ამ ლამაზი მგრძნობიარე სიტყვებით შეკოწიწებული ლექსი უფრო ტკივილიანი და ჟრუანტელ მომგვრელმა მუსიკამ უფრო დამზაფრა.კარგი მუსიკაა ფესვებიდან მადლობა ლამაზი ლექსისთვის და სულთან და გულთან მისულ მუსიკისთვის.ამ ყველაფერმა კიდევ ერთხელ უნდა შეაჯანჯღაროს ქართველი ერი დღეს.
შე ჩემი... ცოდვით სავსე. ჯერ ლექსი დაიზეპირე და მერე მოყევი რო ამოკლეფ. შიგა და შიგ. ან წერტილი მძიმე არ იცი რო მიაყოლე და მიაყოლე გამოთქმით უნდა მოყვე ხალხს რო მოეწონოს (ოთარ ჭელიძის ლექსია ვაფშე რო იცოდე) მოგიყვე გინდა თავიდან ბოლომდე როგორ არი.
@@mariberidze1938 გამარჯობა მარი ქართული ენა და დამწერლობა ღმერთების ენა და დამწერლობა იყო ოდითგანვე, ლექს რომ მოუსმინე რა გაიგე, ჩემს აზრს გეტყვით თუ ოდესმე ვინმეს რამე გამოგადგებათ ამ ლექსში სიტყვა სიტყვითაა დიდი თამარ დედეოფლ, მეფეთ მეფის ანდერძი თუ აზუსტად ვიცი დღემდეა ლაზეთში ისევ იმ ტრადიციებით იმარხებიან ძირძველი ისტორიული ქართველები დღეს ეგრეთ წოდებულ თურქეთის ტერიტორიაზე რომელიც შუა აზიელი თათრების მიერ ძალადობრივად დაარსებულია საბერძისა და საქართველოს ტერიტორიებზე და თ სწორად ვიცი ტურქებმა უკვე მიაკვლიეს დიდი ქართველი ლომის დედად დედოფლის და მეფთ მეფის თამარის საფლავს სამწუხაროდ ეს თუ ასეა ქართველების არა სათანადო განატლებაზე მიუთითებს ამას წერთილი უნდა დაესვას საქართველოში ვის რასი სჭირდება გაუნათლებელი ღმერთები ამიტომაც დღეს ისე გვაფასებს მსოფლიო რა დონისაც ვარტ ერთ დროს ბრზენთა ქვეყანად წოდებილ საქართველოს უფალო გაგვინათლე გონება და მომავლის სავალი გზები...
Irma Komosadze sauketeso video masalebis ra mogaxseno, magram suratebisgan video avawye, mere leqsi davade da musikac shevusabame romeli ufro mouxda is davade.
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩემი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხზე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული დროშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავინ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტველა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
ჩემი საყვარელი ლექსი უდიდეს მეფეზე,თამარ შვიდმნათობიერზე...ზეპირად ვიცი.ხშირად ვიმეორებ რომ არ დამავიწყდეს...❤️❤️🍷🇬🇪
ვინც ამ ლექსს მოუსმენს და თვაები ცრემლებით არ აევსება იმის საქმე წასულია
AXLAC VTIRI ISETI SEVDIANI LEQSIA MIYVARS💜💙💚❤
ვიფხიზლოთ! სევდით და ცრემლით, დღემდე მოღწეულ სამშობლოზე! ბრავო!
Udidesi mefe qali msoflio istoriashi😢
Цмидао тамар__деда,еведре Гмертса Сакартвелоса да амгвари картвелебиствис.амин
ხშირად ვიმეორებ ამ ლექსს,ერთერთი ჩემი საყვარელი ლექსია❤
ქართველებო გულები მეტად გავიმაგროთ ! მეტად ლომებივით ვებრძოლოთ ჩვენს მტრებს !
დიდება შენ თამარ მეფე
Shen gaixare adamiano sulis gagvidzebistvis😢❤
ამ ლამაზი მგრძნობიარე სიტყვებით შეკოწიწებული ლექსი უფრო ტკივილიანი და ჟრუანტელ მომგვრელმა მუსიკამ უფრო დამზაფრა.კარგი მუსიკაა ფესვებიდან მადლობა ლამაზი ლექსისთვის და სულთან და გულთან მისულ მუსიკისთვის.ამ ყველაფერმა კიდევ ერთხელ უნდა შეაჯანჯღაროს ქართველი ერი დღეს.
