جسارت یزید به سر امام حسین علیه السلام | آوای محبت

پس از این که جملاتی بین امام سجاد علیه السلام و یزید رد و بدل شد یزید چوبدستی اش را به دست گرفت و در حالی که با آن بر لب و دندان امام حسین (علیه‌السّلام) می‌زد، این اشعار کفرآمیز اِبْن‌ِ زِبَعْری‌ را به زبان جاری ساخت: هاشم پادشاهی را به بازی گرفت وگرنه نه خبری از خدا رسید و نه وحی‌ای فرود آمد. کاش بزرگان قومم که در بدر کشته شدند، زنده بودند و می‌دیدند که طایفه خزرج چگونه از شمشیرها و نیزه‌های ما به فریاد آمدند، و شادی می‌کردند و دیگران را در شادی شان شرکت می‌دادند و می‌گفتند: یزید دستت شکسته مباد. ما انتقام خویش در جنگ بدر را از آنان گرفتیم و این با کشتگان ما در بدر برابر شد. من از نسل عتبه نیستم، اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم.» در این هنگام که یزید با چوبدستی بر لب و دندان امام حسین می‌زد و به ابیات ابن زبعری تمثل می‌جست، یکی از اصحاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به نام ابوبرزه اسلمی به او اعتراض کرد و گفت: «چوبدستی ات را بردار به خدا قسم من بارها دیده‌ام که رسول خدا لبش را بر لبان این سر نهاده بود و آن را می‌بوسید.» یزید عصبانی شد و دستور داد تا او را از مجلس بیرون انداختند.