကို ဆောင်ယူ၍ သင့်အား ပေး၏၊ ညီအား ဝေစုမပေးဘဲ သင်ချည်းသာ ယူလော့”
ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ပြန်လေ၏။ ထိုအခါ အစ်ကိုသူကြွယ်သည် နတ်တို့ကား အဆွေခင်ပွန်းကို ပြစ်မှားသော သူအား အသပြာကို ပေးဝေခြင်းငှာ အလိုမရှိဟု ပြောဆိုဘိ၏။ သို့သော်လည်း ညီ၏အဖို့အစုကို မပေးခြင်းငှာ မသင့်မဟု ကြံစည်ဆုံးဖြတ်ကာ ညီသူကြွယ်အားလည်း ငါးရာသော အသပြာကို ပို့စေ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် ဒေသနာတော်ကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာကို ပြသည်၏အဆုံး၌ ကုန်သည်သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ညီသူကြွယ်သည် - ယခုအခါ စဉ်းလဲသော ကုန်သည်။
အစ်ကိုသူကြွယ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။