დიიდეება თამარ მეფეეს ❤
შე ჩემი... ცოდვით სავსე. ჯერ ლექსი დაიზეპირე და მერე მოყევი რო ამოკლეფ. შიგა და შიგ. ან წერტილი მძიმე არ იცი რო მიაყოლე და მიაყოლე გამოთქმით უნდა მოყვე ხალხს რო მოეწონოს (ოთარ ჭელიძის ლექსია ვაფშე რო იცოდე) მოგიყვე გინდა თავიდან ბოლომდე როგორ არი.
😢😢😢😢თამარ მეფე
ლექსი თამარ მეფეზე ყველა ქართველმა უნდა მოუსმინოს...
VUSMEN
@@mariberidze1938 გამარჯობა მარი ქართული ენა და დამწერლობა ღმერთების ენა და დამწერლობა იყო ოდითგანვე, ლექს რომ მოუსმინე რა გაიგე, ჩემს აზრს გეტყვით თუ ოდესმე ვინმეს რამე გამოგადგებათ ამ ლექსში სიტყვა სიტყვითაა დიდი თამარ დედეოფლ, მეფეთ მეფის ანდერძი თუ აზუსტად ვიცი დღემდეა ლაზეთში ისევ იმ ტრადიციებით იმარხებიან ძირძველი ისტორიული ქართველები დღეს ეგრეთ წოდებულ თურქეთის ტერიტორიაზე რომელიც შუა აზიელი თათრების მიერ ძალადობრივად დაარსებულია საბერძისა და საქართველოს ტერიტორიებზე და თ სწორად ვიცი ტურქებმა უკვე მიაკვლიეს დიდი ქართველი ლომის დედად დედოფლის და მეფთ მეფის თამარის საფლავს სამწუხაროდ ეს თუ ასეა ქართველების არა სათანადო განატლებაზე მიუთითებს ამას წერთილი უნდა დაესვას საქართველოში ვის რასი სჭირდება გაუნათლებელი ღმერთები ამიტომაც დღეს ისე გვაფასებს მსოფლიო რა დონისაც ვარტ ერთ დროს ბრზენთა ქვეყანად წოდებილ საქართველოს უფალო გაგვინათლე გონება და მომავლის სავალი გზები...
@@_Rico-tours... KAIA zan
@@mariberidze1938 კარგია ჰუჰ, ნეტავ ის იცოდე რა კარგი იქნება საქართველო რომ გაბრწყინდება წარმატებები...
@@_Rico-tours... aba
Sagooll
მაგარია
გაგიმარჯოს ძმაო
გაიხარე ქართველო ლომო...
👏👏👏
❤❤❤❤
სამწუხარდო სიბერემდე ვერ იმეფა ჩვენმა მეფეთ მეფე თამარმა
ძააან მაგარი ლექსია❤
Vin kitxilubs saxeli da gvari shegijliatdawerot
дидеба уфалс генацвалет картвелебо
jer kidev cocxalia saqartvelo
MIYVARS ESLEQSI TAMARZEA 💜
syrati saidan
Irma Komosadze suratebi internetidan movidzie, movdzebne da gadmovowere
saidan gatt 12 saykuniss video masalebii
Irma Komosadze sauketeso video masalebis ra mogaxseno, magram suratebisgan video avawye, mere leqsi davade da musikac shevusabame romeli ufro mouxda is davade.
ვინ კითხულობს ამ ლექს?
Geo new gtxovt deqsti dadet ra
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
1.43 - ზე ვისი ნახატია თამარ მეფე ცხენზე რომაა, არ იცით ?
სიმღერის სახელი მითხარით
ფესვების საუნტრეკია
რა ჰქვია ამ ლექსს
თამარ მეფის საფლავი ოთარ ჭელიძის დაწერილია ეს ლექსი
GEO new videos
teqsti dadet ra
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
@@newgeovideos4624 ლ
ადრე ვიცოდი ეს ლექსი შეგიძლიათ ტექსტი გამპმიგზავნოთ?
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული, მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული, ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება, ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა, გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება, როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი, და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი, როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო, ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო, დამიძახეთო მოყმენი ჩმი ერთგული მარადო, მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო, ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო, თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს, წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა, ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი. კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა, სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა, აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის, მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი, ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი, მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი, მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები, უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხძე დაჩოქილები, და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა, კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა, დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის, დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი, ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი, ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი, უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში, არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს, ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს, მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს, ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას, ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა, სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა, ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები, მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები. ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა, მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა, და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა. ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს, შემოვლებული როშები ხელის კანკალით დახარეს, ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი, და არ იცოდა არავისნ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი, იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე, მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი, მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი. შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი! დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის, სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი, დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე, წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე, მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტელა ქვებზე დალესეს, დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ, ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ, მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები, ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები, და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
ყველა ლექსი მიყვარს თამარ მეფეზე მაგრამ მას უფრო ლამაზად. წაკითხვა შვენის მადლობთ პატრიოტიზმის თვის.
ამ ტექსტში ბევრი შეცდომაა და ამავდროულად სწორად არ წერია ყველაფერი აკლია კიდევ ტექსტს.
ra saidumloo kinda sakartveloss 12 saykuniss mtavrobas sxva Danaher mtavrobastann rysetan traktati ra hyahiaa an ra saertoo kokosadze havarnadzeebtann
Irma Komosadze martalia magari winaprebi qvyavda romlebmac shemogvinaxes saqartvelo, qartuli tradiciebi da chvenamde moitanes. Xmlit, maxvilita da sisxlit dgemde moitanes chveni samshoblo saqartvelo.
À
ვინ არის ავტორი?
ოთარ ჭილაძე
@@gogadavitashvili5665 ოთარ ჭელიძე ს ლექსი არის
ტექსტს დადებ ?
GEO new videos სიმღერის სახელი მითხარი
ჭექდა და ქუხდა ქართველთა სამეფო სახელგანთქმული,
მტრები საკუთარ ჩრდილებათ,მიწაზე ჰყავდა გართხმული,
ინდოეთამდე აღწევდა თამარ მზე-ქალის დიდება,
ტახტზე ოცი წლის ავიდა და სიბერემდე იმეფა,
გარდაიცვალა,გაძნელდა მისი საფლავის მიგნება,
როცა სიკვდილის სარეცელს ესვენა ღონე მიხდილი,
და როცა გვირგვინს სტაცებდა კარზე მომდგარი სიკვდილი,
როცა თავს ვეღარ იღებდა,როცა ძალღონე წაერთო,
ჩურჩულით უთხრა სპასალარს ორ მოყმეს დამიძახეთო,
დამიძახეთო მოყმენი ჩემი ერთგული მარადო,
მაქვს საიდუმლო სათქმელი და მინდა იმათ გავანდო,
ნურარ აყოვნებ ხომ ხედავ, სული ამომდის თავადო,
თქვა და მიმქრალი თვალები შუბლზე შეანთო სპასალარს,
წადიო ხელით ანიშნა სიტყვის თქმა აღარ აცალა,
ჩაფიქრებული გასცილდა სასახლეს მხედართ მთავარი
და ვერ გაეგო,ორ მოყმეს რატომ იხმობდა თამარი.
კარის გაღებას უცდიდა თვალები დედა ლმისა,
სიკვდილს კი არა ჩიოდა,სწუხდა უღონოდ რომ იწვა,
აი გაიღო კარები,დამწუხრებული დარბაზის,
მომაკვდავისკენ დაიძრა ორი ლომკაცი ლამაზი,
ძმები არ იყვნენ ძმებს გავდნენ,ვაჟები მხარგანიერნი,
მტერს შიშით მიწას აჭმევდა მარტო იმათი იერი,
მიუახლოვდნენ მომაკვდავს გაჩერდნენ ჩამუხლებული
სულთ მობრძავ მეფის ბრძანებას,უცდიდნენ დაჩოქილები,
უცდიდნენ მეფის ბრძანებას ჭრელ ნოხზე დაჩოქილები,
და აი უცებ თამარმა მოყმეს შეხედა,
კეთილი იყოს ეს ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა,
დამმარხეთ არვინ იცოდეს ჩემი საფლავი სად არის,
დაე ვერავინ გაიგოს სად განისვენებს თამარი,
ქალი ვარ მაგრამ ამ ქვეყნად მტერი მყავს ეგზო მრავალი,
ქალი ვარ მინდა მიწაშიც შემრჩეს ეს წმინდა ნამუსი,
უსიტყოდ დამასაფლავეთ ჩემს სათაყვანო მამულში,
არ მნდა ქვაზე ჩუქურთმა საფლვი არვინ იცოდეს,
ტორემ მომხვდური თურქი და სპარსი,ჩემს საფლავს არ შეიცოდებს,
მომხდური თურქი და სპსრსი საფლავს აიკლებს წაბილწავს,
ცოდვის ცეცხლს მოუკიდებენ სამშობლოს,ზეცას და მიწას,
ეს თქვა თამარმა და შავი ფართო თვალები დახუჭა,
სიკვდილის ბევრჯერ მძლეველი დღეს სიკვდილს ვეღარ გადურჩა,
ვაჟკაცებს ცრემლით აევსო ცეცხლის მფრქვეველი თვალები,
მათ სისხლით შუბლზე ეწერათ თამარის დანაბარები.
ცხრა დღე იტირეს ცხედარი დიდებულ თამარ მეფისა,
მეცხრე ცათამდის ავიდა გლოვა და ზარი გლოვისა,
და უპირქუშოთ ჩამოწვა დღე ცხედრის გასვენებისა.
ცხრა კუბო გამოიტანეს,მხრებით წაიღეს ცხრა მხარეს,
შემოვლებული დროშები ხელის კანკალით დახარეს,
ცხრა მხარეს ხალხი დიოდა ცხრა მთაზე გარდამავალი,
და არ იცოდა არავინ მაინც რომელში ესვენა მეფთა მეფე თამარი,
იმ ორმა მოყმემ მალულად მთაში გათხარეს სამარე,
მათ ჩაასვენეს მიწაში,მათ დაიტირეს თამარი,
მათ უპატრონეს ღირსეულ,ამოუშენეს ქვითკირი.
შებინდებისას ცას ძრავდა ქართველ ლომების ქვითინი!
დამარხეს სადაც მთის ძირას,წყაროს ჩუხჩუხი გაისმის,
სადაც გულუხვად მაისობს ჭრელ ყვავილება მაისი,
დამარხეს მერე ბილიკით დაეშვნენ თურმე თავქვეზე,
წყაროსთან შედგნენ და ცივი წყალი ისხურეს სახეზე,
მიწა ნათხრავი ხანჯლები ტიტველა ქვებზე დალესეს,
დალესეს მერე გაცვალეს,ერთმანეთს გადაეხვინვნენ,
ჯერ გადაჰკოცნეს და მერე სამშობლოს მიწას ემთხვივნენ,
მიწას ემთხვივნენ წამოდგნენ გალომებული ვაჟები,
ამბობენ თურმე ერთმანეთს გულებში ჩაჰკრეს ხანჯლები,
და მოჩუხჩუხე წყაროსთან სისხლი დაღვარეს ალალი
რომ ქვეყნად არვის გაეგო სად განისვენებს თამარი.
@@tephno1388მე ვიცი ეს ლექსი წლებია და თამამათ ვიტყვი რომ სტრიქონები აკლია ❤
@@tamarbolkvadze8978 წიგნში დაბეჭდილი რომ ვნახე, მეც დავრწმუნდი.
ra arxividan machine ycxoetan goober saertoo ragac gvarebi carry mogalate
Dan Rica veteran recitals Nino aberrations saidumloo kondatt
Rica chariot glexobas eceodaa da medias fiestas emaleboda sad import in Samaria saxeee
ra haha gavaxihvilis institute arkivebhi tamarind 12 saykuniss gardacvlili mefeaaa
saykynebii ra saidumloo mamaheni tamarind gardacvalebastann moyravebiss da galas amgebebiss ra sakmee mefebiss dasamarebaa
ra saidumloo angry koxreidzebss isinicc glexobas carmoadgendnenn 12 saykynehiii